Basketball

[jabu]

Rodman gaat basketballen in Finland

HELSINKI - De Finse basketbalclub Torpak Pojat heeft Dennis Rodman voor in ieder geval één wedstrijd gecontracteerd. Met de aanstelling van de excentrieke 44-jarige Amerikaan hoopt de formatie het Finse basketbal nieuw leven in te blazen. "Het basketbal in Finland heeft behoefte aan iets nieuws", lichtte de algemeen manager van Torpak Pojat toe.

Rodman zal op 6 november voor de Finse formatie aantreden. Als zijn optreden van beide kanten bevalt, kan hij een langere verbintenis tekenen. Rodman beëindigde in 2000 zijn loopbaan in de Amerikaanse competitie NBA. Vorig jaar speelde hij nog wel twee wedstrijden in Mexico.

http://www.telegraaf.nl

[jabu]

Sydmill Harris verkast naar Serie A

Voormalig Astronauts-speler Sydmill Harris gaat in de Serie A, hoogste basketbaldivisie in Italië spelen. Hij heeft een contract getekend bij subtopper Teramo.
Het Amsterdamse supertalent Harris verhuisde vier jaar geleden van de Astronauts naar het Amerikaanse topcollege Texas University. Daar werd hij opgeleid om in het walhalla van het basketbal, de NBA, te kunnen acteren.
Met de overstap naar Zuid-Europa lijkt het erop of hij de laatste stap naar de NBA helaas niet heeft kunnen zetten.

http://www.at5.nl

Dat doet hij een stuk beter dan bv Raoul Heinen.

[Berend Stoker]

Eigenlijk doet hij het een stuk beter dan alle nederlandse jongens die op college hebben gespeeld! Zeker voor een 'kleine man'.

[jabu]

De wijze van schrijven in dat stukje irriteert mij dan ook een beetje.:
"Met de overstap naar Zuid-Europa lijkt het erop of hij de laatste stap naar de NBA helaas niet heeft kunnen zetten."

Ipv dat ze zeggen geweldig dat er weer eens een Nederland bij een team in de Serie A heeft getekent. Wat verwachten ze, dat iemand die van de bank komt bij Texas Tech wel even in de NBA gedraft wordt. Bovendien kan hij nog altijd de weg van Elson bewandelen. Al verwacht ik dat niet zo snel omdat hij idd een 'kleine' man is.

[jabu]

Ondertussen hebben we alweer 3 speeldagen op het EK achter de rug. Met het risico dat de belangstelling niet al te groot is, kon ik het toch niet laten om een verslag van de derde dag te plaatsen:

Group A (Vrsac):

Italy - Ukraine 99-62 (Soragna 7, Basile 6, Galanda, Calabria 20, Chiacig 9; Bulleri 14, Marconato 12, Righetti 19, Mancinelli, Mordente 5, Gigli 7 - Butskyy, Kobzstyy 3, R. Kryvych 10, Lishchuk 13, Pecherov 8, Lebediev 2, I. Kryvych 9, Koval, Rayevskyy 2, Gurtovyy 7, Medvedenko 8)
Four Italians scored in double figures as Italy beat Ukraine 99-62 on Sunday at the 2005 EuroBasket to keep alive their chances of repeating their bronze medal from 2003. Dante Calabria led all scorers with 20 points, while Alex Righetti had 19, Massimo Bulleri added 14 and Denis Marconato chipped in 12. Italy collected their second win in Group A, but thanks to Germany's win over Russia, finished in third place in the group and will have to travel to Podgorica to play an elimination game against Croatia. "It's not easy to have this kind of reaction to a loss of more than 30 points," Italian assistant coach Fabrizio Frades said, referring to Saturday's 87-61 drubbing at the hands of Russia. "We didn't play in the first half (against Russia). Italy collected 20 assists as a team compared to Ukraine's nine. The Italian defence came up with 11 steals in forcing Ukraine into 17 turnovers. Serhiy Lishchuk led Ukraine with 13 points but had foul trouble throughout the game. And Rostyslav Kryvych and twin brother Igor combined for 19 points. Los Angeles Lakers forward Stanislav Medvedenko didn't start the game and scored eight points in 25 minutes. "It's a big disappointment," Ukrainian guard Andrii Lebediev said. "We need to think about what happened, what we did well and what not. Maybe it's true that we're not as good as the others. We need to understand that. This is life."

Germany - Russia 51-50 (Nowitzki 24, Greene 7, Garret 5, Nikagbatse 4, Arigbabu 4 - Holden 13, Kirilenko 12, Khryapa 12, Pashutin 5, Morgunov 4)
Dirk Nowitzki's three-pointer with 27 seconds left gave Germany a 51-50 come-from-behind victory against Russia on Sunday and a showdown with Turkey for the right to reach the quarter-finals of the 2005 EuroBasket. Nowitzki scored Germany's last 11 points and ended the game with 24 points and 19 rebounds while Andrei Kirilenko finished with 12 points, seven rebounds and eight steals for the Russians, who finished atop Group A and advanced to the quarter-finals despite Victor Khryapa missing a last second shot for the win. "After the loss against Italy, it was important for us to win a close game," said Nowitzki, who also had three steals and two blocked shots. "You have to give credit to both teams," offered Russian point guard J.R. Holden. "Both were playing great defense, and every shot was a big shot." Bauermann knew the game would be won or loss with the ball in Dirk's hands. "I was telling him, you have to take every shot. If it doesn't come from you it won't come from anybody."


Group B (Podgorica):

Lithuania - Bulgaria 92-79 (Jasaitis 17, Javtokas 15, D.Lavrinovic 14, Siskauskas 12, Zukauskas 12 - Videnov 34, Angelov 10, Georgiev 8, Stoykov 8, D.Ivanov 6)
Lithuania opened the game with a 16-0 run in route to a 92-79 victory over Bulgaria in the the two teams´ final games of Group B Preliminary Round play in Podgorica. The defending EuroBasket champs, with a revamped roster, earned a trip to Belgrade for the quarter-finals with a perfect 3-0 record. “This means a lot, especially to our younger players,” said forward Robertas Javtokas. Bulgaria committed turnovers on their opening four possessions of the game and Lithuania scored at will with an array of wide open three-pointers and dunks inside. After Bulgaria finally broke a scoring drought that lasted for more than four minutes to start the game, Lithuania responded with another 6-0 run, giving them a 22-2 lead. “We did our homework and this was evident from the start of the game,” Lithuanian head coach Antas Sireika said. “After our first two losses, I was worried we wouldn't be ready mentally,” said Bulgarian head coach Rossen Barchovski. “Our goal is to play as a team because we don´t have some of the stars we did in the past,” said Robertas Javtokas, who tallied 15 points. “Right now, we are doing this.” “Our strength is that we play as a team,” added Ramunas Siskauskas. “We played like a team in the past when we had stars, but without some of those players, it is even more important that we play together.” Filip Videnov put on an outstanding offensive performance in defeat for Bulgaria, finishing with 34 points. He was 12-for-30 from the field, including 5-for-10 from three-point range. Todor Stoykov, who scored 20-plus points in his first two games, was held to eight.

