Plezier!
Zondagmiddag, 4 februari. Gisteravond heb ik een fantastische happening meegemaakt in Leiden. Wat een weelde; in de regio, 15 minuten van mijn woonplaats, speelt na 20 jaar eindelijk weer eens een mannenteam in de eredivisie (Zorg en Zekerheid/ZZ) waar je met plezier een wedstrijd kan gaan kijken. Zorg en Zekerheid speelde tegen de club uit DE BASKETBALLSTAD van Nederland (sorry; Den Bosch, Den Helder, Amsterdam, Leiden, Haarlem, Rotterdam..., en dan heb ik het nog niet over Delft, Dordrecht, Gorinchem-Werkendam, Meppel, Zwolle, Leeuwarden...en al helemaal niet over Den Haag, Utrecht, Enschede...; mijn hele basketballende leven was er één stad die er duidelijk bovenuitstak); Groningen dus. Ik heb het dan niet over aantallen kampioenschappen, en ook niet over Internationale wapenfeiten, maar wel over aantallen toeschouwers en de beleving van de sport in de stad en op de tribunes.
In Leiden zijn 'ze', die duizenden die 20-30 jaar geleden de tribunes bevolkten in zowel Leiden als Voorschoten (het Blitz-toernooi op tweede Kerstdag), zich allang van het gemis van hun eredivisieteam bewust en denken ze blijkbaar: 'het zal ons niet nog eens overkomen dat we onze club kwijtraken, nu gaan we er voor de volle 100% voor!'. Het publiek zorgde voor een fantastische ambiance, het was dus een groot plezier de wedstrijd in Leiden mee te maken. Een kleine ´spionkop´ (ik kan even niet op een beter woord komen) van compleet ´dwaze´ fans van Leiden aan de korte zijde maakte gang voor de thuisploeg. Aan de overkant een reageerde een groepje Groningse fans (zo’n 50 man sterk) op de van hen bekende positieve wijze met steun voor hun team.
De wedstrijd? Groningen speelde overwegend beter, maar gooide het enkele malen (bijna) volledig weg. Leiden speelde enthousiast, af en toe zeer fanatiek zelfs, en dwong aldus de blunders bij de tegenstander deels af . Op die wijze kwam het enkele keren geweldig terug. Door dit alles zorgden spelers en publiek samen voor groot plezier (in ieder geval) bij de toeschouwers. Ik hoop, en denk, dat het op de tv-kijkers dezelfde uitwerking had. De scheidsrechters en coaches leken mij maar beperkt factoren. En zo hoort het ook.
Veel mensen hadden gisteren plezier, ik denk dat er niet veel GEEN plezier hebben gehad. De meeste mensen op de tribunes zullen (dus) een volgende keer graag terug komen...
Overigens, de speaker van dienst bedankte na de wedstrijd het publiek van beide partijen, waarna een groot applaus van allen volgde...iedereen had plezier gehad en liet dat blijken. Waren ´we´ daarmee geen prachtig voorbeeld voor in ieder geval wat andere (grotere) team-balsporten? De wedstrijd was gewoon pure promotie voor onze sport bij allerlei partijen die voor een verdere uitbouw van de basketballsport belangrijk zijn, zoals bijvoorbeeld sponsoren, mediamensen, overheden, etc.
Ook in Haarlem weten ´ze´ inmiddels ook wat ze een flink aantal jaren hebben moeten missen. Ik weet het, de beslissing van de Haarlem Basketball Week om uit die stad te vertrekken was een commerciële, zakelijke beslissing. Nu, terug op het oude nest, zou het, deels Haarlemse/deels uit heel Nederland afkomstige, publiek er ook daar voor moeten zorgen dat het evenement er nooit meer verdwijnt. Met andere woorden: ´het publiek´ moet er gewoon voor zorgen dat de HBW vanaf nu, eens en voor altijd, de publieke steun krijgt die ze verdient, en daarmee ook de commerciële kracht om NOOIT weer te verdwijnen. Deze bron van basketballplezier, dus inspiratie, mag niemand (maar zeker niet de jonge basketballertjes en de vele zo broodnodige vrijwilligers vanuit het hele land) ooit weer ontvallen. De HBW brengt velen voor het eerst in contact met professioneel georganiseerd basketball en met internationaal basketball, ze brengt ook veel basketball liefhebbers bij elkaar; de Week = plezier!
