Basketball

[jabu]

Nog een slotclonclusie over dit EK:

Over winnaars, verliezers en het waarom

Op verzoek van de hoofdredacteur van deze site schreef ik een beschouwing over Eurobasket 2005. Zijn vraag: het is opvallend dat Oost-Europa niet terug te vinden is in de halve finales èn dat West-Europa daar juist domineert! Hoe komt dat? Ik heb bij deze beschouwing gekozen voor een systematische opzet, waarbij belangrijk is te onthouden dat alle stellingen mijn persoonlijke kijk op de zaak weergeven en dus voor discussie aan leiding zouden kunnen geven.

De winnaars:

1. GRIEKENLAND
De sleutels: Coach Yannakis, de juiste persoon, geweldige coach, bezielend en een vakman.
Actieve generatie: Kinderen toen Griekenland met de generatie Yannakis, Gallis voor het eerst Europees kampioen werd. Put wat betreft drijfveren uit die gebeurtenis. Papaloukas die steeds op het juiste moment het laatste duwtje extra kon geven dat het verschil maakte.
Verder: Basketball is een grote sport in Griekenland. Uitstekende groep spelers waaronder een aantal sleutelspelers gelouterd zijn bij buitenlandse (top)clubs.
Oordeel: Maximaal gescoord met goed team.
Wat nu: Basketball in Griekenland is weer in staat om de concurrentie met het voetbal aan te gaan. Als deze groep bij elkaar blijft komen er nog meer goede jaren voor Griekenland.

2. DUITSLAND
De sleutels: Dirk Nowitzki, zo simpel als wat. Zonder hem is Duitsland een ervaren en degelijk team, maar geen topteam.
Coaching en ervaring: Duitsland werd goed gecoacht, vormde een echt team en, bulkte van de ervaring. De gemiddelde leeftijd was drie jaar hoger dan van de meeste andere teams en de meeste spelers hadden al ervaring met het spelen van WK- en EK-(halve) finales. Duitsland heeft ook geluk gehad (of: afgedwongen), want in de voorronde leek het er niet op dat de finale binnen bereik zou komen.
Verder: Duitsland kan terugvallen op een goede organisatie en wordt gesteund door een grote (Nederlandse!) sponsor (ING Bank).
Oordeel: Duitsland heeft op (of, naar eigen zeggen: boven) vermogen gepresteerd.
Wat nu: Dirk heeft zich gecommitteerd tot en met 2008 (OS China) en dus heeft Duitsland de komende jaren steeds kansen. Er zal wel jonger talent moeten doorstromen naar deze oude ploeg. Hopelijk heeft ook dit succes weer tot gevolg dat de sport basketball weer verder kan groeien in Duitsland, zoals dat eerder gebeurde na de titel in eigen land, de medaille op het WK 2002 en die op het EK van 2001.

3. FRANKRIJK
De sleutels: Frankrijk had het meeste (super)talent en heeft kans gezien een eenheid te smeden van deze voornamelijk allochtone (al weet ik niet of zo’n woord in Frankrijk wel bestaat) talenten worden goed opgepakt.
De ervaring van de routiniers: o.a. Weiss, Rigeaudeau en Julien. Frankrijk heeft een superieur opleidingssysteem, waarin ook door de overheid wordt geïnvesteerd. Deze opleiding werpt meer en meer vruchten af.
Boris Diaw: deze supergetalenteerde speler had de reputatie van flierefluiter, maar ontpopte zich nu als leider en dragende kracht.
Verder: Het had nog beter gekund want de finaleplaats werd in de laatste minuut van de halve finale weggegeven. Alle Fransen waren trouwens oprecht erg blij met brons. Zelfs Tony Parker die toch al heel wat metaal aan de vingers heeft! De reden? Het was de eerste medaille op een EK sinds 1959! En Frankrijk was zeker geen favoriet voor een een plek bij de eerste drie.
Oordeel: Frankrijk heeft een doorbraak bereikt met deze groep.
Wat nu: We kunnen nog heel wat verwachten de komende jaren als men op dezelfde wijze kan blijven doorbouwen.

4. SPANJE
De sleutels: Het beste en het meest ontwikkelde basketball in Europa en
de beste opleiding van jong talent. Geweldige clubcompetities. De afwezigheid van Pau Gasol. Daardoor werd Spanje niet als favoriet gezien. Toch bleek deze inschatting achteraf redelijk accuraat, want Spanje had veel geluk, vooral met de scheidsrechters. Zowel Letland als zeker Kroatië had alle recht om zich tekort gedaan te voelen. Een 8e plaats of minder had dus ook gekund. Een deel van de kern van het team was al eens wereldkamplioen junioren in de categorie 1982.
Verder: De altijd goede coaching en goede organisatie. De altijd aanwezige ‘killers mentaliteit’ om kansen te benutten.
Oordeel: Naar vermogen gespeeld, winnaar vanwege de plaatsing voor het WK zonder Gasol.
Wat nu: Spanje is en blijft een absolute topper, maar wel zonder EK-titel...

5. LITOUWEN
De sleutels: De basketballcultuur die onwaarschijnlijke aantallen goede spelers oplevert en zorgt voor de trots als sterke drijfveer. Het vermogen om de ‘eigenheid’ vast te houden en niet in paniek te raken na het wegvallen van acht(!) van de beste spelers, waaronder alle dragende (ster)spelers.
Verder: Realisme. Onder deze omstandigheden was goed spelen en kwalificatie voor het WK een goed resultaat. Door deze toevalligheden is de basis voor een topteam nu nog breder geworden met de ervaring die de spelers net onder de eerste twaalf hebben pgedaan.
Oordeel: Uitstekend gepresteerd,
Wat nu: Er zal de komende jaren altijd rekening moeten worden gehouden met Litouwen in een favorietenrol.

6. SLOVENIË
De sleutels: Een goede jeugdopleiding werpt nu zijn vruchten af. Het publiek. Grote aantallen supporters (5000 tot 8000) waren iedere wedstrijd nadrukkelijk aanwezig en stonden achter het team. Goede coaching en een duidelijke strategie. Alle spelers waren aanwezig. Ook de NBA’ers.
Verder: Het was ook voor Slovenië een doorbraak naar de top. Dit gaf vleugels en zorgde voor een klimaat, waarin niemand reden had voor ontevredenheid.
Oordeel: Goed team dat goed heeft gepresteerd. Voor het eerst naar het WK!
Wat nu: De lat gaat nu omhoog...

7. KROATIË
Waarom: Kroatië had een heel goed team, waaraan drie jaar voorbereiding was besteed, waarin alle spelers aanwezig waren en dat WK-kwalificatie als doel had. Het viel net één plaats buiten die kwalificatie en de reden was voor bijna iedereen duidelijk: de scheidsrechters in (vooral) de wedstrijd tegen Spanje en (ook) tegen Slovenië wilden duidelijk niet dat Kroatië doorging. De ploeg (en staf) was echt kansloos en bleef bewonderenswaardig lang in de wedstrijden, maar ging uiteindelijk helemaal stuk.
Verder: Niet alleen de scheidsrechters, maar ook het Servische publiek en (zelfs!) de diverse dansgroepen zorgden voor een nogal Kroatië-vijandige sfeer.
Oordeel: Een heel goed team dat zijn doelstelling zou hebben gehaald en wellicht zelfs een medaille onder redelijke omstandigheden.
Wat nu: Zou FIBA er verstandig aan doen een wildcard aan Kroatië te gunnen. Ik ben benieuwd... Heeft coach Neven Spahija zijn ontslagname nog niet bevestigd, maar al wel gemeld dat ‘hij nooit meer in een FIBA-toernooi zal coachen’. Het is moeilijk om hem daarin ongelijk te geven...

