Nou, ik vond juist dat de reactie van Cruijff aangaf dat ie nogal wat moeite heeft met de trainer en prijzen die van Gaal gewonnen heeft.LucaS schreef:Is er iemand die verwacht had dat Cruijff zou zeggen: "Ja inderdaad, ik ben zo'n kleinzielig lullig type dat ik hem dat al die jaren heb nagedragen"?
Nou ik vond van wel.Typisch een JC reactie, dan hoor je hem beetje schamper lachen, diep slissen met zijn mond en vooral dat Alzheimer deed de deur dicht.joey schreef:Ik vond dat de reactie van Cruijff helemaal niets aangaf. Hij vond het gezeur. Hij klonk een beetje geïrriteerd, had duidelijk geen zin om erover te praten.
Hij eindigde met zoiets als: 'als hij dat denkt, is dat typisch een gevalletje van Alzheimer' of zoiets. Dat zal wel weer lekker uit zijn verband gerukt worden.
Met andere woorden: de 'heren' zijn weer lekker bezig. :nooo:joey schreef:Ik vond dat de reactie van Cruijff helemaal niets aangaf. Hij vond het gezeur. Hij klonk een beetje geïrriteerd, had duidelijk geen zin om erover te praten.
Hij eindigde met zoiets als: 'als hij dat denkt, is dat typisch een gevalletje van Alzheimer' of zoiets. Dat zal wel weer lekker uit zijn verband gerukt worden.
Mee eens. Wat een gezeur. Maar ja, dit verkoopt, nietwaar? Van Gaal heeft een grote mond over journalisten die broddelwerk afleveren, maar zelf komt hij met dit rare, niet geverifieerde verhaal.Jöhnk schreef:Met andere woorden: de 'heren' zijn weer lekker bezig. :nooo:joey schreef:Ik vond dat de reactie van Cruijff helemaal niets aangaf. Hij vond het gezeur. Hij klonk een beetje geïrriteerd, had duidelijk geen zin om erover te praten.
Hij eindigde met zoiets als: 'als hij dat denkt, is dat typisch een gevalletje van Alzheimer' of zoiets. Dat zal wel weer lekker uit zijn verband gerukt worden.
Tja, je moet niet aan zijn gezin komen...Cruijff heeft geen problemen met Van Gaal
AMSTERDAM - Johan Cruijff heeft in het programma De Eretribune van RTV Noord-Holland gereageerd op de uitspraken van Louis van Gaal in zijn onlangs verschenen biografie over hun onderlinge verhouding. Van Gaal liet weten dat de relatie met Cruijff al enige tijd niet optimaal is.
Cruijf reageert op een frase uit het vorige week verschenen boek van Louis van Gaal. Op kerstavond 1989 verliet Van Gaal, die in Barcelona stage liep bij Cruijff, op stel en sprong de woning van Cruijff omdat zijn zus was overleden.
Volgens Van Gaal neemt Cruijff het hem kwalijk dat hij toen nooit heeft bedankt voor zijn stage.
Alzheimer
'‘Zet dat maar onder de noemer Alzheimer'', zei Cruijff daarover.
''Ik heb geen problemen met hem. Hij doet maar waar 'ie trek in heeft. Van mijn kant is er niets aan de hand.''
Telegraaf
En ook in zijn column in de Telegraaf maandag reageert Cruijff op Van Gaal.
''Als je zoiets hoort dan vraag je jezelf af of er bij iemand een draadje loszit of een kabel. Normaal gesproken reageer ik niet op zoiets, maar dit keer worden de normen overtreden die wij in ons gezin hanteren. Als ik namelijk boos zou zijn, dan deug ik niet als mens.''
Cruijff geeft vervolgens zijn lezing van de affaire uit 1989. Hij bevestigt dat Van Gaal enkele dagen te gast bij hem was en plotseling terug moest naar Nederland vanwege zijn zus. Kort daarna kwamen ze elkaar tegen op het voetbalgala.
