Fiorentina - Ajax 19-02-2009

[wimpey]

Prima teamprestatie, maar ik zie niets wat lijkt op voetbal.

Contradictio in termini.

[peter]

Prima teamprestatie, maar ik zie niets wat lijkt op voetbal.

Contradictio in termini.

Winnen is toch een goede prestatie? Dat heeft niets met goed voetbal te maken. Of wil jij beweren dat je het ook nog eens wervelend voetbal vond?

[Vedette-10-]

Ach jullie doen net alsof Fiorentina uitzonderlijk goede spelers heeft, dat is natuurlijk onzin. Een Gillardino zou niks laten zien tegenover Alderweireld, een Mutu kan niet schitteren met tegenstand van VD Wiel en Vermaelen, Montolivo kan daardoor niet met steekballetjes komen op de aanvallers en wordt afgestopt door Anita. Dan heb je de 3 beste spelers al gehad.
Ook tegen de rest valt wat tegenover te zetten: die sterke statische spelmaker, Felipe, tegenover Sno en dan krijgt hij het ook lastig, Sarpong op Jovetic(als die niet terug is kan VD Wiel doordekken), Emanuelsson op de rechtshalf, Kuzmanovic verwacht ik. Leonardo en Bruno Silva pakken de vleugelverdedigers op, al gaat Urby met de diepste tegenstander terug en pakt Leonardo de ander op en als het moet kan de linker libero(Vermaelen) doordekken. Wat kan er dan gebeuren?

[LucaS]

Niks!

[goodfella]

Het was dan ook een buitengewoon gelukkige overwinning. Zo'n kans mist Gilardino nooit meer.

De lat lager, slechte spelers, hard werken, het klinkt alsof NEC tegen Moskou speelt. Zijn we echt zo slecht? Misschien wel, maar stiekem verwacht ik ook voetbal van Ajax. Dit was gewoon een afzichtelijke vorm van countervoetbal en er werd nog niet eens goed gecounterd.

Stekelenburg was goed? Ja, voor een keeper zijn dit fijne wedstrijden. Denk maar aan de heldenrol van Didulica uit bij Valencia.

Wat ben je gefrustreerd Joey. Misschien moet je naar het RIAGG. Of even langs je psychiater. Aangezien het pas de 3de overwinning van Ajax op Italiaanse bodem is moet je, je afvragen hoe laag men de lat in de voorbij 100 jaar heeft gelegd.

En Stekelenburg heeft goed gekeept ja. Daar hoef ik geen amateurpsychologie op los te laten. Hij heeft gewoon goed werk geleverd. Daar hoef ik geen samenzwering achter te zoeken.

[Vedette-10-]

Ik vind wel dat er te lage eissen worden gesteld. De eerste helft deed gewoon pijn aan de ogen, de tweede helft wat minder door Leonardo en een bevrijde Anita.

[Harm]

Ga je nu goedkoop proberen te scoren? Ik ben blij, maar probeer altijd wel tot een analyse te komen.

Vraag me af wie er goedkoop probeert te scoren...

Ik analyseer het team van Ajax en dat van Fiorentina en kom tot de conclusie dat Ajax daar een prima prestatie heeft geleverd.

Sowieso grappig die reacties hier. Ik geloof niet dat we de voorbije jaren echt verwend zijn met europese succesjes.

Tegen veel mindere ploegen dan HSV en Fiorentina gingen we de voorbije jaren keer op keer de pottenbak in. Dus mag je dergelijke overwinningen wel een teken van PROGRESSIE noemen.

Als je ziet wie er namens 'ons' in het veld stonden en dat vergelijkt met wie ze tegenover zich troffen, dan hebben onze jongens het prima gedaan. In de 1e helft hadden we mazzel, in de 2e helft waren de ploegen redelijk aan elkaar gewaagd.

De instelling deugde, er stond een team en er werd voor elkaar en voor een goed resultaat geknokt. Het elftal en de technische staf hebben gezien de mogelijkheden het onderste uit de kan gehaald. Mensen die denken dat er in dit soort wedstrijden en met jongens als Schilder, Anita en Kennedy ook nog sprankelend voetbal mogelijk is, kunnen misschien beter een SF-film gaan bekijken. Dit was een prima teamprestatie, waarbij m.n. Oleguer en Lindgren ook een individueel uitstekende prestatie leverden.

Heb het al een paar keer opgemerkt, maar het zit me nog steeds enorm dwars: waarom speelden die jongens de voorbije weken niet?! Fout van MVB met verstrekkende gevolgen, want het kost ons de titel. Ik heb het gevoel dat we mét Oleguer en Lindgren een x-aantal punten meer zouden hebben behaald in die 4 wedstrijden. Nuchtere gasten, ze laten zich niet van de kaart brengen en doen hun ding. Precies datgene waaraan ons zwalkende elftal behoefte had.

