Ajaxtalk

Justin schreef:Ook zo'n net-niet ploeg: Arsenal verliest vandaag van Newcastle United (1-0; Andy Carroll).

Balotelli is eindelijk fit en laat zich zien: Manchester City 2-0 voor tegen WBA (2x Balotelli).

Van der Vaart wil de Bergkamp van Spurs worden

LONDEN - In de box die hij heeft afgehuurd voor zijn familie, schuin boven de middellijn op White Hart Lane, zit een speciaal volumeknopje. Bedoeld om het stadiongeluid ook achter het glas perfect te kunnen horen. Rafael van der Vaart, toekijkend met een lichte enkelblessure, draait de speakers vanavond maximaal open.

,,Echt, van dat publiek krijg je toch kippenvel?" zegt de middenvelder, die ziet hoe zijn ploeggenoten overtuigend van Werder Bremen winnen: 3-0. ,,Hoe ze hier zingen, dat kabaal, volgens mij maak je dat nergens anders mee."

Het is die ongrijpbare magie van het legendarische stadion in Noord-Londen, ingeklemd tussen de vervallen huizen van Tottenham. De tribunes steil en compact. Iedere keer als Van der Vaart hier de laatste maanden scoorde, werd hij als een magneet naar al die mensen toegetrokken, dicht bijeengepakt langs het veld.

Hij liep steeds rechtstreeks in hun armen, letterlijk soms, gegrepen door het heerlijke gebrul dat dan opsteeg, als een muur van geluid. ,,Dat gaat vanzelf", zegt Van der Vaart. ,,Je kunt al die mensen hier recht in de ogen kijken, aanraken. En dan zie je een oud vrouwtje staan met haar armen gespreid en dan denk je: jou ga ik 'ns even lekker knuffelen."

De weg naar het stadion alleen al, langs de steeds iets treuriger ogende belhuizen en kebabzaakjes. Die drommen mensen, wandelend langs de dichtgetimmerde panden aan High Road, aangetrokken door het kunstlicht in de verte. De naam van Rafael van der Vaart is hier overal, op shirtjes en op foto's in de kleine souvenirkraampjes. 'Dutch Master at the Lane', staat er, op één van de T-shirts.

Op weer een ander shirt staan heel droogjes de namen van drie doelpuntenmakers: 'Bale, Kaboul & VDV', met daaronder de datum, 20-11-1010. Een eerbetoon aan de dag dat Tottenham Hotspur met 2-3 van Arsenal won, vorige week zondag, voor het eerst in zeventien jaar op vijandelijke bodem. ,,Onze teammanager Alan Dixon kan schitterend vertellen wat die wedstrijd voor Tottenham Hotspur betekende", aldus Van der Vaart. ,,Dat zit zó diep. Als hij het vertelt, als echte clubman, dan voel je dat zelf ook gelijk zo."

Er wordt instemmend geknikt op Stoneleigh Road, niet ver van het stadion, in één van de verlopen pubs, een half uurtje na de overwinning op Werder. Van der Vaart is inmiddels op weg naar huis met zijn vader Ramon, aansluitend in de lange file van auto's. Ondertussen probeert een groepje Spurs-supporters uit te leggen wat het betekent, de huidige opmars van de club, met de Nederlander in een hoofdrol.

,,Rafael is voor ons wat Eric Cantona vroeger voor Manchester United was", zegt James Bell, een dertiger met een halve liter bier in zijn rechterhand. ,,Een ongelooflijke speler, die vanaf de allereerste minuut een verpletterende indruk maakt. En, net als Cantona destijds was, is Van der Vaart echt een koopje. Ik kan soms nog steeds niet geloven dat hij hier speelt. Als ik ooit een zoon krijg, ik zweer het je, dan noem ik hem Rafael."

In de stampvolle bus 279, rijdend tussen het stadion en metrostation Seven Sisters, heft een tiental supporters een alleszeggend liedje aan. Over een speler die vanavond niet eens heeft meegespeeld, nota bene. Op de eerste regels van de Beatles-hit 'Yellow Submarine' klinkt een tekst die, in al zijn eenvoud, automatisch op de lachspieren werkt.

,,Number one, is Vande'Vaart", zingen ze, een tikkeltje aangeschoten. ,,And number twohoehoe... is Vande'Vaart. And number threeee... is Vande'Vaart. And number fouhouhour... is Vande'Vaart..." Enzovoort. Tot nummer elf. En daarna weer opnieuw, net zolang tot de bestemming is bereikt. De hele bus zingt mee.

De bewondering is alomtegenwoordig, blijkt een dag later. Buiten de poort van het trainingscomplex in Chigwell staan twee supporters in de kou te wachten op Van der Vaart, met een shirt en foto's in de hand. Wanneer de voetballer stopt en zijn raampje opendraait om een paar handtekeningen uit te delen, zucht één van de mannen eens diep. ,,Rafa", zegt hij. ,,You are becoming a fuckin' legend at this club mate."

En laat dat nou zijn wat hij wil worden op White Hart Lane; een legende. Of zoals hij het zelf verwoordt: ,,Ik hoop dat de mensen me hier voor altijd zullen blijven herinneren.''

Van der Vaart heeft zojuist wat gelopen voor zichzelf en de vooruitzichten richting zondag, als Liverpool op bezoek komt, lijken gunstig. Hij kan niet wachten om het ritme van de laatste weken weer op te pakken. ,,Toen Dennis Bergkamp naar Engeland kwam, was Arsenal een beetje zoals Tottenham nu is", zegt Van der Vaart. ,,Op die manier heb ik het ook voor ogen. Ik zou het geweldig vinden om deze club te helpen bij het doorgroeien naar de absolute top. Wat Bergkamp voor Arsenal heeft betekend, dat wil ik gaan betekenen voor Spurs."