Ajaxtalk

343 schreef:Even splitsen.

Ajax Rules schreef:Ik vond hem verder ook wel wat kruiperig tegenover Cruijff. Zo van "we gaan proberen het vertrouwen waar te maken" ofzo.... (alsof Cruijff in de positie is om de TD van Ajax op de vingers te kijken....)

LouisXIV & co schreef:Nu nog effe Co terughalen en we pakken de CL! :D :headbang: :eusa_dance:

Neefkens schreef:Jij gaat helemaal je seizoenskaart niet inleveren :nooo:

Laat die L14 maar lullen :yes:

joey schreef:Die komt niet. Heeft MVG beloofd.

joey schreef:Met de leegloop in de winterstop zal het dus wel meevallen, hooguit vertrekt Pienaar. Tenminste zoals het er nu uitziet. Maxwell mag nog een half jaartje op onze kosten revalideren.

Ajax is een nette club. ;)

Kowalczyk schreef: Een aantal dingen die hij zei klonken me als muziek in de oren, zoals het feit dat Ajax wat minder rekening wil gaan houden met de 'restwaarde' (oftewel: de verkoopbaarheid) van spelers. "Daar word je geen kampioen mee," zei Van Geel. Kortom: je kunt wel allemaal talentjes van 19 kopen, maar dan heb je drie jaar last van het feit dat ze nog zo jong zijn... en daarna gaan ze weg. Je moet dus ook 'types Cocu' kopen.

Als ik me de laatste jaren aan één ding geërgerd heb, dan is het wel het gezanik over de jeugdige leeftijd van de spelers. Zoals ik wel vaker heb gezegd: knapen als De Jong, Pienaar of Heitinga mogen dan qua 'kalenderleeftijd' nog jong zijn, qua 'voetballeeftijd' zouden ze de volwassenheid onderhand moeten naderen na een stuk of 100 Eredivisie-duels, drie seizoenen Champions League en een paar handenvol optredens in hun nationale elftal. Die hadden nú de ruggengraat van een sterk Ajax-team moeten zijn, maar ze zijn het allerminst.

„Men denkt bij Ajax al gauw dat het goed is; daar heb ik moeite mee”


„Er bestaat geen lange termijn zonder korte termijn”

AMSTERDAM, zaterdag
Een kubus onder het dak van de ArenA. Veel ordners in de clubkleuren. Rijkelijk gevuld bureaublad. Gezinsleden fraai ingelijst aan de wand. En twee shirts van zijn werkgever, het klassieke witte met rode baan en een groene uit 1981. „Sindsdien is Ajax een andere club geworden, maar de sfeer bleef onaangetast. Prestatief en toch warm. Kritisch ten opzichte van elkaar, maar kom vooral niet aan de club. Ook ik dacht de laatste jaren dat Ajax veranderd was. Killer, afstandelijker. Dat beeld bestaat bij veel mensen. Ten onrechte. Ik voelde me meteen heel erg welkom.”

Dat is hij in Alkmaar niet meer. Van Geel zegt nog steeds met iedereen op goede voet te leven, behalve met de machtigste man wiens naam niet wordt uitgesproken: Dirk Scheringa. Van Geel wil er verder weinig over kwijt. „Ik maakte slechts gebruik van een optie in mijn contract die door hemzelf is gecreeerd. Verder heb ik er een fantastische tijd gehad. In drie jaar samen met een aantal andere mensen AZ omgebouwd van lage middenmoter tot topclub. Een selectie geformeerd die klinkt als een klok. Uitstekende trainers gehaald. Dat gevoel van trots wil ik door niemand laten bederven.”

Hij vervult nu al tien jaar zijn roeping. „Ik vorm nergens een bedreiging voor de hoofdtrainer, omdat ik geen enkele ambitie in die richting heb. Het hoogste diploma ook niet trouwens. Is handig, maar het heeft toch vooral met je karakter te maken. Kun je mensen in hun waarde laten? Meningsverschillen tussen vier muren uitpraten? Ik denk dat ik het karakter heb om op die manier te functioneren.”
Hij is een autodidact die het vak leerde toen hij nog voetbalde. „Is achteraf een harde leerschool geweest. Ik stopte op 34jarige leeftijd en deed al wat commerciële dingen voor Willem II. Relatiebeheer, advertentieverkoop. We waren de eerste club met een eigen krant. Liep als een tierelier.”