Croatia - Turkey 80-67 (Vujcic 20, Giricek 16, Planinic 14, Kasun 10, Popvic 7 - Peker 23, Arslan 7, Turkoglu 7, Okur 6, Gonlum 5)
With an incredible 34-2 run spanning two quarters, Croatia defeated Turkey 80-67 and claimed second place in the Group B Preliminary Round. Trailing 39-28 in the second quarter, Croatia went on a 10-2 run to close the half. The trend continued in the second half as Croatia opened the third quarter by scoring an astonishing 24 unanswered points. Turkey committed five turnovers and didn't score in the quarter until 1:38 remained. The exclamation point of the run came on a steal by Croatia´s Zoran Planinic resulting in a break away dunk by Gordan Giricek. Nikola Vujcic, who scored 10 points in the third quarter and 20 for the game, followed Giricek's dunk with a three-pointer to give his a team a 21-point lead. “It was my and our best game of the tournament,” Vujcic said. “This was a very important game for us and I am glad we came out and played so well.” The 34-2 run was astonishing, even to Croatia's players. “I can never remember going on such a run,” Vujcic said. “It was hard to watch,” said Hidayet Turkoglu, who watched from the bench during a good part of the third quarter. Turkey cut Croatia´s lead in the fourth quarter, but couldn't get closer than 10 points. Giricek finished with 16 points while Planinic added 14. “We knew we had to run because Turkey is an older team,” said Planinic. “In the second half, I think you saw the real Croatian team. Turkey had to play without sharpshooter Ibrahim Kutluay, who broke his finger in the first quarter of yesterday's win over Bulgaria. He returned to Turkey earlier today and will not be available for the remainder of EuroBasket.


Group C (Beograd):

Slovenia - France 68-58 (Lakovic 18, Nesterovic 12, Becirovic 9, Nachbar 9, Jurak 8 - Diaw 16, Rigaudeau 12, F.Pietrus 8, Julian 6, Gelabale 6)
Once again the "Pionir" arena hosted an historic event in European basketball on Sunday. Thousands of Slovenians were left celebrating after their national side qualified for the EuroBasket quarter-finals for the first time following a 68-58 win over France to finish on top of Group C with a perfect 3-0 record. "I congratulate all my players for what they have shown here in the first three days of the games," said Slovenia coach Ales Pipan. "All credit goes to them. I would also like to thank to the wonderful fans who cheered for us for three days." The same fans stayed for many minutes after the game to cheer for their team. Lakovic finished with 18 points, Radoslav Nesterovic had the first double-double of Group C with 12 points and 10 rebounds and Nachbar scored nine. Boris Diaw once again led the French side with 16 points and seven rebounds (although he was a woeful 0 of 11 from the free throw line), while Antoine Rigaudeau had 12 points.

Greece - Bosnia and Hertzegovina 67-50 (Fotsis 15, Tsartsaris 12, Papadopoulos 10, Papaloukas 9, Chatzivrettas 5 - Hukic 13, Bajramovic 10, Domercant 9, Teletovic 7, Ovcina 4)
Greece defeated Bosnia-Herzegovina 67-50 for their second win in three games to qualify for the elimination round as the second placed team from Group C. Greece will take on Israel on Tuesday with the winners advancing to the quarter-final round, while Group C's third placed team France must travel to Novi Sad to face Serbia & Montenegro. Slovenia are in the last eight as the winners of Group C. For Bosnia-Herzegovina, Mensur Bajramovic's team suffered their third loss in the Championship. They have not won a game in the preliminary round of EuroBasket since 1993. After the big loss on Saturday to the Slovenians, Greece wanted to show Europe they are still strong medal contenders with a convincing win. Bajramovic and Co made them work hard for three quarters before falling away over the final 10 minutes. "Unfortunately we showed again we couldn't keep the rhythm the whole game, and fell in the last minutes," said Vedran Princ, a member of the losing side. Just like in their first two games, Bosnia-Herzegovina ran out of energy in the last quarter. Greece scored many easy points on fast breaks and offensive rebounds in the final 10 minutes. Antonios Fotsis had 15 points for Greece, Lazaros Papadopoulos finished with 10 and Diamantidis weighed in with five but in addition to his 10 assists also pulled down six rebounds. Hukic had 13 points for the losing side while Kenan Bajramovic added 10.


Group D (Novi Sad):

Spain - Israel 77-85 (Calderon 6, Navarro 9, Jimenez 7, Reyes 20, Garbajosa 21; De Miguel 2, Fernandez, Vidal 4, Cabezas 6, Vazquez 2 - Halperin 5, Tapiro 7, Tal Burstein 19, Kozikaro 7, Green 11; Marckovitz 2, Shelef 15, Watson 2, Nissim, Hagag 9, Mizrahi 8)
Israel showed no ill effects from a fourth quarter shooting slump against Serbia & Montenegro last night to take an important 85-77 win over Spain, thereby handing them their first loss of the tournament and joining them in a two-way tie atop of the group – for now. Captain Tal Burstein led by example and finished as his team’s top scorer with 19 points. He was instrumental to Israel’s strong run that saw them open and regularly extend a lead in the second half. After scoring 27 and 35 points respectively in the first two games, Navarro cooled down considerably and had only nine points on 2 of 10 shooting. Both teams now have to wait for the result between the host nation and Latvia to find out who will get a guaranteed place in the quarter-finals and which teams will have to play in the elimination games. After the game, Israel’s head coach Tvzika Shef talked proudly of the way his players bounced back. “This game was played in very tough conditions. There was a lot of pressure riding on the outcome of this clash and I am extremely proud of how we forgot last night’s game and focused on stopping Spain,” he said. “We kept Spain in a low scoring game in the first half and after half-time even though they started scoring more, we did too.

