De Rik van den Boog-topic

[Scherrer]

Hierin moet ik Goodfella toch een beetje steunen, hoor. De term bestuursvoorzitter wordt in het algemeen gebruikt voor de algemeen directeur/CEO van een bedrijf, niet voor de voorzitter van de Raad van Commissarissen (wat Coronel is). Toevallig is het zo dat de term 'bestuursvoorzitter' bij Ajax niet wordt gebruikt, maar dat laat onverlet dat je Van den Boog prima zo kunt noemen. De reden dat die term niet expliciet wordt gebruikt zal ongetwijfeld zijn dat Ajax door de scheiding van vereniging en NV zowel een directie (NV) en een bestuur (vereniging) heeft. Van den Boog bestuursvoorzitter noemen zou dus onduidelijkheid kunnen veroorzaken. Coronel is voorzitter van het bestuur van de vereniging AFC Ajax, maar dat maakt hem nog niet de bestuursvoorzitter van de NV.

[Neefkens]

Natuurlijk kún je hem zo noemen, alleen in het geval van AJAX zal dan iedereen aan Coronel denken en niet aan vdBoog. AJAX is nu eenmaal bijzonder.

[Duke]

Hierin moet ik Goodfella toch een beetje steunen, hoor.

Moet dat?

[Lionel]

Ja, waarom zou je?

[MIKE_ZUID2 (ASR_AFCA)]

Ik zet hem hier maar ff neer.. ik dacht dat Ko een eigen topic had maar kan hem zo gauw niet vinden.

Column Menno Pot: Het feyenoord-syndroom

Om beurten verdedigen Feyenoorder Jurryt van de Vooren en Ajacied Menno Pot de eer van hun club in de columntwist ′De Klassieker′. Jurryt is de enige Nederlander die ooit afstudeerde op Feyenoord. Menno schreef de eerste Nederlandse roman (Vak 127) met fanatieke Ajax-supporters in de hoofdrol.

Beste Jurryt,

Zomaar ineens had ik ze afgevuurd op Twitter: een salvo ′tweets′ over zelfrespect, waardigheid en mijn constatering dat Ajax het gevoel voor die zaken begint te verliezen. Ik schrok er zelf bijna van: het was een emmer woorden en gedachten waarvan ik niet eens wist dat hij stond te wachten om te worden omgekeerd.
De redactie van Ajax Life, de krant van de Supportersvereniging Ajax, plakte die tweets aan elkaar en promoveerde het tot nieuwtje op hun website.

Kern
In feite raakt die tirade de kern van mijn Ajacied-zijn. Vijftien jaar zonder Europese hoofdprijs, zeven jaar zonder kampioenschap en voetbal dat soms heel slecht is, soms ook heel redelijk, maar in elk geval niets meer te maken heeft met de top?
Het is mooi klote natuurlijk, maar als puntje bij paaltje komt, kan ik er best mee omgaan. Ik klaag erover, maar het zal me als Ajacied niet richting een existentiële crisis drijven.
Wat ik véél erger vind (en wél een bedreiging voor het fundament onder mijn Ajax-gevoel), is dat bij Ajax een cultuurtje van verongelijktheid begint te ontstaan: een cultuurtje van "ze moeten ons hebben".
Dat is veel erger dan verliezen.

′Calimero-complex′
Vroeger, in vak G van De Meer, noemden we die curieuze cocktail van verongelijktheid, frustratie en paranoia het ‘Calimero-complex′, maar ook wel het Feyenoord-syndroom.
Stakkerig, sneu gepiep over partijdige scheidsrechters, thuisfluiters, de ′KNJB′ (waarbij de J staat voor Joden) en ′anti-ons en pro-hunnie′-berichtgeving in de media? Dat was een Rotterdamse aandoening; daar stonden wij een paar honderd kilometer boven.
Als je in die jaren in mijn vak een nederlaag van je af zou hebben gemopperd door te zeggen dat het aan de scheidsrechter lag, of aan de KNVB die onze zware uitwedstrijden expres na midweekse Europacup-verplichtingen programmeert, dan zou je hardop zijn uitgelachen.

