Olympische Winterspelen 2014

[Duke]

Misschien kunnen ze de pakken van de Amerikanen lenen.

[jabu]

Sowieso een absurd fenomeen dat afmelden tijdens de olympische spelen. Dat is toch het hoogst haalbare podium voor een sporter? Wat ben je dan voor loser als je je gaat afmelden? Bij een wereldbekerwedstrijd achtste worden is interessanter?

[zeux]

Ze laten zich zo wel kennen natuurlijk.

Blijkbaar hebben ze geen zin meer in die 10K en blazen ze die afstand liever op.

[zeux]

Swings doet wel mee?

Zou het echt tof vinden als die dan een medaille wint. Staan die Noren en Skobrev echt voor lul, door al bij voorbaat de handdoek in de ring te gooien.

[Monkey Tonk]

Nederland moet echt oppassen dat ze deze sport niet helemaal naar de verdoemenis helpen.

Hou toch op met je onzin. Grauw middelmatig manneke. De concurrentie kan de handschoen oppakken of niet. Niet het probleem van de kampioen.

[Baseman]

Mee eens
Zo typisch dat Nederland voor het eerst ooit zo ontzettend dominant is bij het schaatsen en dat sommigen dan meteen gaan roepen dat het dodelijk is voor de sport...helemaal gezien de vele en duidelijk voorbeelden van andere wintersporten waar bepaalde landen (bijna) altijd domineren, maar dit schijnbaar geen enkel probleem is.

Nederland presteert deze OS waanzinnig goed en zet unieke scores neer

[wimpey]

Pcs. Duitsland pakt vrijwel enkel medailles bij dat rodelen.

[Marillion]

Ik snap niet dat ze dan wel hebben ingeschreven. Het is niet dat de dominantie van Nederland op de lange afstanden uit de lucht komt vallen. En dat de ploegenachtervolging er na komt is ook geen nieuws.

Als je wil dat het anders gaat zul je er zelf wat aan moeten doen. Beginnen met niet aan de start verschijnen gaat het probleem niet oplossen. Daarbij zit er nog altijd een relatief hoge klassering in en je doet ervaring op. Als je dat niet ziet zitten ben je waarschijnlijk sowieso niet de persoon die prijzen gaat winnen.

[zeux]

Is het de keus van de coach van de Noren of van de rijders? Als schaatser wil je toch starten op een OS?

[LucaS]

Kramer heeft hetzelfde gedaan met de 1500 meter

[GangstaRiB]

Nederland moet echt oppassen dat ze deze sport niet helemaal naar de verdoemenis helpen.

Hou toch op met je onzin. Grauw middelmatig manneke. De concurrentie kan de handschoen oppakken of niet. Niet het probleem van de kampioen.

Nou ja, Nederland doet er vanalles aan om schaatsen Olympisch te houden. Schaatsers uit Australië, Iran en de Sahara worden er bijgehaald om aan te tonen dat het echt geen provinciale sport is. En ineens heb je een dominantie op de Spelen. Het buitenland ziet liever gras groeien dan dat ze schaatsen kijken. Geen enkele TV zender (buiten de NOS) laat het schaatsen zien. Je moet je afvragen of het schaatsen nog wel iets voor de OS is.

[Ajax Rules]

Toch vind ik schaatsen het natuurlijke Winterequivalent van hardlopen en zwemmen. Is veel meer een pure sport dan heel veel andere nummers (zoals synchroon-kunstrijden).

Even los van de dominantie van Nederland, lijkt het me dat je het schaatsen onmogelijk zou kunnen schrappen. Dan kun je net zo goed de winterspelen überhaupt afschaffen.

[zeux]

Kramer heeft hetzelfde gedaan met de 1500 meter

Ja, dat klopt, maar toch wel vanuit een ander perspectief. De 1500 was niet helemaal zijn afstand, meer een extraatje. Ik kan me niet voorstellen dat er helemaal geen Noorse 10K-schaatser meer is.

[Lionel]

Wat moet Nederland dan doen, langzamer schaatsen?

[zeux]

Wat betreft de dominantie: natuurlijk is het knap wat NL doet en is dat het resultaat van heel hard werken en onderlinge competitie. De Noren zijn ook wel eens dominant geweest. En de Duitse vrouwen.