''Van Gaal was heel vriendelijk. Het klopt dus niet dat ik, of wie dan ook binnen onze familie, boos zou zijn omdat hij zonder te bedanken zou zijn vertrokken.''
© ANP/Sportweek/NUsport
TelegraafCruijff: 'Van Gaal overtreed een norm'
Het is de week van de onaangename verrassingen geworden. Eerst kwam de biografie van de pas overleden Bobby Robson uit, waarin hij aangeeft hoe moeilijk het was om mij bij Barcelona op te volgen. Vooral omdat mijn zoon Jordi nog in de kleedkamer zat en mijn geest daardoor binnen de selectie rond bleef dwalen.
Probleem is alleen, dat direct na mijn vertrek Jordi een contract bij Manchester United tekende en dus nooit onder Robson heeft getraind.
Toen kwam het boek van Louis van Gaal uit, waarin hij vertelt dat wij ruzie zouden hebben. De reden? Ik zou boos zijn omdat hij mij niet had bedankt, nadat hij de kerstdagen bij m’n familie had doorgebracht en plotseling weg moest omdat zijn zus was overleden.
Als je zoiets hoort dan vraag je jezelf af of er bij iemand een draadje loszit of een kabel. Normaal gesproken reageer ik niet op zoiets, maar dit keer worden de normen overtreden die wij in ons gezin hanteren. Als ik namelijk hierdoor boos zou zijn, dan deug ik niet als mens.
Daarom klopt het ook niet. Van geen kant. Omdat ik nooit zo precies met dit soort zaken ben, heb ik aan mijn vrouw gevraagd hoe het toen precies is gegaan.
Toen Van Gaal nog assistent-trainer bij Ajax was, kwam hij tussen kerst en Nieuwjaar stage bij mij in Barcelona lopen. Omdat mijn vrouw Danny het sneu vond dat een Hollandse jongen alleen in een hotelkamer zat, heeft zijn hem uitgenodigd om bij ons te komen eten. Dat was zo gezellig, dat we hem gezegd hebben dat tijdens zijn stageweek onze deur voor hem openstond.
De volgende dag kwam hij weer, alleen moesten Danny en ik naar een feestje, waarna Van Gaal met mijn zoon Jordi en mijn vriend Rolf achterbleef. Met z’n drieën hebben ze er weer een leuke avond van gemaakt. Er werden pizza’s besteld, wat gedronken en er werd veel over voetbal gepraat.
De derde avond kwam hij weer en terwijl we wat aan het drinken waren, ging plotseling onze telefoon en kreeg hij te horen dat het mis was met zijn zus. De volgende dag is hij terug naar Nederland gegaan.
Wat ik me verder kan herinneren is dat we elkaar kort daarna op het toenmalige VVCS Gala tegenkwamen en Van Gaal heel vriendelijk was. Dat was hij helemaal richting mijn vrouw, die hem in 1996 tijdens het EK in Engeland tegenkwam, waarna hij ten overstaan van iedereen liet weten dat zij de beste gastvrouw ter wereld was.
Het klopt dus niet dat ik, of wie dan ook binnen onze familie, boos zou zijn omdat hij zonder te bedanken zou zijn vertrokken.
Dat ik ruzie met Van Gaal zou hebben komt daarom helemaal voor zijn rekening. Ik heb wel betere dingen te doen.
http://www.sportgeschiedenis.nl/2009/10 ... -1992.aspx
Ruzie tussen Cruijff en van Gaal begon in 1992
Door Jurriaan van Wessem 12-10-2009
Louis van Gaal en Johan Cruijff zijn geen vrienden. Dat is nog eens bevestigd bij de publicatie van de biografie van eerstgenoemde. Maar waar die aversie ooit is ontstaan, kunnen beide partijen zich niet meer exact herinneren. Sportgeschiedenis helpt daarom een handje.
