Moderator: mods
Piet kon, op de dagen dat hij het op zijn heupen had, weergaloos voetballen.Demosthenes schreef:Man van momenten, van het onverwachte, de man die besloot zelf te schieten als iedereen een een-twee verwachtte of juist andersom.
.
Eerste VI-interview met Piet Keizer
In een tijdsbestek van minder dan een jaar heeft Ajax met Johan Cruijff en Piet Keizer twee clubiconen uit de glorierijke jaren zeventig verloren. VI-journalist Pieter van de Vliet sprak het succesvolle duo toen de wereld in januari 1966 aan hun voeten lag. Dat was het eerste interview van Keizer met VI ooit. In VI Rebound wordt dit bijzondere verhaal opnieuw onder de aandacht gebracht.
Er klinkt bewondering en vertedering uit. Boven de tap in dat café aan de Amsterdamse Middenlaan staat een poppetje in Ajax-tenue. De mannen voor en de man achter de tap bespreken weken later nog steeds nog steeds ‘de’ wedstrijd en die goal van die kleine ‘springveer’ Johan Cruijff.
Johan Cruijff, na de training, zit er wat schuchter bij. Hij is tenger, schriel eigenlijk. Veel zegt hij niet. Hij lacht wat. Een heel andere Cruijff dan tijdens een wedstrijd, waar hij naar toeleeft als iemand naar zijn vakantie. Tijdens de wedstrijd is hij een en al actie. Dan ontlaadt hij al zijn concentratie. Dan is hij als een strak gespannen veer die plotseling losschiet, ‘de kleine dondersteen’ van Ajax, het jongetje, heeft een instinct voor de vrije ruimte. Plotseling sprint hij weg, duikt hij er in, een pass van Piet Keizer en jengs, pats, daar zit-ie.
Hoe die kleine, nu achttienjarige, van pingelaar voetballer werd? Veel mensen hebben er wat aan gedaan. Rinus Michels, maar ook Piet Keizer. Hij kreeg gewichten op zijn voeten en zware mannen op zijn rug. Hij leerde hoe hij een corner voor het hok kon krijgen. Hij leerde het pingelen af en hij leerde niet alleen met zijn benen te schieten, maar met zijn hele lichaam. Als een strak gespannen veer die plotseling losschiet. De hele famili Cruijff is Ajax. Daarom voelt Johan zich Ajax. Hij voelt zich er thuis. Hij zou er niet gauw wegwillen, zegt hij (nu nog). Hij is een full-prof en dat bevalt hem goed. In zijn, niet eens vele, vrije tijd leert hij voor zijn middenstandsdiploma.
Johan Cruijff is blij dat hij tot de geselecteerden voor het Nederlands elftal behoort. Met het UEFA-elftal heeft hij veel internationale ervaring opgedaan. Hij speelde tegen Turkije, Ierland, België, Oost- en West-Duitsland, Zweden.
George Kessler vindt hij een fijne trainer, net als Rinus Michels trouwens. Veel conditietraining met de bal krijgt hij van hen. Hij zegt dat hij dat geweldig vindt. Of hij graag in het ‘grote’ Nederlands eftal speelt? Het is een overbodige vraag. ‘Ja’, zegt hij. Of hij graag met Willie Dullens en Willie van der Kuylen speelt, of liever met wat ouderen? ‘Als het maar een goed elftal is, dat vind ik het belangrijkste’, zegt Johan.
Waarom hij is afgekeurd voor militaire dienst? Hij haalt zijn schouders op en lacht wat. Hij weet het niet. Of hij het fijn vindt? Hij knikt.
Johan Cruijff en Piet Keizer zitten in de kamer van Rinus Michels in de catacomben van het Ajax-stadion. Op de achtergrond zit perscontactman Martin Bremer. Hij luistert alleen maar naar wat er gevraagd wordt aan zijn sterren. Oude kwesties mogen niet worden opgerakeld. ‘Dat heeft geen zin’, vindt hij.
