De toekomst: post-Cruijff

[Monkey Tonk]

'Iedereen eruit' kan natuurlijk niet. Cruijff moet beslissen wat hij wil. Alles kan niet even in tien seconden omgedraait worden. Hij zal zich, a la Beckenbauer bij Bayern, voor langere tijd aan de club moeten verbinden. Op het veld is hij heer en meester. Maar in het zakenleven is hij dat zeker niet. En het werken met bestuursleden valt voor mij onder die noemer.

Wat wil Cruijff? Waarom laat hij nu van zich horen? Het gaat Cruijff voor waarschijnlijk een niet gering deel om zijn eigen levenswerk, en niet dat van Janny van der Veen. Wat laat hij na? Hij ziet Oranje in de finale tegen Spanje, en Spanje speelt meer Nederlands. Even later staat Ajax tegen Madrid en speelt onherkenbaar. Zijn motivatie is niet 'Ajax'. Zijn motivatie is het ideale voetbal, en zijn eigen blijvende invloed op het voetbal.

Ik zou hem projecten geven. Je kunt zijn invloed voor langere tijd vastleggen dmv de eerder gesuggereerde videobanden. Begin daar bijvoorbeeld mee. Dan is zijn invloed niet een impuls voor de volgende tien jaar, maar voor veel langer. Cruijff kan iets blijvends nalaten, a la Wiel Coerver, maar veel en veel groter. Het Coerver systeem van voetbaltechnieken pruttelde jarenlang op de achtergrond (ik heb het mezelf eigen gemaakt, en kreeg al snel de Amerikaanse damesvoetbalkampioen achter me aan). En nu, veel later, zijn er opeens mensen bij topverenigingen die het onderwijzen. Alles heeft zijn tijd nodig. Dus als Cruijff kan afstappen van dat dwingerige/dreinerige alles-of-niks-nu-of-nooit toontje, dan is een lange termijns samenwerking zeker mogelijk. Maar eerst moet je aan Cruijff verkopen dat je meer geinteresseerd bent in zijn invloed voor de volgende 500 jaar, dan de volgende tien. Maw, maak zijn invloed groter dan hij misschien zelf voor ogen heeft.

Tegelijkertijd moet je hem duidelijk maken dat je niet geinteresseerd bent in zijn ideeen over bestuurszaken. Laat hem zien dat er veel kan, maar niet alles. (En dat, als hij toch alles wil, daar een geleidelijk proces voor nodig is en niet alleen een grote naam). En als Cruijff eventueel akkoord gaat, met wat voor project dan ook, moet je ervoor zorgen dat hij in beschermde en voor hem ideale omstandigheden kan werken. Hij moet er zoveel mogelijk plezier in hebben. Geef hem een ideaal, en afgebakend, terrein waar hij zijn genialiteit vol kan laten gelden. En als dat voltooid is, een volgende project. Zoals de hoofdstukken in een boek. Maar als hij alleen maar vanuit de losse pols het verhaal voor een boek vol sketchen, dan heeft het geen zin.

[Ajax Rules]

Dus als Cruijff kan afstappen van dat dwingerige/dreinerige alles-of-niks-nu-of-nooit toontje, dan is een lange termijns samenwerking zeker mogelijk.

Als ik van het bier, de cola, de chips, de chocola en de koekjes zou kunnen afblijven, dan is het zeker mogelijk om 3 kilo af te vallen.

[Liberty]

En een paar jaar langer leven, AR. Dat heb je toch wel over voor je kleintje. Wie moet haar anders koppelen aan de juiste man?

[ferry]

Aardige column van nu.nl:

De bezem van Cruijff
Uitgegeven: 24 september 2010 08:12

"Durf iets nieuws te doen", luidde het motto van de tiende Open Dag van de Johan Cruyff Foundation afgelopen woensdag in het Olympisch Stadion.

Door Edwin Struis

Op een foto zag ik de naamgever van de stichting in een rolstoel zitten, maar ik denk niet dat dat de bedoeling is. Toch zou ik graag zien dat JC die slogan eens op hemzelf toepast.
En dan heb ik het niet over zijn foundation, universiteit, trapveldjes voor de jeugd of schoenen, dat is allemaal prima in orde. Maar wanneer neemt hij nou zelf eens die Ajax-bezem ter hand, waar hij het in z’n columns altijd over heeft?

Riedeltje
Want die oude stokpaardjes die hij twee keer per jaar van stal haalt, die kennen we nu wel. Of Ajax nu boven- of onderaan staat, zich wel of niet voor de Champions League plaatst, er een vertrouweling of buitenstaander trainer is of er wel of niet met buitenspelers wordt gespeeld, het verandert niets aan het riedeltje van Cruijff.
Het was niks, het is niks en het zal nooit meer wat worden. Zie hier in het kort de bijdrage van Johan Cruijff, dit alles tot ons gebracht via zijn ghostwriter van De Telegraaf.
Ik mag zijn bijdragen graag lezen, er zit altijd wel een kern van waarheid in z’n betoog, maar nu kon ik er ook geen chocola meer van maken. Wat ik mis is een visie. Alles en iedereen met de grond gelijkmaken is vrij makkelijk, ik bezondig me er ook wel eens aan, maar geef liever aan wat er precies aan schort.

