Wielrennen

[Marillion]

Evenepoel verlengt zijn wereldtitel tijdrijden. Zijn commentaar na afloop was interessant.

Vlak voor de start gooide hij per ongeluk zijn ketting eraf. Dat is snel gerepareerd zodat hij gewoon kon starten maar daardoor werkte zijn vermogensmeter niet meer. Hij vertelde dat het zijn moeilijkste tijdrit ooit was geweest omdat hij nu op gevoel moest bepalen of hij te diep in het rood ging of niet.

Ik zou zeggen. Maak een regel dat vermogensmeters voortaan niet meer zijn toegestaan tijdens de race. Om te beginnen met tijdritten omdat je er daar bij uitstek veel baat bij hebt. Je weet wat je kunt trappen en gaat precies op die grens zitten. Het komt op die manier steeds meer bij een rekensom. Nog even en je kunt vooraf je trainingswaardes inleveren en dan rekenen we uit wie de winnaar is. Haal je die meter weg moet het op gevoel en dan loop je dus de kans dat je een betere of slechtere prestatie kunt leveren omdat je toevallig een topdag hebt of omdat je een fout maakt en jezelf in puin fietst. Per saldo meer kans op verrassende uitslagen in een tijdrit.

[zeux]

En dan meteen oortjes afschaffen!

Terug naar de echte wegkapiteins, jongens als Henk Lubberding, die een koers konden lezen.

[columbus]

Oortjes zou ik niet afschaffen. Het maakt het ook veiliger met goede communicatie

[Marillion]

Het kan denk ik wel maar je zou wellicht op een tussenvariant uitkomen. Als je wel verbinding hebt met de wedstrijdleiding kun je langs die weg informatie krijgen over onveilige situaties. Bijvoorbeeld als er ergens olie op de weg ligt of een andere gevaarlijke situatie.

Nu maken oortjes het soms veiliger maar ook onveiliger. Renners worden niet alleen geinformeerd over die olie maar ook over een smalle passage waar je beslist vooraan moet zitten. Alleen krijgt iedereen dan die informatie en je kunt niet allemaal vooraan zitten. Dan werkt het dus eerder de verkeerde kant op.

En het zou eens een serieuze testperiode moeten krijgen waar je dan met elkaar kijkt naar de nadelen en daar iets op probeert te vinden. Nu rijden ze slechts incidenteel zonder maar dan is het wel ineens gelijk een EK of WK. Rij je dus ook nog met een gelegenheidsformatie. Met een langere periode wen je aan de nieuwe situatie en leer je daarmee omgaan. Als kijker zou ik het wel interessant vinden omdat het de kans op verrassingen laat toenemen. Maar het is wel complex in verband met die afwegingen over veiligheid.

Een vermogensmeter verbieden is wat dat betreft een stuk eenvoudiger. In de tijdrit maakt het denk ik relatief het meeste verschil maar in een gewone koers kan het ook. Daar rijden renners bergop ook steeds meer puur op hun meter.

[Sandro]

Je kunt toch ook gewoon meten in hoeverre je een tempoversnelling goed kunt verwerken en daar je voordeel uit halen?

[Marillion]

Daar is het noodlot weer. Enorm verdrietig nieuws vanuit Zurich:

Droef nieuws uit Zürich: Zwitserse juniore Muriel Furrer (18) overleden na val tijdens wegrit

Enorm droef nieuws uit Zwitserland. Juniore Muriel Furrer is overleden aan de gevolgen van haar zwaar hoofdletsel. De 18-jarige Zwitserse kwam donderdagochtend ten val tijdens de wegrit bij de meisjes junioren. "Het is met grote droefheid dat de UCI en het organisatiecomité van de wereldkampioenschappen het tragische nieuws hebben vernomen van het overlijden van de jonge wielrenster Muriel Furrer."

De boodschap die de wielerwereld een dag vreesde na de zware val van de Zwitserse in de wegrit donderdagochtend. Furrer liep een zwaar hoofdletsel op, "in zeer kritieke toestand" werd de 18-jarige juniore naar het Universitair Ziekenhuis van Zürich gebracht. Daar is ze deze middag overleden.

