Geplaatst: wo jan 09, 2008 10:52 am
Op zichzelf begrijp ik het probleem wel waar Van Geel tegenaan loopt. Spelers willen niet. Ze liggen vast, zijn te duur, of zijn praktisch gezien misschien haalbaar, maar willen niet naar Ajax.
Laten we eerlijk zijn: Ajax is al lang geen grote naam meer voor de gemiddelde voetballer. In 2000 kon Ajax nog profiteren van het '1995-effect': een voetballer van 23 had op zijn 18e Ajax de Champions League zien winnen. Voor die generatie was Ajax nog een grote club, of in elk geval potentieel een grote club.
Maar dat zakt natuurlijk steeds verder weg. Het lijkt nog maar zo kort geleden: 1995, het moment dat 1995 vijf jaar geleden was, het moment dat 1995 tien jaar geleden was.... Maar nu is het rampjaar 2000 alweer acht jaar geleden. Binnenkort is het een vol decennium kut met peren. Onze reputatie zakt steeds verder weg. Een jong spelertje van 18 0f 19 (zoals Zlatan Ibrahimovic en Cristian Chivu, toen ze voor Ajax kozen), heeft Ajax sinds zijn zesde (dus misschien wel nooit van z'n leven) iets opvallends zien presteren in Europa. Zulke gasten zien Ajax domweg niet als een club die echt bij de groten hoort.
Of neem zo'n Luka Modric: die heeft tegen Ajax gespeeld, zich oppermachtig gevoeld tegen een rampzalig slecht elftal en met een volkomen onthutst, doodstil publiek op de tribunes... Die denkt: dikke doei, ik zal daar gek zijn.
Tot een paar jaar geleden kon je spelers nog lokken: ja, ja, Nederland is niet het paradijs, en de glorietijd van Ajax is voorbij, maar het voordeel is dat je met Ajax gegarandeerd elk jaar Champions League speelt. Dat is met Tottenham Hotspur of Sevilla nog maar de vraag. Nu kun je alleen maar hopen dat ze zich niet in de laatste paar Europese campagnes van Ajax verdiepen, of een paar dvd's van recente Europese wedstrijden bekijken, want dan kun je het schudden, als Ajax zijnde.
Ik bedoel maar: een heleboel incidentjes gaan langzamerhand natuurlijk wel degelijk een grote ramp vormen. Voorbeeld: in Duitsland heeft Ajax altijd een enorme reputatie gehad, omdat we tot een paar jaar geleden vrijwel altijd van Duitse ploegen wonnen (13 van de 14 keer ging Ajax door, meen ik). Maar Duitsers kijken ook TV. Die hebben gezien hoe Ajax met 4-0 werd afgerost door Bayern Munchen. En met 3-0 door Werder Bremen. Die zaten maandag misschien een beetje te zappen, of op Teletekst te koekeloeren, en zagen staan: VfB Stuttgart - Ajax 1-0. Vriendschappelijk, en dus geen groot nieuws, maar het bevestigt wel het beeld dat al in die koppies zat: oh ja, Ajax Amsterdam - da's niks meer.
Nog een voorbeeld: de Schotten hebben altijd gevonden dat Nederlanders, en Ajax in het bijzonder, voetbal van een andere planeet spelen. Maar die hebben Ajax eruit zien vliegen tegen Celtic, zien dat Celtic en Rangers al jaren beter presteren in de CL dan Ajax, en zien in een klein kolommetje in de krant ook nog staan dat Ajax met 2-1 verliest van Falkirk. Zelfde effect.
Denk je dat de Denen de naam Ajax nog met bewondering en respect uitspreken na twee debacles tegen Kopenhagen en een potje hangen-en-wurgen tegen Brondby?
Cruijff, Van Basten, Bergkamp en het team van 1995 zakken steeds verder weg. Er komen steeds meer jonge voetballiefhebbers bij die pas zes of acht jaar naar voetbal kijken, en hun mening baseren op wat ze zelf gezien hebben.
De auteurs van het gemiddelde programmaboekje zijn heren op leeftijd, dus die blijven het allemaal wel opschrijven als Ajax op bezoek komt, maar 90 minuten later is er weer een lichting genezen van zijn Ajax-bewondering.
Een reputatie is leuk, maar je moet 'm wel eens in de zoveel jaar even bevestigen, want het houdt echt een keer op. En dan komen de uitnodigingen voor leuke toernooitjes in Dubai ook niet meer vanzelf binnen (sorry, maar we benaderen alleen grote clubs) en mag je, als je een keertje Nederlands kampioen wordt, een rondje meeloten in pot 4 van de Champions League.
Een historische reputatie is niet zomaar weg (Real Madrid presteerde dertig jaar lang geen ene moer, maar is altijd een instituut gebleven, en Manchester United ook), maar je moet jezelf niet te lang en niet te erg voor lul blijven zetten, want de weg terug wordt steeds langer en steiler.
Kortom, ga er maar aan staan. Martin van Geel wordt dagelijks geconfronteerd met wat ik hierboven schrijf. Maar: hij heeft wel de hele eerste seizoenshelft de tijd gehad om achter een degelijke verdediger aan te bellen. Als het 'm niet lukt om deze maand een knappe verdediger te halen, dan gaat hij echt af als en gieter. En zelfs als hij dat weet te weerleggen met een overtuigend potje 'open kaart spelen', dan is hij er nog altijd op zijn minst verantwoordelijk voor.In een topfunctie kan het lijntje op zeker moment ook knappen als je weliswaar niet schuldig bent aan, maar wel verantwoordelijk voor technisch wanbeleid.