We schrijven 1992. Het is een prachtige zomer voor beide mannen. Johan Cruijff bezorgt als trainer van Barcelona de eerste Europa Cup en Louis van Gaal sluit zijn eerste jaar als hoofdcoach van Ajax af met het winnen van de UEFA Cup. Beide trainers hebben op weg naar die victorie over geluk niet te klagen, maar daar gaat het nu niet om. Ze staan allebei aan de top van het Europese voetbal.
Hun ploegen spelen aantrekkelijk en worden in Europa als toonbeeld voor het moderne voetbal gezien. Er bestaat zeker waardering van beide mannen voor elkaar. En toch is Cruijff de baas boven baas, want hij won het belangrijkste toernooi. Tot zover lijkt er weinig aan de hand.
De Cruijff-adepten in de media laten zich soms toch een beetje gereserveerd uit over het onverwachte succes van Ajax. Het is namelijk de eerste internationale hoofdprijs voor de club zonder dat Cruijff er iets mee te maken heeft. Zoiets steekt toch een beetje bij die supportersclub, net als het succes van Michels met Oranje in 1988, zonder de inbreng van Cruijff. De voormalige sterspeler had niet eens de moeite genomen om in München het oranje succes mee te maken.
Kaiserslautern
Van Gaal is eigenwijs en maakt al een beetje ruzie, eerst met spelers als Roy en Van ’t Schip en daarna ook met journalisten, die in zijn ogen hem het succes niet helemaal gunnen. De Ajax-coach is ambitieus en laat dat ook blijken. Op een middag in november geeft Van Gaal een mooi staaltje brutaliteit weg, die volledig past bij de Ajax-cultuur maar toch als ongepast wordt ervaren door de mediavriendjes van Cruijff.
Ajax heeft zojuist in de derde ronde van de UEFA Cup Kaiserslautern geloot. Uitgerekend de ploeg, die een jaar eerder Barcelona op de rand van de afgrond bracht. Alleen een nu nog heilig verklaarde goal van Bakero voorkwam een dramatisch vroege uitschakeling voor de ploeg van Cruijff.
Frits Barend vraagt Van Gaal naar een reactie op de loting. ‘Moeilijke loting? Ik denk het niet, wij zijn Ajax,’ laat de coach brutaal weten.
‘Ach Louis, Kaiserslautern is toch een lastige ploeg. Die heeft het Barcelona nog heel moeilijk gemaakt vorig jaar,’ probeert Frits Barend.
‘Dat weet ik, maar wij zijn Barcelona niet. We zijn Ajax,’ zegt Van Gaal met een brede grijns.
Op dat moment moet er iets in de verhouding van Cruijff met Van Gaal zijn geknakt. De maestro in Barcelona, die zijn eigen ploeg net in de Europa Cup heeft zien stranden tegen – off all people – CSKA Moskou, wordt meteen ingeseind over de brutale uitspraak van Van Gaal, die zichzelf even boven de paus heeft geplaatst. Maar Van Gaal heeft gelijk, want Ajax wint vrij eenvoudig in Kaiserslautern en plaatst zich voor de kwartfinale.
Auxerre en Parma
De brutale opmerking wordt hem niet in dank afgenomen en vanaf november 1992 begint Cruijff met het modder gooien naar Van Gaal. Hij zal nooit waardering uitspreken voor het succes van Ajax in de komende jaren. Cruijff voelt dat er aan zijn stoelpoten wordt geknaagd door de man, voor wie in het basisteam van Ajax in 1971 geen plaats was maar hem nu wel als trainer dreigt te overschaduwen.
In 1994 staat Cruijff op het hoogtepunt van zijn trainerschap. Niemand twijfelt aan de heerschappij van zijn Dream Team, dat voor de vierde keer in Spanje kampioen is geworden en de finale van de Champions League heeft bereikt. Aan de vooravond van de wedstrijd tegen AC Milan – die Cruijffs Waterloo als coach zou betekenen – spreekt de Catalaanse volksheld met de buitenlandse media. Er wordt hem gevraagd naar andere ploegen in Europa die in zijn ogen mooi voetbal spelen. Het lijkt een open deur om over Ajax en Van Gaal te beginnen.
