De toekomst: post-Cruijff

[joey]

Maar jij beweert dat niemand met Cruijff kan samenwerken. Dat klopt dus niet, want daar lukt het aardig. En ik denk ook niet dat iemand Leo van Wijk (die in het bestuur zit en dus direct met Cruijff te maken heeft) Cruijff behandelt alsof hij god is, zo nederig is Leo van Wijk niet.

Hiermee wil ik niet zeggen dat die foundation een club van heiligen is. Het zal er vast regelmatig stormen. Cruijff lijkt me helemaal geen gemakkelijke man. Maar blijkbaar werkt het wel min of meer.

[wimpey]

Daar vergis je je lelijk in. En al zou het zo zijn,

Heb ik nou wel of niet gelijk?

Vanuit het standpunt van moderne managers heeft hij dus de boot gemist en dat zal Wimpey er wel toe brengen te zeggen dat hij dom is.

Ik beweer trouwens niet dat Cruijff dom is. Wél dat ie een stuk sociale intelligentie mist.

In elk geval vind ik Cruijff tien keer interessanter dan de coke-snuivende proleet Maradona, de ijdele Beckenbauer met zijn secretaresse of de plastic Pele.

Ik vind Cruijff als mens ook interessanter. Ik vind wel dat je Beckenbauer tekort doet. Die is voor het Duitse voetbal nl. al met al 'interessanter' geweest dan JC voor het nederlandse -. En dát is vooral jammer. Cruijff en het Nederlandse voetbal zou hand in hand moeten gaan (sorry voor de pun). Maar dat verdomt Cruijff, keer op keer.

[joey]

Heb ik nou wel of niet gelijk?

Dat hij waarschijnlijk analfabeet is? Dat hij een glorified koffiejuf is? Wat denk je zelf?

Ik beweer trouwens niet dat Cruijff dom is. Wél dat ie een stuk sociale intelligentie mist.

Hij redt zich anders prima. Iemand is niet meteen in sociaal opzicht dom als hij niet past in managementland.

Ik vind wel dat je Beckenbauer tekort doet. Die is voor het Duitse voetbal nl. al met al 'interessanter' geweest dan JC voor het nederlandse -. En dát is vooral jammer. Cruijff en het Nederlandse voetbal zou hand in hand moeten gaan (sorry voor de pun). Maar dat verdomt Cruijff, keer op keer.

Zijn toch twee verschillende dingen.
Beckenbauer woont in München, Cruijff al twintig jaar in Barcelona, ik denk dat dat toch een verschil is. Hij zei laatst dat hij niet meer zo heel veel meer met Nederland (te maken) heeft. Zijn kinderen zijn totaal verspaanst, bijvoorbeeld.

[Kowalczyk]

Ik beweer trouwens niet dat Cruijff dom is. Wél dat ie een stuk sociale intelligentie mist.

Hij redt zich anders prima. Iemand is niet meteen in sociaal opzicht dom als hij niet past in managementland.

Ik vind dat Johan Cruijff geen sociale intelligentie mist, maar vooral 'gewone' intelligentie. Sociale intelligentie heeft hij wel: hij is een aardige man (zo weet ik uit eigen ervaring) en een bijzonder handige, charismatische ritselaar, die heel veel gedaan krijgt met zijn streetwise 'voor wat hoort wat'-attitude. Sociale intelligentie en boerenslimheid heeft hij in overvloed; ik zou het (op deze leeftijd) zelfs zijn machtigste wapens willen noemen.

Maar hij is en blijft een eenvoudige mavo-jongen uit een volksbuurt, en dus geen man die kaas gegeten heeft van het besturen van een modern voetbalbedrijf. Daar moet je een manager voor zijn, met een zeker bedrijfskundig/bestuurlijk benul - en dat heeft Cruijff domweg niet. Dat heeft niet alleen te maken met het feit dat hij eigenwijs is, categorisch weigert compromissen te sluiten en dus niet 'past in managersland'. Want dan doe je alsof hij er te rechtlijnig voor is, maar er op zichzelf wel heel goed in zou zijn. En juist dat laatste betwijfel ik. De operationele, dagelijkse gang van zaken bij een grote onderneming gaat hem gewoon boven z'n pet. Daar moet je iemand neerzetten met talent voor dát vak. Ja, echt waar: Maarten Fontein, Frank Kales en Rik van den Boog kunnen dingen voor een voetbalclub doen die Johan Cruijff niet kan.

Voor Cruijff geldt: hoe verder je hem van het (trainings)veld weghaalt, hoe zwakker hij wordt.

Joey, je noemde Cruijff een 'boeiende man'.

