Old skool voetbalcultuuuurrrr

[Kowalczyk]

Ik mis op AT een plekkie voor discussies die wel over voetbal gaan, maar niet over voetbal, als het ware.

Voetbalcultuur. Al die dingen die vroeger zo tof waren, maar nu niet meer, en waardoor je soms de hele wedstrijd miste.

Die dingen.

Bij wijze van aftrap plaats ik hier mijn nieuwe Balgevoel-column, over 'Ons soort jongens'. Je leest 'm HIERRRR - en zegt het voort!

K.

[joey]

Het is de leeftijd, Ko.

Met de supporterscultuur heb ik nooit iets te maken gehad. Toch herken ik wel wat je schrijft. Het is allemaal zo zakelijk geworden, zo dichtgetimmerd, er is weinig ruimte meer voor het speelse. Zeker ook op het veld.

[Kowalczyk]

Met de supporterscultuur heb ik nooit iets te maken gehad. Toch herken ik wel wat je schrijft. Het is allemaal zo zakelijk geworden, zo dichtgetimmerd, er is weinig ruimte meer voor het speelse. Zeker ook op het veld.

Ja. Zelfs als je de supporterscultuur even buiten beschouwing laat, is er nog genoeg om heimwee naar te hebben. En dat is niet eens per se nostalgie. Neem dat boek van Marcel van Roosmalen over Vitesse, Je hebt het niet van mij. Dát vind ik dus mooi: even achter de façade van de mediatraining kijken, zien dat die spelers gewoon mensen zijn, met hun eigen merkwaardigheden en fouten. Dingsdag die transfergeruchten over zichzelf op internet plaatst. Briljant. Dat is heel erg 'van nu' (internet!), maar tóch ouderwets, omdat het cult is, en 'menselijk', en 'klein'.

Ook geweldig: Edward Linskens, maker van één van de belangrijkste en meest legendarische goals uit de PSV-historie, die nu met zijn ongelooflijke Debiteuren Crediteuren-hoofd de PSV Fanshop runt.

Of Lucius, met zijn vuurwerkhandeltje.

Milko Djurovski, die in de rust een peuk opstak in de kleedkamer van het Oosterpark.

Dat Champions League-protocol... Gatverdamme. Je mag je kleine teen nog niet eens buiten de aangegeven lijnen zetten. Geen reet aan, eigenlijk.

K.

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Ik mis op AT een plekkie voor discussies die wel over voetbal gaan, maar niet over voetbal, als het ware.

Voetbalcultuur. Al die dingen die vroeger zo tof waren, maar nu niet meer, en waardoor je soms de hele wedstrijd miste.

Die dingen.

Bij wijze van aftrap plaats ik hier mijn nieuwe Balgevoel-column, over 'Ons soort jongens'. Je leest 'm HIERRRR - en zegt het voort!

K.

Voor dit soort zaken kijk ik niet op Ajaxtalk, maar op footballculture.com. Dit site is kk master, malle!!!!

[Thijs]

Ja. Zelfs als je de supporterscultuur even buiten beschouwing laat, is er nog genoeg om heimwee naar te hebben. En dat is niet eens per se nostalgie. Neem dat boek van Marcel van Roosmalen over Vitesse, Je hebt het niet van mij. Dát vind ik dus mooi: even achter de façade van de mediatraining kijken, zien dat die spelers gewoon mensen zijn, met hun eigen merkwaardigheden en fouten. Dingsdag die transfergeruchten over zichzelf op internet plaatst. Briljant. Dat is heel erg 'van nu' (internet!), maar tóch ouderwets, omdat het cult is, en 'menselijk', en 'klein'.

Ook geweldig: Edward Linskens, maker van één van de belangrijkste en meest legendarische goals uit de PSV-historie, die nu met zijn ongelooflijke Debiteuren Crediteuren-hoofd de PSV Fanshop runt.

Of Lucius, met zijn vuurwerkhandeltje.

Milko Djurovski, die in de rust een peuk opstak in de kleedkamer van het Oosterpark.

Dat Champions League-protocol... Gatverdamme. Je mag je kleine teen nog niet eens buiten de aangegeven lijnen zetten. Geen reet aan, eigenlijk.

K.

