Gerrie Mühren (67) overleden

[Duke]

Gerrie Mühren (67) overleden


Gerrie Mühren als Ajacied in 1971 tegen Dynamo Dresden.

In zijn woonplaats Volendam is Gerrie Mühren overleden. Hij is 67 jaar geworden. De oud-voetballer van Ajax leed aan MDS, een beenmergziekte. Tot de ziekte zich openbaarde, was Mühren scout bij de Amsterdamse club.

Mühren speelde ook bij FC Volendam, Real Betis, MVV, het Japanse Seiko en FC Dordrecht. Hij kwam 10 keer uit voor het Nederlands elftal.

http://www.volkskrant.nl

Gerrie Mühren (67) overleden

19 september 2013
Ajax is donderdag opgeschrikt door het overlijden van Gerrie Mühren. De Volendammer speelde van 1968 tot en met 1976 in Ajax 1. Legendarisch was zijn hooghoudact in de Europa Cup 1-wedstrijd tegen Real Madrid. Bijna achteloos hield de technicus de bal op 25 april 1973 vijf keer hoog in het kolkende Bernabéu. Behalve als speler was hij ook scout bij Ajax. Gerrie Mühren is slechts 67 jaar geworden.
Gerardus Demonicus Hyacinthus Maria Mühren werd op 2 februari 1946 geboren in Volendam. Na vijf seizoenen voor Volendam maakte de technisch begaafde stilist de overstap naar Ajax. De oudste van de broers Mühren debuteerde op 8 september 1968 voor Ajax in de wedstrijd tegen Fortuna SC (2-0). Gerrie Mühren was in de gouden jaren zeventig een onvervalste basiskracht in de Ajax-ploeg. In, maar zeker ook buiten Amsterdam werd de klasse erkend van Mühren. Zijn fijnbesnaarde techniek, loopvermogen én zijn opofferingsgezindheid werden door velen geroemd. ,,Gerrit beschikt over z’n goede traptechniek dat hij met de bal de veters uit je schoenen kan halen’’, liet Willem van Hanegem - ploeggenoot van Mühren bij Oranje - ooit bewonderend weten.

Na de karrenvracht aan Amsterdamse successen - Ajax en Mühren wonnen alles wat een club kan winnen - verliet hij club na het seizoen 1975 - 1976. Na 298 officiële optredens in Ajax 1 (72 doelpunten) volgde een overstap naar Spanje. Opnieuw was Mühren succesvol. Als speler van Real Betis Sevilla werd de Volendammer in 1977 gekroond tot Spaans Voetballer van het Jaar. ,,Het is persoonlijk mijn mooiste prijs’’, blikte Mühren daar in 2010 zelf trots op terug. ,,Vooral ook omdat er die tijd zo veel goede spelers in Spanje voetbalden. Neem Johan Cruijff en Johan Neeskens bij FC Barcelona. Ook Mario Kempes was een ster in de Primera Division. Ook toen speelde ik natuurlijk tegen Real Madrid. Wist je dat ik zeven keer tegen Real heb gespeeld en zeven keer niet heb verloren?’’


Gerrie Mühren speelde 298 wedstrijden voor Ajax.

In de legendarische Europa Cup-wedstrijd van zijn hooghoudstunt was Mühren bovendien de maker van de enige treffer. Ajax versloeg in de halve eindstrijd, in het hol van de leeuw Real Madrid: 0-1. ,,Vraag wie het enige doelpunt maakte en je zult tien namen horen. Behalve mijn naam’’, stelde de 10-voudig international met de hem kenmerkende bescheidenheid en een vleugje humor.