Stekelenburg verdient trouwens ook een pluim, hij sleepte Ajax er een aantal keren doorheen. Mocht ook wel weer eens trouwens... Hoe dan ook, een goede prestatie, maar het zegt nog niet zoveel. Europese thuiswedstrijden zijn al jaren een crime en Fiorentina zal volgende week scherper zijn dan gisteren. Ik geef ons 51% kans op de 2e ronde.

Dit soort wedstrijden kunnen een team over het dode punt heen helpen. En hoewel het allemaal niet geweldig zal zijn geweest blijft het een enorme opsteker. Het voetbal wordt dit seizoen misschien niet goed, maar dat is nu toch even helemaal niet belangrijk meer? De knelpunten zijn bekend en nu moeten er gewoon punten bijgeharkt worden. De lat is daarmee verlaagd, maar het is toch al te laat om er een superseizoen van te maken. Dat heb ik bij PSV ook en juist daarom waren de grote overwinningen van de laatste weken zo goed. Als ik er objectief naar kijk, dan was het inderdaad tegen de onderste ploegen van de eredivisie. En Ajax heeft gewoon gewonnen van de nummer vier van Italië! AZ had ook een overwinning tegen PSV nodig om op de rails te komen.

[goodfella]

Het is ook een enorme opsteker Harm. En dan kun je achteraf niet gaan lopen janken dat de lat wel enorm laag is neergelegd, terwijl je vooraf zeker wist dat Fiorentina ruim ging winnen. Want dan spreek je, jezelf wel zo gigantisch tegen.

[Thijs]

Precies GF. En daarbij speelden we met een half tweede elftal. Wie een makkelijke overwinning met flitsend combinatievoetbal had verwacht/voorspeld is rijp voor het gesticht dus dat snap ik sowieso al niet.

Dit is gewoon een supermooi prima uitstekend topresultaat. Geen 'ja maar Fiorentina miste de kansen' of 'we kwamen niet aan voetballen toe', winst bij de nummer 5 Italië is gewoon TOP. Net als verliezen bij Vitesse schandalig is, ook al 'zijn we niet in vorm' en 'misten we enkele basiskrachten', daar zijn ook geen excuses of smoesjes voor.

[Vedette-10-]

Het is ook een enorme opsteker Harm. En dan kun je achteraf niet gaan lopen janken dat de lat wel enorm laag is neergelegd, terwijl je vooraf zeker wist dat Fiorentina ruim ging winnen. Want dan spreek je, jezelf wel zo gigantisch tegen.

Ik heb altijd gezegd dat Ajax zou moeten winnen bij Fiorentina. Als je het spelersmateriaal tegenover elkaar legt dan is er geen reden voor angst. Het is gewoon onzinnig om een ploeg te vrezen op basis van naam of ranglijst van de competitie. Hetzelfde met HSV.

Je weet dat dit wedstrijden zijn waarin je niet de druk voelt, waarin je dus wel achterover kan leunen en tergelijkertijd de tegenstander de last(want dat is spelmaken voor een Italiaanse club) kan laten dragen. Ik wist dus dat er kansen lagen om beter het spelletje te spelen dan de tegenstander. Ik klaag niet over de dingen die ze deden, ik klaag om de overschatting van de tegenstander die nogsteeds heerst want 'we mogen ons in de handjes knijpen dat we hebben gewonnen'. Ik heb tussen de 60ste en de 85ste minuut het beste veldspel gezien van het jaar, dus daarover ben ik tevreden. Hopelijk gaan ze dat uitbouwen, gaan ze spelen met een beter bewegend middenveld. Dus met goede looplijnen, met goede spellijnen.

[wimpey]

En dit noem ik dus scoren.

Er wordt hier zoveel gescoord, Peter. 'De oorlogskas erdoor jagen' bijv.

Op AjaxTalk wordt veel makkelijker gescoord dan bij Ajax.

Verder is het winnen van twee duels in de UEFA cup dus progressie.

Winnen bij HSV en Fiorentina lijkt me een duidelijk geval van progressie t.o.v. de voorbije 2 europese 'seizoenen', ja. Henk ten Cate was rond dit tijdstip in 2 seizoenen al 4 keer europees uitgeschakeld. Van Basten heeft in z'n eerste poging al meer bereikt.

Prima teamprestatie, maar ik zie niets wat lijkt op voetbal.