Over de omstandigheden van haar val blijft voorlopig veel onduidelijk. "De UCI betuigt zijn oprechte deelneming aan de familie, vrienden en de Federation Swiss Cycling. De familie van Muriel Furrer vraagt dat hun privacy wordt gerespecteerd in deze zeer pijnlijke tijd."

Bron: Sporza.be

Als 18 jarige niet meer thuiskomen van een sportwedstrijd.

[columbus]

Heel treurig nieuws. Weet niet of het iets van een verschil had gemaakt maar door het ontbreken van een communicatie (oortjes) of GPS info heeft ze onnodig lang in de berm gelegen.

Wat verdrietig en een zwarte deken over het WK, 18 jaar pas

[Marillion]

Het klinkt als een hele ongelukkige samenloop van omstandigheden. Heel lelijk vallen buiten het zicht van organisatie en publiek en dan waarschijnlijk ook buiten beeld geraakt?

Volgens mij rijden ze bij de junioren niet met gps. Je zou als verbetering wel kunnen denken aan iets als crash detection wat fietscomputers tegenwoordig hebben. Dat geeft ook wel eens een false positive maar dan krijg je dus bijvoorbeeld als team een signaal.

[Marillion]

Aan de vooravond van het WK wat moet leiden tot het beste seizoen ooit van een wielrenner een interessant inkijkje in de moeizame verhouding van Pogacar met de Sloveense wielersupporters:

"Mama, ze houden niet van mij": wordt Zürich de definitieve Sloveense verzoening met "verrader" Tadej Pogacar?

19 september 2020 staat in het collectieve Sloveense wielergeheugen gegrift. De bloemen lagen klaar voor Primoz Roglic, maar uitgerekend een landgenoot - in casu Tadej Pogacar - ging op La Planche des Belles Filles nog aan de haal met het mooiste meisje van de klas. Die tour de force veroorzaakte in hun vaderland een uitslaande brand die lange tijd bleef smeulen. Om straks in Zürich definitief uit te doven?

Een innerlijke vulkaan die op uitbarsten stond. Op zoek naar een verklaring. Een simpele uitleg voor wat er enkele uren eerder was gebeurd. “Ik kan het gewoon nog altijd niet geloven. Dit is wielrennen op een ander niveau. Ik kan er niet bij.” Het had misschien wel de mooiste avond van zijn carrière moeten worden, maar van de hemel ging hij naar de hel. Daar, nabij La Planche des Belles Filles, moest Primoz Roglic op zaterdag 19 september 2020 ’s avonds geduld uitoefenen in een teamauto. “Sorry, we houden eerst de persconferentie van de winnaar”, is de pijnlijke boodschap van de organisatie.

De winnaar, dat is Tadej Pogacar. Tegen alle verwachtingen in. Pogacar, op dat moment een tweedejaarsprof die 2 dagen later 22 jaar zal worden, heeft in de voorlaatste etappe van de Tour een stunt van jewelste gerealiseerd in de Vogezen. Hij is liefst 1’56” sneller dan Roglic in de tijdrit en zet zijn landgenoot plots op 59 seconden in het klassement. Hoofdschuddend staart Roglic voor zich uit. In de documentaire Code Geel zien we een rauwe cocktail van frustratie, ongeloof, opgekropte woede en ontgoocheling.

“Wat een gigantisch verschil”, stamelt Roglic. “Ze moeten uitrekenen hoeveel power je hiervoor nodig hebt.” “Begrijp je wat ik bedoel?”, richt hij zich meermaals tot CEO Richard Plugge. “Als je zo hard kunt rijden, dan kun je elke rit op één been winnen. Dan zeg je: “Ik ben weg.” Zo makkelijk is dat.” Met een wegwerpgebaar uit Roglic zijn verbijstering. “Hoe hebben ze dit in godsnaam voor elkaar gekregen?”

