Ajaxtalk

De Nederlandse Politiebond vindt dat voetbalhooligans en andere raddraaiers die agenten aanvallen, in een sociaal isolement moeten worden geplaatst.

'Er moeten nu harde sancties volgen die mensen echt raken', zegt waarnemend voorzitter Jan Willem van de Pol tegen De Telegraaf naar aanleiding van de voetbalrellen in Utrecht.

'Dit soort gasten moeten nergens meer welkom zijn. Als je het in je hoofd haalt om politiemensen aan te vallen, verspil je je rechten', zegt Van de Pol. 'In onze optiek mag je dan geen lid meer zijn van een voetbal- of tennisclub, mag je niet meer met het openbaar vervoer reizen, niet meer in je lievelingskroeg komen en als je langs de weg met autopech staat, dan mag de ANWB je ook niet meer helpen.' Ook het stadion moet verboden terrein zijn.

Beter geen uitfans dan een veldslag

Rellen, vuurwerkbommen en schietende agenten: voetbal lijkt soms echt op oorlog. Misschien moeten we echt eens gaan nadenken over andere maatregelen. Geen uitsupporters toelaten bijvoorbeeld.

Er werd gegooid met stenen. En met vuurwerk. Politieagenten losten waarschuwingsschoten omdat ze in het nauw werden gedreven. Agenten op paarden voerden charges uit – eentje raakte er gewond. Er cirkelde een helikopter boven het strijdveld. En o ja, tussendoor werd er ook nog gevoetbald in Utrecht.

FC Utrecht – FC Twente was geen voetbalwedstrijd, het was een miniveldslag tussen de supporters van de twee clubs. Er werd binnen én buiten het stadion gevochten. Na afloop zei Gerrit van de Kamp, woordvoerder van de politievakbond, dat het geweld rond voetbalwedstrijden ‘volstrekt onaanvaardbaar’ is. En dat we na het zoveelste incident misschien eens moeten overwegen om uitsupporters af te schaffen bij voetbalwedstrijden.

Natuurlijk, een stadion zonder uitsupporters is een dooie boel. En natuurlijk, de goeien zouden niet hoeven te lijden onder de kwaaien. Maar eigenlijk heeft Van de Kamp gelijk: het is niet meer dan normaal om vraagtekens te zetten bij de huidige aanpak van supportersgeweld. De voetbalwet is een log vehikel dat de problemen nauwelijks oplost; alleen massale politie-inzet lijkt incidenten te kunnen voorkomen.

300.000 manuren

Ieder jaar worden meer dan 300.000 manuren van agenten ingezet rond voetbalwedstrijden. Dat is tweederde van het totaal aantal politie-uren dat jaarlijks kan worden gebruikt voor grote evenementen door het hele land. Met andere woorden: voetbal soupeert verreweg de meeste evenementgerelateerde politiekracht op. En dat is schreeuwend duur.
In het kader van de bezuinigingen op het politieapparaat heeft minister Opstelten van Justitie gezegd dat commerciële evenementen voortaan moeten meebetalen (44 euro per agent per uur) aan politie-inzet; en gratis evenementen de helft daarvan. Maar er zijn een paar uitzonderingen gemaakt. Koninginnedag, Bevrijdingsdag, de intocht van Sinterklaas en sportwedstrijden. Dat laatste betekent in feite gewoon voetbal; bij hockey, korfbal of synchroonzwemmen hakken de supporters elkaar doorgaans nu eenmaal niet in elkaar. En dus draven er bij iedere (risico)wedstrijd pelotons agenten op, staat er ME klaar en galopperen er paarden in het rond op kosten van de hele samenleving. En is de burgemeester van een stad verantwoordelijk voor het uit de hand lopen van een potje voetbal.
Dat kan anders. Sterker nog: dat moet misschien wel anders. Voetbalclubs pretenderen bedrijven te zijn, met een commerciële inslag. Laat ze dan ook zelf de begeleiding rond voetbalwedstrijden regelen en betalen. Hoe meer rotzooi de supporters (lees: meestal die van Ajax, Feyenoord, Utrecht, Twente en ADO) schoppen, hoe meer politie-inzet de betreffende club moet betalen. Is wel zo eerlijk. Dat zou een bezuiniging van 13,2 miljoen euro (300.000 x 44 euro per uur) opleveren. Een meerderheid in de Tweede Kamer is er voor dat clubs het zelf gaan betalen, het is wachten op het dappere parlementslid dat de zaak zo serieus oppakt dat het kabinet er niet meer omheen kan.

