Boksen

[Sandro]

Verhoeven won laatst weer eens op doorzettingsvermogen en conditie. Respect voor. Vraag me wel af waarom er geen echte tegenstand is. Ok, hij wint vaak niet makkelijk maar wint wel altijd.

Trouwens ook wel mooi dat Ben Saddik zijn goede kant toonde qua respect. Die heeft Trouwens nogal wat meegemaakt zeg. Niet normaal. 3x keer kanker, blessure, gevangenis, depressie.

[Cruijff]

Trouwens ook wel mooi dat Ben Saddik zijn goede kant toonde qua respect. Die heeft Trouwens nogal wat meegemaakt zeg. Niet normaal. 3x keer kanker, blessure, gevangenis, depressie.

Plus ook nog eens in zijn been geschoten.
Eén van zijn broertjes had ruzie met een buurtgenoot ergens op een pleintje in Antwerpen. Toen ging Ben Saddik een keer mee zodat hij kon helpen om dat uit te vechten en om die ander fysiek te intimideren. Vervolgens schoot de andere partij twee kogels in zijn been.

Een (overigens Marokkaanse) kennis van mij noemt dit "Marokkanen karma". Een aantal Marokkanen bezorgt net iets veelvuldiger andere mensen ellende, op de een of andere manier overkomt henzelf vervolgens ook vaker dan gemiddeld ellende. Interessante theorie, valt natuurlijk verder met nul statistieken of met empirisch bewijs te bevestigen. En niemand zou natuurlijk ooit de ellende moeten overkomen om kanker mee te maken, maar ja, ga dat die k ziekte maar eens vertellen.

[Marillion]

Fury stopt er mee. Nu echt?

Hoop voor hem dat het dan ook goed met hem blijft gaan. Uit zijn verhalen over de problemen waarmee hij te maken heeft gehad kwam altijd naar voren dat hij boksen en trainen nodig had om mentaal gezond te blijven.

[999]

Boksen Wereldkampioen van weleer kondigt documentaire, film, boek en bedrijf aan
Tuur is terug

Regilio Tuur met zijn kampioensriem die hij precies dertig jaar geleden tijdens de wereldtitelstrijd in Rotterdam veroverde. De voormalig bokskampioen heeft opnieuw ambities in de modewereld en komt met een nieuw fitnessbedrijf. „Ik ben een legende en wil relevant blijven om de wereld een beetje beter te maken.”FOTO’S THIJS ROOIMANS & ANP/HH
AMSTERDAM Tien jaar lang vernam nagenoeg niemand meer iets van Regilio Tuur. Maar dinsdag herdacht de voormalige bokskampioen in kleine kring zijn successen en werden een boek, een documentaire en een film over zijn leven aangekondigd. Verder heeft Tuur weer ambities in de modewereld, komt er een nieuw fitnessbedrijf en wil hij de wereld wat beter maken.

Best veel allemaal, zouden mensen kunnen denken bij het lezen van deze opsomming. Gek genoeg vindt de inmiddels 57-jarige Tuur het juist prima als velen beweren dat er niks van de voornemens zal terechtkomen. „Want dan gaat het zeker lukken.”

Samen met wat helpers heeft hij een slogan bedacht voor zijn comeback in de schijnwerpers: ’He’s not gonna make it.’ (Hij gaat het niet redden). Dat zei de dokter tegen zijn ouders toen hij als ziek kind in Suriname werd geboren. Dat zeiden ook de artsen in Nederland toen hij op 18-jarige leeftijd werd afgekeurd voor militaire dienst wegens hartproblemen uit het verleden.

Ook toen hij als jonge bokser naar New York verhuisde, beweerde menigeen dat Tuur het daar niet zou redden. „Ze zeiden: ’Hij komt binnen zes maanden terug met zijn staart tussen de benen.’ Toen zei ik: ’Als ik terugkom, kus ik jullie schoenen.’ Dus ik kon niet terug en heb het helemaal gemaakt daar.”

Tuur vertelt dit in een zaaltje van het Amsterdamse Restaurant I-Dock. Een select gezelschap, voornamelijk bestaande uit mensen uit de Nederlandse boks- en modewereld, luistert. Deze dag is niet bij toeval gepland, want het is precies dertig jaar geleden dat Tuur in het eigen Rotterdam wereldkampioen werd in het supervedergewicht. Die prestatie, van 24 september 1994, is nog steeds onovertroffen in de geschiedenis van de Nederlandse bokssport.