Voetbalgezwatel
Hetzelfde zou zijn gebeurd wanneer je een heel serieus betoog had opgehangen over de opstelling, het aankoopbeleid, de begroting, de ′punt′ die naar achteren of naar voren moet, of meer van dat soort zaaddodend, dodelijk serieus voetbalgezwatel waarmee tegenwoordig op stellige toon hele discussiefora worden volgeplamuurd.
In mijn vak had je er eentje die wel eens zo stond te orakelen: een wat oudere man die we Opa noemden. Hij is er niet meer; ik mis hem nog wel eens. Ik zat ook altijd bij hem in de bus naar uitwedstrijden. Als Opa weer eens aan het oreren sloeg, was er binnen de kortste keren iemand die tegen hem zei: "Opa, houd in godsnaam je kanis dicht."
Dan lachte hij eens - en kapte hij ermee.

Ajax-cultuurtje
Er zijn me maar weinig dingen zo dierbaar als dat luchtige, schouderophalende, relativerende Ajax-cultuurtje. Het gevoel van superioriteit was zo vanzelfsprekend dat het impliciet mocht blijven. Er zat ook een hoop zelfspot bij. Verzwegen huisregel nummer één: geen serieus gelul over het spelletje zelf. Gewoon lekker kijken tijdens het ouwehoeren.
En klierige liedjes verzinnen, natuurlijk, of bij een hoekschop aan John van ′t Schip vragen of hij soms per ongeluk de hoge hakken van zijn vrouw aan had getrokken. Dan deed ie even een verwijfd huppeltje voor hij zijn corner trapte.

Bedreigde indianenstam
Duizend keer meer dan het sportieve succes mis ik dát cultuurtje. Het bestaat nog wel, ik weet de enclave precies te zitten in mijn huidige vak, maar het is een zoiets geworden als een bedreigde indianenstam in een reservaat, ergens middenin een Amerikaanse George Bush-staat. Iets verderop staat altijd wel iemand (met net iets te veel shirts, petjes en sjaals) te schreeuwen dat PSV vorige week voor precies hetzelfde wél een penalty kreeg.
Het snijdt me dwars door mijn ziel wanneer ik Martin Jol hoor klagen over Pieter Vink. Wanneer de club officieel zijn beklag doet bij de KNVB over de arbitrage. Wanneer Rik van den Boog huilie-huilie doet over de te kleine hoeveelheid prijzengeld in de Europa League. Het allerergste vind ik het wanneer ik op de tribune om me heen hoor beweren dat de scheidsrechters en de KNVB anti-Ajax zijn.
Dan denk ik: nee hè, we worden toch niet zó′n club...?
In mijn ergste dromen gaan onze clubs steeds meer op elkaar lijken.

Mazzel!
Menno

Bron: http://www.afcasupportersclub.nl/

Ik kende ook een Opa spoor, weet jij of dat dezelfde is Ko? Ik stond vaak bij hem toen ik nog op Zuid1 stond, ik wist niet dat ie was overleden.

Opa Jan?? http://www.ajaxlife.nl/nieuws/detail/3276

[Kowalczyk]

Ik kende ook een Opa spoor, weet jij of dat dezelfde is Ko? Ik stond vaak bij hem toen ik nog op Zuid1 stond, ik wist niet dat ie was overleden.

Opa Jan?? http://www.ajaxlife.nl/nieuws/detail/3276

Ik bedoelde Opa Jan... Axios, bus 1 vanaf De Meer. Jarenlang. Ik wil niet zeggen dat ik we heel close waren, maar we namen wel altijd even de wedstrijd door. Even kankeren. En ik luisterde altijd met plezier naar zijn 'analyses' (die kon je niet missen, al zat je aan de andere kant van de bus).

Ik wist helemaal niet dat hij overleden was, toen ik plotseling een heel ontroerend mailtje van zijn kleinzoon kreeg, die me vroeg of de 'Opa' in Vak 127 misschien gemodelleerd was naar zijn opa. Hij meende hem te herkennen. Dat was een schot in de roos. De Opa in Vak 127 is één van de weinige personages in het boek bij wie ik vrij concreet aan een bepaalde bestaande persoon dacht.

Zijn kleinzoon vond dat een mooi eerbetoon.

In die korte mailwisseling vertelde hij me ook dat Opa Jan was overleden. Daar schrok ik me echt kapot van.

K.

