Ajaxtalk

Heel veel zin in 2017!

Een van de meest gestelde vragen door journalisten aan het einde van het golfjaar is altijd: wat is je doel voor het nieuwe seizoen Joost? Dat vertel ik graag! Er zijn golfers die hun doelen liever voor zich houden, ik heb er nooit moeite mee mijn doelen in het openbaar uit te spreken. Over twaalf maanden wil ik in de top-30 van de wereld staan. Natuurlijk heb ik het afgelopen seizoen met mijn team grondig geanalyseerd, wat ging goed en wat moet beter om die sprong op de wereldranglijst te maken. Over het putten ben ik heel erg tevreden, het was in bepaalde toernooien zelfs extreem goed op de greens, zeker ook in het KLM Open. Mooi om te zien dat al het harde werken wordt uitbetaald. Dat geldt in iets mindere mate ook voor het chippen. Het moet nóg beter, maar ik heb al flinke stappen gemaakt. Waar ik echt winst kan gaan pakken is bij de slagen met de korte ijzers, de zogenaamde scoringijzers. In 2016 heb ik de bal te vaak niet dicht genoeg bij de hole gekregen bij slagen van 100 tot ongeveer 140 meter. Dan laat je dus heel veel kansen op birdie liggen.

Een tweede belangrijk doel is meedoen om de zege in de majors. Dus niet blij zijn dat ik in de majors kan meedoen, maar echt voor de winst gaan. Als mijn spel met de scoringijzers beter wordt en ik het korte spel nog iets kan verbeteren dan zit dat er gewoon in.

Ik heb me nog niet gekwalificeerd voor de Masters, mijn favoriete toernooi en de eerste major van het jaar. Als ik eind maart in de top-50 van de wereld sta, kan ik wel spelen om het groene jasje. Dat is dus een van de doelen voor de kortere termijn. Ik sta nu 58ste op de wereldranglijst, als ik een sterke start maak in het nieuwe jaar komt de top-50 snel in zicht.

Natuurlijk wil ik in 2017 ook weer minimaal één toernooi winnen, winnen is uiteindelijk waar je voor speelt. Na de World Cup of Golf in Australië, mijn laatste toernooi dit jaar, heb ik bewust geen club aangeraakt. Pas in januari, als ik in Dubai begin met de seizoenvoorbereiding, ga ik weer ballen slaan. Het is goed om een langere periode de clubs niet aan te raken, zo krijg je honger naar de bal. Maar ik moet zeggen dat het al heel snel weer is gaan kriebelen. Ik kijk met een goed gevoel terug op 2016, maar heb heel veel zin om van 2017 een nog beter jaar te maken!

RM: Yeah, but maybe I shouldn't have reacted in the way that I did. But Olympic golf to me doesn't mean that much - it really doesn't. I don't get excited about it. And people can disagree, and have a different opinion, and that's totally fine. Each to their own.

PK: There was a lot of blow-back for you afterwards. When you were asked about it after the opening round you said: "I've spent seven years trying to please everyone and I figured out that I really can't do that, so I may as well be true to myself."

RM: Yeah, I mean when it was announced (that golf was to be an Olympic sport) in 2009 or whatever, all of a sudden it put me in a position where I had to question who I am. Who am I? Where am I from? Where do my loyalties lie? Who am I going to play for? Who do I not want to piss off the most? I started to resent it. And I do. I resent the Olympic Games because of the position it put me in - that's my feeling towards it - and whether that's right or wrong, it's how I feel.

RM: I sent Justin Rose a text after he won, I think I still have the message: 'I'm happy for you, mate. I saw how much it means to you. Congratulations.' He said: 'Thanks very much. All the boys here want to know do you feel like you missed out?' I said: 'Justin, if I had been on the podium (listening) to the Irish national anthem as that flag went up, or the British national anthem as that flag went up, I would have felt uncomfortable either way.' I don't know the words to either anthem; I don't feel a connection to either flag; I don't want it to be about flags; I've tried to stay away from that.

PK: Sure.

RM: Not everyone is (driven by) nationalism and patriotism and that's never been me, because I felt like I grew up in a place where I wasn't allowed to be. It was suppressed. I'm very conflicted because I'm a Catholic and . . .

PK: You don't know what 'anseo' means?

RM: Exactly. I turned on the TV at home and it was the BBC; I did my GCSEs; I used pounds sterling, stuff like that. So I'm a Catholic but I feel very much 'Northern Irish'. And I never wanted it to get political or about where I'm from, but that's what it turned into. And it just got to the point where it wasn't worth the hassle.

PK: But as 'fans' we want you.

RM: Yeah.

PK: You're either with us or against us.

RM: Yeah.

PK: We don't understand.

RM: I spend a lot of time in Dublin and I love it , and I love the people here, and I love the people from up North. And it's been a hard thing for me to go through because as much as I enjoy Katie Taylor boxing, or the two lads (Paul and Gary O'Donovan) getting silver in the rowing, which was unbelievable and incredible and inspirational, I enjoy Justin Rose winning the gold medal in golf, or Mo Farah winning the 10,000 metres . . .

PK: Oh Jesus! Not Mo Farah!

RM: Okay, Jessica Ennis.

PK: Fine.

RM: So it's an awkward one.

PK: And it doesn't always make you popular. We've had these absolutely ludicrous awards on TV here this week - the RTE Sportsperson of the Year awards - and you weren't even nominated.

InnerHarbour schreef:Nou dat zal de snelheid van het spel niet ten goede komen.