8. RUSLAND
Waarom: Van een land dat zo veel mogelijkheden, traditie en talent heeft zou meer verwacht mogen worden. Rusland niet geplaatst voor WK en is nu afhankelijk van een FIBA-wildcard. De discrepantie tussen wat de absolute topspeler Andrei Kirilenko (een echte teamspeler!) aankan en wat de ‘young guns’ aankunnen is te groot. Daarbovenop komt de kennelijke afspraak dat Kirilenko bij uitschakeling voor de prijzen ‘geblesseerd’ afhaakt, want dat is vaak het geval...
Verder: Rusland blijft een team met heel veel potentieel, genoeg voor de top.
Oordeel: Teleurstellend gepresteerd.
Wat nu: Die FIBA-wildcard zal er waarschijnlijk wel komen. Eens moet de doorbraak komen. Er is vreselijk veel talent onderweg naar de top.

9-12. ISRAËL
Waarom: De traditionele rol van ‘over-achiever’ werd tot in het absurde ingevuld. Er waren niet minder dan twaalf kwalificatiewedstrijden nodig om het eindtoernooi van de beste zestien te bereiken. 2,5 maanden onder de inspringende coach (Zjerf) maakte van het team een soepel lopende vechtmachine die zelfs van Spanje won en van de uiteindelijke kampioen Griekenland met slechts zes punten verloor (vergelijk: Duitsland in de finale met zestien!). En dan te bedenken dat Nederland in de laatste minuten thuis winstkansen had tegen Israël, maar dat is een ander verhaal.
Verder: Was Israël meer dan tevreden met haar eindpositie in Europa.
Oordeel: Een fantastische prestatie.
Wat nu: Kan Israël weer twee jaar verder op A-niveau.Kunnen misschien enkele toptalenten worden ingepast.

De verliezers

9-12. SERVIË
Waarom: Dit evenement was het grootste gebeuren voor Servië sinds de oorlog en moest het na vier (waarvan twee - Spanje en Frankrijk - zeer ontluisterende) wedstrijden zonder het thuisteam doen. Op Peja Stojacovic na (de meest verstandige kon je beluisteren) waren alle gewenste grote sterren aanwezig. Men kon zelfs NBA-spelers af laten vallen! Een aantal spelers vond echter het eigen ego veel belangrijker dan het team en daardoor werd Servië een kar met vierkante wielen. Bijna een week na uitschakeling waren er nog dagelijks uitermate lange persconferenties met hoofdrolspelers en andere prominenten op TV met als onderwerpen: wat is er gebeurd, wat ging er fout en hoe moet het nu verder? De manier waarop men de uitschakeling beleefde (een vechtpartij in de kleedkamer tussen spelers uit verschillende kampen) voegde nog eens toe aan de ontluistering van een grootmacht.
Verder: Werden ploeg en staf bijna letterlijk afgemaakt in media en publieke opinie. Gaat het de laatste jaren ook bij de jongste jeugdselecties mis.
Oordeel: Deze onttakeling en daarop volgende zuivering was een noodzakelijke ontwikkeling, want al drie jaar lang was zichtbaar dat het fout ging.
Wat nu: Zou er weleens een wildcard voor het WK richting Servië kunnen gaan... Zou de grote verliezer uiteindelijk, na een grote schoonmaak en herdefinitie, weleens een grote winnaar kunnen worden, want het potentieel blijft gigantisch groot.

9-12. ITALIË
Waarom: Werden twee jaar geleden in Zweden en vorig jaar op de Olympische Spelen onverwacht goede resultaten geboekt, nu was het een roemloze snelle uitschakeling met vrijwel hetzelfde team en hetzelfde spel. Eigenlijk was er, voor zover mij bekend, niet zo veel mis met het Italiaanse team. Alleen kon men deze keer niet boven de eigen macht spelen. Dan blijkt dat de marges tussen de top-drie en de plaatsen rond plek tien erg smal zijn. Een beetje minder spelen, iets minder geluk en je staat veel lager...
Oordeel: Teleurstellend na 2003 en 2004, maar zeker niet gefaald.
Wat nu: Moet Italië uitmaken of er flinke wijzigingen noodzakelijk zijn of dat men op dezelfde weg verder kan. Is Italië (weer) niet aanwezig op het WK. Schrale troost: ook Litouwen ontbrak op het WK en Frankrijk op de Olympische Spelen...

13-16. LETLAND
Waarom: Voor de tweede achtereenvolgende keer had Letland een mooi, goed en voorbereid team. Ook in Zweden (2003) in de voorronde stond men op het punt van doorbreken: latere kampioen Litouwen werd naar een 22-punts achterstand gespeeld, maar in de laatste seconden ging het mis. Nu hielden eerst Israël (volledig op stoom na het winnen van twee additionele kwalificaties), Spanje (een schandalig optreden van de scheidsrechters) en Servië (dat voor 9000 fanatieke toeschouwers voor zijn leven speelde) de Balten toch weer buiten de top-12. Grote ster Kaspars Kambala bleek, na zijn late komst in de voorbereiding
de chemistry te veel negatief te beïnvloeden en werd vriendelijk bedankt. Op die positie kwam men iets (niet veel) te kort.
Verder: Het Letse spel leunt erg op de schutters, dat maakt het team wat kwetsbaar.
Oordeel: Goed gespeeld, ongelukkige uitschakeling.
Wat nu: Eens zal/moet de doorbraak komen

De overigen:

Turkijë (9-12) is bezig met bouwen voor 2010 (WK in eigen land), men had ongetwijfeld graag hoger geëindigd maar is niet bereid de opleiding van jonge spelers daarvoor te veel te frustreren.

Oekraïne, Bosnië en Bulgarijë eindigden waar ze bijna altijd eindigen: op de plaatsen tussen 13 en 16. Het zijn serieuze basketball-landen, maar er is ‘iets’ extra/nieuws nodig voor een stijging op de ranglijst en men moet oppassen niet te dalen wanneer ambitieuze ‘B-landen’ hen voorbij willen.

Hongarijë (17) en Tsjechië (18) zijn beiden goede, volwaardige A-landen, maar waren in de laatste additionele kwalificatie niet opgewassen tegen vechtmachine Israël. Later bleek dat dit geen schande was. Beiden hadden wel hun grote sterren (o.a. de NBA’ers) bij hun ploeg en ook de voorbereiding was gedegen.

De middenmoters in de extra kwalificatie België, Portugal en Estland (19-21), winnaar van het degradatietoernooi Zweden (24) en promovendi Macedonië en Denemarken maken de A-Divisie voor de jaren 2006 en 2007 compleet.

http://www.basketballsite.nl

[Berend Stoker]

Goed nieuws voor mensen met Canal+ (ik heb zelf uiteraard géén FilmNet :D )!

