De T.Ajax is de weg kwijt
Gretig Sparta stuurt gefrustreerde ploeg naar peilloze diepte
ROTTERDAM, maandag
Twee van de oudste profclubs van Nederland gaan prat op historie, traditie en normbesef. Als het om Sparta gaat, wordt zelfs het bijna uitgestorven woord ’deftig’ in de mond genomen. En de Amsterdamse beleidsbepalers presenteerden twee weken geleden vol trots een reeks nobele standpunten die een rechtgeaarde Ajacied dient te eerbiedigen. Maar gisteren, na afloop van de strijd der puristen op Het Kasteel, ging het alleen nog maar over ’kankernegers’ en ’tyfushonden’.
Het was een zege voor de verloedering. De stunt van Sparta, dat de zwalkende topclub zonder erbarmen in de slotgracht kieperde (3-0), kreeg te weinig aandacht. Sneu voor de laagvlieger, die met drie overwinningen op rij even de koning te rijk is.
Maar trainer Wiljan Vloet zal ook beseft hebben dat de aftocht van Wesley Sneijder na dertien minuten cruciaal was.
Boos dat twee overtredingen tegen hem in de beginfase onbestraft waren gebleven reageerde de middenvelder zich bij de derde charge af op Jeffrey Vlug. Ruud Bossen gaf een gele kaart. „Vuile witte tyfushond”, zou Sneijder tegen de hoogblonde Spartaan hebben gezegd en zelf wilde hij dat geen onvertogen woord noemen. „Ik vind het niet schokkend, nee.”
De arbiter had een andere lezing van het verhaal. „Sneijder keek me aan en zei: ’Je moet geel geven, blinde tyfushond…’ Zulke teksten accepteer ik van niemand”, aldus Bossen. Sneijder denkt met behulp van enkele Spartaanse spelers een straf te kunnen ontlopen als blijkt dat zijn kanonnade niet tegen Bossen gericht was.
Vooraf was er al veel gezegd over het verbale wangedrag van Kenneth Perez, die een zwarte assistent-scheidsrechter had uitgescholden voor ’kankerneger’. De Deen kreeg een basisplaats, kwam in de tweede helft niet meer terug en bleef ook grotendeels buiten schot na de nieuwe uitbarsting. Bossen ontkende dat die voorgeschiedenis een rol speelde bij de rode kaart, maar zowel trainer Henk ten Cate als aanvoerder Jaap Stam beweerde het tegendeel.
„Bossen zei dat hij dit niet over zijn kant kon laten gaan na alles wat er eerder in de week was gebeurd”, meende Ten Cate, die halverwege zelf ook woorden met de arbiter kreeg en van de bank verwijderd werd. „Ik heb hem twee keer uitgemaakt voor moraalridder. Volgens mij is dat geen scheldwoord.”
Ten Cate vond het op zich begrijpelijk dat Sneijder opvloog na de tackle van Vlug. „Wesley komt uit Utrecht, ik uit Amsterdam. Ik keur het niet goed, maar in die steden is het de taal van de straat. Je hoort het honderd keer per wedstrijd. Als je daar rode kaarten voor gaat geven, hou je aan twee kanten vijf spelers over.” En de coach gaf aan dat hij nog steeds wordt uitgemaakt voor ’kankerneger’, wat de actie van Perez natuurlijk erg precair heeft gemaakt. Maar mensen moeten ook weer niet hypocriet zijn, luidde de boodschap. Was voetbal geen afspiegeling van de maatschappij? „Ik zou willen zeggen: welkom in the real world.”
Hij vond in elk geval dat Bossen de wedstrijd zeer nadelig beïnvloedde. „Bovendien jokt die meneer.” Sparta kroop handig onder de chaos uit en Ajax speelde snel een kansloze wedstrijd. Dat gegeven zal Ten Cate momenteel zorgen moeten baren. Hij zei dan wel dat hij zijn spelers niets kon verwijten, maar er is wezenlijks iets veranderd de laatste weken. De mentale veerkracht, waarmee FC Utrecht bijvoorbeeld op eigen veld werd verslagen, is ver te zoeken. Ajax is verworden tot een snelkookpan van frustraties en onvolwassenheid. Voorheen was het veel als Ajax drie rode kaarten in een heel seizoen incasseerde. Dit is alweer de derde in drie weken.
