Ik had dit artikel al gezien. Echt een bizar slecht geschreven artikel, waarin heel veel stellingen achter elkaar worden geroepen zonder enige onderbouwing.
‘’Atalanta-Ajax was geen voetbalwedstrijd, maar een tactisch experiment’
Erik ten Hag had na de 0-2 tegen Atalanta een extra verdediger moeten inbrengen en de voorsprong moeten koesteren. Zo vonden de meeste analisten en alles wat onder die paraplu past.
Nee, een extra MIDDENVELDER. Waarom spelen we al het hele seizoen zonder middenveld? Zelfs nu die malle Alvarez is afgeserveerd speelt Ten Hag met een onderbemand middenveld. Waaróm??
Maar hier slaat het artikel de plank dus al mis. Er wordt een schijntegenstelling opgezet. Als je de tactiek van Ten Hag niet goed vond dan houd je van antivoetbal met vijf verdedigers.
De trainer van Ajax was naïef geweest en had zijn ploeg in de tweede helft te aanvallend laten spelen. Vorige week werd Ten Hag nog verweten dat hij zijn team te veel had aangepast aan de kwaliteiten van Liverpool. Ajax was laf geweest en had de kwetsbare defensie van de Engelsen veel meer onder druk moeten zetten.
Veel spitsen opstellen betekent vooral dat je veel mensen voor de bal hebt. Niet per se dat je aanvallend voetbalt. Je kunt niet 4 spitsen opstellen en daarna gaan zeiken over
restverdediging. Het interessante van dit verhaal is namelijk dat Ten Hag zijn ploeg na afloop onbezonnenheid verweet. Lijkt me relevant, maar het wordt niet genoemd.
Juist.
Voor beide opvattingen is wat te zeggen wanneer je de uitslag als uitgangspunt neemt. Tegen zowel Liverpool als Atalanta zat er qua resultaat inderdaad meer in. Toch mag je ook bewondering opbrengen voor manier wáárop Ajax twee van de best ingespeelde ploegen ter wereld probeerde te ontmantelen.
Juist! Huh wat? Waar komt deze conclusie vandaan? Is er überhaupt een argument genoemd?
Voor manier wáárop. Oké... maar mijn kritiek betreft juist
de manier waaróp.
Voetbal is een spel van ruimtes. Die ruimtes worden steeds kleiner en daardoor ook steeds groter. Wat je kunt mét een bal is minder belangrijk geworden, wat je doet zónder bal cruciaal.
Sorry, serieus, wat is dit voor tekst? Wat stáát hier?? Drie stellingen na elkaar zonder een enkel argument..
Atalanta-Ajax was een van de leukste duels van dit seizoen. Het was alsof Leeds United tegen Leeds United speelde. Beide trainers hadden hun spelers geïnstrueerd de tegenstander pijn te doen. Hen verteld op zoek te gaan naar de ruimtes die vrij zouden komen, hen laten zien hoe zij die ruimtes zelf konden creëren door slim te bewegen en hen op het hart gedrukt vooral niet bang te zijn voor tegendoelpunten.
Het was leuk. Oké. Dat kan ik me voorstellen. Al miste ik uitgespeelde kansen van de kant van Ajax. Spel dat op en neer golft omdat er twee ploegen hebben bedacht dat ze zonder middenveld moeten spelen; daar heb ik persoonlijk niet heel veel mee. Maar ik ben me ervan bewust dat sommige kijkers dat leuk vinden.
Verder: je hebt ruimtes creëren en je hebt ruimtes weggeven. Dat laatste blijft volledig onderbelicht terwijl het hele middenveld werd weggegeven.
Gedurende de hele wedstrijd kon je het beeld stilzetten en vreemde dingen constateren. Middenvelders die als centrale verdedigers acteerden, buitenspelers die beiden aan dezelfde kant stonden, centrale verdedigers die als aanvallers fungeerden. Dat was geen toeval, niet onbewust, het was georganiseerde chaos. Atalanta-Ajax was behalve een voetbalwedstrijd ook een tactisch experiment. Een confrontatie tussen twee clubs die de afgelopen twee seizoenen elk op hun manier voor opwinding hebben gezorgd in Europa. Tussen de financiële mammoettankers uit Londen, Parijs, Barcelona, Turijn, Manchester en Madrid vertegenwoordigen zij de dromen van de kleine landen.
Het was inderdaad een experiment. Maar waarom was de chaos
georganiseerd? Wat heeft meerdere buitenspelers aan dezelfde kant met organisatie te maken? Er wordt wederom geen argument genoemd. En wat leverde het op? Waarom kwam Ajax zo weinig tot kansen met deze georganiseerde chaos?