Seizoenopener live op Canal+
03 10 2005 Donderdag 6 oktober is een memorabele dag voor het Nederlandse basketball. Het is niet alleen de dag waarop het seizoen 2005-06 wordt geopend, maar ook de dag waarop de eerste van heel veel wedstrijden vanaf 19:00 uur live te zien zal zijn bij Canal+. De betaalzender begint het seizoen met de wedstrijd tussen Rotterdam en EiffelTowers. Er zal dit seizoen elke donderdagavond een wedstrijd live worden uitgezonden. De eerste vier staan vast. Na Rotterdam-EiffelTowers volgen op 13 oktober de topper MPC-Demon, op 20 oktober Demon-Landstede en op 27 oktober Cape Holland-Rotterdam. Het programma wordt daarna stukje bij beetje vastgesteld, omdat de stand van zaken op de ranglijst daarbij een rol speelt. In een aantal gevallen is er een volledig programma op donderdag en wanneer dat niet het geval is wordt er een wedstrijd uit het schema van zaterdag naar voren gehaald.

Canal+ zal de wedstrijd opnemen met liefst vijf camera's, waardoor en voor Nederland unieke beelden te zien zullen zijn. In principe zendt de NOS dezelfde avond in het Sportjournaal een samenvatting uit. Dat staat los van de vaste aandacht op zondagmiddag in Studio Olympia, waarin standaard een samenvatting te zien is van een op zaterdag gespeelde wedstrijd.

[jabu]

Ik had het ook al gelezen. Zal me moeten richten op de samenvattingen bij de NOS. Hoop wel dat die langer zijn dan de gebruikelijke 3 minuten. Meestal komt er in die samenvattingen van de NOS overigens totaal geen realistisch beeld van de wedstrijd over. Het is ongelofelijk hoeveel matige momenten ze keer op keer weer kunnen vertonen in 3 minuten. Maar het is in ieder geval al positief als ze al iets laten zien. Nu nog Europees basketball.

[Berend Stoker]

6-10-2005
ROTTERDAM 74
EIFFELTOWERS 77


8-10-2005
MPC-CAPITALS 88
WOON! ARIS 81


8-10-2005
LANDSTEDE 69
UPSTAIRS WEERT 66


8-10-2005
DEMON ASTRONAUTS 77
ROTTERDAM 66


8-10-2005
POLYNORM GIANTS 73
EIFFELTOWERS 78

Stand
Team G W L Pct
Den Bosch 2 2 0 1,000
Groningen 1 1 0 1,000
Amsterdam 1 1 0 1,000
Zwolle 1 1 0 1,000
Leeuwarden 1 0 1 0,000
Weert 1 0 1 0,000
Bergen op Zoom 1 0 1 0,000
Rotterdam 2 0 2 0,000
Nijmegen 0 0 0 0,000
Den Helder 0 0 0 0,000
Almere 0 0 0 0,000

[jabu]

Vrij op het oog spannende wedstrijden allemaal.

[Berend Stoker]

Hoewel men (lees:de basketballkenners) er van uitgaat dat het kampioenschap gaat tussen Den Bosch, Amsterdam (ouwe lullenploeg) en Groningen. Ik moet het nog zien. Vorig jaar ging Groningen (de grote favoriet) er in de eerste ronde uit. Als ik in mijn glazen bol kijk, zie ik dat Den Bosch kampioen wordt! :hypocrite:
Wie tip jij, Maartoe?

[jabu]

Denk toch dat het Groningen gaat worden. X'C

[jabu]

De start van Groningen is iig niet goed. Maar in een sport met playoffs, zo zullen de voetballiefhebbers dit jaar ook ervaren, is alles dan nog mogelijk.

Team G W L
Amsterdam 3 3 0
Den Bosch 2 2 0
Zwolle 2 2 0
Almere 1 1 0
Nijmegen 2 1 2
Den Helder 2 1 1
Groningen 3 1 2
Bergen op Zoom 1 0 1
Leeuwarden 2 0 2
Weert 2 0 2
Rotterdam 2 0 2

[jabu]

Knappe prestaties van Den Bosch:

EiffelTowers vindt zijn draai in EC-duel met CAB Madeira (84-76)

Afgelopen dinsdag dropen de spelers van EiffelTowers Den Bosch nog met het angstzweet heus op het voorhoofd af na een gelukkige en danig geflatteerde zege op het nietige Upstairs Weert. De generale repetitie voor het Europa Cup-duel van twee dagen later met CAB Madeira was van een bedenkelijk gehalte. Maar andermaal ging op dat juiste een magere generale repetitie staat voor een klinkende uitvoering. Die er ook kwam. Want de eerste winst in Europees bekerverband van de Bossche ploeg (84-76) werd er een om in te lijsten. Tot enthousiasme van de vele kijkers in de Maaspoort waar voor het eerst in acht jaar (!) in Europees bekerverband werd gebasketbald.

Twee dagen eerder pikten de Weertenaren nog 23 keer de bal weg bij de thuisploeg. Wat het ergste deed vrezen met het oog op de pressie die het Portugese vreemdelingenlegioen op last van haar Spaanse coach Josep Claros over het hele veld uitvoerde. Maar die, hoe paradoxaal het ook moge klinken, EiffelTowers juist in de kaart speelde. Het aanvallend vermogen van de equipe van Randy Wiel is van nature groot. En juist daarmee speelde de thuisploeg de bezoekers uiteindelijk ook stuk. Al krijgt, zo vindt Leon Rodgers, ondanks de extra aandacht die hij nu genoot van twee, soms drie tegenstanders andermaal topscorer (23 punten), de eigen vorderingen steeds meer inhoud. ‘We groeien, elke dag. Onze verdediging begint steeds beter te kloppen.’

Dat bleek zeker na rust toen EiffelTowers zijn beslissende tussensprinten plaatste. En het waren juist niet de erkende prijsschutters Rodgers, Gomes (nu 13 punten) en Kullamäe (13) die de soms soepel schakelende frontlijn van de tegenstander van zijn stuk bracht. Met name Terrence Herbert, de uitblinkende Reinier van de Kamp (14 punten en 5 assists bij zijn Europese debuut!), Sander van der Holst en Jos Frederiks zetten daarbij de toon.

Nadat Frederiks in het slotsignaal van het tweede kwart de stand met een miraculeuze driepunter naar 35-32 had getild, denderde EiffelTowers onder aanvoering van Rodgers direct na de hervatting naar 45-32. Die tussensprint wist Madeira dankzij zijn sterke Amerikaanse tandem Younger – Hill nog te pareren (55-55), maar toen de Portugese ploeg eenmaal de tol moest betalen voor zijn gedurfde aanpak, een snel groeiende foutenlast en merkbare ademnood waren de gevolgen, nam EiffelTowers het heft stevig in handen. Al mag het zich aanrekenen dat de winnende marge dankzij wat schoonheidsfoutjes in de slotminuten beperkt bleef tot acht punten. En de puntentotalen kunnen een rol gaan spelen, wanneer op 24 november de slotrekening opgemaakt wordt van de zes poulewedstrijden uit de eerste ronde van dit toernooi. En twee van de drie teams, ook het Deense Aarhus Bakken Bears doet in deze poule mee, zich plaatsen voor de volgende (knock-out)ronde. Al leek zich daar in het Bossche kamp niemand druk over te maken. De winst telde. Punt uit.