Cruijff antwoordt: ‘In de afgelopen twee jaren zijn er nog twee ploegen die me kunnen bekoren: Auxerre en Parma.’ De goede verstaander, maar dat waren er onder de buitenlandse journalisten niet veel, begreep meteen dat dit een steek onder water was naar Van Gaal. Uitgerekend Auxerre en Parma hadden Ajax in die seizoenen in Europees verband verslagen. Maar dat vertelde Cruijff er natuurlijk niet bij. Dat moesten de journalisten zelf maar bedenken. Cruijff lachte iets te triomfantelijk en vroeg om een volgende vraag.
Het zijn dit soort eigenlijk onschuldige speldenprikken die voor een verwijdering tussen de twee oer-Ajacieden hebben gezorgd. Toen Van Gaal een jaar later met Ajax de Europa Cup won, was hij definitief uit de schaduw van Cruijff. Van Gaal liet zich altijd met respect uit over de beste Nederlandse voetballer aller tijden, maar Cruijff gebruikte elke gelegenheid om Van Gaal menselijk en sportief af te vallen. Natuurlijk spraken ze nooit met elkaar.
Toen Van Gaal zo onverstandig was om ook bij Barcelona het aura van de Salvador na te streven en nota bene te heulen met Cruijffs vijanden, begon het moddergooien pas echt. Altijd wel heel subtiel via zijn boodschappers of anders tijdens zijn spreekbeurten op de televisie. Speldenprikken, dolkstoten en ludieke opmerkingen wisselden elkaar af. Natuurlijk kon Van Gaal nooit zo in de Catalaanse harten komen als Cruijff, maar dat streefde hij ook helemaal niet na.
Het is vreemd dat Van Gaal refereert aan een kerstfeest om het einde van een vriendschap te bepalen. Van Gaal was voor Cruijff altijd een reserve. Kortom, iemand waar hij geen rekening mee hoefde te houden. Het begon pas toen Van Gaal brutaal Cruijff begon uit te dagen via een interview met een van zijn boodschappers.
www.telegraaf.nlKoeman: Boek van Louis bij oud papier
ALKMAAR - In alle commotie over de perikelen bij hoofdsponsor DSB had trainer Ronald Koeman van AZ dinsdagochtend voor de training ook nog even tijd voor een ludiek toneelstukje. Een verslaggever van een hilarisch tv-programma overhandigde de onverstoorbare oud-international de biografie van zijn 'ex-vriend' Louis van Gaal. Daarin stond een persoonlijk voorwoordje, gesigneerd en wel, dat volgens de tv-man afkomstig was van de hoofdpersoon zelf.
Op initiatief van de verslaggever was het vermeende cadeautje van Van Gaal bedoeld om de lucht tussen de twee voormalige kemphanen bij Ajax te zuiveren. De huidige coach van Bayern München geeft Koeman in zijn biografie er stevig van langs. Ook Johan Cruijff krijgt het van Van Gaal flink te verduren. De legendarische nummer 14 reageerde daarop met de constatering dat er een draadje of een kabel bij voormalige bondscoach van Oranje los moet zitten.
Ook Koeman kon het dinsdag niet laten om Van Gaal op zijn nummer te zetten. „Wat Johan zei, daar kon ik me wel in vinden”, sprak hij met glimlach. „Van Gaal hoeft mij geen boek te sturen en hij hoeft me ook geen succes bij AZ te wensen. Natuurlijk is hij een goede trainer, maar al het andere vind ik minder aan hem. Ik wil het ook helemaal niet goed maken met hem. Het is goed zoals het nu is.”