Ajax speelde gisteren een goede pot wanneer het de bal niet had. Bij balbezit was het in de eerste helft een drama, in de tweede helft een stuk beter. We misten 4 à 5 basisspelers, dat hakt er flink in. Dus gezien de omstandigheden hebben spelers en trainer het prima gedaan.

Stel dat we nu blijven voetballen met die nuchtere gasten (Oleguer en Lindgren), dan denk jij dus dat we op den duur beter voetbal gaan zien en daardoor nog meer gaan winnen? Nou ik niet, hoor.

Ja, dat denk ik, ja. Het zou lekker zijn wanneer we eens over 90% van de troepen zouden kunnen beschikken. Dan wordt het zowel voor de trainer als de spelers allemaal een stuk makkelijker.

Waarom speelden die jongens de afgelopen weken niet?

Geen idee, blunder van MVB.

Tsja, toen speelden Gabri en Wielaert in plaats van Lindgren en Oleguer (en hadden we ook Cvita nog).

Cvita was tegen Groningen geblesseerd, net als Lindgren. Niettemin had MVB toen Oleguer moeten brengen i.p.v. Schilder. Tegen H'veen, Heracles en Vitas drukten Oleguer en Lindgren de bank terwijl Schilder en Anita compleet verzopen. Kijk, dát reken ik MVB dus wél aan. Dat was gewoon dom.

De klap kwam voor vele supporters heel hard aan, maar toch zag je het aankomen. Als we zo door blijven gaan, dan komt de volgende klap ook weer na verloop van tijd.

Ik zag het na 13 wedstrijden met slechts 5 verliespunten niet aankomen. Tenminste, niet in deze mate. Het was i.m.o. m.n. een opstellingsfout. In de weken van de waarheid moet je geen beroep doen op ukkies, maar op mensen die van wanten weten. Zou Ajax met Oleguer en Lindgren de schade hebben beperkt: ik denk het wel.

Het gaat namelijk om automatismen, positiespel en voetbal en daarmee bouw je progressie op en een reeks. Als dat er niet in zit, dan loop je na verloop van tijd gewoon weer tegen een paar keiharde zeperds aan.

Mee eens. Die reeks was er echter: 13 wedstrijden met slechts 5 verliespunten + europees overwinterd... Ben met je eens dat er op werkelijk ieder vlak winst moet worden geboekt om beter en vooral constanter te worden. Maar ondanks dat het allemaal verre van ideaal is, hadden we er in de HCE beter voor moeten en kunnen staan... Die fout mag MVB écht niet meer maken: bij twijfel moet je kiezen voor weerbaarheid en routine. Misschien ben ik al te lang in Duitsland, maar de basis is concentratie, felheid, duels winnen, teambelang. Und kämpfen!

Wat ik ermee wil zeggen is: met mensen als Oleguer en Lindgren ben je in weken als de voorbije - minder kwetsbaar dan met jonge jochies. Dat had MVB moeten weten. Hij heeft het over 'rust, tijd en vertrouwen'. Ik denk dat z'n elftal meer 'rust en vertrouwen' zou hebben gehad met de 2 genoemde spelers dan met Anita, de Jong en Schilder het geval was. En wanneer dat vertrouwen er is, is het ook eenvoudiger om beter voetbal op de mat te leggen....

[wimpey]

Een Gillardino zou niks laten zien tegenover Alderweireld,

Jij bent echt niet fris, m'n kind.

Dat heb ik bij PSV ook en juist daarom waren de grote overwinningen van de laatste weken zo goed. Als ik er objectief naar kijk, dan was het inderdaad tegen de onderste ploegen van de eredivisie.

Ben benieuwd hoe PSV het in Groningen doet. PSV scoort makkelijk, maar krijgt er ook veel om de oren.

[peter]

Dan verschillen we dus gewoon van mening. Ook met Oleguer en Lindgren vond ik het vaak niet om aan te zien en haalden we vaak met de hakken over de sloot de puntjes binnen. Neem de tweestrijd tegen Volendam, bijvoorbeeld.

Europees maken we inderdaad 'progressie'. Eens zien of we in de competitie ook nog wat kunnen uitrichten. Beker is kansloze hap.

Hopelijk raakt de boel snel een beetje fit, want dan kunnen we eindelijk eens met een vast elftal spelen.

[Vedette-10-]

Een Gillardino zou niks laten zien tegenover Alderweireld

Jij bent echt niet fris, m'n kind.

Gebaseerd op status en daar wordt ik zo moe van. Leg de kwaliteiten maar tegenover elkaar, Gillardino wordt ontkracht.