Vriendjespolitiek
Laat bijvoorbeeld eens opschrijven wat de reden is van het niet doorbreken van aanvallend talent, waar Ajax vroeger patent op had. En wie heeft Cruijff voor ogen als meest geschikte kandidaat voor de trainerspost? Toch Wim Suurbier?

Nee, liever beschuldigt hij z’n oude liefde van vriendjespolitiek, terwijl hij daar zelf in het verleden niet vies van was. Want waarom kreeg schoonzoon Jesus Angoy ook alweer een contract aangeboden bij Barcelona? Toch niet vanwege z’n keeperskwaliteiten?

Nog een paar van dit soort columns en Cruijff wordt straks door niemand meer serieus genomen. Dat gun ik onze beste voetballer aller tijden ook niet. Laat hem met een plan van aanpak komen, met een visie, dan kan hij het natrappen overlaten aan anderen die geen erelid zijn.
En als hij het echt niet kan laten, kan hij z’n pijlen beter richten op die andere gevallen Nederlandse topclub waar hij voor gespeeld heeft. Als er nou één club een bezem nodig heeft…

Edwin Struis is voetbalverslaggever van NUsport.

Helemaal mee eens.

[goodfella]

Zijn opmerkingen over het achterna gaan van Feyenoord en Mallorca tonen aan dat hij niet van alle gebieden verstand heeft.

Hij is nu officieel in het rijtje van k.mongolen gekomen wat mij betreft. Misschien moet ie nog eens gaan investeren in wat varkensfokkerijen.

[LucaS]

Het valt nog mee dat hij ons niet waarschuwde dat we Barcelona achterna dreigden te gaan qua financien, maar goed, zelfs iemand die geen verstand heeft van financien ziet wel in dat Ajax wel heel erg raar moet doen om dat wanbeleid te kopiëren.

Edit: Taalvout, die nog wel in de quote hier onder voor komt.

[goodfella]

Het valt nog mee dat hij ons niet waarschuwde dat we Barcelona achterna dreigden te gaan qua financien, maar goed, zelfs iemand die geen verstand heeft van financien ziet wel in dat Ajax wel heel erg raar moet doen om dat wanbeleid te kopieeren

Dat is onmogelijk. Maar Cruijff wil Ajax dus gewoon kapot maken!

[El Clavo]

Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die 'Johan moe' is. Als ie echt wat wil doen moet ie inderdaad wat projectjes gaan doen, maar hem alle macht geven? No fucking way. De beste man kan amper rekenen, laat hem inderdaad maar lekker op De toekomst aan de slag gaan, maar financieel of aankoop beleid? Alsjeblieft.

[DelToro]

Dubbel

[Justin]

Ik denk dat Cruijff Ajax heel graag ziet winnen
27/09/2010 10:00

Johan Cruijff vond weer eens iets van Ajax. Ze doen eigenlijk alles verkeerd en dat heeft Cruijff ze kort geleden nog geduldig uitgelegd.

Cruijff is de buurtbewoner die glimlachend naar een afbrandende studentenwoning staat te kijken en zegt: 'Ik heb vier maanden geleden nog gewaarschuwd, koop een frituurpan met thermostaat.'

Cruijff zegt altijd dat het heel slecht gaat met Ajax op het moment dat het even heel goed lijkt te gaan. Dat is geen toeval. Als iedereen helemaal blind is van abstracte kunst, dan is Cruijff de kunstkenner die in een verhaal van anderhalf uur uitlegt dat er geen grotere kunstenaar heeft geleefd dan Rien Poortvliet.

Een rood vlak in een geel vlak smeren, dat kan iedereen, maar mensen laten geloven in eekhoorns met broekjes aan, ga er maar aan staan.

Cruijff verpest graag feestjes. Als het Nederlands elftal bijna wereldkampioen wordt vindt Cruijff dat ze nog nooit zo slecht hebben gespeeld. Als Ajax na zondagmiddag eindelijk weer eens eerste staat in de Nederlandse competitie, dan verklaart Cruijff op maandag dat Ajax doodziek is. Het is een vast ritme. Cruijff gunt Ajax niets.

Het vervelende is dat ik het helemaal met Cruijff eens ben, maar een enorme tegenzin voel om dat te erkennen. Ik heb geen zin om mij met een wapperende vlag, als voetvolk, achter Cruijff te scharen, hem trouw volgend in zijn persoonlijke veldslag.

Dat is wat de kritiek van Cruijff zo ontzettend treurig maakt. Het is niet doorleefd. Het komt niet uit het hart. Het wordt niet gesproken door een clubman die met natte schoenen in de modder iedere uitwedstrijd van Ajax bekijkt. Het is de goed getimede kritiek van iemand die nog een rekening heeft te vereffenen. Dat maakt het nogal zielig.