[Thijs]

Ik kende hem wel van gezicht, hij was er inderdaad elke uitwedstrijd bij. Bizar eigenlijk, net als hij ken ik nog tientallen (zoniet honderden) supporters alleen van gezicht. Ik ga nu wat minder vaak naar uitwedstrijden, maar elke keer als ik weer ga (en toen ik álles ging) zie je dezelfde koppies. Je praat nooit met ze, je weet niet hoe ze heten, maar toch. Elke keer als je weer zo'n raar stadionnetje binnenliep keek je om je heen en dacht je 'ah, daar is hij met z'n kale kop'. En 'ah, hij die altijd dezelfde grijze Ajax-jas aanheeft is er ook weer'. En 'he, daar heb je die Benno met z'n groepie'.

Dan grijpt het je toch wel aan als er zo iemand ineens wegvalt, en dan loop ik vergeleken met sommige anderen maar een paar jaar mee, moet je nagaan als je al 30 jaar naast elkaar in het vak staat.

Dat supportersschap is wel echt één van de mooiste dingen aan Ajax. Je ziet elkaar nóóit in het leven, en toch kom je elkaar áltijd tegen op de meest rare plekken waar Ajax speelt. Sta je naast elkaar in te checken in een hotel in Hamburg, zie je die persoon twee maanden later weer bezopen naast je zitten in Volendam. Kom je diezelfde gast weer twee maanden later tegen in een hele vage tent in Florence. Zie je hem daarna weer een peukie roken in het Gelredome. Altijd weer, soms vang je elkaars blikken en dan is er zo'n onderlinge blijk van verstandhouding. Je kent elkaar niet, dus je begroet elkaar niet eens, maar er toch weer die 'herkenning'.

En héél soms kom ik wel eens iemand tegen op straat, hier in Utrecht bijvoorbeeld. En dan denk ik 'heeyy, die ken ik!', en dan wil ik roepen 'Hey, Ajax!', terwijl ik me in diezelfde seconde bedenk dat dat eigenlijk nogal belachelijk klinkt. Het zijn bijna nooit 'mijn type mensen', het zijn zelfs vaak complete idioten, maar toch mag ik ze op de een of andere manier altijd.

[Kowalczyk]

Goed omschreven. Zo is het precies.

De muziek die we beluisteren, de boeken die we lezen (if any...), de films die we zien, de kleding die we dragen, het werk dat we doen... Met de gemiddelde supporter in zo'n uitvak heb ik nagenoeg niets gemeen, op dat ene ding na: Ajax. En dat is genoeg voor een soort van stilzwijgende band, gedurende een paar uurtjes in de week. Je ziet elkaar lopen, je weet: ha, die is er altijd - en je voelt het. Het voelt een beetje als thuiskomen: ha, daar is Opa, daar staat Olaf met z'n clubje te ouwehoeren, daar loopt Henk weer te kankeren. Ik heb het heel lang als een vreemd soort 'liefde' ervaren voor mensen die je eigenlijk helemaal niet kent.

Eén van de redenen om te minderen (en uiteindelijk te stoppen) met het bezoek van uitwedstrijden was ook het verdwijnen van steeds meer van die 'vertrouwde koppen'. Mijn generatie maakte steeds meer plaats voor een jongere lichting (laten we even samenvattend zeggen: 'de Vak 410-generatie'). Prima gasten, ongetwijfeld, en ik herken ook veel dingen bij ze. Dan dacht ik: haha, dat deden wij vroeger ook. Maar die gasten beginnen weer waar het voor mij, op mijn zeventiende, ook allemaal mee begon. Op zeker moment kijk je om je heen in zo'n bus en denk je: ik ben hier de oudste, dit zijn mijn peers niet meer. Je begint te balen van de sigarettenrook, van de schreeuwerigheid, het type ballorigheid is het jouwe niet meer en je voelt ook dat het steeds meer van je gaat vragen: het vroege opstaan, het lange wachten, het gewurm en gedrang voor de draaihekjes, de combireis, het wachten in het vak na afloop... Het terugrijden.

Let wel: dan heb ik het dus nog niet eens over mijn onder druk staande Ajax-gevoel (mijn gevoel van 'onthechting'), maar alleen over dingen die zich óók zouden hebben voorgedaan wanneer Ajax nog het ouderwetse Ajax was geweest, en het voetbal heel goed. Dan nóg zou ik op het punt zijn gekomen dat ik dacht: 17 uitwedstrijden en op een doordeweekse avond naar Dordrecht voor de beker... dat wil ik niet meer.