Jaren geleden haalde Gerrie Mühren meer herinneringen op aan zijn tijd bij Ajax: ,,Zo vond ik mijn doelpunt tegen Bayern München het mooiste. Maar ook de Ajax - Feyenoord, die we met 2-1 wonnen door een doelpunt van mij en één van Arnold net voor tijd, was schitterend”, sprak hij eind 2003. Naast zijn debuut in Ajax 1 sprak Mühren in 2008 vol trots over de jubileumtreffer die hij ooit maakte als Ajacied. ,,Ajax speelde tegen Telstar en direct na de aftrap stond iedereen van ons in het strafschopgebied van Telstar. Ik snapte er niets van en sloot ook maar aan. Swart legde de bal terug en drie man maaiden er overheen. Ik kon de bal zo intikken en kreeg een staande ovatie. Ik begreep er niets van. Bleek mijn goal het duizendste doelpunt van Ajax in eredivisieverband te zijn. Die wilde iedereen wel scoren. Iedereen wist het ook, behalve ik!”

Tot ver na zijn carrière bleef Gerrie Mühren actief met een bal. Samen met broer Arnold organiseerden de Mührens voetbalclinics op de Nederlandse amateurvelden. Alles om de voetbaljeugd plezier in het voetbal bij te brengen. Want dat was voetbal toch vooral voor Gerrie Mühren: plezier, heel veel plezier.

Ajax wenst de nabestaanden van Gerrie Mühren veel sterkte met de verwerking van dit verlies.

http://www.ajax.nl

[Yopi]

RIP

Geweldige voetballer en trouw Ajacied.

[Bert]

Dit komt als een enorme schok voor mij. Mühren was een grootheid.

[Ajaciedjuh]

RIP Voor altijd in mijn geheugen als een geweldige technicus! Veel te jong overleden. Sterkte voor de nabestaande!

[Yopi]

Mühren kon de trap of en af lopen terwijl hij de bal hoog hield. Dat heb ik ook eens geprobeerd, ik brak bijna mijn nek.

[Lionel]

Wat een held..

[Ajaciedjuh]

http://www.youtube.com/watch?v=Ai8VpY0rszE

[SylvievdVaart]

Mijn vader, groot fan, gebruikt vaak lovende woorden als hij het over Gerrie Mühren heeft. De normaal zo nuchtere boerenman kan dan zijn geluk niet op. Een prachtig gezicht.

Gerrie Mühren, RIP.

[Bert]

http://www.youtube.com/watch?v=Ai8VpY0rszE

Nee, dan zijn doelpunt tegen Bayern! Moeilijk te zien (cameraman speelde niet helemaal in op Mührens kwaliteit), maar wát een volley.

[Toppie]

Een gouden linker net zoals z' n broer RIP

[Toppie]

Een gouden linker net zoals z' n broer RIP

[Cruijff]

RUST ZACHT GERRIE

Bedankt voor de mooie momenten, dat waren er heel, heel, heel erg veel. Dat eindigt niet bij het balletje hooghouden in Bernabeu, daar kun je 3 video's van samenstellen.

Familie, geliefden en (voetbal)vrienden veel sterkte.

Wat bijzonder dat de eerstvolgende wedstrijd die in de Arena gespeeld zal worden Ajax-FC Volendam is.

[Kowalczyk]

Een groot verlies voor de club. Gerrie Mühren was een briljant voetballer, een groot Ajacied en een buitengewoon zachtaardig, bescheiden en vriendelijke man. Wat vreselijk dat zijn einde zo vroeg moest komen, door een nare ziekte.

Ik buig in eerbied. Beste Gerrie, bedankt voor alles. Rust zacht.

K.

[Marillion]

Treurig bericht.

De beelden van het hooghouden in Bernabeu tegen Real Madrid gingen natuurlijk de hele wereld over. Tot op de dag van vandaag keren ze met enige regelmaat terug. Maar los van dat ene moment heeft hij natuurlijk nog veel meer betekent voor Ajax en het Nederlandse voetbal.

Ik stel voor dat Ajacieden die dat nog niet hebben gedaan alsnog een kaartje kopen voor Ajax-Volendam. Dat lijkt me een mooie gelegenheid om Gerrie een laatste eer te bewijzen.

[Yopi]

Gerrie Mühren was zo bescheiden. Als hij een grote bek had gehad, zoals Arie Haan bijvoorbeeld, zou hem meer erkenning ten deel zijn gevallen.

[Jöhnk]

Dit komt voor mij als donderslag bij heldere hemel. Ik wist niet eens dat Gerrie ziek was.

