Geplaatst: wo feb 04, 2009 8:51 am
Ajax is voor mij vooral een idee geworden. Een idee wat je op allerlei andere levenszaken kan toepassen. Het niet tevreden zijn met 'ok', en ergens aan blijven werken en schaven totdat het buitengewoon is en op zichzelf kan staan; en dan moet het er ook nog spontaan en makkelijk uitzien. De kwaliteiten die daarvoor nodig zijn werden een hoop nietsvermoedende jochies bijgebracht door Ajax. Neeskens is de onverzettelijkheid, de vechter die nooit opgeeft. Neem die maar mee door het leven. Cruijff is de ziener, de intuitive geest die in een oogopslag weet hoe de onderdelen het best in elkaar passen. Misschien de meest waardevolle kwaliteit? Keizer is de artiest, wisselvallig en nukkig, maar o zo mooi als het klikt. Hulshoff is de waanzinnige. De gek. De wilde blik die tegenstanders zonder een bal in de buurt in twijfel brengt. Muhren (Gerrie) is de technicus. Beheerst de bal van top tot teen. Enzovoorts. Als een 'god' een idee is, dan liepen er bij Ajax elf Olympianen.
Voor een perfecte uitvoering, en inspiratie a la Beethoven, zet ik af en toe de Ajax-Inter Milan band op, van 1972. Ajax is zo veel meer dan voetbal. Je weet nooit waar het opduikt. Zo zag ik 'Ajax' in Januari opeens bij de Arizona Cardinals (NFL). Herkende het meteen en heb genoten. :)
Ik vind het leuk om te kijken waar de inspiratie voor 'Ajax 1' vandaan kwam. Waarom voetbalde Cruijff op die manier, wat maakte Keizer? En dan kom ik uit in de jaren zestig. De muziek van die tijd. De geest van die tijd. De jazz en dichters en beatniks van de late jaren vijftig die de grondslag legden. Vanuit die wortels en vrijdenkers zie ik het eerste grote Ajax rijzen. Er werd bewust gebroken met oude waarden. Zo'n kwart eeuw na de eerste succesperiode is Ajax zelf nostalgisch geworden. Opeens werd er gedaan of het tweede grote Ajax een herrijzing was van het eerste. Dat was nooit zo. Maar het was te laat. Het idee was geboren dat Ajax altijd opnieuw opgebouwd kon worden, door achteruit te kijken en het verleden zo goed mogelijk te immiteren.
Kijk naar de Beatles. Vier gasten met inspiratie, die een paar jaar in Duitsland achter de schermen aan hun idee schaafden. Daar, in de luwte, onopgemerkt door de wereld, werden ze zo goed. En nu? Nu is er een industrie die, gedreven door de zucht naar geld, dat soort groei nooit meer toe zou laten. Is de muziek er beter op geworden? En het voetbal? Ik bedoel dit niet nostalgisch, en zie het meer als een samensmelten van verschillende invloeden die af en toe een culturele stroomversnelling inluidt. In Italie hadden ze de Renaissance. Wij hadden Ajax. Is niet na te bootsen. Komt ook niet meer terug. Moet ook niet.
Voor een perfecte uitvoering, en inspiratie a la Beethoven, zet ik af en toe de Ajax-Inter Milan band op, van 1972. Ajax is zo veel meer dan voetbal. Je weet nooit waar het opduikt. Zo zag ik 'Ajax' in Januari opeens bij de Arizona Cardinals (NFL). Herkende het meteen en heb genoten. :)
Ik vind het leuk om te kijken waar de inspiratie voor 'Ajax 1' vandaan kwam. Waarom voetbalde Cruijff op die manier, wat maakte Keizer? En dan kom ik uit in de jaren zestig. De muziek van die tijd. De geest van die tijd. De jazz en dichters en beatniks van de late jaren vijftig die de grondslag legden. Vanuit die wortels en vrijdenkers zie ik het eerste grote Ajax rijzen. Er werd bewust gebroken met oude waarden. Zo'n kwart eeuw na de eerste succesperiode is Ajax zelf nostalgisch geworden. Opeens werd er gedaan of het tweede grote Ajax een herrijzing was van het eerste. Dat was nooit zo. Maar het was te laat. Het idee was geboren dat Ajax altijd opnieuw opgebouwd kon worden, door achteruit te kijken en het verleden zo goed mogelijk te immiteren.
Kijk naar de Beatles. Vier gasten met inspiratie, die een paar jaar in Duitsland achter de schermen aan hun idee schaafden. Daar, in de luwte, onopgemerkt door de wereld, werden ze zo goed. En nu? Nu is er een industrie die, gedreven door de zucht naar geld, dat soort groei nooit meer toe zou laten. Is de muziek er beter op geworden? En het voetbal? Ik bedoel dit niet nostalgisch, en zie het meer als een samensmelten van verschillende invloeden die af en toe een culturele stroomversnelling inluidt. In Italie hadden ze de Renaissance. Wij hadden Ajax. Is niet na te bootsen. Komt ook niet meer terug. Moet ook niet.
ghehe.
Nog wat leuks gedaan de laatste tijd?
