Olympische Winterspelen 2014

[beelzebub]

Ja schandalig. Het wordt tijd om de schaatsen om te dopen. We rijden niet meer op noren, maar op nederlanders.

[Jöhnk]

Ik vind het verschil tussen zilver en brons wel mooi.

Brons: "Wow! Toch een medaille!"
Zilver: "Kut... Geen goud..."

Is een interessant fenomeen, inderdaad.

Wie zich vergelijkt met wie net iets succesvoller is, zal nooit gelukkig worden
OPINIE − 30/07/12, 08u55

Leo Bormans legt uit waarom de winnaar van de zilveren medaille meestal ongelukkiger is dan die van de bronzen. Bormans is auteur van de internationale bestseller Geluk. The World Book of Happiness en van het praktijkboek Word optimist!



Wie zich voortdurend vergelijkt met wie net iets succesvoller is, zal nooit gelukkig worden
Judoka Charline Van Snick straalt op het erepodium. Ze haalt brons. De Belgische wielrenners geven wat beteuterd commentaar over hun eigen prestatie. Zou Tom Boonen gelukkiger geweest zijn dan Van Snick als hij pakweg zilver had gehaald? Psychologisch onderzoek stelt van niet.

Wie is in de Olympische Spelen het gelukkigst: de winnaar van de gouden, de zilveren of de bronzen medaille? Nauwkeurig onderzoek van de gezichtsuitdrukkingen van de winnaars op het podium legt een interessant psychologisch verschijnsel bloot: de zilveren medaille is meestal ongelukkiger dan de bronzen. De werkelijkheid maakt daarbij blijkbaar weinig verschil. Objectief gezien heeft de zilveren medaille het immers beter gedaan dan de bronzen. Maar dat is niet wat speelt in zijn hoofd.

Tijdens de Olympische Spelen in Barcelona werden de sportlui nauwkeurig gefilmd en gefotografeerd op het moment dat ze hun resultaat vernamen en nadien op het podium. Specialisten onderzochten hun gezichtsuitdrukking en stelden een algemene trend vast die ook later in veel vergelijkbaar onderzoek werd bevestigd: de gouden medaille straalt (uiteraard), maar de zilveren medaille kijkt ongeveer zoals iemand die op de vijfde plaats is geëindigd. De bronzen medaille is aanzienlijk gelukkiger.

Wat als?
Er spelen blijkbaar twee principes een rol, die we ook allemaal in ons dagelijks leven herkennen. Ook al nemen we niet deel aan de Olympische Spelen, niets menselijks is ons vreemd. Het eerste heet 'counterfactual thinking' en steunt vooral op de 'Wat als-vraag'. Wie een ongeval krijgt, vraagt zich af wat er zou gebeurd zijn als hij een andere weg had genomen of dertig seconden eerder was vertrokken.

We worden achtervolgd door de 'wat als' in ons hoofd. Deze manier van denken stelt ons in staat om voortdurend mentale alternatieven te simuleren voor onze huidige situatie. Zo proberen we te verstaan wat er de oorzaak van zou kunnen zijn. Daarbij hebben we de keuze om de focus te leggen op het negatieve of op het positieve. De zilveren medaille focust zich op die ene kleine misstap waardoor hij het goud aan zich voorbij ziet gaan. De bronzen medaille focust zich op het hele leger achter zich dat er toch maar lekker niet in geslaagd is om op het podium te geraken.

Zo komen we op het tweede principe: de keuze tussen 'upward'-vergelijking of 'downward'-vergelijking. Wie zich voortdurend vergelijkt met wie net iets succesvoller is, zal nooit gelukkig worden. Er is immers altijd zo iemand. Dan heb je twee keer goud, blijkt er toch wel iemand te zijn die in dezelfde discipline al drie keer goud heeft gehaald. Dan heb je een 4x4 en koopt je buurman een 16x16.

Wie regelmatig durft omkijken en tevreden is met wat hij al heeft bereikt, zal met een dankbare glimlach naar zijn situatie en prestaties kijken en daarop voortbouwen. Dat is het verschil tussen interne en externe ambitie. Atleten die de lat voor zichzelf stapje voor stapje hoger leggen omdat ze weten en voelen dat ze het kunnen, zullen bij elke stap gelukkiger worden. Atleten die zich vooral op de tegenstander focussen en hun geluk denken te halen door hem te verslaan, zullen op termijn waarschijnlijk ook hun slag wel thuishalen maar ze zullen daar minder gelukkig om zijn. Er is immers al snel een nieuwe kaper op de kust om je geluk te bedreigen. Interne ambitie maakt ons gelukkiger dan externe, en op termijn worden we er minder depressief van.