Ooit speelden vrijwel alle eredivisie-herenteams in Amsterdam. In mijn beginjaren als basketballer nam het aantal teams in de hoofdstad echter snel af. Zó snel dat, tegen de tijd dat ikzelf buiten ons rayon (en dus ook in Amsterdam) wedstrijden speelde, er met pijn en moeite slechts twee over waren. Niet veel later nog één en tenslotte geen... Ook in Amsterdam kwamen ´ze´ er op een gegeven moment achter wat ze misten. Een jaar of tien geleden begonnen enkele ´gekken´ weer een eredivisieteam. Al snel werd de ploeg behoorlijk gesteund door het Amsterdamse publiek. De eerste keer dat het team de Play-off-finale haalde, kwam er zelfs een ongekende volksverhuizing naar Den Bosch op gang. Ik denk nog wel eens dat de ´oude knarren´, zoals Martin Esajas, Bud Greer en Mario Bennes (toen ook al niet meer de jongste) in die tijd niet kregen wat ze verdienden...
Ze moesten in Mokum nog even wachten op het eerste kampioenschap in de moderne basketball tijd; dat kwam in het eerste jaar onder Ton Boot. Er volgden nog drie achtereenvolgend landstitels, net als het eerste Europese succes. Ergens onderweg raakte het grote publiek echter de weg naar de nieuwe speelzaal (Sporthallen Zuid) kwijt, en daardoor speelden de Astronauts af en toe absolute topwedstrijden voor veel te weinig publiek, ik schreef het hier al vaker. Waarom? Ik weet het niet, zou het misschien (ook) iets met ´plezier´, of het ontbreken daaraan, te maken (kunnen) hebben? Hoe dan ook, het wordt in ieder geval hoog tijd dat de Amsterdammers massaal de weg naar de wedstrijden weten te vinden en zich aansluiten bij dat luidruchtige groepje Amsterdamse (‘Mokum Fire’) supporters dat er sinds kort voor sfeer zorgt. Niet op de handen blijven zitten dus, maar achter je ploeg gaan staan, plezier maken en hebben!
Ik ga het nu niet hebben over al die andere plaatsen die ik hierboven opsomde; ooit werd er (sfeervol) basketball op niveau gespeeld, nu niet meer en de sport leeft er ook niet meer (in ieder geval op topniveau). Daarover misschien een andere keer meer.
Want nu wil ik verder met het verhaal van de zondagmiddag. Al snel kondigt Mart Smeets ´onze nationale sport´ aan, schaatsen dus. Studio Sport toont eerst een verslag van, onder een schitterend blauwe hemel verreden, wedstrijden op de Weissensee. Ik was er helaas niet bij, maar het verslag maakte dat idee (voor de toekomst) wel zeer aantrekkelijk. Het was op tv duidelijk zichtbaar: daar, onder die omstandigheden, met velen zelf schaatsen èn/of kijken naar de top = puur plezier! Na deze inspirerende beelden kwam (mijn al jaren mijn favoriete sportman) Erben Wennemars aan de beurt. Schaatsers stralen in het algemeen veel plezier in hun sport uit, maar Erben verslaat iedereen op dat gebied. Wennemars houdt van zijn sport, van wedstrijden, van het publiek op de tribunes, en hij steekt dat gevoel zelden onder stoelen of banken. Vandaag reed hij een fantastische race tegen Fabris; hij werd op de meet geklopt na een grote voorsprong. Mart Smeets interviewde hem al uitfietsend op zijn hometrainer kort na zijn heroïsche gevecht. Het gesprek had plaats aan de rand van de baan en met zicht op de races die na hem kwamen, want ‘Erbie’ wilde niets missen...
