Geplaatst: di jul 24, 2007 1:46 pm
Dat zeg ik toch ook niet. Ullrich heeft ook nooit toegegeven dat hij heeft gebruikt, net zoals Virenque. Maar bij beiden weet ik het wel zeker dat het wel zo is. Ik kan het alleen niet bewijzen.
Daarbij, was dat niet gebeurd voor de Tour? Oftewel, waarom hebben ze hem uberhaupt laten starten dan? Of was 't toen nog niet bekend ofzo?Beloki schreef:Even over Rasmussen. Opmerkelijke uitlatingen van renners.
Vino zei dat een controle vergeten al erg is, maar twee helemaal. Hij zei dat je dat niet kan maken naar de renners toe die wel altijd alles op tijd doorgeven. Zit wat in, natuurlijk. Maar zei hij erbij, dat maakt Rasmussen natuurlijk niet schuldig. Iets wat de UCI en de ASO ook vonden.
Allereerst mag u niet alleen voortgaan op de sportberichtgeving in de kranten. Wie enigszins vertrouwd is met de sport weet dat dit een heel complexe wereld is en dat de publieke opinie in het algemeen onjuist en zelfs gewild onjuist wordt ingelicht.
Doping is eerst en vooral een industrieel verschijnsel. Ik citeer enkele cijfers van de Europese Commissie die in Bonn tijdens een congres werden meegedeeld. Jaarlijks wordt op wereldvlak voor 4 miljard dollar EPO geproduceerd, wat overeenkomt met 160 miljard oude franken. Men neemt aan dat 80 % van deze EPO-oceaan in de sport terechtkomt. Daarnaast wordt 84 % van de groeihormonen door sportbeoefenaars gebruikt.
Dopingproducten worden dus niet her en der in kleine laboratoria geproduceerd, maar door een moderne grootschalige industrie. De Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven Johnson & Johnson en Amgen produceren dopingproducten. Het gaat om producten die een andere bestemming krijgen dan diegene waarvoor ze werden ontwikkeld.
De totale omzet van dopingproducten op wereldvlak bedraagt 8 miljard euro of 320 miljard oude franken. Het gaat dus om een gigantische markt.
In juli 2002 werd in Limburg beslag gelegd op 550 kg anabolica waarvan de waarde geschat wordt op 137 miljoen euro of 5,5 miljard oude franken. Het gaat om de belangrijkste vangst dopingproducten ooit in Europa. Bij doping gaat het dus zeker niet om wat prutswerk. Op 15 januari werd in Waals-Brabant 500 kg cocaine, met een waarde van 1,5 miljard oude franken, in beslag genomen. In ons gezegende landje kon men dus met twee acties de hand leggen op producten ter waarde van 7 miljard oude franken. Met een dergelijk bedrag zou men de gemeenschappen en het onderwijs kunnen herfinancieren...
Vervolgens is doping een verschijnsel dat slecht en heel weinig wordt opgespoord.
Midden de jaren zestig werd in enkele Westerse landen voor het eerst een wetgeving goedgekeurd die doping bestraft. In Belgie¨ was dat in 1965. In 1967 stierf ook Tom Simpson. In het begin was één derde van de antidopingcontroles positief. Uit de recentste cijfers blijkt dat op dit ogenblik jaarlijks 130 000 antidopingcontroles plaatsvinden die samen 65 miljoen dollar kosten, meer dan twee miljard Belgische frank. Men kan dus niet meer zeggen dat er te weinig geld naar de opsporing gaat; integendeel, men besteedt er fortuinen aan. Van deze controles is echter 98,5% negatief. Nochtans denken velen — en terecht — dat er veel meer doping is dan in de jaren zestig. De controles zijn dus veel minder doeltreffend. Het lijdt geen twijfel dat er steeds meer producten zijn die niet kunnen worden opgespoord.
In wielerkringen beweren vele specialisten dat Lance Armstrong doping gebruikt. Dit blijkt uit studies van prestaties en gemiddelden. Armstrong heeft de jongste Ronde van Frankrijk gewonnen met een gemiddelde snelheid van 41 km per uur, een snelheid die nooit eerder was gehaald en zeker niet in de hitte en tijdens een ronde met talrijke bergritten. Riis en Pantani, die doping gebruikten, wonnen de Tour tegen een gemiddelde snelheid van 39 km per uur. Hoewel dus algemeen aangenomen wordt dat Armstrong doping gebruikt, valt dit onmogelijk te controleren.
Iedereen weet dat men EPO wil aanmaken op basis van menselijk bloedplasma. Tot nog toe gebruikte men het plasma van hamsters, zodat verschillende laboratoria waaronder dat van Lausanne, kunstmatige EPO konden opsporen in urinestalen. Men vermoedt nu dat men er in de Verenigde Staten is in geslaagd een niet-opspoorbaar EPO te fabriceren.
De Denen en de Franse pers kwamen er natuurlijk pas weer mee toen hij in het geel reed. Zo werkt dat in Frankrijk.Ramona schreef:Daarbij, was dat niet gebeurd voor de Tour? Oftewel, waarom hebben ze hem uberhaupt laten starten dan? Of was 't toen nog niet bekend ofzo?Beloki schreef:Even over Rasmussen. Opmerkelijke uitlatingen van renners.