Toch is er wel reden tot zorg. In de andere landen wordt de sport kleiner en kleiner. Dat is een neerwaartse spiraal. Kijk naar een land als Zwden. Dat deed tot in de jaren negentig redelijk tot goed (Gustavsson) mee, daarna werd het minder en inmiddels zie je nooit meer een Zweed aan de start.

De NRC had afgelopen zaterdag een groot verhaal. Inclusief een staatje waaruit bleek dat het verschil in aantallen wedstrijdschaatsers tussen Nederland en de rest van de landen enorm groot is. In de VS heb je eenlingen gehad: Heiden, Hedrick, Davis, Janssen. Er is echter geen structuur die steeds weer voor (goede) verversing zorgt. Verversing moet daar volgens mij komen van sporters die overstappen vanuit het inline of shorttrack. Wat dat betreft kan zo'n succes als van Ter Mors weer motiverend werken.

En blijkbaar komen de Russen er nog aan, zoals blijkt in het verhaal in de NRC:

Schaatsen
Waarom Nederland al die medailles voor zich opeist? In de meeste andere landen zijn er nauwelijks banen van vierhonderd meter.

Door onze redacteuren Maarten Scholten enen Rob Schoof | pagina 30 - 31
www. nrc.nl/os
Een land met duizenden schaatsers. Op school rijden ze, of in het winkelcentrum. Ze schaatsen in competities voor bedrijven, universiteiten. Grenzeloos zijn de mogelijkheden in Zuid-Korea, organisator van de volgende Winterspelen, Pyeongchang, 2018. Toch klopt er iets niet: van de ontelbare ijsbanen in het land is er precies één met een lengte van vierhonderd meter. „Op de langebaan hebben we iets meer dan tweehonderd schaatsers”, verzucht Kevin Crockett, coach van olympisch kampioene (langebaan) Lee Sang-hwa. Shorttrack, dat doen Koreanen veel liever.
Zuid-Korea, land met vijftig miljoen inwoners, heeft minder langebaanschaatsers dan, bijvoorbeeld, ijsclub De Hondsrug in het Drentse dorp Drouwen (485 inwoners). De Nederlandse overval op het olympische ijs van Sotsji heeft alle grote kranten van de wereld gehaald. Halverwege de Spelen heeft TeamNL tweederde van de medailles. Verklaringen varieerden van de grachten in Amsterdam tot koning Willem-Alexander, van commerciële ploegen tot de Elfstedentocht.

Hoe staat het dan met de schaatscultuur in andere landen die ooit succesvol waren op de langebaan? „Dit jaar was het tot half januari prachtig in Noorwegen”, zegt Øystein Haugen, manager van de Noorse schaatsploeg. „Koud, geen sneeuw op het ijs. Dan wordt er volop geschaatst. Dan gaat het sneeuwen en is het voorbij.”
Ook in Zweden trekken liefhebbers ’s winters naar de meren in het bevroren hart van hun land. „Met de familie een heel weekend op pad om een wedstrijd te schaatsen, met honderden deelnemers”, zegt schaatsstatisticus Nol Terwindt. „Slapen met tentjes langs het ijs, zondag weer naar huis. In Finland gebeurt dat ook, al is er wel een beetje koud. En ze maken de meren niet sneeuwvrij, dat gaat niet.”
Aan liefde voor het schaatsen ontbreekt het niet in de Scandinavische landen, die in de twintigste eeuw tientallen jaren de Nederlanders de baas waren. Maar om recreanten op te leiden tot topschaatsers, jaar na jaar, daarvoor is meer nodig. „Vooral de jeugd wil niet meer de kou en de regen in”, zegt de Noors-Nederlandse coach Bjarne Rykkje. Juist in het Noorse schaatsmekka Bergen, waar de sport nog springlevend is, hebben de voorvechters van een overdekte ijshal moeten toezien hoe hun regenrijke stad koos voor een nieuw zwembad.