Als Pogacar in het geel zijn zegje heeft gedaan, kruist Roglic de maillot jaune in de geïmproviseerde perszaal. Er volgt een handshake en een knuffel, maar iedereen voelt de spanning in de lucht. Er schuilt een “tu quoque”-gehalte in de blik van Roglic. Julius Caesar in de Vogezen.

De totale shock
Lag het epicentrum van de sportieve aardschok in de Vogezen, dan waren de naschokken het hardst voelbaar in Komenda, een slordige 900 kilometer verderop. In de thuisbasis van de familie Pogacar doet weinig tot niets vermoeden dat ginds de roots liggen van de beste wielrenner van het moment, zo stelde Bahamontes (#42 Berg en Dal) vast in een reportage. “Het lijkt wel alsof we ons niet durven te outen als supporters van Tadej”, is een duidelijke verhaallijn in het sfeerverslag tijdens het voorjaar van 2023.

Na de stunt van 2020 is er dan ook geen sprake van dolle euforie of blinde idolatrie voor the new kid on the block. “We moeten trots zijn op Tadej, maar het is niet anders: Primoz Roglic is en blijft de meest geliefde renner van Slovenië. Hij heeft veel meer fans dan Tadej”, legt een inwoner uit.

Hoe komt dat dan? Roglic (34) heeft natuurlijk een pioniersrol vertolkt in Slovenië, een land van slechts 2 miljoen inwoners. Niet alleen met zijn big bang op twee wielen, vooral ook door zijn verleden als schansspringer en de manier waarop hij doorzette na een vreselijke smak.Publiekslieveling Roglic schreef toen al zijn eigen rode draad van vallen en opstaan en charmeerde vooral door zijn betonnen kop en ijzeren karakter. De eeuwige doorzetter werd door elke Sloveen omarmd en dan weet je even niet hoe je je moet gedragen als er zo’n brutale en onverwachte machtsoverdracht volgt. Dat gevoel bereikte een kookpunt op die 19e september van 2020. Lezen we in Bahamontes: “Er was ontgoocheling bij iedereen. De totale shock. Wij, allemaal vrienden van Tadej, waren eerst ontgoocheld en dán pas blij dat we toch ook gewonnen hadden.”

Boegeroep in Parijs-Nice
Die emotionele spagaat werd ook verwoord op de Sloveense televisie. “Moeten we nu ontgoocheld zijn of blij zijn?”, klonk het bij de commentatoren na de rollercoaster in de Vogezen. Zegt mama Pogacar in het wielertijdschrift: “Ik begrijp die uitspraak nog steeds niet. Toen besefte ik pas hoe de kaarten lagen. Vorig jaar zei Tadej tegen mij: “Mama, ze houden niet van mij.” Hij doelde op de Slovenen.” “Die uitspraak deed me veel pijn. Na de Tour van 2020 kreeg Tadej veel negatieve reacties. Persoonlijke berichten en zo. Hij had Roglic zogenaamd verraden." "We spreken hier over een minderheid, echt wel, maar het raakt hem nog steeds. In Slovenië hangt er een soort schaduw over Tadej. Alsof hij voorgekropen was aan de kassa.”

Onder de Sloveense renners zou de spreidstand meevallen, bij de wielerfans is de verdeeldheid groot. “In Parijs-Nice van 2023 supporterden sommige landgenoten ostentatief voor Vingegaard toen hij zij aan zij met Tadej passeerde. Ze riepen aanmoedigingen in het Sloveens naar de Deen, zodat Tadej het kon horen. Ik begrijp dat niet”, aldus mama Marjeta.

Naïef gekoerst?
Sport leeft van duels, rivaliteit en emoties. Sport verenigt én verdeelt. De Tour van 2020 heeft toch stevig ingehakt op het Sloveense gemoed. De term “verraad” hangt als een sluier boven de 2 tenoren, zeker na het verloop van die bewuste Tour. Volgens de algemene perceptie heeft Roglic de jongere Pogacar toen gespaard en nooit aangevallen. Om dan uiteindelijk niet gewoon een mes in de rug geplant te krijgen, maar meteen een hele besteklade. Zijn naam was al ingevuld op de erelijst, maar in zijn eentje had hij de Jumbo Jet zowaar nog te grazen genomen.