Op een gegeven moment heb je het gewoon wel gezien. Dan denk je: ik heb het rondje Eredivisie nu tien, twaalf keer helemaal gedaan - ik ken de euforie, ik ken de humor, ik ken de emoties, ik heb het nu allemaal wel vaak genoeg gevoeld. En dan stop je er eens mee. Is niet erg. Ik zal die jaren nooit vergeten (dikke vette grijns als ik aan al die avonturen terugdenk; Vak 127 is er een ode aan), maar ik mis het niet. Sterker, ik word heel vaak wakker op zondag en denk dan expliciet: 'Wat ben ik blij dat ik nu niet in de gure rotwind in de rij hoef bij Noord B voor een buscombi naar fucking Enschede.'

Ik besteed mijn geld en mijn vrije zondag nu liever anders en ik heb geen zin meer in die combi's. Het was mooi - en daar zit geen theelepel verbittering bij (mijn voortschrijdende Ajax-verbittering staat er los van, laat ik het zo zeggen).

Ik ben niet oud (bijna 35), maar als supporter wel een veteraan. Als in: veel meegemaakt en heel, heel veel kilometers gemaakt voor Ajax. Nu bezoek ik de thuiswedstrijdjes, pik ik met mijn vrienden een uitwedstrijdje in Nederland waar we buiten de combi om naar toe kunnen (en een weekendje van kunnen maken: uit eten, avondje kroeg, liefst niet tussen de schreeuwende Ajacieden). Als een thuiswedstrijd eens slecht uitkomt, ga ik gewoon lekker niet. Niet erg. En ik peins er niet over om op een koude, regenachtige woensdag met 10.000 andere gekken in de Bijlmer te gaan zitten bij Ajax - NEC voor de beker. Geen zin in, ook al zou ik er geld voor krijgen, al was het maar omdat de spelers er óók geen zin in hebben, daar kun onderhand de klok op gelijk zetten. Ik heb geen zin om me door de spelers in mijn gezicht te laten spugen zoals tegen Anderlecht. Op zulke avonden sluit ik niet uit dat ik ooit een clubman word die helemaal nooit meer in het stadion zit.

Een Europees uitwedstrijdje doe ik meestal nog wel, for old time's sake. Maar voor thuiswedstrijden in Europees verband moet het nu echt basta zijn qua prijsverhogingen, want anders kap ik ermee. Ik ga niet meer dan maximaal 30 euro voor een voetbalkaartje betalen, ook niet voor Ajax - Juventus. Het moet wel leuk blijven. Anders kijk ik wel tv en ga ik op maandag voor niks naar Jong Ajax op De Toekomst. Dat vind ik stiekem net zo leuk.

Kortom: laid back. Ik heb geen zin meer in opgefokt gedoe en word er - in algemene zin - een stuk minder opgewonden van.

Maar ik kan me nog wél heel erg opwinden over de manier waarop de traditie, het cultuurgoed en het 'aura' van mijn trotse club verkwanseld en om zeep geholpen wordt. Dat wel. Dat doet me echt veel verdriet. De hierboven geplaatst column is daar een typisch voorbeeld van. Als ik bij mezelf constateer hoe kwaad en hoe intens teleurgesteld ik over zulke dingen kan zijn, dan realiseer ik me dat Ajax nog altijd heel diep zit, ook al kunnen de uitslagen me steeds minder schelen.

K.

[Duke]

Je bent niet oud, maar je wordt wel ouder.

[brigade zuid]

Ja die Opa Jan die ken ik ook idd, maar er is toch ook iemand die ze altijd Opa Spoor noemen. Gaat of ging ook vaak mee naar uitwedstrijden, schat hem zo midden 50, vaak een zwarte leren jas aan en stond in die tijd dat ik op zuid1 stond vaak midden vak 127, naast de trap en verkocht de dappre strijders ook altijd. Volgens mij wel een vrij bekend figuur, staat me ook iets van bij dat ie zn eigen column in de dappre strijders had maar dat weet ik niet zeker meer.

[Kowalczyk]

Je bent niet oud, maar je wordt wel ouder.

