Hoe Lemic een voet tussen de deur bij Ajax kreeg
Moderator: mods
Want Lemic heeft een grote hond die alle andere makelaars afschrikt? Lijkt me een keuze van PSV zelf.joey schreef:Toch werkt het zo, Boem. Reker zei onlangs dat na het vertrek van Lemic andere makelaars zich massaal hadden gemeld bij PSV. Die kregen voor die tijd geen kans, want PSV had Lemic al.
Nog steeds eens met Boem.
En met niemand anders!
En met niemand anders!
Dat is geen keuze, dat is zo gegroeid.Bertje schreef:Want Lemic heeft een grote hond die alle andere makelaars afschrikt? Lijkt me een keuze van PSV zelf.
Een club zonder behoorlijke scouting raakt afhankelijk van zulke types. Laten we het zo zeggen: door het inschakelen van Lemic/Linse staat Ajax er weer goed op bij de achterban. Zonder Lemic/Linse waren Sulejmani en Aissati niet gekomen.
Het stinkt aan alle kanten!
Zolang je gelooft in je eigen onzin is het waarheid ofzo? Ik begrijp best dat je een stelling hebt, maar poneer die aub niet als feit.joey schreef:Dat is geen keuze, dat is zo gegroeid.Bertje schreef:Want Lemic heeft een grote hond die alle andere makelaars afschrikt? Lijkt me een keuze van PSV zelf.
Een club zonder behoorlijke scouting raakt afhankelijk van zulke types. Laten we het zo zeggen: door het inschakelen van Lemic/Linse staat Ajax er weer goed op bij de achterban. Zonder Lemic/Linse waren Sulejmani en Aissati niet gekomen.
Face your fears and live your dreams, No Fear
Ben ik het niet helemaal mee eens, maar hier ging het niet eens over. De aanwezigheid van Lemic zou volgens jou ervoor zorgen dat andere zaakwaarnemers hun spelers niet meer bij PSV konden slijten.joey schreef:Een club zonder behoorlijke scouting raakt afhankelijk van zulke types. Laten we het zo zeggen: door het inschakelen van Lemic/Linse staat Ajax er weer goed op bij de achterban. Zonder Lemic/Linse waren Sulejmani en Aissati niet gekomen.
Nog steeds eens met Boem.
En met niemand anders!
En met niemand anders!
Wat weten jullie eigenlijk van Lemic?
Zo kwam hij bij PSV binnen:
Hij was meteen binnen toen hij PSV Kezman voor veel te veel geld had aangesmeerd. Tegenwoordig is hij spil in een netwerk. Hij werkt niet alleen, maar is gelieerd aan MSI. Clubs binnen het netwerk krijgen de goede spelers, clubs daarbuiten niet. Ajax zal voor Lemic/MSI heel interessant zijn vanwege het geld dat de club heeft maar vooral vanwege de jeugdopleiding. Kijk niet raar op als binnenkort onze talenten bij Rodger Linse zitten.
Zo kwam hij bij PSV binnen:
NRCVoetbalvriendendiensten
Joep Dohmen Koen Greven
Overal waar PSV-trainer Erik Gerets komt, duikt voetbalmakelaar Ranko Stojic op. Kwade zaken, zeggen oud-collega's. Goede vrienden, zeggen ze zelf. Over koffers contanten, oorlogsmisdadiger Arkan en gemeenschapsgeld van NUON. 'Er zijn momenten dat ik liever zwijg.'
Belgrado, zaterdag 4 april 1998. Het is de dag van de voetbalwedstrijd Partizan Belgrado tegen FC Obilic. Voetbaltrainer Erik Gerets van Club Brugge schudt de hand van Zeljko Raznjatovic, beter bekend als de Servische oorlogsmisdadiger Arkan. Arkan is eigenaar van FC Obilic en de leider van de paramilitaire 'Tijgers' die zich op dat moment schuldig maken aan etnische zuiveringen in Kosovo. Maar vandaag gaat het niet over politiek. Vandaag praat Arkan over voetbal.
Gerets kwam niet alleen naar Belgrado. Hij reisde vanuit Brussel samen met de Joegoslaaf Ranko Stojic, voormalig doelman van onder meer Club Luik, Anderlecht en het nationale Joegoslavische elftal. Stojic was enkele maanden eerder begonnen als spelersmakelaar in Luik. Hij wilde verdediger Milan Lesnjak van Arkans FC Obilic verkopen aan Club Brugge. Gerets (46) en Stojic (41) kenden elkaar uit het Belgische voetbal. Als trainer van Lierse SK wilde Gerets hem als doelman. Hoewel die transfer niet doorging, groeide tussen beiden in de loop der jaren een vriendschappelijke band. Maar dat wist het bestuur van Club Brugge niet. Zoals het bestuur evenmin wist dat de clubtrainer in Belgrado overleg voerde met een oorlogsmisdadiger. Dat drong pas een maand later door bij het bestuur. Toen onthulde de Vlaamse krant De Morgen dat Brugge met de transfersom van vijf miljoen gulden de zakken had gevuld van Arkan, die overigens begin dit jaar werd geliquideerd in Belgrado.
Toen het Vlaamse weekblad Humo in september 1999 met nieuwe details over de kwestie kwam, reageerde Gerets, inmiddels trainer bij PSV, onderkoeld. "Ik wist wel dat hij (Arkan, red.) het een en ander had uitgevreten, maar (... ) ik wou alleen een speler kopen. De rest kon me niet schelen." Gerets verzuimde de leiding van Brugge te vertellen dat de club op het punt stond zaken te doen met een van de beruchtste Servische oorlogsmisdadigers die gezocht werd door het Joegoslavië-tribunaal in Den Haag.
De onthulling in België, dat Club Brugge op voorspraak van Gerets een speler van Arkan had gekocht, drong in Nederland vorig jaar niet door tot de media. Onbekend bleef evenzeer of meer voetbalploegen Arkan gefinancierd hadden. En hoe nauw was de band eigenlijk tussen trainer Gerets en makelaar Stojic? Bestond of bestaat er een 'Joegoslavische connectie'?