“Primoz heeft in Slovenië veel aanzien. En dan wordt hij in de belangrijkste wedstrijd op de voorlaatste dag ineens geklopt door een nieuwkomer. Dat is bij de meeste mensen slecht gevallen. Velen waren zelfs boos op Tadej”, legt moeder Pogacar nog uit. De familie van Roglic knikt in Bahamontes, maar praat evenwel niet over verraad, wel over “naïviteit” bij hun eigen zoon. Meer nog: “Wij hebben echt geen probleem met Tadej en ook niet met zijn familie. We kennen elkaar niet goed en spreken niet veel met elkaar, maar er is geen spanning tussen ons.”

Geen groot feest
Of dat spanningsveld tussen beide hoofdrolspelers ooit bestaan heeft dan wel volledig gedoofd is, kunnen alleen zij beantwoorden. Allebei wonen ze in Monaco, al lopen ze elkaars deur door hun extreme agenda uiteraard allesbehalve plat. Vijanden of niet, zondag moeten “Pog” en “Rog” noodgedwongen in elkaars vriendenboekje opduiken. Pogacar als het alfamannetje, Roglic als de meesterknecht. Het is niet meteen een rol die je linkt aan de oudste van de 2.

De bondscoach kan als verzoener optreden, maar na het debacle voor de Spelen in Parijs – Pogacar stuurde zijn kat nadat zijn partner Urska Zigart onbegrijpelijk niet was geselecteerd – lijkt ook die band niet te hartstochtelijk. Het is aan Pogacar én Roglic om alle controverse te sussen. “Er doen in Slovenië nog steeds enkele boze verhalen over mij de ronde”, vertelde Pogi zelf een jaar geleden in “RIDE Magazine”.

“Ik heb het gevoel dat ik me altijd maar weer moet bewijzen voor sommigen in mijn thuisland. Door al die negatieve geluiden heb ik die eindzege (in 2020) ook niet te hevig gevierd. Het was als Tourwinnaar niet de thuiskomst die ik me had ingebeeld ...”

Afgelopen zomer troepte er in Ljubljana wel veel volk samen om de roze en gele dubbel van Pogacar te fêteren. Het kan een voorproefje op de nabije toekomst geweest zijn. Wedden dat iederéén dan op de banken staat als Pogacar met een regenboogtrui zijn blijde intrede maakt? Met een heldenrol voor Roglic: dat zou het sprookje pas helemaal compleet maken.

Bron: Sporza.be

[Zuidema]

Nederlandse wielrensters wéér tactisch afgetroefd op WK: ‘Ze rijden allemaal om mij te laten verliezen’

Daan Hakkenberg 29-09-24, 07:30 Laatste update: 08:08

Opnieuw werden de Nederlandse vrouwen tactisch afgetroefd op een WK en doken onderkoeld en zonder medaille de bus in. Het is een patroon. Over de elixer van tactisch onvermogen, geen communicatie, een afzwaaiende bondscoach, sterke concurrenten én, zo schrijft wielerverslaggever Daan Hakkenberg, Puck Pieterse met wél een regenboogtrui als lichtpuntje.

Met een kartonnen bekertje met warme thee staan Demi Vollering en Marianne Vos achter de finish. Klappertandend, onderkoeld en gefrustreerd. Ze zoeken geen troost bij elkaar, praten niet en kijken langs elkaar heen. Vijfde en achtste. Het is hun eer te na.

Tot halverwege de laatste ronde van het WK heeft Nederland met drie rensters in een kopgroep van negen de overhand. Op de streep is het verdict van Zürich dat de oranjevrouwen zich tactisch hebben laten ringeloren en niet bij machte zijn geweest om de wedstrijd naar hun hand te zetten. Dat is niet voor het eerst.

Noem het gerust een patroon. En dat ziet iedereen. De concurrentie weet ook dat het de achilleshiel is van de Nederlandse vrouwen. De Amerikaanse Chloé Dygert heeft een zilveren medaille om haar nek en zegt het terloops. Dat maakt het des te pijnlijker. ,,De Nederlandse vrouwen zijn altijd sterk en hadden waarschijnlijk met eentje meer naar de finish gewild. Hun tactiek? Ik denk dat niemand dat weet.’’