Dat is denk ik het woord. Zielig. Je leest de kritiek van Cruijff en je ziet hem zo voor de televisie zitten, afgelopen weekend. Het kan niet anders of Johan is laatst twee keer uitzinnig van vreugde door de kamer gestuiterd na de twee afgekeurde doelpunten van Feyenoord.

Ik denk dat Cruijff Ajax heel graag ziet winnen. Dat is goed voor hem. Dan kan hij zeggen dat het niets voorstelt.

Ik heb het eigenlijk het zwaarst, want ik verloor het afgelopen jaar twee grote liefdes: Johan Cruijff én Ajax. Ik heb heel even gedacht, ongeveer anderhalf jaar geleden, dat Cruijff werkelijk had gekozen voor de luwte. Dat zou verstandig zijn geweest.

Cruijff moet zich er bij neerleggen: hij is een coryfee uit het verleden. Toen voetbal ongeveer met tachtig procent minder spiermassa en met een kilo meer hersens werd gespeeld. Mooie tijden, maar voorbij.

Ik dacht heel even dat Cruijff zich voorbereide op zijn rol als levende legende. Jaren niets meer zeggen, je nergens vertonen, af en toe een vage foto van jezelf laten maken als je in Barcelona met je kleinkind een half brood haalt en dan over een jaar of twintig in een televisieshow opeens verschijnen.

De zaal zal als één man overeind komen. Er zal minutenlang worden geapplaudisseerd en Cruijff zal, met onvaste stem en soms een beetje verward, geduldig uitleggen waarom hij dat lintje in zijn hand had toen hij dat ene doelpunt maakte.

De interviewer, waarschijnlijk Tom Egbers, die nog steeds wacht tot de 96-jarige Mart Smeets eindelijk een keer oplazert, zal Cruijff geruststellend toespreken, veel te hard, zoals oude mensen altijd toegesproken worden op de televisie.

'Leuk hè, meneer Cruijff!! Ze zijn allemaal voor u gekomen. Toch? Mensen, zijn we allemaal voor meneer Cruijff gekomen? Ze zeggen ja, meneer Cruijff. Wat vindt u daarvan.' Daarna zegt Cruijff: Leuk. En de zaal zal weer als één man overeind komen.

Maar zo loopt het niet. Cruijff heeft niet het geduld van Faas Wilkes of Fanny Blankers-Koen. Die begrepen: heldendom moet je koesteren. Men moet naar je gissen, naar je verlangen. Cruijff doet alsof het hem niets uitmaakt, de roem, maar dat is schijn. Het brandt en het schuurt in zijn lichaam.

Als Cruijff een ledenvergadering bezoekt doet hij dat expres onaangekondigd. De zee van licht als hij arriveert. Het heerlijke geluid van fotografen. Aankomen en vertrekken kan bij Johan alleen met openwaaiende en dichtslaande deuren.

Naar Johan moet u dus niet luisteren, als hij zegt dat het heel slecht gaat met Ajax. Dat zegt niets. U moet wel naar mij luisteren. Ik heb, net als u, geen verstand van voetbal en net als u geniet ik er enorm van.

Ik ging in het verleden graag naar Ajax. Nu niet meer. Ik kijk er zelfs niet meer graag naar. Dat komt omdat Ajax geen volksclub meer is. Ajax, dat was Gerrie Muhren die, in het Bernabéu-stadion, vanuit de lucht een bal controleerde en hem, in een stadion vol vijandige Madrilenen, even hooghield.

Als Ajax aankwam in Spanje stapten er zestien ongenaakbare hippies uit het vliegtuig. Ruud Krol, hij lulde toen al als iemand met een hersenbeschadiging, maar zijn schoenen en zijn broek wilde je meteen ook hebben.

Het huidige Ajax verschrompelde in Madrid. Nog nooit heb ik een elftal zo doodsbang zien voetballen. Al tijdens de wedstrijd signeerden de spelers van Madrid, op verzoek van de Ajacieden, ansichtkaarten met hun afbeelding er op. Leuk voor later.

De schuldige maakte zich meteen na de wedstrijd bekend. Martin Jol. Weg was de bravoure die Jol in Nederland vaak laat zien. Jol maakte zich klein. Real was een maatje te groot. Je zag nu het verschil tussen mannen en jongens.

Er was maar één doodsbang jongetje in Madrid en dat was Jol zelf. Hij liet Ajax onherkenbaar schijterig voetballen. Jol hing, hengelend naar een volgend baantje, over de hoofden van zijn selectiespelers heen, de ervaren coach uit.

Eigenlijk had Jol het over zichzelf. Hij, als topcoach, zag aan zijn team dat ze dit niveau niet aankunnen. Jol bedoelde te zeggen: Ik wel, want ik zie dat. Laat mij met echte mannen werken.

Ajax is met een coach als Jol ten dode opgeschreven. Het wordt nooit wat. Alles klapt in elkaar. Ajax is Ajax niet meer. Dat zegt Cruijff ook allemaal, maar dat moet u maar direct vergeten.

Nico Dijkshoorn

[DelToro]

Ongelooflijk dat de uitspraken van die man zo serieus worden genomen. Het was niets minder dan een geplande publiciteitsactie voor de open dag van zijn foundation en dat is hem gelukt. Ineens waren er 100 journalisten extra op zijn dan en werd het op elke zender uitgezonden.

