Erik ten Hag

[Ajax Rules]

Nee, want een competitie gaat over 34 wedstrijden en Ajax staat ver boven Heracles. Dat is nu juist wat jij steeds mist door de twee of drie slechte wedstrijden continu te blijven benadrukken.

In jouw logica heeft Van Gaal het slecht gedaan in 94-95, want "hij had goud in handen" en had met zo'n topselectie nooit thuis gelijk mogen spelen tegen Roda en nooit van die prutsers van Feyenoord mogen verliezen in de beker.

[Marillion]

Nu is dat laatste wel waar.

Het was overigens nog erger. Tegen Roda was het thuis én uit 1-1.

Ik gun Ten Hag dit succes echt van harte want hij heeft het niet makkelijk en krijgt het zeker niet cadeau. Maar hij en de selectie moeten natuurlijk niet vergeten om zichzelf ook te belonen met een tastbare prijs. Je wil toch niet alleen maar terug kunnen verwijzen naar mooie wedstrijden?

Overigens heb ik het idee dat het kwartje nu wel gevallen is bij de selectie. We gaan in de komende serie competitiewedstrijden zien of dat ook echt zo is.

[Ajax Rules]

Tuurlijk moeten ze vol voor de titel gaan.

Maar als PSV het weer helemaal op de rit krijgt, vrijwel alles gaat winnen en aan het einde van de rit een of twee punten voorsprong houdt op Ajax (wat een realistisch scenario is), hebben we nog steeds een mooi seizoen gehad en heeft Ten Hag het nog steeds goed gedaan.

Uiteraard maakt de titel dit seizoen nog wel een stuk mooier. De dubbel is nog mooier. En nog een CL-opponent uitschakelen (naast de dubbel) zou helemaal waanzinnig zijn.

[Sandro]

Hopelijk minstens 1 prijs, maar de dubbel is ook nog realistisch. Ik snak naar een prijs.

[Duke]

De zoete wraak van een pispaal

Erik ten Hag overwon scepsis, achterklap en pogingen tot karaktermoord. Dinsdagavond boetseerde hij één van de mooiste Nederlandse voetbaloverwinningen van deze eeuw.

Sjoerd Mossou 07-03-19, 12:15

Lasse Schöne had de bal zojuist weergaloos in de kruising geschoten. Aan de zijlijn van Bernabéu stond Erik ten Hag, een tikje ongemakkelijk. De Ajax-trainer juichte wel, maar ook weer niet.

Ten Hag balde kort zijn vuisten en brulde iets, maar trachtte ondertussen ook nog Kasper Dolberg te instrueren, de speler die net klaar stond om in te vallen. Een coach gevangen tussen euforie en zelfbeheersing, tussen emotie en ratio, nota bene op een moment dat de wedstrijd definitief was gespeeld: 1-4.

,,Je moet continu scherp blijven, je kunt hier niet verslappen’’, zei Ten Hag na afloop tegen verslaggever Jack van Gelder op Ziggo Sport. ,,Het team niet, maar de coach ook niet.’’

Controlfreak
Het is in zekere zin typisch Erik ten Hag, de controlfreak. Een ogenschijnlijk atypische Ajax-trainer die wat hoekig praat, schichtig uit zijn ogen kijkt, en die nu eenmaal weinig talent heeft voor de gelikte glamourkanten van het voetbal.

Maar ook: de trainer die dinsdagavond vorm gaf aan de vrijwel perfecte wedstrijd, gespeeld op het hoogst denkbare podium, tegen de in veel opzichten grootste club ter wereld. Ten Hag zal voor altijd verbonden blijven aan deze glorieuze, historische avond in Madrid. Aan de wederopstanding van het Nederlandse voetbal in iets bredere zin – en aan het meeslepende Ajax-voetbal van het seizoen 2018/19.

Dat is niets minder dan een zoete revanche op zijn legertje van criticasters. Kritiek die soms heus terecht was, zeker in Ten Hags eerste half jaar, toen de prestaties uitbleven. Maar onmiskenbaar boetseerde de trainer bij Ajax stilaan het voetbal dat hij voorstaat: een spel van vroeg druk zetten en razendsnel, vol energie omschakelen.

