Roeien

[999]

Wat een rare types die Van Eupen en Van der Kolk.... vooral die ene...

Hoezo ?.

[Rembrandt III]

Die zijn ook wel eens te gast bij Holland Sport geweest. Nu heb ik altijd het idee dat Van Nieuwkerk en De Jong projecties maken van rariteiten en dat nogal benadrukken, maar deze dames lijken echt zo te zijn...

[Jöhnk]

Wat is er zo raar dan? (Ik heb het interview gemist.)

[peter]

Die van Eupen is gewoon een verschrikkelijk mens. Zakelijk, kil en een kronkel in de kop.

Wel toppers in het roeien, dat dan weer wel.

[Duke]

Roeiduo verwezenlijkt ’ultieme droom’

Als Kirsten van der Kolk iets in het hoofd heeft, laat ze zich door niets en niemand meer afleiden. Vanaf het moment dat ze ’ja’ zei tegen de olympische missie met Marit van Eupen en coach Josy Verdonkschot, stortte ze zich weer met volle overgave op het roeien. Alle opofferingen kregen gisteren de ultieme beloning met het goud in de lichte dubbeltwee.

De olympische triomf van Van der Kolk (32) en Van Eupen (38) kent een aparte voorgeschiedenis. Na het brons van vier jaar geleden in Athene stopten ze met hun in 1997 gestarte project. Na de medaille in de Griekse wateren van Schinias dachten ze het maximale uit hun inspanningen te hebben gehaald. Van Eupen ging verder in de lichte skiff, waarin ze drie wereldtitels won, en Van der Kolk stopte met roeien. Ze werd moeder van een dochter, Nike.

In de zomer van vorig jaar werden de contouren van een vernieuwde samenwerking zichtbaar. Dat was opmerkelijk, aangezien de twee roeisters alleen de sport met elkaar gemeen hebben. Verder zijn ze in vrijwel alle opzichten de tegenpool van elkaar. „We hebben af en toe een clash, maar dat hoort erbij”, zei Van der Kolk na hun gouden race, waarin ze de Finnen en Canadezen achter zich lieten. „We zijn inderdaad verschillend, maar we voelen elkaar wel perfect aan.”

Stimulator achter de hereniging van de twee Noord-Hollandse roeisters was Verdonkschot, coach en partner van Van Eupen. Ze stapten weer in de boot tijdens de NK, maar over de Spelen werd toen nog met geen woord gerept. Van der Kolk was daar destijds ook helemaal niet mee bezig. Als ze aan Peking dacht kwamen er slechts negatieve gedachten bij haar boven. „Al die Chinezen die alles gingen winnen. Ik vond het echt niet leuk.”

Maar van het een kwam toch het ander. „Het begon met een training, het werd een wedstrijd en nu staan we hier”, draaide Van der Kolk de film in vogelvlucht terug. Nadat het pact definitief was gesmeed en NOC-NSF bereid bleek 65.000 euro in het project de steken ging de knop bij Van der Kolk om. Ze zette haar maatschappelijke carrière op een laag pitje en ze maakte het moederschap ondergeschikt aan het streven om in Peking goud te halen.

In de voorbereiding moest Van der Kolk nog een grote emotionele klap verwerken. Op 4 juli kreeg ze in het trainingskamp in het Belgische Hazewinkel te horen dat haar vader was overleden. „Ze heeft tijdens zijn ziekbed uitvoerig met hem gesproken”, zei Verdonkschot. „Hij drukte haar op het hart zich volledig op de Spelen te concentreren.”

Na de begrafenis meldde Van der Kolk zich weer bij Verdonkschot en Van Eupen. „Een rouwproces is voor iedereen anders. Ze heeft op een goede manier afscheid kunnen nemen”, aldus de coach. Van der Kolk liet het onderwerp gisteren rusten. „Je moet kunnen omgaan met de omstandigheden. Als sporter heb ik een belofte gedaan om voor goud te gaan en die belofte wilde ik ten koste van alles nakomen.”

Van der Kolk had op het Shunyi-roeicomplex weinig woorden nodig om uit te leggen waarom ze zich weer in het strenge keurslijf van een topsporter had geperst. „Omdat dit de mooiste is”, zei ze, trots wijzend op de gouden medaille. „Hoeveel mensen kunnen zeggen dat ze olympisch kampioen zijn. Dit is de ultieme droom.”

„Ik ben wel blij dat het afgelopen is. Dat ik af ben van die gierende zenuwen in mijn maag, de stress, de adrenaline en de hartslag van boven de honderd.” Na de race bleek weer hoe verschillend de twee gouden roeisters zijn. Waar Van der Kolk zich opgetogen over haar ervaringen vertelde, daar zonderde Van Eupen zich af. „Maak het niet te lang”, zei ze tegen Van der Kolk toen deze met journalisten sprak.

Met het eerste Nederlandse olympisch goud voor een vrouwenploeg kwam er een einde aan een project dat het afgelopen jaar door velen met argusogen werd bekeken. Verdonkschot, Van der Kolk en Van Eupen stippelden hun eigen weg uit en trokken zich niets aan van de buitenwacht. „We zijn rigide in onze aanpak en het is niet onze bedoeling om populair te zijn”, zei Verdonkschot, die ontkende dat hij rancune koesterde jegens de bond, die hem vorig jaar aan de kant zette. De slotwoorden waren voor van der Kolk. „We zijn een gek stel met z'n drieën.”

En dat zijn ze.

www.trouw.nl