Of Piet Keizer (22) het jammer vindt dat hij niet tot de geselecteerden behoort? ‘Ja’, zegt hij. Of hij ondanks alles graag weer in het Nederlands elftal zou willen spelen? ‘Natuurlijk’, zegt hij. Volgens bondscoach Kessler is de hele ‘kwestie’ met de club uitgepraat. ‘De Grote Drie’ van Ajax hoeven Kessler alleen maar te laten weten dat ze er weer zin in hebben. Als Piet praat over zijn schedelletsel, waardoor hij geruime tijd werd uitgeschakeld, grijpt Martin Bremer in. ‘Dat doet er nu niet meer toe’, zegt hij. Maar of Piet Keizer er nog wel eens last van heeft? ‘Nee’, zegt hij.
Piet Keizer is een echte Ajax-jongen, al heeft hij twee jaar in een klein clubje gespeeld. Dat kleine clubje heet Amstel. ‘Ik voetbal al zo lang bij Ajax. Er zijn altijd wel eens kleine dingetjes, maar ik weet wat ik bij Ajax heb.’ Of hij het fijn vond dat Henk Groot weer terugkwam? ‘Van Co Prins vond ik dat ook fijn. Zij hoefden niet aan ons te wennen en wij niet aan hen.’
Kunnen Piet Keizer en Johan Cruijff goed met elkaar opschieten? ‘Dat gaat best geloof ik, is ’t niet Cruijffje?’ Piet Keizer slaat Cruijff op de knie. Het gebeurt spontaan. Het is de enige keer dat Piet Keizer werkelijk spontaan reageert. Verder blijft hij sceptisch tegenover die vreemde journalist, die zich met Ajax komt bemoeien.
Ook Piet Keizer is full-prof. Hij studeert niet. Hij weet nog niet wat hij wil als hij eenmaal met voetballen is opgehouden. ‘Ik bekijk het rustig.’
‘Ja, u bent pas 22.’
‘Ja, ik ben pas 22’, zegt hij. ‘Een jaartje of twee bekijk ik het nog’, voegt hij er aan toe.
Maar of hij dan niet iets wil worden, later een zaak beginnen of zo? Wat wilde hij worden toen hij tien was? ‘U bedoelt zeker conducteur of machinist’, schampert Piet Keizer. ‘Nu wilt u zeker weten wat ik met m’n vrije tijd doe. Nou, ik verveel me niet.’ Op de vraag wat hij met het met voetballen verdiende geld doet, wil hij geen antwoord geven.
Piet Keizer heeft de gave om een schot effect te geven, de bal klimt stijl omhoog en dan… ploep.
Als een steen valt de bal naar beneden. Zijn balbehandeling is af. Razendsnel tikken zijn voeten tegen het leer. Zijn tegenstanders worden er tureluurs van. Welke kant gaat Keizer op? Je weet het nooit.
Natuurlijk hoopt ook Piet Keizer dat Ajax kampioen wordt. Het zou het eerste kampioenschap zijn dat hij meemaakt. Hij hoopt op een gunstige loting voor de Europa Cup. Dus niet meteen Benfica of Real Madrid. Voorlopig vindt hij de competitiewedstrijden belangrijker. ‘Kampioen?’, zegt hij, ‘we hebben nog een halve competitie voor ons. Er kan nog van alles gebeuren.’ Het lijkt of hij net als anderen bij Ajax een beetje genoeg krijgt van al dat geschrijf rond en over de club. Het is misschien ook wel een beetje te voorbarig. Want ook Feyenoord en DWS zijn er nog, tellen nog mee.