Nadat hij koelbloedig alle vragen over het DSB-drama had beantwoord, stapte Koeman voordat hij aan de training begon op zijn AZ-woordvoerder af. Hij overhandigde hem het lijvige boekwerk van Van Gaal. „Hier Daan, voor het oud papier”, sprak Koeman zeer beslist.
beelzebub schreef:Wie die leest is gek
Bewijzen zijn opeens niet meer nodig?LucaS schreef:Het bevestigt wel weer wat een klein mannetje Cruijff eigenlijk is
Eens.J.C. was de beste voetballer, maar dat verhaal bevestigd hoe ik die tijd heb beleeft tussen van Gaal en J.C.LucaS schreef:Het bevestigt wel weer wat een klein mannetje Cruijff eigenlijk is
Denk niet dat hij dat gedaan heeft. 
http://www.volkskrant.nl
Johan Cruijff -Louis van Gaal 0-8
COLUMN, Paul Onkenhout
Gepubliceerd op 11 oktober 2003
Ik vind Johan Cruijff een aardige, voorkomende man die het beste met de wereld voor heeft. De voetballer is mij liever dan de trainer of de commentator/adviseur/ambassadeur, maar je kunt nu eenmaal niet alles hebben.
Aan elke ontmoeting met Cruijff bewaar ik dierbare herinneringen. Wat hij beweert is bijna altijd waar, ook als het niet waar is. Erg gewoon gebleven ook, deze bekendste Nederlander aller tijden, met grote voorsprong op Rembrandt.
Op Maradona na heb ik nooit een betere voetballer aan het werk gezien. Het spectaculairste voetbal in de afgelopen 25 jaar werd gespeeld door Barcelona toen Cruijff trainer was van de club.
Ik werd pas definitief volwassen toen ik Cruijff in het stadion in de Watergraafsmeer bij zijn rentree had zien scoren tegen Haarlem; uitgerekend Haarlem.Woensdag werd hij in een tv-programma over War Child, een hulporganisatie die zich bekommert om kinderen in oorlogsgebieden, geïnterviewd door Marco Borsato. Ik noteerde één uitspraak: 'Daar waar oorlog is, vallen doden.'
Geen speld tussen te krijgen natuurlijk. Je kunt er makkelijk een paar cynische grappen op loslaten, maar die zouden hem geen recht doen. Cruijff is een man die huilt als op tv een zielige film wordt uitgezonden. Lijkt me ook een geweldige opa, Cruijff. Waarschijnlijk verwent hij de kleinkinderen gruwelijk.
En soms is hij dus een enorme zeikerd.
Om de aversie van Johan Cruijff tegen Louis van Gaal te verklaren moeten we waarschijnlijk teruggaan naar 24 mei 1995. Op die dag won Ajax de Champions League – en stak Van Gaal Cruijff naar de troon.
Dát was niet de bedoeling.
De kinnesinne en rancune zijn sindsdien genadeloos blootgelegd. In Wenen betrad Van Gaal het rijk dat Cruijff voor zichzelf had willen houden. Cruijff duldt geen indringers, tenzij ze op de een of andere manier deel uitmaken van zijn hofhouding. Dat doe je overigens al gauw. Alle spelers die ooit training kregen van Cruijff, behoren daartoe.
Dat is een handig trucje. Zo straalt er altijd iets van de glorie op hem af, als Koeman of Rijkaard of straks Blind of Van Basten als trainer successen boeken. Daar is hij dan ook voor een deel voor verantwoordelijk, nou ja, hij zal het niet hardop zeggen, maar de boodschap zal duidelijk zijn: da's logisch.
Dus werd Ronald Koeman vorig seizoen hogelijk geprezen toen hij Ajax in de Champions League in veertien wedstrijden naar maar liefst drie overwinningen leidde. De kampioen van de gelijkspelletjesspotte met de traditie van de club, bruisend aanvallend voetbal was zelden zichtbaar, maar Cruijff gaf als commentator bij de NOS Koeman het ene compliment na het andere.
