Geplaatst: ma jun 25, 2007 5:53 pm
Gewoon lekker BBC kijken. De nederlandse zenders zuigen wat betreft sportverslaggeving.
Ooit zelf in wedstrijd-verband getennist? Ik heb me jarenlang verbaasd wat voor halve psychopaten ik aan de overkant van het net had staan. Kinderen en jongeren (want ik tennis nu al 4 jaar niet meer) van 10 tot 17 die bij elk gemist punt of dubbele fout zichzelf volledig - maar dan ook volledig - de vernieling in scholden, meestal aangedreven door hun paranoide fanatieke ouders aan de kant. Ik heb menig kapot geslagen racket voorbij zien komen en, in alle eerlijkheid, ik reageerde zelf ook elke wedstrijd erg ehm.. emotioneel.Thomas schreef:Lijkt mij ook. Ik vind die gemaakte netheid en het in toom houden van emoties in de tenniswereld maar niets.
Ik wel...en ik kan me toch echt niet heugen ooit gezien te hebben dat iemand een elleboog kreeg of voor z'n poten geschopt is...en de scheldpartijen of erger, belagen en meer van de scheids bij voetbal, vind ik ook tig keer erger langs de kant van ouders/toeschouwers en spelers dan bij tennis...mijn ervaring.Scherrer schreef:Ooit zelf in wedstrijd-verband getennist? Ik heb me jarenlang verbaasd wat voor halve psychopaten ik aan de overkant van het net had staan. Kinderen en jongeren (want ik tennis nu al 4 jaar niet meer) van 10 tot 17 die bij elk gemist punt of dubbele fout zichzelf volledig - maar dan ook volledig - de vernieling in scholden, meestal aangedreven door hun paranoide fanatieke ouders aan de kant. Ik heb menig kapot geslagen racket voorbij zien komen en, in alle eerlijkheid, ik reageerde zelf ook elke wedstrijd erg ehm.. emotioneel.Thomas schreef:Lijkt mij ook. Ik vind die gemaakte netheid en het in toom houden van emoties in de tenniswereld maar niets.
Nee dan voetbal, daar heerste echt een veel relaxtere sfeer op het veld. Er wordt wel even op elkaar gekankerd bij een tegengoal, maar voor de rest beleef je die sport als speler veel minder emotioneel, is denk ik het verschil tussen een sport waar je het alleen moet doen en een teamsport.
De emoties van fans zijn bij voetbal wel weer veel sterker, wat óók weer met het feit te maken heeft dat het een teamsport is, je verbindt je toch eerder aan een club dan aan een speler als supporter.
Precies. Ik heb zelf ook getennist en eigenlijk waren het over het algemeen vooral de ouders die het fanatiekst waren. De wedstrijdbeleving bij veel voetballers is ook bijzonder intensief en over de fans is geen discussie mogelijk.Ramona schreef:Ik wel...en ik kan me toch echt niet heugen ooit gezien te hebben dat iemand een elleboog kreeg of voor z'n poten geschopt is...en de scheldpartijen of erger, belagen en meer van de scheids bij voetbal, vind ik ook tig keer erger langs de kant van ouders/toeschouwers en spelers dan bij tennis...mijn ervaring.Scherrer schreef:Ooit zelf in wedstrijd-verband getennist? Ik heb me jarenlang verbaasd wat voor halve psychopaten ik aan de overkant van het net had staan. Kinderen en jongeren (want ik tennis nu al 4 jaar niet meer) van 10 tot 17 die bij elk gemist punt of dubbele fout zichzelf volledig - maar dan ook volledig - de vernieling in scholden, meestal aangedreven door hun paranoide fanatieke ouders aan de kant. Ik heb menig kapot geslagen racket voorbij zien komen en, in alle eerlijkheid, ik reageerde zelf ook elke wedstrijd erg ehm.. emotioneel.Thomas schreef:Lijkt mij ook. Ik vind die gemaakte netheid en het in toom houden van emoties in de tenniswereld maar niets.
Nee dan voetbal, daar heerste echt een veel relaxtere sfeer op het veld. Er wordt wel even op elkaar gekankerd bij een tegengoal, maar voor de rest beleef je die sport als speler veel minder emotioneel, is denk ik het verschil tussen een sport waar je het alleen moet doen en een teamsport.
De emoties van fans zijn bij voetbal wel weer veel sterker, wat óók weer met het feit te maken heeft dat het een teamsport is, je verbindt je toch eerder aan een club dan aan een speler als supporter.
Dat er nog nooit iemand een elleboogstoot of trap tegen z'n enkels heeft gekregen is niet gek, er zit een net tussen en tennis is geen contact-sport, rare en onterechte vergelijking dus. Een trap tegen "z'n poten" heeft overigens natuurlijk helemaal niets met emotie te maken, maar met het spel, waar mensen proberen een ander van de bal af te krijgen kan die speler wel eens geraakt worden. Ook de meest nuchtere en rustige voetballer schoppen wel eens iemand tegen zijn benen, maakt ze dat dan enorm emotioneel? Ik vind van niet.Ramona schreef:
Ik wel...en ik kan me toch echt niet heugen ooit gezien te hebben dat iemand een elleboog kreeg of voor z'n poten geschopt is...en de scheldpartijen of erger, belagen en meer van de scheids bij voetbal, vind ik ook tig keer erger langs de kant van ouders/toeschouwers en spelers dan bij tennis...mijn ervaring.
Het ging mij om 't lichamelijk en expres raken... die voorbeelden zijn als zodanig bedoeld... Wel eens een bal expres tegen je aangemept gekregen ofzo? Ok...er wordt met een racket gesmeten, maar nooit moedwillig om iemand pijn te doen...ik kan mij zo'n actie niet heugen iig.Scherrer schreef:Dat er nog nooit iemand een elleboogstoot of trap tegen z'n enkels heeft gekregen is niet gek, er zit een net tussen en tennis is geen contact-sport, rare en onterechte vergelijking dus. Een trap tegen "z'n poten" heeft overigens natuurlijk helemaal niets met emotie te maken, maar met het spel, waar mensen proberen een ander van de bal af te krijgen kan die speler wel eens geraakt worden. Ook de meest nuchtere en rustige voetballer schoppen wel eens iemand tegen zijn benen, maakt ze dat dan enorm emotioneel? Ik vind van niet.
Voor de rest wil ik niet oordelen, maar vrouwen-tennis is (en dan heb ik het nog niet over oudere-vrouwen, met alle respect), net als voetbal, natuurlijk veel minder agressief dan mannen-tennis. En de wedstrijden waar ik op doelde waren op bonds-niveau tegen jongens die dachten dat ze écht kans maakten om later een grote te worden. Spelers die na elk gewonnen punt gingen juichen en bij elk verloren punt heel hard 'NEEEEEEE', 'GVD, ja kan ook niets' of 'Wat ben je ook een klootzak' (richting zichzelf dus) beantwoorden.
Thomas heeft gelijk dat bij ATP toernooien weinig meer mag, maar zeggen dat tennissers op lager niveau weinig emotie tonen is onzin. Het richt zich alleen wmeer op de speler zelf en minder op de scheidsrechter, maar dat betekent niet dat ze niet emotioneel zijn.