Haha ja, uiteraard helemaal eens en ik smul ook van zulke verhalen. Nu is het wel zo dat er nog genoeg merkwaardige en hilarische anekdotes gebeuren in het profvoetbal, maar er heerst onder de meeste journalisten wel een gentleman's agreement dat er over privé-zaken van voetballers eigenlijk niet geschreven wordt. Ook met het internet moet je uitkijken met wat je zegt, want ik denk dat die anekdotes vroeger in het café wat makkelijker werden doorverteld dan nu.

Die UEFA verpest een hele hoop inderdaad. Ze mogen het, want ze geven heel veel geld, daarom werkt iedereen ook mee. Maar pffff, het is wel een commercieel gedrocht hoor. Ik werd verliefd op Ajax door die fantastische sfeer in het Olympisch Stadion, dat waanzinnige 'We are the champions' met die tienduizenden shawltjes en al dat bengaalse vuurwerk. Nu hoeft er één fakkel te worden afgestoken en het is 'OPHOUDEN WE KRIJGEN EEN BOETUHHHH!!!!'

Toch is er, ook in de voetbalorganisatie(s) zelf, wel wat ruimte voor voetbalhumor, of gewoon geinig gedrag. Had het al verteld, maar dat kleine voorbeeldje van Siem de Jong die dopingcontrole had en niet kon pissen na Ajax-Kiev. Overal waar hij liep stond letterlijk op 40 centimeter afstand een zuurpruim in pak + dopinghesje om hem te volgen, en Siem om hem te sarren een beetje z'n tempo versnellen en weer langzamer lopen, echt briljant. Die kleedkamerhumor blijft nog steeds, al zijn de grappen volgens mij nog steeds hetzelfde als 30 jaar geleden.

Veel belangrijker is dat het op de tribunes toch een beetje zoals 'vroeger' blijft. Helaas is het voetbal een richting op gegaan waar het allemaal om geld en winst draait, maar uiteindelijk gaat het natuurlijk om goals en heroïek. Als je later in je leven terugkijkt op je tijd als Ajax-supporter onthoud je niet die seizoenen waarin je fucking mooie transferwinsten hebt geboekt. Ook niet die saaie reguliere 2-0-overwinningen op Willem II. Ik denk terug aan HSV-uit, waar we met 4.000 man op de Reeperbahn stonden, aan Fiorentina-uit, waar iedereen over elkaar heenviel na die goal van Kennedy met z'n rare kapsel. 0-2 achter tegen Twente, 3-2 voor, BAM! -10 graden in de Arena, toch met 2-1 winnen van AS Roma, heerlijk! Witschge die de bal hooghoudt tegen Feyenoord, dat is Ajax. En natuurlijk, met duizenden mensen op de begrafenis komen van een conditietrainer. En met z'n allen die verbondenheid voelen, die liefde voor de club. Daar gaat het om, en dat heb ik altijd al veel mooier gevonden dan 4-3-3 en een ruit op het middenveld en een hangende libero, daar heb ik allemaal geen verstand van.

[joey]

Maar ook de teloorgang van de eigen identiteit. Ajax, dat was: het mooi willen doen en soms/vaak grandioos de mist in gaan. Maar ook: wij zijn Ajax, balletje hoog houden in Bernabeu of De Kuip, het pesterige.
Feyenoord dat was: Rinus Israël en Theo Laseroms, John de Wolf. Kin vooruit, rammen maar, geen woorden maar daden, 'Feyenoorder ben je niet voor je lol'.
PSV dat was: een gluiperig doelpunt, dan vijftig keer terugspelen op Van Breukelen, het gejen van Van Bommel, Van Raaij die ons Mam citeerde.

Kijk, dat schiep duidelijkheid. Ajax kon eraf geramd worden door F, maar dat voetbal spelen? Dat nóóit. En je kon als Ajacied na weer een sullige nederlaag tegen PSV diep teleurrgesteld zijn, maar tegelijk denken: goddank heb ik geen seizoenskaart bij die boeren. Je wist waarvoor je koos, er waren duidelijke verschillen. Je steunde de club die bij je paste, zeg maar.

Maar dat is niet meer.