Gian Piero Gasperini noemde Ajax in aanloop naar de wedstrijd in Bergamo een laboratorium wat tactiek betreft. Hij had het over ideeën die hij waardeert en die hem inspireren. Dat de Italiaan juist daarover begon, is niet verrassend. Hij heeft een kleine provincieclub dankzij een onorthodoxe speelstijl naar de top van Serie A gebracht. Tot op de drempel van een halve finale van de Champions League zelfs. Atalanta stond in augustus met 1-0 voor tegen Paris Saint-Germain toen de blessuretijd inging. Zoals Ajax een jaar eerder één uittrap was verwijderd van een finale tegen Liverpool.
Het Atalanta van Gasperini heeft veel trainers hoofdbrekens bezorgd. Hoe bereid je een ploeg voor op zoveel beweging? Hoe vang je de wingbacks op? Zone- of mandekking? Tegenstanders van de Italiaanse club hebben soms het gevoel dat ze met twee man minder op het veld staan. Omdat er altijd spelers vrijkomen die in beweging zijn. De organisatie bij Atalanta heeft iets weg van een spelhervatting in de NFL. Het zijn lopende mensen en opties. De spelers bewegen kriskras door elkaar en weten van elkaar precies wat ze doen. Ajax werd door die beweging aan de zijkanten een aantal keer verrast doordat bijvoorbeeld Daley Blind zich liet meetrekken door een van de aanvallers en achter hem een gat ontstond.
De prestatie van Ajax in 18-19 schat ik echt wel anders in. Het spel, de weerstand, de individuele klasse, het eindstation, de dramatiek. Ik vond het een wereld van verschil.
Ik begrijp verder niet heel goed wat hier staat. Ik lees over veel beweging en wingbacks. Er zijn zoveel ploegen die veel bewegen en met wingbacks spelen. Het punt dat de auteur probeert te maken is dat Atalanta in tactisch opzicht iets héél bijzonders is, want tegenstanders denken soms dat ze met twee man minder op het veld staan. Dan wil ik wel iets meer lezen dan veel beweging en wingbacks.
Wat is er zo bijzonder aan de tactiek van Atalanta? Hoe uitte zich dat in de wedstrijd tegen Ajax? Hoe neutraliseerde Ten Hag dit? Ik lees er niks over. Het blijft veel te algemeen.
Ten Hag was dus zoals gezegd argeloos geweest. Dat is waar, maar is dat per se verkeerd of fout? De uitslag geeft hem ongelijk. Kijk je naar de intenties en bedoelingen was het eerder dapper dan dom. Met een hoofdrol voor de solo’s van Perr Schuurs. Tegen Atalanta viel op dat hij een aantal keer met de bal aan de voet opstoomde. Bij een 2-2 stand dribbelde hij tien minuten voor tijd tot aan het zestienmetergebied van de Italianen. Zou hij daar gewoon zin in hebben gehad? Zou hij dat zelf hebben bedacht? Zou hij hebben gezien dat er tussen hem en de aanvallers een enorme ruimte lag omdat Atalanta man-op-man dekking hanteerde?
Ik denk dat de zwakke punten van Atalanta goed waren geanalyseerd en dat de solo’s van Schuurs een gevolg waren van een goede voorbereiding. Het was risicovol, maar minder risicovol dan het eruit zag. De twintigjarige verdediger had zijn handen vol aan Duván Zapata. Voor het controleren van de Colombiaanse topspits kreeg hij terecht een onvoldoende. Met zijn aanvallende acties zorgde hij wél voor een error in het systeem van Atalanta.
Oké, dus Ten Hag was argeloos geweest.
Zoals gezegd. Was dit dan al gezegd? Sowieso is het hier relevant dat Ten Hag verwijtend was naar zijn ploeg na afloop. Hoe past dat in dit verhaal?
Nu zijn de solo's van Schuurs opeens de sleutel. Moet je per se je hele middenveld uitkleden voor die solo's? Ik begrijp het nog steeds niet helemaal. Want staat hier nu dat de tactiek was ingericht om Schuurs solo's te laten maken? Omdat Atalanta daar niet op berekend was? Maar wat leverden die solo's dan op? Welke kansen vloeiden hieruit voort? Als het negatieve effect hiervan groter was dan het positieve, wat zegt dat dan?
Dát en veel meer maakte Atalanta-Ajax een interessante CL-confrontatie tussen twee clubs die met iets meer geluk in de finale hadden gestaan van de afgelopen twee edities. Precies hetgeen de superclubs willen verhinderen met een afgesloten elitecompetitie waaraan je alleen op uitnodiging mag deelnemen.
Atalanta-Ajax was in die zin geen tactisch experiment, maar een voetbalwedstrijd zoals die je in toekomst nog vaker wil zien.
Ohh, dus het was
interessant. Nu begrijp ik het, Marco van Basten heeft dit artikel geschreven!