Ergens tussen de 29 en de 39 schat ik. Maar zelfs als je 20 jaar na het pensioen van Keizer bent geboren dan hoor je dat te weten...Piet Keizer
Je kon hem zomaar tegenkomen en dat gebeurde me dan eens in de zoveel jaar ook. Gewoon overdag in een kroeg in Oud West of in een niet al te kakkineus deel van Oud Zuid. Op het oog een doodgewone Amsterdammer die doodgewoon de krant zat te lezen onder het genot van een kopje koffie. Maar laten we wel wezen: wie een karrenvracht aan landstitels, bekers, drie Europacups en een wereldbeker met Ajax heeft gewonnen is geen doodgewone Amsterdammer meer, al deed Piet Keizer nog zo z’n best om op te gaan in de krioelende mensenmassa. Zijn uiterlijke verschijning, ietwat corpulent en grijzend, deed niet vermoeden dat hij vroeger de frêle linksbuiten van het grote Ajax uit de jaren zeventig was. Misschien wel de beste voetballer die ooit op de Nederlandse velden heeft rondgelopen. Beter dan Cruijff? Ik ken mensen die hem hebben zien spelen en die zeggen van wel. Ik durf het niet te zeggen.
Nochtans is er nergens op de wereld ooit een taxichauffeur met wie ik over voetbal praatte met mij over Piet Keizer begonnen. Van Vancouver tot Budapest en van Paramaribo tot Heraklion: mensen begonnen over Cruijff, Gullit, Van Basten, Rijkaard of Kluivert. En een taxichauffeur in Bangkok begon zelfs om mij totaal duistere redenen over Stan Valckx en Edward Sturing… Maar niemand begon ooit tegen mij over Piet Keizer. Helemaal niemand begon over de beste linksbuiten van zijn tijd.
Ik heb Piet Keizer nooit zien spelen, behalve dan op archiefbeelden. Toen ik in 1977 luid krijsend ter wereld kwam had Piet Keizer zijn kicksen al drie jaar aan de wilgen hangen. Hij stopte in 1974, op zijn 31e. Ruzie met zijn trainer, Hans Kraaij Sr. De supporters in De Meer kozen voor Keizer. “Kraaij vlieg op, leve Keizer!”, zo stond er op een spandoek te lezen. Keizer had er geen zin meer in. Hij stopte. Hij ging ook niet meer naar een andere club. Hij had er genoeg van en raakte nooit meer een bal aan. Tot die ene dag in 1999. Johan Cruijff organiseerde ‘De wedstrijd van de eeuw’. Iedereen die iets groots voor Ajax had betekend moest meedoen. Piet Keizer mocht niet ontbreken. Dat deed hij dan ook niet. Ik zat in het stadion. Vol verwachting. Ik zou spelers gaan zien die ik alleen maar van videobeelden kende omdat ik simpelweg te jong was om ze gezien te kunnen hebben. Piet Keizer kwam in de eerste minuut al aan de bal. Niet zijn befaamde klassieke schaar of een mooie trap, nee, hij speelde de bal gelijk terug met een risicoloos binnenkantje voet en liet zich even later toen de bal uit was gelijk wisselen. Hij had de conditie van een dood paard. Tot zover Piet Keizer in actie voor mij. Ik heb Piet Keizer nooit live een mannetje zien passeren.
Het enige dat ik Piet Keizer ooit live heb zien passeren waren barkrukken in Amsterdamse buurtkroegen waar we allebei weleens de krant zaten te lezen. De laatste en tevens enige dialoog die ik dan ook wel eens met hem heb gehad was deze:
“Heb jij het Parool al uit?”
“Jazeker, mijnheer Keizer.”
“Ruilen voor de Volkskrant?”
Ik kreeg zijn Volkskrant en hij mijn Parool. Zelfde ellendige nieuws, andere verpakking. Dan maar de puzzel maken. Helaas, die had Piet al gemaakt. En ik zag hem ook doorbladeren in het Parool op zoek naar de puzzel. Maar die had ik al gemaakt. En zo hadden we elkaar op het verkeerde been gezet. We zullen elkaar helaas niet meer tegenkomen in de buurtkroegen. Nooit meer de krant met elkaar ruilen. Rust zacht, mijnheer Keizer.