Waarmee ik overigens niet wil zeggen dat het allemaal flauwekul is wat hij zegt, maar het tijdstip waarop hij deze column heeft geschreven is wel heel erg doorzichtig.

[Baseman]

De column van Hugo Borst in het AD:

Cruijff was vroeger te zeer gefixeerd op macht, nu is hij oprecht bezorgd

Ik snap dat Cruijff zich kapot schaamde voor zijn jeugdliefde. Maar het optreden tegen Real was totaal niet representatief. Een collega meent me op een inconsequentie te kunnen betrappen. 'Hoe kan je nou tegen Van Marwijk zijn en voor Jol?'

Even nuanceren. Ik ben niet tegen de bondscoach. Ik stel zijn gedicteerde oersaaie speelwijze niet op prijs. Hij beschikt over de prachtigste voetballers, maar doet het publiek en het Nederlands voetbal in zijn algemeen tekort. De uitgever van Voetbal International vertelde me deze week dat er in juni 2009 (geen WK) meer VI's werden verkocht dan in juni 2010 (WK in Zuid-Afrika). Het bewijst nog eens dat de koorts ontstond bij carnavalsvierders en successupporters, niet bij de voetbalkenners en -liefhebbers.

Dan Ajax. Ook even nuanceren. Ik ben niet voor Jol. Ik heb wel groot respect voor zijn improvisatietalent. Je zult maar worden opgescheept met de halfzachte selectie van je voorganger en zelf nauwelijks mogen investeren. Toch werd Jol bijna landskampioen met Ajax en haalde alsnog de zo fel begeerde Champions League. In de tweede competitiehelft ('09-'10) voetbalde Ajax bovendien erg aantrekkelijk. Er werd geweldig verdedigd en veel gescoord.

Natuurlijk was de wedstrijd tegen Real Madrid volkomen ruk. Ik snap dat Cruijff zich in Spanje kapot schaamde voor zijn jeugdliefde. Maar dat optreden was totaal niet representatief voor het elftal dat Jol nu ruim een seizoen onder zijn hoede heeft.

Moet je een trainer kwalijk nemen dat hij ervoor kiest om - even kort door de bocht - alle ballen aan Suarez te laten geven? Jol heeft in tegenstelling tot Van Marwijk niet de allerbeste voetballers tot zijn beschikking. Hij heeft er maar eentje. Ajax is - ook even kort door de bocht - Suarez. Louis van Gaal kon als trainer van Ajax bijna een decennium lang bouwen, doorselecteren en automatismen kweken. De passant Jol moet onder grote druk onmiddellijk presteren en kan onmogelijk à la Van Gaal destijds de nadruk op het systeem leggen.

Ik las dat Rik van den Boog Cruijff niet meer serieus neemt. Dan reageerde Jol toch wat sluwer dan de algemeen directeur. Jol zei dat hij Cruijffs kritiek op de wedstrijd tegen Real Madrid deelt en concludeert dat Cruijff, die destijds ook Van Gaal moest hebben, zich kennelijk al heel lang zorgen maakt over Ajax.

In zijn column in De Telegraaf zegt Cruijff: 'Ik geef eerlijk toe dat er nu veel kwaadheid in me zit.' Coronel en Van den Boog noemt hij bij naam, Van Basten en Jol zonder ze te noemen. Cruijff maakt werkelijk gehakt van bijna iedereen bij Ajax en juist die felheid neemt me voor hem in. Er zijn tijden geweest dat Cruijff te zeer gefixeerd was op macht, nu is het oprechte bezorgdheid. Cruijff is een bevlogen idealist (misschien zelfs een anarchist) die voetbal ziet als een politieke overtuiging en gruwt van concessies en compromissen.

Wat de jeugdopleiding van Ajax betreft ben ik het totaal met hem oneens. Bijna driekwart van de A-selectie is zelf opgeleid. Driekwart! Dat is fenomenaal. Dat uitgerekend de buitenspelers waar Cruijff bij zweert niet zijn doorgekomen is jammer, maar wel te verklaren. Ouderwetse rechts- en linksbuitens voldoen niet meer. De moderne nummers 7 en 11 moeten explosief zijn, een enorm arsenaal aan schijnbewegingen hebben, makkelijk een doelpunt kunnen maken, positioneel slim verdedigen én de bereidheid hebben om steeds achter hun tegenstanders aan te rennen. Zo'n creatieve totaalvoetballer is niet op te leiden.

Ik heb begrepen dat tegen MVV Jozefzoon excelleerde op de rechtervleugel. Daley Blind viel ook in, Anita zat op de bank en Emanuelson stond linksback. Niet alleen Cruijff-bewonderaars zagen hierin een knieval van Martin Jol. Lariekoek. PSV-trainer Fred Rutten gaf deze week tegen eerstedivisieclub Sparta ook wisselspelers een kans.

