Bobby Haarms RIP

[LucaS]

Dat zal deels ook met leeftijd te maken hebben, ik denk dat de Arena voor een jochie van 8 ook nog iets magisch heeft.

[joey]

Ik heb werkelijk heel erg ontzettend mijn best gedaan om mij in de Arena thuis te voelen, maar het wil nog steeds niet lukken...

De kinderen die ik heb meegenomen naar Ajax vonden de Arena vooral heel groot.

[Ajax Rules]

Het is inderdaad een enorm verschil.....

In De Meer had ik echt altijd zin, echt altijd. Een gevoel van opwinding als ik rond het stadion liep. Daar is weinig van over, al zou het misschien iets anders zijn als ze nog steeds Europese top zouden spelen.

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Dat zal deels ook met leeftijd te maken hebben, ik denk dat de Arena voor een jochie van 8 ook nog iets magisch heeft.

Deels, denk ik. Maar ik was ook in De Meer al vele jaren volwassen en dat deed aan het gevoel als zodanig niets af!

[brigade zuid]

Het is inderdaad een enorm verschil.....

In De Meer had ik echt altijd zin, echt altijd. Een gevoel van opwinding als ik rond het stadion liep. Daar is weinig van over

Ik precies hetzelfde, jammer is dat.

[Feest]

x

[wimpey]

Mijn eerste wedstrijd was tegen PEC voor 7800 man.

[brigade zuid]

Ja dat klopt, de laatste jaren was het wel vol, 19.500 geloof ik. Volgens mij zat er in de tijd dat De Meer niet helemaal vol zat trouwens ook in de Kuip niet al te veel volk. Volgens mij zat het nergens vol.

[joey]

Ik ook.

Die kriebels begon ik al te voelen als ik die stroom mensen over de Middenweg zag lopen. Snel de fiets stallen, de straat oversteken en op het stadion af, op dat gebouw af met die magisch rode letters erop. AJAX. Dan prevelde ik de naam van onze club terwijl ik langs het trainingsveld liep, een gewijde plek waar grote trainers hun commando's hadden getoeterd en grote spelers aan hun vaardigheid hadden geschaafd. Een stukje verderop kwam je bij de kassa's, waar de kaartjes vroeger nog van de rol werden gescheurd. Tien euro voor een staanplaats. De Reynolds een stukje duurder. Tegen de tijd dat ik me, met mijn kaartje, door de hekjes wurmde, had ik geen kriebels meer maar zenuwen. Heerlijk, Ajax zien spelen, spanning. Wat zou er vandaag weer te beleven zijn?

Dat gevoel heb ik nooit gehad in de Arena. Waarom niet? Vanwege... alles. Het beton, de sfeer, de omgeving. De wind, de kale trappen. De gracht, de mensenmassa's. De skyboxen, de afstand. De afstand vooral. Er is meer afstand in alle opzichten. Natuurlijk is het voetbal tegenwoordig slecht, maar dat is niet alles. De ziel van de club is met de Meer verloren gegaan.

[Feest]

x

[joey]

Gulden bedoel ik.

Bij ons kreeg je topvoetbal te zien, Steef. Dat mag iets kosten.

[Kowalczyk]

@ Lucas:
Ik heb twee keer een jochie van een jaar of zeven, acht meegenomen, die voor de allereerste keer (mét pas gekocht Ajax-sjaal) naar een echte voetbalwedstrijd ging. Die mannetjes beleven exact hetzelfde als wij toen we voor het eerst De Meer binnenkwamen. Zo groot, zo veel mensen, zo mooi, zo stoer - en dat knalgroene veld dat zich voor je uitstrekt. De blik in die oogjes nam me echt mee terug naar 1983. Het is gewoon hetzelfde. Wij zijn de 'oude planten', die niet meer willen groeien in een nieuwe pot.

@ Brigade Zuid:
Ik zat laatst bij mijn ouders thuis wat oude dozen uit te mesten, op zolder. Daar kwam ik ook een berg oude VI's tegen, uit 1986 ofzo. Op de middelste pagina stonden de Eredivisie-karakteristieken. Die toeschouwersaantallen! Ajax - PEC Zwolle: 7400 man. FC Den Bosch - FC Utrecht: 2500 man. FC Utrecht - FC Groningen: 4500 man. Feyenoord - Willem II: 9800 man (iets meer dan Ajax, gemiddeld). Excelsior - Roda JC: 1300 man. Echt ongelooflijk. Alleen PSV trok het Philips Stadion altijd behoorlijk vol, maar dat had toen een capaciteit van 21.000 plaatsen, dus er zaten er meestal 19.000 of 20.000.