Heracles werd met tien man geklopt op klasse, dus tegen Sparta zou dat normaliter ook moeten kunnen. Maar het zat er geen moment in. Een aantal spelers ging, evenals in Praag, op zoek naar de grens, of zelfs erover. Gabri kon nog op tijd worden gewisseld, nadat hij de enorme fout maakte waaruit een strafschop (2-0) ontstond. John Heitinga was de veroorzaker, had al geel, maar trof het dat Bossen ditmaal inconsequent handelde.
Ajax ging de topper tegen PSV in met twee punten voorsprong. Twee weken en acht verliespunten later is zelfs AZ zwaaiend voorbijgereden. Ajax heeft in vier wedstrijden nul kansen gecreëerd, een unicum. Ook pijnlijk is dat het manifest van de club ridicuul overkomt als vanaf dat moment niet de supporters maar de spelers de club te schande maken. Ten Cate: „We hebben in zeer korte tijd veel gezichtsverlies geleden.”
Sparta - Ajax 3-0 (1-0). 35. Rose 1-0, 60. Polak 2-0 (strafschop), 84. Medunjanin 3-0. Scheidsrechter: Bossen. Toeschouwers: 10.800. Rode kaart: 13. Sneijder (Ajax). Gele kaart: Cvetkov (Sparta), Sneijder, Grygera, Heitinga, Gabri, Vermaelen (Ajax).
Het waarom ...
JC.Vechtvoetbal ligt ons niet
BARCELONA, maandag
De afgelopen week heb ik weer een hoop wedstrijden in de Champions League en de UEFA Cup gezien. Daarbij heb ik me enorm verbaasd over hoe de Nederlandse clubs hebben gespeeld. Zo vond ik Liverpool niet echt sterk, de Nederlander Dirk Kuyt was zelfs de beste speler. Toch ging PSV mee met het spel van Liverpool. Met andere woorden, de ploeg liet het op vechtvoetbal aankomen. De specialiteit van de Engelsen, dus hebben zij meer kans om te winnen. Dat gebeurde dan ook.
Hetzelfde zag ik bij Parma-Heerenveen en Sparta Praag-Ajax. De Nederlanders hadden voetballend meer in huis, toch gingen ze mee in het spel van de ander. In alle gevallen gingen ze dus niet van hun eigen voetbalnormen uit. En waarom eigenlijk? Ik vond Sparta Praag niet sterk, Parma niet bijzonder sterk en Liverpool ook niet overdreven sterk. Toch red je het niet tegen dergelijke ploegen en haal je uit drie wedstrijden slechts één punt. Dat geeft te denken.
Omdat we technisch en tactisch een voorsprong op dergelijke ploegen hebben. Toch is in niet één wedstrijd geprobeerd om het voetballend op te lossen. In alle gevallen lieten de Nederlanders het op een vechtpartij aankomen, met onnoemelijk veel fouten, omdat we dit onderdeel van het spel niet beheersen. Zelfs een technische ploeg als Ajax wist geen combinatie neer te zetten en is nauwelijks aan de bal geweest.
In alle wedstrijden miste ik een goede uitvoering van het positiespel. Bovendien werden nergens de flanken goed benut? Als je namelijk twee spitsen in het midden houdt, dan speel je dergelijke tegenstanders in de kaart. Waarom dan niet twee man aan de buitenkanten gezet en bijvoorbeeld ééntje in het centrum, die zich laat zakken?
Daarmee breng je de ander tenminste in verwarring. De backs, die bij hen vaak middenvelders of halve aanvallers zijn, kunnen niet meer opkomen en moeten ineens hun man in de gaten houden. De centrale verdedigers, die gespecialiseerd zijn in mandekking, moeten dan positioneel gaan verdedigen en dat ligt ze niet. Als je dan ook nog een spits kort voor de middenlinie hebt staan en één van die centrumverdedigers zoekt hem op, dan kan de andere centrumverdediger nog maar aan één kant rugdekking aan zijn backs geven.
Ik wil niet zeggen dat je hiermee een overwinning garandeert, maar je bent wel bezig om voor jezelf meer uit de wedstrijd te halen. Wie niet sterk is, moet tenslotte slim zijn. Helaas miste ik dat bij zowel PSV, Heerenveen als Ajax. Nu gingen ze alle drie mee met hun tegenstander. Dus veel lopen en knokken. Dat moeten we gewoon niet willen. Bovendien wijzen de resultaten uit dat het bar weinig oplevert.
Hopelijk hebben ze er alle drie van geleerd.