Zaterdag wacht Eiffel Towers een volgende krachtproef. ‘Even genieten’, vond coach Randy Wiel, ‘en dan op naar zaterdag, het echte big thing.’ Want dat is het duel met Demon Astronauts, de landskampioen die in de eerste competitieronden alweer indruk maakte. Wiel: ‘Ja, the real big thing. We willen kampioen worden.’ Dan telt zo’n wedstrijd waarin veel prestige op het spel staat. En ook nog eens sentimenten een rol spelen. Met Toon van Helfteren en Marcel Huijbens, in de voorbije jaren dragers van het EBBC-gedachtegoed, ineens op de vijandelijke spelersbank.

Dat het een heel ander soort wedstrijd zal worden, daarvan is Wiel wel overtuigd. ‘Zij (CAB Madeira, red) bepaalden met hun full-courtpress het ritme van de wedstrijd en probeerden bij ons chaos te veroorzaken. Dat is ze niet gelukt. Wij waren bij vlagen briljant en verdedigden bij periodes heel sterk. Maar zaterdag wordt het allemaal anders. Een half-courtgame, met een heel strakke verdediging tegen.’ En dus minder ruimte voor EiffelTowers om zijn aanvallende talent uit te spelen. Maar wel weer met Nate James aan de trekker. De Amerikaan bleef nu noodgedwongen als derde niet-Eurospeler aan de kant. Zonder dat het de thuisploeg leek te deren.

Ook al omdat daar gisteravond ineens Reinier van de Kamp als starter opstond om duidelijk te maken dat Rinus de Jong Wiel goede zaken deed toen hij de Zwollenaar enkele maanden geleden verleidde tot een overstap naar Den Bosch. ‘Ik ben gek op die jongen’, zegt Randy Wiel. ‘Hij is slim, leergierig en hij speelt groot.’ En laat ter illustratie zijn armen zwaaien. ‘Zo huge! Wat hij met die lange armen van ‘em allemaal teweegbrengt. Fantastisch.’

http://www.eiffeltowers.nl/

[jabu]

Preview NBA 2005-06, eerst de Oostelijke Divisies:

Atlantic Division


5 Toronto Raptors
In: Charlie Villanueva, Jose Manuel Calderon, Mike James
Out: Donyell Marshall, Rafer Alston

Een paar jaar geleden leken de Raptors nog een jong en opkomend team. Sindsdien is Vince Carter geruild voor Eric en Aaron Williams en Alonzo Mourning, waarvan de laatste alweer weg was voor men het doorhad, en dat geeft al aan dat dit team in verval is geraakt. Men is nu druk aan het herstructureren, waarbij Chris Bosh een goede bouwsteen is. Egotripper Jalen Rose is de laatste rotte plek die nog verwijderd moet worden en het zal nog een paar jaar duren voordat er weer wat zal leven in het noorden.


4 Philadelphia
In: Steven Hunter, Lee Nailon
Out: Aaron McKie

Philadelphia en vooral Allen Iverson verbaasden vorig jaar met redelijk teamspel. Vooral Iverson, die zich een wat meer spelverdelende en leidende rol aanmat, oogste veel lof. Naast The Answer heeft Philadelphia een aantal jonge, veelbelovende spelers zoals Dalembert en Korver, maar veel potten kunnen ze hiermee niet breken. Interessant zal zijn of Chris Webber dit seizoen definitief ontmaskerd zal worden als ‘damaged goods’; na zijn knieblessure die hij 2 seizoenen geleden opliep zijn zijn sprongvermogen en mobiliteit sterk verminderd en fungeert hij vooral als een veel schietende en veel missende schutter vanaf de elleboog. Vooralsnog heerst er positivisme, vooral door het aanstellen van nieuwe coach Maurice Cheeks.


3 New York
In: Jerome James, Quentin Richardson, Nate Robinson, Eddy Curry
Out: Jerome Williams, Kurt Thomas, Michael Sweetney, Tim Thomas

‘Do not mistake activity for achievement’ is een bekende uitspraak van de legendarische UCLA-coach John Wooden. Deze spreuk lijkt op Isiah Thomas van toepassing te zijn. Veel deals maakte de GM van de Knicks, maar vooruitgang was ver te zoeken. Met het binnenhalen van de kwikzilveren Nate Robinson en succescoach Larry Brown lijkt Thomas twee goede zetten te hebben gedaan. Maar het aantrekken van Eddy Curry lijkt wel een heel groot risico, vooral omdat hij een tandem gaat vormen met Jerome James. Beide grote mannen hebben een reputatie van overgewicht, ongemotiveerdheid en een erg laag aantal rebounds. De belangrijkste hoe-vragen in New York zijn: Hoe pakt de wisselwerking tussen Larry Brown en de spelers uit en hoe lang blijft Brown in New York?


2 Boston Celtics
In: Brian Scalabrine, Gerald Green, Curtis Borchardt, Dan Dickau
Out: Antoine Walker, Gary Payton

Antoine Walker is nu definitief weg. Toch? General Manager Danny Ainge stuurde de multi-getalenteerde forward twee jaar geleden al snel na zijn aantreden weg, om hem vervolgens weer terug te halen en versteld te staan van de positieve uitwerking die Walker op zijn team had. Maar intussen zal Ainge er achter zijn gekomen dat met Walker als dragende speler je nooit kampioen zal worden, daarvoor heeft hij te veel de bal nodig. En die bal moet juist verdeeld worden in Boston, waar men beschikt over een groepje jonge, getalenteerde basketballers waarvan men hoopt dat ze in de toekomst op zullen bloeien. Daarvoor zou eigenlijk Paul Pierce een leidende rol moeten gaan vervullen, maar of dat dit seizoen zal gebeuren?


1 New Jersey Nets
In: Jeff McInnis, Marc Jackson
Out: Brian Scalabrine, Ron Mercer

Richard Jefferson, Vince Carter en Jason Kidd. Een trio waarmee je thuis kunt komen. Het leek even nog mooier te worden in de Meadowlands, waar ze dachten over Shareef Abdur-Rahim te kunnen beschikken. Abdur-Rahim kwam niet door de medische keuring heen en vervanger Marc Jackson is toch echt niet van het allerhoogste kaliber. Gelukkig voor de Nets kun je met fast-break basketball in het seizoen ver komen en wellicht ontwikkelt Nenad Krstic zich tot een inside wapen en komt men nog een eindje in de playoffs. Maar met een ouder wordende Kidd lijkt het alsof de opleving van de Nets ten einde is.

Conclusie: Een divisie zonder kanshebbers, maar door het nieuwe systeem is de divisiewinnaar automatisch verzekerd van de derde plek in de playoff-rankings, dus daar zal flink om gestreden worden. Maar verder dan de tweede ronde zal geen enkel team uit de Atlantic Division komen.

Central Division


5 Milwaukee Bucks
In: Andrew Bogut, Bobby Simmons, Brandon Hunter
Out: Zaza Pachulia

Met het draften van Andrew Bogut, het tekenen van de ‘Most Improved Player’ van vorig seizoen Bobby Simmons, het bijtekenen van Michael Redd en Dan Gadzuric was het een druk offseason voor het management van de Bucks. En passant werd ook coach Terry Porter aan de kant gezet. Men hoopt dat nieuwe coach Terry Stotts weer kan beschikken over katalysator TJ Ford, die terugkomt van een zeer zware rugblessure. Wanneer Bogut enigszins aan de verwachtingen voldoet zouden de Bucks wel eens een grote stap voorwaarts kunnen hebben gezet. Helaas voor de Bucks spelen ze in de zware Central Divison. Hadden ze in de Atlantic Division gespeeld waren ze in de race voor de eerste plaats.