Eén ding is zeker. Arkan had veel geld nodig, in de aanloop naar en de dagen rond de Kosovo-oorlog. Voor zichzelf, voor zijn voetbalploeg Obilic en voor zijn Tijgers. Die kregen, zo meldden voormalige Tijgers vorig jaar in de Britse Sunday Telegraph, 5.000 D-mark per maand voor het beroven en verjagen van Albanezen uit Kosovo. Met de verkoop van voetballers had Arkan een goedlopende geldmachine in handen. Het werk in het buitenland liet hij over aan voetbalmakelaars als Stojic. Zelf kon Arkan het land niet uit - hij werd gezocht.
Club Brugge was niet de enige voetbalploeg die de oorlogsmisdadiger financierde. Stojic haalde ten behoeve van Arkan zeker 18 miljoen gulden op bij vooraanstaande Europese clubs, blijkt uit onderzoek van deze krant. Eén daarvan was de Franse topclub Girondins de Bordeaux. Die kocht voor een bedrag tussen de 4 en 7 miljoen gulden speler Yvan Vukomanivic van Arkan. De gerechtelijke politie in Bordeaux stelde vorige maand een onderzoek in naar die transfer. De Franse justitie vermoedt dat het geld nooit is beland in de clubkas van FC Obilic, maar rechtstreeks terechtkwam bij Arkan. Voor persoonlijk gebruik, of voor zijn Tijgers. Sportief directeur van Bordeaux, Charles Camporro, maakt zich niettemin geen zorgen: "Het is allemaal volgens de regels van de FIFA (de internationale voetbalorganisatie, red.) verlopen."
Vitesse
Ook in Nederland loopt een justitieel onderzoek. Eredivisieclub Vitesse wordt verdacht van belastingfraude. In die zaak worden onder meer de transfers onderzocht waarbij spelersmakelaar Stojic betrokken was. Hij verkocht vorig jaar voor iets meer dan 13 miljoen gulden drie Joegoslavische spelers aan de Arnhemse club. Een deel van dat geld - 6,5 miljoen gulden voor middenvelder Nenad Grozdic van FC Obilic - kwam waarschijnlijk ook via Stojic in handen van Arkan.
Na de affaires in Brugge en Bordeaux moesten Arkan en Stojic hebben begrepen dat clubs niet stonden te wachten op publiciteit over een deal met een oorlogsmisdadiger. Veertien dagen vóór de transfer naar Vitesse verhuisde Grozdic tijdelijk van FC Obilic naar FK Zemun, een clubje in Belgrado zonder oorlogsverleden. De accountants van KPMG, die in opdracht van de raad van toezicht van Vitesse dit jaar een onderzoek instelden, spreken in hun rapport over een 'papieren constructie'. Die moest verbloemen dat Vitesse zaken deed met Arkan. Dezelfde constructie gebruikte Arkan bij de verkoop van drie spelers aan de Bulgaarse clubs Liteks en CSKA Sofia. In wiens handen de rest van het transfergeld - de andere 6,5 miljoen gulden - kwam, is niet helder. K PMG-accountants stelden vast dat spelersmakelaar Stojic een paar miljoen aan transfergelden, in strijd met de FIFA-regels, cash meekreeg in Arnhem. De FIFA-regels bepalen dat transferbedragen per bank aan de club moeten worden overgemaakt, om zekerheid te hebben over de eindbestemming van het geld. Voor zijn diensten betaalde Vitesse aan Stojic een voor spelersmakelaars gebruikelijke commissie van acht procent van de transfersom. De verkoop van drie Joegoslavische spelers aan Vitesse leverde Stojic 1.058.900 gulden op.
Dat Vitesse de FIFA-regels overtrad, is niet ongewoon in het betaalde voetbal. F IFA-regels worden aan de lopende band geschonden, meldt Brendon Batson, plaatsvervangend voorzitter van de Britse spelersvakbond, Professional Footballers Association (PFA). Batson: "Er is geen controle op naleving van de regels. Het probleem wordt versterkt door de verstrengeling van belangen - de manager van een club is vaak zelf een oud-voetballer die nu zaken moet doen met zijn voormalige makelaars."
Was er ook een verstrengeling van belangen tussen trainer Gerets en makelaar Stojic? In de twee jaar (medio 1997 tot medio 1999) dat Erik Gerets trainer van Brugge was, deed spelersmakelaar Stojic in elk geval goede zaken met de club. Hij kon op voorspraak van de trainer de ene na de andere Joegoslaaf leveren. Brugge gaf in 1998 en 1999 zo'n 12 miljoen gulden uit voor de komst van Aleksander Ilic, Edgaras Jankauskas, Milan Lesnjak, Dalibor Mitrovic en Bratislav Ristic. Brugge betaalde deels per bankoverschrijving, deels contant en per cheque. Zo kwam directeur Zoran Petrovic van FC Obilic naar Brugge voor de ondertekening van het transfercontract van Lesnjak, de speler die Gerets en Stojic samen in Belgrado waren gaan bekijken. Petrovic ging naar huis met een aktetas vol geld. Het was iets minder dan de helft van de transfersom van 5 miljoen gulden, zo bevestigt Club Brugge. Net als Vitesse handelde Brugge daarmee tegen de regels van de FIFA. Aan de vijf transacties met Brugge verdiende Stojic naar schatting een miljoen gulden. Met steun van Gerets kon ex-doelman Stojic een vliegende start maken als spelersmakelaar. In minder dan een jaar was hij een belangrijke figuur in de internationale spelershandel. Met kantoren in Luik en Belgrado. Stojic mocht van het regime-Milosevic vrijelijk werken in Servië. De makelaar noemt zijn "zakenrelatie" Arkan "een geschikte kerel". Stojic zegt ook: "Gerets is mijn vriend. Daar ben ik trots op." Gerets: "Ik heb vertrouwen in Stojic."