Van Geel kreeg vervolgens ook de portefeuille technische zaken in zijn schoot geworpen. „Toen ben ik zelf, omdat het al zo lastig was, acht wedstrijden voor het einde gestopt. Ik zat immers nog in dezelfde kleedkamer met spelers die eventueel moesten vertrekken. Eigenlijk ben ik begonnen op de wijze waarop ik nog steeds werk. Met de technische staf en de scouting bij elkaar gaan zitten en evalueren. Hoe gaan we het doen? Uiteindelijk was het aan mij om sommige mensen te vertellen dat de samenwerking zou eindigen.”

„Omdat het zo breed gedragen werd en ik open en eerlijk naar buiten trad, deed ik het gewoon. Maar het waren lastige gesprekken, emotioneel ook. Ik kon me de teleurstelling aan de andere kant, bij mensen in de afhankelijke rol, ook goed voorstellen. Ja maar Martin, we hebben toch zo fijn samen gevoetbald? Waarom? Er is één speler geweest die me daarna nooit meer heeft aangekeken. Hij is allang uit de voetballerij verdwenen, maar het staat me nog altijd bij. Vanuit de kleedkamer kwam ik achter een bureau terecht. De speler werd boodschapper. Een moeilijke periode, maar ik heb me erdoorheen geslagen. Na drie jaar was er niemand meer uit mijn tijd als voetballer. Het werd iets makkelijker en je groeit ook in die rol.”

Hij maakte naam bij Willem II en AZ door met beperkte middelen een winnende eenheid te formeren. In Tilburg leidde het zelfs tot de tweede plaats en de Champions League. Bij Ajax tracht hij dezelfde marsroute naar het succes te volgen. Onbevreesd en onafhankelijk.

Ben je geschrokken?

„Ik moet eerlijk zeggen: het is me niet meegevallen. We hoeven niet van zo heel ver te komen als destijds bij AZ. Daar was geen organisatie, geen duidelijkheid. Een zeer onprofessioneel klimaat. Mensen die nu in het Nederlands elftal staan, hadden geen flauw benul van het feit dat ze betaald voetbal speelden. Moest allemaal groeien. Bij Ajax staat al een organisatie met goede mensen. Maar het besef waar het werkelijk om gaat, het professionele denken; daar is niet iedereen van doordrongen.”
„Men denkt hier al gauw dat het goed is. Wij zijn Ajax. Het is altijd nog goed gekomen, dus nu ook. Daar heb ik wel moeite mee. Het gaat namelijk niet vanzelf. We moeten er met z’n allen keihard aan trekken. Die boodschap wil ik verspreiden. We zijn niet zo geweldig als we denken. We staan op de vierde plaats, dus zullen we daar op dit moment ook wel thuishoren.”
„In algemene zin, van de technische staf tot de scouting, is het hier goed verzorgd. Er is waarschijnlijk geen club in de wereld die zó veel rendement haalt uit de opleiding. Maar daarna geldt: er is nog een lange weg te gaan. Ik merk het op ons jeugdcomplex. Het doel van dat hele gezin is dat zo’n manneke ooit in de ArenA mag spelen. En als dat op een zeker moment gebeurt, is hun doel ook letterlijk bereikt. Dan zeg ik: hé, dit is geen eindstation, maar een tussenstation. Ze hebben zich tien jaar lang alles ontzegd. Dan rijdt die jongen eindelijk met een redelijk goed salaris en een mooie Audi onder zijn kont de brug over en dat is het dan? Nee. Dat is pas de onderste trede van de trap. Zo bezien wordt er, zeker op het mentale vlak, nog te weinig rendement uit de opleiding gehaald.”

Ben je er op een goed moment ingestapt?

„Je zou kunnen zeggen: dit is ideaal zo, want het kan nooit slechter. Maar ik ben geen politiek dier. Ik baal er oprecht van dat we staan waar we staan. Ik dacht mee te kunnen doen om het kampioenschap. Dat had ik liever gezien.”

Volgens veel mensen moet je een Ajax-achtergrond hebben om hier technisch directeur te kunnen zijn.

„Volgens mij niet. Het is nuttig om ooit eens te hebben meegelopen, maar voor mij is dat inmiddels wel heel lang geleden. Ik denk eerder dat het een voordeel is dat ik bij andere clubs heb gewerkt. Ik ken de beperkingen in dit vak, weet hoe je met elkaar iets kan verwezenlijken. Ik kom niet uit de boezem van de club, stap er fris en blanco in. Veel dingen kan ik doorzien en doorbreken.”


Had je wel het idee dat de organisatie vastzat? Dat die frisse blik ontbrak?

„Ik denk het wel, ja. Er heerste te veel de gedachte dat de man een Ajax-shirt gedragen moet hebben en dan was het goed. In die hoek zoekt men het ook vaak. Ik kijk daar dwars doorheen. Mij gaat het in de eerste plaats om de kwaliteit. En als daar dingen uit het verleden bij komen, prima.”