Zo anders dan in Nederland is de Noorse schaatscultuur niet. „Wij hebben nog steeds families die naar de baan komen, een kaartje kopen en rondjes gaan schaatsen”, zegt de Noorse bondscoach Jarle Pedersen. Via banen als Oslo (Frogner, Valle Hovin), Bergen, Stavanger en Arendal brengt het oude schaatsland ook nog altijd talent voort, maar de vijver wordt elk jaar kleiner. Al was het maar vanwege de concurrentie van andere wintersporten. De Noren hebben genoeg voordelen van hun geografische ligging. Het land grossiert al jaren in olympische sneeuwmedailles. „Wat Nederland heeft met schaatsen, hebben wij met langlaufen”, zegt Haugen.
Noorwegen telt nog zo’n 1.250 wedstrijdrijders en 65 schaatsclubs. Ter vergelijking: Nederland heeft er ongeveer 15.000, en ruim zevenhonderd clubs. „Met zo’n smalle basis is het voor ons moeilijk om geregeld toppers af te leveren”, zegt Pedersen. Hij ziet wel een oplossing: leg een verband met shorttrack en inlineskaten, sporten die de Noorse jeugd meer aanspreken. „Dan wordt de groep talenten weer groter.”

In Canada – dat grote kampioenen voortbracht als Gaetan Boucher, Catriona LeMay-Doan, Cindy Klassen en Jeremy Wotherspoon – groeit elke schaatser op met de combinatie van shorttrack en longtrack. „De cijfers zijn best gezond”, zegt Boucher, in Sotsji commentator voor Radio Canada. „IJsbanen en clubs in alle provincies, genoeg talent.”
Maar de vierhonderdmeterbanen verliezen ook in de barre klimaten van Canada snel aan populariteit. Neem zijn ‘eigen’ Gaetan Boucher Oval, in Quebec. „Je ziet er nauwelijks nog recreanten. De talenten moeten naar de overdekte baan in Calgary om zich verder te ontwikkelen. Maar de meesten brengen die stap niet op, het is bij ons een onzekere toekomst.” Tekenend voor de afnemende vraag is dat de olympische hal van Vancouver, in buurstad Richmond, direct na de Winterspelen van 2010 zijn functie als ijsbaan verloor.
De concurrentie van het ijshockey, de nationale sport van Canada, is moordend. „Een van mijn zoons was een goede schaatser”, vertelt Boucher, die in 1984 (Sarajevo) tweemaal goud haalde op de middenafstanden. „Maar hij vond het leuker om met z’n vrienden te ijshockeyen.”

In de Verenigde Staten, waar het schaatsen ondanks de erfenis van Eric Heiden nooit groot was, zakt de sport nog verder weg. „Er is niets meer van over”, constateert de Amerikaanse coach Peter Mueller, olympisch kampioen in 1976 (Innsbruck). „Vroeger had je schaatsfamilies die elke week wedstrijden reden, van Wisconsin tot Canada. De Heidens, de Jansens. Nu zie ik nog hooguit enkelingen schaatsen op The Pettit in Milwaukee.”
De paar toppers die Amerika nog voortbrengt, zijn vaak al kapot getraind voordat ze kunnen oogsten, zoals Trevor Marsicano of Jonathan Kuck. Als jonkie Emery Lehman ook op dat pad terechtkomt, is het klaar, denkt Mueller. „In Nederland worden tientallen van dat soort jongens opgeleid. It’s a numbers game.” De geringe aanwas die er nog is, komt vooral van inlineskaters, die in hun eigen sport geen olympische medailles kunnen winnen. Maar de huidige top ontbreekt het aan geld en een goed trainingsprogramma. „Het is ongeorganiseerd.”

Terug naar Europa, de bakermat van de langebaan. In Duitsland, dat bij de vrouwen jarenlang de dienst uitmaakte, is de organisatie niet het grootste probleem. Net als Noorwegen telt het land nog zo’n 1.200 schaatsers. Maar de aanwas vanuit de jeugd loopt sterk terug, zegt bondsvoorzitter Gerd Heinze. „Typerend is dat je op de ijsbanen in Duitsland geen noren kunt huren, maar alleen kunst- of ijshockeyschaatsen.”
In de jaren zestig in toenmalig Oost-Duitsland, waar Heinze zelf onder meer op een EK tegen Kees Verkerk schaatste, kwamen vanuit de scholen acht- of negenhonderd kinderen af op een proeftraining in Berlijn. „Mijn hele klas van dertig ging mee. Vijf van hen zijn goede schaatsers geworden. Zo bouw je als land een schaatstraditie op.” Maar na de eenwording, in 1990, werden de Oost-Duitse opleidingsstructuren ontmanteld. „Nu zie je op onze overdekte banen van Erfurt, Berlijn en Inzell nog hooguit enkele tientallen junioren schaatsen”, zegt Heinze. „Het is moeilijk voor zulke kleine aantallen de trainingsfaciliteiten in stand te houden die je nodig hebt om op te leiden voor de wereldtop.”
In alle landen geldt dat kinderen veel meer keuzes en afleidingen hebben dan vroeger. De offers die een topschaatser jarenlang moet brengen, wegen voor ouders en kinderen buiten Nederland niet op tegen de geringe kans op enige beloning. Die landen blijven afhankelijk van eenlingen. Neem de elfjarige Victoria Stirnemann, dochter van oud-olympisch kampioen Gunda Niemann. Zij reed onlangs in Erfurt een toptijd van 45 seconden op de 500 meter. „Zij heeft ouders die weten wat topsport inhoudt”, zegt Heinze.