Serbia & Montenegro - Latvia 82-67 (Rakocevic 19, Bodiroga 12, Jaric 12, Radmanovic 9, Gurovic 8 - K.Valters 12, Stelmahers 10, Timermanis 8, Helmanis 7, Skele 6)
Serbia & Montenegro finally got what they have worked so hard for over the past two days – a comfortable 82-67 win over Latvia to stay alive in the competition and a standing ovation from the Novi Sad crowd to go along with it. The hosts came into this game knowing a loss would mean elimination from the competition. However, the win secures second spot in Group D, with Spain taking first place and a direct route to the quarter-finals. Serbia & Montenegro will now face France in Novi Sad in an elimination game on Tuesday night. “After seeing the result between Spain and Israel (Israel winning 85-77) we knew that this game was our opportunity to advance to the elimination round and I think we played very well for it,” Serbia & Montenegro head coach Zeljko Obradovic said after the game. “We had to overcome a good team of Latvia who play the same way all the time, but in the end it didn’t work for them and they couldn’t hit their shots from outside. Milan Gurovic believes Serbia & Montenegro will not have the chance to let up for just one minute in the elimination game. “For the first time in the tournament, I think we were able to play well for a full 40 minutes. That’s the kind of effort it will take to overcome France on Tuesday. Tonight the hosts were led by their backcourt duo of Rakocevic – who had 19 points – and Marco Jaric who added 12 points and seven

http://www.eurobasket.com

[Berend Stoker]

Gelezen!

Wat zijn de vooruizichten, wie zijn de favorieten en wie gaat er verrassen?

[jabu]

Tot nu toe verrast Rusland mij wel. Ze hebben een Amerikaanse pointguard Jon Robert Holden en NBA-superster Kirilenko doet mee.

Verder doet Kroatië het ook beter dan ik verwacht had. Dit hebben ze met name te danken aan de beste Europese center Vujcic. Jammer is dat Roko-Leni Ukic nog geen kans heeft gekregen om zicht te laten zien. Ik ben een enorme fan van zijn spel. Meest talentvolle Europese pointguard. Gedraft door de Raptors, maar volgend jaar te zien in de Serie A in Italië.

Ik hoop dat gastland Servië het beter dan tot nog toe gaat doen, zij hebben een prachtig team vol topspelers. De voor Real Madrid spelende guard Igor Rakocevic doet het buitengewoon goed. Ik ben ook altijd wel een fan van Dejan Bodiroga (of Boberoga ;) ).

De regerende kampioen Lithouwen doet het erg goed. Zij spelen met veel nieuwe spelers.

Vooral Slovenië doet het beter dan ik verwacht had. Naast Bosnië, Kroatië en Servië, heeft dit vierde land uit voormalig-Joegoslavië een zeer aardig team met zelfs 3 NBA-spelers:
Radoslav Nesterovic (San Antonio Spurs), Bostjan Nachbar (New Orleans Hornets) en Primoz Brezec (Charlotte Bobcats).

Italië en Turkije vallen mij een beetje tegen.

Spanje blijft één van de favorieten. Zij hebben net als op de Olympische Spelen een erg leuk team om naar te kijken.

Oekraine, Letland, Bulgarije en Bosnië kunnen naar huis gaan.

De volgende teams spelen vandaag tegen elkaar voor een plaatsje in de kwartfinales:
Duitsland - Turkije
Kroatië - Italië
Griekenland - Israël
Servië - Frankrijk

De winnaar van Griekenland - Israël moet het opnemen in de kwartfinale tegen het al geplaatste Rusland. Duitsland of Turkije ontmoet Slovenië. Servië of Frankrijk neemt het dan op tegen Litouwen en Kroatië of Italië stuit op het al geplaatste Spanje.

Ik heb zelf toch de hoogste verwachtingen van gastland Servië, Litouwen en Spanje.

[Berend Stoker]

Bedankt voor de uiteenzetting, Maartoe. :xyxthumbs: In Duitsland zie jij geen kanshebber voor het podium?

Leuk om te lezen dat Bobe meedoet, heeft niks geen last van sterallures aangezien hij een avontuur bij BV Amsterdam niet schuwt!

[jabu]

Bobe ligt er helaas wel uit met zijn Servië. Zeer verrassend verloren van het Frankrijk van Tony Parker. En neem maar van mij aan dat ze daar in Servië niet blij mee zijn. Frankrijk legt het volgende ronde af tegen Lituewen.

Duitsland heeft Nowitski en maakt dus altijd een kans. Maar ja, elk Europees team heeft tegenwoordig één of enkele NBA-vedettes.

[jabu]

Leuke column op http://www.basketballsite.nl

Jorge Garbajosa

In eerdere columns heb ik het enkele malen gehad over een aantal van de beste spelers buiten de NBA. Zo schreef ik een klein jaar geleden dat Dejan Bodiroga (Servië) door de gezamenlijke NBA-GM’s (wederom) was gekozen tot de beste speler die niet in de NBA speelde. Over nummer twee op die lijst, Sarunas Jasikevicius, heb ik meerdere keren geschreven, omdat ik het te gek voor woorden vond dat zo’n speler blijkbaar niet de moeite waard werd gevonden door alle NBA-teams. Ik was er van overtuigd dat hij voor veel teams een grote aanwinst zou zijn. Jasikevicius heeft inmiddels getekend voor de Indiana Pacers. Larry Bird bleek hem, naar eigen zeggen, al twee jaar te ‘stalken’ en noemde hem: een van de beste ‘competitors in the game today’. Geen slechte kwalificatie uit zijn mond! De komende jaren zullen we kunnen zien of hij inderdaad ook daar het missende stukje in de puzzel zal worden en of de Pacers met hem een kampioenschap gaan winnen.

Verder noemde ik ook al eens Jorge Garbajosa (foto) genoemd als iemand die in de categorie ‘beste spelers buiten de NBA’ thuishoort. Een van de volgende keren wil ik het over Dejan Bodiroga hebben, deze keer gaat het dus over Jorge Garbajosa, de center van het Spaanse team.

Hij is gebouwd als een Grieks/Romeins standbeeld uit antieke tijden; alhoewel hij 2.07m lang is valt die lengte niet direct op als hij tussen andere lange mensen loopt omdat hij gewoon erg goed en in elkaar zit en zeer gespierd is. Tel daarbij zijn karakteristieke kop met krullen en een 7-dagen baardje en het standbeeld is compleet.

Tijdens Eurobasket 2005 zijn er twee redenen waardoor Garbajosa meer opvalt dan gewoonlijk: in de eerste plaats staat Pau Gasol niet als speler op het veld (hij is er trouwens wel als supporter!) vanwege een blessure die nog wat rust nodig heeft. Omdat, bij diens aanwezigheid, de schijnwerpers meestal grotendeels op Gasol zijn gericht en hij ook de eerste en meest gebruikte score-optie is, speelt Garbajosa dan vaak wat meer in de schaduw. Nu, zonder Gasol, speelt hij gewoon zijn eigen rol, maar wordt eens te meer duidelijk wat een absolute topper hij is. De tweede reden dat hij extra opvalt is het gezichtbeschermende masker waarmee hij dit toernooi speelt: het past wel bij hem: de 'warrior' met bepantsering.