De weg voltrok zich met vallen en opstaan. Ten Hag moest zijn spelers zien te overtuigen met een geheel nieuwe manier van trainen, vaak langdurige sessies, veelal gestoeld op tactiek en met veel onderbrekingen. Vorige zomer was cruciaal toen Ten Hag de balans opmaakte van zijn eerste halfjaar. De selectie kwam in evenwicht. De trainer zocht en vond de juiste wisselwerking met zijn spelers. Meer werd hij een peoplemanager die cruciale beslissingen besprak met de leiders van de selectie.

Roddels en achterklap dreven onherroepelijk naar boven, zoals dat nu eenmaal gaat in het kippenhok Ajax. Lang niet iedereen pruimde de buitenstaander uit Twente, bepaald geen kind van de club. Alleen technisch directeur Marc Overmars, de man die hem binnenhaalde, dekte hem steeds stilzwijgend in de rug.

Ten Hags werkwijze stuitte soms ook in de kleedkamer op weerstand. Het kostte tijd om iedereen te overtuigen, en de trainer stuurde dus ook zelf zijn aanpak bij, maar het bracht ook een cultuurverandering teweeg. Stap voor stap transformeerde Ajax tot een team dat weerbaar was in Europa, dat het op kon brengen om negentig minuten vol energie te spelen, zonder voortdurend de eigen achterdeur open te zetten.

In de eredivisie ging dat een paar keer pijnlijk mis, onder andere tegen PSV en Feyenoord, in Europa leidde het tot een ronduit indrukwekkende reeks, resulterend in de eerste kwartfinale van Ajax in de Champions League sinds 2003. De reeks ernaartoe zegt alles: veertien duels in totaal, vrijwel allemaal meeslepend van de eerste tot de laatste minuut.

Ten Hag kon het dinsdag niet laten om dat succes ook naar zichzelf toe te trekken na afloop. Even wijzen op het ‘perfect uitgevoerde speelplan’. Even een sneer naar de zogenoemde ‘kenners’.

Ook daarin is Ten Hag niet de meest subtiele, hij is nu eenmaal niet geboren met een ironische knipoog, maar juist in zijn geval was die reflex begrijpelijk. De trainer kreeg in het afgelopen jaar niet alleen met scepsis of scherpe kritiek te maken, net zo vaak had het de kenmerken van een hetze, van een poging tot karaktermoord.

De pispaal kreeg zijn zoete wraak in Madrid, op 5 maart 2019. Een wedstrijd uit duizenden, voor altijd met een handtekening van de trainer eronder: Erik ten Hag uit Haaksbergen.

www.ad.nl

[elliquido]

Het zijn gekke tijden in krantenland.

Het Rotterdamse AD beter ingevoerd bij Ajax dan het Amsterdamse telegraaf, en visa versa bij Feijenoord.

[Nihad]

Sjoerd Mossou is voor NAC en komt uit Breda, dus zo Rotterdams is dat niet.

[Cruijff]

En die vaste Ajax volger Daniel Dwarswaard is ook gewoon een Ajacied, natuurlijk

[elliquido]

Sjoerd Mossou is voor NAC en komt uit Breda, dus zo Rotterdams is dat niet.

Het artikel staat toch in het AD?

[De Dominee]

Stond in Madrid in het uitvak blijkbaar achter het neefje van Mike Verweij. Volgens hem is Mike een PSV'er.

[Marillion]

De toon van dit artikel is anders in vergelijking met de verschillende verhalen uit de Telegraaf. Maar de boodschap komt voor een behoorlijk deel toch best overeen. Ook hier is duidelijk sprake van een aanpassing in zijn manier van werken sinds de zomer. En een betere samenwerking met de spelers.

Iets wat overigens in geen enkele zin een zwaktebod is maar gewoon een goede ontwikkeling van Ten Hag als trainer.