@ Steef:
De Meer had vroeger een vrij forse capaciteit. Aanvankelijk zelfs 29.500 plaatsen. Op de avond van het staafincident tegen Austria Wien zaten er, meen ik, 24.500 mensen in. Dat was al in het kader van de UEFA-veiligheidsvoorschriften. Na de staaf kwamen er dubbele hekken looppaden voorin het vak, rollen prikkeldraad, etc. en ging de capaciteit terug naar 19.000. Zo is het ook geëindigd. Ik weet nog precies wanneer bij Ajax de aantallen omhoog schoten: in de tweede helft van het seizoen 1989-1990, onder Leo Beenhakker. Toen duidelijk werd dat Ajax op de eerste landstitel sinds 1985 afging, namen de aantallen toe: de laatste paar wedstrijden zat het ramvol (19.000 dus, want in de winterstop waren die extra hekken geplaatst) - en sindsdien heeft het bij de meeste thuisduels behoorlijk vol gezeten. De laatste vijfeneenhalf jaar dus, ruwweg.

De toegangsprijzen? De eerste kaartjes die ik zélf kocht (van mijn eigen zakgeld, zeg maar) waren zo ongeveer in 1989-1990. Ik herinner me tien gulden voor Vak G (staan, achter de goal, Diemenzijde), maar als je meer dan een kwartier te laat kwam, mocht je er voor half geld in. Dat deden we wel eens: stond er zo'n groepje jongetjes op het horloge te kijken bij de kassa's, "is er al een kwartier voorbij??" Meestal miste je dan een goal. Ajax scoorde in De Meer vaak vroeg. In de ArenA komen we na een minuut of 22 altijd eerst met 0-1 achter en moeten we vervolgens aan de bak.

K.

[Kowalczyk]

Natuurlijk is het voetbal tegenwoordig slecht, maar dat is niet alles. De ziel van de club is met de Meer verloren gegaan.

Nah, dat vind ik dan weer niet. Die ziel is er nog wel, tijdens een avondje Toekomst.

Maar de ziel van de club heeft zich losgemaakt en is de snelweg over gevlucht, naar De Toekomst. Dat wel. In de ArenA is 'ie in elk geval nergens te bekennen. En ook dát doet de prestaties geen goed; daar ben ik van overtuigd. In de ArenA probeert Ajax iets te laten groeien op morsdode ondergrond. Er ontstáát niks. Het is net alsof alle goede wedstrijden in de ArenA incidenten waren.

K.

[joey]

Goed, dat neem ik van je aan, maar hoe lang nog? Want er zit toch een behoorlijk mentaliteitsverschil tussen mannen als Schoevaart, Bobby en Sjakie enerzijds (ik noem er maar drie) en de vertegenwoordigers van de jonge generatie anderzijds. De 'jongeren' (zo jong zijn ze niet, maar ik noem ze voor het gemak zo) zijn opgeleid tot profvoetballer, hebben andere clubs gehad, zijn de wereld ingetrokken. Ze hebben geleerd voor zichzelf te kiezen, voor hun eigen carrière, en Ajax past daarbij. De onvoorwaardelijke clubliefde, de bereidheid zich weg te cijferen voor de club, de Bobby-mentaliteit, zeg maar, verwacht ik niet van laten we zeggen De Boertjes, Blind, Roy of Kreek. Wie gaan de fakkel overnemen als de oudjes er niet meer zijn?

[Thijs]

@ Lucas:
Ik heb twee keer een jochie van een jaar of zeven, acht meegenomen, die voor de allereerste keer (mét pas gekocht Ajax-sjaal) naar een echte voetbalwedstrijd ging. Die mannetjes beleven exact hetzelfde als wij toen we voor het eerst De Meer binnenkwamen. Zo groot, zo veel mensen, zo mooi, zo stoer - en dat knalgroene veld dat zich voor je uitstrekt. De blik in die oogjes nam me echt mee terug naar 1983. Het is gewoon hetzelfde. Wij zijn de 'oude planten', die niet meer willen groeien in een nieuwe pot.

