It Was 40 Years Ago Today

[Kowalczyk]

Mooie reconstructie op Sportgeschiedenis.nl:

http://sportgeschiedenis.nl/2009/03/05/ ... arijs.aspx

De 'mistwedstrijd' tegen Liverpool in 1966 was het eerste signaal dat er in Amsterdam een topclub aan het groeien was, maar de legendarische beslissingswedstrijd tegen Benfica, in Parijs, op 5 maart 1969, maakte die signalen min of meer 'officieel': Ajax was een Europese topclub aan het worden en hoefde nog maar voor weinig tegenstanders bang te zijn. De uittocht vanuit Amsterdam was ongekend.

Mooie mijlpaal om even bij stil te staan.

K.

[Thijs]

Mooi om te lezen. Met veel gevoel voor dramatiek zou je kunnen zeggen dat we nu, met alle kaartverkoopperikelen rond Ajax - Marseille (mensen moeten met hun slaapzak voor de computer gaan liggen om nog aan kaarten te kunnen komen!) we een soort cirkeltje maken en voor een nieuwe Europese heerschappij staan. In de volgende ronde uit naar PSG, in de kwartfinale, met 40.000 man naar Parijs!

En ook dán hebben we weer een historische Zweed die ons naar de halve finale gaat schieten....

KENNEDY BAKIRCIOGLU!!!

[Kowalczyk]

En onder het motto "It Was 13 Years Ago Tomorrow"...

Morgen is het dertien jaar geleden dat Ajax de uitwedstrijd bij Borussia Dortmund met 0-2 wonnen.

http://www.ajax.nl/web/show/id=154417/contentid=68974

En daar was ik bij. Zie me nog staan, in die grote supporterstent. Was erg gezellig.

K.

[999]

Met Edje in de hoofdrol.Tja, die zouden we in die heksenketel dik gaan verliezen volgens iedereen ..

[Kowalczyk]

Met Edje in de hoofdrol.Tja, die zouden we in die heksenketel dik gaan verliezen volgens iedereen ..

Inderdaad.

Maar dat is nooit anders geweest, en zal ook nooit veranderen.

Als je fanatiek en uitgesproken een club steunt, ben je kwetsbaar voor hoon als het misgaat. De gemiddelde Nederlander heeft geen seizoenkaart en kijkt thuis op de bank naar voetbal, zonder écht van een club te houden. Dat stelt hem in staat om tegen iedereen die blij is met een overwinning van zijn club te zeggen dat de prestatie niet zo veel voorstelde, en tevens stelt het hem in staat om iedereen uit te lachen die teleurgesteld is over een nederlaag van zijn club. Zelf zit zo'n persoon immers vrijblijvend en liefdeloos tv te kijken. Dan kan niemand je iets maken.

Dat type volk wist in het najaar van 1994 zeker dat Ajax totaal, maar dan ook totaal gesloopt zou worden door AC Milan. Ajax een topclub? Welnee, hahahaha, met je Ajax-bril... Nee hoor: Gullit, Baresi, Maldini, Donadoni, Boban... Ajax kon het wel vergeten.

Vervolgens speel je ze van de mat en win je met 2-0. Dan zijn diezelfde mensen de eersten om de prestatie te downplayen: AC Milan is niet meer wat het geweest is, hun sterren zijn op hun retour en onder Capello was het daar toch allemaal een stuk minder dan onder Sacchi.

AEK Athene? Die hebben al twee jaar geen thuiswedstrijd meer verloren. Heksenketel. Daar gaat Ajax het écht niet redden. Boem: 1-2. Ja, maar erg veel stelt het ook niet voor, dat Griekse voetbal.

En zo gaat dat door, tot de finale aan toe. Vóór de wedstrijd maakt Ajax geen kans en weet iedereen zeker dat ze gaan verliezen (want: tot dusver alleen maar mazzel gehad en dat kan niet blijven duren) - en ná de overwinning was het een gelukkige loting. Zo win je uiteindelijk dus de Europacup door alleen maar (met heel veel geluk) op de zwakke tegenstanders te zijn gestuit.