[wimpey]

Vaarwel crisis, hallo gouden toekomst

Door Sjoerd Mossou

Zoveel onbetaalbare momenten, zoveel schitterende foto’s. Maar één beeld van Getty Images-fotograaf Etsuo Hara vertelt het verhaal van Real Madrid-Ajax het meest krachtig, het meest schilderachtig.

De sterren Luka Modric en Vinicius Junior zitten op hun kont in het gras, uit hun lichaamstaal spreekt wanhoop en ongeloof. Iets verderop is Frenkie de Jong net vertrokken met de bal aan zijn voet, prachtig rechtop, gracieus als een ware rasvoetballer. Naast hem duikt David Neres als een raketje de ruimte in.

De barokke compositie vangt de werkelijkheid van 5 maart 2019: het jonge avontuurlijke Ajax tegen de gevallen wereldploeg uit Madrid. Een plaatje ook dat de wedstrijd recht doet, met Ajax als de ploeg van de razendsnelle uitbraak, feilloos profiterend van de ruimtes.

Je hebt er weinig fantasie voor nodig om er een wisseling van de wacht in te zien. Niet perse definitief natuurlijk, daarvoor zijn de economische verschillen domweg te groot geworden. Real koopt binnenkort ongetwijfeld weer een nieuw zooitje wereldsterren, de kans is reëel dat Ajax komende zomer zijn halve ploeg kwijtraakt.

Maar in breder perspectief is Real Madrid-Ajax wel degelijk een kantelpunt, zeker ook vanuit het hele Nederlands voetbal bezien. Oranje realiseerde al eerder een ommekeer, nu is ook het clubvoetbal glorieus aangehaakt. Eindelijk lukte het weer eens: op verpletterende wijze winnen van een absolute eliteclub, in een bepalende wedstrijd in de Champions League. De wereld kijkt eindelijk weer vol ontzag naar Nederland, gidsland van bravoure en jeugdig enthousiasme.

Het Wonder van Bernabéu markeert daarmee het definitieve einde van een ongekende voetbalcrisis. Vorig jaar zette bondscoach Ronald Koeman dat al in gang met Oranje, door overtuigend van Frankrijk en Duitsland te winnen in de Nations League. PSV en bovenal Ajax rechtten voor de winterstop al hun rug in Europa. In Madrid volgde dinsdagavond de definitieve verzilvering door Ajax, als vanouds gezichtsbepalend in ons voetballand.

Mijlpaal
Een mijlpaal, want tussen grofweg 2014 en 2018 woekerde de crisis tot in de vezels van Oranje en de Nederlandse topclubs. Eindtoernooien werden gemist, clubs vlogen vaak kansloos Europa uit, almaar dieper zonken ‘we’ op de internationale ranglijsten. De nabije toekomst leek uitzichtloos, de ene ontluisterende analyse volgde op de andere. Maar stap voor stap fonkelde er op de puinhopen ook nieuw perspectief en nieuwe inzichten.

PSV bewees in het seizoen 2015/2016 voor het eerst dat een Nederlandse club in de Champions League nog steeds ver kan komen, bovenal door voor een goede mix van teamspelers te zorgen, slim gescout in alle belangrijke leeftijdscategorieën. Doelgericht investeerde de club in de komst van spelers zoals Andrès Guardado, Marco van Ginkel en Hector Moreno, om maar niet ter verzuipen tussen de grootmachten van Europa.

Peter Bosz voegde daar met Ajax daarna een nieuwe invalshoek aan toe: ook met aanvallend, eigenwijs en energiek voetbal kun je als Nederlandse club nog altijd een belangrijke Europese finale halen. De Amsterdammers verloren de Europa Leaugue-eindstrijd in 2017 kansloos van Manchester United in Stockholm, maar nieuwe hoop gloorde, met de kanttekening dat veel blikvangers van dat team een buitenlands paspoort hadden.

Het Ajax van 2018/19 combineert de ene invalshoek als het ware met de andere. De Amsterdamse directie investeerde eindelijk fors, haaks op de koers die rondom de Fluwelen Revolutie was ingezet. Het besteedde zijn geld aan ‘kant en klare’ spelers zoals Dusan Tadic en Daley Blind, en vertimmerde daarnaast zijn salarishuis: de meeste sterspelers bleven afgelopen zomer aan boord.