Dat vind ik ook. Ik vind hem een heel erg boeiende man, maar juist omdat ik zijn sterke én zwakke (!) kanten zie. Hij was een waanzinnig goede voetballer, een trainer die eigenlijk zonder papieren (ogenschijnlijk uit de losse pols) een wereldteam wist neer te zetten en nu is hij een sociaal bewogen man, die een prachtig imperium heeft opgebouwd. Hij hoeft maar binnen te stappen en iedereen valt in katzwijm, maar hij kuiert schouderophalend door het leven, alsof het hem allemaal niks doet. Hij is in dat opzicht zó ongelooflijk cool dat je alleen maar bewonderend kunt toekijken. Maar hij is tegelijkertijd ook een vervelende klier, een notoire 'stuurman aan wal' die geen verantwoordelijkheden wenst, nóóit zijn ongelijk toegeeft, vaak gedreven wordt door rancune, alleen ergens 'in stapt' als iedereen maar dan ook iedereen zijn orders uitvoert, meteen weer vertrekt als ook maar één persoon dat níet doet - en die eigenlijk over zo'n beetje de hele voetbalwereld buitengewoon denigrerend doet, soms terecht, soms volledig misplaatst.

En dan de wartaal die hij kan uitslaan...

Hij is sympathiek en onuitstaanbaar tegelijk. Slim en onnozel tegelijk. Eloquent en onbegrijpelijk tegelijk. Alomtegenwoordig en enigmatisch tegelijk. Een wandelende paradox, onnavolgbaar en dus bijzonder boeiend. Maar bij jou hebben de adjectieven boeiend en fascinerend voor 99,9% een positieve lading - en dat komt wel heel erg idolaat over voor iemand die normaliter zo kritisch is als jij. Je kunt voor deze man toch niet alleen bewondering hebben...? Daar is 'ie toch met grote regelmaat te rancuneus en te kleingeestig voor?

Ik vind hem juist zo boeiend omdat ik hem een held en een eikel tegelijk vind. Dapper en laf tegelijk. 'Groot' en 'klein' tegelijk. En zo nog wat meer.

In elk geval geen godheid die alles altijd goed ziet.

K.

[Ajaciedjuh]

Prachtig verwoord Ko

[Liberty]

Precies. Natuurlijk is Cruijff een hele grote meneer. Maar hij heeft er, zeker de afgelopen 13/14 jaar (sinds zijn vertrek bij Barcelona), alles aangedaan om die reputatie ook te beschadigen.

Je kan Pele en Charlton wel zwak vinden, maar ze doen wel waar ze goed in zijn: deuren openen voor anderen die anders gesloten zouden blijven. Ze zijn beiden, net als Cruijff, waarschijnlijk niet hoogbegaafd, maar ze doen niet, in tegenstelling tot Cruijff, alsof ze wijsheid in pacht hebben omdat ze goed tegen een bal konden trappen.

Charlton is een icoon voor Manchester United, maar wel een man die zijn plaats kent en zich niet gaat bemoeien met zaken waarvan hij geen verstand heeft. En je kan veel zeggen van Man Utd, maar de club heeft meer succes gehad in de afgelopen 15 jaar dan alle andere internationale topclubs.

En persoonlijk ben ik ook geen fan van Maradona, maar hij durft het wel aan om de zwaarste job van Argentinie aan te nemen. Of hij nou een goeie trainer is of niet, hij probeert het in iedergeval. Net zoals Van Basten het heeft geprobeerd. Die is er achter gekomen dat hij toch geen goede trainer is. Daar kan je ook bewondering voor hebben. Heel wat voetballers, inclusief Johan Cruijff, zouden dat niet zo snel over zichzelf hebben gezegd.

[joey]

Liberty, Cruijff is een beetje ouder dan Maradona en Van Basten. Hij is het grootste gedeelte van zijn leven aan het voetbal gewijd, dus doe niet net alsof hij niets gedaan heeft. Maradona daarentegen heeft na zijn carrière meer in de kliniek gezeten dan hij op het voetbalveld was, en Van Basten heeft net zo lang golf gespeeld tot hij zich dood verveelde, en nu golft hij opnieuw.

Cruijf hoefde niet over zichzelf te zeggen dat hij geen goede trainer was, want hij was wel een goede trainer. Dat lijkt me duidelijk. Voor de rest is elk woord over de trainer Van Basten er een teveel. Hij was zo verschrikkelijk slecht, dat ik snel wil vergeten dat hij ooit bij Ajax in deze functie gewerkt heeft.

Overigens vind ik niet dat ex-voetballers per se 'iets voor het voetbal moeten doen'. Liever niet zelfs, in de meeste gevallen. Waarom gaat iemand als Richard Witschge niet lekker vissen? Trainer worden? Schei uit, zeg. De meeste ex-voetballers worden trainer omdat ze de adrenaline missen, niet omdat ze iets voor het voetbal willen doen. Die mannen hebben hun hele leven een door en door egocentrisch leven geleid, die worden niet opeens idealisten.

|Ik vind dat Johan Cruijff geen sociale intelligentie mist, maar vooral 'gewone' intelligentie. Sociale intelligentie heeft hij wel: hij is een aardige man (zo weet ik uit eigen ervaring) en een bijzonder handige, charismatische ritselaar, die heel veel gedaan krijgt met zijn streetwise 'voor wat hoort wat'-attitude. Sociale intelligentie en boerenslimheid heeft hij in overvloed; ik zou het (op deze leeftijd) zelfs zijn machtigste wapens willen noemen.