[Aristides]

Beker is kansloze hap? We zijn al uitgeschakeld, net zoals in de competitie.

De wedstrijd niet gezien hebbend, moet ik afgaan op wat jullie gezien hebben. Opvallend was dat degenen die en keken en op AT actief waren een wel erg slechte wedstrijd gezien hebben. Na de winst zie ik berichten waaruit blijkt dat we (bijvoorbeeld in balbezit) juist wel goed gevoetbald hebben, zelfs kansen hebben afgedwongen enz. enz. Twee wedstrijden gespeeld?

Over het niveau van de wedstrijd hoor je me niet (lees maar terug) kan natuurlijk ook niet, maar over het resultaat ben ik zeer tevreden.

Opvallend vind ik wel de steeds terugkerende verwijzing naar het grote aantal invallers. Ik kan me nog een Europese uitwedstrijd herinneren met de veel jongere Anita, Lindenbergh en Donald in de gelederen en toen mocht dat niet als argument worden aangevoerd. Het kan veranderen als de coach een ander is. Ik kan me uit het recente verleden ook nog uitoverwinningen herinneren die niet leidden tot doorgaan in de CL (Oké, is geen uefacup)

[Thijs]

Zo, ik heb lekker m'n ervaringen even van me af getypt, leuk voor later om nog eens terug te lezen. Ik gooi 'm hier ook even neer, voor diegene die niet zoveel tijd hebben, de samenvatting:

Florence, supermooi, 0-1, echt vet.

Yes, na Hamburg het volgende Europese tripje, en wát voor één: ditmaal naar Florence. Iets waar je je eigenlijk al weken op loopt te verheugen, want of we nu winnen of verliezen, mooi wordt het toch wel.

Woensdagochtend 7 uur…Waar je de laatste tijd normaalgesproken voor een wedstrijd van Ajax je bed niet uit wil is het in dit geval helemaal anders. Er zitten Italiaanse vrouwen, biera’s en een hoop cultuur op ons te wachten, en wie zijn wij om dat aan ons voorbij te laten gaan. Opstaan, douchen, scheren… je doet de gekste dingen, want een goed begin is het halve werk. Eerst een stuk met de trein naar Weeze, alwaar onze airbus al stond te wachten. Decadent als we zijn vlogen we met Ryanair, en omdat we van roadtripjes houden ging de tocht eerst naar Bergamo. Heerlijk, zodra de vliegtuigdeur openvliegt stroomt de mediterraanse warme lucht je al tegemoet! Jas uit, zonnebril op, Bongiorno bella Italia!
Met de zon op onze bol en een prima tempetartuurtje van maarliefst 9 a 10 graden flaneren we richting de terminal. Eerst even genieten van enkele culinaire hoogstandjes uit de Italiaanse cuisine, dus die pizzapunt ging er wel in! Bij een hoog aangeschreven autoverhuurbedrijf hadden we een koekblik gehuurd, een Smart Fourtwo, waarmee we de tocht naar Firenze zouden maken. Ajaxsjaaltje tegen de achterruit, want anders denkt men nog dat we uit Italië komen en dat moeten we niet hebben.

Hmmz, een tolweg. Hier had ik even niet bij stilgestaan toen ik zo el cheapo mogelijk in Italië wilde komen. Maargoed, niets meer aan te doen. Via Brescia en Verona richting het zuiden, Bologna volgend op de borden. Waar ik een schitterend berglandschap verwachtte kwam ik bedrogen uit, we reden eerst nog een kilometer of 100 door het ‘Groningen van Italië’. Een vlak toendralandschap met hier en daar een verdwaalde noeste boer die zijn akker met een pikhouweel trachtte om te ploegen. Niets te beleven. Bologna voorbij, daar komen ze, de bergen! Dat is altijd mooi, zodra je bergen ziet besef je pas echt dat je in het buitenland bent. De zon op je gezicht, een man die buitenlands praat op de radio, daar doe je het allemaal toch voor!