De lichaamstaal van de atleten op het podium kan ons ook veel leren over onszelf. Hoe zouden wij ons voelen en reageren in hun situatie? Als welke medaillewinnaar lopen wij zelf door het leven: de gouden, de zilveren of de bronzen? Blij met brons lijkt me zo slecht nog niet. Er is niks mis met ambitie. Maar voor het vergelijkingspunt kies je zelf.

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opini ... rden.dhtml

[Monkey Tonk]

Mooi relatief allemaal.

Er zijn slechts twee inschrijvingen voor een race. De Belg wordt tweede. Komt thuis, groot feest. Tweede! Op de vraag hoe die Nederlander het dan gedaan heeft, zegt ie: "Oh, een na laatste."

Ik vind het verschil tussen zilver en brons wel mooi.

Brons: "Wow! Toch een medaille!"
Zilver: "Kut... Geen goud..."

Is een interessant fenomeen, inderdaad.

Wie zich vergelijkt met wie net iets succesvoller is, zal nooit gelukkig worden
OPINIE − 30/07/12, 08u55

Leo Bormans legt uit waarom de winnaar van de zilveren medaille meestal ongelukkiger is dan die van de bronzen. Bormans is auteur van de internationale bestseller Geluk. The World Book of Happiness en van het praktijkboek Word optimist!



Wie zich voortdurend vergelijkt met wie net iets succesvoller is, zal nooit gelukkig worden
Judoka Charline Van Snick straalt op het erepodium. Ze haalt brons. De Belgische wielrenners geven wat beteuterd commentaar over hun eigen prestatie. Zou Tom Boonen gelukkiger geweest zijn dan Van Snick als hij pakweg zilver had gehaald? Psychologisch onderzoek stelt van niet.

Wie is in de Olympische Spelen het gelukkigst: de winnaar van de gouden, de zilveren of de bronzen medaille? Nauwkeurig onderzoek van de gezichtsuitdrukkingen van de winnaars op het podium legt een interessant psychologisch verschijnsel bloot: de zilveren medaille is meestal ongelukkiger dan de bronzen. De werkelijkheid maakt daarbij blijkbaar weinig verschil. Objectief gezien heeft de zilveren medaille het immers beter gedaan dan de bronzen. Maar dat is niet wat speelt in zijn hoofd.

Tijdens de Olympische Spelen in Barcelona werden de sportlui nauwkeurig gefilmd en gefotografeerd op het moment dat ze hun resultaat vernamen en nadien op het podium. Specialisten onderzochten hun gezichtsuitdrukking en stelden een algemene trend vast die ook later in veel vergelijkbaar onderzoek werd bevestigd: de gouden medaille straalt (uiteraard), maar de zilveren medaille kijkt ongeveer zoals iemand die op de vijfde plaats is geëindigd. De bronzen medaille is aanzienlijk gelukkiger.

Wat als?
Er spelen blijkbaar twee principes een rol, die we ook allemaal in ons dagelijks leven herkennen. Ook al nemen we niet deel aan de Olympische Spelen, niets menselijks is ons vreemd. Het eerste heet 'counterfactual thinking' en steunt vooral op de 'Wat als-vraag'. Wie een ongeval krijgt, vraagt zich af wat er zou gebeurd zijn als hij een andere weg had genomen of dertig seconden eerder was vertrokken.

We worden achtervolgd door de 'wat als' in ons hoofd. Deze manier van denken stelt ons in staat om voortdurend mentale alternatieven te simuleren voor onze huidige situatie. Zo proberen we te verstaan wat er de oorzaak van zou kunnen zijn. Daarbij hebben we de keuze om de focus te leggen op het negatieve of op het positieve. De zilveren medaille focust zich op die ene kleine misstap waardoor hij het goud aan zich voorbij ziet gaan. De bronzen medaille focust zich op het hele leger achter zich dat er toch maar lekker niet in geslaagd is om op het podium te geraken.

Zo komen we op het tweede principe: de keuze tussen 'upward'-vergelijking of 'downward'-vergelijking. Wie zich voortdurend vergelijkt met wie net iets succesvoller is, zal nooit gelukkig worden. Er is immers altijd zo iemand. Dan heb je twee keer goud, blijkt er toch wel iemand te zijn die in dezelfde discipline al drie keer goud heeft gehaald. Dan heb je een 4x4 en koopt je buurman een 16x16.