Dokken

Zelf dokken: het geeft clubs een prikkel om anders over supportersgeweld na te denken. De overheid lost het probleem niet meer op; in plaats daarvan zijn de clubs zelf verantwoordelijk. Ze betalen de rekening of ze lossen het op een andere manier op. Door hun supporters aan te spreken op hun daden, door meer stewards aan te stellen of door nog ingrijpendere maatregelen te nemen: geen uitsupporters meer toelaten in hun stadions. Het klinkt rigoureus, maar het lost meteen wel een hoop problemen op.

Ga maar na: supporters bij uitwedstrijden kosten veel meer dan ze opleveren. Nu krijgen clubs slechts de baten (inkomsten uit kaartverkoop); pas als ze de politie-inzet moeten betalen zien ze hoe hoog de werkelijke kosten zijn. Bij risicowedstrijden worden honderden agenten ingezet voor een plukje diehard fans: het is simpelweg onbetaalbaar. Dat geld kunnen voetbalclubs op een veel betere manier gebruiken. Om de begroting rond te krijgen bijvoorbeeld. Of desnoods om te investeren in het elftal. Een club als Feyenoord zou jaarlijks anderhalf miljoen euro aan politie-inzet kwijt zijn: daar kun je een heel behoorlijke linksback van kopen.

In een ideale samenleving zouden supporters van verschillende clubs door elkaar heen in het stadion zitten, maar zoiets kan lang niet altijd. Bij De Graafschap kan het nog zo gemoedelijk zijn; er zijn ook clubs waar massale politie-inzet nodig is om de orde te bewaken. Dan maar een keer een risicowedstrijd zonder uitpubliek. Een beetje te weinig sfeer is nog altijd beter dan een veldslag.

Dat kan anders. Sterker nog: dat moet misschien wel anders. Voetbalclubs pretenderen bedrijven te zijn, met een commerciële inslag. Laat ze dan ook zelf de begeleiding rond voetbalwedstrijden regelen en betalen. Hoe meer rotzooi de supporters (lees: meestal die van Ajax, Feyenoord, Utrecht, Twente en ADO) schoppen, hoe meer politie-inzet de betreffende club moet betalen. Is wel zo eerlijk. Dat zou een bezuiniging van 13,2 miljoen euro (300.000 x 44 euro per uur) opleveren. Een meerderheid in de Tweede Kamer is er voor dat clubs het zelf gaan betalen, het is wachten op het dappere parlementslid dat de zaak zo serieus oppakt dat het kabinet er niet meer omheen kan.

Technische hulpmiddelen en vele helpende handen verlichten Mihai Nesu’s bestaan, dat op 10 mei 2011 zo ingrijpend veranderde
LEVEN NA HET ONGELUK


EEN VAN DE grootste menselijke drama’s in het voetbaljaar 2011 was zonder twijfel het tragische ongeluk van FC Utrechtverdediger Mihai Nesu. Door een botsing op het trainingsveld liep de Roemeen een dwarslaesie op, waardoor hij blijvend gehandicapt is geraakt. Nesu heeft in de maanden na het ongeluk een enorme mentale veerkracht getoond en probeert ondanks zijn grote lichamelijke beperkingen iets te maken van zijn nieuwe leven. Vlak voor kerstmis nodigde Nesu de Roemeense sportkrant Gazeta Sporturilor uit om een dag uit zijn nieuwe leven mee te maken. Telesport heeft toestemming gekregen om enkele passages en de foto’s van deze bijzondere reportage over de Roemeen te publiceren.