Rond zessen rijden we Florence binnen en we parkeren de bolide naast het stadion. Even de stad in gaan? Wel, niet, wel, niet…De training is immers om 19.30u. We blijven wel even in de buurt. Stadio Artemio Franchi, net als de meeste andere gebouwen in Florence lijkt ook dit bouwwerk alsof het rond 1500 in elkaar geklust is. Met een mannetje of 400 aanschouwen we de training. Hoewel, training is een groot woord. Er worden drie rondjes gerend, er is een praatsessie en twee man trappen wat balletjes naar elkaar over. Op dat moment zijn m’n tenen er bijna afgevroren en voelt het alsof we uit tegen de Antarcticase Boys moeten. Maargoed, toch even je gezicht laten zien. “Hé spelers, we zijn er nu al! En alleen om jullie te steunen he! Morgen zitten we de hele dag op onze hotelkamer te wachten totdat de wedstrijd eindelijk begint, dus doe alsjeblieft een beetje je best!”
Zo, dit verplichte nummertje zit erop en we spoeden ons naar het hostel, gelegen aan het Piazza della República! Dit klinkt toch al een stuk mooier dan het Republieksplein, maar da’s de grandeur van de Italiaanse taal. Mooi.
We bellen aan en één of andere gare Chinees in een korte broek en slippers doet open. “You have dinner”? Wij dinner? Eh, waar heeft die gast het over. “No” zeiden we in een mengelmoesje van Italiaans en Engels. Hij maande ons mee te komen en zo konden we in het keukentje van het hostel direct aan tafel. Twee borden met spaghetti bolognese werden ons voorgeschoteld en we kregen ook een overheerlijke rode wijn, geserveerd in een karakteristiek plastic bekertje. Daar zaten we dan, twee Ajaxsupporters tussen die onnozele backpackers met hun baarden en slobbertruien, elkaar vermoeiend met hun verhalen over waar-ze-allemaal-wel-niet-zijn-geweest. We vertellen maar niet dat we eigenlijk alleen komen voor een voetbalwedstrijdje en die cultuur er ‘wel een beetje bij doen’. Dus lullen we vrolijk mee over onze voorliefde voor de Renaissance, onze bewondering voor Machiavelli en de droom om ooit op de Ponte Vecchio te staan. 1400 km reizen voor 1,5 uurtje Ajax? Leg dat maar eens uit aan zo’n Spaanse baardmans van een jaar of 19. Geen zin an.
Nou, op naar de kroeg! We kwamen terecht in één of ander links communistenhol, in een toeristenboekje omschreven als ‘lekker alternatief en gezellig’. Een biertje kostte hier maar 5,50 euro, da’s toch geen geld! Drie biertjes gedaan en toen vielen we van pure vermoeidheid al van onze barkruk af, dus lekker slapen want donderdag = cultuurdag.

Firenze, wát een verschil met Hamburg. Hamburg, het Rotterdam van Duitsland, eigenlijk een aartslelijke grauwe havenstad waar de vrouwen dik zijn en cultuur is er al helemaal niet te vinden. Als Ajax er niet hoeft te voetballen zou je er nooit van je leven komen. Florence daarentegen, een stad naar m’n hart. Hier schijnt de zon, hier is het goed toeven, hier voel je de historie en het belangrijkste: Hier letten de vrouwen wel een beetje op hun gewicht. Om 9 uur opstaan, want cultureel gezien heb je wel een dag nodig om het een en ander te aanschouwen. Direct naar de Duomo, een soort paleisachtige gigantische tempel met een koepeltoren.
Binnen struikel je over tienduizend Japanners van twee turven hoog, maar dat heb je er wel voor over! Wat een pracht, wat een praal. En dat allemaal gratis! Je mag de toren zelfs op, maar daar moet je voor betalen en dat gaat ons natuurlijk veel te ver.
Op naar de Santa Croce, de grootste Franciscaner kerk ter wereld waar vele belangrijke gasten in begraven liggen. Ik noem een Galileo Galilei, Gioacchino Rossini, Niccolo Machiavelli en Michelangelo (De beeldhouwer, niet de turtle)
Wederom een schitterend bouwwerk, en dan heb ik nog niet eens de Palazzo Vecchio (nog zo’n paleis) en de Ponto Vecchio (een prominente brug) genoemd. Ik had al snel door dat ik hier zeker nog een keer terug moest komen om alles eens op m’n gemak te bekijken.

Het was al 12 uur en dat betekent maar één ding: Tijd voor een biertje. En waar kun je dat beter drinken dan op het Piazza della República, lekker uit de wind en in het zonnetje. Oh, ooohh ooooohhhhh. Er zijn geen woorden voor hoe intens fijn het is om het eerste moment in het jaar mee te maken dat je zonder jas op het terras kunt zitten. Een biertje á 8 euro voor je neus (dus, lang-zaam drin-ken…), een zonnetje op je gezicht, een beetje naar voorbijlopende vrouwen kijken, je gaat het voor het eerst eens een keer over de wedstrijd hebben en je geniet. Genieten met de hoofdletter G kan ik wel zeggen. “Wat wil je nog meer”, zei m’n maat. “Nou, een overwinning vanavond!” zei ik. “Hahaha!”, lachten we samen. Een overwinning. Uit. Voor Ajax. Bij Fiorentina. Hahaha, gekke Thijs. Wat denkt ‘ie zelf. Een goaltje zou al mooi zijn! Één keer juichen, één keer uit je dak gaan, dat zou al fantastisch zijn. Maar we maken ons geen illusies, we gaan er gewoon af met 3-0, maar ach, de zon schijnt.