De doorbraak van uitzonderlijke Nederlandse talenten zoals Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong deed de rest. En niet onbelangrijk: trainer Erik ten Hag boetseerde een team dat de omschakeling tot kunst heeft verheven, precies zoals dat in het moderne voetbal gangbaar is. Iets minder ‘kamikaze’ dan onder Bosz, maar veel dynamischer dan in de jaren onder Frank de Boer.

Als je het Hollandse school mag noemen, en waarom ook niet, dan is het een variant met nieuwe invloeden. Nog altijd avontuurlijk en technisch begaafd, maar verrijkt met tempowisselingen en modern pressiespel. Nederlands, maar niet langer wereldvreemd.

In de eredivisie ging het soms nog faliekant mis, maar op het Europese podium werd Ajax almaar sterker en sterker onder Ten Hag, heersend tegen eerst Bayern München en daarna Real Madrid. De vraag is inmiddels waar dit gaat eindigen, want dit Ajax heeft geen enkele reden te vrezen, na liefst veertien (!) indrukwekkende wedstrijden in de Champions League dit seizoen.

Zijn er dan geen kanttekeningen te plaatsen? Natuurlijk wel. Met name de voorhoede van Ajax is gebouwd op buitenlands talent, met Dusan Tadic, David Neres, Kasper Dolberg en Marokkaans international Hakim Ziyech. Met De Jong, De Ligt en iets mindere mate Donny van de Beek vormt zich een nieuwe kern van toptalent, maar nog geen compleet nieuwe generatie. Onlangs nog liet Feyenoord zien hoe dun het lijntje kan zijn tussen succes en compleet falen.

Maar kijk nog iets verder dan roerganger Ajax, en je ziet dat er meer is dan Amsterdam alleen. Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum bij Liverpool bijvoorbeeld, mogelijk tegenstander van Ajax in de kwartfinale. De groei van een toptalent als Steven Bergwijn bij PSV. De ontwikkeling van Mark van Bommel als coach, óók een aanhanger van het nieuwerwetse omschakelvoetbal, zij het in een iets robuustere variant. De volwassenwording, met horten en stoten, van Memphis Depay in Frankrijk.

Het Nederlandse voetbal is nog niet definitief terug aan de top, maar de donkere jaren zijn voorbij. In Santiago Bernabéu ging het licht in volle glorie aan.

[zeux]

Maar kijk nog iets verder dan roerganger Ajax, en je ziet dat er meer is dan Amsterdam alleen. Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum bij Liverpool bijvoorbeeld, mogelijk tegenstander van Ajax in de kwartfinale. De groei van een toptalent als Steven Bergwijn bij PSV. De ontwikkeling van Mark van Bommel als coach, óók een aanhanger van het nieuwerwetse omschakelvoetbal, zij het in een iets robuustere variant. De volwassenwording, met horten en stoten, van Memphis Depay in Frankrijk.

Het Nederlandse voetbal is nog niet definitief terug aan de top, maar de donkere jaren zijn voorbij. In Santiago Bernabéu ging het licht in volle glorie aan.

Wie neemt bij Oranje de Tadic/Ziyech rol over? Niet onbelangrijk. De kracht van Ajax zit natuurlijk deels in de buitenlandse spelers, dus daar zul je nationaal vervangers voor moeten hebben om hetzelfde voetbal te kunnen spelen. Elf goede spelers zijn nog geen goed team.

[elliquido]

Depay, bergwijn

[Trab]

Nee, wat jij doet is goedkoop. Geef gewoon toe dat Ten Hag een uitstekende trainer is.

Geen zinnig mens (zie Driessen, Derksen, Verweij) kan beweren dat Tadic, Blind en Nico het verschil maken tussen uitschakeling VCL en VEL enerzijds en het vernederen van Real Madrid in de CL anderzijds. Met niveau Keizer of een 'praktijkjongen uit de boezem van de club' als trainer was dit namelijk never nooit gelukt.