Hetzelfde geldt voor het internationale voetbal. Het voetbal kende heerlijke clichés. Iedereen kende ze en ze werden steeds bevestigd. De gluiperige Italianen. De nog gluiperiger Portugezen. De Duitsers in de laatste minuut. De houterige verdedigers van Engeland. En Oranje: aanvallen, de beste spelers voorin. De schoonheidsprijs winnen en dan lullig uitgeschakeld worden.

Zo overzichtelijk.

Inmiddels is alles op elkaar gaan lijken. Voetballers en trainers zijn nomaden geworden en ze nemen hun cultuur mee. De soep smaakt overal hetzelfde. Ajax? Ik zie het er niet meer aan af. Met PSV zou Martin Jol hetzelfde spelen. Oranje? In de finale op zijn Italiaans. Aanvallend voetbal? Ben je gek!

Het is de moderne tijd, maar het is wel een beetje jammer. Want het hoorde allemaal bij de folklore van het voetbal. Waar staat een club nog voor? Zeg het maar.

[Jeroen126]

Ha, van de zomer op vakantie naar Sheffield geweest, aantal fraaie stukjes footballculture meegepikt. Eerst naar het stadion van Sheffield United geweest (liep door het centrum en zag in de verte een stadion), daar wat foto's gemaakt (waarvan één of twee op footballculture.com staan). De volgende dag ben ik naar Hillsborough, het stadion van Wednesday, geweest. Prachtige foto's van de herdenkingsplek van de wedstrijd Liverpool-Nottingham gemaakt, al zeg ik het zelf. FC heeft ze niet geplaatst - te serieus, te somber voor hun website - maar ik had kippenvel over mijn hele lichaam, en toen ik YNWA opzette heb ik stiekem een traantje gepinkt. Staan wel op mijn facebook, voor de liefhebbers: http://www.facebook.com/#!/album.php?ai ... =662011791.

Later die week in het uitvak gezeten bij een friendly tussen Wednesday en Scunthorpe United. Prachtig oud stadion, bomvol uitvak (gok een mannetje of 1600), prima sfeer, voetbalhumor, afgrijselijk spel. Leukste vond ik echter de Scunthorpe kroeg tegen het stadion aan, waar ik voor de wedstrijd de nodige biertjes soldaat maakte. Daar hing een papiertje op het prikbord. Busreis voor de eerst volgende uitwedstrijd. Of je, als je mee zou willen, even je naam erop kon zetten. Geinigste vond ik nog dat er bijna alleen maar voornamen stonden. Ons kent ons, lekker klein. Van een lulligheid die ik echt geweldig vind.

(Trouwens: er liepen aardig wat opgefokte SI jongetjes rond, en toch gebeurde er - vrijvervoer en al - helemaal niets)

[Thijs]

En je kon als Ajacied na weer een sullige nederlaag tegen PSV diep teleurgesteld zijn, maar tegelijk denken: goddank heb ik geen seizoenskaart bij die boeren.

Dit heb ik nog steeds hoor.

Verder ben ik het wel met je eens. Ajax moet wel meer zijn dan een club, meer dan een gewone huis-, tuin- en keukenclub ook. We hebben een vrij bijzondere positie in het internationale voetbal nog, en in het nationale helemaal. Ajax staat voor eigen jeugd, brutale gastjes van 18 in het elftal die er na 2 minuten een panna uitgooien. Jozefzoon die 40 seconden na zijn debuut de bal voorgeeft en scoort, dat is toch schitterend.

Maar vooral eigenlijk: schijt hebben aan de rest en boven alle partijen staan (waarin we uiteraard wel onze waardigheid behouden). Wij zijn Ajax, ook op de tribunes. Dus borst vooruit, kop omhoog. Als er sukkeltjes van de tegenpartij lijp staan te doen, niet eens op reageren. Gewoon met een minachtende blik terugkijken en denken 'pfff...loser'. Een Ajacied moet eigenlijk altijd een winnaar zijn, ook als 'ie verliest. Zoiets.

[Thijs]

Busreis voor de eerst volgende uitwedstrijd. Of je, als je mee zou willen, even je naam erop kon zetten. Geinigste vond ik nog dat er bijna alleen maar voornamen stonden. Ons kent ons, lekker klein. Van een lulligheid die ik echt geweldig vind.