In Nederland is Garbajosa niet zo bekend; het Spaanse team is op de Nederlandse velden nu eenmaal slechts bij hoge uitzondering te zien en ook zijn clubs (Tau Vitoria, Benetton Treviso en Unicaja Malaga) hebben ons land, voor zover ik weet, nog nooit aangedaan. Verstokte basketball liefhebbers zullen hem wel eens op TV (TVE had periodiek een wekelijkse ACB-wedstrijd in de aanbieding, en de Nederlandse TV toonde tijdens de Olympische Spelen wel eens wat van Spanje) gezien en er is natuurlijk internet, maar om echt bekend te worden is toch meer nodig.

Garbajosa is een bijzondere speler: hij is oer- en oersterk en keihard, en paart dat aan een geweldige techniek en veel inzicht in het spel. Af en toe zie je hem wel eens laag spelen, maar meestal speelt hij hoog als een soort 'Point-Center' op de kop van de bucket.
Hij is daar zeer effectief omdat hij een goede passer en 3-punt-schutter is. Daardoor krijgen de andere lange mannen van Spanje veel ruimte, net zoals er ruimte is voor de perimeterspelers om in te snijden en te penetreren. Af en toe duikt hij ook zelf wel eens op onder de basket of op de low-post. Hij heeft een goed arsenaal aan inside-moves en is ook daar dus effectief als dat nodig is. Hij past dus perfect in het snelle Spaanse aanvalsspel.

Al jaren is hij op deze wijze goed voor 10-15 punten gemiddeld met zo'n 5-6 rebounds, wat assists en steals per interland. Maar dit soort cijfers flatteert toch nog een beetje zijn waarde, want boven alles is hij een fantastische teamspeler in een zeer goed team.
Dit jaar moet Spanje het doen zonder grote ster en topscorer Gasol, dus werden de kansen van Spanje door velen niet al te hoog ingeschat. Wel echter door Garbajosa: in een interview zei hij dat 'Spanje ambitieus was' en dat dit betekent: 'een medaille winnen'. Op de eerste dag van Eurobasket maakte Garbajosa deze ambities met zijn team al gelijk meer dan waar: de huizenhoge favoriet, het thuis spelende team van Servie&Montenegro werd kansloos verslagen, gedeclasseerd zou trouwens als kwalificatie ook niet misstaan (70-89).
Garbajosa zelf was tegen Servie niet erg productief, maar wel zeer nuttig. Dus zagen we hem veel in de voor hem karakteristieke houding: alleen op eigen helft, naar de basket eruglopend met de armen geheven en de vuisten gebald.

In de tweede wedstrijd, een fascinerend gevecht dat na verlenging (niet helemaal terecht) werd gewonnen (114-109) van Letland, was hij juist zeer productief. Na deze wedstrijd was Spanje al zeker van de volgende ronde met goede kansen op directe plaatsing voor de kwartfinales.

De derde groepswedstrijd ging verloren tegen Israël (77-85), verrassend, alhoewel Israël op het moment erg sterk speelt. Ook in deze wedstrijd speelde Garbajosa weer sterk, al zal het verlies hem waarschijnlijk behoorlijk dwarszitten. Veel maakt het verlies niet uit omdat Spanje door de grote overwinning tegen Servië uiteindelijk toch als eerste in de groep eindigt. Daarmee is het direct geplaatst voor de kwartfinale. Servië (als tweede) en Israël (derde) moeten eerst in de tussenronde Frankrijk en Griekenland zien uit te schakelen alvorens ze in de kwartfinale terechtkomen. Daar wachten dan Rusland en Litouwen, ook niet echt eenvoudig…

Garbajosa zit met zijn team dus goed op schema; nog één wedstrijd winnen en er kan voor een medaille gespeeld worden. Hijzelf is daarbij een cruciale factor. Voor mij is er geen enkele twijfel: ook Garbajosa zou zo de NBA binnen kunnen stappen en daar een waardevolle speler kunnen zijn die een team helpt winnen. Het ziet er echter voorlopig niet naar uit dat dit (snel) gaat gebeuren, omdat Malaga hem voor meerdere jaren heeft vastgelegd tegen een hoog salaris en (dus) een navenant grote afkoopsom. Een NBA-team zal dus wel zeer fors over de brug moeten komen om kans te maken deze geweldige speler in te lijven. Mensen die hem toch willen zien spelen zullen dus naar Spanje moeten, hun TV op de juiste satelliet moeten afstemmen of het internationale basketball moeten gaan volgen.

AART DEKKER

[Berend Stoker]

De schrijver van die column heeft 't Mannetje ooit naar AMVJ gebracht, maar dat terzijde!

[Feest]

AMVJ?

[jabu]

De schrijver van die column heeft 't Mannetje ooit naar AMVJ gebracht, maar dat terzijde!

Dat dacht ik al. Hagenees.

[Berend Stoker]

AMVJ?

Op 17 november 1909 wordt de 'Amsterdamsche Jongemannenvereniging' (AJMV) opgericht. De doelstelling van de vereniging werd beschreven in het eerste nummer van clubblad 'De Jonge Man':

"Zij beoogt het geestelijk, lichamelijk en maatschappelijk welzijn van de Jongemannen in Amsterdam onder alle klassen des volks. (...) Zij stelt een krachtige zedelijke organisatie tegenover de machtige verleiding waar zoo menig jong man in een groote stad bloot staat."

De AJMV wordt gesticht naar het voorbeeld van de YMCA, zelf gesticht in 1855. De YMCA had in verschillende grote steden in Amerika huizen waar leden konden wonen.

Op 18 november 1918 -één week na het einde van de Eerste Wereldoorlog- wordt de 'Amsterdamsche Maatschappij voor Jongemannen' (AMVJ) opgericht, een gevolg van het samengaan van AJMV en de 'Christelijke Jongemannen Vereniging Excelsior'. Over Excelsior is weinig bekend, wel dat de doelstellingen zo dicht bij die van AJMV liggen dat een apart verdergaan onzinnig werd geacht. Op 7 februari 1919 ontvangt de nieuwe vereniging de koninklijke goedkeuring. De doelstelling wordt gegeven in het eerste nummer van het maandblad van AMVJ 'De Stuwing':

"De harmonische, dit is geestelijke, verstandelijke, lichamelijke en maatschappelijke ontwikkeling van het Nederlandsche volk."