Ten Hag is afgestapt van de bij Ajax geldende doctrines: de rondo van Van Gaal en 'punt naar achteren' van JC. Dit is zijn Ajax, dat 135 van de 180 minuten de vaste winnaar van de CL zoek heeft gespeeld.

Dat gezegd hebbende: ik kreeg gisteren wel flashbacks naar het dream team van Cruijff van 1992. Tadic als Laudrup, FdJ als een betere versie van Guardiola, Neres als Stoichkov, Donny als Bakero.

Haha. Mooie vergelijking met dream team van Cruijff 92
Vind dat de hand van Ten Hag wel degelijk zichtbaar is en daar verdiend hij ook de credits voor. Vooral het zo hoog staan van de backs in de opbouw en het in laten zakken van Frenkie vind ik echt een typische Ten Hag vondst. Evenals het posteren van Tadic in de spits en Zyiech op rechts. Die laatste speelde onder Bosz voornamelijk als linkshalf. Denk dat er weinig ploegen in de wereld op dit moment zulk goed positiespel spelen als Ajax. Kenmerkend hiervoor is vaak dat iedereen kan scoren uit het team en dat de ploeg niet afhankelijk is van 1 of 2 spelers. Zie de goals van Mazraoui en Tagliafico in de CL.
Het verval na de winterstop wijt ik niet zozeer aan Ten Hag. Voor de winterstop zat Ajax in een flow door de geweldige prestaties in de groepsfase CL. Dan krijg je in december de loting tegen Real en wil je het liefst meteen die wedstrijd spelen maar moet je wachten tot februari. Zit dan toch in het achterhoofd bij de spelers die onbewust misschien minder tot het gaatje gaan. Zeker bij de spelers die azen op een transfer. Voeg daarbij het bekend worden van de transfer van Frenkie en de blessure van Tagliafico.. Het bleek ook wel in de eerste wedstrijd tegen Real. De weekend vooraf door de ondergrens tegen Heracles en dan tegen Real de pannen van het dak spelen. Dan blijkt wel dat de spelers maar met 1 wedstrijd bezig waren na de winterstop. Daar valt moeilijk tegenaan te coachen.
Hopelijk komt de ploeg nu net als voor de winterstop weer in dezelfde flow. Al moet ik nog zien dat we kampioen worden. Het grote probleem tov PSV vind ik vooral de zwakke bank van Ajax. Op Dolberg en Huntelaar na heb je niemand om in te brengen om iets te forceren. Als een Neres wegvalt bijvoorbeeld, dan kan je niemand als vleugelspeler inbrengen. Hooguit schuiven met Tadic. Vergelijk je dat met PSV, dan hebben die met de jonkies Gakpo, Ihattaren en Malen veel meer mogelijkheden om iets te forceren. Dat is ook de reden dat ze steeds in de laatste minuten scoren.

[Jöhnk]

Vaarwel crisis, hallo gouden toekomst

Door Sjoerd Mossou

Zoveel onbetaalbare momenten, zoveel schitterende foto’s. Maar één beeld van Getty Images-fotograaf Etsuo Hara vertelt het verhaal van Real Madrid-Ajax het meest krachtig, het meest schilderachtig.

De sterren Luka Modric en Vinicius Junior zitten op hun kont in het gras, uit hun lichaamstaal spreekt wanhoop en ongeloof. Iets verderop is Frenkie de Jong net vertrokken met de bal aan zijn voet, prachtig rechtop, gracieus als een ware rasvoetballer. Naast hem duikt David Neres als een raketje de ruimte in.

De barokke compositie vangt de werkelijkheid van 5 maart 2019: het jonge avontuurlijke Ajax tegen de gevallen wereldploeg uit Madrid. Een plaatje ook dat de wedstrijd recht doet, met Ajax als de ploeg van de razendsnelle uitbraak, feilloos profiterend van de ruimtes.

Je hebt er weinig fantasie voor nodig om er een wisseling van de wacht in te zien. Niet perse definitief natuurlijk, daarvoor zijn de economische verschillen domweg te groot geworden. Real koopt binnenkort ongetwijfeld weer een nieuw zooitje wereldsterren, de kans is reëel dat Ajax komende zomer zijn halve ploeg kwijtraakt.