Als Van Gaal of Adriaanse Ajax hadden laten spelen als Koeman deed, zouden ze de wind van voren hebben gekregen. Cruijff zou onmiddellijk Jaap de Groot van De Telegraaf of Johan Derksen van Voetbal International hebben gebeld en met behulp van zijn ghostwriters paginagroot de aanval hebben geopend.
En dat is dus wat me het meeste ergert: die verdeling van de wereld in vriend & vijand en de eeuwige, vaak zo doorzichtige pogingen om de macht in handen te krijgen, met behulp van wat bevriende journalisten die zich gretig laten misbruiken, want Cruijff is Cruijff.
Ik moet toegeven, Cruijff beheerst dat spel als geen ander.
Niet alleen als voetballer was hij een virtuoos.
Wie in het voetbal de macht wil hebben, moet op goede voet staan met de grootste krant van Nederland, het grootste sporttijdschrift en de grootste zendgemachtigde van voetbalwedstrijden, de NOS. Daar slaagt niemand in, behalve Cruijff. En dan maar afvuren, die gifpijlen.
Drie forten zijn er voor hem om te veroveren: Barcelona, Ajax en het Nederlands elftal. Toen Van Basten de golfclubs nog in zijn handen had, moest hij volgens Cruijff het Nederlands elftal al gaan trainen.
Van Gaal – die het ook nog eens had gewaagd trainer te worden van Barcelona; 'zijn' Barcelona – maakte er volgens hem (en mij) als bondscoach een zootje van en Advocaat kreeg onlangs de wind van voren. De grootste fout die zij hebbengemaakt is dat ze nooit met hem samenspeelden, of deel uitmaakten van een ploeg die hij trainde: andere hofhouding.
Barcelona dat op zijn advies Rijkaard aanstelt als trainer – keurige negende plaats momenteel – en Ajax dat door Koeman wordt geleid, zó doe je dat.
En middenin de overwinningsdans wordt Van Gaal benoemd op zo'n beetje de belangrijkste post bij de club.
Van Gaal! Uitgerekend Van Gaal!
Van Gaal als technisch directeur van Ajax, dat is net zo'n nederlaag voor Cruijff als de 8-0 tegen Bayern München in 1978, in zijn afscheidswedstrijd als Ajacied. Dat is de WK-finale in 1974 die nog eens dunnetjes wordt overgedaan.
Zijn volgelingen kunnen echter gerust zijn: Johan Cruijff is onverslaanbaar.
ParoolAls Van Gaal zwijgt wordt het interessant
AMSTERDAM - Voor even was hij overal. Terwijl de technisch directeur van Bayern München in een interview zei 'zeer tevreden' te zijn over de eerste honderd dagen van zijn trainerschap, beheerste Louis van Gaal zelf met de verschijning van zijn tweedelige (auto)biografie voor even de Nederlandse media. De strak georganiseerde boekpresentatie in de Arena werd gevolgd door optredens in de praatprogramma's De Wereld Draait Door én Pauw & Witteman: het mediabewijs voor alomtegenwoordigheid.
Vooral het biografische deel werd goed gelezen. Kranten en websites - nationaal én internationaal - speurden naar nieuws en vonden iets van hun gading. Zo was bijvoorbeeld in Engeland de mogelijke komst naar Manchester United in 2002 als vervanger van manager Alex Ferguson interessant. (Gemist als potentieel nieuwsfeit: opvoeder Van Gaal die zijn dochters terechtwees door 'ze een tik op hun vingers te geven of ze met het hoofd onder de kraan te houden'. 'Zo'n tik op de vingers is tegenwoordig uit den boze, maar ik zou willen dat het nog geregeld gebeurde.')
Tijdens het mediabombardement overheerste een tweetal zaken. De vertrouwensbreuk met zijn toenmalige vriend en Ajax-trainer Ronald Koeman, die uiteindelijk leidde tot zijn vertrek als technisch directeur bij Ajax. En er was de moeizame relatie met Johan Cruijff, waarop maandag een reactie van Cruijff kwam in zijn column in De Telegraaf. 'Dat ik ruzie met Van Gaal zou hebben komt daarom geheel voor zijn rekening. Ik heb wel betere dingen te doen.'