De eerste taak die het bestuur wilde volbrengen was het vinden van een gebouw waar jonge mannen konden wonen. Het eerste huis werd gevonden in de Wanningstraat 1-12. Het AMVJ-kantoor was destijds gevestigd aan de Nieuwe Herengracht 6-18. Later werd een tweede verenigingshuis geopend in de Quellijnstraat 47-49.
Op zondag werden bijeenkomsten georganiseerd in de aula van het Amsterdamsch Lyceum. Zomerkampen, buitenlandse reizen en sport hoorden al snel tot de vaste activiteiten van de club.
In 1928 werd het Centraal Gebouw geopend. In dit gebouw aan de kop van de Overtoom (tegenwoordig is het Barbizon Hotel hier gevestigd) konden honderden leden wonen. Ook was er een grote zaal met orgel, een zwembad, een studiezaal, een bibliotheek et cetera.

Aan het einde van de zeventiger jaren werd dat gebouwencomplex verkocht voor ruim zeven miljoen gulden. De sportclubs op het Loopveld waren alle noodlijdend -behalve de tennisvereniging- en het sociaal-culturele werk in het 'Centraal Gebouw' aan het Leidsebosje kwijnde weg. Bovendien werkten in het hotel meer dan vijftig mensen, waardoor AMVJ zware verplichtingen had, waaronder loon, pensioenen et cetera. Kortom, te zware lasten en te grote risico's voor een omni-sportvereniging. Was het gebouwencomplex toen niet verkocht, dan bestond er waarschijnlijk nu al lang geen AMVJ meer en alleen nog een tennisvereniging onder die naam (want die was nooit noodlijdend).

[Berend Stoker]

Finale EK gaat tussen Griekenland en Duitsland, enigszins verrassend te noemen.


Semifinals:



Greece - France 67-66 (Papadopoulos 15, Dikoudis 14+11r, Zisis 11, Papaloukas 10, Diamantidis 7, Fotsis 4+6r, Chatzivrettas 3, Kakiouzis 3+4r, Tsartsaris 0, Spanoulis 0 - Parker 20+3r+3a, Diaw 14+4r+3a, F.Pietrus 8+9r, Gelabale 7+4r, M.Pietrus 6+4r, Rigaudeau 6, Julian 2, Schmitt, Weis 1+9r)
A three-pointer by Dimitris Diamantidis (196-G-80) three seconds from the end set off a thunderous celebration in the Belgrade Arena on Saturday night as the Greeks fought back from a seven-point deficit in the final minute to stun France 67-66 and advance to the gold medal game. France, closing in on appearance in the title game for the first time in six decades, self-destructed as both Tony Parker (183-G-80) and captain Antoine Rigaudeau (200-G-71) missed important free throws to leave the door open for a Greek comeback. After Rigaudeau made just one of two from the line with 11 seconds remaining, Greece inbounded the ball to Nikos Zisis who raced up the floor and towards the basket before kicking the ball out to Diamantidis who never hesitated when releasing his left-handed shot which hit the bottom of the net. France gave the ball to Rigaudeau who dribbled to midcourt and attempted to launch a desperation shot but guarded by Greece players, he was called for traveling as time expired setting off a joyous celebration from Greek players and thousands of their fans in attendance. “Thank God,” said Diamantidis after his heroics. “I wasn't thinking about anything when I shot it. Nothing.” “There are no words to describe what Dimitrios did – he is amazing,” said Nikos Zisis (195-G-83), who scored 11 points, including three big free throws with 40 seconds remaining that allowed Greece to stay close and cut the French lead to 62-58. Greece, who famously won gold in 1987 and then silver in 1989, are back in the title game and will face the winner of Spain´s semi-final with Germany. “This is basketball,” said Greece´s team captain Michalis Kakiouzis (206-C-76). “We never stopped fighting and always believed in oursleves and then got a little luck in the end.” Parker was brilliant in the first half and led all scorers with 20 points, while center Lazaros Papadopoulos (210-C-80) had 15 for Greece and Dimos Dikoudis (208-F/C-77, agency: Court Side) finished with 14. France will try to win their first bronze since 1959 when they take on Spain.



Germany - Spain 74-73 (Nowitzki 27+7r, Roller 9+4r, Pesic 8, Femerling 7, Wucherer 6, Demirel 5+6a, Garret 4, Schultze 3, Greene 3, Arigbabu 2, Maras 0, Nikagbatse 0 - Navarro 27+4r, Vazquez 15+4r, Calderon 10, Jimenes 7+9r, Reyes 5+6r, Cabezas 4, Garbajosa 4+6r, De Miguel 1, Fernandez 0)
Dirk Nowitzki (211-F-78) came up with another huge game and hit the game-winning shot with 3.9 seconds to go as Germany upset Spain 74-73 in Belgrade to advance to their first gold medal game at the EuroBasket since 1993. After Juan Carlos Navarro (193-G-80, agency: Soresport)´s floater in the lane gave Spain a 73-72 advantage with 14 seconds to go, the Dallas Mavericks superstar who has carried the German squad on his shoulders for all of the tournament, hit a baseline jumper over the outstrecthed arm of Jorge Garbajosa (207-C/F-77, agency: Interperformances) to put Germany back in front. “It was indescribable,” Nowitzki said of the final shot. “After I looked at Navarro´s shot go in I thought to myself that I wanted to start my offensive move with six seconds left so that way we could get an offensive rebound. Garbajosa kind of pushed me towards the baseline so I just went with it.” “Dirk hit a tough shot,” German head coach Dirk Bauermann said. “He bailed us out just like he did against Russia. That is why he is a super star and the leader of this team. But that doesn't take away from the team effort.” Spain called timeout and discussed their strategy. They inbounded the ball to Jose Manuel Calderon (190-G-81) and he drove past mid-court to just a few feet behind the arc and had a clean look at a three-pointer, but his shot clanked off the rim, putting Nowitzki and Co into a gold medal clash against Greece, who earlier stunned France. As the buzzer sounded, Nowitzki circled the court with his right fist in the air and Germany´s squad celebrated a thrilling victory. They will look to continue their Cinderella story on Sunday after Spain take on France in the bronze medal contest. Nowitzki finished with a game-high 27 points, 11 of those coming in the fourth quarter with the game on the line, and grabbed a team-high seven rebounds. He made five of 10 three-pointers, with Germany connecting on 13 of 33 as a team. Spain struggled, shooting two-of-19 from behind the arc. "If we had a shot a higher percentage from three-point range, then perhaps the outcome would have been different," said Pesquera. Navarro, one night after finishing with a tournament-best 36 points, finished with 27 points and Fran Vazquez (210-C-83) added 15. Spain lost, despite outrebounding Germany 39-22.