Wie regelmatig durft omkijken en tevreden is met wat hij al heeft bereikt, zal met een dankbare glimlach naar zijn situatie en prestaties kijken en daarop voortbouwen. Dat is het verschil tussen interne en externe ambitie. Atleten die de lat voor zichzelf stapje voor stapje hoger leggen omdat ze weten en voelen dat ze het kunnen, zullen bij elke stap gelukkiger worden. Atleten die zich vooral op de tegenstander focussen en hun geluk denken te halen door hem te verslaan, zullen op termijn waarschijnlijk ook hun slag wel thuishalen maar ze zullen daar minder gelukkig om zijn. Er is immers al snel een nieuwe kaper op de kust om je geluk te bedreigen. Interne ambitie maakt ons gelukkiger dan externe, en op termijn worden we er minder depressief van.

De lichaamstaal van de atleten op het podium kan ons ook veel leren over onszelf. Hoe zouden wij ons voelen en reageren in hun situatie? Als welke medaillewinnaar lopen wij zelf door het leven: de gouden, de zilveren of de bronzen? Blij met brons lijkt me zo slecht nog niet. Er is niks mis met ambitie. Maar voor het vergelijkingspunt kies je zelf.

http://www.demorgen.be/dm/nl/2461/Opini ... rden.dhtml

[brigade zuid]

Ik denk dat ik ook liever derde dan tweede zou worden, tenzij de nummer 1 echt veel beter is en jij als nummer 2 op je top hebt gepresenteerd. Sowiezo zou ik liever vijfde dan vierde worden.

[Iniesta]

Alles hangt af van de verwachting. Als Bob tweede was geworden was hij ook zeker nog blijer geweest.
Sven heeft deze race vier jaar in z'n gedachten gehad, dan is het logisch dat je baalt.
Sterke analyse van hem dat z'n lichaam wellicht niet 100% geschikt is voor topsport. Dit is ook een talent die je krijgt. Uiteindelijk heeft hij de afgelopen vier jaar nooit tegen het niveau hoeven schaatsen wat Bergsma hier vandaag neerzet.

[columbus]

Vond het een schitterend schouwspel! Dan maar saai, maar wat deze gasten presteren is fenomenaal...

Of het schaatsen toekomst heeft? Waarom niet? De Nederlandse dominantie is nu groot maar dat is ook nooit zo geweest. Op de 1500 meter zijn er ook anderen die meedoen om de prijzen. Nogmaals de 1 vind de 5 en 10 km saai, ik vind het knap. Een ander vindt langlaufen saai. Bovendien doen daar ook niet heel veel landen aan mee.

[Marillion]

De toppers zijn ook gewoon gaaf om aan het werk te zien. Het probleem zit 'm in de ritten daarvoor. Dat niveauverschil heb je natuurlijk bij veel sporten maar je ziet het meer als je per tweetal kijkt. Die laatste twee ritten zijn geweldig, de rest hoef je eigenlijk niet te zien.

[Yopi]

Twee ritten is genoeg, ja.

[InnerHarbour]

De toppers zijn ook gewoon gaaf om aan het werk te zien. Het probleem zit 'm in de ritten daarvoor. Dat niveauverschil heb je natuurlijk bij veel sporten maar je ziet het meer als je per tweetal kijkt. Die laatste twee ritten zijn geweldig, de rest hoef je eigenlijk niet te zien.

Nou voor mij blijft dat schaatsen kijken hoe gras groeit of het nu de eerste of de laatste zijn. Desalniettemin hebben de Nederlanders het geweldig gedaan, ik heb er alleen niet veel van gezien.

[Marillion]

Ik heb ook niet veel gezien hoor. Schaatsen is niet mijn favoriete sport. Maar ik hou wel van duursport en kan echte toppers dan in vrijwel iedere discipline wel waarderen.

Een mooi vlak schema, liefst zelfs iets aflopend. En dan afwachten of de inschatting van je mogelijkheden precies goed was of niet. Geef je te veel in het begin krijg je onherroepelijk de deksel op je neus. Begin je te traag dan kun je dat ook niet meer repareren. Van zo'n strijd kan ik genieten ongeacht de specifieke sport, zolang het maar wereldtop is. Scheelt misschien dat ik zelf ook aan duursport doe. Dan kun je jezelf wellicht wat beter inleven.