In Zürich werd een volgend hoofdstuk bijgeschreven in het pijnlijke wielerfeuilleton van het Nederlandse vrouwenwielrennen. Op de Olympische Spelen van Tokio in 2021 kon Anna Kiesenhofer weg rijden en winnen zonder dat de Nederlandse vrouwen er acht op sloegen.

Een maand later bij het WK in Leuven leken Vollering en Vos vergeten dat ze in één ploeg reden en kon Elisa Balsamo de regenboogtrui aantrekken. En dan is er nog het EK van 2023 in Drenthe waar Mischa Bredewold won maar voorbij ging aan de belangen van kopvrouw Lorena Wiebes in de finale.

Dat Nederland na een loodzware dag door de stromende regen in Zurich buiten de prijzen valt, kent niet één oorzaak. Natuurlijk zijn achteraf alle ogen gericht op kopvrouw Vollering, die haar zinnen op de wereldtitel had gezet. Halverwege de laatste ronde sluit Vollering vooraan bij ploeggenoten Vos en Riejanne Markus en zo ontstaat een kopgroep van negen met maar liefst drie Nederlandse vrouwen.

Meermaals probeert Vollering daarna weg te komen, maar het zijn bovenal Vos en Markus die ze kwijtraakt. In plaats van een overtalsituatie moet Vollering nu in de finale op een handvol concurrenten letten. Met haar kopwerk in de laatste kilometers met wind tegen en een sprint in het verschiet, vergooit Vollering haar laatste kans op een medaille.

Het was aanvallen tegen beter weten in, zegt Vollering zelf achteraf. ,,Weet je wat lastig is. Die andere meiden reageren niet meer op Riejanne en Marianne. Ze rijden allemaal om mij te laten verliezen. Ze reageren alleen maar op mij omdat ze weten dat het onze tactiek is.’’

Dat Vollering aanvalt, is misschien niet eens onlogisch gezien haar status van kopvrouw en topfavoriet al had bezinning wellicht meer opgeleverd. Bondscoach Loes Gunnewijk zegt dat Vollering ‘misschien wel’ te veel wilde doen. ,,Met de kennis van nu had ze moeten wachten.’’

Ook Markus ziet dat de aanvallen van Vollering niet het gewenste effect hebben. ,,Onze kansen waren groter geweest als wij erbij waren geweest. Dan hadden we het spelletje kunnen spelen. Nu was het aan Demi alleen en dat is tegen deze meiden heel lastig.’’

Over de klasse van Vollering bestaat weinig twijfel. Ze wint veel, maar doorgaans door simpelweg de sterkste te zijn en de concurrenten op pure kracht af te schudden. Tactisch blijkt dit WK dat ze tekort komt ten opzichte van haar concurrenten.

Die concurrentie is anno 2024 groot en sterk. Waar de Nederlandse wereldkampioenen in het verleden (Vos, Anna van der Breggen en Annemiek van Vleuten) met afstand de beste waren ligt de wereldtop vandaag de dag dichterbij elkaar.

Lotte Kopecky prolongeert haar wereldtitel op een parkoers waar ze drie jaar geleden amper kans had gehad. Ze rijdt tactisch meesterlijk maar is evengoed een completere renster geworden. Zoals ook niemand verbaasd is dat Elisa Longo Borghini in Zürich op het podium staat.

Na de finish gaat het in het Nederlandse kamp over het gebrek aan communicatie in de wedstrijd. Op kampioenschappen als het EK en EK wordt gereden zonder radioapparatuur en dat maakt ploegenspel onmiskenbaar lastiger. Als Markus en Vos voorop rijden is het voor de andere Nederlandse vrouwen gissen hoever dat exact is.

Zoals Vollering wel kan weten in de finale dat Vos achter haar rijdt, maar niet precies waar. Slechts vanuit de voedingszones worden de vrouwen met gebaren op de hoogte gebracht of de wedstrijdsituatie goed of slecht is.

