Je trekt heel snel de lijn van ego naar egoisme. In voetbal zie ik dat niet zo. Een sterk ego maakt een speler in de opleiding of in de jeugd sterker. Hij kan zich, door het vertrouwen in eigen kunnen, veel sneller ontwikkelen dan een ander zonder dat vertrouwen. Ik weet, vanuit mijn eigen bescheiden voetbalverleden, dat alle spelers op het veld (medespelers en tegenstanders) zich bewust of onbewust aanpassen aan een speler die arrogant genoeg is om de lakens uit de delen. Ik had in de jeugd eerst jaren bescheiden in dienst van het team gespeeld, maar besloot op een gegeven moment, bij wijze van experiment, dat ik eens wilde zien wat er zou gebeuren als ik me bewust dominant zou opstellen. Het verschil was dramatisch. Dag en nacht. En ik had alleen maar een knop in mijn kop omgezet. Het hele team werd er beter door, dus het was geen egoisme. Het was ego. Mijn punt is dat er op het veld een natuurlijke pikorde is, en dat de meeste spelers afwachten waar ze in die pikorde passen. Ervanuitgaande dat ze allemaal even goed kunnen voetballen, werkt dat afwachtende tegen ze. Waar van Basten het over heeft is dat je eerst bij je eigen club moet uitblinken, want daardoor word je een hele andere speler dan als je je vroeg had aangepast, zoals bij de Ajaxjeugd. Vroeg aanpassen of juist vroeg met je kop boven het maaiveld uitsteken. Dat is de vraag.Le T. schreef:Het probleem, of althans een deel daarvan, is dat de voetbalcultuur rondom het machismo/ego is veranderd in Nederland. Even gechargeerd, waar het macho/ strelend voor het ego was om je team naar de overwinning te leiden, wijzen, lijnen uitzetten, over het middenveld heersen, een plaag voor de vleugelverdediger zijn etc, is het nu veel meer macho/egostrelend om het geploeter bij Ajax te verlaten voor de hoogste transfersom, om hoog in de topscorersstatistieken te staan, om vrije trappen en penalties op te eisen ook al schiet je ze er zelden in, om veel aandacht op te eisen met niet voetbalgerelateerde zaken, om het uiterlijk vertoon van vechtlust goed na te spelen etc.Monkey Tonk schreef: Le T, dat is me wat te lang om op te reageren, maar ik ben het er voor het grootste deel niet mee eens. Om het bij Argentinie te houden, het zou kunnen dat daar een soort macho-cultuur heerst die vruchtbare grond is voor het ontwikkelen van een voetbalpersoonlijkheid. Bij Ajax mis ik die persoonlijkheden in ieder geval. En daarom is het voetbal saai. Een persoonlijkheid strooit, via de bal, met ideeen. Bij Ajax heeft niemand ideeen, en niemand heeft meer een idee waarom niet. Zitten ze veel te vol gepropt met opdrachten om nog vrijuit te kunnen voetballen en zelf te kunnen denken?
Dan komen het ego en het teambelang dus tegenover elkaar te staan, en moet dat ego met opdrachten in goede banen worden geremd omdat het de verkeerde richting uit beweegt. Als het ego en het teambelang dezelfde kant uitwerken, hoef je dat ego alleen nog maar een beetje bij te sturen wanneer een speler zichzelf iets te goed gaat vinden en teveel zelf wil doen. Nu moet je er tegenin werken.
Om het kort samen te vatten. Meer ego graag bij Ajax, zolang het in dienst van het team is. Anders is het egoisme.