Vanavond tegen FC Twente en woensdag tegen AC Milan moeten alle ballen op Suarez. Dat lijkt me voor Ajax-supporters een geruststellende gedachte. Ik hoop wel dat Cruijff na Jol Ajax gaat leiden. Wie de posities gaan innemen van de 63 ontslagen trainers en werknemers, wil ik in De Telegraaf van aanstaande maandag graag lezen. Namen en rugnummers please, Jopie. (HUGO BORST)

[GangstaRiB]

De schuldige maakte zich meteen na de wedstrijd bekend. Martin Jol. Weg was de bravoure die Jol in Nederland vaak laat zien. Jol maakte zich klein. Real was een maatje te groot. Je zag nu het verschil tussen mannen en jongens.

Er was maar één doodsbang jongetje in Madrid en dat was Jol zelf. Hij liet Ajax onherkenbaar schijterig voetballen. Jol hing, hengelend naar een volgend baantje, over de hoofden van zijn selectiespelers heen, de ervaren coach uit.

Eigenlijk had Jol het over zichzelf. Hij, als topcoach, zag aan zijn team dat ze dit niveau niet aankunnen. Jol bedoelde te zeggen: Ik wel, want ik zie dat. Laat mij met echte mannen werken.

Ajax is met een coach als Jol ten dode opgeschreven. Het wordt nooit wat. Alles klapt in elkaar. Ajax is Ajax niet meer. Dat zegt Cruijff ook allemaal, maar dat moet u maar direct vergeten.

Ik ben het niet vaak eens met Dijkshoorn, maar dit is 100% waar.

[999]

Wat een onzin weer van die Dijkshoorn ..

[martijn401]

Andere tijden
Uitgegeven: 27 september 2010 10:53
Laatst gewijzigd: 27 september 2010 13:43
Er is nog precies één ding waarmee Feyenoord-aanhangers zich gelukkig mogen prijzen: dat de beroemdste babyboomer van Nederland zich onvoldoende Feyenoorder voelt om columns over de club te (laten) schrijven.


© ANP
Door Menno Pot
Babyboomers zijn er, zeker nu de eigenwijze starheid van de ouderdom erin begint te sluipen, erg goed in om hun eigen tijdperk als de norm der dingen te beschouwen. De sixties hè. Toen begon eigenlijk alles wat goed is.
Kom bij een babyboomer niet aan met de zienswijze dat de sixties een tamelijk normaal decennium waren dat na de fifties en voor de seventies kwam, zoals élk decennium nu eenmaal ingeklemd zit tussen twee andere. Nee, alles wat leuk en goed is aan het leven van nu, hebben zij in de sixties voor ons bevochten.
Ontwikkeling
Johan Cruijff is ook een babyboomer, en dus heilig overtuigd van het grote gelijk van zijn generatie. Zoals zíj voetbal speelden, in de vroege jaren zeventig, zó dient het gespeeld te worden. Ook nu nog, wat er in de tussentijd ook veranderd moge wezen. O wee wanneer één van Zijne Cruijffheids clubs last krijgt van voortschrijdend inzicht.
In mijn naïviteit was ik altijd geneigd te denken dat voetbal een levende sport is. Ontwikkeling. Oude denkbeelden verdwijnen, nieuwe komen ervoor in de plaats.
Pruimtabak
In 1930 speelde men in een 2-3-5 systeem met een stopperspil, halfbacks, een linksbinnen en een rechtsbinnen. De keeper droeg een platte pet, de midvoor propte in de kleedkamer nog even een verse dot pruimtabak in zijn wang en elk elftal had wel een speler die weigerde te koppen omdat hij daarbij zijn bril kon verliezen.
Dat was in 1970 veertig jaar geleden. Als ik een babyboomer was, die in 1970 topvoetballer was, zou ik me geloof ik wel realiseren dat mijn tijd nú veertig jaar geleden is, precies zoals 1930 in 1970.
Gevulde koek
Ik zou denken: zoals wij in 1970 gniffelden om de niet-koppende stopperspil met ziekenfondsbril uit 1930, zo gniffelen de mensen nu vermoedelijk om de langharige spelmaker uit 1970, die ongestoord met de bal aan de voet over het middenveld kon wandelen, beetje wijzen, beetje dirigeren als een verkeersagent. 1970, dat was topvoetballer zijn op twee pakjes Caballero per dag.
Als je het als spelmaker zat was, dat gewandel met bal, dan trapte je met buitenkant rechts een hobbelpassje in de richting van de rechtsbuiten (type 'krijt aan de kicksen'), die aan de zijlijn een liedje van The Cats stond te neuriën en zijn gouden schakelketting stond te poetsen in de zon. Geen tegenstander te bekennen.
Het was in 1970 nog heel gebruikelijk dat iemand de linksback uit de kantine ging halen zodra de bal naar de rechtsbuiten van de tegenpartij werd gespeeld: "Kees, je man heeft de bal. Of je hem even komt dekken. Nee, geen acute haast, hij is net aan zijn dribbel begonnen, dus je hebt nog zo'n zes minuten voor hij zijn voorzet gaat geven. Eet rustig je gevulde koek op."
Rapid Wien
Rinus Michels liet Ajax in 1970 anders voetballen dan zijn grote leermeester Jack Reynolds in 1930. Jaap van Praag bestuurde de club in 1970 ook heel anders dan zijn collega's dat in 1930 deden. Andere tijden. Andere wetten. Andere cijfers.
Andere machtsverhoudingen ook: in 1930 verloor Ajax met 16-2 van de toenmalige Europese topclub Rapid Wien, in 1970 lagen de verhoudingen tussen die twee clubs een tikje anders. Lullig voor Rapid Wien, maar zo gaat dat soms.
Slecht
Nog eens veertig jaar later doet Ajax het (zowel bestuurlijk als qua spelopvatting) wéér anders, en de laatste anderhalf jaar ging dat niet zo heel erg slecht, dacht ik. Die opvatting werd sinds het begin van dit kalenderjaar vrij breed gedragen in Amsterdam. De verhoudingen in het voetbal liggen anders dan in 1970, maar na afloop van Ajax - Dinamo Kiev hoorde ik niet zo heel veel mensen roepen dat het totaal de verkeerde kant opging met Ajax.
Totdat Johan Cruijff uitlegde dat het wel degelijk heel erg slecht gaat, slechter dan ooit eigenlijk. En vooral heel erg anders dan in 1970.
Wat één slechte wedstrijd en één slechte column al niet teweeg kunnen brengen. Dat was in 1930 en 1970 trouwens niet anders. Sommige dingen veranderen niet. Als ik Ajax-directeur geweest was, zou ik niet eens hebben gereageerd.
© NUsport/Menno Pot