Haha, dat is toch wel even wat mooier dan *bliepbliep* door de poortjes bij Noord B, gefouilleerd, uitkaart scannen, 30 minuten in de bus wachten, via allerlei omwegen naar een schoenendoos rijden, daar 1,5 uur wachten tot de wedstrijd begint, na de wedstrijd weer een uur wachten, helemaal naar Amsterdam, hele dag weggeweest. Geen reet meegemaakt. Ja, je hebt Ajax met 2-2 gelijk zien spelen ofzo.

[Jeroen126]

Busreis voor de eerst volgende uitwedstrijd. Of je, als je mee zou willen, even je naam erop kon zetten. Geinigste vond ik nog dat er bijna alleen maar voornamen stonden. Ons kent ons, lekker klein. Van een lulligheid die ik echt geweldig vind.

Haha, dat is toch wel even wat mooier dan *bliepbliep* door de poortjes bij Noord B, gefouilleerd, uitkaart scannen, 30 minuten in de bus wachten, via allerlei omwegen naar een schoenendoos rijden, daar 1,5 uur wachten tot de wedstrijd begint, na de wedstrijd weer een uur wachten, helemaal naar Amsterdam, hele dag weggeweest. Geen reet meegemaakt. Ja, je hebt Ajax met 2-2 gelijk zien spelen ofzo.

Ik ben dit jaar nog geen één keer met de combi geweest. Nu wil ik mijn uitkaart niet verliezen dus ik zal sowieso nog minimaal twee keer gaan, maar ik heb het (voor nu) allemaal wel even gezien, eigenlijk.

[Thijs]

Ja. Zelfs als je de supporterscultuur even buiten beschouwing laat, is er nog genoeg om heimwee naar te hebben. En dat is niet eens per se nostalgie. Neem dat boek van Marcel van Roosmalen over Vitesse, Je hebt het niet van mij. Dát vind ik dus mooi: even achter de façade van de mediatraining kijken, zien dat die spelers gewoon mensen zijn, met hun eigen merkwaardigheden en fouten. Dingsdag die transfergeruchten over zichzelf op internet plaatst. Briljant. Dat is heel erg 'van nu' (internet!), maar tóch ouderwets, omdat het cult is, en 'menselijk', en 'klein'.

Oh, trouwens, Vitesse is natuurlijk sowieso een cultclub. Staat al in het Vitesse-topic, maar dit filmpje al gezien? http://www.dumpert.nl/mediabase/1172491 ... owned.html

Dat pedante CQC-eikeltje van Pownews wordt even lekker gedisst door Ted van Leeuwen, technisch directeur van Vitesse. Hahaha, heel mooi.

[joey]

Haha, dat is toch wel even wat mooier dan *bliepbliep* door de poortjes bij Noord B, gefouilleerd, uitkaart scannen, 30 minuten in de bus wachten, via allerlei omwegen naar een schoenendoos rijden, daar 1,5 uur wachten tot de wedstrijd begint, na de wedstrijd weer een uur wachten, helemaal naar Amsterdam, hele dag weggeweest. Geen reet meegemaakt. Ja, je hebt Ajax met 2-2 gelijk zien spelen ofzo.

Een dat is jouw idee van een aangename vrije zondag?

[Thijs]

En dat is jouw idee van een aangename vrije zondag?

Nee, daarom doe ik dat ook al een tijdje niet meer. Ik vind zondag 12.30u ook verschrikkelijk trouwens.

[Khraa]

Vorig jaar naar Brondby - Legia Warchau geweest. Gewoon uurtje voor de wedstrijd kaarten halen, beetje lullen om te bewijzen dat je geen Pool bent. Eten in het clubhuis van Brondby (een schnitzel waar menig schoenlapper problemen mee zou hebben) tussen de Polen en de Denen. 0,7 liter biertjes en tergend slecht voetbal. Heerlijk.

"Cultuur" is leuk om af en toe te zien, om als supporter naar dat dramatische voetbal te moeten kijken elke week....

[Jöhnk]

Maar ook de teloorgang van de eigen identiteit. Ajax, dat was: het mooi willen doen en soms/vaak grandioos de mist in gaan. Maar ook: wij zijn Ajax, balletje hoog houden in Bernabeu of De Kuip, het pesterige.
Feyenoord dat was: Rinus Israël en Theo Laseroms, John de Wolf. Kin vooruit, rammen maar, geen woorden maar daden, 'Feyenoorder ben je niet voor je lol'.
PSV dat was: een gluiperig doelpunt, dan vijftig keer terugspelen op Van Breukelen, het gejen van Van Bommel, Van Raaij die ons Mam citeerde.