K.
Laten we eerlijk zijn: Ajax is al lang geen grote naam meer voor de gemiddelde voetballer. In 2000 kon Ajax nog profiteren van het '1995-effect': een voetballer van 23 had op zijn 18e Ajax de Champions League zien winnen. Voor die generatie was Ajax nog een grote club, of in elk geval potentieel een grote club.
Maar dat zakt natuurlijk steeds verder weg. Het lijkt nog maar zo kort geleden: 1995, het moment dat 1995 vijf jaar geleden was, het moment dat 1995 tien jaar geleden was.... Maar nu is het rampjaar 2000 alweer acht jaar geleden. Binnenkort is het een vol decennium kut met peren. Onze reputatie zakt steeds verder weg. Een jong spelertje van 18 0f 19 (zoals Zlatan Ibrahimovic en Cristian Chivu, toen ze voor Ajax kozen), heeft Ajax sinds zijn zesde (dus misschien wel nooit van z'n leven) iets opvallends zien presteren in Europa. Zulke gasten zien Ajax domweg niet als een club die echt bij de groten hoort.
Of neem zo'n Luka Modric: die heeft tegen Ajax gespeeld, zich oppermachtig gevoeld tegen een rampzalig slecht elftal en met een volkomen onthutst, doodstil publiek op de tribunes... Die denkt: dikke doei, ik zal daar gek zijn.
Tot een paar jaar geleden kon je spelers nog lokken: ja, ja, Nederland is niet het paradijs, en de glorietijd van Ajax is voorbij, maar het voordeel is dat je met Ajax gegarandeerd elk jaar Champions League speelt. Dat is met Tottenham Hotspur of Sevilla nog maar de vraag. Nu kun je alleen maar hopen dat ze zich niet in de laatste paar Europese campagnes van Ajax verdiepen, of een paar dvd's van recente Europese wedstrijden bekijken, want dan kun je het schudden, als Ajax zijnde.
Ik bedoel maar: een heleboel incidentjes gaan langzamerhand natuurlijk wel degelijk een grote ramp vormen. Voorbeeld: in Duitsland heeft Ajax altijd een enorme reputatie gehad, omdat we tot een paar jaar geleden vrijwel altijd van Duitse ploegen wonnen (13 van de 14 keer ging Ajax door, meen ik). Maar Duitsers kijken ook TV. Die hebben gezien hoe Ajax met 4-0 werd afgerost door Bayern Munchen. En met 3-0 door Werder Bremen. Die zaten maandag misschien een beetje te zappen, of op Teletekst te koekeloeren, en zagen staan: VfB Stuttgart - Ajax 1-0. Vriendschappelijk, en dus geen groot nieuws, maar het bevestigt wel het beeld dat al in die koppies zat: oh ja, Ajax Amsterdam - da's niks meer.
Nog een voorbeeld: de Schotten hebben altijd gevonden dat Nederlanders, en Ajax in het bijzonder, voetbal van een andere planeet spelen. Maar die hebben Ajax eruit zien vliegen tegen Celtic, zien dat Celtic en Rangers al jaren beter presteren in de CL dan Ajax, en zien in een klein kolommetje in de krant ook nog staan dat Ajax met 2-1 verliest van Falkirk. Zelfde effect.
Denk je dat de Denen de naam Ajax nog met bewondering en respect uitspreken na twee debacles tegen Kopenhagen en een potje hangen-en-wurgen tegen Brondby?
Cruijff, Van Basten, Bergkamp en het team van 1995 zakken steeds verder weg. Er komen steeds meer jonge voetballiefhebbers bij die pas zes of acht jaar naar voetbal kijken, en hun mening baseren op wat ze zelf gezien hebben.
De auteurs van het gemiddelde programmaboekje zijn heren op leeftijd, dus die blijven het allemaal wel opschrijven als Ajax op bezoek komt, maar 90 minuten later is er weer een lichting genezen van zijn Ajax-bewondering.
Een reputatie is leuk, maar je moet 'm wel eens in de zoveel jaar even bevestigen, want het houdt echt een keer op. En dan komen de uitnodigingen voor leuke toernooitjes in Dubai ook niet meer vanzelf binnen (sorry, maar we benaderen alleen grote clubs) en mag je, als je een keertje Nederlands kampioen wordt, een rondje meeloten in pot 4 van de Champions League.
Een historische reputatie is niet zomaar weg (Real Madrid presteerde dertig jaar lang geen ene moer, maar is altijd een instituut gebleven, en Manchester United ook), maar je moet jezelf niet te lang en niet te erg voor lul blijven zetten, want de weg terug wordt steeds langer en steiler.
Kortom, ga er maar aan staan. Martin van Geel wordt dagelijks geconfronteerd met wat ik hierboven schrijf. Maar: hij heeft wel de hele eerste seizoenshelft de tijd gehad om achter een degelijke verdediger aan te bellen. Als het 'm niet lukt om deze maand een knappe verdediger te halen, dan gaat hij echt af als en gieter. En zelfs als hij dat weet te weerleggen met een overtuigend potje 'open kaart spelen', dan is hij er nog altijd op zijn minst verantwoordelijk voor.In een topfunctie kan het lijntje op zeker moment ook knappen als je weliswaar niet schuldig bent aan, maar wel verantwoordelijk voor technisch wanbeleid.
K.
Hopelijk is er leven na de dood.