Om 14 uur gaan we naar het stadion, om even de kaartjes om te wisselen. De gratis bus vertrekt van het Piazza San Marco. Pas dan besef je hoe groot de status is van onze trainer in Italië, dat ze zelfs zo’n oud plein naar hem vernoemen. Kaartje omwisselen, en we stappen in onze waggie om wat van de omgeving te zien. We rijden naar het bergdorpje Fiesole, op een grote berg op een steenworp afstand van Florence. Vanaf hier heb je een schitterend uitzicht op de stad en je zou zelfs de wedstrijd kunnen volgen als je hele goede ogen hebt. Het zicht is misschien wel beter dan vanuit het uitvak.
Om half vijf terug naar de stad om ons te gaan bezatten, want je moet er toch niet aan denken om Ajax nuchter te moeten bekijken in een uitwedstrijd. Voordat we goed en wel onze pizza ophadden en de eerste paar biertjes achter de kiezen zaten was het alweer bijna tijd om richting het stadion te gaan. Na een omweg van een kilometer of drie kwamen we eindelijk aan bij de ingang voor Ajaxsupporters.
De immer vriendelijke Carabinieri (Italiaans voor ‘handlangers van Mussolini’) stond ons al met een knuppeltje op te wachten. Goed, het eerste checkpoint. Kaartje laten zien, ja, ik ben het, en even laten fouilleren. ‘Jacket open’. Alles eruit halen, voordat ik twee stadskaarten, mn telefoon, sleutels, portemonnee, toegangskaartje en paspoort zo in m’n handen had dat er niks op de grond kon vallen stond er niemand meer voor me. Ah, toch wel, diezelfde agent alleen dan met de playmobielhelm, schild en wapenstok. Ik kijk ‘m vragend aan, gaat ‘ie me nou in elkaar slaan omdat ik langer dan vijf seconden deed over m’n zakken leeghalen? “Oh, sorry” stamelt ‘ie, want achter me heeft een Ajaxsupporter blijkbaar iets gezegd waardoor het hele peloton in de aanvalshouding gaat staan. Ik word door een andere agent even meegesleurd en weer hardhandig gefouilleerd.

Eindelijk, de eerste hindernis is genomen. 300 meter doorlopen waar de volgende poort staat waar je doorheen moet. Er moet een bus door de tweede poort, voor de Italiaanse politie het sein om de controle volledig te verliezen en zich paniekerig te gaan gedragen. Een bus en twee supporters tegelijk door een poort, dat zou natuurlijk van de zotte zijn dus ze gooien het direct dicht. Supporters die zich afvragen waarom ze er niet doormogen worden aangezien voor staatsgevaarlijke terroristen en we moeten oppassen dat we geen klap voor onze kanis krijgen. Nadat we tegen een vrouwelijke agent zeggen dat we er eigenlijk toch wel gewoon doormoeten omdat we de wedstrijd willen zien zegt ze “Hmm. Okay, one by one”. Ze weten zelf ook niet wat ze willen zeg! Alsnog grondig ons kaartje bestuderen. Alsof hier ook maar één argeloze wandelaar tussenzit die per ongeluk verdwaald is. We staan hier toch niet voor niks in deze corridor. Hoewel er niks aan de hand is reageren de Italianen uiterst nerveus. Door drie man wordt er aan me gesjord, en moet ik opnieuw al m’n zakken leeghalen. Alsof ik in dat tussenstuk een stel wapens en vuurwerk heb aangeschaft voelen ze overal of ik toch geen illegale spullen bij me heb. Met m’n handen op m’n achterhoofd loop ik tussen de agenten door, zodat ze kunnen zien dat ik er toch niet stiekem eentje met een mes wil aanvallen of iets dergelijks. En daar zijn we bij het stadion, eindelijk, overleefd!
Weer kaartcontrole, en verrek, ik heb nog steeds een geldig kaartje. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Het uitvak in!
En jawel, wát een entourage, wát een schitterend stadion, wát een prima plekken! Maargoed, daar reis je dan ook voor, en daar betaal je dan ook voor. Een hekwerk van 3 meter hoog, een net voor je gezicht, plastic iets wat ‘stoeltje’ heet…We zijn blij als we eindelijk een plek hebben gevonden waar we in ieder geval beide strafschopgebieden zien.