kan ook wel aardig schrijven die Menno..

[Monkey Tonk]

Als Cruijff A zegt, moet hij ook maar B zeggen. Want als deze hele ophef zonder vervolg blijft, lijkt me dat behoorlijk genant. Dat zou niet veel anders zijn dan een supporter die een uur 'Hi-Ha-Hondelul' zingt.

[Monkey Tonk]

Andere tijden

© ANP
Door Menno Pot
Babyboomers zijn er, zeker nu de eigenwijze starheid van de ouderdom erin begint te sluipen, erg goed in om hun eigen tijdperk als de norm der dingen te beschouwen. De sixties hè. Toen begon eigenlijk alles wat goed is.

--------------------------------------------------------

Ik zou denken: zoals wij in 1970 gniffelden om de niet-koppende stopperspil met ziekenfondsbril uit 1930, zo gniffelen de mensen nu vermoedelijk om de langharige spelmaker uit 1970, die ongestoord met de bal aan de voet over het middenveld kon wandelen, beetje wijzen, beetje dirigeren als een verkeersagent. 1970, dat was topvoetballer zijn op twee pakjes Caballero per dag.
Als je het als spelmaker zat was, dat gewandel met bal, dan trapte je met buitenkant rechts een hobbelpassje in de richting van de rechtsbuiten (type 'krijt aan de kicksen'), die aan de zijlijn een liedje van The Cats stond te neuriën en zijn gouden schakelketting stond te poetsen in de zon. Geen tegenstander te bekennen.

kan ook wel aardig schrijven die Menno..

Prachtige alineas.

Die Menno is trouwens in een pico bello humeur de laatste tijd. Geen wolkje aan de hemel. Genieten.

[joey]

Cruijff is tot 1996 trainer geweest.

Die uithaal naar babyboomers begrijp ik niet zo. Veel grote trainers van dit moment zijn babyboomers.

[SylvievdVaart]

Vanavond Johan Cruijff @ Holland Sport.

[Monkey Tonk]

Cruijff is tot 1996 trainer geweest.

Die uithaal naar babyboomers begrijp ik niet zo. Veel grote trainers van dit moment zijn babyboomers.

Een persiflage, de geschreven vorm van karikatuur, zodat je om jezelf kunt lachen.

[joey]

Het is mij te gemakkelijk.

[goodfella]

Ik ben blij om te lezen dat ik niet de enige ben die 'Johan moe' is. Als ie echt wat wil doen moet ie inderdaad wat projectjes gaan doen, maar hem alle macht geven? No fucking way. De beste man kan amper rekenen, laat hem inderdaad maar lekker op De toekomst aan de slag gaan, maar financieel of aankoop beleid? Alsjeblieft.

Volgens mij is hij ook niet in staat om op een fatsoenlijke wijze een rapportage te lezen. Toch een beetje een domme, naieve man. Maar zijn manier van doen is natuurlijk wel heel makkelijk om zijn eigen mythe in stand te houden. Een hele grote bek altijd dat je het zo goed weet om vervolgens met voorstellen te komen waarvan je weet dat ze onhaalbaar zijn en er dan tussenuit piepen.

[Jöhnk]

Jack van Gelder zei gisteren trouwens dat Cruijff destijds John van 't Schip als hoofd opleidingen wilde en Rob Witschge als hoofd scouting.

[goodfella]

Cruijff is volledig onrealistisch. Er moet volgend seizoen gewoon weer CL worden gespeeld. Voor frivoliteiten moet ie maar een andere club zoeken. Misschien kan ie bij dat havenclubje gaan experimenteren.