UTRECHT/BOEKAREST – De kerstdagen en de jaarwisseling zijn voor veel mensen momenten om stil te staan bij hun leven. Wat heeft het voorbije jaar gebracht en wat zal het nieuwe jaar in petto hebben? In het geval van Mihai Nesu zal een dergelijke reflectie gepaard gaan met veel emoties. Op 10 mei van dit jaar veranderde zijn leven in één klap. Bij een botsing met ploeggenoot Alje Schut op het trainingsveld van Zoudenbalch brak de Roemeen een nekwervel. Het tragische incident maakte van de ijzersterke en kerngezonde profspeler, die midden in het leven stond, een hulpbehoevende patiënt. In mentaal opzicht is Nesu echter nog altijd de topsporter van weleer, die met grote inzet en mentale kracht het beste probeert te halen uit het leven met een zware beperking.

De oud-voetballer heeft ervaren dat een verlamming gevaren uit onverwachte hoek met zich mee brengt. Zo moest Nesu onlangs een operatie ondergaan in het ziekenhuis, omdat hij een infectie aan zijn tenen had opgelopen door ingegroeide teennagels. Iemand die niet verlamd is, zou veel eerder zelf aan de bel hebben getrokken, maar Nesu krijgt van zijn verlamde lichaam dergelijke signalen niet. Nesu’s echtgenote Maria memoreert een ander opmerkelijk incident. „Mihai had zijn hand lang tegen een hete radiator aangehouden en realiseerde zich niet, dat zijn vinger helemaal verbrandde.” Een brandlucht alarmeerde Maria en een brandwond is het zichtbare bewijs van het gevaar uit verborgen hoek.

Diezelfde rechterhand kan de vrijwel geheel verlamde Nesu deels gebruiken en is een belangrijke sleutel naar een reeks van activiteiten. Het lukt (nog) niet om dingen vast te pakken, maar zijn gezicht krabben of de elektrische rolstoel bedienen, valt wel binnen zijn mogelijkheden. Alles in het dagelijkse leven van Nesu is gecompliceerd geworden, maar twee aspecten zorgen voor verlichting. Technische hulpmiddelen, die de verlamde voetballer helpen om het uiterste uit zijn mogelijkheden te halen; en de vele helpende handen om hem heen.

Nesu woont samen met zijn echtgenote Maria en zijn ouders Mircea en Monica in een aangepaste woning in Utrecht. Het is de bedoeling van de voetballer om in Nederland te blijven, omdat de mogelijkheden voor mensen met een handicap hier groter zijn. Zijn leven speelt zich af in de ruime woonkamer van het huis, waar hij niet alleen overdag is maar ’s nachts ook slaapt. Een grote televisie is het venster op de buitenwereld, die zich daarnaast met grote regelmaat via de voordeur aandient.

Tussen alle bezoekjes door spendeert Nesu veel tijd voor de televisie – met name het voetbal wordt intensief gevolgd – en zoekt hij contact met vrienden en bekenden via de i-phone. Die kan hij bedienen via een rubber rietje, dat hij aanstuurt met zijn mond.

De dag verloopt in een strak ritme. Al direct na het opstaan om acht uur komen twee verpleegkundigen langs om Nesu gedurende 45 minuten te helpen met wassen en aankleden. Diverse technische hulpmiddelen hebben mogelijk gemaakt, dat dit in de thuisomgeving kan gebeuren. Nesu dolt met de verpleegkundigen, zoals hij voorheen in de kleedkamer deed met zijn ploeggenoten. „Marvin, jij bent de Iniesta onder de verpleegkundigen.”