Ah, daar lopen onze helden warm! Geen Cvitanich, geen Vertonghen, geen Enoh, geen Gabri, dan weet je het wel…Kansloos. Voordeel is dat je je niet helemaal op loopt te vreten van de spanning, en na tien minuten was ik al trots dat we zo lang de nul hadden gehouden. Links van het vak werden we uitstekend ge-entertained door een stel huis-, tuin- en keukenhooligans van Fiorentina. “Ajax, Ajax, vafanculo” klonk het, wat zoiets betekent als “Ajax, Ajax, bedrijf de liefde met jezelf”. Rare jongens, die Florentijnen. Een andere Italiaan probeerde ons vies te dissen door zijn bandirie omhoog te houden in onze richting. Oef, dat komt hard aan. Je zult maar geld hebben betaald voor een toegangskaartje om de gehele tijd met je shawl en bandirie richting het uitvak te zwaaien. Een pizzavreter in een wit vestje was helemaal non stop met ons bezig. Amusant om te zien, zeker omdat je de helft van de tijd niet ziet wat er op het veld gebeurt. Veld? Ohja, voetbal!

0-0 bij rust, dat is verdomme een prima resultaat! Nu verliezen we waarschijnlijk maar met 2-0 ofzo, dat zou toch niet slecht zijn! Intussen wordt een Ajaxsupporter in een Fiorentinavak op z’n bek geslagen en wordt het sfeertje iets agressiever. Je moet toch iets doen om jezelf een beetje warm te houden. De tweede helft! Alle ballen blind naar voren rossen is het devies, en wie weet raakt iemand ‘m per ongeluk zo goed dat ‘ie nog goed valt ook.
In de reisgidsjes lees je dat Italianen het op prijs stellen als je hun taal probeert te spreken, dus klonk het FIO-REN-TINA…VA-FAN-CULO hard vanuit het uitvak. Je zou verwachten dat die Italianen daar totaal niet van onder de indruk zijn, alsof het padvindersliedje ‘Alle Joden zijn homo’ tegen je geschreeuwd wordt. Oh, nee, zijn wij homo?! Nouja, ik word ziedend!!
Maar niets is minder waar, ze zijn zichtbaar beledigd en eindelijk wordt het echt een Europacupsfeertje. Wij tegen de rest, wij als supermooie Nederlanders tegen die suffe Italiaanse losers. Vafanculo jezelf sufferds, we gaan hier nu niet verliezen ook niet!

En toen kwam daar het Moment, een moment dat je niet aan zag komen. JA, we zijn verdomme over de middellijn! Juichend viel ik m’n maat in de armen, IETS WAT LIJKT OP EEN SOORT VAN AANVAL! Jahaa, dit is toch werkelijk waar meer dan waarop ik had gehoopt. Maar, er leek zich een wonder te voltrekken, Suarez werd vrijgespeeld en speelde ‘m veel te ver door op Leo, die ‘m terugkopte naar Urby, schiet dan, zoek de vrije man, ja, kale, ROSSUHHHH LAT, doellijn, achter?, en daar Het Mooiste Moment, de bolling van het dak van het doel, het is een goal, JAAAAAAAAAAA! WHAT THE FUCK, 0-1! Daar is dat moment weer, dat moment van compleet gek worden, we hebben een uitdoelpunt! Je weet van pure vreugde niet wat je moet doen, je pakt die mafkees naast je vast, je zwaait lachend naar de Italiaanse fans, je springt nog een keer of tien rond totdat je het echt beseft….We staan voor! En wát een goal, wat een poeier, tsjonge jonge jonge jonge jonge! De reïncarnatie van de peun van Finidi tegen Bayern in het Olympisch Stadion, door niemand minder dan de Toreador van het Artemio Franchi! De Zweedse tiran, de Schrik van Florence, de Toscaanse beul, El Goleador, de fijnbesnaarde balvirtuoos met zijn fluwelen techniek, bijnamen te over, ik heb het natuurlijk over niemand minder dan Kennedy Bakircioglu! Wie anders dan Kennedy schiet ons voorbij Fiorentina! Wat een held, een standbeeld voor deze man, geef ‘m een contract voor het leven! Een levende legende, want wie Kennedy zegt, zegt: ‘Bakircioglu!’ En vanaf nu zegt ook iedereen: “Fiorentina-Ajax 0-1!”