Maar in breder perspectief is Real Madrid-Ajax wel degelijk een kantelpunt, zeker ook vanuit het hele Nederlands voetbal bezien. Oranje realiseerde al eerder een ommekeer, nu is ook het clubvoetbal glorieus aangehaakt. Eindelijk lukte het weer eens: op verpletterende wijze winnen van een absolute eliteclub, in een bepalende wedstrijd in de Champions League. De wereld kijkt eindelijk weer vol ontzag naar Nederland, gidsland van bravoure en jeugdig enthousiasme.

Het Wonder van Bernabéu markeert daarmee het definitieve einde van een ongekende voetbalcrisis. Vorig jaar zette bondscoach Ronald Koeman dat al in gang met Oranje, door overtuigend van Frankrijk en Duitsland te winnen in de Nations League. PSV en bovenal Ajax rechtten voor de winterstop al hun rug in Europa. In Madrid volgde dinsdagavond de definitieve verzilvering door Ajax, als vanouds gezichtsbepalend in ons voetballand.

Mijlpaal
Een mijlpaal, want tussen grofweg 2014 en 2018 woekerde de crisis tot in de vezels van Oranje en de Nederlandse topclubs. Eindtoernooien werden gemist, clubs vlogen vaak kansloos Europa uit, almaar dieper zonken ‘we’ op de internationale ranglijsten. De nabije toekomst leek uitzichtloos, de ene ontluisterende analyse volgde op de andere. Maar stap voor stap fonkelde er op de puinhopen ook nieuw perspectief en nieuwe inzichten.

PSV bewees in het seizoen 2015/2016 voor het eerst dat een Nederlandse club in de Champions League nog steeds ver kan komen, bovenal door voor een goede mix van teamspelers te zorgen, slim gescout in alle belangrijke leeftijdscategorieën. Doelgericht investeerde de club in de komst van spelers zoals Andrès Guardado, Marco van Ginkel en Hector Moreno, om maar niet ter verzuipen tussen de grootmachten van Europa.

Peter Bosz voegde daar met Ajax daarna een nieuwe invalshoek aan toe: ook met aanvallend, eigenwijs en energiek voetbal kun je als Nederlandse club nog altijd een belangrijke Europese finale halen. De Amsterdammers verloren de Europa Leaugue-eindstrijd in 2017 kansloos van Manchester United in Stockholm, maar nieuwe hoop gloorde, met de kanttekening dat veel blikvangers van dat team een buitenlands paspoort hadden.

Het Ajax van 2018/19 combineert de ene invalshoek als het ware met de andere. De Amsterdamse directie investeerde eindelijk fors, haaks op de koers die rondom de Fluwelen Revolutie was ingezet. Het besteedde zijn geld aan ‘kant en klare’ spelers zoals Dusan Tadic en Daley Blind, en vertimmerde daarnaast zijn salarishuis: de meeste sterspelers bleven afgelopen zomer aan boord.

De doorbraak van uitzonderlijke Nederlandse talenten zoals Matthijs de Ligt en Frenkie de Jong deed de rest. En niet onbelangrijk: trainer Erik ten Hag boetseerde een team dat de omschakeling tot kunst heeft verheven, precies zoals dat in het moderne voetbal gangbaar is. Iets minder ‘kamikaze’ dan onder Bosz, maar veel dynamischer dan in de jaren onder Frank de Boer.

Als je het Hollandse school mag noemen, en waarom ook niet, dan is het een variant met nieuwe invloeden. Nog altijd avontuurlijk en technisch begaafd, maar verrijkt met tempowisselingen en modern pressiespel. Nederlands, maar niet langer wereldvreemd.

In de eredivisie ging het soms nog faliekant mis, maar op het Europese podium werd Ajax almaar sterker en sterker onder Ten Hag, heersend tegen eerst Bayern München en daarna Real Madrid. De vraag is inmiddels waar dit gaat eindigen, want dit Ajax heeft geen enkele reden te vrezen, na liefst veertien (!) indrukwekkende wedstrijden in de Champions League dit seizoen.

