En dan wordt er ook nog gevoetbald. Dikke kans dat we geen schijn van kans maken, maar je weet het nooit. Niks helpt zo goed tegen een waslijst aan spierblessures als een affiche met Ajax-Manchester United erop. Ik reken op een wonderbaarlijke genezing van wie uit tegen NAC nog ziek, zwak en misselijk is. Daarna hebben de fragiele kasplantjes weer tien dagen tijd voor het zoeken naar redenen om het op het inmens imposante Woudestein tegen Excelsior af te laten weten.
Wie er aan de aftrap verschijnen? Geen idee, maar met een tribune vol internationale scouts voetbalt onze handelswaar in ieder geval veel beter dan in de vrieskou tegen Utrecht ofzo. Misschien blijft het zelfs wel een minuut of tachtig spannend voordat het B-team van Man Utd de trekker overhaalt, zeker als Stevie Wonder dit keer niet als grensrechter langs de lijn mag vlaggen.
We are red, we are white, any other day we're shite.
Maar nu even niet.