Gebrekkig Engels
De band bleef bestaan toen Gerets van Brugge naar PSV verhuisde. Stojic verhuisde mee. Vóór zijn vertrek naar de Eindhovense club, in juni vorig jaar, liet Gerets weten dat hij de Ghanese speler Eric Addo van Club Brugge wilde meenemen. Voordat de interesse van Gerets voor Addo publiek werd, had spelersmakelaar Stojic al zaken gedaan. Hij liet begin vorig jaar de 20-jarige Addo een velletje papier ondertekenen. Daarop stond in gebrekkig Engels dat Stojic zijn zaken zou waarnemen. Addo's pleegvader Daniël Stroo liet het document meteen door juristen bekijken. Stroo: "Dat papiertje had en heeft geen enkele juridische waarde."
Hoe wist Stojic in een zo vroeg stadium van de ophanden zijnde interesse van Gerets? Volgens de trainer "stond in de sterren geschreven" dat hij Addo wilde meenemen. Gerets: "Het is dus niet raar dat Stojic zijn zaakwaarnemer werd."
Waarom niet?"Waarom wel? Daar moet je niets achter zoeken."
Stojic zegt dat "iedereen" wist dat Addo niet lang bij Brugge zou blijven. Veel Europese clubs hadden interesse, aldus de makelaar. Stojic: "Dat Gerets hem wilde hebben stond ook in de krant. Dat kon iedereen weten." Addo tekende bij hem, zegt Stojic, minimaal zes maanden vóór zijn vertrek naar PSV. Zijn overeenkomst met Addo ontstond dus rond de jaarwisseling. De eerste keer dat een krant meldde dat PSV interesse in de speler had, dateert echter pas van maart.
Stojic was niet betrokken bij de definitieve onderhandeling over de transfersom, al sprak hij wel eens met PSV, zo bevestigen betrokkenen. En pleegvader Stroo onderhandelde persoonlijk met PSV namens Addo over diens salaris. Stroo: "Behalve het ophalen van die handtekening heeft die Stojic dus weinig gedaan." Toch stortte PSV een bedrag van zo'n 500. 000 gulden op een Duitse bankrekening van de spelersmakelaar. Dat bevestigt PSV-voorzitter Harrie van Raaij.
Een vriend van de trainer die een half miljoen gulden krijgt voor 'bijna niets doen'? Van Raaij: "Ik hou het wel voor mogelijk dat hij later ook aanwezig is geweest bij het tekenen van het contract."
Stojic zag nog meer goede zaken in de familie Addo. Hij probeerde de medewerking van pleegvader Daniël Stroo te kopen, vertelt Stroo. "Ik kon geld krijgen in ruil voor mijn toestemming dat hij Rensford, de minderjarige broer van Eric die ook bij Brugge speelt, mocht verkopen aan Bordeaux. 'Zeg maar hoeveel jij persoonlijk wilt hebben. Twee, drie miljoen frank? Dat kan allemaal', zei Stojic. Daar ben ik dus niet op ingegaan." Stojic zegt zich dit voorval niet te kunnen herinneren.
Stojic deed nog meer zaken bij PSV. Zo bemiddelde hij aan de Eindhovense club de Joegoslavische doelman Ivica Kralj die bij de Portugese club FC Porto op de bank zat. De deal met Kralj leverde Stojic een commissie op van twee- tot driehonderdduizend gulden.
Het was opnieuw Gerets die een persoonlijke voorkeur voor speler Krajl van makelaar Stojic had. P SV meldde maart vorig jaar zelf dat Kralj bovenaan Gerets' verlanglijstje stond. Voorzitter Van Raaij zegt nu dat Kralj al eerder opgevallen was bij PSV-scouts. Van Raaij: "Maar natuurlijk, zonder toestemming van trainer Gerets wordt hier niemand gekocht." Brendon Batson, plaatsvervangend voorzitter van PFA, constateert dat er veel geruchten zijn dat ook trainers stiekem betaald worden door makelaars als ze een speler contracteren die door hen wordt aangeboden. Batson: "Het probleem is dat niemand klaagt. De kopende club wil de speler hebben, de speler wil daar graag naar toe en de verkopende club wil het geld. Iedereen is tevreden. Er is maar één geval bewezen in Engeland. Voormalig Arsenal-manager George Graham werd een jaar geschorst nadat was gebleken dat hij geld had aangenomen van de Noorse spelersmakelaar Rune Hauge."
Volgens Theo van Seggelen, voorzitter van de Nederlandse spelersvakbond VVCS, komen die praktijken ook in Nederland voor. Van Seggelen: "Bij veel clubs hebben de trainers het gewoon voor het zeggen. Dat er trainers zijn die geld verdienen aan transfers staat als een paal boven water. Er zijn ook voorzitters die daar aan meedoen. Mijn oplossing is om de spelers zelf de makelaars te laten betalen. Ben je in één klap van alles af."
Enveloppenaffaire
Onderzoek bij Club Brugge leert dat het bestaande transfersysteem zich inderdaad leent voor omkoping. Met het vertrek van trainer Gerets bij Brugge was ook de rol van makelaar Stojic uitgespeeld bij die Belgische club. Dat hield verband met, wat in Brugse kringen heet, 'de enveloppenaffaire'. Kort nadat bekend werd dat Gerets zou overstappen naar PSV blijken de Brugse hulptrainers René Verheyen en Hans Galjé (oud-Ajax-doelman) naar hun directeur Antoine Vanhove te zijn gestapt. De twee bekenden berouwvol dat ze geld hadden aangenomen van makelaar Stojic. Beiden waren lid van de technische staf die, onder leiding van trainer Gerets, adviseerde over het aankoopbeleid. Het geld was betaald in de periode dat Brugge kort na elkaar Joegoslaven van Stojic had gekocht. Verheyen en Galjé lieten twee met Duitse marken gevulde enveloppen achter bij de directeur. De club maakte de affaire niet wereldkundig.
Nu kijken directeur Antoine Vanhove en secretaris Jacques De Nolf elkaar met rode hoofden aan als deze krant ze ermee confronteert. Tussen hen in, op tafel in het kantoor van de directeur, staat nog een asbak van FC Obilic. Vanhove: "Verheyen heeft bekend wat er gebeurd is. René is de eerlijkste persoon die je kunt hebben. Hem valt absoluut niets te verwijten. Hans Galjé heeft ook eerlijk bekend."