Het was amusant om te volgen, maar uiteindelijk zijn daarvoor de boeken niet gemaakt. Het ene deel vertelt het levensverhaal. Het andere deel geeft uitleg over zijn voetbalvisie. In het eerste geval staan de feiten netjes op een rij, maar is Van Gaal te veel aan het woord voor een afgewogen portret. De door ghostwriter Robert Heukels gekozen ik-vorm levert slechts sporadisch - en mogelijk door Van Gaal onbedoeld - iets interessants op.
'Er was een seizoen waarin Cruijff voor Feyenoord speelde. In dat jaar stond ik de hele tijd nummer één in het spelersklassement van De Telegraaf. Vier wedstrijden voor het einde stond ik één punt los, maar toen, die laatste vier wedstrijden, lieten ze de cijfers niet meer zien. Toen gingen de boeken dicht. En won ik.... de zilveren schoen. Niet de gouden. Die won Johan. Beter gezegd: die móest winnen.'
Gelukkig geven interviews met anderen - onder meer familie, AZ-directeur Toon Gerbrands en assistent Shota Arveladze - het portret de gewenste diepte. Dat geldt ook in het tweede deel. Er is een theoretische uitleg van zijn visie rondom 'de vier hoofdmomenten' van het voetbalspel met bijbehorende praktische trainingsvormen. Opvallend zijn de statistieken van alle wedstrijden als hoofdtrainer van Ajax, Barcelona, het Nederlands elftal en AZ. Meer dan zestig procent werd gewonnen, slechts 19.4 procent ging verloren. Ook hier zijn de interviews met anderen het meest interessant.
Zo zegt oud-AZ-speler Barry van Galen - tijdens zijn laatste seizoen vaak reserve en veelvuldig botsend met Van Gaal - over dat jaar: 'Ik had hem eerder willen hebben die man.' En vertelt Edward Metgod, assistent bij AZ en door Van Gaal gekenschetst als iemand die het categorisch oneens is met hem: 'Vaak is het één groot spel bij Louis. Hij geeft zijn mensen precies die ruimte die prettig is. Zodat hij iedereen optimaal kan gebruiken. Maar niemand mag het idee krijgen dat hij de belangrijkste is, iedereen moet zijn plaats kennen. Ondertussen krijgt iedereen wél verantwoordelijkheid en dus betrokkenheid.'
Misschien geen groot nieuws, maar juist de analyses van anderen doet het boek goed. (ARTHUR VAN DEN BOOGAARD)
Tsjongejongejonge, wat een stel kinderen zijn het ook.Duke schreef:http://www.telegraaf.nlKoeman: Boek van Louis bij oud papier
(...)
Hier druipt de rancune ook vanafjoey schreef:De rancune druipt eraf. Alsof het zo raar was dat Cruijff die prijs won en niet Van Gaal. Cruijff was een veel en veel betere speler en bovendien maakte hij die club (ik noem de naam niet) kampioen. Een huzarenstukje waartegen de prestaties van de zelfbenoemde vedette van Sparta mager afstaken.
Hoezo?LucaS schreef:Hier druipt de rancune ook vanafjoey schreef:De rancune druipt eraf. Alsof het zo raar was dat Cruijff die prijs won en niet Van Gaal. Cruijff was een veel en veel betere speler en bovendien maakte hij die club (ik noem de naam niet) kampioen. Een huzarenstukje waartegen de prestaties van de zelfbenoemde vedette van Sparta mager afstaken.
Andersom net zo.. Cruyff kon het niet uitstaan dat v. Gaal de ene na de andere prijs won met AJAX.Rishi schreef:Ik ga met Joey eens. Van Gaal is gewoon niet de beste en dat doet hem pijn... Triest mannetje hoor!