Re: Danny Blind, de nieuwe bondscoach
Geplaatst: zo jul 05, 2015 11:20 am
Ach, eerlijk en rechtlijnig, wat een gelul. De belangen van trainer en speler lopen niet altijd parallel. Dan kiest de trainer voor zichzelf. Lees wat Winston Bogarde daarover zei, onlangs in een interview met Mark van den Heuvel:
'Vier maanden later, het moet februari of maart 1999 zijn geweest, ben ik weer teruggegaan naar Barcelona. In de slotfase van het seizoen heb ik zelfs nog één of twee wedstrijden gespeeld. 'Toen ik geblesseerd raakte, zei Louis van Gaal: ‘je hoeft je niet druk te maken over je positie in het elftal, maar ik ga wel Frank de Boer kopen’.
'Ik zei: ‘Frank de Boer kopen? Maar waar ga ik dan spelen?’
'Zei Van Gaal: ‘Maak je geen zorgen, jullie kunnen ook samen in het centrum spelen’.
'Ik zei: ‘Oké, prima’.
'Van dat vertrouwen ga je vervolgens dan ook uit, als speler. Dus toen ik terugkwam, claimde ik mijn plek in het elftal terug. Ben ik echt op mijn strepen gaan staan, naar Van Gaal toe.'
'Aan het eind van het seizoen ’98-’99, we waren voor de tweede keer kampioen van Spanje geworden, sprak ik met van Gaal over mijn contract dat nog twee seizoenen doorliep. In dat gesprek vroeg Van Gaal zich hardop af of ik wel voldoende hersteld was van mijn blessure en of ik ooit nog mijn oude niveau zou halen. Hij wilde mij liefst op de transferlijst zetten, zei hij.'
'Zei ik: ‘Je moet doen wat je niet laten kan, maar ik ga je hier bij Barcelona laten zien dat ik nog steeds één van de beste verdedigers ter wereld ben.'
'In de voorbereiding op het seizoen ’99-’00 ging ik echt als een malle. Ik speelde bijna alle wedstrijden. En begon dus ook in de competitie, links in het centrum van de verdediging, afwisselend naast Nadal, Abelardo of Frédéric Déhu. Frank de Boer zat meestal op de bank.'
'In het begin hadden Louis van Gaal en ik een goede relatie, als trainer en speler. We zijn allebei gevoelsmensen, maar vergeet niet dat we na het laatste seizoen Ajax met veel problemen uit elkaar zijn gegaan. Louis had meer zorgen, destijds bij Ajax, maar ik was wel zijn grootste.'
'Bij Barcelona beoordeelde Louis van Gaal mij op mijn voetballende kwaliteiten, zoals het hoort. Ook al gingen wij privé niet met elkaar om en mochten wij elkaar niet, dan nog kan je wel een goede werkrelatie onderhouden. Hij keek wat-ie nodig had in z’n elftal en kwam elke keer weer bij mij uit. Omdat ik op dat moment gewoon één van de beste verdedigers ter wereld was. En Louis van Gaal is de beste trainer geweest, die ik heb meegemaakt in mijn carrière, laat dat ook gezegd zijn. Hij heeft het ook niet slecht gedaan bij Barcelona, met twee kampioenschappen. Louis is gewoon internationale top.'
'Ik vond Louis van Gaal ook altijd een betrouwbare man. Maar onze relatie is bij Barcelona wel veranderd. Kijk, Louis was een trainer die nooit marchandeerde. Maar bij Barcelona deed hij dat dus wel, is hij gehoor gaan geven aan andere krachten. En daar ben ik uiteindelijk het slachtoffer van geworden.'
Onrechtvaardigheid
'Ik kan niet tegen onrecht en onrechtvaardigheid, dat heb ik Louis van Gaal ook wel laten merken. We zijn aan het einde van dat seizoen vaak met elkaar gebotst. Ja, soms echt eyeball to eyeball. Daar zijn harde woorden gevallen. Scheldpartijen ook. Vooral van mijn kant. Omdat ik vond dat hij niet eerlijk was. Het sloeg nergens op wat hij aan het doen was.'