Zijn er dan geen kanttekeningen te plaatsen? Natuurlijk wel. Met name de voorhoede van Ajax is gebouwd op buitenlands talent, met Dusan Tadic, David Neres, Kasper Dolberg en Marokkaans international Hakim Ziyech. Met De Jong, De Ligt en iets mindere mate Donny van de Beek vormt zich een nieuwe kern van toptalent, maar nog geen compleet nieuwe generatie. Onlangs nog liet Feyenoord zien hoe dun het lijntje kan zijn tussen succes en compleet falen.

Maar kijk nog iets verder dan roerganger Ajax, en je ziet dat er meer is dan Amsterdam alleen. Virgil van Dijk en Georginio Wijnaldum bij Liverpool bijvoorbeeld, mogelijk tegenstander van Ajax in de kwartfinale. De groei van een toptalent als Steven Bergwijn bij PSV. De ontwikkeling van Mark van Bommel als coach, óók een aanhanger van het nieuwerwetse omschakelvoetbal, zij het in een iets robuustere variant. De volwassenwording, met horten en stoten, van Memphis Depay in Frankrijk.

Het Nederlandse voetbal is nog niet definitief terug aan de top, maar de donkere jaren zijn voorbij. In Santiago Bernabéu ging het licht in volle glorie aan.

Ah, daar is ie weer: het Nederlands voetbal. Fijn dat Mossou de overwinning van Ajax in de juiste context weet te plaatsen, als onderdeel van een groter geheel.

[Cruijff]

Een duidelijke vak idioot maar wel echt een pure workaholic die man:
https://www.ajaxlife.nl/2019/03/08/ten- ... a-sittard/

Fortuna won afgetekend en met goed voetbal in de Kuip in het eerste seizoen dat ze terugkeren in de Eredivisie.
Als ze in de KNVB Beker geen uitwedstrijd maar een thuiswedstrijd tegen Feyenoord hadden geloot dan hadden ipv Willem II / AZ ook zij zomaar in de bekerfinale kunnen staan.

[Cruijff]

Maar toch ook niets menselijks is de man vreemd. Inderdaad zeker een mooie foto:


https://www.ajaxlife.nl/2019/03/08/ten- ... te-moment/

[Javiskamp]

Hoorde ik hem nou ook zeggen dat de winst op Real goed was voor het Nederlands voetbal?

Gekke vent...

[zeux]

Frits Abrahams bij NRC:

Chef voetbal bleef thuis

Als ik iemand de triomf van Ajax in Madrid gunde, was het wel trainer Erik ten Hag. Hij bleef na afloop, als altijd, keurig in zijn commentaar, maar hij moet innerlijk hebben gegloeid van genoegdoening. Met de prestatie van zijn team had hij zijn vijanden voorlopig de mond gesnoerd.

Hij verwees alleen terloops naar „een aantal experts die er niet in geloofden”. Dat was voldoende, de Ajax-watchers wisten meteen wie hij bedoelde: Valentijn Driessen, de ‘chef voetbal’ van De Telegraaf en Johan Derksen en René van der Gijp van het tv-programma Veronica Inside. Dat zijn vanaf zijn aanstelling bij Ajax de grote tegenstanders van Ten Hag geweest. Samen hebben zij onmiskenbaar veel invloed in het voetbalwereldje.

Ook omdat Driessen regelmatig aanschuift bij dit tv-programma, was Ten Hag voortdurend het doelwit van spot en minachting. Van der Gijp begon al gillend krom te liggen over de talkshowtafel als hij alleen maar naar beelden van Ten Hag kéék. Ten Hag was maar „een boertje van buut’n” die niet uit zijn woorden kon komen, hij maakte zichzelf belangrijk terwijl hij eigenlijk niets voorstelde, hij was hooguit geschikt als trainer van een middelmatig eredivisieploegje. Tot zover de vooroordelen.