Kijk, dat schiep duidelijkheid. Ajax kon eraf geramd worden door F, maar dat voetbal spelen? Dat nóóit. En je kon als Ajacied na weer een sullige nederlaag tegen PSV diep teleurrgesteld zijn, maar tegelijk denken: goddank heb ik geen seizoenskaart bij die boeren. Je wist waarvoor je koos, er waren duidelijke verschillen. Je steunde de club die bij je paste, zeg maar.

Maar dat is niet meer.

Hetzelfde geldt voor het internationale voetbal. Het voetbal kende heerlijke clichés. Iedereen kende ze en ze werden steeds bevestigd. De gluiperige Italianen. De nog gluiperiger Portugezen. De Duitsers in de laatste minuut. De houterige verdedigers van Engeland. En Oranje: aanvallen, de beste spelers voorin. De schoonheidsprijs winnen en dan lullig uitgeschakeld worden.

Zo overzichtelijk.

Inmiddels is alles op elkaar gaan lijken. Voetballers en trainers zijn nomaden geworden en ze nemen hun cultuur mee. De soep smaakt overal hetzelfde. Ajax? Ik zie het er niet meer aan af. Met PSV zou Martin Jol hetzelfde spelen. Oranje? In de finale op zijn Italiaans. Aanvallend voetbal? Ben je gek!

Het is de moderne tijd, maar het is wel een beetje jammer. Want het hoorde allemaal bij de folklore van het voetbal. Waar staat een club nog voor? Zeg het maar.

Heel mooi beschreven. Maar misschien is dit sowieso een beetje de richting die de (Westerse) wereld op gaat? Dat het allemaal wat meer op elkaar begint te lijken? Dat we steeds meer vermengd raken?


Misschien een vreemde vraag, maar zijn er ook zaken die er beter op zijn geworden in de loop der jaren? Ik kan me namelijk niet voorstellen van niet.

[joey]

Ja hoor. Je hoeft niet meer bij het stadion twee uur in de rij te staan voor je kaartje. Je kunt alle wedstrijden van je club op TV zien of zelfs via internet. In het stadion sta je niet meer in de regen en er is een fatsoenlijke plee. Dat soort dingen.

Maar voetbaltechnisch? Denk het eigenlijk niet. De volle agenda en de voortdurende spelerswisselingen hebben hun tol geëist. Het voetbal is atletischer geworden, dat zeker, maar in technisch en tactisch opzicht gaat er nogal wat mis. Dat krijg je als teams niet ingespeeld kunnen raken.

Je hebt gelijk, zo is het leven vandaag de dag. Culturen beïnvloeden elkaar en dat is zeker niet alleen negatief. Toch vind ik dat de cultuur van het voetbal wezenlijk afwijkt van de cultuur in het algemeen. Voetbal is een stammenstrijd, dat is de charme. Als je niet meer weet waar een club voor staat, mis je toch iets. Niet voor niets zijn clubvoetballers mateloos populair, ook als ze niet eens zo goed zijn. Juist de binding van de speler(s) met de club maakt dat supporters ook een binding met de club hebben- een clubvoetballer geeft een club een gezicht.

[Monkey Tonk]

Ajax is destijds, als een mysterieuze verschijning, letterlijk uit de mist opgedoemd.

Ik verwacht op elk moment een nieuwe zware mist. En als die optrekt staat alleen de tegenstander nog op het veld.

Een bijzonder einde waar iedereen het nog jaren over heeft.

[michaelajaxfan]

Ik weet niet of het precies in dit topic past qua onderwerp (al kun je het wel zo draaien: vroeger was het er nog niet en nu wel), maar qua geest zeer zeker wel:

http://news.bbc.co.uk/sport2/hi/football/9116212.stm

[Zuidema]

Ajax is destijds, als een mysterieuze verschijning, letterlijk uit de mist opgedoemd.

Ik verwacht op elk moment een nieuwe zware mist. En als die optrekt staat alleen de tegenstander nog op het veld.

Een bijzonder einde waar iedereen het nog jaren over heeft.

Mooi, MT...