4 Cleveland Cavaliers
In: Donyell Marshall, Larry Hughes, Damon Jones
Out: Jeff McInnis

Niet alleen hangt er een erflast boven de schouders van King James. Ook het team rondom de jonge superster moet aan torenhoge verwachtingen voldoen. Dit blijkt nog niet zo eenvoudig. Het leek erop dat de Cavs kans zouden maken om Michael Redd in te lijven. Een driepuntschutter naast LeBron is hard nodig. Maar Redd koos voor Milwaukee en het geld en in zijn plaats tekenden de Cavs Larry Hughes. De meningen hierover zijn verdeeld; Hughes heeft ongetwijfeld talent, maar kan geen 3-punters raakschieten. De Cavs waren wellicht beter af geweest met een grote guard die dat wel kan. De vacatures van 3-puntschutters worden nu opgevuld door twee specialisten: Damon Jones en Donyell Marshall, de nummers 5 en 11 in het klassement van driepuntschutters van het afgelopen seizoen. Het is te hopen voor de Cavs en James dat ze dit jaar een heel seizoen goed kunnen spelen; de wisselvalligheid breekt hen nu al twee jaar op.


3 Chicago Bulls
In: Malik Allen, Darius Songaila, Michael Sweetney, Tim Thomas
Out: Eddy Curry

Vorig seizoen leken de ‘Baby Bulls’ volwassener te zijn geworden. Met een sterke, fysieke verdediging slaagden ze erin om voor het eerst sinds het tijdperk Michael Jordan de playoffs te behalen. Daarin ging de strijd met de Washington Wizards gelijk op, terwijl de Bulls Eddy Curry, hun center, met hartproblemen misten. Dat bleek een voorproefje te worden van dit seizoen, omdat Eddy Curry is gedeserteerd naar New York. Het valt te hopen voor de Bulls dat ze de basis voor hun succes, hard werken en spijkerhard verdedigen, voor ogen kunnen houden en met deze spelersbasis verder kunnen bouwen aan een mooie toekomst.


2 Detroit Pistons
In: Dale Davis
Out: -

Dit moet het jaar worden waarin Darko Milicic eindelijk laat zien waarom Joe Dumars hem koos in plaats van Carmelo Anthony, Chris Bosh of Dwyane Wade. Met Flip Saunders in plaats van Larry Brown en een ijzersterke startende 5 hopen ze in Detroit weer luidkeels DEEEETROIT BAAAAAASKETBALL te schreeuwen in The Palace of Auburn Hills. De vraag is of de Pistons genoeg hebben gedaan om Indiana en Miami het hoofd te bieden.


1 Indiana Pacers
In: Sarunas Jasikevicius
Out: Dale Davis, Reggie Miller

Vorig seizoen was een drama na de beruchte Fight Night in Detroit. Langdurige schorsingen voor 3 sleutelspelers, waaronder Artest voor het hele seizoen, een waslijst aan blessures en toch pas in 6 wedstrijden het onderspit delven tegen de Pistons. Reggie Miller heeft zijn basketballschoenen aan de wilgen gehangen, maar Jermaine O’Neal is weer hersteld, evenals Jamaal Tinsley. Artest is weer terug, hoewel bij hem altijd de vraag blijft voor hoe lang, en de Pacers tekenden de Litouwer Sarunas Jasikevicius, volgens kenners de beste Europeaan die nog in Europa speelde. Jasikevicius is de enige ‘winner’ op het rooster van de Pacers en zou daarom weleens uit kunnen groeien tot de belangrijkste speler in de playoffs.

Conclusie:
Wellicht de zwaarste divisie in de NBA. Met Detroit en Indiana als kampioenskandidaten en Chicago, Cleveland en Milwaukee als opkomende teams. Het is te hopen dat van de acht playoffplaatsen er vijf naar deze divisie gaan, maar dat zal waarschijnlijk niet gebeuren, daarvoor zijn de andere divisies te zwak, waardoor er waarschijnlijk twee teams uit de andere divisies binnenglippen.

Southeast Division


5 Atlanta
In: Marvin Williams, Joe Johnson, Zaza Pachulia
Out: Boris Diaw

Atlanta is een beetje het New York van de guard-forward swingman. Waarmee wordt bedoeld dat ze er te veel van lijken te hebben. Ze hadden al Josh Smith, Josh Childress en Al Harrington en daar komen nu Marvin Williams en Joe Johnson bij. Voor die laatste was er een bestuurscrisis nodig, en een minder helder moment van Joe Johnson zelf. Waarom zou iemand een ideale plek bij het leukste team van de NBA van het vorig seizoen verruilen voor een te zware taak in het kelderteam van de NBA? Met al die jonge swingmen is er een basis voor de toekomst, maar dan zal er wat meer eensgezindheid in de organisatie moeten komen.


4 Charlotte
In: Raymond Felton, Sean May
Out: Jason Hart

Charlotte is de weg ingeslagen die voor San Antonio succesvol is gebleken; verzamel slimme basketballers die tegelijkertijd goede burgers zijn en bouw zo aan een zeer solide basis voor de toekomst. Met Raymond Felton hebben ze een zeer goede pointguard, die samen met May en Marvin Williams (Atlanta) vorig jaar kampioen werden met North Carolina, U weet wel, dat college van nummer 23. Samen met Rookie of the Year Emeka Okafor is dit de toekomst voor het hardwerkende collectief van de Bobcats.


3 Orlando
In: -
Out: Doug Christie

Orlando. Stad van zon, zee, strand en een heleboel oude, rijke mensen. En van een zooitje basketballers die zich de Magic noemen. Met medisch wonder Grant Hill, toekomstig superster en zeer gelovig mens Dwight Howard en de man met de meest paradoxale bijnaam van dit moment: Steve ‘Franchise’ Francis. Francis is één van de drie shooting-guards in een pointguard-lichaam die in de NBA zwaar overbetaald worden en nooit de dragende speler zullen zijn waarop hun teams wachten. Stephon Marbury en Baron Davis zijn de andere. Met deze spelers wordt men nooit kampioen en dat begint men zich in Orlando ook te beseffen. En als een Spaanse rookie (Fran Vasquez) al geen zin heeft om zich te melden bij zijn team, dan is er iets goed mis.


2 Washington
In: Antonio Daniels, Caron Butler
Out: Kwame Brown, Larry Hughes

Nadat de Wizards het vorig seizoen verrassend goed deden, moet er dit seizoen vervolg aan worden gegeven. Larry Hughes is naar LeBron vertrokken en Antonio Daniels is nog nooit starter geweest, dus het wordt afwachten hoe dit uitpakt. Kwame Brown, het mislukte experiment van Michael Jordan, is verscheept naar de Zenmeester in Los Angeles en voor hem in de plaats is Caron Butler gekomen. Butler, met hoge verwachtingen de NBA binnengekomen, begint aan zijn derde team in vier jaar en dat is meestal geen goede indicator. Voorbouwend op de ontwikkeling van Gilbert Arenas, een speler wiens hersenkronkels af en toe in de categorie ‘Ron Artest’ te plaatsen zijn, de kwaliteit van coach Eddie Jordan en de zwakte van deze divisie zit er waarschijnlijk wel een playoff-plaats in.


