Ajaxtalk

Alexander schreef:Wat knap zeg van die jongen. Had het niet verwacht, vond het een beetje een faalhaas.

LucaS schreef:Nederland heeft nooit een topgeneratie sprinters gehad.

Thijs schreef:

Alexander schreef:Wat knap zeg van die jongen. Had het niet verwacht, vond het een beetje een faalhaas.

Vond ik ook al. Twee keer over z'n eigen poten struikelen op de 500....deed me een beetje denken aan mijn eerste pogingen op de ijsbaan, al heb ik ze toen ook maar meteen gestaakt. Gewoon knap dat je dan toch goud pakt in de herfst van je carriere.

'Zonder Ester had ik hier niet geschaatst'
Door: Carl Mureau

Sotsji 2014 Het had niet veel gescheeld of Stefan Groothuis had in 2011 zijn auto in volle vaart tegen een boom gereden. De schaatser zat in een diepe depressie. Bètablokkers, valium én zijn vrouw Ester hielden hem op de been. Gisteren werd hij olympisch kampioen. 'Zonder Ester had ik hier niet geschaatst.'

De eerste knuffels na zijn gouden race waren gisteren voor zijn coach Jac Orie, die hij altijd trouw was gebleven en wiens bril bijkans sneuvelde in de gespierde omhelzing. Wat volgde was een ererondje op het ijs, met de Nederlandse vlag trots in zijn handen. En toen ging de olympisch kampioen naar de bocht waar zijn vrouw Ester zat. Zij daalde snel van de tribunes af, leunde over de kussens en liet zich innig omhelzen.

Wat ze tegen elkaar zeiden? 'We hebben ook privé genoeg shit meegemaakt samen', zei Groothuis, doelend op de inktzwarte periode in zijn leven, pas drie jaar geleden. 'Zij is altijd achter me blijven staan. Daar heb ik haar even heel erg voor bedankt, want zonder haar had ik hier niet geschaatst.'

Zelfmoord
Stefan Groothuis zag 'zwarte mist' in de zomer van 2011. De WK afstanden in Inzell waren verprutst, de schaatser had de grote verwachtingen weer eens niet waargemaakt. Van zijn spaargeld had hij een veel te duur huis gekocht. En dan zag hij ook nog op tegen zijn aanstaande vaderschap. Groothuis dacht zichzelf in de put. 'Ik ben echt van het pad af geweest, helemaal kierewiet', biechtte hij een jaar later op.

Die zomer overleefde hij als een zombie. 'Of ik dichtbij zelfmoord was? Daar ben ik denk ik best wel dichtbij geweest', zei hij daarover. 'Dat is best wel shocking om te zeggen. Iedereen kan zichzelf een hel in zijn hoofd creëren, wanneer hij dat soort gedachten krijgt. Alles is dan zwart. Pikzwart. Alles kon me gestolen worden.'

Psychiater
Met hulp van een psychiater en zijn vrouw Ester krabbelde Groothuis op. Medicijnen - valium en bètablokkers - bleken eveneens nodig te zijn om hem uit het diepe dal te halen. 'Daar werd ik rustiger van.' Hij hield de depressie geheim, in zijn ploeg wist alleen vriend Jan Smeekens ervan. Hij werd vader van zoon Luuk en kreeg zichzelf mentaal weer op de rit. De krachtpatser uit Empe werd zelfs zo sterk, dat hij begin 2012 in Calgary voor het eerst in zijn loopbaan wereldkampioen sprint werd. Vanuit zijn hart klonk de oerkreet: 'Eindelijk!'

Vier jaar geleden, bij zijn vorige Spelen in Vancouver, werd hij twee weken voor zijn race plots ziek. Veertig graden koorts. Het verzwakte lijf hielp hem niet verder dan een vreselijke vierde plek. Uit balorigheid zette hij het daarna op een zuipen. In Turijn, vier jaar eerder, had hij zijn race zelf verknoeid. Toen trok hij van woede de bergen in. Nee, aan de Winterspelen bewaarde Groothuis (32 inmiddels) geen fijne herinneringen. In Sotsji lag zijn laatste kans op olympisch succes.

