IK kan me aardig in je stuk vinden, Wouter. Heftig ook... Al heeft ieder huisje zijn eigen kruisje, om dat cliché, dat voor mij wel klopt, te gebruiken...Wouter schreef: Ach, ik geef toe dat ik af en toe een plaagstootje uitdeel. Maar voor mij is een grapje of een plagerijtje ook iets wat bij het voetbal hoort.
Toen ik een puber was kon ik er dagen kapot van zijn als Vitesse verloor. Maar dan word je ouder, overlijden er familieleden en een vriend (op zijn fucking 32e!) aan kanker, krijg je te maken met criminelen die uiteindelijk opgepakt worden, waarna de wijkagent je vertelt dat je meteen 112 moet bellen als er onbekenden onverwachts bij de poort verschijnen ivm mogelijke wraakacties (met slapeloze nachten als gevolg), zie je een collega mentaal naar de klote gaan omdat zijn baby is gestorven en word je neef bij een overval keihard toegetakeld. Nou, misschien ligt aan mijn "gebrek aan empathie", maar ik neem het voetbal niet meer zo serieus en kijk tegenwoordig alleen maar naar het voetbal om ervan te genieten of om er anders in ieder geval om te lachen. En kan ik me niet meer zo goed voorstellen dat iemand zich zo druk maakt om een verloren voetbalwedstrijdje, ookal deed ik dat een jaar of twintig geleden zelf ook.
Zelf ben ik nog schijtziek van deze wedstrijd en heb geen voetbal, interview, samenvatting of wat dan ook kunnen/willen kijken hieromtrent. Ik ben iemand die heel goed weet te relativeren en verder gaat... Maar dit gevoel...ongekend. Reuzenbaby? So be it.