De stroom hulpverleners, al dan niet professioneel, die in navolging van de twee verpleegkundigen langskomt, is aanzienlijk. Buren die helpen met klusjes in en om het huis, de fysiotherapeute, een arts die visites rijdt, een medewerker van FC Utrecht, allemaal bezoeken ze de familie Nesu. Als een nieuw aangepast bed wordt gebracht, reageert Nesu vol humor. „Is het Ritzof Hilton-materiaal?”

Met dankbaarheid memoreert Nesu de steun en behulpzaamheid, die hij in Utrecht ervaart. Onlangs belden drie mannen aan bij huize Nesu, die aangaven dat ze een handje wilden helpen. Ze hadden gehoord, dat het trappetje van het huis naar de tuin belemmerde dat Nesu naar buiten kon gaan met zijn rolstoel. Het trappetje werd weggehaald en ervoor in de plaats kwam een vloeiende overgang. Moeder Nesu spreekt er nog steeds vol verbazing over. „In drie uur waren ze ermee klaar. En ze deden het helemaal vrijwillig.”

Nesu zet alles op alles om ondanks zijn handicap een zinvolle invulling aan zijn leven te geven. Bij FC Utrecht leeft het idee om hem een functie op kantoor aan te bieden, als dat binnen zijn mogelijkheden blijkt te liggen. Kenmerkend voor de positieve instelling van de onfortuinlijke Roemeen is de oprichting van de Mihai Nesu Foundation, waarmee hij geld wil inzamelen voor kinderen die in zijn vaderland hetzelfde lot hebben getroffen als hij. De medische voorzieningen in Roemenië zijn minder goed dan in Nederland en Nesu wil zijn lotgenoten daarom bijstaan.

„De gemeente koopt hier een volledig uitgeruste rolstoel voor ieder verlamd persoon. Die van mij kost 20.000 euro en is als een auto”, vertelt Nesu. „Mijn doel is om het leven van Roemeense kinderen met een handicap gemakkelijker te maken. Ik heb hier al over gesproken met de gemeente Utrecht en zij stellen vierhonderd rolstoelen en andere hulpmiddelen beschikbaar voor verlamde kinderen in Roemenië.”

Nesu toont aan een groot karakter te hebben door over zijn eigen trieste lot heen te kijken en zich in te willen zetten voor anderen. Zelf aanvaardt hij dankbaar alle steun. Voordat zijn dag om 22.30 uur eindigt met het bezoek van de verpleegkundige die hem in bed helpt, kijkt Nesu voor het slapengaan via YouTube eerst nog even naar een filmpje van Steaua Boekarest-fans, die herhaaldelijk zijn naam scanderen. Het bewijst nog maar eens, dat dergelijke steunbetuigingen vanuit FC Utrecht, zijn oude club Steaua of elders uit de voetbalwereld de onfortuinlijke voetballer een broodnodige opkikker geven.

FC Utrecht heeft Jan van Halst een zware commerciële functie toebedeeld. De 42-jarige voormalige middenvelder van onder meer FC Twente en Ajax treedt namens het internationale sportmarketingbureau Sportfive op 1 februari als parttimer in dienst bij de ambitieuze club.

Daarnaast is Van Halst directeur van het bedrijf Verzuimreductie. In oktober vorig jaar nam Van Halst afscheid van FC Twente als manager algemene zaken. Bij FC Utrecht moet hij volgens algemeen directeur Wilco van Schaik zorgen voor een 'enorme kwaliteitsimpuls' van de commerciële afdeling. Die moet per jaar vijf miljoen euro méér uit de markt halen, zo is het streven van de directie en de raad van commissarissen.

'Sportfive is een zeer succesvolle onderneming en gaat nu voor het eerst in Nederland werken', aldus Van Schaik in gesprek met Voetbal International. 'Zoals ze dat in Duitsland al doen voor clubs als Borussia Dortmund, Hamburger SV, Hertha BSC, maar ook voor Olympique Lyon en Paris Saint-Germain in Frankrijk. Met Sportfive hebben we ervaring, kennis, databases, slagkracht, internationale contacten.'