Zes jaar eerder werd deze in Suriname geboren Rotterdammer letterlijk in één klap bekend. Tijdens de eerste ronde van de Olympische Spelen in Seoul sloeg hij wereldkampioen Kelcie Banks knock-out met een rechtse directe. Sindsdien bewoog zijn leven zich langs grote hoogten en diepe dalen, vertelt Tuur zelf tijdens deze bijeenkomst. Hij spreekt gek genoeg in het Engels. Niet omdat hij geen Nederlands meer spreekt of verstaat, maar omdat dit de taal van zijn vader was. „Daar voel ik me beter bij.”

Hij vertelt over ’een persoonlijke update’ in de afgelopen tien jaar die hem nu klaar voor de toekomst heeft gemaakt. Over zijn crashes in het persoonlijke en zakelijke leven en over therapie, waardoor hij zichzelf beter ging begrijpen. „Om te winnen, moet je eerst verliezen. Mensen die niet durven te falen, zullen geen winnaars worden. Je moet leren en nooit opgeven. Ik geef pas op als ze me vermoorden.”

Hij heeft uitgesproken ideeën over de verschillen in mentaliteit tussen Amerika en Nederland. „Amerikanen zijn niet beter, maar ze zijn meer gedreven. Als je ze vraagt naar hun plannen, wijzen ze met een vinger omhoog, naar de top, naar de wereldtitel.”

Volgens Tuur is Nederland het beste land op deze aarde. „We hebben hier veel grootheid. Het belangrijkste bedrijf ter wereld is ASML en staat in f*cking Holland, in Eindhoven. Maar Nederlanders denken niet positief, terwijl mensen die positief denken, gelukkiger zijn en langer leven. Je wordt wat je denkt. In New York zijn we het beste in alles, omdat we geloven dat we de besten zijn in alles.”

De ’mindset’ van Nederlanders, kan veel beter, doceert Tuur. „Als je een wereld creëert waarin mensen niet kunnen falen, zullen ze ook geen winnaars worden.” Over het boksen in Nederland: „Er is talent genoeg, maar we presteren ’like shit’. Nee, de Nederlandse boksbond heeft me nooit gebeld. Dat zegt alles.”

Bescheidenheid is nooit het sterkste punt geweest van Tuur en dat blijkt ook tijdens deze bijeenkomst. „Ik ben een legende en wil relevant blijven om de wereld een beetje beter te maken.”

Gezondheid van lichaam en geest, daar draait het volgens Tuur allemaal om. Dan trekt hij zijn modieuze jasje uit, stroopt de mouw op rond zijn rechterarm op en maakt de knopen los ter hoogte van zijn buik. Er zijn nog steeds flinke spierballen en een sixpack zichtbaar. De meeste mensen in dit zaaltje applaudisseren enthousiast.

Dan gaat hij nog even theatraal staan voor twee koffers waaruit twee kampioensriemen tevoorschijn komen. Eentje voor het kampioenschap van de staat New York en eentje voor de wereldtitel die hij precies dertig jaar geleden in Rotterdam veroverde. De handschoenen die hij toen droeg, zitten er ook bij.

De inhoud van die tweede koffer is wel een half miljoen waard, schat Tuur zelf. Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de gevoelswaarde voor hemzelf, want alleen Tuur weet wat hij voor deze trofeeën heeft moeten overwinnen. „Elke prijs heeft zijn prijs.”

[Sandro]

Is dat niet die bokser die beweerde slachtoffers uit de Hudson rivier te hebben gered?

[999]

Is er ooit bewijs geleverd dat zijn verhaal niet waar was ???

[Wie kent Cees de Wolf nog?]

Net zo min als bewijs dat hij het wel heeft gedaan…

[Marillion]

Ik denk jullie hebben het over de kansloze nederlaag van Anthony Joshua tegen Daniel Dubois. Maar nee hoor, komt Tuur ineens weer opduiken.

[999]

Ach, die jongen zette ons toen wel op de kaart ..

[Marillion]

Oh zeker. Het feit dat iedereen hem nog kent zegt wel wat. Ik kan me nog herinneren dat hij toen op de OS die Amerikaan versloeg. Dat was toen echt wel groot nieuws.

[Trab]

Ik denk jullie hebben het over de kansloze nederlaag van Anthony Joshua tegen Daniel Dubois. Maar nee hoor, komt Tuur ineens weer opduiken.

Zoooo. Die Joshua is het ff helemaal kwijt zeg. Ongekend. Werd gewoon vernederd


Verzonden vanaf mijn iPhone met Tapatalk

[Marillion]

Ja, dat is einde verhaal zou ik zeggen. De teller staat op 32 partijen als prof en zijn hoogtepunt ligt achter hem. Ik denk sowieso dat je als bokser beter te vroeg kunt stoppen dan één partij te laat.

[Mano]

Was trouwens wel duidelijk he?

Tyson vs Paul was een schijngevecht,