Bondscoach Gunnewijk klaagt achteraf dat bij kampioenschappen nog altijd zonder communicatie gereden wordt. Tegelijkertijd is dat een gegeven dat alleen ondervangen kan worden met heldere afspraken vooraf en rensters die zelf bij machte zijn tactisch te improviseren.

Gunnewijk noemt het resultaat ‘jammer’. Niet eens bedoeld als understatement. Het doet ook geen recht aan de werkelijkheid en de klasse van de Nederlandse ploeg die aan de start stond. Alle Nederlandse vrouwen die kletsnat en onderkoeld aan de streep komen, zeggen hardop teleurgesteld te zijn.

Sinds 2014 is het niet meer gebeurd dat er geen Nederlandse vrouw bij het WK op het erepodium stond. Met het WK in Zürich zwaait Gunnewijk af als bondscoach. Sinds haar aantreden in 2019 werden Annemiek van Vleuten (2019 en 2022) en Anna van der Breggen (2020) wereldkampioen, maar was er ook altijd veel discussie over de leiderschapskwaliteiten van Gunnewijk.

Even troosteloos als het weer in Zürich druipen de hoofdrolspelers af. Al zegt de uitslag na 150 kilometer door de stromende regen niet zoveel over de toekomst. Zelfs dit WK in mineur bood lichtpuntjes. Markus reed de hele dag voor twee, Bredewold was op haar tweede WK een sterkhouder en ook debutant Pauliena Rooijakkers was een meerwaarde als luitenant van Vollering.

En Puck Pieterse (22) onttrok zich op haar kenmerkende wijze aan alle oranje malheur. In de laatste ronde bedacht Pieterse zich dat er ook nog een wereldtitel bij de belofte categorie op het spel stond. Zo kwam juichend, uiteindelijk, als dertiende over de streep en klonk toch nog het Wilhelmus in Zürich.

AD.nl

[Marillion]

Het was een geweldige koers om te kijken maar Nederland zag er tactisch inderdaad echt zeer slecht uit. Kan me een moment herinneren dat ze op drie plaatsen tegelijk achter elkaar aan reden. En die laatste ronde was echt het toppunt. Wat daar allemaal mis ging. Niet te geloven.

Nu snap ik ook wel dat het soms echt lastig is zonder oortjes maar soms was het echt heel duidelijk. Je hebt een kopgroep van vier met Markus en Vos in de laatste ronde en ze hebben een minuut. Waarom ga je daar in hemelsnaam achter rijden? Vollering kon de andere favorieten er niet af rijden maar wilde zo graag winnen dat ze eigenlijk persoonlijk al haar ploeggenoten de vernieling in heeft gereden terwijl de concurrentie in haar wiel zat te wachten.

Wel enorm zware omstandigheden. De hele dag regen. Dat maakt ook dat je meer een rit van stervende zwanen krijgt dan een finale waarin je op explosiviteit het verschil kunt maken.

Vandaag schijnt het zonnetje. Ben benieuwd of we inderdaad de grote Pogacar versus Evenepoel show krijgen.

[Zuidema]

Je hebt een kopgroep van vier met Markus en Vos in de laatste ronde en ze hebben een minuut. Waarom ga je daar in hemelsnaam achter rijden? Vollering kon de andere favorieten er niet af rijden maar wilde zo graag winnen dat ze eigenlijk persoonlijk al haar ploeggenoten de vernieling in heeft gereden terwijl de concurrentie in haar wiel zat te wachten.

On-be-grij-pe-lijk. Echt onbegrijpelijk dit. Zo'n overmacht kan je, nee moet je uitspelen. Ook in zo'n loodzware koers. NL reed echter niet met elkaar, maar op deze manier tegen elkaar. Vollering is beslist wereldtop, maar in de finale reed ze tactisch als een ongelooflijk domme muts. En Kopecky, die niet echt in goede doen was op dit parcours, profiteerde sluw en dankbaar van al dat onnodige vuile werk van Demi. Belgische sluwheid wint hier weer eens van Nederlandse naïviteit. En opnieuw is het pijnlijk.