Lijkt me ook.

Maar hij is en blijft een eenvoudige mavo-jongen uit een volksbuurt, en dus geen man die kaas gegeten heeft van het besturen van een modern voetbalbedrijf. Daar moet je een manager voor zijn, met een zeker bedrijfskundig/bestuurlijk benul - en dat heeft Cruijff domweg niet. Dat heeft niet alleen te maken met het feit dat hij eigenwijs is, categorisch weigert compromissen te sluiten en dus niet 'past in managersland'. Want dan doe je alsof hij er te rechtlijnig voor is, maar er op zichzelf wel heel goed in zou zijn. En juist dat laatste betwijfel ik. De operationele, dagelijkse gang van zaken bij een grote onderneming gaat hem gewoon boven z'n pet. Daar moet je iemand neerzetten met talent voor dát vak. Ja, echt waar: Maarten Fontein, Frank Kales en Rik van den Boog kunnen dingen voor een voetbalclub doen die Johan Cruijff niet kan.

O, daar twijfel ik niet aan. Ik heb ook nooit beweerd dat Cruijff iets in die richting moet doen. Dat is niets voor hem. Maar hij heeft wel gelijk als hij zegt dat je om een club te kunnen runnen iets van voetbal en de voetbalwereld moet begrijpen. Het mislukken van Fontein (en anderen)heeft dat bewezen. Overigens vindt Cruijff zelf ook dat ex-sporters zich moeten scholen voor ze in het voetbal aan de slag gaan. Vandaar zijn zogenaamde University.

Voor Cruijff geldt: hoe verder je hem van het veld en het ballenhok weghaalt, hoe zwakker hij wordt.

Mee eens.

Dat vind ik ook. Ik vind hem een heel erg boeiende man, maar juist omdat ik zijn sterke én zwakke (!) kanten zie. Hij was een waanzinnig goede voetballer, een trainer die eigenlijk zonder papieren (ogenschijnlijk uit de losse pols) een wereldteam wist neer te zetten en nu is hij een sociaal bewogen man, die een prachtig imperium heeft opgebouwd. Hij hoeft maar binnen te stappen en iedereen valt in katzwijm, maar hij kuiert schouderophalend door het leven, alsof het hem allemaal niks doet. Hij is in dat opzicht zó ongelooflijk cool dat je alleen maar bewonderend kunt toekijken. Maar hij is tegelijkertijd ook een vervelende klier, een notoire 'stuurman aan wal' die geen verantwoordelijkheden wenst, nóóit zijn ongelijk toegeeft, vaak gedreven wordt door rancune, alleen ergens 'in stapt' als iedereen maar dan ook iedereen zijn orders uitvoert, meteen weer vertrekt als ook maar één persoon dat níet doet - en die eigenlijk over zo'n beetje de hele voetbalwereld buitengewoon denigrerend doet, soms terecht, soms volledig misplaatst.

O, daar ben ik het wel mee eens, hoor. Maar de nuance die ik nu bij jou aantreft, ontbreekt wel eens bij anderen. Die schilderen Cruijff als als een asociale, machtsbeluste, egocentrische rat. Dan wil ik graag de andere kant benadrukken.

En dan de wartaal die hij kan uitslaan...

Soms wel, maar hij zegt ook veel zinnigs. Vooral als het over voetbal gaat. Zijn kennis van het spel is onomstreden.
Wat ik aan hem waardeer, is dat hij in elk geval authentiek is. Hij voegt zich niet naar de mode en wat je hoort is zijn eigen mening. Wat heeft teveel heeft, hebben de meeste managers te weinig, denk ik wel eens. Wat ik niet aan hem waardeer, is dat hij hij soms praat over dingen waar hij totaal geen verstand van heeft. Maar ja, doen we dat niet allemaal? In de voetbalwereld praten allerlei managers mee over voetbal terwijl ze daar geen verstand van hebben. Dat vindt iedereen heel normaal. Niemand heeft Rik van den Boog afgerekend op zijn ronduit idiote mening dat Van Basten de allerbeste trainer was. Dus misschien is het omgekeerde niet zo vreemd: dat voetbalmensen meepraten over management terwijl ze daar geen verstand van hebben.

Hij is sympathiek en onuitstaanbaar tegelijk. Slim en onnozel tegelijk. Eloquent en onbegrijpelijk tegelijk. Alomtegenwoordig en enigmatisch tegelijk. Een wandelende paradox, en dus bijzonder boeiend. Maar bij jou hebben de adjectieven boeiend en fascinerend voor 99,9% een positieve lading - en dat komt wel heel erg idolaat over voor iemand die normaliter zo kritisch is als jij. Je kunt voor deze man toch niet alleen bewondering hebben...? Daar is 'ie toch met grote regelmaat te rancuneus en te kleingeestig voor?