Hij zal vast nog wel wat afgedankte Spanjaarden in zijn hoge hoed hebben zitten. Zoals ie ons met Oleguer, Urzaiz, Luque, Gabri en Roger heeft opgescheept.

[joey]

De lopende band van Watergraafsmeer ligt stil

De kritiek van Cruijff op Ajax, deze week, deed veel stof opwaaien. Zijn zorg over de jeugdopleiding in Amsterdam is terecht.

Ajax staat bovenaan in de eredivisie, de Arena zit vrijwel elke wedstrijd vol en de ploeg speelt voor het eerst sinds vijf jaar weer Champions League. Binnen de technische staf, en in het bestuur, is het in jaren niet zo rustig geweest. Tot zover geen klachten vanuit het voormalige Europese voetbalbolwerk.

Toch brandde Johan Cruijff zijn club deze week opnieuw tot op de grond toe af, nota bene een dag nadat Ajax Feyenoord tot figurant had gedegradeerd. Er moet een „grote bezem” door de club, schreef hij in De Telegraaf. De financiën, de opleiding, de scouting, het aankoopbeleid en het voetbal – het is allemaal „één groot drama”, oordeelde het erelid uit Barcelona.

Is Ajax daadwerkelijk zo diep gezakt, of overdrijft Cruijff?

Drie jaar geleden liet Ajax, toen nog onder voorzitterschap van John Jaakke, intern onderzoek doen naar de aanhoudend ondermaatse prestaties sinds, ruwweg, 1998. Ajax had in 1995 de Champions League gewonnen, maar na de verhuizing van de Meer naar de Arena (1996) en de beursgang (1998) stokten de successen.

In het rapport Ajax, de weg naar winst (2008) kwam een ander erelid, Uri Coronel – nu voorzitter van de club – met 38 aanbevelingen over zaken uiteenlopend van de beursgang tot de aankoop van spelers, en van de opleiding tot de contacten met supporters. Cruijff, die vorige week hoofdschuddend zag hoe Ajax werd overlopen door Real Madrid, vindt dat hoofdverantwoordelijke Coronel niets heeft gedaan met de bevindingen.

De feiten leveren een meer gecompliceerd beeld op. De relatieve rust die tegenwoordig heerst rond de Arena is onvergelijkbaar met de chaos in de periode die Coronel onderzocht. De bijna traditionele machtsstrijd tussen technisch directeur en trainer, zoals die tussen Leo Beenhakker en Co Adriaanse, tussen Louis van Gaal en Ronald Koeman en tussen Martin van Geel en Henk ten Cate, is verdwenen. Op voetbaltechnisch gebied heeft Ajax één sterke man: Martin Jol. De structuur met één manager, vergelijkbaar met de rol van sir Alex Ferguson bij Manchester United, was één van de alternatieven die Coronel opperde.

Maar andere zaken veranderden niet, of nauwelijks. Coronel vond in 2008 dat het afgelopen moest zijn met de praktijk dat een nieuwe trainer bij Ajax een geheel eigen gevolg van helpers mocht aanstellen. „Ajax moet bij voorkeur bepalen wie de assistent-trainers zijn”, schreef hij destijds. „Onwenselijk is een situatie waarbij de hoofdtrainer geheel naar eigen goeddunken zijn eigen staf meeneemt en aanstelt.”

Maar in navolging van Ten Cate en Marco van Basten kiest ook Jol naar hartelust zijn eigen medewerkers, inclusief zijn eigen broer Cock, als assistent-trainer. Jols zaakwaarnemer Mino Raiola speelt een voorname rol in Ajax’ personeelsbeleid.

Iets verder weg van het voetbalveld staat een ander advies dat voortvloeide uit het onderzoek van Coronel: hij wilde laten onderzoeken hoe de beursnotering van Ajax beëindigd kon worden. Want behalve een eenmalige kapitaalinjectie had de beursgang, „geen financiële meerwaarde”. Integendeel: betrokkenen denken dat de beursgang juist het begin markeert van de problemen waarmee Ajax worstelt. De club had na de beursgang, die omgerekend ruim 54 miljoen euro opleverde, voor het eerst veel geld voor nieuwe spelers. „We hebben door de beursgang te veel spelers gekocht”, zei oud-penningmeester Arie van Os in 2008 in deze krant. „Ajax was een rijke club. Ik kon niet meer tegen een trainer zeggen: er is geen geld.” En trainers, leerde hij, zitten maar kort bij Ajax. Ze willen snel scoren.

Van Os legde de vinger op een gevoelige plek: waar Ajax vroeger niet anders wist dan dat het zelf spelers moest opleiden, konden ineens spelers worden ‘gehaald’ die in de opleiding niet voorhanden waren. De club stak bovendien veel geld in voetbalscholen in België, Ghana en Zuid-Afrika, maar goede Ajax-trainers wilden daar niet heen en samenwerken bleek moeilijk. Ondertussen stagneerde de opleiding op De Toekomst, het trainingscentrum naast de Arena.