Monkey Tonk schreef:Tien minuten een gat in de lucht springen? Nee. Nooit. Ik zie Cruijff al. haha.

'Amerikaanse schaatspakken lijken niet getest'

Volgens de fabrikant van de Nederlandse en Russische schaatspakken, Bert van der Tuuk, zouden de schaatspakken van de Amerikanen de reden kunnen zijn voor de tegenvallende prestaties van Team USA op de Olympische Winterspelen. "Het kan veel schelen als een pak niet goed in elkaar steekt", zegt hij.

De Amerikaanse ploeg stelt tot nu toe teleur in Sotsji. Woensdag werd Shani Davis, tweevoudig olympisch kampioen en topfavoriet voor de 1000 meter, teleurstellend achtste op de kilometer. Donderdag konden ook Brittany Bowe (de wereldrecordhoudster) en gouden medaillekandidaat Heather Richardson niet met de besten mee.

Uit de opbouw van de races meent Van der Tuuk op te kunnen maken dat de pakken niet de snelheid bieden die de Amerikanen van tevoren claimden. Voor de Spelen klopte de ploeg zich op de borst dat ze het 'snelste pak ter wereld' zouden hebben, maar Van der Tuuk ziet dat anders. "Ze hebben duidelijk een aerodynamisch probleem. De rijders komen wel goed op gang aan het begin van de race, een teken dat ze wel het vermogen hebben, maar het doorrijden op hoge snelheid kost te veel kracht."

Ventilatiegat
Op het oog denkt Van der Tuuk dat het ventilatiegat op de rug van de Amerikaanse tenues, tussen de schouderbladen, de grootste boosdoener is. Drie jaar geleden experimenteerde hij zelf ook met zo'n opening op de rug. Niet zoals de Amerikanen dat bedoeld hebben voor koeling, maar om de luchtdoorstroming door het pak te verbeteren.
Uit de testresultaten bleek zo'n ventilatiegat funest voor de aerodynamische eigenschappen van de kleding. "Het pak liep als het ware vol met lucht en kreeg daardoor meer volume naarmate de snelheid toenam." "Toen ik de Amerikanen hier met zo'n pak zag verschijnen was ik heel verbaasd. Ik dacht: óf wij hebben toen fouten gemaakt óf zij hebben niet getest. En ik denk dat 't het laatste is."

Aangepast
Voor de 1000 meter vrouwen van donderdag werd het Amerikaanse tenue aangepast. Het ventilatiegat werd gedicht, erkent Richardson, die met een zevende plek erg tegenviel. "Ze hebben er een stuk rubber overheen gedaan, maar het heeft niet geholpen." Een terugkeer naar het normale wedstrijdpak van voor de Spelen is geen optie. "We kunnen niet terug naar het oude pak omdat de kleding voor de Spelen allemaal is goedgekeurd en daar kan niet meer van worden afgeweken. Maar ik weet ook niet zo goed hoe dat allemaal werkt en ik wil daar ook niet mee bezig zijn."

Volgens Bowe, die met een achtste plek ook niet naar behoren reed, is het niet vast te stellen of het schaatspak de slechte resultaten van de Amerikanen kan verklaren. "Dat is niet te zeggen. Er zijn honderden variabelen die een race bepalen. Je kunt de uitkomst ervan niet vastpinnen op één onderdeel."

Geen idee
Ryan Shimabukuro, coach van de Amerikanen, wil niet op de kledingmisère ingaan. "Ik kan daar niets over zeggen. We hebben deze pakken en daar moeten we in rijden. Het zijn goede pakken." "Ik weet niet waar het misgaat. Ik weet het echt niet", zegt hij. Ook aan de voorbereiding op de Spelen kan het niet gelegen hebben, denkt hij. "We hebben precies hetzelfde gedaan als voor de Spelen in Turijn en daar ging het perfect."

Tegen alle teleurstellingen in houdt Bowe vast aan het geloof in een positieve ommekeer op de Spelen. "Zijn we waar we willen zijn? Nee, dat denk ik niet. Maar ik ben er zeker van dat we de zaken weer op kunnen pakken. Het is belangrijk dat we positief blijven."