Om de een of andere reden kan ik niet boos op hem worden. Ik vind hem vertederend, ook of juist als hij zich zwak toont. Dan is hij net een klein kind dat niet wil toegeven dat hij fout zit, zelfs al weet hij dat diep in zijn hart heel goed. Ik vind Cruijff niet megalomaan, zoals Van Gaal of Adriaanse. Daar is hij, op zijn eigen manier, te bescheiden voor. Eerder wil hij zich niet laten kennen, omdat hij zich dan kwetsbaar voelt. Tenminste, zo zie ik dat.

In elk geval geen godheid die alles altijd goed ziet.

Nee hoor. Zo zie ik hem heus niet. Stel je voor.

[Liberty]

Lezen, joey. Ik zeg nergens dat Cruijff niks heeft gedaan voor het voetbal. Ook zeg ik nergens dat Cruijff geen goede trainer was. Dus waar jij dat vandaan haalt weet ik niet.

En mijn opmerking ging over het feit dat Van Basten groot genoeg was om toe te geven dat hij toch geen goede trainer is. Ik denk echter niet dat Johan Cruijff in zo'n geval hetzelfde had gezegd. Dat hij wel een goede trainer was terwijl Van Basten dat niet was doet niet even terzake.

En ik heb het over mensen als Pele en Charlton die wat doen voor hun club of land en jij begint over Richard Witschge. Tja, is dat nou een reactie ergens op, of niet.

[joey]

Als er een is die zijn reputatie beschadigt, dan is het Maradona wel. Allemachtig, met hem te vergelijken is Cruijff een heilige. Wat die man uitvreet... Nu is hij ook nog bondscoach geworden terwijl hij daarvoor totaal de capaciteiten niet heeft. Dat zal het Argentijnse elftal nog duur komen te staan. Leuk hoor, iets proberen, maar dan moet er wel een kans zijn dat je slaagt.
Van Basten, ook zoiets. Meneer zou de tent gaan runnen, zeven jaar lang. Uiteindelijk zat de laatste wedstrijd van zijn eerste seizoen niet eens uit, hij wist niet hoe snel hij er vandoor moest gaan toen het niet ging. Niet leuk meer. Zoiets. Tijdens zijn laatste persconferentie toonde Van Basten 0,0 verantwoordelijkheidsgevoel, hij had iets onverschilligs over zich. Niet gelukt? Jammer dan. Ga ik toch weer lekker golfen. Zijn constatering dat Ajax beter verdiende was wel juist. Nu zit Martin Jol met de brokken, want de portemonnee is leeg en de tribune zit vol 'interessante' spelers die Van Basten heeft gehaald. Tja, wat moet je ermee?

Je opmerking over Man. Utd. dat zoveel succes heeft gehad begrijp ik niet. Wil je soms suggereren dat Ajax meer succes had gehad, als Cruijff 'zijn plaats had gekend'? En is het niet zo dat iedereen bij een succesvolle club wil horen? Ik zou ex-spelers in twee categorieën willen verdelen: ex-spelers die wel en ex-spelers die niet nog iets zinnigs te vertellen hebben. Veel 'clubmascottes' vallen in categorie 2. Ze zijn blij dat ze er nog bij mogen horen. Cruijff valt in categorie 1.

[Liberty]

Als er een is die zijn reputatie beschadigt, dan is het Maradona wel. Allemachtig, met hem te vergelijken is Cruijff een heilige. Wat die man uitvreet... Nu is hij ook nog bondscoach geworden terwijl hij daarvoor totaal de capaciteiten niet heeft. Dat zal het Argentijnse elftal nog duur komen te staan. Leuk hoor, iets proberen, maar dan moet er wel een kans zijn dat je slaagt.

En ik beweer ook nergens dat Maradona een god is hoor. Zoals gezegd, Maradona is mijn favoriet niet. Maar of hij wel of niet de beste man is voor het bondscoachschap is afwachten (voorlopig lijkt dat niet het geval te zijn). Maar hij steekt wel zijn nek uit. Dat heeft Cruijff als het gaat om Oranje b.v. nooit gedaan. Altijd was er wel iets wat hem tegenhield.

Van Basten, ook zoiets. Meneer zou de tent gaan runnen, zeven jaar lang. Uiteindelijk zat de laatste wedstrijd van zijn eerste seizoen niet eens uit, hij wist niet hoe snel hij er vandoor moest gaan toen het niet ging. Niet leuk meer. Zoiets. Tijdens zijn laatste persconferentie toonde Van Basten 0,0 verantwoordelijkheidsgevoel, hij had iets onverschilligs over zich. Niet gelukt? Jammer dan. Ga ik toch weer lekker golfen. Zijn constatering dat Ajax beter verdiende was wel juist. Nu zit Martin Jol met de brokken, want de portemonnee is leeg en de tribune zit vol 'interessante' spelers die Van Basten heeft gehaald. Tja, wat moet je ermee?