'Sportfive kan op dit moment sneller de slag maken dan wijzelf. Want naast commercie zijn er nog tal van andere projecten, processen en achterstallig onderhoud dat we zoal moeten plegen in onze organisatie. Sportfive ziet FC Utrecht als innovatieve, dynamische club waar zij in Nederland graag mee willen starten. Sportfive staat voor groei, professionalisering, kwaliteit en toegevoegde waarde op commercieel gebied.'

'Jan gaat als teamleider Nederland de commerciële organisatie bij FC Utrecht voor Sportfive mede helpen opzetten. Ik wilde Jan graag bij FC Utrecht betrokken krijgen, want er was een klik. Ik heb Jan in contact gebracht met de directie van Sportfive en daaruit is deze unieke samenwerking voortgekomen. Jan wordt onze commerciële pion. Hij heeft acht jaar lang met succes bij FC Twente gewerkt. Daarvan kunnen wij alleen maar profiteren. Jan van Halst en FC Utrecht hebben samen een enorme spirit.'

FC Utrecht krijgt een geheel nieuw managementteam. Behalve Jan van Halst, verruilt Roland Jurriens zijn baan als hoofd communicatie van de gemeente Utrecht voor de post van marketing- en communicatiemanager bij de club, terwijl Michel Baas is benoemd als de nieuwe financieel manager. Hij komt uit het bedrijfsleven, waar hij volgens Wilco van Schaik heeft bewezen budgetten en kosten te kunnen beheersen. 'En dát is prioriteit nummer één bij FC Utrecht', weet de directeur. (Anton Lippold)

Verlamde FC Utrecht-voetballer imponeert bij lancering eigen Foundation
TROTS OP MIHAI NESU

• Mihai Nesu keert in een rolstoel terug bij FC Utrecht, waar zijn voormalige ploeggenoten hem met bewondering ontvangen. De Roemeen toont zich bijzonder positief. FOTO: RENÉ BOUWMAN

UTRECHT – Op 10 mei van het vorige jaar schokte het trainingsongeluk van FC Utrecht-speler Mihai Nesu, waarbij hij een dwarslaesie opliep, de Nederlandse en Roemeense voetbalwereld. Ruim acht maanden later sprak de onfortuinlijke voetballer voor het eerst weer in het openbaar, bij de lancering van de Mihai Nesu Foundation. „Mijn doel is om uit dit vreemde, verdrietige ongeluk toch iets moois te laten ontstaan door mensen in Roemenië te helpen die dit ook hebben meegemaakt en die niet dezelfde faciliteiten hebben als ik.”

Als eerste van de sprekers arriveerde Nesu in de ruimte op de bovenste etage van de Galgenwaard en manoeuvreerde zijn elektrische rolstoel achter de spreektafel. Vervolgens keek hij rustig het zaaltje in, dat uitpuilde van de Nederlandse en Roemeense journalisten, en waar achterin zijn ploeggenoten zich hadden verzameld om hem morele steun te verlenen.

Hoewel Nesu had opgekeken tegen zijn stap in de openbaarheid, deed hij rustig, weloverwogen en soms zelfs met humor zijn verhaal. „Ik heb altijd goed over mijn ongeluk kunnen praten. Behalve de eerste tien dagen, want toen had ik door de beademingsapparatuur allemaal slangen in mijn mond”, vertelde Nesu, die een wat voller gezicht heeft gekregen in vergelijking met zijn tijd als actief voetballer.

„Het ongeluk is gebeurd. Ik moet het accepteren, anders kan ik niet door met mijn leven. Meteen nadat ik wakker werd na de operatie, wist ik dat mijn voetbalcarrière voorbij was. Daarna heb ik een tijdje nagedacht hoe ik mijn leven een nieuwe invulling kon geven. Daar is deze foundation uit voortgekomen. Dit moet een heel goede foundation worden. Niet eentje als al die andere, die na een half jaar of een jaar alweer ophouden.”