Als de naam Stojic valt is Vanhove resoluut: "Die komt er hier nooit meer in. Die man hebben we buiten gezet." Hij wijst naar de deur van zijn kantoor. " Daar doet Brugge geen zaken meer mee. Sterker nog, elke speler die ook maar enigszins een band heeft met de voetbalmaffia moeten we niet."
De Nolf, secretaris: "Die man heeft veel kwaad kunnen doen hier. Wij hebben dit boek gesloten. Erover praten kan heel gevaarlijk zijn. Je weet ook zo langzamerhand niet meer wie je wel of niet kunt vertrouwen. We bouwen de hele Joego-connectie stilletjes af."
Wat is er met het omkoopgeld gebeurd?Vanhove: "We hebben het nooit nageteld. Voor mij is dat geen eerlijk geld, daar blijven wij af. We houden het ter beschikking in een bankkluis. Het is immers ons geld niet. Mocht iemand het opvragen, dan geven wij dat. We moeten eerlijk blijven in het leven, zeg ik maar altijd."
Waarom heeft u die enveloppen in de kluis bewaard?Vanhove: "Voor als er ooit een dag als deze zou komen, dat het uitlekt. Dan zijn er tenminste nog bewijzen aanwezig."
Vanhove zit met de affaire in zijn maag. "Dit is héél vervelend voor Club Brugge." Natuurlijk hebben Vanhove en De Nolf over de motieven van Stojic nagedacht, na het zien van de enveloppen. Opeens realiseerden ze zich dat wel erg veel (vijf) spelers van Stojic op verzoek van Gerets naar Brugge gekomen waren. De Nolf: "Feit is ook dat we véél te veel hebben betaald voor de spelers van Stojic. Zo hebben we voor aanvaller Mitrovic maar liefst vijftien keer meer betaald dan het bedrag waarvoor hij even eerder bij Eendracht Aalst was aangeboden. Dat hebben we achteraf gehoord van iemand die nu hier werkt."
Over de rol van Gerets zegt Vanhove: "Wij hebben hem nooit gevraagd of hij ook enveloppen gekregen heeft. Maar pas op hè, ik beschuldig hem nergens van. We hebben wel onze vermoedens. Kijk, er zijn enveloppen met geld gegeven aan de hulptrainers. Die zijn daarmee pas naar ons gekomen toen vaststond dat Gerets weg zou gaan."
Pestpokken
In het PSV-trainingscentrum 'de Herdgang', even buiten Eindhoven, zegt een in zwart trainingspak gestoken Gerets van niets te weten. " Omkooppraktijken van Stojic? Ik kan me het niet voorstellen." Hebt u ooit iets aangenomen van Stojic?"Nee, waarom zou ik dat doen? Ik heb me de pestpokken gewerkt voor Club Brugge. Ik heb niet het gevoel dat ik iets verkeerd gedaan heb. Jammer als er zoiets gesuggereerd wordt. Tegenover mij persoonlijk heeft nooit iemand zo'n opmerking gemaakt."
Gerets' naam werd één keer eerder genoemd in verband met een omkoopaffaire. Dat was 18 jaar geleden, als speler in de Belgische competitie. Justitie in België ontdekte dat Gerets als aanvoerder namens Standard Luik in 1982 een envelop met 22.000 gulden bij voetbalclub Waterschei had bezorgd. Met dat geld kocht Standard de overwinning en verzekerde de Luikse club zich van het Belgisch kampioenschap. Gerets, die aanvankelijk sprak over "een vriendendienst", gaf de omkoping later toe. Onder de spelers van Luik, die hun premiegeld afstonden om de envelop te vullen, waren Simon Tahamata en Jos Daerden. De Belgische voetbalbond schorste Gerets in april 1984 voor drie jaar en zijn club AC Milan ontsloeg hem. Minder dan een jaar later mocht hij echter van de FIFA alweer aan de slag bij de Maastrichtse voetbalclub MVV, waarna hij zijn spelerscarrière succesvol afsloot bij PSV.
Twijfelt directeur Vanhove van Club Brugge aan de integriteit van Gerets? Vanhove: "Er zijn momenten dat ik liever zwijg."
Secretaris De Nolf valt zijn directeur bij: "Bewijzen kun je niets. Maar als de kleine vissen van de technische staf geld kregen, zou de grote vis dan niets hebben gehad?"
De Nolf en Vanhove koesteren hun verdenkingen, en doen er verder het zwijgen toe. Dan ziet Vanhove de asbak van Obilic staan. "Dat is toch geen goede reclame voor ons", zegt hij tegen De Nolf. "Ik rook niet eens. Dat ding heb ik gekregen van die Petrovic van Obilic. Ik wist toen echt niet wie of wat Arkan was. Dat Gerets daar geweest is, hoorde ik later pas. Ongelooflijk." René Verheyen wil weinig kwijt. De directeur heeft het woord gedaan. "Meer heb ik niet te zeggen", zegt de hulptrainer.
Heeft Gerets ook geld gekregen?Verheyen: "Kijk, als het bij mij is geprobeerd, waarom zal het dan ook niet bij anderen zijn geprobeerd?"
Het omkoopverhaal van Brugge is "idioot" vindt Stojic. "Nooit van mijn leven heb ik zo iets gedaan. Als ik mijn advocaat een rechtszaak zou laten aanspannen verdwijnen die lui achter de tralies. Maar dit is zó idioot dat ik die tijd er niet eens voor over heb. Waarom zou ik die twee (Verheyen en Galjé, red.) trouwens hebben omgekocht? Ik had ze niet nodig."
Na de omkoopaffaire verbrak Brugge de banden met Stojic. Trainer Gerets zegt niet te weten waarom dat gebeurd is. Gerets: "Er waren problemen. Maar welke? Geen idee." Gerets vroeg er, naar eigen zeggen, ook niet naar bij Vanhove of zijn vriend Stojic.
