Re: UEFA Champions League 2008-2009
Geplaatst: wo apr 08, 2009 8:27 pm
Drogba wat een sukkel. Die bal moet terug op Lampard!!!
Hij heeft twee keer gescoord, met een kopbal uit een corner (of vrije trap, bij de eerste weet ik het niet zeker meer).Justin schreef:Speelt Ivanovich in de basis?
Ik kan het hier niet volgen namelijk.
Peter schreef:1-3 Drogba! Liverpool wordt weggespeeld.
Wat flikt hij dan precies? Chelsea komt elk jaar ver, ongeacht de trainer.joey schreef:Hiddink flikt het weer. Knap.
Straks aan het eind van zn carriere kan ie mooi vol trots zeggen dat ie bij Liverpool en fnoord gespeeld heeft.. en dan vragen ze.. wat heb je allemaal gewonnen? uh.. een knvb-beker met Utreg.joey schreef: Vissenkop geurt een beetje, vandaag.
Oddo tegen Henry, Lell tegen Messi en Breno tegen Eto´o. Dan houdt het op natuurlijk.Peter schreef:En terecht. Heeft er niets van gebakken en dat terwijl de selectie staat als een huis.
Dit Barcelone is i.m.o. ook veel beter dan in 2006. Het middenveld en de aanval zijn fantastisch. En Messi komt van een andere planeet, kan de komende 10 jaar wel eens de beste speler te wereld zijn/blijven.wimpey schreef:Oddo tegen Henry, Lell tegen Messi en Breno tegen Eto´o. Dan houdt het op natuurlijk.Peter schreef:En terecht. Heeft er niets van gebakken en dat terwijl de selectie staat als een huis.
Bij rust had het 8-0 kunnen staan, wat een klasseverschil. Bayern stond op meters afstand te 'verdedigen', ik dacht weer even aan sabotage, om eerlijk te zijn.
Barca was technisch, tactisch en fysiek ongelooflijk superieur. Dit Barca is i.m.o. nog beter dan dat van 2006. Maar dit Bayern is belachelijk slecht.
El capitano liep alleen maar te schreeuwen, gaf Messi een elleboog in het gezicht en liet z'n tegenstander Iniesta ongestoord uitgroeien tot de dirigent van het orkest.
(Hugo Borst in het AD.)Mark van Bommel: gevaar voor je ploeg, gevaar voor je land
Soms sta je in het leven voor het maken van existentiële keuzes. Woensdagavond was een kwestie van leven en dood. Ging ik Liverpool-Chelsea zien of Barcelona-Bayern München?
Barcelona is bijna een garantie voor hoogstaand voetbal dankzij spelers die technisch de perfectie naderen en de bal in een kleine ruimte van voet tot voet laten gaan in een uitputtend tempo. Maar Bayern München kon daar nooit tegenop. Het zou dus vast geen echte wedstrijd worden.
Daarom neigde ik naar de kwartfinale die ging tussen twee Engelse topclubs. De ontmoeting tussen de tactisch sterke Benítez (Liverpool) en 'onze' lepe Guus Hiddink was op voorhand spannend. En Gerrard, wat mij betreft de beste voetballer ter wereld, te zien passen en draven en tackelen en scoren. Ah!
Toch twijfelde ik. Van Bommel wilde ik graag eens beoordelen op het allerhoogste niveau. Tegen Schotland was-ie goed, tegen Macedonië voortreffelijk, maar hoe bracht hij het er af tegen Xavi, Iniesta en Messi?
Maar ja, op het andere net deed Alex mee met Chelsea en Kalou niet te vergeten, ook opgeleid in Nederland. En Kuyt te zien sleuren voor Torres. En zo werd het toch Liverpool-Chelsea.
Meteen viel ik in katzwijm. De hakbal van Kuyt (op Arbeloa, wiens voorzet door Torres werd bekroond) was er eentje die je van een middenvelder van Barcelona verwacht. Ik hoorde mezelf tegen een vriend zeggen dat Chelsea het niet ging redden. (Borst is een opportunist.)
Drogba verprutste twee kansen. Guus Hiddink had er ongenadig de pest in. De keuze tussen Drogba en Anelka is geen eenvoudige. Drogba liet hem in de steek. Anelka, dat stuk chagrijn, was natuurlijk blij. Ik kwam tot de conclusie dat de club die zulke kansen in een uitwedstrijd niet verzilvert hier nooit meer bovenop komt.
Prompt maakte Chelsea gelijk. (Borst is niet alleen een opportunist maar gewoon een sukkel. Er is er inderdaad maar één die verstand van voetbal heeft en dat is Cruijff. Ik, zelfverklaard analyticus, heb slechts een rammelende mening over voetbal.)
Toen ik naar de andere wedstrijd zapte, stond het er 4-0.
Wat? 4-0!
Spijt had ik niet. Ik had een prachtige eerste helft gezien, maar nieuwsgierig was ik wel naar de suprematie van Barcelona en de onmacht van Bayern. Bij Sport 1 zag ik de doelpunten. Zaalvoetbalgoals.
Bij het vierde doelpunt werd ik boos. Iemand die niet tegen zijn verlies kon torpedeerde met heel zijn lichaam de andere beste voetballer ter wereld: Messi.
Het was Mark van Bommel. Wie anders? Het was een actie van een vernederde voetballer. Een overbodige handeling. Messi was al klaar met zijn actie en toch ving Van Bommel hem op met zijn botte lijf.
Misschien kreeg hij geen rood omdat het een paar seconden later 4-0 werd. Van Hanegem, vroeger niet vies van dit werk, veroordeelde Van Bommel op Sport 1.
Ik dacht aan de zomer van 2010. Dit is nou precies wat er kan gebeuren in Zuid-Afrika. Daar stuit Oranje wel op weerstand. Zodra het elftal van Van Marwijk achterkomt, misdraagt zijn gefrustreerde schoonzoon zich op zeker. Garandeert de bondscoach nu dat Van Bommel zijn opzichtige overtredingen achterwege laat?
Van Marwijk moet het de querulant contractueel laten vastleggen; dat hij geen rood krijgt op het WK. Een land dat met tien man verder moet vliegt er in de knock-outfase uit namelijk.
Hoe goed Van Bommel nu ook speelt in Oranje, toch lijkt het dat de vorige bondscoach gelijk had. Van Basten selecteerde Van Bommel niet omdat hij hem in bepaalde opzichten niet vertrouwde.
De tweede helft in Barcelona was een formaliteit. In Liverpool sloeg het elftal van Guus Hiddink meedogenloos toe. Gerrard was nergens. Van Bommel, zag ik, schold een ploeggenoot uit. Het was herkenbaar en veelzeggend. Het beeld van een speler zonder zelfbeheersing, een gevaar voor je eigen ploeg, een gevaar voor je land.