Het verbaast me niet erg, het is te zien, maar wat moet Ajax doen? Meegaan in de "vaart der Engelse clubs" met misschien wel allerlei nog onbekende medische gevolgen of doorgaan op de huidige weg (Zijn we al verder dan de diëtiste?) of aanvaarden dat we achter zullen blijven lopen?
Ik heb er maar geen poll van gemaakt, want velen zullen die invullen zonder het artikel gelezen te hebben, maar al lezende dacht ik Gert-Jan Verbeek, want hij dacht ""ook aan zoiets"" maar had wat problemen met de uitvoering, om een eufemisme te gebruiken.
Engelse clubs zijn fitter dan de rest
Door MARCEL VAN DER KRAAN
ROTTERDAM - Manchester United, Liverpool, Arsenal en Chelsea domineren in de Champions League. Fitheid is hun geheim. Met hulp van technologie en fysiologen creëren voetbalclubs in Engeland ware ‘elite-atleten’.
Steven Gerrard rende vorig seizoen in totaal 570 kilometer in alle wedstrijden van Liverpool. Het is de afstand van Den Helder naar Parijs. Van die 570 kilometer legde hij bijna 60 kilometer af op volle sprintsnelheid. Op zijn kilometerteller waren de duurlopen en arbeid van zijn dagelijkse trainingen niet opgenomen.
International Gerrard is de fitste en meest dynamische speler in de Engekse Premier League. Statistisch en wetenschappelijk bewezen aan de hand van nauwkeurige computermodellen van het bedrijf Prozone in Engeland.
Hij staat model voor de extreme fitheid en conditie van alle spelers in Engeland. Want de andere middenvelders in de top van de Premier League blijven niet ver bij hem achter.
Op zoek naar het geheim van het succes dat Manchester United, Liverpool, Chelsea en Liverpool de laatste vier seizoenen in de Champions League hebben, blijkt dat de Engelse topclubs fysiologisch extreme vooruitgang hebben geboekt.
In de achtste finales van de Champions League werd Real Madrid bijna vermoord op Anfield. Van de Koninklijke bleef door het waanzinnige tempo van Liverpool niets over.
Inter Milaan, dat als koploper in de Serie A met de modern geschoolde Mourinho aan het roer fysiek zou moeten kunnen wedijveren met Manchester United, bezweek over twee duels aan de snelheid van de United-spelers.
De 'youngsters' van Arsenal waren in Rome (tegen AS Roma) zelfs in de verlenging niet kapot te krijgen.
Guus Hiddink zag Chelsea Juventus uitschakelen, al was hij niet tevreden over de fitheid van zijn ploeg.
Daarom wil hij dat inspanningsfysioloog Raymond Verheyen de spelers van Chelsea naar hetzelfde niveau gaat tillen als die van Liverpool en Manchester United.
Waar de Italianen mede dankzij het fameuze Milan-lab (het kenniscentrum en laboratorium van AC Milan) de toon zetten, hebben de Engelsen een enorme inhaalslag gemaakt. Bijna alle Premier League-clubs hebben hypermoderne trainingscomplexen aangelegd, voorzien van zwembaden, medische ruimtes, fitnesszalen en overdekte velden.
Ze hebben fysiologen en artsen aangesteld, waardoor dagelijks met hartslagmeters en andere technische hulpmiddelen kan worden getraind.
Vergeleken met een klassieke topscorer als Alan Shearer, heel lang modelprof in Engeland, legt Gerrard vandaag de dag drie keer de afstand af die Shearer in een wedstrijd liep. Op sprintsnelheid! Een analyse van Gerrard tijdens de laatste ontmoeting tussen Arsenal en Liverpool toonde aan dat hij 11,8 kilometer in een wedstrijd loopt. Daarbij sprint hij 1070 meter en maakt hij 147 high-intensity acties. Dat is een korte actie, een tackle of een beweging die op meer dan 75 procent van sprintsnelheid zit.
Over de afgelopen vier seizoenen is het sprinten in wedstrijden bij Premier League-clubs toegenomen met 40 procent. De definitie van een sprint is een 'run' die sneller is dan zeven meter per seconde (gelijk aan de honderd meter in 14 seconden).
Rechter- en linkermiddenvelders leggen in duels zo'n 11,49 kilometer. Centrale verdedigers rennen het minste van alle spelers in een team (buiten de keeper), maar toch blijven ze in Engeland maar een fractie verwijderd van tien kilometer per wedstrijd.
Maar het is de enorme toename aan 'high intensity'-activiteiten die de dynamiek en kracht van het Engelse voetbal vormen. Zelfs een doorsneeclub als Bolton Wanderers, dat vroeger nog bonen in tomatensaus op het lunchmenu had staan en in een park bij het stadion trainde, heeft de forse tv-gelden (40 miljoen per jaar) mede besteed aan technologische ontwikkelingen.
Op het trainingscomplex staat de Cryopod, een ruimte waarin de temperatuur kan zakken tot 130 graden onder nul. Na vier minuten zijn de oogballen van een mens daarin bevroren. Na vijf minuten zijn ze afgestorven. Blootgesteld aan extreme kou gedurende 30 seconden krijgt het lichaam van een atleet of profvoetballer, die in zijn onderbroek en met een masker de koukamer betreedt, een oppepper. Het lichaam denkt namelijk dat het afsterft en regenereert.
De Cryopod, ontwikkeld door ruimtevaartexperts bij NASA, heeft bijna een miljoen euro gekost. In de afgelopen zeven jaar zijn 'high-intensity' acties van de Bolton-spelers met 160 procent omhoog gegaan.
In de jaren dat Graeme Souness nog aanvoerder van Liverpool was en de 'Reds' Europese trofeeën veroverden, nam de Schotse verdediger na het seizoen twee maanden vakantie in Griekenland. Daar had hij 'beer for breakfast' en danste hij tot het ochtendgloren in de disco's. Nu, dertig jaar later, krijgen zelfs de spelers van Bolton voor het zomerreces een laptop met schema's en looppatronen mee.
Ade Stovell, fitness-coach van Bolton, zegt: ,,Je kunt alleen al aan de fysiek van de huidige spelers in de Premier League zien dat het elite-atleten zijn. Dat moet ook wel, want in de Engelse top kun je als speler een vermogen verdienen en de druk om er deel van uit te mogen blijven maken is enorm.''
Het voetbal in de Premier League is intenser geworden, maar tegelijkertijd zijn ook visie en tactiek verbeterd. Op de valreep nog één statistiek, die duidelijk maakt waarom de Engelse topclubs zich sterk hebben ontwikkeld. Prozone heeft ook de 'final third entries' berekend. Laten we zeggen de eindpass of actie in de derde helft van het veld, het gebied rond de zestienmeter.
Het aantal passes en acties in het hele veld is drastisch omhoog gegaan (als gevolg van de toegenomen snelheid), maar het aantal keren dat het strafschopgebied wordt gepenetreerd is veel lager. Toch is het aantal doelpunten gelijk gebleven.
Het betekent dat de bal vaker en sneller wordt rondgespeeld in de ploeg en dat er wat langer wordt gewacht voordat de beslissende pass of opening wordt gemaakt. Maar als die er is, dan is het ook meteen gevaarlijk. Het is, wat de Engelsen noemen, de continentale speelstijl. Alleen wel in de hoogste Engelse versnelling.