Veel te jong natuurlijk.

[wimpey]

Dit komt voor mij als donderslag bij heldere hemel. Ik wist niet eens dat Gerrie ziek was.

Idem.

Gerardus Demonicus Hyacinthus Maria Mühren: z'n ouders waren net zo creatief als hij was.

Treurig, een echt voetbaldier zonder opsmuk en agenda's.

[Zuidema]

Ach nee, wat een triest nieuws ineens.

Prachtige technische voetballer. En toch zo bescheiden. Hij liet zijn voeten spreken.

Dankjewel voor al die fraaie staaltjes voetbal. Dat ze je daarboven maar een voetbal mogen geven in plaats van een of ander sloom harpje. Zodat je lekker verder kan pielen met je lust en je leven.

Rust zacht, Gerrie.

Sterkte aan de nabestaanden.

[999]

Rust zacht, bedankt voor al die mooie momenten op het veld ....

[Duke]

http://www.youtube.com/watch?v=W1BSmOv3aS8

[beelzebub]

Ik heb 'm nooit zien voetballen, maar wat een fijne man als ik de verhalen mag geloven. Mooi filmpje ook.

Ik hoop dat ze daarboven een bal voor Gerrie hebben

Door: Thijs Zonneveld

20-9-13 - 08:22 bron: AD Sportwereld

Het tafeltje in de voetbalkantine zag eruit zoals tafeltjes in voetbalkantines eruit horen te zien: met een Oud-Hollands kanten kleedje erover.
Achter het tafeltje zaten twee broers die perfect bij het kleedje pasten. De ene heette Gerrie, de andere Arnold. De Mührens kwamen uit Volendam: de hoofdstad van alles wat Oud-Hollands is.

Gerrie & Arnold werden door een stuk of honderd kleine jochies aangekeken. Ik was er een van. Het was ergens eind jaren 80, dus Arnold kenden we allemaal: die speelde bij Ajax en die hadden we in ons Panini-boek zitten. Hij kwam ons voetballes geven. Wie Gerrie was wisten we eigenlijk niet - en hem even googlen kon nog niet. Hij zag er oud uit. Hij had een kunstgebit en een coupe Dick Advocaat (lok van links naar rechts over kale plek gekamd) - maar het aller Oud-Hollandst was zijn geruite opabroek. Gerrie, zo concludeerden wij, was vast met Arnold meegekomen om de ballen te halen en limonade uit te delen tijdens de pauze.

Tien minuten later stonden we op het veld voor de warming-up. Die werd gedaan door Arnold. Gerrie was even omkleden; hij was met zijn opabroek en een sporttas uit het jaar nul naar kleedkamer 6 gestiefeld. Ergens tussen het rekken, strekken, knieën hoog en hakkenbillen kwam Gerrie het veld oplopen. Niet meer in zijn geruite broek, maar in een trainingspak. Zo'n hele fijne van een merk dat niet meer bestaat, met grote jaren 80 vlakken op de schouders. Zo eentje die een beetje ruist als je loopt. De pijpen van het trainingspak had hij in zijn kousen gestopt; daaronder droeg hij zwarte kicksen. Gerrie zag er ineens totaal anders uit. Hij liep niet meer houterig, sterker nog: hij liep helemaal niet. Hij zweefde. Het was alsof hij het gras niet raakte.

Gerrie pakte een bal en liet 'm op zijn schoen stuiteren. Eén keer, twee keer, drie keer, honderd keer. Hij legde 'm in zijn nek, liet 'm rondjes draaien op zijn voorhoofd, goochelde er wat mee op de punt van zijn hak en schoot 'm daarna van dertig meter strak in de winkelhaak. Achteloos. We stonden erbij en keken ernaar, zonder met onze ogen te knipperen. Hoe was het mogelijk dat de man die tien minuten geleden nog als een oude man met een opabroek achter een kanten kleedje had gezeten, zoiets kon?

Het moest aan het trainingspak liggen, dat kon niet anders.