Maar Ajax kon kopen – en deed dat naar believen, zo blijkt uit een inventarisatie. Sinds 1998 schafte Ajax ongeveer honderd voetballers aan, maar op enkelen na, zoals Zlatan Ibrahimovic, Cristian Chivu, Maxwell en Klaas-Jan Huntelaar, verlieten de meeste aankopen de Arena weer via een zijdeur. Het slagingspercentage van Ajax’ aankopen in de laatste tien jaar werd vorig jaar door de club zelf gesteld op minder dan negen procent. De kapitaalvernietiging liep in de miljoenen.

Wat Johan Cruijff nog het meest steekt: alles wat Ajax ook probeerde of naliet – de beursgang, het nieuwe stadion, een batterij aan nieuwe trainers – het bracht de club de afgelopen jaren geen millimeter dichter bij de top van Europa. Integendeel, op de eerste speelavond van de Champions League, vorige week na een afwezigheid van vijf jaar, kon de conclusie alleen maar luiden dat de kloof onoverbrugbare vormen heeft aangenomen. In 1995 gaven de socios van Real Madrid de Ajacieden in Santiago Bernabéu nog een staande ovatie aan, voor de voetbalshow die ze hadden weggegeven. Die spelers waren grotendeels afkomstig uit de eigen opleiding.

In de huidige verhoudingen, waarin topclubs in de Champions League jaarlijks tientallen miljoenen kunnen spenderen, is het nauwelijks nog denkbaar, maar de successen van Ajax in de jaren zeventig en negentig waren te danken aan de alom bejubelde jeugdopleiding in Amsterdam. De lopende band in Watergraafsmeer produceerde bijna jaarlijks talenten die eens terecht zouden komen in Barcelona, Milaan of Manchester. Vooral spitsen.

Daar lijkt Cruijff een punt te hebben. De laatste jaren brengt de opleiding nauwelijks aanvallers van internationale klasse voort. Waar Ajax vroeger maar aan de boom leek te hoeven schudden voor een speler van het kaliber Wim Kieft, John Bosman, Marco van Basten, Dennis Bergkamp of Patrick Kluivert, telde de club de laatste jaren tientallen miljoenen euro’s neer voor aanvallers als Zlatan Ibrahimovic, Klaas-Jan Huntelaar, Dario Cvitanich, Luis Suarez, Miralem Sulejmani of Mounir El Hamdaoui. En eerder Markus Rosenberg, Nikos Machlas, Angelos Charisteas of Yannis Anastasiou.

Na de verkoop van de middenvelders Wesley Sneijder en Rafael van der Vaart zijn het tegenwoordig vooral verdedigers die doorbreken vanuit de opleiding op De Toekomst. Dat in de ‘basis’ van Ajax weer overwegend spelers uit de eigen jeugdopleiding staan – zoals Coronel adviseerde – doet Cruijff deugd. „Maar het gaat om de kwaliteit, niet om het aantal”, vindt hij.

Te midden van de crisis rond het verschijnen van het rapport-Coronel en de benarde positie van de Ajax-leiding, verscheen Cruijff met zijn auto voor de slagboom bij de Arena, op de avond van 19 februari 2008. ‘De Verlosser’ kwam thuis, noteerden de media gretig. Cruijff bood zijn diensten aan bij de club – maar alleen als hij carte blanche kreeg bij de reorganisatie van de opleiding. Die kreeg hij niet van de hoofdtrainer van dienst, Cruijffs voormalige oogappel Van Basten.

En zo snel als hij was gekomen, zo snel was Cruijff weer weg. Maar zijn aanbod blijft gelden, zei hij afgelopen woensdag nog maar eens. De opleiding voldoet in zijn ogen nog steeds niet, ook niet nadat hoofd jeugdopleiding Jan Olde Riekerink begin dit jaar zes jeugdtrainers de wacht aanzegde, onder wie oud-international Arnold Mühren. In Jong Oranje en de vertegenwoordigende elftallen daaronder spelen tegenwoordig vooral aanvallers uit de opleiding van Feyenoord.

Cruijff denkt nog altijd dat het mogelijk moet zijn, een Ajax in de top van Europa. Ook nu talenten soms al als tiener verhuizen naar hun ‘droomclub’ in Engeland of Spanje. Als de aanvoer maar niet stokt.

De toekomst zal uitwijzen of hij gelijk heeft. Niet alleen Ajax, maar ook vergelijkbare kleinere Europese topclubs als Benfica, FC Porto, Celtic of PSV, zijn steeds meer opvulling geworden voor het jaarlijkse kampioenenfeestje van Barcelona, Real Madrid, AC Milan, Inter Milaan, Manchester United, Arsenal en Chelsea. De financiële verschillen tussen de top en de rest zijn domweg te groot geworden. Een kleine club die het een paar maanden goed doet raakt bij de eerstvolgende ‘transferwindow’ zijn beste spelers kwijt aan de grootste concurrent.

Realistisch gezien kan UEFA-voorzitter Michel Platini met een drastische hervorming van het Europese topvoetbal – zoals het inperken van transfers, salarissen en leningen – op dit moment waarschijnlijk meer doen voor Ajax dan Johan Cruijff.

NRC