Hoe kon ik twijfelen aan wat Yopii, geschiedschrijver van Ajax, hier schrijft?Yopii schreef:Pietje, een clubman, echte Ajacied. Een weergaloze rechtsbuiten die je doet beseffen dat het voetbal er niet in alle opzichten op vooruit gegaan is.
Tja Yopii. 
Haha ik heb idd gewoon niet gelezen wat joey schreef.Duke schreef:
Alle beelden die ik ken waren van Keizer als linksbuiten. Maar ja, ik heb hem nauwelijks bewust meegemaakt, en Yopii volgens mij wel. En verder was er ook niemand die hem corrigeerde. Of niemand las wat hij schreef...
Ik had je aanvankelijk ergens in de 40 geschat, maar meende een paar aanwijzingen te zien dat je misschien toch nog net iets jonger dan ik zou kunnen zijn.Duke schreef:Ik ben trouwens al iets ouder, Cruijff. Hoe oud precies laat ik maar even in het midden.
die zouden kunnen claimen dat die dag de ziel van Johan Cruijff gestorven is en op dezelfde dag een 2.0 of een Cruijff versie 2.14 is opgestaan. Hartstikke logisch. 
Tuurlijk, AR.Ajax Rules schreef:De beste linksbuiten die de wereld ooit heeft gezien. En misschien wel de beste speler die Ajax ooit heeft gehad.
Voor mij sowieso de Ajacied met de meeste uitstraling. Ik zal nooit vergeten dat ik voor het eerst "Nummer 14" keek, de film over Johan Cruijff. Maar degene die de show stal en die mij het enige kippenvel-moment bezorgde was Piet Keizer, die in de eerste minuut van de film uit zijn auto stapte en recht de camera inkeek.
Keizer, de excentriekeling, het buitenbeentje, de linkspoot. Voor mij degene die het Ajaxgevoel beter belichaamde dan welke Ajacied dan ook voor hem of na hem. De Ajacied ook die nooit een ander shirt heeft gedragen dan het magische rood en wit. In een tijd dat het Ajax-shirt ook echt nog een prachtig shirt was.
Het stoorde mij vorig jaar al dat men overwoog om ons stadion te vernoemen naar Cruijff, terwijl Keizer in mijn ogen evident zoveel geschikter was.
Lijkt me totaal nutteloos.Sandro_Calaaabro schreef:Waarom zouden we Keizer en Cruijff met elkaar moeten gaan vergelijken om te willen bepalen wie 'beter' was, wie meer uitstraling etc etc?
Knakker.InnerHarbour schreef:Aan het aantal post te zien is er iemand vanmorgen weer zijn pillen vergeten.
Ach, hij zal vooral ook als een stekker gebaald hebben dat hij tijdens het WK van 1974 geen minuut speelde. Zelfs toen Rob Rensenbrink uitviel kwam niet hij, maar René vd Kerkhoff erin.Yopii schreef:Volgens mijn Opa (die het kon weten) was Keizer zo lui als een varken. In het veld dan. Hij deed haast niets. Ja, af en toe bijna achteloos een bal op het hoofd van een medespeler leggen. Om daar vervolgens uitgebreid van uit te rusten.
Keizer was geen grandioze atleet. Dat is ook de reden dat hij vrij snel uitgerangeerd was. Hij heeft de periode meegemaakt waarin het voetbal in rap tempo professionaliseerde.
Yopii schreef:Ten tijde van zijn debuut was voetbal nog een spel voor veredelde amateurs. Toen hij stopte, was het een massasport geworden met alle roem en druk die daarbij hoorde.
Klinkt alsof je opa vanaf de zijlijn stellig dingen roept over een kunstvorm waar hij nauwelijks zelf talent voor had.Yopii schreef:Volgens mijn Opa (die het kon weten) was Keizer zo lui als een varken. In het veld dan. Hij deed haast niets. Ja, af en toe bijna achteloos een bal op het hoofd van een medespeler leggen.