1 Miami
In: Antoine Walker, Jason Williams, James Posey, Gary Payton
Out: Eddie Jones

Shaq of Wade zouden deze divisie in hun eentje kunnen winnen, daar maken ze zich in Miami ook geen zorgen over. Maar of dit Miami team alle neuzen dezelfde kant op kan krijgen en de juiste sfeer van opofferingsgezindheid kan creëren om ook in de playoffs ver te komen is de grote vraag. Zowel Shaq als Wade als Walker als Williams als Payton hebben de bal nodig om effectief te zijn en het schijnt dat James Posey gaat protesteren als hij niet genoeg speelt. Wat talent betreft is Miami flink verbeterd, nu de chemistry nog.

Conclusie:
O’Neal kan zijn rust pakken tijdens het seizoen en werken aan de teamgeest van de Heat. Verder is deze divisie interessant vanwege Charlotte en Atlanta, maar dan in 2008 of 2009.

Bron: Basketballsite

[FlaFlu]

En San Antonio?

Bedankt voor het stukje, Maartoe! :xyxthumbs:

[jabu]

En San Antonio?

Bedankt voor het stukje, Maartoe! :xyxthumbs:

Die komt bij het tweede gedeelte van de Westelijke Divisies.

Geen dank. Alles om dit topic wat aantrekkelijker te maken. ;)

[FlaFlu]

Okay! :xyxthumbs:

[Dubbel]

LA heeft in deze sport ook een team. Ben benieuwd of ze goed zijn. Ik wacht met spanning op de westelijke divisies.

[FlaFlu]

Welk team dan? :hypocrite:

Ze hebben Jones er bij van Miami, geloof ik. Goede speler.

[jabu]

Ze hebben Jones er bij van Miami, geloof ik. Goede speler.

Eddie Jones speelde in het verleden voor de Lakers. Goede speler, in Miami dachten ze alleen een teamleider in hem te hebben, bleek hij totaal niet te zijn. Eddie Jones is echter nu naar Memphis gegaan.

De volgende 5 teams dan maar weer:

Northwest Division


5 Portland
In: Juan Dixon, Sergei Monia, Martell Webster
Out: Damon Stoudamire

Portland is bezig aan een kuur. Niet alleen een verjongingskuur, maar ook een ‘brave burgers’-kuur. Portland wil niet langer geassocieerd worden met de ‘Jail Blazers’. Helaas gaat verjongen niet zonder pijn en blijft het team nog een tijdje de ‘Fail Blazers’. Zeker als je veel geld geeft aan Zach Randolph, Darius Miles en Ruben Patterson. Drie rotte appels die nog verwijderd moeten worden voordat er weer positief nieuws uit Oregon kan komen. Martell Webster en Sebastian Telfair vormen het jonge duo wat de Blazers moet gaan leiden, maar zijn beiden nog geen 20.


4 Utah
In: Deron Williams
Out: Raja Bell

Boozer is een solide power forward, Andrei ‘AK-47’ Kirilenko, een blanke Kevin Garnett-kloon en Deron Williams een veelbelovende guard. En Jerry Sloan verdiend een lifetime-achievement award voor zijn uitmuntende coaching van de afgelopen jaren. Nu hopen dat iedereen heel blijft, Mehmet Okur consistenter gaat spelen en men heeft een goede basis voor de komende jaren.


3 Minnesota
In: Marko Jaric, Rashad McCants, Richie Frahm, Nikoloz Tskitishvili
Out: Latrell Sprewell ?, Sam Cassell

Twee seizoenen geleden nog in de Westelijke finale. Vorig seizoen de playoffs niet gehaald. De Wolves zakten hard door het ijs en zelfs Kevin Garnett was niet zichzelf. De statistieken lieten het niet zien, zijn zesde seizoen met 20+ punten, 10+ rebounds en 5+ assists per wedstrijd, maar hij kon zijn leiderschap niet afdwingen tegenover Sprewell en Cassell. Die laatste is verscheept naar L.A., Sprewell heeft nog geen nieuw contract. Met het potentieel van Jaric, het scorende vermogen van McCants en een team wat voor elkaar wil werken willen de Wolves dit jaar laten zien dat vorig seizoen éénmalig was.


2 Seattle
In: Rick Brunson
Out: Jerome James, Antonio Daniels

Twee jaar geleden verrastte Seattle met een zeer goede start. Vorig seizoen verrassten ze met het volhouden van wederom een goede start. Zonder noemenswaardig inside spel, waar Jerome James, Reggie Evans, Nick Collision en tientonner Danny Fortson per toerbeurt speelden, maar met een dodelijk afstandsschot en teamspel lieten ze fris basketball zien. Coach Nate McMillan mocht als dank veel Microsoft-miljoenen van Blazers-eigenaar Paul Allen incasseren, terwijl Ray Allen nog maar eens een flink contract tekende. Dit keer zullen de Sonics hoger in worden geschat, maar of ze die verwachtingen waarmaken valt te bezien. Vladimir Radmanovic tekende een éénjarig contract, dus hij staat wederom op scherp om een goed seizoen af te leveren.


1 Denver
In: Earl Watson
Out: -

Vorig seizoen verliep niet als verwacht voor de Nuggets. Na het inlijven van Kenyon Martin dacht iedereen dat hij samen met Nene, Marcus Camby, Carmelo Anthony en wellicht Francesco Elson een zeer gevaarlijke frontlinie zou vormen. Helaas raakten de Nuggets pas na het aantreden van George Karl in een ritme en kon iedereen zich vinden in de verdeling van de speeltijd. Maar toen lieten de Nuggets dan ook geweldig basketball zien. Helaas zijn ze (lees: Anthony) nog niet klaar voor het echte playoff basketball wat een paar tempo’s langzamer is. En het feit dat ze de eerste ronde tegen de Spurs aan moesten treden hielp natuurlijk ook niet. Maar als ze dit seizoen kunnen beginnen zoals ze vorig seizoen eindigden, zou dit het jaar van de Nuggets en van Carmelo Anthony kunnen worden.

Conclusie:
Een redelijk sterke divisie, maar zonder echte topteams. Wel een paar ploegen die zich weinig fouten kunnen veroorloven, omdat er redelijk wat sterke teams in de rest van het Westen zijn. Eén ding is zeker: de nieuwe NBA-kampioen komt niet uit deze divisie.

[FlaFlu]

Keep 'em coming, Maartoe! :xyxthumbs:

[Dubbel]

Conclusie:
Een redelijk sterke divisie, maar zonder echte topteams. Wel een paar ploegen die zich weinig fouten kunnen veroorloven, omdat er redelijk wat sterke teams in de rest van het Westen zijn. Eén ding is zeker: de nieuwe NBA-kampioen komt niet uit deze divisie.

Dat lijkt me ook niet nee. Het zijn bepaald niet de meest aansprekende plaatsen die hierin meedoen. Gaat de uiteindelijke NBA titel soms meestal naar New York, Chicago of LA?

[jabu]

Het zijn bepaald niet de meest aansprekende plaatsen die hierin meedoen. Gaat de uiteindelijke NBA titel soms meestal naar New York, Chicago of LA?