Tja, als je nooit iets probeert dan kom je ook nergens. Wie had bijvvorbeeld kunnen verwachten dat Sulejmani zo slecht in vorm zou steken? Ik denk dat het een heel groot verschil had gemaakt als die zijn vorm van Heerenveen had doorgezet. Maar dan nog. Het aankoopbeleid was natuurlijk niet goed, maar is dat alleen de schuld van Van Basten? Ik weet het niet, maar ik kan het me niet voorstellen.

Je opmerking over Man. Utd. dat zoveel succes heeft gehad begrijp ik niet. Wil je soms suggereren dat Ajax meer succes had gehad, als Cruijff 'zijn plaats had gekend'? En is het niet zo dat iedereen bij een succesvolle club wil horen? Ik zou ex-spelers in twee categorieën willen verdelen: ex-spelers die wel en ex-spelers die niet nog iets zinnigs te vertellen hebben. Veel 'clubmascottes' vallen in categorie 2. Ze zijn blij dat ze er nog bij mogen horen. Cruijff valt in categorie 1.

Ik bedoel zeker niet dat Charlton verantwoordelijk is voor de successen van Man Utd, maar hij voelt zich betrokken bij de club en laat dat zien. Dat deed hij ook in de periode toen het slecht ging met de club. Bij Cruijff krijg ik altijd het idee dat hij alleen bij Ajax wil horen wanneer de club succes heeft en hij de credits kan opstrijken daarvoor.

Je opmerkingen over clubmascottes vind ik wat denigrerend. Ik weet niet wat Chartlton doet voor zijn club, maar hij maakt zich tenminste nuttig. De laatste keer dat Cruijff echt iets nuttigs deed voor Ajax was in 1987.
Voor de rest zeikt hij vooral op de club.

[Vedette-10-]

niks

[Lionel]

Jij kent JC persoonlijk?

[Vedette-10-]

niks

[Kowalczyk]

Cruijff is een zakelijke artiest zonder diplomatie.
Wanneer men zich dat beseft en jezelf zorgt voor diplomatie, kun je juist wel goed met hem overweg. Maar er zijn ook personen die zich ergeren aan zijn zakelijke kant, zijn onafhankelijke houding. Die proberen het publiek voor zich te winnen door zijn uitlatingen/gedrag verkeerd uit te leggen zodat zij gelijk hebben en het beeld van Cruijff te beschadigen. Cruijff vind het interessant om te zien wie gek worden gemaakt en wie wel eigenwijsheid hebben en hem kunnen begrijpen, wat een manco is. Hiermee verlies je de leiding en hierdoor mist hij het draagvlak.

Johan Cruijff is het vast met je eens. Maar míj is het een volmaakt mysterie waar je over loopt te zwatelen.

Deze posting is voor mij op het meest elementaire "wat staat er eigenlijk?"-niveau een volmaakt rookgordijn. Ik snap er niks van.



K.

[Vedette-10-]

niks

[Duke]

Misschien dat de leider Cruijff nog eens opstaat
dinsdag 6 oktober 2009 11:12 door Charles en Willem
Rubriek Ruimte op links in de Volkskrant van dinsdag 6 oktober

Soms laait een hevig verlangen op naar Cruijff, de leider. Dat is dus de Cruijff van vroeger. Aanvoerdersband nonchalant om de bovenarm, wijzend, en al in de jaren zeventig voetballend in het tempo van de 21ste eeuw. Ergens onderweg is de leider Cruijff verloren gegaan. Hij voerde Oranje langs de Belgen naar het WK van 1978, maar ging niet mee naar Argentinië. Of het nu om vrouw Danny was of om welke reden dan ook, we zullen nooit weten of mét Cruijff de wereldtitel was veroverd.

Na een schimmig steekspel werd hij eind 1993 geen bondscoach voor het WK van 1994. Gemiste kans. En toen hij vorig jaar bijna onbeperkte macht kreeg om Ajax te hervormen, was hij na een maand alweer vertrokken. De gewenste trainer Van Basten was het met hem oneens over de jeugd.

Vooropgesteld: Cruijff verricht fantastische werken. Hij heeft zijn goededoelenstichting en universiteit. Juist nu zou hij de KNVB kunnen helpen als ambassadeur voor de kandidatuur van Nederland en België voor het WK van 2018, of anders 2022. Daarvoor is hij gevraagd en dat is logisch.

Geen Nederlandse sportnaam is zo groot als die van Cruijff. In eigen land mogen zijn fratsen voor menigeen de herinneringen hebben aangetast, over de grens blijft hij een legende. KNVB-voorzitter Van Praag, bevriend met Cruijff, stelde vorige week tijdens een bijeenkomst in Den Haag dat het goedkomt met Cruijff als ambassadeur. In zijn lijfblad De Telegraaf had Cruijff namelijk gezegd: ‘Ik word pas ambassadeur als ik het gevoel krijg dat de kandidatuur breed wordt gedragen.’ Bij de KNVB waren ze onaangenaam verrast. Ze dachten hem binnen te hebben.