Zijn oud-collega bij Brugge, Hans Galjé, die ook een envelop mocht ontvangen van Stojic, zegt: "Het verhaal van die enveloppen? Ik denk wel dat Gerets dat kent. Dat moet haast wel." De laatste grote spelersaankoop van PSV dit jaar betrof opnieuw een Joegoslaaf, de 21- jarige Mateja Kezman. In de businesslounge van zijn Philips-stadion in Eindhoven bezweert voorzitter Van Raaij dat de deal met Kezman "absoluut niet" via Stojic is gelopen. Van Raaij: "Dat was een andere Joegoslavische spelersmakelaar, Vlado Lemic." Navraag bij Lemic leert dat hij nooit eerder een dergelijk grote transfer deed. Dit was zijn eerste klapper. P SV betaalde hem voor zijn bemiddeling via een sportadviesbedrijf. Een bedrag wil Lemic niet noemen. De naam van het sportadviesbedrijf kon PSV ondanks herhaalde verzoeken totnogtoe niet geven. Het blijft hierdoor onduidelijk of ook PSV de FIFA-regels heeft overtreden. Die verbieden clubs om geld te betalen aan spelersmakelaars die geen FIFA-licentie hebben. Lemic heeft zo'n licentie niet.
Van Raaij: "Was hij dan spelersmakelaar? Ik dacht dat hij aan tafel zat als adviseur namens de familie Kezman."
Ook Lemic blijkt een bekende van Gerets. Hij speelde bij de Belgische club Lierse SK toen Erik Gerets daar trainer was. Gerets: "Kijk, dat is pure toeval."
Van Raaij neemt zijn trainer in bescherming. "Ik ga natuurlijk wel met Gerets praten, maar ik koester geen enkele verdenking richting Gerets. Ik ben ervan overtuigd dat hij geen geld heeft aangenomen. Ik heb dan ook grote bedenkingen bij de uitspraken van meneer Vanhove. Als ik Gerets was, zou ik een proces aanspannen tegen die man.
"Onze transfers, waarbij Stojic betrokken was, zijn voor honderd procent volgens de normale procedures verlopen. Maar ik kan natuurlijk nooit helemaal uitsluiten dat een spelersmakelaar dat soort dingen doet. Dat we voorlopig niet meer met Stojic zullen werken mag duidelijk zijn, zeker gezien zijn contacten in Joegoslavië."
Hij was meteen binnen toen hij PSV Kezman voor veel te veel geld had aangesmeerd. Tegenwoordig is hij spil in een netwerk. Hij werkt niet alleen, maar is gelieerd aan MSI. Clubs binnen het netwerk krijgen de goede spelers, clubs daarbuiten niet. Ajax zal voor Lemic/MSI heel interessant zijn vanwege het geld dat de club heeft maar vooral vanwege de jeugdopleiding. Kijk niet raar op als binnenkort onze talenten bij Rodger Linse zitten.
Het stinkt aan alle kanten!
Ik denk dat Lemic wel privileges vraagt in ruil voor zijn diensten, Boem. Lemic heeft grotere belangen dan alleen het stallen van laten we zeggen Sulejmani.
Dit artikel is ooit in de VI verschenen. Helaas kon ik alleen de Engelse versie vinden:
Dit artikel is ooit in de VI verschenen. Helaas kon ik alleen de Engelse versie vinden:
Een keiharde wereld waarin geen cadeautjes worden gegeven, Boem.Corruption, money laundering, organized crime, forbidden agreements, cartels, tax havens and people who seem to have escaped from a James Ellroy novel; football is now less and less about sport and more and more about playing dirty. This dossier by the Dutch weekly magazine Voetbal International points the finger at the new masters of international football and raised some tough questions.
In the autumn of 2004, a 33-year-old previously obscure Iranian businessman, Kia Joorabchian, announced he had acquired the most important football club in Sao Paulo, Corinthians. As one of the main shareholders in Media Sports Investments (MSI), a London-based holding company, Joorabchian had agreed a ten year contract with Corinthians in which he agreed to make around 28m euros available to the club, 16m of which would cover all club debts, in exchange for 51% of all the profits made by the Corinthians company over the period.
“I want Corinthians to be like Real Madrid and Manchester United”, declared Joorabchian on the day of the takeover, “and my ambition is to construct a team of galacticos. Currently, nobody comes to Brazil to invest, they only want to buy. I want to turn that trend around”.
Suddenly Corinthians seemed set for a period of glory, the team whose last trophy of significance was in 2000 with victory in the World Club Championship over, amongst other sides, Real Madrid.
The first move of the Iranian magnate was is the purchase of the Argentine forward Carlos Tevez from Boca Juniors, a player who had been linked to many of the most important clubs in Europe, for the exorbitant figure (for South America) of $16m. But this was just the first and most important of a long series of deals to take players to Sao Paulo. Among the others were the River Plate midfielder Javier Mascherano (11m euros), Roger, another midfielder, this time from Benfica (2m euros) and the Werder Bremen defender Gustavo Nery (1.5m euros).
But who is this person who appeared from nowhere and who immediately opened his chequebook with almost excessive generosity? This is Joorabchian’s answer.
“Initially I was interested in the purchase of Arsenal, but the price was much too high. I therefore decided to invest in Brazil because I have many friends in the country, and getting passionate about their football is very easy indeed”.
A great friend of Joorabchian is Renato Duprat, who acts as an intermediary for MSI but does not enjoy good reputation in Brazil due to an ugly history tied to the failure of a hospital and a health insurance company, both of which he had headed. But the doubts about the new owners of Corinthians did not get in the way of the deal being done. Interestingly, research at the British Bar Council suggests that, respectively, all the following individuals exist: Kia Kiavash, born on 25 July 1971 and of Canadian nationality, Kiavasch Joorabchian, born on 14 July 1971 with both English and Canadian nationality, and finally a Kia Joorabchian, born on 14 July 1971 and of English nationality. Two names, two addresses, two dates of birth. Nothing is clear about this individual who was born in Iran but grew up in England after fleeing his homeland in 1979 when the Shah was toppled by Ayatollah Khomeini and who was then educated at the Shiplake College in Henley and then at Queen Mary College.
