Ajaxtalk

Yopii schreef: wo jan 27, 2021 10:46 pm Zo zeg, wat was die slecht.

Peter schreef:En weer is Lang de MOTM en matchwinnaar. Het is wel bijzonder hoe die jongen de laatste bezig is.

raymon schreef: do jan 28, 2021 9:09 pm

Peter schreef:En weer is Lang de MOTM en matchwinnaar. Het is wel bijzonder hoe die jongen de laatste bezig is.

Jammer dat hij het nooit bij Ajax heeft laten zien.

Andriy Demchenko schreef: do jan 28, 2021 3:54 pm

Yopii schreef: wo jan 27, 2021 10:46 pm Zo zeg, wat was die slecht.

Geen verfijnde voetballer maar vanwege zijn blessures bleef er helemaal niks meer van over.

TIJD VOOR EREDIVISIE
SHOTA ARVELADZE Gevormd door Van Gaal, Koeman en Advocaat: ’Dankbaar in keuken te hebben mogen kijken’
door Mike Verweij

Shota Arveladze (47) verdedigde de clubkleuren van Ajax en AZ. Maar na zijn actieve carrière (456 duels, 291 goals), die hem verder langs onder meer Trabzonspor en Glasgow Rangers voerde, verdween de Georgiër van de radar van de meeste Nederlandse voetbalfans. Met de Noord-Hollandse derby AZ-Ajax op de rol laat Arveladze weer van zich horen.

ALKMAAR Het cv van de trainer Shota Arveladze is met Kayserispor, Kasimpasa, Trabzonspor (Turkije), Maccabi Tel Aviv (Israël) en Pachtakor Tasjkent uit Oezbekistan vooralsnog minder indrukwekkend dan die van de spits Shota Arveladze. Maar als het aan de oud-speler van Ajax en AZ ligt, komt daar snel verandering in.

De lovende woorden van Louis van Gaal, Ronald Koeman en Dick Advocaat, die hij als assistent-trainer bij AZ diende, zijn de beste stimulans. „Als zij het in je zien zitten, dan is dat een groot compliment”, zegt de voormalige topschutter vanuit Istanbul.

Snap je dat mensen dachten dat je van de aardbodem was verdwenen?

„Dat het grote publiek me uit het zicht is verloren, snap ik wel. Maar mijn familie, vrienden binnen en buiten het voetbal wisten wel waar ik uithing en volgden me op de voet.”

Hoe komt een oud-voetballer van onder meer Ajax en AZ in hemelsnaam in Oezbekistan terecht?

„Pachtakor Tasjkent zocht een nieuwe trainer. Het is een grote, traditierijke club, die een Sovjet-Unie-verleden heeft. De oorspronkelijke taal lijkt op Turks, maar de mensen spreken er ook nog Russisch. Beide talen ben ik machtig. En Georgiërs hebben een historische band met het voetbal in Oezbekistan. De eerste Sovjet-titel van Dinamo Tbilisi werd in Tasjkent bemachtigd tegen Torpedo Moskou.”

Maar waarom kwam jij in beeld?

„Een van de toenmalige eigenaren van Arsenal, Alisher Usmanov (een in Oezbekistan geboren Russische oligarch met een geschat eigen vermogen van rond de tien miljard euro, red.) en Everton-president Farhad Moshiri (een Iraanse miljardair) benaderden me, nadat Ronald Koeman en Guido Albers hen hadden getipt. Ronald was op dat moment trainer van Everton.”

Stap je dan zo maar in dat avontuur?

„Ik heb Usmanov en Moshiri ontmoet en Ronald was daar ook bij. We hadden een goede klik. Daarna heb ik Tasjkent twee keer bezocht en met de mensen daar gepraat. De situatie was op zijn zachtst gezegd niet ideaal.”

Je bent met Pachtakor Tasjkent Oezbeeks kampioen geworden in 2019 en 2020. Dat klinkt eenvoudig. Waarom was het toch een topprestatie?

„Pachtakor was elfde geëindigd. En er waren enorme problemen met de organisatie, de structuur. Ik ben vanaf de grond af aan beginnen te bouwen.”

Staat je binnenkomst bij Pachtakor symbool voor je trainerscarrière? Je koos nooit de makkelijke weg.

„Zo kun je het wel zeggen, ja. Oezbekistan is een voetbalgek land, maar de ontwikkelingen gaan er langzaam en waren afhankelijk van de gemoedstoestand van de mensen daar. In de zomer kan het in Oezbekistan 55 graden worden, maar wij speelden onze wedstrijden vier uur in de middag. Het maakte Pachtakor Tasjkent niet uit. Ik heb gezegd dat dit onmogelijk was. En zo zijn er nog veel meer voorbeelden. De velden werden niet gerold en gesproeid. Geblesseerde spelers dachten dat ze een paar dagen niet hoefden te komen. En op het moment dat ik hun duidelijk had gemaakt dat ze zich elke dag op de club moesten melden, had de fysio een vrije dag genomen. Dat was snel afgelopen. Elke dag heb ik met mijn assistenten Pieter Huistra en Laszlo Jambor de club een stukje professioneler gemaakt.”

Wanneer begon dat zijn vruchten af te werpen?

„In het eerste jaar al. We werden derde en kwalificeerden ons voor de Aziatische Champions League. Het seizoen daarna stonden we vanaf het begin bovenaan, maar wierpen de ’gouden punten’ ons terug.”

Gouden punten?

„Na de reguliere competitie speelden de bovenste acht ploegen de kampioenspoule en de onderste acht tegen degradatie. De topploegen namen alleen de punten tegen de andere clubs in de kampioenspoule mee, de punten tegen de kleintjes vervielen. Stonden we opeens derde. Maar uiteindelijk werden we kampioen. Het jaar daarna wonnen we de triple; het kampioenschap, de beker en de League Cup. Dat was geen club in Oezbekistan ooit gelukt.”