De grote van de stad doet er meestal niet toe. De titel gaat bijvoorbeeld zelden naar New York. De titel is achtereenvolgens gegaan naar de volgende steden:

2004-05 San Antonio
2003-04 Detroit
2002-03 San Antonio
2001-02 Los Angeles
2000-01 Los Angeles
1999-00 Los Angeles
1998-99 San Antonio
1997-98 Chicago
1996-97 Chicago
1995-96 Chicago
1994-95 Houston
1993-94 Houston
1992-93 Chicago
1991-92 Chicago
1990-91 Chicago
1989-90 Detroit
1988-89 Detroit
1987-88 Los Angeles
1986-87 Los Angeles
1985-86 Boston
1984-85 Los Angeles
1983-84 Boston
1982-83 Philadelphia
1981-82 Los Angeles
1980-81 Boston
1979-80 Los Angeles
1978-79 Seattle
1977-78 Washington
1976-77 Portland
1975-76 Boston
1974-75 San Fransisco
1973-74 Boston
1972-73 New York
1971-72 Los Angeles
1970-71 Milwaukee
1969-70 New York
1968-69 Boston Celtics
1967-68 Boston Celtics
1966-67 Philadelphia
1965-66 Boston
1964-65 Boston
1963-64 Boston
1962-63 Boston
1961-62 Boston
1960-61 Boston
1959-60 Boston
1958-59 Boston
1957-58 St. Louis
1956-57 Boston
1955-56 Philadelphia
1954-55 Syracuse
1953-54 Minneapolis
1952-53 Minneapolis
1951-52 Minneapolis
1950-51 Rochester
1949-50 Minneapolis
1948-49 Minneapolis
1947-48 Baltimore
1946-47 Philadelphia

[Dubbel]

Ik vraag me af of ik dit allemaal wel wil gaan volgen. LA lijkt niet bepaald te gaan voor de winst. :sad:

LOS ANGELES - The Los Angeles Lakers used to speak of championships as the goal, with anything less a failure.

Not this year.

And perhaps not for years to come.

A playoff berth is the objective, and nobody considers that a sure thing - least of all the star player or famed coach. Perhaps the thinking is that disappointment is easier to deal with when the expectations aren't too high.

"We're doing OK. It's just about taking baby steps," Kobe Bryant said. "You have to crawl before you can walk. As long as we stay within the system, we'll be OK."

The system Bryant referred to is based on the triangle offense, which Phil Jackson has employed in winning a record-tying nine NBA championships in 14 years as a head coach.

"We're involved with a really in-depth offense," said Lamar Odom, attempting to adjust to a point-forward role. "You have to be patient with the system as well as with the learning."

Jackson has preached patience ever since returning from a year off. The team he has now barely resembles the one he had before leaving in June 2004.

Bryant's back, but the other key players are gone. Instead of Shaquille O'Neal at center, there's Chris Mihm. Instead of Karl Malone at power forward, there's Kwame Brown. And instead of Gary Payton at guard, there's Smush Parker.

That's not exactly an All-Star group.

en zo gaat het nog even door...

bron:mercury news

[jabu]

De op één na laatste divisie, wederom een Westelijke:

Northwest Divison


5 New Orleans Hornets
In: Chris Paul
Out: -

Door Baron Davis en Jamal Mashburn samen met hun megacontracten te dumpen werd het duidelijk: de Hornets gaan herbouwen. Door Chris Paul te draften hebben ze in ieder geval een point guard voor de toekomst en in Jamaal Magloire een verdienstelijke center. PJ Brown is een hardwerkende power forward die weliswaar wat ouder wordt, maar die je er altijd bij wilt hebben. Verder weinig te melden uit de stad die door orkaan Katrina verwoest werd, het is kommer en kwel.


4 Memphis Grizzlies
In: Bobby Jackson, Eddie Jones
Out: Bonzi Wells, Jason Williams, James Posey, Earl Watson

Jerry West werd alom gezien als een genie: hij was de drijvende kracht achter de Lakers en was verantwoordelijk voor de dynastieën van Magic en Kareem en van Shaq en Kobe. Maar in Memphis is de glans van de genialiteit verdwenen. Twee jaar geleden waren ze de verrassing van de NBA, door opeens 50 wedstrijden te winnen met een heel breed team en een 10-mans rotatie, maar er is nog steeds geen superster bij Memphis. Pau Gasol wordt gezien als te soft, terwijl hij op de Olympische spelen toch behoorlijk huishield. Door Jason Williams te ruilen leek er een kans te zijn voor backup Earl Watson, maar die verkoos Denver boven de Grizzlies. Door de verdedigend georienteerd coach Mike Fratello zal niemand graag tegen de Grizzlies spelen, maar echt potten breken zal ze niet lukken.


3 Dallas Mavericks
In: Doug Christie, DeSagana Diop
Out: Michael Finley

En toen was er nog maar één. Nadat vorig seizoen Steve Nash wegging, is nu Michael Finley vertrokken en blijft Dirk Nowitzki alleen over. Nou ja, alleen. Hij heeft een center (Erick Dampier) die alleen presteert als hij er een contract mee kan verdienen, een guard (Jason Terry) die nog niet heeft geleerd in dienst van het team te spelen, een jonge, verdedigende dynamo in Josh Howard en de eerste Belg in de NBA: Didier Mbenga. Marquis Daniels zou de rol van Finley kunnen vervullen, maakt hij zijn potentieel ook eens waar. Één ding is duidelijk: de Mavs presteren niet naar gelang hun salarisrol, die is met 103 miljoen de op één na hoogste in de NBA.


2 Houston Rockets
In: Stromile Swift, Rafer Alston
Out: Mike James

Tracy McGrady liet in de playoffs zien dat hij wel degelijk een team kan dragen, en Yao Ming laat elk seizoen (langzame) vooruitgang zien. Als coach Van Gundy erin slaagt Stromile Swift te leren hoe hij Ming in de verdediging kan ontlasten, kunnen de Rockets erg ver komen. Het heeft er alle schijn van dat ze in Houston aan het bouwen zijn aan een solide franchise, het blijft afwachten of Ming snel genoeg leert om hiervan te profiteren, want Juwan Howard, David Wesley en Bobby Sura zijn niet meer de jongste. Om de breekbaarheid van deze spelers te ontlasten werd Rafer Alston binnengehaald, waarmee men wellicht een gouden zet heeft gedaan. Alston staat echter bekend als niet de meest coachbare speler, dus ook hier loopt men risico’s.


1 San Antonio Spurs
In: Nick van Exel, Michael Finley, Fabricio Oberto
Out: -

And the rich keep on getting richer. De Spurs waren natuurlijk al NBA kampioen. Zwakheden waren het vrije worppercentage, de inconsistentie van Tony Parker en scorend vermogen, vooral van de bank. Nick van Exel was al een antwoord op al deze aspecten, vooral in de playoffs, wanneer het meer Nick the Quick dan Nick the Brick is met van Exel. Voeg daarbij nog Michael Finley en de parade kan alweer gepland kan worden, ware het niet dat de voorgaande twee keer dat de Spurs kampioen zijn geworden ze het seizoen daaropvolgend erg hard faalden. Voeg daarbij het feit dat ze niet bepaald bekend staan om hun spetterende start en je hebt een erg stroef scenario voor de Spurs. Hoogstwaarschijnlijk wordt het echter een scenario met de Larry O’Brien trofee op het eind en een oeuvre-prijs voor coach Greg Popovich en GM R.C. Buford. En misschien dat de zeer nuttige Luis Scola volgend seizoen het Argentijnse trio in San Antonio compleet maakt.