Dat was in 1971 zo, dat was in 1987 zo, dat was in 1995 zo. En stél dat we dit jaar de UEFA Cup winnen...? Dan is het a) 'slechts' de UEFA CUup ("stelt niet meer zo veel voor") en hadden we b) mazzel dat AC Milan en nog een paar sterke clubs er al uit lagen voordat wij ze konden tegen komen.

Kijk, als je gewoon een hekel aan Ajax hebt, of gewoon een negatieveling by nature bent en jezelf hebt afgeleerd om ergens geestdriftig over te zijn, dan kun je altijd iets verzinnen. Ik vind het best. Ik ben al lang geleden opgehouden om daar naar te luisteren. Ik ben zuinig op het jongetje in mezelf, compleet met het enthousiasme dat daarbij hoort.

Never grow up.

K.

[Daily Blind]

Het is vandaag al minimaal 8 jaar geleden dat we fatsoenlijk voetbal zagen!

[Kowalczyk]

Het is vandaag al minimaal 8 jaar geleden dat we fatsoenlijk voetbal zagen!

Nah, vind ik niet. Vooral de laatste vijf jaar (na de landstitel van 2004) is het vaak bar en boos geweest, maar ook in die jaren waren er incidenteel wedstrijden die ik prima vond.

Onder Blind en Ten Cate, met name. Onder Koster en Van Basten veel minder. Dat moet ik er dan weer wel eerlijkheidshalve bij zeggen.

Ik neem 1995 niet als uitgangspunt. Dat jaar zag ik als een unieke uitschieter naar boven. Ik vind 1995 net zo min de standaard als - pakweg - 2000 of 2006.

Qua voetbal zitten we dit seizoen tamelijk ver onder het gemiddelde 'Amsterdamse Peil', dat is waar. Qua feestmomentjes is dit seizoen dan weer wat leuker dan de voorgaande (Hamburg, Fiorentina, thuiszege op PSV). Ik houd het wel uit, dit seizoen. Er zijn jaren geweest dat ik het er veel moeilijker mee had.

En ja: het went ook dat je nooit iets wint. Helaas.

K.

[666]

Zo lang geleden was die 1-5 in Eindhoven toch niet? We hebben twee jaar terug nog een fantastische pot voetbal van Ajax gezien. En die wedstrijd was niet alleen goed vanwege de uitslag en de manier waarop Ajax Ronald Koeman een tactisch pak slaag gaf. De manier waarop mocht er ook zijn. In één wedstrijd 4-4-2 én 4-3-3 goed uitvoeren, dat zie je niet vaak.

"Oh, die wedstrijd? Ja maar dat was PSV maar dus dat telt niet."

[Daily Blind]

Zo wel 1 goede wedstrijd per seizoen! Bravo wat boffen wij het toch.

Ik wil 70% van de 34 wedstrijden goed voetbal zien en dat is erg lang geleden...

[Kowalczyk]

Ik wil 70% van de 34 wedstrijden goed voetbal zien en dat is erg lang geleden...

Ja. Dat is correct.

K.

[Daily Blind]

Ik wil 70% van de 34 wedstrijden goed voetbal zien en dat is erg lang geleden...

Ja. Dat is correct.

K.

En ik heb het niet eens over winst! Goedspel en verlies is zeker wel eens aanvaadbaar. Als er maar voetbal is te zien. een duidelijke lijn van enig visie.

[Daniel]

Als ik 70% goed spel zie maar tegelijkertijd ook 70% verlies, wordt ik ook daar niet echt vrolijk van hoor.

[Daily Blind]

Je moet lezen wat ik schrijf.. wel eens!

[Daniel]

Mwah, als we "wel eens" verliezen met goed spel en dat kost ons een volgende ronde in de beker, Europees of kampioenschap vind ik het niet echt aanvaardbaar.