Hopelijk heeft Mathieu goed gekeken naar Kopecky. Zuinig rijden in het zog, geen trap teveel, meegaan en bijblijven en in de laatste kilometer de dood of de gladiolen. Zo rijdend heeft MvdP misschien toch nog een kans op een podiumplek. Maar Mathieu laf wieltjesplakken? Tot de laatste kilometer geduldig op de handen zitten? Mathieu? Denk het niet.

[Marillion]

Het zou wel zijn enige kans zijn inderdaad. Zo efficiënt mogelijk rijden en hopen dat de koers zo uitpakt dat hij kan terugkeren in de finale. Er zijn er meer die het daarvan moeten hebben dus die groep kan samenwerken.

Maar ik denk dat Pogacar te goed is en te graag wil. Hij had het na zijn Tourzege al direct over de regenboogtrui van Mathieu. Hij zou natuurlijk ook wel een meer dan geweldige kampioen zijn. Evenepoel lijkt me gezien het type parcours de enige die het hem echt lastig kan maken.

[Zuidema]

Het zou wel zijn enige kans zijn inderdaad. Zo efficiënt mogelijk rijden en hopen dat de koers zo uitpakt dat hij kan terugkeren in de finale. Er zijn er meer die het daarvan moeten hebben dus die groep kan samenwerken.

Ja, inderdaad. Je zal toch vriendjes moeten hebben tegen Pogacar en Evenepoel. En misschien doet Roglic dan ook wel mee. Verbazingwekkend dat er zo'n Sloveense tweespalt bestaat, zoals blijkt uit je stukje hierboven. In ieder geval zullen Pogacar en Evenepoel buiten hun eigen ploeg weinig steun vinden, denk ik.

Dat terug kunnen komen is ook wel een dingetje, ja. Verbazingwekkend hoe vaak dat gisteren gebeurde. Kennelijk leent het erg variërende parcours zich daarvoor. Alhoewel het noodweer gisteren ook wel fors meegespeeld zal hebben. Maar kennelijk ben je nog niet verslagen, als je gelost bent. Hopelijk straks ook niet als Pogacar of Evenepoel zijn laatste jump plaatst.

[Marillion]

Stel dat Pogacar en Evenepoel samen vooruit rijden. Blijft Evenepoel dan meedoen? In de sprint gaat 'ie het normaal gezien dan toch afleggen.

Het is een erg leuk rondje. Alles bij elkaar wel loodzwaar maar het is toch ook weer lastig om echt definitief weg te rijden. De boodschap is dat je altijd moet blijven rijden. Ook als je ergens moet lossen.

Voor Van der Poel heb ik de meeste vrees voor die wat langere klim. Het is dan wel niet zo stijl maar als die twee daar echt de hele klim vol doortrekken ben ik bang dat het er net teveel aan is. En die mannen willen hem er natuurlijk wel af hebben voor ze naar de streep rijden. Al zou Pogacar wel durven sprinten, zeker na een zware koers.

[Marillion]

Daar gaat Pogi al. Met 100km te gaan.

[Zuidema]

En vanaf 50 km begonnen aan een fenomenaal slotakkoord op weg naar een geweldige wereldtitel. Of...?

[Marillion]

Als ze daarachter meteen waren begonnen om effectief samen te werken hadden ze wellicht een vuist kunnen maken in een poging om hem zichzelf leeg te laten rijden. Nu zie ik het niet meer gebeuren. Er is al de nodige energie verloren in verschillende pogingen die per saldo niet helpen om dichterbij te komen. En straks gaan renners ook naar elkaar kijken voor plek 2 en 3.

Wel met lef aangevallen hoor. Je neemt toch een risico ook al ben je zo ontzettend sterk.

[Zuidema]

Ja, precies. Ik wil niets afdingen op Pogacar, maar die enorme verdeeldheid achter hem vind ik wel een verrassing.