In Russia, Joorabchian’s name became known after 1998 when, by means of a company called American Capitol based in the tax haven of the British Virgin Islands, he bought 85% of the Kommersant daily newspaper. The paper’s fair market value was around $20m, but (after providing assurances to the director Ralf Shakirov that he would not do so) he quickly sold it on
cheaply to the Russian magnate Boris Berezovsky, one of infamous oligarchs who controlled the TV channels and a large section of the Russian media and constituted the ’shadow government’ of the last years of Yeltsin. In spite of the declarations from Joorabchian, that he had no idea he was selling the newspaper to the Russian billionaire, the local press were sure that the Iranian was simply acting as Berezovsky’s proxy (a Brazilian newspaper published the text of an intercepted telephone call from Corinthians president Alberto Dualib, in which he mentioned that he had spent a weekend in London with Joorabchian and of having visited Berezovsky’s house).
Forthese oligarchs, however, trouble was on its way from a former KGB agent who had decided to target those businessmen who became super rich following the collapse of communism. His name was Vladimir Putin, Boris Yeltsin’s successor in the Kremlin. The new Russian president soon assumed control of media and mobilized the judiciary; one of the oligarchs, Mikhail
Khodorovsky, was arrested and others were forced to escape. Berezovsky was accused of arms trafficking in Chechnya, tax evasion and fraud. In 2001 the magnate escaped to London, where in 2003 he was granted political asylum.
Soon after a fellow oligarch arrived in the English capital, Roman Abramovich. He was another who had hugely benefited from the chaos of the post-Soviet transition and by the age of 34 years-old was the owner of the colossal Sibneft energy group with a personal fortune of $13bn, as well as being the governor of Chukotka - elected with 92% of the votes - and as such a member of parliament. In June 2003 Abramovich, despite never before being interested in football purchased Chelsea for 180m euros.
Soon after Joorabchian’s takeover of Corinthians, MSI began attracting the attentions of the Brazilian and Argentine authorities. Doubts and concerns also stemmed from the Brazilian Central Bank and from GAECO (Grupo de Atuação Especial de Repressão ao Crime Organizado), the special agency that fights against organized crime. There was one question: where does MSI’s money come from? On 8 December 2004 the court in Sao Paulo opened an inquiry on the relationship between MSI and Corinthians; Kia Joorabchian was interrogated for over three hours. “We have a big problem in understanding from where the money comes and who is the investor”, stated the press release from the chief investigator, Josè Reinaldo Carneiro, “even if it seems that the money is coming from the former Soviet Union”. Romeu Tuma, former Interpol agent and currently member of the Brazilian Socialist Party, notes something else significant: “When it was founded in August 2004 in the Virgin Islands, Media Sports Investments had just £100 in capital then just after the Corinthians deal, two lawyers from Sao Paulo transferred 30m euros from MSI to the football club. It is natural that questions should follow from that”. A number of other companies connected to MSI have been identified, three based in the Virgin Islands (Just Sport, GGAW and Devetia) and one in Gibraltar (Global Sport Agency Ltd).
Connections between Joorabchian, MSI and Berezovsky are not hard to find either. The first $2m of the fee to Boca Juniors for Tevez was in fact received from a certain Zaza Toidze of Tbilisi, Georgia. It turns out that Toidze is a lawyer for businessman Badri Patarkatsishvili, long time friend of Berezovsky as well as president of Dynamo Tbilisi since 2001. The coincidences do not stop there and the sight of Abramovich’s luxury yacht berthed in the port of Buenos Aires led to a series of speculations in the Brazilian media suggesting a meeting between Abramovich and the president of Boca Juniors Macrì the day before the sale of Tevez to Corinthians. It was also noticed that the Tevez deal has been managed by FIFA agent Fernando Hidalgo, agent for amongst others Veròn and Crespo and someone with a very good relationship with another key person in this merry go round, the Israeli Pini Zahavi, right hand man of Roman Abramovich at Chelsea. Chelsea, Dynamo Moscow and PSV Eindhoven, the European connection.
Strong suspicions existed that Abramovich and Zahavi had an important role in the Corinthians transfers concluded by Joorabchian. The report presented by the attorney Carneiro revealed the financial details of these operations. It emerges that MSI owns just 35% of Tevez’s licence (the remaining 65% is the property of another company, Just Sport Limited), 100% of Dominguez Sebastian’s licence (acquired by Corinthians from Newell’ s Old Boys) and 50% of Brazilian forward Carlos Alberto’s licence, bought to Brazil from Porto for 6.8m euros (the remainder is owned by Global Soccer Agencies).
Another company connected to these, Devetia Ltd, owns 100% of Marcello Matto’s licence, the umpteenth purchase by Joorabchian, bought from Sao Caetano for little more than 1m euros. As noted above, three of these four companies (MSI, Just Sport and Devetia) are based in the Virgin Islands, while the last one, GSA (Global Soccer Agencies), is based in Gibraltar, even though its legal headquarters is in Israel. With many assets in Portugal, GSA has also been involved in a series of transfers in the last two seasons between the Portuguese league and Dynamo Moscow; Danny (Sporting Lisbon), Frechaut (Boavista), Jorge Ribeiro (Gil Vicente), Cicero and Luis Lourenco (both of Sporting Braga), Nuno Assis (Guimaraes), Thiago, Derlei, Maniche, Costinha and Seitaridis (all from Porto) a total of eleven players moved from one league to this single club in just two years, and for a total of approximately 45m euros. To these transfers can be added the deals to take Roger from Benfica to Corinthians and Jankauskas from Porto to Nizza, both supposedly facilitated by Global Soccer Investments. “But the idea that these deals are somehow different is ridiculous as the people in charge of the two companies are the same”, commented a Portuguese FIFA agent who preferred to remain anonymous.
So who are the directors of GSA? “Their names are Jorge Mendes and Pini Zahavi”. Joorabchian-MSI-GSA-Mendes/Zahavi-Abramovich; the circle seems complete.
Jorge Mendes, as well as being a FIFA Agent, is also the agent the Chelsea manager Josè Mourinho and the man who delivered Ricardo Carvalho, Tiago Mendes, Paulo Ferriera and Nuno Morais to the Blues. Zahavi, on the other hand, is the spider that weaves Roman Abramovich’s web. The English media call him ‘Mr Fixit’.