Toch is het schaatsen niet overal een aflopende zaak. De Spelen van Sotsji hebben in Rusland nieuwe bronnen aangeboord. Het land heeft hypermoderne indoorbanen in Moskou, Kolomna, Tsjeljabinsk en Sotsji. „Daar zie je ook ouders met hun kinderen naar de baan komen”, zegt de Russische bondscoach Kosta Poltavets. „Bij wedstrijden zie je veel deelnemers, het fundament is best goed. Er zijn ook genoeg trainers voor de jeugd. De volgende stap is opleiden voor de top.”
Poltavets heeft gezien dat de Spelen in Sotsji veel enthousiasme losmaken. „Een van de doelen van deze Spelen is om Rusland op termijn terug te brengen als sportland nummer één.” Als schaatsland bracht de Sovjet-Unie in de vorige eeuw met regelmaat grote kampioenen voort, van Jevgeni Grishin tot Igor Malkov.
Ook Rusland staat inmiddels op grote achterstand van Nederland, maar heeft wel toekomst. „We moeten onszelf niet gaan vergelijken met Nederland, of het Nederlandse model implementeren”, zegt Poltavets. „We moeten proberen opnieuw een schaatscultuur te kweken. Het vuur moet gaan branden vanuit een wat kleinere groep dan men in Nederland gewend is. Je hebt zes tot acht jaar nodig om wereldtop te kweken. Ik geloof erin dat Rusland terugkomt aan de wereldtop.”

Kan helaas alleen het hele stuk hier als afbeelding plakken, niet alleen het staatje.
Dit zijn de cijfers:

Wedstrijdschaatsers op 1500 meter (2010):

NL 5403
Rusland 1100
Japan 858
Noorwegen 502
Duitsland 390
Canada 390
China 328
Zuid-Korea 219
VS 200
Polen 164
Finland 128
Zweden 109
België 10

Aantal 400-meter banen met wedstrijden in 2012/2013:

Noorwegen 30
NL 17
Japan 16
Rusland 15
Zweden 14
Duitsland 9
Canada 8
Finland 7
Polen 5
China 5
VS 4

EDIT: even wat alinea's aangebracht in quote, is het leesbaarder. :-)

[Duke]

Een stukje jaloezie: http://online.wsj.com/news/articles/SB1 ... 3918124514

[Duke]

Lieve Jorien, ik had het ontzettend ongelofelijk verschrikkelijk gruwelijk mis
Thijs Zonneveld

Je had gehuild. Er stonden wallen onder je ogen. En over je netvlies lag een waterig laagje - het was alsof ze net waren gedweild. Vierde was je geworden op de 1500 meter shorttrack. En vierde, dat was net niks.

Ik stond een halve meter bij je vandaan toen je moest uitleggen wat er verkeerd ging. Ik voelde je verdriet. Zo had je je de Spelen niet voorgesteld. Vierde - je was er zo dichtbij, maar zo ver vandaan. Ik had met je te doen. Maar tegelijkertijd vond ik dat je het over jezelf had afgeroepen. Shorttracken én langebaanschaatsen - het was te veel. Topsport is kiezen, niet delen.

Twee maanden terug, voor het olympisch kwalificatietoernooi in Heerenveen, tikte ik een open brief in deze krant, aan jou gericht. Ik schreef dat het niet kon, twee sporten combineren. Ik vond dat je je talent verkwanselde. Dat je een unieke kans op een gouden medaille, of misschien wel twee of drie, liet liggen. En ik smeekte je, namens alle talentloze en talentarme sporters, om alsjeblieft te kiezen tussen shorttrack en langebaan.

Toen je gisteren aan de start van de 1500 meter op de langebaan stond dacht ik nog steeds dat je te veel hooi op je vork nam. Dat je er niet even een ritje op de langebaan bij kon doen - en er nog een medaille mee zou winnen ook. Het zou wéér net niet worden.