Vino zei dat een controle vergeten al erg is, maar twee helemaal. Hij zei dat je dat niet kan maken naar de renners toe die wel altijd alles op tijd doorgeven. Zit wat in, natuurlijk. Maar zei hij erbij, dat maakt Rasmussen natuurlijk niet schuldig. Iets wat de UCI en de ASO ook vonden.
In het honkbal en American Football worden zondaars slechts 2 weken bestraft wanneer ze betrapt zijn. Iemand de armen van McGuire en Sosa wel eens gezien?joey schreef:Doping is een industrie. Er is allang geen sprake meer van 'loslopende zondaars', van eenlingen die experimenteren. Er gaan kapitalen in om.
Tijdens een hoorzitting over dopinggebruik in de Belgische Senaat gaf een advocaat die veel met dopingzaken te maken heeft een beeld van de stand van zaken:
Allereerst mag u niet alleen voortgaan op de sportberichtgeving in de kranten. Wie enigszins vertrouwd is met de sport weet dat dit een heel complexe wereld is en dat de publieke opinie in het algemeen onjuist en zelfs gewild onjuist wordt ingelicht.
Doping is eerst en vooral een industrieel verschijnsel. Ik citeer enkele cijfers van de Europese Commissie die in Bonn tijdens een congres werden meegedeeld. Jaarlijks wordt op wereldvlak voor 4 miljard dollar EPO geproduceerd, wat overeenkomt met 160 miljard oude franken. Men neemt aan dat 80 % van deze EPO-oceaan in de sport terechtkomt. Daarnaast wordt 84 % van de groeihormonen door sportbeoefenaars gebruikt.
Dopingproducten worden dus niet her en der in kleine laboratoria geproduceerd, maar door een moderne grootschalige industrie. De Amerikaanse beursgenoteerde bedrijven Johnson & Johnson en Amgen produceren dopingproducten. Het gaat om producten die een andere bestemming krijgen dan diegene waarvoor ze werden ontwikkeld.
De totale omzet van dopingproducten op wereldvlak bedraagt 8 miljard euro of 320 miljard oude franken. Het gaat dus om een gigantische markt.
In juli 2002 werd in Limburg beslag gelegd op 550 kg anabolica waarvan de waarde geschat wordt op 137 miljoen euro of 5,5 miljard oude franken. Het gaat om de belangrijkste vangst dopingproducten ooit in Europa. Bij doping gaat het dus zeker niet om wat prutswerk. Op 15 januari werd in Waals-Brabant 500 kg cocaine, met een waarde van 1,5 miljard oude franken, in beslag genomen. In ons gezegende landje kon men dus met twee acties de hand leggen op producten ter waarde van 7 miljard oude franken. Met een dergelijk bedrag zou men de gemeenschappen en het onderwijs kunnen herfinancieren...
Vervolgens is doping een verschijnsel dat slecht en heel weinig wordt opgespoord.
Midden de jaren zestig werd in enkele Westerse landen voor het eerst een wetgeving goedgekeurd die doping bestraft. In Belgie¨ was dat in 1965. In 1967 stierf ook Tom Simpson. In het begin was één derde van de antidopingcontroles positief. Uit de recentste cijfers blijkt dat op dit ogenblik jaarlijks 130 000 antidopingcontroles plaatsvinden die samen 65 miljoen dollar kosten, meer dan twee miljard Belgische frank. Men kan dus niet meer zeggen dat er te weinig geld naar de opsporing gaat; integendeel, men besteedt er fortuinen aan. Van deze controles is echter 98,5% negatief. Nochtans denken velen — en terecht — dat er veel meer doping is dan in de jaren zestig. De controles zijn dus veel minder doeltreffend. Het lijdt geen twijfel dat er steeds meer producten zijn die niet kunnen worden opgespoord.
In wielerkringen beweren vele specialisten dat Lance Armstrong doping gebruikt. Dit blijkt uit studies van prestaties en gemiddelden. Armstrong heeft de jongste Ronde van Frankrijk gewonnen met een gemiddelde snelheid van 41 km per uur, een snelheid die nooit eerder was gehaald en zeker niet in de hitte en tijdens een ronde met talrijke bergritten. Riis en Pantani, die doping gebruikten, wonnen de Tour tegen een gemiddelde snelheid van 39 km per uur. Hoewel dus algemeen aangenomen wordt dat Armstrong doping gebruikt, valt dit onmogelijk te controleren.
Iedereen weet dat men EPO wil aanmaken op basis van menselijk bloedplasma. Tot nog toe gebruikte men het plasma van hamsters, zodat verschillende laboratoria waaronder dat van Lausanne, kunstmatige EPO konden opsporen in urinestalen. Men vermoedt nu dat men er in de Verenigde Staten is in geslaagd een niet-opspoorbaar EPO te fabriceren.
En die beslissing namen ze toen hij in het geel reed, terwijl het al weken bekend was dat hij niet had voldaan aan de eisen. En daar sprongen de Fransen meteen op in, terwijl de UCI en de ASO allang daarvan op de hoogte waren.LucaS schreef:Nee hoor, de Deense bond gaf aan dat hij niet naar het WK en de spelen mocht vanwege het missen van een controle. Toen zijn de kranten erop gesprongen, dat heeft niets met Franse hetzes te maken
Inderdaad!Harm schreef:In het honkbal en American Football worden zondaars slechts 2 weken bestraft wanneer ze betrapt zijn. Iemand de armen van McGuire en Sosa wel eens gezien?