Clubeigenaar Frans van Seumeren van FC Utrecht is onder de indruk van Nesu. „In eerste instantie was het onze bedoeling om een benefiet voor Nesu zelf te houden, zodat hij van de opbrengst kon leven. Maar daar wilde hij niks van weten. Daar is hij te trots voor. ’Dat is niet nodig’, zei Mihai. ’Ik ben altijd zuinig geweest en ik kan mezelf redden. Ik vind het belangrijker dat er iets gebeurt voor mensen die niet dezelfde mogelijkheden hebben.’ Die instelling vind ik geweldig. Ik ben trots op die jongen.”

„Er moeten goede revalidatiecentra komen in Roemenië, terwijl Roemenen met een beperking meer hulpmiddelen moeten krijgen. Ook is het belangrijk dat er in het Roemeense openbare leven – in scholen, bioscopen, winkels en musea – meer rekening wordt gehouden met rolstoelen, zodat verlamde mensen niet altijd thuis hoeven te blijven”, aldus Nesu, die zijn toekomst deels in Nederland deels in Roemenië ziet.

De foundation speelt een belangrijke rol in het opklauteren van Nesu uit het diepe dal waarin hij door zijn ongeluk was terechtgekomen. „Dit geeft hem een doel in zijn leven”, aldus Van Seumeren. „Als je weet dat hij vier maanden geleden nog diep in de put zat, is het mooi om te zien hoe evenwichtig hij hier zijn verhaal heeft gedaan. Hij heeft grote stappen gezet en toont echt de drive om iets van zijn leven te maken.”

Nesu: „Het gaat langzaam beter. Al voel ik me niet altijd even goed. Ik revalideer hard om mijn spieren terug op sterkte te krijgen. Het revalideren is een langzaam en moeilijk proces en is op veel momenten heel teleurstellend geweest. Maar ik hoop in een paar jaar meer controle te krijgen over mijn lichaam”, aldus Nesu, die van zijn ledematen alleen de rechterarm kan bewegen.

„Met de steun van de mensen hoop ik de komende jaren de lach op mijn gezicht te houden, want dat zal de revalidatie gemakkelijker maken. Ik had nooit kunnen denken dat ik als buitenlandse speler in Nederland zo’n geweldige support zou krijgen. Ik hoop in de toekomst naast mijn werk voor de Foundation ook weer in het voetbal te werken. Iets anders kan ik niet. Ik heb meer tijd nodig om te bepalen, wat ik precies ga doen. Nu ben ik er nog niet sterk genoeg voor, omdat ik nog snel moe ben”, aldus Nesu, die de toezegging van Van Seumeren op zak heeft dat hij aan de slag kan bij FC Utrecht.

Om ten slotte met indrukwekkende lichtvoetigheid gezien zijn tragische lot te concluderen. „Het voetbal volg ik op de voet. Nog meer dan toen ik zelf speelde. Ik zie alle wedstrijden. Ik heb nu toch tijd genoeg.”

'FC Utrecht haalt Van der Gun terug'

AMSTERDAM - FC Utrecht heeft na het afketsen van de komst van Evander Sno de pijlen gericht op het vastleggen van de clubloze Cedric van der Gun.

De Domstedelingen zijn zo goed als rond met de aanvallende middenvelder, meldt RTV Utrecht.

De 32-jarige Van der Gun kwam tussen 2006 en 2009 ook al uit voor Utrecht. Hij vertrok destijds omdat hij een buitenlands avontuur wilde aangaan.

De afgelopen seizoenen speelde hij voor het Britse Swansea City. Daar kreeg hij afgelopen zomer geen nieuw contract aangeboden.

In het verleden kwam Van der Gun ook uit voor onder anderen ADO Den Haag en Ajax, waar hij werd opgeleid.

Thijs schreef:Oud-Utrechtspeler Wlodi Smolarek is vandaag overleden op 54-jarige leeftijd.