Ja, 0-1, dan komt toch ineens de spanning hè. Wordt het onmogelijke mogelijk, gaan we hier een Resultaat halen? Het zal toch niet? Elke 20 seconden kijk ik op de stadionklok, volgens mij zit iemand met die tijd te kloten! De secondes lopen hier in Italië veel langzamer dan in Nederland! Sno komt erin, ons geheime wapen! Die koeko di panno’s in het paars weten nu helemaal niet meer waar ze het moeten zoeken! Sociaal als Marco is past hij zich aan de Italiaanse manier van spelen aan en zo spelen we de wedstrijd in een soort 6-4-0 opstelling uit. De bal passen naar een medespeler? Ben je mal, richting Napels met dat ding! 0-1 is wat telt, Europa veroveren met intergalactisch voetbal doen we in 2038 wel weer een keer.
Ons opgewonden standje in het witte vest zit inmiddels al lang weer bij mama op de bank, zoals het een gemiddelde Italiaanse man van een jaar of 30 betaamt. Het bandirie-mannetje weet echter van geen ophouden en toont ons nog steeds zijn zorgvuldig gevingerverfde artistieke hoogstandje. Dit is mijn club, mijn ideaal, dit is de mooiste club van allemaal!
Affluiten, 0-1, binnen! Wie had dit verwacht?
Dág Fiorentinafans! Tot volgende week, dan komen jullie voor Jan Lul naar Amsterdam want dit gaan we natuurlijk niet meer uit handen geven!

Een klein uurtje moeten we in het vak blijven zitten, totdat we één voor één door een poortje naar buiten mogen. De Italiaanse politie neemt een voorbeeld aan het team van Fiorentina en vormt een erehaag voor de 1400 meegereisde Ajaxsupporters. Als aandenken aan deze mooie dag willen ze onze triomfantelijke gezichten allemaal afzonderlijk filmen en op de foto zetten, wat een aardige mannen! Half twaalf, het vak uit en de stad in.
Nog even wat typisch Italiaanse döner kebab scoren en aan het bier. Na twee bier zijn we echter zo compleet naar de getver dat we gaan slapen, we zijn op. Gesloopt. Gebroken. Moe, máár voldaan!

Vrijdagochtend in Florence, wat een heerlijke dag weer! Naar het station om de trein naar het stadion te nemen waar ons racemonster staat. Twintig euro in de automaat voor een kaartje van 1,10 en geen wisselgeld terugkrijgen is nooit grappig. Merken dat er de komende drie kwartier geen trein richting het stadion rijdt is nooit grappig. Alsnog met de taxi a 15 euro naar het stadion rijden is ook nooit grappig. De 330 km naar Bergamo in een toptijd van 2,5 uur rijden om het vliegtuig te halen is nooit grappig. Maar, het is gelukt. Met een marge van 10 minuten haalden we het vliegtuig naar Weeze en zijn we ruim op tijd terug voor de Noord-Hollandse titanenstrijd tussen Ajax en FC Volendam. In het vliegtuig mijmeren we over Marseille, ofja, dan eerst effe Twente uitschakelen. Dan dus een kwartfinale, de halve finale tegen AC Milan ofzo, hartstikke gezellig, en dan spelen we dus die finale in Istanbul. Als ik dat nog kan betalen! Maarja, al moet ik op de fiets, ik ga! Want die UEFA-cup, die winnen we natuurlijk gewoon. Want wij zijn Ajax, wij zijn de BESTE!

[Marillion]

Bedankt voor de samenvatting. Lekker to the point!

Leuk verslag Thijs. Altijd goed om te lezen hoeveel plezier iemand aan zo'n tripje beleeft. Vrij herkenbaar ook als ik het vergelijk met mijn ervaringen. Vriendelijke jongens he? Die Italiaanse politie.

[Justin]

Geweldig verhaal, Thijs. Ik heb genoten.

[elliquido]

[Neefkens]

Prachtig.

[raymon]

Mooi verhaal Thijs!
Ook zeer herkenbaar met de keren dat ik in Firenze geweest ben.

[Jesse]

De reïncarnatie van de peun van Finidi tegen Bayern in het Olympisch Stadion, door niemand minder dan de Toreador van het Artemio Franchi! De Zweedse tiran, de Schrik van Florence, de Toscaanse beul, El Goleador, de fijnbesnaarde balvirtuoos met zijn fluwelen techniek, bijnamen te over, ik heb het natuurlijk over niemand minder dan Kennedy Bakircioglu!

[Deli]

Bedankt voor je verhaal Thijs! Schitterend om te lezen!

[Daniel]

Van A tot Z gelezen, prachtig verslag hoor!

[Lionel]

GE-WEL-DIGGG!!!!! Het verslag dan he...het voetbal was niet om aan te zien