Zo is 't.

K.

[Ajaciedjuh]

We hebben onze eigen Johan Derksen

[Neefkens]

Complimenten voor Rik
Hij laat zien dat hij de baas is, let goed op de centjes, weerstaat de druk van Jol.
Laten we hopen dat in de zomer naast de 14 aflopende contracten ook wat ouwe meuk weg gaat. Dan ziet de wereld er heel anders uit en kan hij nog meer zijn stempel op dit AJAX zetten. Dan is het ruimen voor een deel klaar en kan er weer meer gebouwd gaan worden.

[peter]

Kleine correctie, want de RvC blokkeerde de huur van Boula .

[Neefkens]

Ja, dat las ik ook ergens. Ik vraag me alleen wel af of de heren journalisten wel weten hoe de structuur bij AJAX in elkaar zit. Als je al ziet hoeveel moeite de AT-ers (toch erkende AJAX-kenners) ermee hebben....
Als het de RvC geweest is, hebben ze vdBoog overruled. Dat zou denk ik wel wat meer roering hebben gegeven dan nu een simpele zin in een stukje. Zoals bij feyenoord bijvoorbeeld....

Op het Parool stond hierover:

Martin Jol heeft de komst van Khalid Boulahrouz er niet door kunnen drukken. De clubleiding van Ajax vond de kosten voor de tijdelijke overgang van de verdediger van VfB Stuttgart niet opwegen tegen de sportieve meerwaarde.

De club wordt geleid door de directie (vdBoog als eindverantwoordelijke), die wordt op afstand gecontroleerd door de RvC. Het Parool heeft het dus over vdBoog, lijkt me ook veel meer voor de hand liggen.

[joey]

Dat weet ik niet, want misschien denken ze bij het Parool dat de RVC uiteindelijk VDB kan overrulen en dus de clubleiding is.

Denk wel dat de RVC er bij zulke zaken aan te pas komt. Dat gebeurt bij PSV ook steeds. De RVC moet aankopen goedkeuren. VDB had blijkbaar aanvankelijk zijn fiat gegeven aan de transfers van Boula en Rudolf, anders was men niet in onderhandeling gegaan met deze spelers.

[Scherrer]

VDB had blijkbaar aanvankelijk zijn fiat gegeven aan de transfers van Boula en Rudolf, anders was men niet in onderhandeling gegaan met deze spelers.

Dat hoeft natuurlijk niet. Van den Boog kan prima hebben aangegeven dat Jol die spelers zou mogen halen als ze spotgoedkoop waren, maar dat hij een te dure transfer zou blokkeren.

[Neefkens]

En dat ze eerst wat ouwe meuk zouden moeten slijten.

[joey]

VDB had blijkbaar aanvankelijk zijn fiat gegeven aan de transfers van Boula en Rudolf, anders was men niet in onderhandeling gegaan met deze spelers.

Dat hoeft natuurlijk niet. Van den Boog kan prima hebben aangegeven dat Jol die spelers zou mogen halen als ze spotgoedkoop waren, maar dat hij een te dure transfer zou blokkeren.

Hoe goedkoop wil je het hebben? Rudolf kostte nog geen miljoen.

[Lionel]

Salaris...

[Feest]

x

[Neefkens]

VDB had blijkbaar aanvankelijk zijn fiat gegeven aan de transfers van Boula en Rudolf, anders was men niet in onderhandeling gegaan met deze spelers.

Dat hoeft natuurlijk niet. Van den Boog kan prima hebben aangegeven dat Jol die spelers zou mogen halen als ze spotgoedkoop waren, maar dat hij een te dure transfer zou blokkeren.

Hoe goedkoop wil je het hebben? Rudolf kostte nog geen miljoen.

Dat heet dus grenzen stellen, heel simpel.

[joey]

Exact. En dat moet dus omdat er geen geld is. Zelfs koopjes halen (op het oog koopjes dan) is niet mogelijk.

[Neefkens]

ik vind anders 60 miljoen euro heel veel geld, jij niet? Je beslist dus zelf dat je het niet wenselijk vindt om het uit te geven. Er is niemand anders die dat beslist dat doe je dus zelf.

[peter]

60 miljoen? Wat kun je daarmee, want je bedoelt toch niet dat we voor 60 miljoen aankopen kunnen doen?