Was vooral op een hoogtepunt een zeer goed moment geweest. Ergens in 1995-1996 of zo.

[wimpey]

De soep smaakt overal hetzelfde. Ajax? Ik zie het er niet meer aan af.

Gewetensvraag: sinds wanneer heb je dat gevoel? Sinds het minder gaat, dus sinds LvG-exit? Dat zou ik nl. wel erg makkelijk vinden...

Ko's voetbalcultuur is voor mij de Adelaarshorst. Midden in de wijk, herfstavond, Hema worst, je waait half weg, beetje lullen met vrienden, lachen om hetgeen er op het veld gebeurt en na afloop in of net naast het stadion aan het bier. Het gros van de spelers loopt er tussendoor en tankt vrolijk mee. Bij Go Ahead is in 20 jaar heel weinig veranderd.

[joey]

Sinds de verhuizing naar de Arena. Al in het laatste jaar van LVG was het duidelijk merkbaar. Ajax heeft die verhuizing niet goed doorstaan. Het stadion is ook niet erg geschikt.

[Monkey Tonk]

Ajax is destijds, als een mysterieuze verschijning, letterlijk uit de mist opgedoemd.

Ik verwacht op elk moment een nieuwe zware mist. En als die optrekt staat alleen de tegenstander nog op het veld.

Een bijzonder einde waar iedereen het nog jaren over heeft.

Mooi, MT...

Was vooral op een hoogtepunt een zeer goed moment geweest. Ergens in 1995-1996 of zo.

Het ideale sterfmoment was, uiteraard, in Griekenland (niet tever van Troje). Ik had getekend voor de slotminuten van de wervelende 3-0 overwinning op het biljartlaken van Panathinaikos; met de ijshockey-precisie van Litmanen's steekpasses als doordreunend slotakkoord.

De naam is daarna kalmpjes verdergekabbelt, maar dat was de laatste echte heldendaad. Misschien is er niks mooiers dan op het juiste moment te sterven; en niets tragischer dan te lang door te leven.

[raymon]

Ajax is destijds, als een mysterieuze verschijning, letterlijk uit de mist opgedoemd.

Ik verwacht op elk moment een nieuwe zware mist. En als die optrekt staat alleen de tegenstander nog op het veld.

Een bijzonder einde waar iedereen het nog jaren over heeft.

Mooi, MT...

Was vooral op een hoogtepunt een zeer goed moment geweest. Ergens in 1995-1996 of zo.

Het ideale sterfmoment was, uiteraard, in Griekenland (niet tever van Troje). Ik had getekend voor de slotminuten van de wervelende 3-0 overwinning op het biljartlaken van Panathinaikos; met de ijshockey-precisie van Litmanen's steekpasses als doordreunend slotakkoord.

De naam is daarna kalmpjes verdergekabbelt, maar dat was de laatste echte heldendaad. Misschien is er niks mooiers dan op het juiste moment te sterven; en niets tragischer dan te lang door te leven.

Als we in 1974 zouden zijn gestorven dan zouden we 1995 niet meer meegemaakt hebben. Misschien moeten we nu wel weer een jaar of 5 wachten op ons volgende hoogtepunt. Niets is tragischer dan denken dat je nooit meer een hoogtepunt kunt bereiken. Dan kun je inderdaad beter sterven.

[Jeroen126]

verkeerde topic

[Monkey Tonk]

Als we in 1974 zouden zijn gestorven dan zouden we 1995 niet meer meegemaakt hebben. Misschien moeten we nu wel weer een jaar of 5 wachten op ons volgende hoogtepunt. Niets is tragischer dan denken dat je nooit meer een hoogtepunt kunt bereiken. Dan kun je inderdaad beter sterven.

Tijdens die 21 jaar waren er natuurlijk genoeg hoogtepunten. Het ideaal werd nooit uit het oog verloren. De verliefdheid nooit vergeten. Maar de laatste pakweg 10 jaar van de club zijn een verschrikkelijk vlakke ervaring. Als een mythologische oud-Griekse held zit Ajax gevangen in een labyrinth, een doolhof waar geen einde aan lijkt te komen, een zich constant herhalende spiraal waarin de Tijd zelf de grootste tegenstander lijkt.

Het ideale sterfmoment als hoogtepunt of een hoogtepunt als ideaal sterfmoment? To be or not to be.