Is het niveau minder hoog dan verlies ik ook m'n interesse. Dan is er niets spectaculairs te zien en duurt het gewoon lang. Vergis je overigens niet in de snelheid die ze op zo'n 10km halen he? Zo'n Bergsma doet dat dus gewoon tegen 47km/u.

[Jinne]

Nog even de derde periode meepakken van Finland - Rusland bij het ijshockey nu. De Russen 3-1 achter dus ver weg van de meest gewilde plak.

[beelzebub]

Dat ziet er niet goed uit. Wat ik me afvraag... Waarom wordt het ijshockeytoernooi in anderhalve week afgeragd, ze zijn donderdag pas begonnen en die Russen en 3 andere kwartfinalisten hebben gisteren nog gespeeld. Kan er niet gewoon op de eerste zaterdag begonnen worden?

Denk dat de winnende tijd bij de dames 5000m vandaag richting de 6.50 zal gaan.

[Jinne]

Wellicht vanwege het NHL seizoen dat nog bezig is.

Coach Rusland kan iig vanaf nu op zoek naar nieuwe baan.

Sablikova wint het van Wust op de 5KM zoals verwacht.

[Marillion]

Tsss...niet eens goud én maar twee medailles.

Die Russen met ijshockey is wel echt een verrassing of niet? In Finland zal de vodka wel goed verkopen vandaag.

[Jinne]

De Russen hebben al heel lang niks meer gewonnen, dus zo'n verrassing is het ook niet. Alleen met het thuisvoordeel had je wel meer verwacht.

[Monkey Tonk]

Die winterspelen vind ik een stuk leuker dan dat zomergedoe iedere vier jaar. De afdaling, de skischans, en bobsleeen zijn stuk voor stuk daredevil sporten. Beetje jammer, eigenlijk, dat Nederland niet ergens een skischans bouwt. Leuke sport. Een grote uitbetaling, qua kick, voor een minimale inspanning.

[wimpey]

Nou voor mij blijft dat schaatsen kijken hoe gras groeit of het nu de eerste of de laatste zijn. Desalniettemin hebben de Nederlanders het geweldig gedaan, ik heb er alleen niet veel van gezien.

+ 1. Ik lees in de kranten dat NL veel medailles pakt. En dat Duitsland in het sleetje rijden onverslaanbaar is.

Het hockey moet ik vanaf nu wel volgen, of ik wil of niet. Finse vrouw.

[Marillion]

Over stoere sporten gesproken. Dat sleetje rijden gaat ook best hard. Kan zo bij dat rijtje van MT.

Zou ik stuk voor stuk wel eens willen ervaren. Tot op heden ben ik nog niet verder gekomen dan een simulator bij de Holmenkollen schans in Oslo. Daar kon je zowel een downhill als een sprong mee ervaren. Sindsdien kijk ik toch wat anders naar die downhill. Man wat gaat dat hard zeg. Je moet echt drie tot vier bochten vooruit denken want anders ben je al te laat.

[Yopi]

Wie hier heeft wél de schaatswedstrijden van begin tot einde bekeken?

Volgens mij doet dus ongeveer iemand dat. Ze kunnen net zo goed alleen de laatste ritten uitzenden.

[Baseman]

Tsja, dat kan van bijna iedere sport gezegd worden...bijv. bij het skieën zit de groep met kanshebbers bij elkaar, daarvoor en/of daarna volgen de 'losers'.
Ik heb gisteren een gedeelte van de reuzenslalom zitten kijken, maar bij de 1e run komen er dus gewoon 100 man (!) in actie.

[Yopi]

Reuzenslalom is minder voorspelbaar. Ook de favoriet kan vallen of een poortje missen.

[brigade zuid]

Ik probeer alles in zijn geheel te volgen. Ik schakel eigenlijk de gehele dag tussen de NOS, ZDF en BBC.

[columbus]

Wie hier heeft wél de schaatswedstrijden van begin tot einde bekeken?

Volgens mij doet dus ongeveer iemand dat. Ze kunnen net zo goed alleen de laatste ritten uitzenden.

Uhm, sorry! Heb bijna alles gezien. Schakelde soms wat later in maar gezien heb ik het wel.

[ferry]

Haha: schaats bondscoach Jillert Anema legt even aan CNBC uit waaraan het ligt dat de USA niet meer plakken wint. Het ligt aan American Football!
Hij zegt letterlijk "American Football sucks". Die verslaggeefster gelooft haar oren niet.

http://www.cnbc.com/id/101431838

[Yopi]

Dat is dan ook een erg beperkte visie.