Ik had het mis.

Nee, ik had het gruwelijk mis.

Nee, ik had het ontzettend ongelofelijk verschrikkelijk gruwelijk mis.

Met open mond heb ik gekeken naar je 1500 meter. Alles klopte. Elke klap was raak. Je bochten waren zo mooi dat ik er een brok van in mijn keel kreeg. Je schaatste niet. Je vloog. Toen je over de finish kwam was de wedstrijd klaar. Er moesten nog 18 schaatssters rijden, maar ze hadden het goud net zo goed meteen kunnen uitreiken.

Hoe je het gedaan hebt snap ik niet. Hoe je met zo weinig specifieke langebaantraining zó hard kunt schaatsen gaat mij boven mijn pet. Hoe je op zaterdag drie 1500 meters op een klein baantje (met andere schaatsen!) kunt rijden en op zondag met het zuur in je benen Ireen Wüst verslaat op de langebaan is me een raadsel.

Na afloop haalde je je de woede van de langebaanschaatsers op je hals door te zeggen dat je je gouden plak wilde inruilen voor een shorttrackplak, en dat de drie kilometer op de langebaan je geen reet kon schelen. Je zult er ongetwijfeld gezeik mee krijgen, maar je sprak met je hart. En waarom zou je dat niet mogen doen?

Je volgt je eigen weg. Je hebt je helemaal niets aangetrokken van al die mensen die je voor gek verklaarden. Je hebt het risico genomen dat je na de Spelen twee keer net niks zou hebben. Als je mijn open brief twee maanden geleden al hebt gelezen, dan heb je er alleen maar om gelachen - of 'm meteen bij het oud papier gegooid.

Afgelopen december vond ik dat ik je openlijk moest wijzen op wat je verkeerd deed. Nu je het gelijk aan je zijde blijkt te hebben rest mij maar één ding: Mijn welgemeende excuses. Je had gelijk, Jorien.

www.ad.nl

[Iniesta]

Nederland moet echt oppassen dat ze deze sport niet helemaal naar de verdoemenis helpen.

Hou toch op met je onzin. Grauw middelmatig manneke. De concurrentie kan de handschoen oppakken of niet. Niet het probleem van de kampioen.

Nou ja, Nederland doet er vanalles aan om schaatsen Olympisch te houden. Schaatsers uit Australië, Iran en de Sahara worden er bijgehaald om aan te tonen dat het echt geen provinciale sport is. En ineens heb je een dominantie op de Spelen. Het buitenland ziet liever gras groeien dan dat ze schaatsen kijken. Geen enkele TV zender (buiten de NOS) laat het schaatsen zien. Je moet je afvragen of het schaatsen nog wel iets voor de OS is.

Ik heb geen schaatsers uit die landen gezien, dus waar heb je dat vandaan? Normaal gesproken zijn er voldoende landen waar (wellicht door enkelingen ) op goed niveau wordt geschaatst, daar heb je die andere landen niet voor nodig: USA Canada China Duitsland zuid Korea Noorwegen , Rusland.
Ik heb deze olympische spelen al een aantal wedstrijden op "de Belg " gevolgd en zag ook live beelden bij sportschau, dus ook dat is nergens op gebaseerd.

[Marillion]

Daarbij blijft de vraag staan wat Nederland dan zou moeten doen. Minder hard rijden?

De verbetering moet echt van de tegenstanders komen. Daar moet het niveau omhoog. Dat zal niet meevallen als je naar trainingsmogelijkheden en budgetten kijkt. Maar onmogelijk is het zeker niet. Kijk naar zo'n Brodka. Die is toch echt olympisch kampioen op geworden op het koningsnummer terwijl er in Polen denk ik niet zoveel mogelijk is kwa begeleiding.

[peter]

Het mooie is dat je altijd kritiek kan leveren op het Nederlandse schaatsen.

Veel medailles:
Die sport is niet mondiaal genoeg en wij zijn het enige land dat schaatsen serieus neemt.

Weinig medailles:
Schandalig dat je met de faciliteiten en het budget niet wint van een verdwaalde Amerikaan of Noor of een verdwaalde shorttracker.