En nou is het helemaal man tegen man. Zou deze chaos door het ontbreken van oordopjes komen? Dat de wielrenners zelf moeten nadenken en ze prompt veranderen in een stelletje impulsieve cowboys, omdat ze voor geen meter overzicht meer hebben?

Klasse. Pogi had dus geen vriendjes nodig. Hij kon het wel alleen af. Mathieu toch podiumwerk na een prima koers.

[zeux]

Wat een overmacht.

Toch hoop ik ook dat ze niet over een paar jaar iets vinden bij Pogacar…

[Marillion]

Op het einde was het beste er toch wel vanaf. Het is een prachtige manier om de titel te winnen die hem ook echt toekomt. Maar de concurrentie kan zichzelf toch wel wat verwijten maken.

Ze zagen zijn aanval niet aankomen. Nou ja, daar kan ik me nog wel iets bij voorstellen omdat het zo ver was. Maar daarna was het veel te veel ieder voor zich en dat maakt dat hij ervoor kan blijven rijden. Feitelijk was het op heel veel momenten daardoor gewoon renner tegen renner. Als ze echt collectief en gecontroleerd achtervolgen speelt hij dit gewoon niet klaar. Gemiste kans om hem te verslaan.

Dit is denk ik ook wel het effect van zonder communicatie koersen. Ik denk dat vanuit de ploeg dan wel zou zijn opgeroepen tot samenwerking. Overigens zonder veroordeling want het is ook mooi dat je zelf moet besluiten dat je elkaar nodig hebt.

Van der Poel dus wel heel erg goed. Zou interessant zijn als hij nog even doortrekt richting Lombardije. Kijken wat daar te doen is en hoe het dan staat met de motivatie bij Pogacar en Evenepoel. Bij die laatste was de vorm een tikje minder. Leek onderweg ook erg geïrriteerd. Dat is ook verloren energie.

[Yopii]

Zou deze chaos door het ontbreken van oordopjes komen? Dat de wielrenners zelf moeten nadenken en ze prompt veranderen in een stelletje impulsieve cowboys, omdat ze voor geen meter overzicht meer hebben?

Mooi toch?

[zeux]

Waarom lieten ze O’Connor wegrijden?

[Marillion]

Het pokerspel naar de finish. Iedereen keek naar Van der Poel en die ging veel meer niet alles terughalen. Dat is vaak een mooi moment voor een renner die niet persé de sterkste is.

Zie net dat hij Lombardije niet gaat doen. Op 6 oktober nog het WK Gravel en dan is het klaar.

[Marillion]

Zou deze chaos door het ontbreken van oordopjes komen? Dat de wielrenners zelf moeten nadenken en ze prompt veranderen in een stelletje impulsieve cowboys, omdat ze voor geen meter overzicht meer hebben?

Mooi toch?

Ik zou een middenweg wel interessant vinden. Wel koersinformatie via de jury over eventuele gevaarlijke situaties en tijdsverschillen maar geen tactische opdrachten vanuit de teams.

Het is wel gek dat je het hele jaar met communicatie op de fiets zit en dan ineens op een EK en WK niet. Renners zijn er op deze manier totaal onbekend mee in wat in principe toch de grootste eendagskoers van het jaar is.

En in de media mogen ze daar ook wel wat rekening mee houden. Iedereen zal het er over eens zijn dat de Nederlandse vrouwen een aantal flinke tactische fouten hebben gemaakt zaterdag. Dat was voor een deel gewoon het gevolg van verkeerde besluiten maar in een aantal gevallen speelt het gebrek aan info ook wel een rol. Zo wist Vollering op enig moment niet dat Vos vlak achter de groep zat en aan het terugkeren was. Het is ook door Vos bevestigd dat ze elkaar net niet zagen. De manier waarop Vollering de afgelopen dagen echt totaal is afgebrand vond ik mede daardoor echt wel wat te stevig. Al heeft ze absoluut een aantal domme beslissingen genomen in haar ijver om te willen winnen.

Daar ligt een lastige taak voor de nieuwe bondscoach bij de vrouwen. Ze hebben de sterkste renners maar het is al jaren geen team maar een verzameling individuele renners die vooral voor eigen kansen rijden.