Natuurlijk kent ook de schaatswereld zijn problemen, controverses en relletjes, maar in het algemeen kan je ervan op aan: schaatsen is plezier, voor fans en sporters! Volgende week is het WK All Round in Heerenveen, dat worden dus weer drie dagen feest. En, geloof het of niet, sprinter Erben Wennemars is erbij! Ik hoopte er al jaren op dat hij die move nog eens zou maken, en nu is het dus zover. Erben, je zult dit niet direct lezen denk ik, maar ga zo door. Met zoveel plezier duurt je carrière het langst en als je nu langzaam aan de overstap naar het All Rounden maakt, ligt er binnen de komende paar jaren misschien wel een aantal WK-medailles voor je klaar. Verder voorzie ik, dat je à la Dan Jansen wellicht ook alsnog goud op de volgende OS (1500m, ploegenachtervolging, of toch op de 1000m?) kunt halen. Als afsluiting kan je (hopelijk) misschien ooit nog eens gaan voor winst op de grootste wedstrijd van de Nederlandse sport: De Elfstedentocht. Al ben ik dus al vele jaren een grote fan van je en ben je een geweldig sportman; je verrast me toch steeds weer en je bent een voorbeeld voor iedereen! Veel plezier in de rest van je carrière...
Bij het schaatsen weet het publiek allang dat de wedstrijd en de complete happening, niet alleen gemaakt wordt door het ‘eigen team´, maar ook door, en bij gratie van goede TEGENSTANDERS. Iedereen die iets moois laat zien krijgt bij grote schaatswedstrijden applaus en toejuichingen... Het publiek weet dus wie zorgen voor het plezier en creëert zelf de randvoorwaarden; alle tegenstanders schaatsen ook graag voor Nederlands publiek! Bij basketball werkt dit echt niet anders. Helaas is het in het Nederlandse basketball lang niet altijd zo het geval (geweest). Er zijn zelfs coaches (en dus ook spelers, bestuurders en andere ´volgers´) die juist denken dat basketball niet ´leuk´ MAG zijn. Ik zal hier maar geen namen noemen... Bij deze: zulke coaches (en volgers) hebben volgens mij (grotesk) ongelijk.
Professionele sport bestaat bij de gratie van publiek dat bereid is te komen kijken. De fans betalen direct en indirect de salarissen van spelers en coaches. Dat (grote) publiek komt alleen naar een wedstrijd als men iets leuks verwacht: bijvoorbeeld spanning, opwinding, aantrekkelijk spel en strijd. Met andere woorden als er wat te beleven valt; plezier dus! U weet, ik ben onverbeterlijk optimistisch. Ik zie de laatste tijd op de Nederlandse velden steeds meer lichtpuntjes in de vorm van aantrekkelijke wedstrijden. Er zijn dan ook steeds meer clubs met meer en enthousiaster publiek. Helaas ik zie ook af en toe nog wedstrijden/zaken die ik gewoon niet begrijp...een kwestie van tijd hoop ik dan maar.
Gisteren heb ik mezelf kostelijk vermaakt. Toch kunnen ´azijnzeikers´ zeggen, en er zullen er zijn die het nog doen ook, dat ‘het niveau van de wedstrijd niet hoog was’. Dat kan dan wel (gedeeltelijk) zo zijn, er was echter ook strijd, intensiteit, er waren mooie acties en verbijsterende blunders; er was reden voor veel plezier! Ik hoop dat velen (maar aanleiding van) gisteren de les hebben geleerd, dat velen dat vandaag zullen doen naar aanleiding van het fantastische schaatsen en dat duizenden mensen in Amsterdam en Leiden (voor de wedstrijd van gisteren waren al dagen van tevoren geen kaarten meer te koop), ook deze conclusie vóór zaterdag a.s. zullen trekken. Dat ze zaterdag op weg zullen gaan naar Amsterdam, want daar speelt Zorg en Zekerheid Leiden vs. Amsterdam Astronauts. Vele Leidenaars hebben dat besluit vast al genomen; de vorige wedstrijd waren ze er ook al. De wedstrijd begint om 19.30 in de Sporthallen Zuid. Er kunnen er vier keer zoveel in (meer dan 5000 man) als in de, voor het huidige topbasketball te kleine en te oude (maar wel heel sfeervolle) 5 Meihal. Dus... KOMT ALLEN EN MAAK ER EEN FEEST VAN!
Veel plezier...