Driessen beweerde al snel, zonder enig bewijs of bronvermelding, dat er door spelers en bestuursleden van Ajax veel geklaagd werd over Ten Hag en dat daarom zijn positie wankel was. Het eerste succes van Ten Hag – het bereiken van de Champions League – werd weggewoven. De analyse door met name Derksen kwam steeds hierop neer: als Ajax goed speelde lag het aan ‘het materiaal’ en als Ajax faalde lag het aan Ten Hag.

Zo heb je als voetbalexpert altijd gelijk.

Derksen en Van der Gijp hebben verstand van voetbal en hun kijk erop is soms verfrissend nuchter en sceptisch. Dat is de goede kant van hun programma. Maar de slechte kant is dat het afzeiken van anderen een verdienmodel is geworden; ze doen het ook als er nog geen enkele reden voor is. Ze raken daardoor verstard in hun negativisme en beseffen te laat wanneer er progressie gaande is. Hun kritiek verzandt dan in voorspelbaar cynisme.

Zo bleven ze te lang negatief over het Nederlands elftal dat op het WK van 2014 in Brazilië zo verraste; dat kwam ook doordat ze een hekel hadden aan coach Louis van Gaal, hun favoriete pispaal vóór Ten Hag.

Ajax in Madrid? Dat kon volgens deze drie eensgezinde kenners natuurlijk nooit wat worden. Valentijn Driessen ging zelfs zo ver in zijn afwijzing dat hij, de chef voetbal van De Telegraaf, openlijk op tv aankondigde dat hij niet naar Madrid ging. Hij „geloofde er niet in”, hij kon zijn tijd wel beter gebruiken. Hoe graag zou ik de dag na de triomf van Ajax het slechtnieuwsgesprek tussen de hoofdredacteur en zijn chef voetbal hebben gevolgd.

Hoofdredacteur: „Sinds wanneer is het een criterium bij de keuzes in de voetbalverslaggeving of jij ergens in gelooft?” Driessen: „Sinds ik Ten Hag een waardeloze coach vind.” Hoofdredacteur: „En als hij nou succesvol blijkt?” Driessen: „Dan ligt het aan de spelers, niet aan hem.” Hoofdredacteur: „Het lijkt me voor onze sportredactie, en in het algemeen voor de toekomst van De Telegraaf, beter dat jij een jaartje alleen maar Fortuna Sittard volgt, of je er nou in gelooft of niet.”

[999]

Iemand afzeiken alleen al omdat zijn stem, die hij heeft gekregen bij zijn geboorte, anders is zegt meer dan genoeg over wat er aan die tafel zit ...

[Wouter]

Bij Veronica Inside zeiden ze dat zijn boerse voorkomen en accent hem konden hinderen bij een internationale carrière.

Alsof ze in Engeland, Duitsland of Spanje überhaupt door zouden hebben dat hij een Twents accent heeft.

[Cruijff]

Bij Veronica Inside zeiden ze dat zijn boerse voorkomen en accent hem konden hinderen bij een internationale carrière.

Alsof ze in Engeland, Duitsland of Spanje überhaupt door zouden hebben dat hij een Twents accent heeft.

Haha logica hoor van die heren.
De mensen uit de grensstreek spreken doorgaans een stuk beter Duits dan wij westerlingen.

En Ten Hag heeft al in Beieren gewerkt en drukt zich bij wijze van spreken in die taal vloeiender uit dan in het Nederlands.

[Lionel]

Driessen is ook lekker begonnen aan de week. Wat een dorpsgek hoor.

[Cruijff]

Ten Hag bij Rondo op Ziggo vandaag geconfronteerd met Jack van Gelder, Ruud Gullit, Youri Mulder en Wim Kieft.
Zat er vrij ontspannen en een aantal keer breed lachend bij.

Gullit was de meest kritische. Vond dat Ajax niet met 1-0 van AZ had moeten verliezen maar met 4-0 of 5-0.
En dat je best een dag eens slecht kunt spelen, maar niet als heel elftal slecht kunt zijn.

Kieft vond dat Dolberg tegenvalt, qua ontwikkeling.