Formerly a journalist, he is currently a key player in English football although he does not even possess an agent’s licence. Zahavi was the man who introduced English football to Abramovich, putting him in contact with directors from Manchester United (with which the Israeli businessman has excellent relations having played a prominent role in the transfer of Rio Ferdinand to the Red Devils) and with the penniless Chelsea chairman Ken Bates, prior to the Russian revolution that exploded inJuly 2003.
One of the biggest Zahavi signings for Chelsea was the acquisition of the Manchester United Chief Executive Peter Kenyon.
Meanwhile, in Europe, initial contacts have led to serious negotiations (starting in June 2004) between GSA and Jan Raniecky, the president of Polonia Warsaw, for the purchase of the Polish club. The net of the two main companies, MSI and GSA, is widening and they are continually looking for new affiliates - preferably in somewhat difficult situations. Due to CSKA Moscow’s sponsor being the Abramovich-owned Sibneft, UEFA has opened an inquiry as the international regulations clearly prohibit the participation in the same tournament (in this case the Champions League) of clubs with one owner.
In the case of CSKA the strong suspicion is that the sponsorship is only a cover for de facto ownership. In the transfer market, CSKA has previously purchased the Brazilian forward Vagner Love from Palmeiras (for 9m euros, with MSI as the intermediary), but who is now in the process of moving to Corinthians, and also the Czech midfielder Jiri Jarosik who Chelsea are eyeing. The names involved are always the same.
Another club with close relations with the clubs of the ‘network’ is PSV Eindhoven, who, in the summer of 2004 announced the purchase of the strong Santos defender Alex. The details of the deal have never been made public by the club, but the Dutch press has stated that the club did not pay a single cent of the 8m euros fee which Santos received and that Alex is only in Holland ‘to mature’ before leaving for his real club, Chelsea. A prominent role was played in the Alex deal by Brazilian FIFA Agent Giuliano Bertolucci, according to the Brazilian press one of the famous (or should we say infamous) ‘green and gold’ friends of Joorabchian. The contacts between the PSV and Bertolucci are limited to the Alex deal. In summer 2004 the FIFA agent had accompanied the Dutch manager Guus Hiddink on his visit to South America to search for young talent to bring to Europe. In the midst of this Carlos Tevez, came onto the market and was fought over by three clubs. Their names are easy to guess - they were Chelsea, Corinthians and Porto, and it is perhaps it is only necessary to say “the clubs of the MSI ‘network’”. Is that all? No, because following an investigation carried out by the Eindhoven’s Dagblad newspaper it turns out that the PSV talent scout Piet de Visser is not solely employed by the Philips club, but also works for… Chelsea, in the capacity of personal advisor for Abramovich on the transfer market. The conduct and status of De Visser at PSV cannot be criticized as nothing appears to stop him working for more than one club.
But the transfers do not always go in the hoped for direction, and this is the case for the Brazilian starlet Robinho, one of De Visser’s favourite players; in Holland much was said about his imminent passage to PSV Eindhoven. To that end Bertolucci and Vlado Lemic (he who oversaw the switch of Mateja Kezman from PSV to Chelsea) had put 10m euros on the table of a surprised Wagner Ribeiro (who is Robinho’s agent). This was the same figure that was offered soon after by Benfica - another club in the orbit of GSA. It all ended up with the Brazilian travelling to Europe in 2005 but to Real Madrid. But other international footballers see the logic of moving to a club in ‘the network’. To build a working relationship with this the cartel of clubs offers a great advantage for a club like PSV Eindhoven, in the sense that it provides access to the immense and perennially healthy South American market through privileged channels and by allowing the import of talented player who are not yet ready to play at the top level.
The purchase of Alex is a typical example of this way things operate. The Brazilian defender was disastrous for the first few months but he has gradually acquired greater urgency and experience, and now he appears ready to make the big step up. This is a key factor for each of the other clubs involved with ‘the network’ or those that wish to join, like Benfica, Hapoel Tel Aviv, Deportivo La Coruna, Compostela and Polonia Warsaw.
So what is the secret objective of this strategy? Are Abramovich and Berezovsky so in love with football that they want to own one club in each country? Only someone who has operated on the inside of ‘ the network’ can provide an answer which approaches the truth, and Voetbal International has an informant with this insight. Because he obviously does not want his identity revealed he shall be known only as Mr X. “For the so-called ‘network’ I was involved in the transfer of capital from one country to another and of the management of huge amounts of money. Naturally what I was doing had nothing to do with football. It was a matter of transactions, just transactions”. What was the scope of that? “They want to control the market. Their actions are not based on sporting logic, the championship, the club, the fans and however many others; they simply see a potentially healthy market in front of them, and they want to take advantage of it as much as they can. They want to become the first football multinational, just like Sony is in the world of electronics; with one branch in each territory”. The lyrics of the song ‘Complete Control’, sung by the Clash almost thirty years ago are still relevant; they referred to the music business but now multinationals are in every field of our daily life.
And in football, this is not the first time that cases of allegedly unlawful collaboration between two or more international club have been seen. One could cite connections between Paris Saint-Germain and Servette, Udinese and De Graafschap, or between Parmalat and various South American clubs (it would be a struggle here to make a convincing case as to their legality of the arrangements). But according to Mr X, things are not comparable, because the ‘network’ of companies is moving ten times the amount of money compared to previous cases: “These are not people with hundreds of millions, they have tens of billions, and using that money in the market means that you can indeed try to control it. The South American market, and Brazil in particular, provides a practically inexhaustible supply of talents - every day a new Pelè seems to be born. And Brazil is like a jungle - the strongest, or in other words, the richest, always seem to get their way. In Holland, a player can more or less decide where he wants to play, but in Brazil this isn’t possible. The agents buy the players’ licences from the clubs when they are still in the youth teams and they often acquire them in blocks, one to two hundred at a time. Then basically, they manage them how they want to. This is normally a good investment for the agent because out of two hundred players someone with real talent will usually come through. What it means is that from a young age players are simply not master of their own destiny.”