Ik sta zelf voor elke thuiswedstrijd altijd in de buurt van die jochies van de kidsclub die met de spelers het veld mogen oplopen en in de rust die shoot-outs mogen nemen. Die kijken echt we-ken uit naar die wedstrijd, de ouders zijn vaak net zo zenuwachtig en verzuchten vaak 'pff, ben blij dat het zover is, die kleine stond vanochtend al om 6u bij ons bed om te vragen of we al naar Ajax gaan'. Heb m'n kaarten ook wel eens uitgeleend aan iemand die z'n zoontje voor het eerst meenam (ook bij de 7-0 tegen Willem II nota bene), die hebben echt de mooiste dag van hun leven.

Ik ging zelf voor het eerst naar het Amsterdam Tournament van 1999 oid, ik was een week van slag af toen ik er was geweest. Zat alleen maar om me heen te kijken, vond het allemaal reuze spannend. Toen Knopper de anschlusstreffer maakte tegen Lazio Roma juichte ik alsof we wereldkampioen waren geworden.
Dus ik denk dat het wat dat betreft nooit verandert.

[Kowalczyk]

Wie gaan de fakkel overnemen als de oudjes er niet meer zijn?

Dan zal de fakkel overgenomen worden door mensen van een andere generatie, die 'anders' zijn. En dan zal er een oude garde (namelijk: wij) zitten mekkeren dat het niet meer is wat het geweest is. Dat deden de oude clubmensen uit de amateurtijd ook toe Ajax zijn ziel in 1954 aan de duivel verkocht en de volgens velen schandelijke stap zette om voetballers te gaan betalen voor hun kunsten.

Tijden veranderen; mensen en voetbalclubs ook. Dingen worden anders. Van alle factoren die mijn Ajax-plezier hebben aangevreten (de ArenA, de schaalvergroting, de afstandelijkheid, het slechte voetbal, etc.) ben ik zélf trouwens ook een factor. Ik vind Ajax gewoon minder belangrijk dan vijftien jaar geleden. Dat proces heeft zich bij mij de laatste twee, drie jaar in vrij hoog tempo voltrokken. De supportersbussen, de volle kroegen, het 'supportersgebeuren', de uitwedstrijden; ik ben het tot na mijn dertigste leuk en belangrijk blijven vinden, maar nu is die tijd gewoon geweest.

Dus één van de vlammetjes die zijn gedoofd, is het vlammetje van mijn eigen fanatisme. Dus dat het vuur wat minder fel brandt, ligt niet alleen aan anderen.

Maar wel voor een gedeelte. Spelers die op hun 21e zeggen dat ze "nog wel een jaar bij Ajax willen blijven, maar ja: in het voetbal weet je het nooit." Directeuren die anderhalf miljoen aan bonus opstrijken, terwijl ze de club twee jaar op rij een miljoenenverlies hebben laten maken. Een stadion waar de telefoon wordt openomen door een troela die écht totaal niet snapt waar je het over hebt als je haar iets vraagt dat met Ajax te maken heeft ("Eh, ik verbind u door", op een toon alsof je iets in het Chinees tegen haar gezegd hebt). Tja... het pookt je Ajax-vuur niet bepaald op.

Het ligt dus aan de veranderde Ajax-werkelijkheid én aan mezelf.

K.

[peter]

Mijn eerste keer Arena was voor één of ander fluttoernooi, namelijk het Amsterdam 6ix Toernooi. Vond de sfeer toen aardig, al weet ik nog goed dat ik gek werd van Froger in de rust. Verder weet ik nog wel dat ik overweldigd was door de grootte van het stadion. Ik vond het alleen wél verschrikkelijk koud, maar het was ook in de winter meen ik. Ajax werd toen overigens genadeloos afgemaakt door Milan, waarbij we echt alle hoeken van het veld kregen te zien in zo´n veredeld trainingspartijtje.

Leuke herinnering, bedenk ik me nu.

[Ajax Rules]

Het is inderdaad een enorm verschil.....

In De Meer had ik echt altijd zin, echt altijd. Een gevoel van opwinding als ik rond het stadion liep. Daar is weinig van over

Ik precies hetzelfde, jammer is dat.

Ik vond ook altijd de opkomst van de spelers erg bijzonder..... ze straalden toen nog zoveel uit. Die onaantastbaarheid die al tijdens de warming-up te zien was. En je zat er bovenop. Menzo werd vlak voor je ogen ingeschoten (toen stond ik nog aan de stadszijde, later op G). Ik wilde in die tijd er altijd echt al om 14.00 uur zijn.