[Philippe]

Sgt. Pepper taught the band to play

[Duke]

Ajax kleineert Marseille van Tapie
Door MAARTEN WIJFFELS

MARSEILLE - Meer dan twintig jaar na dato staat de sfeer van die avond hem nog helder voor de geest.

,,Ik weet zelfs nog dat we met The Eye of The Tiger aan de warming-up begonnen. Dat nummer schalde uit wel vier of vijf kolossale geluidsboxen rondom het speelveld,’’ glimlacht Rob Witschge.

,,Het was de begintijd van Bernard Tapie bij Marseille en die had net een radiostation opgekocht. Dat verzorgde een spetterende show bij de halve finale tegen ons. Het stadion was een zee van vlaggen, er was vuurwerk en een goochelshow. Ik ging dollend en schijnboksend het veld op, zo relaxed vond ik de sfeer. Ik had ook meteen het gevoel: het bestaat niet dat wij hier vanavond slecht gaan spelen.’’

Dat blijkt die 6de april 1988 wel. Binnen 45 minuten wervelt Ajax langs de Fransen en linksbuiten Witschge maakt twee doelpunten. Die plaveien de weg naar de tweede opeenvolgende finale voor de Amsterdammers in het toenmalige Europacup II-toernooi. Vlak voor tijd wordt de return zelfs helemaal een formaliteit als Dennis Bergkamp nog 3-0 maakt met een schot van meer dan veertig meter.

Ondanks dat Ajax houder is van de Europacup II, is de club de halve eindstrijd als underdog ingegaan. Het is het seizoen waarin Frank Rijkaard tussentijds opstapt na een conflict met trainer Johan Cruijff en de coach even later zelf met slaande deuren vertrekt. In de competitie is de achterstand op PSV van begin af aan hopeloos. Bovendien ligt Ajax, met na Cruijff het trainerstrio Hulshoff-Haarms-Spitz Kohn aan het roer, al uit het nationale bekertoernooi.

Olympique Marseille is de topploeg in opbouw die later als eerste (en nog steeds enige) Franse club de Europacup I zal winnen. In 1986 heeft de toenmalige burgemeester van Marseille, Gaston Deferre, de rijke en flamboyante zakenman Bernard Tapie gevraagd het voorzitterschap van de club op zich te nemen. Het doel is van l’OM een Europese topclub te maken. Het betekent een intocht van een reeks topspelers uit alle windstreken. In ’88 speelt een aantal van hen al mee. Naast de Kameroense doelman Joseph-Antoine Bell is met Abedi Pelé de beste voetballer van Afrika gecontracteerd. Uit Frankrijk zelf komen Jean-Pierre Papin, Alain Giresse, Bernard Genghini en Yvon Le Roux, die in 1986 derde zijn geworden op het WK in Mexico. De verliezend finalist Duitsland, levert Klaus Allofs en verdediger Karlheinz Förster.

Op de tribune kijkt die avond tegen Ajax ook de piepjonge Eric Cantona naar het elftal waarin hij vanaf de zomer zal gaan spelen.

Ajax doet het een jaar na de gewonnen EC II-finale tegen Lokomotiv Leipzig zonder Rijkaard en Marco van Basten. Omdat reserve Hennie Meijer op Franse bodem een blessure oploopt, neemt de 17-jarige Ronald de Boer op de dag van de wedstrijd nog het vliegtuig naar Marseille.

,,Het was een seizoen met veel problemen, maar in Europa stonden we er wel steeds,’’ herinnert Danny Blind, destijds rechtsback, zich. ,,In de tweede ronde wonnen we bijvoorbeeld thuis én uit van HSV. Zoals we dat seizoen al onze Europese uitwedstrijden wonnen. Onze grootste kracht tegen buitenlandse tegenstanders was ons vleugelspel. Als je het vergelijkt met nu, hadden we destijds veel specifiekere vleugelspitsen.