'Ik had in mijn laatste seizoen voor Barcelona veel last van spierblessures. Maar zelfs als de dokter zei, dat ik niet kon spelen, dat ik niet fit genoeg was, nam Van Gaal me apart en zei dan dingen als: ‘ik heb je nodig’ en: ‘je moet voor me spelen’. Van Gaal wist wat dat betreft precies hoe hij mij moest raken. En dat patroon herhaalde zich, eerst bij Ajax, later in Barcelona. Ook als de dokter zei dat het niet kon, legde Van Gaal de verantwoording bij de speler. Dat heeft-ie bij Ajax ook vaak met me gedaan, waarschijnlijk omdat ik een groter incasseringsvermogen had dan anderen. Niet goed voor m’n gezondheid, nee, op het gevaarlijke af, maar ik deed alles voor Louis. Ik speelde graag voor hem. Met heel m’n hart. Als Louis een beroep op me deed, dan speelde ik. Ik ging door een muur voor hem. En dat wist-ie.'
Chelsea
'Met Barcelona verloren we in de Champions League van Chelsea, uit met 3-1. Maar ik speelde een fantastische wedstrijd. Vroeg Van Gaal de volgende dag of ik tevreden was over mijn spel. Waarop ik zei dat ik er wel een goed gevoel aan over had gehouden, ondanks de nederlaag. Nou, dat kon Louis alleen maar bevestigen.'
'Een week later was de return in Barcelona. In de aanloop naar die wedstrijd toe, voelde ik ’m al aankomen. Zenden moest opeens linksback spelen. Begreep ik niet, want ik was in Londen nog de beste man op het veld geweest. Een dag voor de wedstrijd maakte Van Gaal de selectie bekend en daar zat ik niet bij. 'Op dat moment was ik zó teleurgesteld, werd ik zo boos, dat ik ben opgestaan en naar Louis ben gelopen. Ik zei: ‘Ik wil met je praten, ik wil dat je nu uitleg geeft’.
'Zei Van Gaal: ‘Laten we even naar m’n kantoortje lopen’.
'Ik zei: ‘Nee, niks d’r van, zeg het maar hier en nu’. Iedereen stond erbij. ‘Waarom zit ik niet bij de selectie?’
'Van Gaal draaide zich om en liep naar binnen. Daardoor werd ik alleen maar bozer en heb ik hem uitgescholden voor alles wat vies en vuil is. Maar hij gaf geen sjoege. Dat was voor mij echt het definitieve breekpunt, hier was wat mij betreft sprake van een echte vertrouwensbreuk.'
'De volgende dag, na de training, wilde ik naar huis gaan. Zei Sergi: ‘Waar ga je naartoe?’
'Ik zei: ‘Ik ga naar Nederland, ik heb een vlucht geboekt’.
'Zei Sergi: ‘Ik zou nog maar eens goed op het bord kijken, als ik jou was’.
'Bleek ik gewoon opgenomen in de selectie voor de volgende wedstrijd. Een dag na die openlijke ruzie deed Van Gaal dus alsof er niks aan de hand was. Daar begreep ik helemaal niks van. De verwarring was compleet, maar voor mij persoonlijk was het nog steeds klaar. Qua betrouwbaarheid was Louis als trainer voor mij gewoon door de mand gevallen. Dat neem ik hem tot op de dag vandaag kwalijk. Louis heeft me na die eerste wedstrijd tegen Chelsea gewoon laten vallen. Dat gevoel overheerst bij mij. En nog. Juist omdat ik hém wel zo vaak had geholpen. Juist omdat ik mijn grenzen zo vaak voor hem heb verlegd. Zou ik zelf nooit doen, als trainer. Ook niet als m’n eigen positie ter discussie zou staan.'