Het Olympisch Stadion was vaak wat minder, al waren de wedstrijden dan natuurlijk belangrijker. En bij goals was het wel fantastisch....... je viel gewoon 10 meter omlaag (of tegen zo'n hekje), volstrekt onverantwoord natuurlijk. En ook die centimeters hoge plas met pis waar je na afloop doorheen moest had wel wat.

[Kowalczyk]

Ik vond ook altijd de opkomst van de spelers erg bijzonder..... ze straalden toen nog zoveel uit. Die onaantastbaarheid die al tijdens de warming-up te zien was.

Maar denk jij ook niet dat dat óók te maken heeft met je eigen leeftijd en levensfase? Natuurlijk: de spelers van toen waren beter, en gemiddeld een paar jaar ouder - en sommige Ajax-elftallen uit het verleden straalden echt macht uit.

Maar toen ik in 1992, zeventien jaar oud, hoog stond op te geven van de uitstraling van Ajax, waren er altijd mannen die zeiden: "Mwah, ik weet niet, ik vind het zulke pikkies... Krol, Neeskens en Cruijff, dát waren pas mannen."

Tja - omdat ze toen zélf zeventien waren en tegen voetballers opkeken. In 1992 waren ze inmiddels mannen die tien tot vijftien jaar ouder waren dan de spelers van dat moment - en dan zijn het ineens maar mannekes. Ja. Zo gaat dat. En in die positie zitten wij nu.

Natuurlijk: een goeie, ingespeelde Ajax-ploeg met een aureool van controle en macht zou ook nu meer indruk op mij maken dan de ploegjes die we de laatste jaren hadden. Dat is evident. Maar in het duel tussen (enerzijds) je indrukken en idolen van weleer en (anderzijds) de realiteit van het heden, is het heden gewoon per definitie kansloos. Dat psychologische gegeven moet je erkennen (en tot op zekere hoogte kunnen omhelzen) om geen zure zeikstraal te worden. Nostalgie-relativering, zal ik maar zeggen.

K.

[joey]

Dat is waar, onwillekeurig stel je een samenvatting samen van louter hoogtepunten. We hebben ook naar een langssuizende staaf staan kijken, bijvoorbeeld. En in de jaren tachtig waren er genoeg momenten dat je dat: het wordt nooit meer wat. PSV was oppermachtig in die tijd.
Neemt niet weg dat wij, van de oude garde, bevoorrecht zijn. Wij hebben Ajax álles zien winnen, alle cups, alle titels, en een stoet aan prachtige voetballers voorbij zien komen. En de Meer was behalve belachelijk klein ook nog eens intiem. Alsof je kaartjes had voor voorstelling waar, tenminste op het einde, iedereen heen wilde. Door dat alles leg je de lat hoog. Je verwácht wat van Ajax. Titels, uitstraling, goed voetbal. Bijzondere spelers, legendarische wedstrijden. Dan valt het niet mee om een seizoen als dat van afgelopen jaar mee te maken.
De waarheid ligt in het midden. Ja, het verleden wordt steeds mooier. Zo werkt dat nu eenmaal. Maar tegelijkertijd moet je ook erkennen dat het heden aanvoelt als een ijskoude douche op een winterdag. Het stadion, het voetbal, de verharding van de club, het wegvallen van clubiconen, de mentaliteit van bestuurders en voetballers (die vooral met zichzelf bezig zijn), de voetbalwereld na Bosman, je moet het maar kunnen verdragen. Het is met een lantaarntje zoeken naar iets dat aan het Ajax doet denken waar je ooit van hield. Helaas.

[Kowalczyk]

Maar tegelijkertijd moet je ook erkennen dat het heden aanvoelt als een ijskoude douche op een winterdag. Het stadion, het voetbal, de verharding van de club, het wegvallen van clubiconen, de mentaliteit van bestuurders en voetballers (die vooral met zichzelf bezig zijn), de voetbalwereld na Bosman, je moet het maar kunnen verdragen. Het is met een lantaarntje zoeken naar iets dat aan het Ajax doet denken waar je ooit van hield. Helaas.

Ja. Dat is (helaas) waar.

