Feest schreef:Ajax speelde de eerste helft bij Twente weergaloos.
Dat vond ik ook, en in mindere mate vond ik dat in de eerste helft tegen AC Milan opnieuw. Ik vind het een beetje lachwekkend dat er dan nog altijd mensen zijn die komen met opmerkingen als: "Nou, het was helemaal niet zo goed als het leek, want qua positiespel was het nog altijd slecht!"
Dat vind ik a) onzin (bal ging wel degelijk heel goed van voet naar voet, in een formatie die gewoon goed 'stond') en b) blijkt uit zulke opmerkingen maar weer eens hoe mensen de media nababbelen. Johan Cruijff gooit het woord 'positiespel' in zijn column en ineens zien alle kenners plotseling dat het positiespel heel slecht is... óók in een goede eerste helft tegen de ongeslagen regerende landskampioen of een Italiaanse topclub.
Ja, kijk eens, dan ben je dus echt aan het meta-meta-meta-mierenneuken. Hoe kun je nou nog mekkeren na een gelijkspel tegen AC Milan? Dan heeft een club van het kaliber Ajax het toch gewoon geweldig gedaan? "Ja, maar AC Milan had wel enorme kansen, ze hadden zo kunnen winnen." Ja, wat had je dan gedacht? Dat Ajax wel even een hele wedstrijd soeverein de controle heeft over een wedstrijd tegen een Italiaanse topploeg? Natúúrlijk zijn dat wedstrijden waarin je ook mazzel nodig hebt om tot een resultaat te komen. Tegen Willem II heeft Ajax de klasse om een hele wedstrijd te dicteren, en (als ze dat echt willen) de achterhoede dicht te houden. Tegen AC Milan niet. Dan speel je gewoon tegen een club die op elke positie meer kwaliteit heeft dan Ajax.
* Eerst lopen we te mekkeren omdat Ajax slecht speelt tegen slechte ploegen (Slavia Praag etc.).
* Daarna mekkeren we omdat Ajax weliswaar tegen de kleintjes weer goed speelt, maar tegen ploegen van vergelijkbaar kaliber niet, om over de top nog maar te zwijgen.
* Daarna mekkeren we dat Ajax weliswaar tegen ploegen van vergelijkbaar kaliber (PSV, Twente, Dynamo Kiev) weer resultaten pakt, maar dat het tegen een topclub (Real Madrid) nog altijd nergens op lijkt.
* En dáárna gaan we weer mekkeren omdat het weliswaar léék alsof dat punt tegen een Europese topclub met aardig voetbal werd behaald, maar dat voetbal léék alleen maar goed, want eigenlijk was het dat helemaal niet.
Ja, doeiiii... Met dat supporters heb je geen tegenstanders meer nodig hoor. Dat volk mag van mij echt opsodemieteren, want dan heeft Ajax niet eens meer een redelijke kans om ooit nog af te komen van dat 'het is allemaal niks'-toontje op de tribune. Kritisch is prima (ben ik zelf ook), maar onversneden 24-karaats negativisme is verwerpelijk. We kunnen ze niet het stadion uitschoppen, maar ik hoop wel dat ze uit zichzelf vertrekken.
Zwartgalligheid is natuurlijk wél op zijn plaats (of in elk geval begrijpelijk) na zo'n wedstrijd tegen FC Utrecht. Ongelooflijk. Ze lopen bij het begin van het seizoen allemaal te roepen dat ze zo veel geleerd hebben en nu écht vanaf het begin scherp willen zijn in de competitie: geen uitglijders meer, geen fratsen. En dan zó slecht voor de dag komen. Dat had niks met vorm of een off-day te maken hoor. Ajax liep gewoon te pitten. Mijn vrienden en ik zagen het in de eerste drie minuten al: die zijn gewoon niet wakker, die zijn met hetzelfde landerige zondaggevoel naar het stadion gekomen als wij.
FC Utrecht had nog geen uitduel gewonnen en had er een loodzware pot tegen Liverpool op zitten, op donderdagavond. Die kwamen helemaal niet met het mes tussen de tanden naar de ArenA, zo van: vandaag gaat het gebeuren. FC Utrecht rekende nergens op, die zouden zich na één goal hebben neergelegd bij het onvermijdelijke. Maar ja, toen kwamen ze met 0-2 voor en dachten ze: wow, nou, laten we dan maar even de tanden op elkaar zetten en dit vasthouden.
Utrecht mocht echt drie punten gratis af komen halen, en daar word ik dan toch weer goed woest van. Werkelijk vanaf de eerste seconde droop de algehele Gregory-van-der-Wieligheid eraf: zó laks, zó suf, zó ongelooflijk lusteloos en ongeconcentreerd. Tjongejonge, op zulke momenten denk je: verandert dat dan écht nooit? Het is g.v.d. elk jaar hetzelfde: leuke seizoensstart, optimisme, en dan zodra de o in de maand zit gaan lopen prutsen. De concurrentie neemt in oktober een
kleine voorsprong, dat wordt in de zes weken voor kerst een zorgwekkende, substantiële voorsprong, en hopsa: Ajax is in het nieuwe jaar weer achtervolger, zoals altijd. En dan in maart, april ineens de vorm vinden en uiteindelijk nét een paar puntjes tekort komen. Hè, wat jammer zeg, zó'n goeie tweede seizoenshelft gedraaid! Het zat ook niet mee, in de laatste weken!
Dagen als tegen Utrecht zijn echt gekmakend,
juist omdat het 100% een mentaliteitskwestie is.
Wat dat betreft heb ik de twee uitersten alweer beleefd, in dit prille seizoen: bewondering voor een helft uitstekend spel tegen Twente (Ajax was daar ook geconcentreerd en solide, ze speelden hun eigen wedstrijd; wat een verschil met vorig seizoen!) en een week later ultieme minachting voor een potje ouderwets laconiek prutswerk tegen Utrecht.
K.