Dus Usmanov en Tashiri waren blij met je?

„Blij? Dolgelukkig, omdat we zes duels voor het einde al kampioen waren en 120 keer scoorden. Daarnaast hebben we de jeugdopleiding geherstructureerd en veel zelfopgeleide spelers een kans gegeven.”

Waarom ben je dan toch weggegaan?

„Het was tijd voor een nieuwe stap. Ik vertrok met pijn in het hart, maar ik ben blij dat Pieter en Laszlo het werk voortzetten.”

Bij Kayserispor, Kasimpasa en Pachtakor Tasjkent word je op handen gedragen. Waarom werden je avonturen bij Trabzonspor en Maccabi Tel Aviv geen succes?

„Bij Trabzon houden ze meer van me dan waar dan ook, daar ben ik een legende, omdat ik daar heb gespeeld, de beker heb gewonnen en topscorer van Turkije werd. Maar ik was daar als trainer op het verkeerde moment. De club had financiële problemen en was zeven maanden niet in staat de spelerssalarissen te betalen. Daardoor bleven de buitenlandse spelers langer weg als ze bij hun nationale ploeg waren geweest. De motivatie was weg. En bij Maccabi was ik de derde trainer in de geschiedenis die de groepsfase van een Europees toernooi bereikte. In de groep met AZ en Zenit startten we goed, maar de 4-3 nederlaag tegen Zenit, na een 3-0 voorsprong, werkte door in de competitie. Uiteindelijk besloot Jordi Cruijff me na een slechte serie te ontslaan.”

Wat heb je als assistent-trainer van Louis van Gaal, Ronald Koeman en Dick Advocaat opgestoken?

„Elke beginnende trainer wenst zich zulke leermeesters. Al waren ze drie compleet verschillende persoonlijkheden. Van Louis heb ik heel veel geleerd op tactisch gebied, terwijl Ronald me de ’comfort zone’ van de spelers uitlegde. Hij ging uit van zelfverantwoordelijkheid, maar eiste in het veld het uiterste. Dick ging niet zo diep in op details als Louis, maar bracht weer een heel prettige energie in een selectie. En hij bezit de kwaliteit spelers altijd op de goede plek te zetten. Dat was al zo toen ik met hem bij Glasgow Rangers werkte.”

Wat was de beste tip die je kreeg?

„Die kwam van Ronald. Als de spelers tijdens een rondootje ruzie kregen wie er in het midden moest, wilde ik me ermee bemoeien, zoals Louis zou doen. Ronald zei: ’Shota, laat het gaan. Deze warming-up duurt acht minuten, ga niet in conflict om niks. Kijk de andere kant op.’ Ronald had dan een zoethoudertje voor zijn spelers, chocolate for the boys, zoals hij dat noemde. Die rondo was hun momentje.”


En Louis was niet zo van het uitdelen van chocolaatjes?

„Haha, nee. Maar Van Gaal kon door een ingreep een wedstrijd binnen vijf minuten naar zijn hand zetten. En Dick zorgde net als Ronald voor een heerlijke werksfeer. Ik ben dankbaar dat ik in de keuken van drie topcoaches heb mogen kijken. Het heeft me verder geholpen als trainer. En dat wil ik graag in de Eredivisie of in Spanje onderstrepen.”

’Aanvallend voetbal met slim verdedigen’
Shota Arveladze

Shota Arveladze zet handtekening onder spel van zijn clubs
AMSTERDAM Shota Arveladze werkte met topcoaches, maar wil zich niet spiegelen aan zijn oud-trainers. „Omdat ik mijn eigen werkwijze heb. Ik sta voor aanvallend voetbal, maar leg ook de nadruk op slim verdedigen”, zegt de voormalige spits.

„Als de tegenstander de bal heeft, dwingen we hem iets te doen. Mijn spelers wéten waar hij de bal heen speelt. Dat is iets waar we elke dag heel hard aan werken en is mijn handtekening onder het spel dat mijn teams spelen. De twee uur op het trainingsveld eis ik het maximale. Daarnaast mogen ze 22 uur zelf weten wat ze doen, maar ik wil niet dat ze mijn tijd pikken.”

Het is een succesformule. „Bij Kasimpasa en Kayserispor werkte ik met een begroting van tien miljoen euro. De topclubs met begrotingen van honderdvijftig miljoen euro, maar ook veel andere clubs hadden veel meer te besteden dan wij. Toch eindigden we elk jaar als vijfde, achter de topclubs Galatasaray, Fenerbahçe en Besiktas en nog een team. Ik heb heel veel aan de ervaring van mijn assistent Gerard van der Lem gehad.”

Arveladze is trots op hetgeen hij tot dusver presteerde. „Ik ben zeven jaar achter elkaar trainer in Turkije geweest. Dat lukt niet veel coaches. Kijk maar naar Phillip Cocu en Jan Olde Riekerink. Die waren snel weer weg bij Fenerbahçe en Galatasaray.”

Andriy Demchenko schreef: za jan 30, 2021 2:23 pm Ik hoop hem ooit nog eens bij Ajax te zien als trainer.

Mr. Ajax schreef: za jan 30, 2021 2:25 pm

Andriy Demchenko schreef: za jan 30, 2021 2:23 pm Ik hoop hem ooit nog eens bij Ajax te zien als trainer.

Was bij Maccabi Tel Aviv geen succes als trainer he...

Peter schreef: za jan 30, 2021 8:01 pmLeipzig toch?!

Jöhnk schreef: zo jan 31, 2021 2:53 pm Lang met een assist en een goal tegen Standard...