Ajaxtalk

Duke schreef:De laatste 600 meter: http://nos.nl/artikel/2129760-gesink-wi ... uelta.html

Jury redt Froome in Vuelta

Chris Froome had het zondag bijzonder moeilijk in de 15e etappe van de Ronde van Spanje, maar mocht na afloop bepaald niet klagen.

Klassementsleider Nairo Quintana en Alberto Contador kozen al vroeg in de etappe de aanval en verrasten de Sky-ploeg van Froome daarmee volkomen. Terwijl zijn concurrenten van hem wegreden, kwam de Britse Tour-winnaar al vrij snel zonder knechten te zitten in de achtervolgende groep.

Bij de finish bleek Quintana 2.37 minuten op Froome te hebben gepakt, Contador moest het met 2.06 doen. Het was vervolgens extreem lang wachten op de andere Sky-renners.

Tijdslimiet
Geen van Froome's ploeggenoten slaagde er in op tijd binnen te komen en eigenlijk had hij dus alleen verder gemoeten. Dat zou zijn missie vrijwel onmogelijk hebben gemaakt.

Quintana zou volgens de regels nog 7 Movistar-teammaten over hebben, Contador (Tinkoff) nog vijf. LottoNL zou alleen George Bennett nog in koers hebben, terwijl geen enkele Nederlander de tijdslimiet haalde.

Slechts 71 van de 164 renners kwamen op tijd binnen na de coupe van Quintana en Contador. Het peloton kwam pas 53(!) minuten na de vroege vluchters over de streep. Hierop besloot de jury dat maandag iedereen weer van start mag gaan.

Na strijd op leven en dood kan Stig Broeckx aan revalidatie beginnen: "Zeer lange weg met als hoop een menselijk bestaan"

Het was alweer een poosje geleden dat we nog iets vernamen rond de nog steeds in coma verkerende wielrenner Stig Broeckx. Gisteravond kwam de fanclub van de 26-jarige Kempenaar van Lotto Soudal echter met nieuws over de toestand van de superknecht die eind mei zwaar ten val kwam in de Baloise Belgium Tour. Het was toen het zoveelste incident met (een) motard(s).

Op de Facebookpagina van de fanclub viel volgende hoopgevende boodschap te lezen: "Na een relatief lange periode van vechten voor het leven is Stig nu toe aan revalidatie. Hij verblijft momenteel in het revalidatiecentrum te Overpelt. Hier is hij in goede handen van een gans team dat hem begeleidt in zijn herstel. Er wordt dagelijks intensief met hem gewerkt, bijgevolg is voldoende rust zeker aan de orde. Het wordt in ieder geval een zeer lange weg met als hoop een menswaardig bestaan."

Nog altijd in coma
De fans van de renner uit de Belgische WorldTourformatie van Marc Sergeant zijn alvast in de wolken met de manier waarop iedereen begaan is met de situatie van de brute pechvogel. "Langs deze weg willen we de vele mensen bedanken voor de massale steunbetuigingen die via het armbandje 'FIGHT FOR STIG' reeds zijn betuigd. In moeilijke tijden voor de ouders, vriendin van Stig, familie en vrienden is het hartverwarmend dat zoveel mensen begaan zijn met zijn gezondheidstoestand." Broeckx, die in 2014 prof werd bij Lotto Soudal, is niet in levensgevaar, maar ligt wel nog altijd in coma.

Lieuwe Westra: Veel erger dan dit kan het niet zijn

Geen Vuelta, geen Eneco Tour. De laatste wedstrijd, die Lieuwe Westra uitreed, was in juni. Dit weekeinde vertrekt hij naar Spanje voor honderd dagen training om weer wielrenner te worden. Een relaas over de afgelopen zes maanden, de zwaarste periode in zijn leven. Dit is geen verhaal over overwinningen of beslissende demarrages. Niet over nipt verliezen. Of over afzien op trainingskampen. Dit is een verhaal over de andere kant van het wielerbestaan. Over eenzaamheid, het verlies van motivatie. Over de vraag: waar doe ik het allemaal voor? Het is het verhaal van het afgelopen halfjaar van Lieuwe Westra (34).

,,Iedereen heeft wel eens een dipje, maar de laatste maanden waren het minst uit mijn leven. Ik heb mijn moeder wel honderd keer gebeld om te zeggen: ik stop ermee. Ik hang mijn fiets aan de wilgen. Zij zei: dat is toch prima, jongen. Je hebt het goed gedaan, een prachtige erelijst. Mijn moeder ziet liever een gelukkige zoon.'' Eerst nog dit. Westra is een Fries, voorheen stratenmaker en liefhebber van housefeesten. Op z'n 21ste besloot hij alsnog prof te worden. Nu is hij dertien jaar hardrijder van beroep. Zijn eerste grote zege boekt hij in het shirt van Vacansoleil in 2009 in de Ronde van Picardië. In de eerste etappe springt hij weg en wat de 120 renners achter hem ook doen, ze zien Westra niet meer terug. Hij wint de rit en het eindklassement.

Het is Westra - bijnaam Ut Beest - ten voeten uit. Aanvallen, aanvallen en nog eens aanvallen. In het wielrennen word je dan soms, heel soms, beloond. Westra wordt twee keer Nederlands kampioen tijdrijden (2012, 2013), wint etappes in Parijs-Nice en Critérium du Dauphiné, helpt Vincenzo Nibali in 2014 aan de Tourzege en is dit voorjaar nog de beste in Driedaagse De Panne.