Dat pak was Gerries Supermancape. Als hij dat aantrok kon hij alles: zweven, goochelen, de bal betoveren. Hij was geboren om een trainingspak te dragen. Het zat hem als een smoking. Geen Martin-Jol-campingsmoking, maar een James-Bond-shaken-not-stirred-smoking.

De rest van de middag heb ik alleen nog maar naar Gerrie gestaard. Hoe hij de bal beroerde: dat was pure liefde. Hij aaide, hij streelde, hij fluisterde er lieve woordjes tegen. Hij hield van de bal, de bal hield van hem. En hij leerde tienduizenden jochies ook - al was het maar een klein beetje - van de bal te houden.

Gerrie Mühren werd 67 jaar oud.

Ik hoop dat ze daarboven een bal voor hem hebben. En een fijn trainingspak

[Thijs]

Mooi stuk.

[Cruijff]

Ik heb 'm nooit zien voetballen, maar wat een fijne man als ik de verhalen mag geloven. Mooi filmpje ook.

Ik hoop dat ze daarboven een bal voor Gerrie hebben

Door: Thijs Zonneveld

Thijs Zonneveld heeft Gerrie, gezien zijn leeftijd, ook nooit zien voetballen.

Maar dat maakt niet uit. Bij sommige iconen voel je hoe groots en hoe puur ze zijn. Gerrie Mühren was zo'n icoon en blijft dat voor altijd.

[Yopi]

Maarten de Vos schreef in zijn legendarische boek De Ajacieden:

Voor de buitenstaander is Mühren een iet zo spectaculaire speler. Hij heeft niet de allure van Keizer, het spectaculaire van Cruijff of de verrassing van Swart. Mühren is een voetballer die onopgemerkt coördineert. Gerrie Mühren past in alle combinaties zonder dat hij werkelijk opvalt. Misschien heeft dat te maken met zijn karakter ("Gerrie is te nederig", zegt zijn moeder) dat weer verband houdt met zijn afkomst uit het grote gezin, waarin ieder rekening heeft te houden met de ander en waarin voor pure individualisten nauwelijks plaats is. Gerrie zegt zelf: "Ik vind het niet erg om te sprinten zonder dat ik de bal krijg. Ik heb dan de aandacht van de verdedigers getrokken, waardoor andere spelers uit mijn elftal zich kunnen vrijspelen. En vroeger vond ik het al leuker om iemand een doelpunt te laten maken dan die bal er zelf in te schieten.

Voor de duidelijkheid: Gerrie Mühren kwam uit een gezin met negen kinderen, waaronder vijf jongens.

Mooi is om te lezen hoe Michels van hem een topper maakte:

Op de training had Michels alle aandacht voor het gewillige klasse-ventje Mühren. Hij liet hem sprinten tot hij erbij neerviel om de snelheid op te voeren. Michels gebood Mühren de bal sneller te spelen. Mühren had wat dat betreft een van de Volendammer ziektes, hij wilde graag de bal nog eens aaien of een mannetje pakken. Michels leerde hem dat zoiets in het profvoetbal niet past. En Michels leerde Mühren vooral koppen. Mühren herinnert zich: "Soms, als ik de lucht in ging, dan riep Michels: 'Gerrit, je lijkt wel een schroevendraaier...' Wanneer Mühren tijdens een partijtje meer dan wie ook liep te rennen, dan zei Michels niets. Hij wist dat Mühren over een ongelooflijk uithoudingsvermogen beschikt; wanneer Mühren een moeilijke bal moeiteloos doodmaakte, dan zei Michels niets, hij kende de technische kwaliteiten van Mühren voldoende. Pas als Mühren goed de lucht in ging of zich pittig teweerstelde in een persoonlijk duel, pas dan kon Michels stentoren: 'Zó is 't, Gerrit".

[Dubbel]

10 interlands is natuurlijk veel te weinig. Gelukkig was er dat ene moment waardoor je ook voor ons en latere generaties een held zal blijven. Nu pas lees ik over jouw rol in klassiekers, een tijd in Spanje en Ajax' millennium treffer. Groot Ajacied. Rust in peace!