Zo lag algemeen directeur Maarten Fontein nog voor zijn eerste werkdag al onder vuur bij de achterban.

„Voor een algemeen of financieel zwaargewicht vind ik het nog veel minder van belang dan voor een technische man. Wanneer je als algemeen of financieel directeur pretendeert binnen een jaar tot in detail mee te kunnen discussiëren over voetbal, ga je onherroepelijk voor gaas. Al heb je in het bedrijfsleven nog zo’n mooie staat van dienst opgebouwd. Het is dus toch een vak apart. Natuurlijk moet je een club met een omzet van 65 miljoen euro bedrijfsmatig runnen, maar het voetbalgevoel moet je daarin altijd meenemen. Gelukkig vormen we bij Ajax een hecht team van mensen met specifieke kwaliteiten die elkaar aanvullen en, heel belangrijk, ook echt als een team willen samenwerken.”

„De club is veranderd, maar de sfeer onaangetast”


Welk aspect wil jij aan Ajax toevoegen?

„Duidelijkheid. Dat mis ik nog wel. Open en eerlijk met elkaar omgaan. Consequent zijn. Zelf de baas zijn, zonder dat je meteen de zweep laat knallen. Maar dat je wel aangeeft: dáár willen wij naartoe, dat doen we op deze manier en wie wil er met ons mee? Dan denk ik dat we nog een stapje kunnen maken. Ik probeer duidelijk te maken dat mensen zich binnen deze vier muren veilig kunnen uitspreken. Meningen worden gerespecteerd. We hoeven geen politiek te bedrijven. Die sfeer hangt hier nog te veel. Kijk uit wat je zegt, kies het goede spoor, want… Door zo’n vijfde colonne laat ik me niet afleiden. Ik concentreer me op mijn werk en doe mijn best. En uiteindelijk zal de vijfde colonne je waarderen om het feit dat er prestaties geleverd worden. Of niet.”

Is de kritiek van de buitenwacht op de scouting terecht?

„Niet helemaal. Zij komen met namen, suggesties, adviezen. Die informatie zeef je en dan worden er knopen doorgehakt. Uiteindelijk dragen de technisch directeur en de trainer, voetbaltechnisch gezien, de eindverantwoording over nieuwe spelers. Kun je daar dan nog, zodra iemand mislukt, de scouting op afrekenen? Sinds 1 juli 2005 worden ze bij alles betrokkenen. Ze hoeven ook niet per se op één lijn te zitten.
Verschillende inzichten? Prima. Piet Keizer bijvoorbeeld is superkritisch, legt de lat heel erg hoog. Laat dat geluid alsjeblieft horen.”

Ajax is een topclub. Toch hanteer je dezelfde werkwijze?

„Waarom niet? Hier is het scoutingsnetwerk omvangrijker, dat klopt. Maar we hebben dezelfde prioriteiten gesteld als destijds bij Willem II. Ten eerste: de eigen opleiding. Twee: Nederlanders. Drie: wat dichter bij Nederland. En vier: wat verder weg. We hebben ook in het schaduwelftal enkele veranderingen doorgevoerd. Stonden toch iets te veel exotische namen op. Alles is gericht op de aanpassing. Ten opzichte van buitenlanders zie ik alleen maar voordelen, zonder meteen de deur voor buitenlanders dicht te gooien. Spelers met een meerwaarde moeten absoluut komen.”
„Marco van Basten zit ook op die lijn. Wij denken dat die vijver groot genoeg is. Want de verschillen zijn uiteindelijk niet zo heel groot. Het gaat om kleine nuances. Kun je er een team van maken? Daarom is de hoofdtrainer in mijn ogen de belangrijkste man op de werkvloer. Hij moet al die individuen bundelen en omzetten in rendement.”

Heb je het door Louis van Gaal geschreven beleidsplan doorgenomen?

„Ja, en aan de uitgangspunten ervan heb ik me geconformeerd. Bij Willem II hadden we ook een beleidsplan. Ik vind het prettig, het is een houvast. Daar mogen mensen op beoordeeld en veroordeeld worden. Maar tegen NEC stond er een elftal met een gemiddelde leeftijd van 20,3 jaar in het veld. Iedereen weet dat je daar geen kampioen mee kan worden.”
„De huidige voetballerij leert ook dat je niet meer diep in de toekomst kan kijken. Spelers blijven nooit langer dan drie, vier jaar bij je. Er is geen lange termijn zonder korte termijn. Dus moet je nú presteren. Die afstemming moeten we zien te vinden. We hebben één voordeel ten opzichte van vorig jaar. Iedereen weet dat we wat moeten doen.”