Maandag, wederom vanaf zijn papieren praatstoel, herhaalde hij zichzelf, in andere woorden: ‘In plaats van ieder voor zich, moeten we alle mogelijkheden nu eens echt gaan benutten. Als we dat doen, zijn we uniek.’ Daarin heeft hij gelijk, want natuurlijk kunnen Nederland en België een WK organiseren. Zes stadions van 40 duizend plaatsen, plus twee grotere, waarvan eentje met een capaciteit van 80 duizend. Heerenveen, PSV, Twente, Utrecht en nog een paar stadions in België breiden uit. Dan voegen we toe: de Arena, het Koning Boudewijn Stadion en het nieuwe stadion in Rotterdam met 80 duizend plaatsen (finale). We houden De Kuip nog even in ere. De Belgen bouwen nog wat moois in pakweg Brugge of Antwerpen en klaar is Kees. We hebben wegen, hotels, restaurants, fantastische trainingsaccommodaties en, zoals Michael van Praag zei, we houden een groen WK. Straks rijdt de snelle trein in twee uur van Heerenveen naar Parijs, stelde hij. En we hoeven dan niet eens tot Parijs.

Of de lage landen het WK krijgen, met onder meer Rusland, Engeland en Spanje als concurrenten, is de vraag. Om een kans te maken, is een charismatische ambassadeur handig. Iemand die à la Beckenbauer geesten rijp maakt. Als Cruijff daarin geen zin heeft, moet hij het gewoon zeggen. Anders moet hij handelen. Dat is iets anders dan wachten totdat de kandidatuur ‘breed wordt gedragen’. Nee, dat betekent: laat mij ambassadeur zijn. Laat mij de weg wijzen, dan volgt de rest vanzelf. Net als vroeger.

Willem Vissers

www.vkblog.nl

[beelzebub]

http://www.sportgeschiedenis.nl/2009/10 ... -1992.aspx

Ruzie tussen Cruijff en van Gaal begon in 1992

Door Jurriaan van Wessem 12-10-2009

Louis van Gaal en Johan Cruijff zijn geen vrienden. Dat is nog eens bevestigd bij de publicatie van de biografie van eerstgenoemde. Maar waar die aversie ooit is ontstaan, kunnen beide partijen zich niet meer exact herinneren. Sportgeschiedenis helpt daarom een handje.

We schrijven 1992. Het is een prachtige zomer voor beide mannen. Johan Cruijff bezorgt als trainer van Barcelona de eerste Europa Cup en Louis van Gaal sluit zijn eerste jaar als hoofdcoach van Ajax af met het winnen van de UEFA Cup. Beide trainers hebben op weg naar die victorie over geluk niet te klagen, maar daar gaat het nu niet om. Ze staan allebei aan de top van het Europese voetbal.

Hun ploegen spelen aantrekkelijk en worden in Europa als toonbeeld voor het moderne voetbal gezien. Er bestaat zeker waardering van beide mannen voor elkaar. En toch is Cruijff de baas boven baas, want hij won het belangrijkste toernooi. Tot zover lijkt er weinig aan de hand.

De Cruijff-adepten in de media laten zich soms toch een beetje gereserveerd uit over het onverwachte succes van Ajax. Het is namelijk de eerste internationale hoofdprijs voor de club zonder dat Cruijff er iets mee te maken heeft. Zoiets steekt toch een beetje bij die supportersclub, net als het succes van Michels met Oranje in 1988, zonder de inbreng van Cruijff. De voormalige sterspeler had niet eens de moeite genomen om in München het oranje succes mee te maken.

Kaiserslautern

Van Gaal is eigenwijs en maakt al een beetje ruzie, eerst met spelers als Roy en Van ’t Schip en daarna ook met journalisten, die in zijn ogen hem het succes niet helemaal gunnen. De Ajax-coach is ambitieus en laat dat ook blijken. Op een middag in november geeft Van Gaal een mooi staaltje brutaliteit weg, die volledig past bij de Ajax-cultuur maar toch als ongepast wordt ervaren door de mediavriendjes van Cruijff.

Ajax heeft zojuist in de derde ronde van de UEFA Cup Kaiserslautern geloot. Uitgerekend de ploeg, die een jaar eerder Barcelona op de rand van de afgrond bracht. Alleen een nu nog heilig verklaarde goal van Bakero voorkwam een dramatisch vroege uitschakeling voor de ploeg van Cruijff.

Frits Barend vraagt Van Gaal naar een reactie op de loting. ‘Moeilijke loting? Ik denk het niet, wij zijn Ajax,’ laat de coach brutaal weten.

‘Ach Louis, Kaiserslautern is toch een lastige ploeg. Die heeft het Barcelona nog heel moeilijk gemaakt vorig jaar,’ probeert Frits Barend.

‘Dat weet ik, maar wij zijn Barcelona niet. We zijn Ajax,’ zegt Van Gaal met een brede grijns.