[Berend Stoker]

Maar waar valt die finale te zien? Heb uberhaupt nog geen flits van deze flitsende EK gezien. Één van de meest spectaculaire (TV-) sporten verdwijnt ergens in de diepe, duistere krochten van televisieland. Genant!

[Berend Stoker]

Geen fuck van gezien, maar Griekenland is Europees kampioen geworden!

Griekenland Europees kampioen

http://www.basketballsite.nl/

BELGRADO - Griekenland is de nieuwe Europese kampioen. In een finale die geen moment spannend was, werd Duitsland verslagen met 78-62. De Grieken kwamen in de eindstrijd (die live via digitale tv op de Griekse zender ERT te volgen was) via een sensationele zege op Frankrijk, dat niet genoeg had aan zeven punten voorsprong in de laatste 40 seconden. Dirk Nowitski schoot drie seconden voor tijd zijn ploeg langs Spanje. In de finale nam Griekenland snel een voorsprong (19-12) en gaf na een gelijkopgaand tweede kwart de Duitsers in deel drie de genadeklap: 64-48. Nowitski werd met 23 punten topscorer in de wedstrijd, eentje meer dan Theodorus Papaloukas namens Griekenland.

[jabu]

Ja, verrassende winnaar en diep en dipe triest dat deze sport nergens op tv te zien is. X'C Zelfs zonder voetbal pakt NOS (lees ex basketballinternational Mart Smeets) dit niet op. :redcard:

[Berend Stoker]

Motorsport, Maart., motorsport! Ik heb Valentino Rossi zien winnen, ok mooi! :sad:

En Smeets was niets meer dan een bankzitter. Opvulling (voor de training)noemen ze dat.

[Feest]

Nederland deed niet mee. Dan kijkt er natuurlijk geen hond naar.

[jabu]

De rechten van motorsport moeten wel heeel goedkoop zijn. Ik denk inderdaad dat de uitzendrechten van basketball erg duur zijn en dat Nederlanders alleen kijken als Nederland meedoet. Nooit dus.

[Berend Stoker]

Natuurlijk deed Nederlnad niet mee. We doen al jaren niet meer mee. Beste resultaat ooit was een vierde plek bij het EK in Frankrijk (1984)! Sindsdien zijn we verworden tot C-land. :sad:

Deed Nederland wel mee met motorfietsen?

[jabu]

:D Nee, maar daar krijg je waarschijnlijk geld voor toe als je het uitzendt.

[jabu]

Theodorus Papaloukas: kloon van zijn coach

Aan mijn lijstje beste spelers buiten de NBA kan er na het EK in Belgrado eentje worden toegevoegd: Theodoros Papaloukas. Ik had hem weleens een keertje zien spelen, maar toen wist ik nog helemaal niets van hem en viel hij me ook niet bijzonder op. Maar vanaf het moment dat ik de eerste keer een wedstrijd van Griekenland op dit EK zag, was ik verkocht en dat werd van wedstrijd tot wedstrijd alleen maar sterker. Toen ik voorafgaande aan de finale tegen Duitsland mijn stem mocht uitbrengen voor MVP en All Star Team was er een heel klein beetje twijfel: natuurlijk was Dirk Nowitzki de MVP, maar stel nu eens dat Griekenland zou winnen? En als Papaloukas dan weer zo (of zelfs nog meer) zou domineren als in de vorige wedstrijden?

Wel, het mag inmiddels bekend zijn: Griekenland won van Duitsland, en niet zo'n beetje ook. Het werd 16 punten verschil (78-62) en eigenlijk had Duitsland geen schijn van kans.
Terwijl ik dit schrijf hoor ik op de achtergrond de persconferentie die op vijf meter afstand en een systeemwandje voor een massale hoeveelheid mediamensen wordt gehouden. Aanwezig zijn Dirk Nowitzki en zijn coach Dirk Bauermann en voor Griekenland Theodoros Papaloukas en zijn coach Panagiotis Yannakis. Deze naam is erg belangrijk in dit verhaal, want hoe meer ik Papaloukas zag spelen en zijn geweldig spelend team, hoe meer het me duidelijk werd dat hier iets heel speciaals gebeurde. Theodoros Papaloukas leek wel een reïncarnatie van zijn coach. Vele malen heb ik Yannakis zien spelen; een grote pointguard met het hart van een leeuw en een groots basketballverstand. In de beginjaren was Nederland nog beter dan Griekenland, eigenlijk had Griekenland maar drie spelers: Yannakis, Gallis en center Fassoulas. Gallis was een geweldige scorer, Fassoulas was een niet erg goed ogende, maar wel erg effectieve center, maar Panagiotis Yannakis was hart en ziel van het team. Altijd met maximale inzet en met zijn verstand spelend. Geen geweldige atleet, als hij al eens spectaculaire acties had dan lagen die in de ogenschijnlijke onmogelijkheid van zijn geslaagde actie, niet in het feit dat hij een hoogstandje liet zien op technisch of atletisch gebied.

Als ik het me goed herinner lag het omslagpunt in de verhouding tussen Nederland op het WK in Spanje (1986), Nederland liet daar een kans liggen om zichzelf bij de Top-12 van de wereld te spelen. Griekenland brak juist wel door naar dat niveau. Sindsdien liep het niveauverschil snel en ver op. Griekenland werd een topland en won zelfs een EK (in eigen land, 1987 toen het ver boven zichzelf uitsteeg).

Toch was het de laatste jaren wat behelpen bij de Grieken. Wij zouden in onze handjes knijpen bij hun prestaties, maar het was toch vaak 'net niet' bij de Grieken. Je kon zien dat het erin zat, maar het kwam er net niet uit.

Maar nu was de grote man van toen terug: als coach. En nu blijkt hij ook nog een spelverdeler te hebben die zo'n beetje alles kan wat hij kon, misschien zelfs nog wel iets meer! Een grote pointguard van 2.00 meter lang en 28 jaar. Een fysiek sterke speler en een laatbloeier. Hij speelde van 1995 tot en met 1999 in de Griekse A2 en pas daarna bij Panionios en Olympiakos in de hoogste liga. Daarna verkaste hij naar het financiële Walhalla van het Europese basketball: CSKA Moskou. En natuurlijk speelt hij ook al een tijdje (met wisselend succes) in het nationale team. Maar nu is daar de grote doorbraak zowel voor hemzelf, als voor zijn team. Het kan niet anders dat de hand van de Meester, Panagiotis Yannakis, daar een grote rol in heeft gespeeld.