Depressief
En nu? Westra is opgebrand, lusteloos, depressief, hoe je het ook wilt noemen. ,,Normaal spring ik om acht uur uit bed. Ontbijten, naar de pot en dan op de fiets. Nu heb ik moeite om uit bed te komen, vaak is dat niet voor twaalf uur. Van origine ben ik een trainingsbeest. Elke dag vijf, zes uur. Nu denk ik: hoe kon ik dat ooit aan?''

Want sinds Westra half juni afstapte in de Ronde van Zwitserland heeft hij geen wedstrijd meer uitgereden. Oké, hij stond vorige week aan de start bij de Coppa Bernocchi en Coppa Agostoni, kleine wedstrijden in Italië. Voor de vorm, want de finish haalde hij niet. ,,Normaal kijk ik in een boek en zet ik op het stuur de belangrijke punten. Nu keek ik hoe ik terug kon komen bij de bus.'' De gemoedstoestand van Westra gaat verder dan een vormdipje. Sinds een week of vier slikt hij antidepressiva. 'Rommel' zegt hij zelf, maar het gaat wel langzaam beter. ,,Ik zei tegen mijn huisarts: ik ben in staat te stoppen, maar wil nog een keer proberen of ik het op de rit kan krijgen. We kunnen twee dingen doen, zei hij. Praten met de psychiater of medicijnen. Nou, ik ben niet zo'n prater en over mijn gevoel al helemaal niet.''

Er is niet één aanwijsbare reden dat Westra in zak en as zit. Eigenlijk is het een optelsom, met vele variabelen. Zijn relatie liep na zeven jaar op de klippen. ,,En juist in zo'n periode dat het tegenzit, mis je iemand'', zegt hij in zijn huiskamer in Tijnje. De inrichting verraadt een vrouwelijke touch, ook al is zijn vriendin lang geleden vertrokken. ,,Eigenlijk is dat mijn huis.'' Hij wijst naar een rolkoffer met wielerpakjes en één spijkerbroek. ,,Ik leef 250 dagen per jaar uit een koffer.''

Taalbarrière
Vooral die keerzijde valt Westra zwaar. De angst voor ongelukken in het peloton. De Astana-ploeg - die hem overigens riant betaalt, daarover geen klagen - bestaat voornamelijk uit Italianen en Kazakken. Hij is een Friese buitenstaander. ,,In Italië lag ik bij een Kazachse stagiair op de kamer die ik niet eens kende. Allemaal goede kerels, hoor. En niet dat ze je buitensluiten. Maar die taalbarrière blijft heel moeilijk.''

En in Monaco, waar Westra grote delen van het jaar woont, kan hij maar moeilijk aarden. ,,Alleen zijn in Monaco heeft me opgebroken. Normaal kom je na een koers thuis, slaap je en rijd je de volgende dag naar je familie. In Monaco loop je naar je appartement op zes hoog en kijk je tegen een muur aan. Als ik 's avonds ga eten op een terras zit ik in mijn trainingspak in mijn eentje tussen de families. Dat is echt lastig, hoor, als je met niemand kunt praten.''

Het klinkt niet alleen eenzaam, het is eenzaam. Onderhouden van vriendschappen is bijna onmogelijk. ,,M'n moeder, m'n broer en de broer van m'n ex. Dat is het eigenlijk. Weinigen beseffen dat dit er ook bij hoort. Zo'n groot verschil met mensen die een normaal leven leiden.''

Een normaal leven, Westra leeft het al jaren niet meer. Niet dat hij op zoek is naar medelijden, maar Westra wil graag eens vertellen hoe zijn bestaan als wielrenner eruit ziet. ,,Ik leef al dertien jaar vol als een prof. Vroeg naar bed, elke dag fietsen, altijd letten op wat je eet. Een broodje kaas is eigenlijk al niet goed. Elke dag je lichaam helemaal uitwringen. Elke winter vechten om weer messcherp te worden. Ik ga zo naar Spanje en dan zet ik een weegschaal neer. Wat er ook op staat, 75 of 76 kilo, dat moet naar 68 kilo toe. Als je al die zaken bij elkaar optelt, is het heel veel.''

Maar het is nog niet over. Vandaag of morgen vertrekt hij voor drie maanden naar de Spaanse kust. Een broodje en eiwit-shake als ontbijt, uren fietsen en 's avonds rijst, sla en een beetje vlees. ,,Alles valt of staat met de komende honderd dagen en de maanden daarna. Ik denk dat ik alleen al aan hotelkosten 10.000 euro kwijt ben. Een beste investering. Als je zoiets doet, ben je natuurlijk nog niet helemaal klaar met wielrennen. Als ik dit overleef, is deze periode ook iets waar ik trots op kan zijn.''

Hij wil koste wat het kost zijn laatste jaar bij Astana afmaken. Daarna misschien nog naar een kleinere ploeg in Nederland of België. Denk aan Roompot of Wanty. Maar alleen als hij het plezier weer terugvindt, want bang om te stoppen is Westra al lang niet meer. Zwart gat na zijn carrière?. ,,Ik denk niet dat ik daar last van zal hebben. Veel erger dan dit kan het niet zijn.''

Bron: AD