Conclusie:
Wellicht de zwaarste divisie van de NBA. Naast de absolute favoriet voor de titel, ook twee teams die héél ver kunnen komen. Eén ding is zeker: de Texas Triangle (San Antonio, Houston en Dallas) is zwaarder dan ooit en produceert waarschijnlijk de westelijke inbreng in de NBA finale.

[jabu]

En de laatste en zesde divisie. De derde uit het Westen met twee teams uit LA voor Dubbel (what's in a name ;) ):

Pacific Division


5 Golden State Warriors
In:
Out:

Chris Mullin is de Danny Ainge van het Westen. Waar de mensen in Boston nog niet helemaal overtuigd zijn van kwaliteiten van Ainge, zo zijn ze dat in San Franciso nog niet van Chris Mullin. Mike Dunleavy zou point forward moeten kunnen spelen, maar Derek Fisher werd voor veel geld getekend, terwijl midden in het seizoen Baron Davis werd gehaald. Deze Davis heeft veel balbezit nodig om effectief te zijn, terwijl de dragende speler Jason Richardson, de man van de waanzinnige dunks, dat ook nodig heeft. Verder is Mickael Pietrus, wiens carrière gedoemd was te mislukken toen hij als ‘Franse Jordan’ werd bestempeld, ontevreden over zijn minuten. Talent is wel aanwezig, maar teamgeest en het aanvullen van elkaars kwaliteiten nog niet. Werk genoeg dus voor de komende jaren, ook al zijn de verwachtingen na het 18-10 einde van het vorige seizoen zeer hoog.


4 Los Angeles Clippers
In: Sam Cassell, Cuttino Mobley, Walter McCarthy
Out: Bobby Simmons

Clippers-eigenaar Donald Sterling maakt er een sport van om de meest winstgevende franchise van de NBA te zijn. In zijn visie betekent dat: geen uitgaven. Vele talenten zijn er de laatste jaren al vertrokken omdat Sterling ze niet wilde betalen. Vorig seizoen leek er toekomst te zitten in de Clippers: de hardwerkende Elton Brand en Corey Magette zijn voor lange tijd getekend, Bobby Simmons ontpopte zich als een betrouwbare kracht en Shaun Livingston is een talent waar men nog vele jaren van kan genieten. Maar toen gebeurde waar Clippers fans, als ze er nog zijn, al bang voor waren: Sterling en General Manager Elgin Baylor verprutsten het weer. Ze gaven Simmons geen nieuw contract, maar gaven wel net zoveel dollars aan Cuttino Mobley als dat Simmons van de Bucks kreeg. En dat terwijl Simmons beter past bij de Clippers. Het halen van een guard die in crunchtime goed beslissingen kan nemen was nodig voor de Clippers, die notoir slecht zijn in verlengingen en de laatste minuten van een wedstrijd. Maar Cassell is iemand die wel veel minuten wil spelen, om zijn ego te strelen. En dat staat weer in de weg van de ontwikkeling van Livingston. Benieuwd wat de Clippers er van gaan bakken, aangezien ze vorig seizoen met afstand het klassement ‘wedstrijden verspelen in de laatste minuten’ aanvoerden.


3 Los Angeles Lakers
In: Andrew Bynum, Kwame Brown, Aaron McKie
Out: Caron Butler, Brian Grant, Chucky Atkins

Phil Jackson is een goede coach, maar met dit team? Kobe Bryant barst natuurlijk nog steeds van het talent, Odom is een goede speler, maar voor de rest lijkt het alsof de twee assistenten Pippen en Abdul-Jabbar het nog beter zouden doen. Aaron McKie, Brian Cook, Von Wafer, Smush Parker, Kwame Brown, Luke Waltonn en Devean George moeten Bryant en Odom helpen, maar lijken vooral verdedigend veel tekort te komen. Maar Phil Jackson wordt niet voor niets gezien als de beste NBA-coach van dit moment, dus zeker als het seizoen vordert moeten de Lakers een solide geheel gaan vormen. Wanneer dat niet lukt, beschadigt Jackson wellicht zijn status op een manier die we van zijn voormalige speler, Michael Jorden, kennen.


2 Sacramento Kings
In: Shareef Abdur-Rahim, Bonzi Wells
Out: Cuttino Mobley, Bobby Jackson, Eddie House

‘Window of opportunity’ is een gevleugelde Amerikaanse term, waarmee de tijd van kansen wordt bedoeld. De ‘window of opportunity’ voor de Heat bijvoorbeeld is de tijd dat Shaq nog effectief is. Met het te oud worden van Christie, Webber en Divac was de tijd van de kansen voor de Kings in die vorm voorbij. Dus gingen de Kings herbouwen, deze keer met Mike Bibby, Peja Stojakovic en Brad Miller als fundament. Door een gelukje konden ze Shareef Abdur-Rahim binnenhalen, dus een goed seizoen zit er weer in voor de Kings, maar de playoffs is een heel ander verhaal.


1 Phoenix Suns
In: Kurt Thomas, Brian Grant, Boris Diaw, Eddie House, Pat Burke
Out: Quentin Richardson, Joe Johnson, Walter McCarthy

De smaakmaker van vorig seizoen kwam tot de conclusie dat fastbreak-basketball in de playoffs slechts gedeeltelijk werkt. En fastbreak-basketball is wat de Suns zo goed maakt. In dit geval besloten de Suns dat ze wat sterker en groter dienden te worden. Maar sterker en groter betekent ook langzamer. Quentin Richardson en zijn niet te verzekeren rug, welke een clubje vormt met de voeten van Zydrunas Ilgauskas, de enkel van Grant Hill en het hart van Eddy Curry, werd naar New York gestuurd voor Kurt Thomas. Brian Grant werd van de Lakers opgepikt. Tot zover ging het redelijk volgens plan. En toen werd Joe Johnson gek. Hij vroeg de Suns om het bod van de Hawks niet te evenaren en hem te laten gaan. Boris Diaw is een speler met mogelijkheden, een guard van 2m07, maar natuurlijk niet in dezelfde klasse als Joe Johnson. En dus gaan de Suns het ook dit seizoen niet redden. De slotzin die hier al een tijdje stond betrof Steve Nash die zou rennen en Stoudemire die zou dunken. Helaas voor de Suns, de NBA, de fans en natuurlijk Stoudemire zelf moest hij zich laten opereren aan een zware knieblessure. Niet geheel toevallig net nadat hij een contractverlenging had getekend… Pas na de All-Star game zal de man van elastiek weer kunnen spelen, dus tot die tijd zijn de Suns een team wat veel van zijn glans verloren heeft. Gelukkig zijn de playoffs pas aan het eind van het seizoen.

Conclusie:
Niet de sterkste, maar wel de leukste divisie, met de grootste vraagtekens. Zijn de Warriors misschien beter dan gedacht? Vallen de Suns uit elkaar? Kunnen de Lakers onder Jackson verrassen? Allemaal vragen die beantwoord gaan worden in het komende seizoen.

[Feest]

NBA: prutproduct!

[jabu]

NBA: prutproduct!

Bedankt voor je leuke en positieve bijdrage aan dit topic Steef. :xyxthumbs:

[Dubbel]

Het moet wel heel gek lopen wil er niet een Californische ploeg in de volgende ronde komen. Van die Clippers had ik trouwens nog nooit gehoord. Klinkt een beetje als het Excelsior van LA. Op dat winstgevende na dan.

Ik zal de Lakers en de pathetische Clippers volgen. Iemand anders die ook een favoriete ploeg heeft in de NBA?