De coach had het na elke wedstrijd over de noodzakelijkheid van het hebben van een 'clear mind'. Papaloukas had daar voldoende van dit toernooi, dat mag duidelijk zijn. Alle wedstrijden die ik zag kwam hij van de bank, meestal na een minuut of acht. En vrijwel iedere keer was het vanaf dat moment een andere wedstrijd. Papaloukas domineert de wedstrijd zoals zijn coach dat vroeger ook deed. Hij bepaalt wat er gebeurd, zet het tempo en stuurt zijn medespelers met zijn passes en lichaamstaal. En hij heeft geweldige medespelers, vrijwel alle spelers speelden vroeg of laat een belangrijke rol. Papaloukas is echter veel meer dan een floorleader. Vaak begon hij onmiddelijk met scoren. Zo nam hij Tony Parker (in de halve finale, nadat hij lang aan de kant had gezeten met vier fouten) direct mee naar de ring en vermoordde hem daar met zijn kracht en lengte. Ik zag hem opposten en op die wijze zijn man verslaan, hij pakte aanvallende rebounds tegen de grootste mannen (bijvoorbeeld tegen Nowitzki) en maakte die dan ook zelf af. Op andere momenten scoorde hij in korte tijd een aantal driepunters. Misschien was Papaloukas al een grote ster, dit toernooi en vooral in de finale brak hij door voor een groot internationaal publiek. We hebben er een grote ster bij!

In de perconferentie had Yannakis het erover dat het een grote dag was voor het Europese basketball, ook omdat de grootste ster van allemaal (Dirk Nowitzki) er bij was en het goede voorbeeld gaf. Dit betekent veel voor het basketball, zei hij en hij had gelijk! De ster zelf zat aan de andere kant van de tafel aan zijn zilveren medaille te voelen met een big smile. Hij wist dat er in deze finale geen kans was op meer was geweest door onder anderen zijn tegenstander aan het andere eind van de tafel.

Wederom een (matig geschreven) leuke column...al gaat het voornamelijk over Panagiotis Yannakis.

[jabu]

En als we dan toch bezig zijn nog ook maar even mijn persoonlijke favoriet. Een Europese speler pur sang:

Dejan Bodiroga

Dit verhaal zat al wat langer in de pen, tot nu toe kwam het er nog niet van. Nu, met het EK in Servië in de bagage, is het een uitgelezen gelegenheid om het eens af te ronden.

Voor mij begon het in september 2002 in Indianapolis. De avond ervoor is op spectaculaire wijze de finale van het wereldkampioenschap geëindigd. Argentinië, vrijwel zonder de in de halve finale geblesseerd geraakte sterspeler Manuel Ginobili, werd op het nippertje (en met wat hulp van de scheidsrechters) na verlenging verslagen. Door Servië, of eigenlijk: door Dejan Bodiroga.

Soms heb je, door stom toeval, een korte ontmoeting met iemand die in je geheugen blijft hangen, omdat die persoon staat voor datgene waar je getuige van bent geweest. Twee jaar geleden zag ik de spelers van Litouwen, met de beker onder de arm, voorbij komen op vliegveld Skavsta. Ze wonnen de avond ervoor, voor he t eerst sinds Litouwen weer een onafhankelijke natie werd, het Europees kampioenschap. Ook op die ochtend in Indianapolis overkwam me zoiets: ik stond in de lift van het hotel, op weg naar het vliegveld. Ik kwam van verdieping 17 en was alleen. Op 13 stopte de lift en er stapten en lange man en een vrouw in, ik keek ze aan en zag dat de man Dejan Bodiroga was. Tsja, wat zeg je op zo'n moment? 'Great game, yesterday!' dus. Hij knikte en antwoordde: 'Thank you'. Hij was de rust en vriendelijkheid zelve; geen spoor van triomf of wat dan ook.

Eigenlijk kende ik, voor het bewuste WK, Bodiroga nauwelijks. Ik kende natuurlijk wel zijn naam. Had op TV, goeddeels in bar slechte beeldkwaliteit, hem enkele malen zien spelen. In de finale van de Olympische Spelen van Atlanta (1996) bijvoorbeeld en tijdens het EK in Frankrijk (1999), maar veel meer dan dat was het niet. Van zijn statistieken wist ik wel dat het een topspeler was, maar op die manier leeft iemand toch veel minder dan wanneer je hem in levende lijve grote wedstrijden ziet overnemen. Want dát deed hij dus in Indianapolis:
het team van Servië speelde eigenlijk niet goed in dat toernooi. Er was geen vaste startende vijf, de strijdwijze was niet helder; het leek op een interne strijd tussen elkaar opvolgende generaties. Op cruciale momenten waren het voornamelijk de oude rot Divac en Bodiroga die aan het werk gingen. Bodiroga dus in de eindfase van de finale. Servië speelde eigenlijk een verloren wedstrijd; Argentinië was gewoon beter en stond, 2:30 voor tijd, met 66-74 voor.

Bodiroga kreeg vanaf dat moment elke aanval de bal in handen en maakte geheel solo de stand gelijk (75-75). Ook in de verlenging speelde hij een dominerende rol en dus werd Servië wéér wereldkampioen. Divac benadrukte de glansrol van Bodiroga vervolgens door hem tijdens het vieren alleen in de middencirkel te zetten met het gebaar: 'Dit is DE MAN, HIJ heeft het gedaan!'. Het winnen van juist dit WK had symbolisch meer waarde dan vele andere: Servië was het eerste land dat de USA met NBA'ers (remember het originele 'Dream Team' in 1992) versloeg. Tien jaar lang hadden deze US-teams geen wedstrijd verloren. Dat deze mijlpaal ook nog eens werd behaald in het 'heartland' van het Amerikaanse basketball (Indiana) smaakte nog eens extra zoet. In Servië wordt het eigen land gezien als 'The Land of Basketball', in Indianapolis werd die overtuiging kracht bijgezet.

De drie jaar sindsdien las en hoorde ik stukje bij beetje verhalen die de persoon Dejan Bodiroga nog verder kleur geven. Bij het Servische publiek is hij meer dan een held en gaat hij door het leven onder vele bijnamen. De (voor mij) meest rake: 'White Magic'. Ook hij is groot, kan op de pointguard positie uit de voeten, is een geboren winnaar die de spelers om hem heen beter laat spelen, maar (als het nodig is) ook zelf veel kan scoren. De manier waarop is opvallend en prachtig voor de echte liefhebbers: Bodiroga is niet snel (eerder wat langzaam), niet erg atletisch (hij springt niet bijzonder hoog en 'overpowert' zijn tegenstanders zelden of nooit), maar hij is wel erg technisch en kan vrijwel iedereen 1-1 verslaan om vervolgens zelf te scoren of een assist af te leveren. Ik vind het een genot om naar hem te kijken als hij een wedstrijd overneemt, omdat zijn techniek en (vooral) zijn inzicht fantastisch zijn.