Op dat moment moet er iets in de verhouding van Cruijff met Van Gaal zijn geknakt. De maestro in Barcelona, die zijn eigen ploeg net in de Europa Cup heeft zien stranden tegen – off all people – CSKA Moskou, wordt meteen ingeseind over de brutale uitspraak van Van Gaal, die zichzelf even boven de paus heeft geplaatst. Maar Van Gaal heeft gelijk, want Ajax wint vrij eenvoudig in Kaiserslautern en plaatst zich voor de kwartfinale.

Auxerre en Parma

De brutale opmerking wordt hem niet in dank afgenomen en vanaf november 1992 begint Cruijff met het modder gooien naar Van Gaal. Hij zal nooit waardering uitspreken voor het succes van Ajax in de komende jaren. Cruijff voelt dat er aan zijn stoelpoten wordt geknaagd door de man, voor wie in het basisteam van Ajax in 1971 geen plaats was maar hem nu wel als trainer dreigt te overschaduwen.

In 1994 staat Cruijff op het hoogtepunt van zijn trainerschap. Niemand twijfelt aan de heerschappij van zijn Dream Team, dat voor de vierde keer in Spanje kampioen is geworden en de finale van de Champions League heeft bereikt. Aan de vooravond van de wedstrijd tegen AC Milan – die Cruijffs Waterloo als coach zou betekenen – spreekt de Catalaanse volksheld met de buitenlandse media. Er wordt hem gevraagd naar andere ploegen in Europa die in zijn ogen mooi voetbal spelen. Het lijkt een open deur om over Ajax en Van Gaal te beginnen.

Cruijff antwoordt: ‘In de afgelopen twee jaren zijn er nog twee ploegen die me kunnen bekoren: Auxerre en Parma.’ De goede verstaander, maar dat waren er onder de buitenlandse journalisten niet veel, begreep meteen dat dit een steek onder water was naar Van Gaal. Uitgerekend Auxerre en Parma hadden Ajax in die seizoenen in Europees verband verslagen. Maar dat vertelde Cruijff er natuurlijk niet bij. Dat moesten de journalisten zelf maar bedenken. Cruijff lachte iets te triomfantelijk en vroeg om een volgende vraag.

Het zijn dit soort eigenlijk onschuldige speldenprikken die voor een verwijdering tussen de twee oer-Ajacieden hebben gezorgd. Toen Van Gaal een jaar later met Ajax de Europa Cup won, was hij definitief uit de schaduw van Cruijff. Van Gaal liet zich altijd met respect uit over de beste Nederlandse voetballer aller tijden, maar Cruijff gebruikte elke gelegenheid om Van Gaal menselijk en sportief af te vallen. Natuurlijk spraken ze nooit met elkaar.

Toen Van Gaal zo onverstandig was om ook bij Barcelona het aura van de Salvador na te streven en nota bene te heulen met Cruijffs vijanden, begon het moddergooien pas echt. Altijd wel heel subtiel via zijn boodschappers of anders tijdens zijn spreekbeurten op de televisie. Speldenprikken, dolkstoten en ludieke opmerkingen wisselden elkaar af. Natuurlijk kon Van Gaal nooit zo in de Catalaanse harten komen als Cruijff, maar dat streefde hij ook helemaal niet na.

Het is vreemd dat Van Gaal refereert aan een kerstfeest om het einde van een vriendschap te bepalen. Van Gaal was voor Cruijff altijd een reserve. Kortom, iemand waar hij geen rekening mee hoefde te houden. Het begon pas toen Van Gaal brutaal Cruijff begon uit te dagen via een interview met een van zijn boodschappers.

[joey]

Ajax Dossier: De eerste minuten van Cruijff



Cruijff (vierde van rechts) in 1964 als jonkie tussen de basisspelers. Foto ANP
Ajax is een grote club met een rijk verleden. Het Parool belicht de belangrijkste periode. Tussen 1965 en 1966 vormde Rinus Michels Ajax om tot een profclub. Deel 9. De eerste minuten van Johan Cruijff in Helmond.

Ada Kok werd op de schouders genomen vanwege haar zilveren medaille in Tokio en de Russen stelden Polen gerust over Chroesjtsjovs afzetting. Labour overwoog afschaffing van de doodstraf en het Nederlands elftal had met 2-0 van Albanië gewonnen, in Tirana. Al die informatie is terug te vinden in Het Parool van 26 oktober 1964, maar er stond geen letter over de eerste wedstrijd die Johan Cruijff in het eerste elftal van Ajax had gespeeld.

Daarmee vormde deze krant geen uitzondering, want de hele Nederlandse sportpers vond dat er belangrijkere zaken waren dat weekend. In Sport en Sportwereld stond een kort bericht over de vriendschappelijke wedstrijd die Ajax op zaterdagmiddag 24 oktober had gespeeld in Helmond, dat was het wel. De uitslag stond erin (Helmondia'55-Ajax 2-3), de doelpuntenmakers (2 x Vesters en Henk Tijm voor Ajax, Kreekels en Clynck voor Helmondia) en het aantal toeschouwers (4000), maar de naam van Cruijff ontbreekt. Zelfs voor medespeler Klaas Nuninga vormen de eerste schreden van Cruijff in het eerste elftal een vage herinnering. ''Johan Cruijff tegen Helmondia'55?'' vraagt Klaas Nuninga. ''Dat staat me niet meer bij.''