For Juan Figer, the uncontested king of the Brazilian transfer market, with a fortune of over $600m earned over course of the years through the signing, development and subsequent sale of football players, the game is both simple and extremely profitable. ‘”The real money that agents make is not through the commission they earn through the transfer of a player. Instead it is through the exploitation of the player’s image rights”. For eight hundred dollars it is possible to set-up a company in the Virgin Islands, which can then manage the image rights for 400-500 players. Compare the profit gained between the commission received for one transfer and the exploitation of these rights - how many times does a player changes clubs in his career? Three, four, six times? The agent pockets 5 to 10% of the value of every completed deal. The image rights deals instead last for thirteen, fifteen years and, what’s more, no tax is paid on this income”. Can you provide a more detailed explanation? “For example, a large amount of this money comes from the overpaid players in the Spanish Liga. Their image rights are often managed by an off-shore company based in Holland or a tax haven. This might seem like fantasy land but it is not at all. In the Low Countries a company exists which manages the image rights for many of the most important players in La Liga. Let’s take Ronaldo as an example who earns roughly 10m euros a year.
Of this figure, 70% of the income is made up from the revenues from the player’s image rights and the remaining 30% is from the wages received from Real Madrid. Ronaldo happily pays taxes on the 3m euros, while the remaining 7m euros come transferred via Hungary where it sits for twelve hours before moving to Holland, where it remains for another twelve hours before ending up in some tax haven. Why Hungary and Holland? Because between Spain and Hungary and between Hungary and Holland there are fiscal agreements in place. Then, once the money reaches its vault in one of these Caribbean Islands where no one asks questions, the financial company and the agent in question are left to manage 7m clean euros. The football player clearly has nothing to do with these arrangements. They tend to limit themselves solely to discussing with the agent just how much they want to earn from their image rights. The rest ends up in the pocket of those who manage this money year after year.”
In today’s world, those who manage large amounts of money do not have great difficulty in finding people in authority who look the other way and banks who do not ask questions, because, as they say, money talks. The Brazilian investigation of Joorabchian, Corinthians and MSI has now run aground over issues of territorial jurisdiction and it really could not be any other way.
The Virgin Islands are definitively off-limits. Josè Reinaldo Carneiro, the attorney in charge of the investigations, has drawn some conclusions but is reticent about revealing all of them: ‘”Various evidence suggests that this enormous flow of money originates from drug and arms trafficking by the Russian Mafia. The ties between MSI and a certain person who in his own country has been sentenced to twenty years of jail for fraud, supporting terrorism and several other crimes (clearly a reference to Boris Berezovsky) have been more than sufficiently demonstrated”. Romeu Truma adds: “In one way or another the Russian dirty money is going to find its way home. What better way than to make it happen through the football business? There are few controls and the recycling can be carried out without too may risks”.
Therefore it seems, rather than laundries and casinos, organized crime is now using football clubs to recycle their dirty money. Given the economic crisis that currently envelopes the world of football, reading the figures paid by certain clubs for the purchase of certain players legitimately raises a few doubts. Look at Chelsea: 30m euros for Ricardo Carvalho, 20m for Paulo Ferreira, 12m for Mateja Kezman, whose contract with PSV was due to expire the next year, then the following year 30m euros for Shaun Wright-Phillips and almost 38m euros for Michael Essien. Money spent casually with no concern for the resulting financial loss. This is the opinion of Tom Cannon, director of the Manchester Business School: “Considering the total investment from Abramovich over this period (£250m) Chelsea needs to make record profits for the next 25 years”. The money spent could therefore have some other purpose. Conclusion. The latest update of these events at the end of August 2004 has seen UEFA report that they have received information regarding the activities of this ever-growing cartel. However, for now, because of the lack of definite evidence, no inquiry has started. Joorabchian, meanwhile, has tried to secure a bridgehead in the Premier League via the purchase of West Ham, but the deal has not yet been concluded. For now FIFA and UEFA wait for events to unfold but the hope is that they will find the time than to ask themselves, as Voetbal International has, if the world of football has indeed becoming a playground for fugitive billionaires eager to plough their dubious fortunes into the transfer market.
Het stinkt aan alle kanten!
-
brigade zuid
- AT Toto winner 15/16
- Berichten: 23726
- Lid geworden op: ma apr 26, 2004 10:51 pm
Hoezo zit ie bij Ajax dan? We hebben gewoon één speler van hem gehaald.brigade zuid schreef:Ik vind het wel frappant dat toen Lemic bij Psv zat er toch veel commentaar was van tjonge blij dat AJAX zich niet inlaat met zo'n figuur en nu zit ie bij AJAX en is alles opeens oke.
"Well, maybe Bob Dylan was wrong. Maybe you do have to be a weatherman to know which way the wind blows."
Nee, maar Lemic is ook meer tussenpersoon. Hij heeft jarenlang niet eens een licensie gehad.
Zo is dat, BZ. Een grote bek over PSV, maar nu zelf de ogen dicht.
Ajax zal nog wel met andere makelaars werken, zoals PSV dat ook deed in bepaalde gevallen. Lemic streek zelfs geld op voor transfers van spelers die niet bij hem zaten. Hij bemiddelde dan zogezegd. De echte makelaars van die jongens mochten dan schuiven.
Zo is dat, BZ. Een grote bek over PSV, maar nu zelf de ogen dicht.
Ajax zal nog wel met andere makelaars werken, zoals PSV dat ook deed in bepaalde gevallen. Lemic streek zelfs geld op voor transfers van spelers die niet bij hem zaten. Hij bemiddelde dan zogezegd. De echte makelaars van die jongens mochten dan schuiven.
Het stinkt aan alle kanten!
Werkt in de basketballwereld ook zo. Als er bemiddeld is dient de fee gedeeld te worden. Simpel.joey schreef:Ajax zal nog wel met andere makelaars werken, zoals PSV dat ook deed in bepaalde gevallen. Lemic streek zelfs geld op voor transfers van spelers die niet bij hem zaten. Hij bemiddelde dan zogezegd. De echte makelaars van die jongens mochten dan schuiven.
Bertje for President!