Wereldwijd is de lichting (toen nog) Joegoslavische spelers vóór hem erg befaamd geworden. Zelfs in Nederland omdat dat team (met onder andere Divac, Radja, Kukoc, etc.) meermaals in Nederland actief was; bijvoorbeeld als heel jong team op de HBW en later op het Pre Olympische Toernooi. Dat team werd opgebroken door de oorlog tussen de verschillende delen van voormalig Joegoslavië. Bodiroga kwam net aankloppen op het hoogste niveau toen de oorlog begon. Hij (geboren in 1973) begon op 14-jarige leeftijd bij een club te basketballen en kwam op zijn zestiende bij KK Zadar terecht. Zijn grote talent: het instinct voor basketball, was toen al duidelijk zichtbaar. Op zijn achttiende won hij met die club zijn eerste kampioenschap. Toen begon de oorlog waarvoor hij, als Serviër in Kroatië, noodgedwongen moest vluchten. Zijn volgende coach, de Italiaan Matteo Bonicioli, vertelde hoe: met alleen een windjack aan en een plastic tasje met wat bezittingen onder elke arm 's nachts te voet door het bos tussen de linies door.

Hij kwam toen terecht bij Stefanel Trieste. In de zomer daaraan voorafgaand werd hij geselecteerd voor de (nieuwe) Servische nationale ploeg. Daarmee was hi j in voorbereiding op kwalificatie voor de Olympische Spelen van Barcelona toen beslist werd dat de Servische ploeg daaraan niet mee mocht doen. Inmiddels 19 jaar oud brak hij bij Trieste door als topper: hij scoorde er in een wedstrijd tegen Regio Calabria 51 punten waaronder de winnende: 90-89.

In de jaren die volgden groeide zijn faam, wat in 1995 leidde tot het feit dat hij werd gedraft door de Sacramento Kings. Hij had echter geen haast om de stap naar de NBA te maken. Hij had nog een doorlopend contract en - naar eigen zeggen - 'tijd zat'.

In de tien jaar sindsdien groeide hij uit tot een grootheid in Europa en in het internationale basketball. Met zijn clubs (Milaan, Real Madrid, Panathinaikos en Barcelona) won hij alles wat er maar te winnen valt: landskampioenschappen en nationale bekers aan de lopende band en een keer of vier de hoogste Europese beker. Gedurende zo'n acht jaar stond het binnenhalen van Bodiroga zo ongeveer garant voor het winnen van titels. Samen met Jasikevicius wiste hij de grote frustratie van Barcelona uit door daar de eerste Euroleague ooit te winnen via de in eigen huis gespeelde Final-4. Vaak werd hij bij deze zeges uitgeroepen tot MVP van liga en/of finale.

Vanaf 1995 word ook de Servische nationale ploeg weer toegelaten tot de internationale kampioenschappen en met dat team won hij drie keer het EK (1995, 1997 en 2001), in 1999 werden ze derde. Het WK werd in 1998 en dus in 2002 binnengehaald. Tenslotte ook nog de zilveren medaille op de OS van Atlanta (1996). Na 2002 hield hij het een tijdje voor gezien bij het NT: in Zweden (2003) was hij er niet bij en, wat tijdens het WK 2002 al zichtbaar was, ook daar kon het team niet overtuigen. Kwalificatie voor Sydney (OS) werd misgelopen, dus ook Bodiroga speelde daar niet.

Ik zag hem dus in 2002 op zijn best: Bodiroga bespeelt de verdediging, en vooral zijn directe verdediger, als het spel op de wagen gaat en er acties van hem verwacht worden. Het is het spel van kat en muis: hij maakt fake op fake, vaak nauwelijks zichtbaar, maar de verdediging reageert alsof ze betoverd is. Niet alleen verslaat hij zijn eigen verdediger; vaak reageert de complete verdediging dusdanig dat hij vrij baan richting basket heeft. Zijn afronden is dan meestal fenomenaal eenvoudig: een layup, een bankshot of een kort jumpertje. Of hij trekt de hele verdediging naar zich toe en tovert de bal in handen van een openstaande teamgenoot.

De NBA? Het is er nooit van gekomen, deels door bewuste keuzes, misschien deels ook doordat niet de juiste NBA-ploeg op het juiste moment met de juiste aanbieding kwam. In 2002 zei hij daarover: 'Ik heb ook wel gelezen dat in de Amerikaanse media geschreven werd dat de NBA spelers zoals ik nodig heeft. Maar IK heb dat NIET nodig!'. Stilletjes heb ik de laatste jaren gehoopt dat hij het toch nog een jaartje zou proberen. Ik was ervan overtuigd dat hij bij het juiste team een goede rol zou kunnen spelen. Inmiddels is die mogelijkheid denk ik voorbij. Ook bij Bodiroga gaan de jaren tellen.

Dit alles betekende dat het EK in Servië wel eens het laatste grote podium voor Bodiroga geweest zou kunnen zijn waarop hij zich als speler internationaal kon manifesteren. Dit toernooi is voor de natie Servië ongelofelijk belangrijk: hiermee komt het land definitief weer terug na de donkere jaren van de oorlog en direct daarna. Men wil laten zien dat Servië weer meetelt. Het gaat verder dan het winnen van een belangrijke titel; men wil aantonen dat men zo'n monster-evenement kan organiseren, dat Servië gastheer kan zijn voor veel buitenlandse gasten. Daarvoor is alles uit de kast getrokken, maar daarbij hoort natuurlijk ook een thuisteam dat zijn mannetje staat. Op Stojakovic na waren alle grote sterren weer eens aanwezig. Het had Bodiroga's laatste kunstje kunnen worden. Helaas (voor hem en organisatie) liep het anders: Servië ging af door de zijdeur! Zo'n afscheid had hij, teamspeler bij uitstek, zeker niet verdiend.

http://www.basketballsite.nl

Werkelijk een geweldig speler. Genot om als basketball-liefhebber naar te kijken. In mijn ogen is het juist goed dat hij nooit naar de NBA is gegaan. In Europa komt hij het beste tot zijn recht. Misschien niet geheel subjectief en meer door hoop ingegeven, denk ik dat Servië met Stojakovic erbij kampioen was geworden.