PS
Voor Jan van der Nat, hoofdredacteur van deze site. Jan, ik las tijdens de HBW een column van een voormalige collega van je. ‘Dat je het (vroeger) niet begreep, al die aandacht voor die wereldwijd kleine schaatssport. Dit terwijl wij als ‘grote wereldsport’ die aandacht verdienden en niet kregen’. Op dit punt ben ik het niet met je eens, ´we´ (het Nederlandse basketball) zullen het moeten verdienen. Natuurlijk heeft de sport basketball geweldig veel potentieel, ook in Nederland. Je weet, ik blijft tenslotte een onverbeterlijke optimist, ik denk dat het er ooit uit zal komen. Maar de schaatsport heeft in Nederland al gedurende decennia miljoenen geraakt, door het schaatsen in de media, door het schaatsen op natuurijs door velen als dat maar even kan, maar ook door de grote prestaties van ‘onze’ Nederlandse helden. Als wij er met z’n allen óók in slagen steeds meer mensen te raken en om NEDERLANDSE helden weten te kweken, dan wordt basketball ook een grote sport in Nederland. Ik weet het zeker! Het zal wel even duren en veel hard werk van velen vergen. Maar dat is niet erg; als we maar plezier hebben terwijl we daar, met z’n allen (dus samen!) mee bezig zijn. Trouwens; Jan, het volgende weet je waarschijnlijk niet. Het is ook niet echt belangrijk. Maar voor een ieder die het weten wil: schaatsen was mijn eerste sport, al lang voor ik basketbalde en ook nog gedurende vele jaren terwijl ik onze mooie sport ook al beoefende...ik heb er altijd geweldig veel plezier aan beleefd…
Basketball
Moderator: mods
Speciaal voor de Leidenaren op dit forum:
Ach, ik zie het al: Aart Dekker. Hij wilde mij ooit nog porren om (na mijn gloriejaren in Delft ;) ) mij in Den Haag te laten spelen bij Team Ten Dreamers. Heb de plannen van dat nieuwe team op een Haags zolderkamertje aangehoord in het gezelschap van de andere (alleen maar donkere) spelers. Eén van die andere spelers was overigens Carlos Lens, die een tijdje terug nog furore maakte als trainer van dikkerdjes.
Koen 't M. heb ik trouwens via Aart Dekker naar AMVJ gehaald. Maar goed, dit had natuurlijk per PM gekund! :D
Koen 't M. heb ik trouwens via Aart Dekker naar AMVJ gehaald. Maar goed, dit had natuurlijk per PM gekund! :D
Bertje for President!
-
Alaindebanaan
- Berichten: 2467
- Lid geworden op: di sep 23, 2003 1:46 pm
- Locatie: Eindhoven
:whistling:Van der Kamp terug naar oude nest
DEN BOSCH - Rein van der Kamp verruilt met onmiddelijke ingang EiffelTowers voor Landstede Basketball. Van der Kamp heeft in Den Bosch nog een contract tot het einde van dit seizoen, Zwolle huurt hem voor die periode. Bij de landskampioen komt Van der Kamp nauwelijks aan spelen toe. De 27-jarige forward speelde anderhalf seizoen bij EiffelTowers. Die periode leverde hem een landskampioenschap op en zeer weinig speeltijd. In Zwolle wordt Rein van der Kamp herenigd met zijn tweelingbroer Wim. Voor zijn komst naar Den Bosch speelde Rein al vier seizoenen bij Landstede. Als de papieren op tijd in orde zijn, maakt Rein van der Kamp donderdag in de thuiswedstrijd tegen Amsterdam zijn rentree.
-
Alaindebanaan
- Berichten: 2467
- Lid geworden op: di sep 23, 2003 1:46 pm
- Locatie: Eindhoven
Arme, arme Duke. :aai:
www.debasketballsitevannederland.nlEiffelTowers bewijst eenzame klasse
NIJMEGEN - EiffelTowers heeft - wellicht ten overvloede - aangetoond dat er dit seizoen geen enkele ploeg echt in de buurt komt van de landskampioen en huidige koploper. In de Horstacker stribbelde Matrixx Magixx wel tegen, stond zelfs voor bij rust (42-41), maar moest toch zijn meerdere erkennen in de ploeg van Randy Wiel, die uiteindelijk met 74-87 won.
Maar weer eens een double-double van Leon Rodgers met 27 punten en 14 rebounds...
Zegwaard en Van den Heuvel waren mijns insziens weer een warrig (pietluttig) aan het fluiten. ;)