Ajaxtalk

SylvievdVaart schreef:Leuk! Ik ben benieuwd.

Overigens vond ik BS gisteravond best aardig. Heb het niet volledig gezien, maar vind het idee wel leuk. Beetje Holland Sport achtig, maar toch een eigen frivool gezicht.

Kowalczyk schreef:Voor wie het Gabrich-verhaal van toen (nog eens) wil lezen: het gaat vandaag op de site van Bureau Sport gezet worden. Stay tuned; ik plaats een linkje in dit topic zodra het er staat.

K.

Marillion schreef:Leuk dat Ivan er zelf ook aan heeft meegewerkt.

Kowalczyk schreef:Ik herinnerde me niet dat 'ie nog een keer een rebound-intikkertje voor leeg doel tegen de lat geramd heeft...

Arthur schreef:

Kowalczyk schreef:Ik herinnerde me niet dat 'ie nog een keer een rebound-intikkertje voor leeg doel tegen de lat geramd heeft...

Dat moment is juist het enige wat ik me nog van hem herinnerde. Dat hij zelfs die er niet in kreeg was echt te erg voor woorden.

Wie kent Cees de Wolf nog schreef:Je hebt een aardige dvd collectie.

Heeft ooit iemand van jullie Ivan Cesar Gabrich een doelpunt zien maken in Ajax shirt? Waarschijnlijk niet. Maar ik zal jullie toch even laten genieten van het enige doelpunt dat onze favoriete Argentijn heeft gemaakt in het shirt van Ajax.

Dit hoogtepunt vond plaats op 7 juni 1997 in de wedstrijd Universidad Catolica - Ajax. Ajax verloor weliswaar de wedstrijd met 3-2, maar Ivan Cesar Gabrich maakte vlak voor rust zijn eerste en enige doelpunt voor Ajax. Geniet mensen: http://www.youtube.com/watch?v=jrCfZHwVCc8 Na 8 secondes is het zover

Kowalczyk schreef:

Wie kent Cees de Wolf nog schreef:Je hebt een aardige dvd collectie.

Dat was een deel van mijn muziek-dvd's.

Films, series, Ajax en oorlogsgeschiedenis staan elders...

Het was voor mij overigens erg pijnlijk om de beelden terug te zien, want de werkkamer waarin ik dat gesprekje deed, heb ik inmiddels moeten afstaan. Het wordt de nieuwe slaapkamer van Elin. Zij verlaat de babykamer, die eind juli zal worden toegewezen aan mijn nog ongeboren zoon. Hun oude vader heeft nu een werkhoek (geen kamer, maar een hoek) in de ouderlijke slaapkamer. Dag, werkkamer...



K.

Bennie
Vroeger kwam ik wel eens in zijn sigarenzaak, om een kaartje voor Europacup-wedstrijden te kopen. Ik liep 's ochtends vaak door de Haarlemmerstraat, op weg naar huis, als ik bij mijn vriendin was blijven slapen.
Vanaf de eerste keer wist ik me geen houding te geven tegenover Bennie. Niet dat hij onvriendelijk overkwam, dat was het niet, maar goedlachs was hij nooit. Eerder een beetje kortaf. Ik dacht dat hij het als oer-Ajacied toch leuk moest vinden dat ik duidelijk een trouwe Ajax-supporter was. Maar nee: op mijn bestelling, "één kaartje voor Ajax - Hajduk Split, alstublieft", reageerde hij alsof ik gewoon een pakje sigaretten bestelde, of een strippenkaart. Uit niets bleek dat er onder die zuiver scheerwollen trui, ter hoogte van zijn aan koordjes bungelende bril, een rood-wit Ajax-hart klopte.
En toch wilde ik 'm een blijk van waardering geven. Bennie moest weten dat ik heus wel wist wie hij was. En dat hij voor mij net zo'n held was als Sjakie Swart of Johan Cruyff, of één van die anderen die meer bravoure hebben dan hij. Dat zou hij wel waarderen, dacht ik zo, dat de jongelui van tegenwoordig de oude rotten nog kenden.
Maar hoe pakte ik het aan? Het moest subtiel, wist ik, want van overdreven gedoe moest Bennie niks hebben - dat zag je zo. Een handtekening vragen zou belachelijk zijn, al was het alleen maar omdat ik zelf geen waarde aan handtekeningen hecht. Misschien moest ik bij binnenkomst 'Hallo Bennie' zeggen. Of nee: 'Dag meneer Muller'. Daarna zou het van zijn reactie afhangen: als hij zou glimlachen, zou ik 'm iets luchtigs vragen. 'Gaat u zelf naar de wedstrijd kijken?' Of: 'Het was niks hè, zondag?'
Dat soort impliciete waardering zou hij vast op prijs stellen. Bennie is namelijk permanent verdrietig omdat alles verdwijnt en de tijden veranderen. Dat had ik al bij de eerste blik in zijn donkere, schichtige ogen vastgesteld. Goed, daar ging 'ie dan.
"Dag meneer Muller."
"Goeiemorrege."
"Ik kom een kaartje voor Ajax - Parma kopen." Ik overhandig mijn seizoenkaart.
"Eenmaal Ajax - Parma", herhaalt Bennie.
Nú het ijs breken: "Wat denkt u ervan, tegen die Italianen?"
"Het wordt niks", zegt Bennie. "Tenminste, dat denk ik. Maar ja, wie ben ik, hè?"
"Jij bent Bennie Muller", zeg ik.
Hij kijkt op en heel even zie ik in zijn ogen geen melancholie of stil verdriet. Hij grijnst. "Jij begrijpt het", zegt hij. Hij vouwt mijn kaartje in een envelopje van de Staatsloterij.
Het werd inderdaad niks tegen Parma. Bennie heb ik jarenlang niet meer gezien. Van zijn sigarenzaak heeft hij inmiddels afstand gedaan. Vorig jaar las ik plotseling in Simon Kupers boek Ajax, de Joden, Nederland hoe hij als zevenjarig jochie heeft gezien hoe zijn moeder werd weggevoerd door de nazi's. "Wij kinderen huilden allemaal. De Duitsers zeiden: 'Ach, laten we ze maar met rust laten', maar de Nederlandse nazi's zeiden nee."
Moeder Muller overleefde de oorlog, maar verloor volgens Muller zo'n 150 familieleden. Elke keer als Bennie Muller op TV is, zie ik in zijn ogen het beeld weerspiegeld van een klein jongetje, dat voorgoed het vertrouwen in zijn medemens kwijtraakt. Toch moet ik vaak een beetje om hem lachen, omdat hij het Ajax van nu natuurlijk maar niks vindt, maar tegelijkertijd heel slecht tegen kritiek op zijn cluppie kan. En omdat je aan hem kunt zien dat hij nu eens goed wil vertellen hoe het precies zit, maar als hij het woord krijgt, komt het er meestal net niet uit zoals hij het allemaal bedoelde.
Ik denk dat ik begrijp wat voor paradoxale mix van verdriet en Mokums relativeringsvermogen er in zijn hoofd zit, en wat voor merkwaardige haat-liefdeverhouding hij heeft met Ajax, zijn joodse identiteit en zijn eigen verleden. Hij vindt dat hij eer verdient voor zijn voetbalverleden, maar wil er eigenlijk ook weer niets van weten.
Zeven jaar geleden heb ik hem één keer precies op het goede moment gezegd: "Jij bent Bennie Muller." En ik weet zeker dat we allebei heel even precies begrepen wat dat inhoudt.

Kowalczyk schreef:Yep, HIERO.

Beetje suf verstopt, zoals die hele site een beetje suf is. Maar goed.