Ajaxtalk

De wonderoven van Ajax maakt zichzelf schoon
24/08/2010 11:45

Sinds twee weken terug weet ik het zeker: Ajax is meer decorum dan podium. Hoewel al zes jaar geen kampioen van Nederland meer, houdt de verheven voetbalclub haar Rotary-gehalte onverstoorbaar hoog.

In het spelershome van De Arena bungelt aan het plafond namelijk een zee van kroonluchters. Zo fonkelt er tenminste nog íéts in Amsterdam.

Het was allemaal te zien in de documentaire AFC Ajax: Twee weken tussen hoop en vrees. In de eigenwaan nog immer de beste te zijn, had het hogere volk aan de Amstel een cameraploeg toegelaten om de laatste weken van het afgelopen seizoen mee te beleven. Kom erin, jongens. Feest maar mee.

Het resultaat is bekend. De derde ster van Ajax werd een vallende ster en de documentaire had ook Tussen ledigheid en lulligheid kunnen heten.

Zo kwam aan het licht dat Ajax geen manager voor de verdediging heeft, maar wél voor het spelershome. Paula Heersping raakte in de documentaire maar niet uitgesproken over haar wonderoven.

'Hierin worden de kippetjes gegrild', kirde ze. 'Het is echt een heerlijke oven. We koken er zelfs eieren in. En dan dat piepje! Hoor je het? Nu gaat-ie dus nog even nabruinen.'

Oók bijzonder: de oven van Ajax maakt zichzelf schoon.

Martin Jol (foto) kwam met een interessante ontboezeming. De trainer wil zijn spelers beter maken. Al snel bleek waarin. Zijn broek moet goed hangen, want Jol heeft een dwangneurose.

'Mijn broek hangt altijd links van mijn kantoortje, mijn colbert hangt als tweede en mijn regenjas als eerste. Ja, dat moet dus niet omgedraaid worden. Als er iemand binnenkomt die dat wél heeft gedaan, kan ik daar behoorlijk boos om worden. Maar ja, die mensen weten dat natuurlijk niet.'

En als we goed hadden opgelet, lispelde Jol, hadden we kunnen zien dat de coach in de dug-out al weken geen pet meer draagt. Sinds zijn ploeg wedstrijden is gaan winnen, ligt het hoofddeksel náást hem.

Nee!, verbeterde Jol, dat is geen bijgeloof maar een ritueel. 'Ik kom uit een christelijk gezin, hè. Bijgeloof, dat zou eigenlijk niet moeten kunnen.'

Op het trainingsveld zet Jol de vechtpet daarentegen weer wél op. 'Maar dan is het tegen de zon. Dat zijn toch verschillende dingen.'

Er was meer. In de aanloop naar de laatste competitiewedstrijd, bij NEC, zagen we chef-kok Gijs Kater verwoed peterselie snijden. 'Ik vind het best wel spannend', zei hij. Rik van den Boog bekende dat hij Martin Jol wel eens een knuffel geeft en de algemeen directeur gooide er ook nog een staaltje Amsterdamse bluf in.

'De druk bij FC Twente is groot, want voor hen is het iets zó extreems. Als wíj kampioen worden, is het toch van: De dertigste keer, drie sterren, we vieren een leuk feestje en punt. De historie leert dat zij het wel eens niet kunnen redden.'

We werden ook nog getrakteerd op een hoogstandje van Ajax' trainingsveld. Fred Schrijffers, een vrijwilliger die ballen raapt, heeft namelijk een gave. Hij kan een paard nadoen. Als bewijs begon Fred te hinniken. 'Willen jullie ook nog een koe?' Iemand knikte blijkbaar, want Fred begon te loeien.

Ontroerender was het relaas van Marieke Kroes, een collega van de koe. Zij vertelde dat ze elke dag in weer en wind van Badhoevedorp naar De Arena fietst om voor de Ajacieden eerbiedig het hek van het trainingsveld te openen. Da's toch dertig kilometer op één dag. Wat onthutsend was: geen van de spelers groette haar.

Ah, daar was Fred weer. Daags voor de uitwedstrijd tegen NEC was hij uitgeloeid en stond-ie te bibberen. 'Het zijn de zenuwen. Misschien toch een aspirientje.'

Vierentwintig donkere uren later kreeg FC Twente een huldiging die een documentaire van zichzelf was en mocht Ajax zich wederom geen kampioen noemen. 'Van een kater moet je niet spreken, denk ik', zei Rik van den Boog onbekommerd.

Op De Toekomst gooide Martin Jol er nog eens De Vogeltjesdans uit. Zonder pet, maar zijn handjes zwierden keurig in de maat. Ajax. Het lijkt wel een kermis.

VI


Peter Wekking

Duke schreef:Daar was ik nooit op gekomen.

Jöhnk schreef:Gaap. Het is weer de Feyenoord goed nieuws show.