Toch kan Lambert Kreekels zich die wedstrijd nog goed herinneren. ''Mij viel op dat Cruijff destijds al bezig was met wijzen en doen,'' herinnert de voormalige rechtsbinnen van Helmondia'55 zich. Kreekels was slechts twee jaar ouder dan de zeventienjarige Cruijff, maar toen al gedroeg Cruijff zich als regisseur van het elftal. ''Hij kwam heel volwassen over. Hij had een geweldige uitstraling. Cruijff maakte toen al de dienst uit op het veld.''

''Johan was altijd al een praatgraag mannetje,'' zegt Bennie Muller. ''Aan de ene kant zat dat in zijn karakter en aan de andere kant kende hij alle spelers van de selectie al goed, dus hij keek helemaal niet tegen ons op. Zijn moeder werkte in De Meer en ook Johan was er kind aan huis. Als kleine jongen viste hij al ballen voor de selectiespelers uit de sloot bij de trainingen.''

Het was Vic Buckingham die Cruijff in 1964 liet opdraven in Ajax 1, maar de Engelsman stelde hem slechts twee keer op. Ook Michels maakte in zijn eerste seizoen weinig gebruik van de jonge aanvaller. Hoewel Cruijff bij de eerste wedstrijd onder leiding van Michels twee doelpunten maakte (9-3 zege op MVV, 24 januari 1965), werd Cruijff geen basisspeler in het voetbaljaar 1964-'65. ''Dat had te maken met het gebrek aan kracht van Johan,'' zegt Nuninga. ''Als hij in het begin op goal schoot, was het een rollertje. Hij moest nog sterker worden, maar technisch en tactisch had hij het al allemaal dik voor mekaar.''

Drie weken na de wedstrijd tegen Helmondia'55 maakte Cruijff zijn officiële debuut. Op 15 november 1964 verloor Ajax met 3-1 GVAV. Cruijff scoorde. ''Maar ik was erbij toen Cruijff in Helmond werkelijk zijn eerste minuten in het het eerste van Ajax maakte,'' aldus Kreekels. (JOP VAN KEMPEN)

Parool


Wat een scharminkel was Cruijff toch.

Niemand die het debuut van dit supertalent opmerkte dus. Een klein verschil met hoe het nu gaat.

[Ajax Rules]

@Joey: we zijn natuurlijk meer geinteresseerd in je reactie op Cruijffs verwijzing naar Parma en Auxerre. Hoe kijk je daar tegenaan?

[joey]

Het is de interpretatie van de schrijver. 'Er zou iets zijn geknakt', 'Cruijff voelde...', enz.

Er zijn net zoveel aanwijzingen dat Van Gaal juist rancuneus was ten opzichte van Cruijff. Cruijff versperde hem de weg naar het eerste, het publiek scandeerde de naam van Cruijff toen het in het begin niet liep onder Van Gaal (iets waar Van Gaal zes jaar later nog over zeurde), enz. Ik vind het niet zo belangrijk wie op welk moment begon. Duidelijk is dat de heren geen vrienden zijn. Dat zal wel een kwestie zijn van incompatibilité des humeurs. Oftewel, ze hebben allebei last van hun ego.

[Ajax Rules]

Het is een feit dat Cruijff als antwoord gaf "Auxerre en Parma".

[joey]

Tja, dus? Als je zoiets al niet eens meer mag zeggen... Al zal Van Gaal op grond daarvan hebben geconstateerd dat Cruijff geen totaal mens is, haha.

Bij ons thuis zeiden ze altijd: waar twee vechten hebben twee schuld. Dat is in dit geval zeker zo.

[Arthur]

Tja, dus? Als je zoiets al niet eens meer mag zeggen...

Als ajacied niet, nee.

[Ajax Rules]

Tja, dus? Als je zoiets al niet eens meer mag zeggen... Al zal Van Gaal op grond daarvan hebben geconstateerd dat Cruijff geen totaal mens is, haha.

Bij ons thuis zeiden ze altijd: waar twee vechten hebben twee schuld. Dat is in dit geval zeker zo.

Okee, maar ik neem aan dat je dit wel als bewijs ziet dat Cruijff toen al met rancune zat tov Ajax en/of Van Gaal. Maar goed: misschien heb je dat nooit ontkend.

[joey]

Aha, nu begrijp ik het. De vrijheid van meningsuiting geldt voor iedereen behalve voor Ajacieden.


Dat artikel staat vol interpretaties, hoor. 'Cruijff lachte iets te triomfantelijk', dat werk. Eerlijk gezegd hecht ik er weinig waarde aan.

Ik zeg het nog maar een keer: ik weet het niet. Ben er niet bij geweest en heb geen idee wie zich het eerst aan wie ging storen.