En zo kon het gebeuren dat ik het heerlijk en pijnlijk tegelijk vond, toen ik in de laatste maanden van het afgelopen seizoen weer vaste klant werd bij de thuiswedstrijden van Jong Ajax (de laatste jaren verder weinig gedaan, zeker in de tijd dat ik op maandagavond FC Godenzonen maakte). Ik vond het heerlijk: leuk Amsterdams sfeertje, lekker relaxed, biertje halen in de kantine (gewoon met geld betalen, en niet te duur), geintje links, geintje rechts, je wordt eens aangesproken door wat leden van de vereniging, of medesupporters. Leuk voetbal, volgens een 'Ajax-idee', een zekere speelsheid - en na afloop stap je weer in 't autootje en ben je in twintig minuutjes thuis.

Dan realiseer je je pas goed hoe ongelooflijk je die spirit eigenlijk mist 'aan de overkant'. Daar is het allemaal zo opgeprikt en poenerig en is de spagaat tussen verwachtingen en mogelijkheden zo hopeloos... Ik merkte dat ik me tijdens die avondjes Toekomst weer een beetje Ajacied ging voelen, en dat was behalve lekker ook heel erg pijnlijk: je moet tegenwoordig even weg uit de ArenA, even vluchten naar het tweede, even 'met verlof' naar het hart van de vereniging, om dat gevoel nog te krijgen.

Sowieso: de laatste jaren beschouw ik een weekend met interlands (en dus geen competitievoetbal) als een 'weekend vrij' en zie ik de zomerstop als een vakantie, even lekker geen ergernis en kopzorgen over Ajax. Tja... Zo triest staat het er met mij echt voor, vrees ik.

K.

[Feest]

x

[Kowalczyk]

Waarom ga je niet eens naar de echte jeugd kijken, Ko?!? Zaterdagochtend en -middag.

Ja, kom zeg, ik ben geen pedofiel...

Serieus: ja, zou ik vaker moeten doen. Heel af en toe zie ik wel eens een potje A1, maar jonger volg ik eigenlijk niet. Komend seizoen ga ik dat zo nu en dan eens even doen.

K.

[Ajax Rules]

@Joey: ja, PSV was op gegeven moment oppermachtig in de jaren 80, maar het voetbal van Ajax was toen toch wel een stuk verzorgder en samenhangender dan nu.

[joey]

Tja, dat heeft te maken met de kwaliteit van trainers en spelers, maar ook met het gebrek aan cultuurdragers rond Ajax 1. Mannen als Bobby en Sjakie, maar ook spelers die al langer meeliepen en de norm bepaalden. Sören Lerby vertelde ooit, dat hij als jong jochie bij Ajax in de kleedkamer Deens aan het praten was met Frank Arnesen. Opeens schalde de stem van Ruud Krol door de ruimte: 'Nederlands spreken of bek houden!' Daarna heeft Lerby het nooit meer in zijn hoofd gehaald om géén Nederlands te spreken bij Ajax.

Als een trainer dat soort dingen moet gaan opleggen, is hij kansloos. Dan mag hij de hele dag de politieagent uithangen en wordt hij uitgelachen. Spelers moeten elkaar corrigeren. Of liever gezegd, de spelers die weten waar de club en de trainer heen willen moeten de anderen corrigeren. Het is geen toeval dat het enige team van Ajax dat dit laatste decennium gepresteerd heeft met Chivu zo'n speler in de gelederen had. Dat AZ er dit seizoen een had met Schaars, en PSV een aantal jaren terug met Cocu. Zonder zulke spelers hangt een team als los zand aan elkaar. Dan draaien de BV'tjes op volle toeren, maar de club schiet daar niets mee op.
Als je de spelerslijst van het Ajax van nu bekijkt, dan weet je het al. De jongens die langer meelopen zijn braaf, volgzaam en kleurloos. De uitblinkers gaan hun eigen gang, die komen even langs. Maak er maar eens een team van. Zo'n Suarez doet niets waar hij geen zin in heeft. Het is natuurlijk ook de taak van de trainer om dit probleem onder ogen te zien. En eraan te werken. En te proberen bij de spelers verantwoordelijkheidszin op te wekken. Daarom kan een trainer vandaag de dag niet meer zonder extreem goede sociale vaardigheden. En was een Marco van Basten gedoemd te mislukken.

@Steef: je hebt gelijk, vandaag de dag is de Toekomst leuker. Ik moet er ook wat vaker heen. Zeker nu ik geen seizoenskaart meer heb.