Overigens vind ik wel dat je moet zorgen voor spanning en sensatie, want dat de kijker er geen donder aan vindt, dat is wel een feit. Zelfs nu in Sochi zit het niet vol. Ik denk dat het schaatsen dus kritisch moet kijken naar het aanbod van afstanden. Zo kun je de 5000m dames en de 10000m wellicht vervangen voor massastart. Team pursuit vind ik overigens al een mooie toevoeging.

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Ik snap de Nederlandse, kleinzielige zeikerigheid niet. Nederland presteert briljant en dan mag dat weer niet, want het maakt de sport kapot of het stelt allemaal niks voor. Er wordt hier historie geschreven, nooit eerder hebben we zoveel medailles gewonnen en ik durf de stelling wel in te nemen dat we deze spelen qua eremetaal ook nooit meer gaan evenaren, laat staan overtreffen. Just enjoy the moment.

[Marillion]

Toch hoort een echte klassieke stayersafstand er wat mij betreft wel bij op de spelen.

Probleem is alleen dat alleen de echte toppers leuk zijn om aan het werk te zien. Kramer die volle bak gaat is topsport. Iemand als Koss was dat ook. Een machine aan het werk. Maar bij de eerste ritten is het soms de vraag of ze uberhaupt de finish wel gaan halen. Dan zie je de rondetijden echt met volle secondes oplopen.

[jabu]

Sven Kramer meldt zich af voor 10 kilometer

Na Havard Bøkko, Sverre Lunde Pedersen en Ivan Skobrev heeft ook Sven Kramer zich afgemeld voor de 10 kilometer in Sotsji. De Fries wil zich volledig concentreren op de huldiging.

Ondanks zijn afmelding blijft Kramer topfavoriet voor het goud: “Iedereen weet wat ik kan. Dan is het niet nodig om dat nog eens te laten zien door mee te doen. Dit is een afstand die ik toch wel win en van start gaan leidt dan eigenlijk alleen maar af.”

Kramer, die ook op de 1500 meter niet meedeed en zilver won, gaat zich nu volledig richten op de ploegenachtervolging: “Al is ook daar de kans klein dat ik daadwerkelijk in actie kom. Je wilt toch fit blijven voor het Holland Heineken Huis.”

De huldiging van Sven Kramer, Jorrit Bergsma en Bob de Jong vindt plaats op woensdag. De afstand zelf zal een dag eerder worden verreden.

[Monkey Tonk]

Nederland moet echt oppassen dat ze deze sport niet helemaal naar de verdoemenis helpen.

Hou toch op met je onzin. Grauw middelmatig manneke. De concurrentie kan de handschoen oppakken of niet. Niet het probleem van de kampioen.

Nou ja, Nederland doet er vanalles aan om schaatsen Olympisch te houden. Schaatsers uit Australië, Iran en de Sahara worden er bijgehaald om aan te tonen dat het echt geen provinciale sport is. En ineens heb je een dominantie op de Spelen. Het buitenland ziet liever gras groeien dan dat ze schaatsen kijken. Geen enkele TV zender (buiten de NOS) laat het schaatsen zien. Je moet je afvragen of het schaatsen nog wel iets voor de OS is.

Waar heb je het over? De VS is in ieder geval zeer onder de indruk van de Oranje schaatsers en overheersing. Daar is winnen niet iets vies, zoals in landen waar een gedeelte van de bevolking vindt dat je je kop niet boven het gras uit moet steken. (de reden dat ze zo denken is dat hun eigen middelmatigheid dan niet zo opvalt, begrijp je?)

Daarnaast is schaatsen - uiteraard - een typische wintersport. Gaan we skieen en langlaufen of bobsleeen ook afschaffen als een land te dominant wordt? Of denk je dat atleten uit andere landen wel zo goed mogelijk willen zijn, maar niet zo goed dat anderen zich minderwaardig gaan voelen?

De eeuwige Calimeros. Zeuren als het niet goed is, en zeuren als het te goed is. Over vier jaar herhaalt Nederland dit succes echt niet. De concurrentie heeft namelijk vier jaar de tijd om zich hierin vast te bijten. Voor topatleten is er geen betere motivatie om er een paar schepjes bovenop te doen. Die komen de volgende keer veel beter beslagen ten ...., uh, bevroren water.

[Marillion]

Zo is het. Echte topsporters nemen dit niet en gaan er extra hard tegenaan om de volgende keer wel om de prijzen te kunnen strijden. Als je echt wil is er ook met een kleiner budget genoeg mogelijk. Kijk maar naar die Brodka.