,,Bij HSV speelde de grote Manfred Kaltz. Die was gewend dat de flank van hem was, maar hij had het heel moeilijk tegen Bryan Roy, die gewoon brutaal begon te dribbelen.’’

Rob Witschge beaamt: ,,Ik was de eerste linksbuiten in de hiërarchie bij Ajax, maar achter me stond de jeugd alweer te trappelen. Dat seizoen speelde ook mijn broertje (Richard, red.) zijn eerste wedstrijdjes mee. Die kwam net als Roy tegenover Kaltz te staan en gooide er meteen een schijntrap uit. Je was toen sowieso niet bezig met tegenstanders, in de zin dat je angst voor ze had.’’

In het stijf uitverkochte Stade Vélodrome houdt Tapie die 6de april voor aanvang een opzwepende toespraak. De dagen ervoor heeft hij zelfs de dokters van zijn wielerploeg Toshiba op het elftal losgelaten in zijn drang naar succes. Ze bereiden maaltijden en vitaminecocktails en zorgen dat de trainingen van coach Gerard Banide op de spelers individueel worden toegesneden. Een aanpak die wel móet werken, zo weet Tapie, want hij heeft Bernard Hinault op die manier zijn grootste wielersuccessen zien boeken.

De held van de avond wordt echter een Ajacied die gewoon beter kan voetballen dan de speciaal geprepareerde tegenstander die hem moet dekken. Rob Witschge treft met Pape Abdourahmane Fall een Senegalees die in zijn carrière nochtans 70 interlands zal spelen en twee keer verkozen wordt tot beste verdediger bij een Afrika Cup.

,,Maar in de weken vooraf was Ronald Spelbos bij Marseille geweest om te scouten,’’ weet Witschge nog. ,,Spelbos was in die periode geblesseerd en had alle tijd om onze analist Tonny Bruins Slot te vergezellen. ‘Jij moet vanuit de rug van die Fall weglopen. Daar heeft ie geen kaas van gegeten,’ zei Spelbos bij terugkeer. Het bleek een gouden advies. Ik kon twee keer scoren uit voorzetten vanaf rechts van Van ’t Schip en Blind en na de rust zag ik dat Fall was gewisseld.’’

,,Ik had nooit meer aan hem gedacht, tot ik drie seizoenen later als speler van Saint-Etienne ergens op een Frans amateurveld sta. Komt één van die gasten naar me toe. ‘Ken je me nog?’ ‘Nee,’ zeg ik. Zegt hij: ‘Ik ben die Fall van Marseille. Na die goals van jou heb ik van de grote baas nooit meer één minuut mogen spelen.’ Ja, Tapie was een mannetje hoor.’’

Bij de return twee weken later in Amsterdam krijgt Marseille nog een piepkleine revanche, door Ajax met 2-1 te verslaan. De finale in Straatsburg wordt de wedstrijd van Eli Ohana (de buitenspeler van KV Mechelen bereidt de enige treffer van Piet den Boer voor) en van de rode kaart van Blind, die de doorgebroken Marc Emmers neerhaalt.

Rob Witschge reikt in 1992 met Feyenoord nog eens tot de halve finale van het EC II-toernooi. Ook daarin scoort hij, zodat alle zes Europese doelpunten uit zijn carrière vallen in een halve finale om de Europacup voor bekerwinnaars. Tegen Real Zaragoza (1987), Olympique Marseille en AS Monaco.

,,Leuk weetje voor een voetbalquiz,’’ vindt de assistent-trainer van Ajax anno 2009. ,,Ik ken zo gauw geen andere Nederlandse speler voor wie dit geldt. Het past wel bij de voetballer die ik was. Op de dagen dat er het écht om ging, stond ik er meestal wel.’’

www.sportwereld.nl

[Marillion]

Mooie herinnering. En ook wel een aardige vergelijking. Toen deden we ook al lang niet meer mee om de landstitel. Maar op één of andere manier heb ik er niet zoveel vertrouwen in dat we daar nu weer winnen.