Petrovic gaat weg
Thomas, met 11 tegen 11 had rkc makkelijk gewonnen, zelfs met zijn tienen krijgen ze nog kansen
De play-offs
www.sportwereld.nlADO bewaart beste voor het laatst
Door DENNIS JANSEN
DEN HAAG - Er komt een volwassen man op Pascal Bosschaart af. De supporter draagt een groengele muts. Hij steekt een feliciterende hand uit naar Bosschaart en vraagt: „Mag ik iets van je?"
De twee kijken elkaar heel even aan en dan kijkt Bosschaart naar zijn eigen bijna blote lichaam. „Maar wát dan? Ik heb niets meer. Sorry”, stamelt hij verontschuldigend.
Even daarvoor is hij aangeschoten door Debbie, niet toevallig ook in het groengeel. „Mag ik alsjeblieft je sokken, ze zijn voor mijn zoontje Louis van twaalf.” De Rotterdammer heeft zijn schoenen al weggegeven aan de 35-jarige ADO-fan Ronald en trekt nu zijn sokken van zijn bezwete voeten. Ze stinken, maar Debbie huppelt ermee weg alsof ze de hoofdprijs in de Staatsloterij heeft gewonnen.
Bijna alle voetballers van ADO Den Haag staan na de huldiging schaars gekleed op de grasmat van hun eigen stadion. De woorden van ADO-speaker (‘Gelieve het veld niet te betreden na het eindsignaal’) kort voor tijd waren aan dovemansoren gericht.
Toen arbiter Wegereef voor het laatst op zijn fluitje blies en de promotie van ADO door de zege op RKC (2-1) een feit was, bestormden de fans het veld om hun helden te omhelzen, knuffelen en kussen. Ze zaten in een emotionele achtbaan waar blijdschap, opluchting en ongeloof om voorrang streden. „Als je me met de kerst gezegd zou hebben dat we vandaag gingen promoveren, zou ik je voor gek verklaard hebben,” lachte Yuri Cornelisse.
Maar het gebeurde, na een voetbalseizoen dat voortdurend overschaduwd werd door randverschijnselen en povere prestaties. Van een vermeend gokschandaal tot twee vertrokken directeuren en van wat knockpartijtjes tot torenhoge schulden waardoor ADO langs de rand van de afgrond ging. „Alles hebben we gehad. Het leek wel een horrorfilm, waarin ik was beland,” zei trainer Wiljan Vloet eerder.
Na de 48ste officiële wedstrijd was er toch een happy end. De Hagenaren bewaarden het best voor het laatst: voor een bijna tot de rand gevuld stadion (14.500 toeschouwers) was er één ploeg die voetbalde: ADO. Ruim een kwartier voor het einde kwam de verlossende treffer. Lex Immers legde de bal op de kruin van Richard Knopper die raakkopte: 1-0. ADO, met uitblinkers Hursut Meric, Richard Knopper, Chris Kum en Aleksandar Rankovic, kwam vlak daarna op 2-0. Vanaf de stip vonniste Yuri Cornelisse, nadat scheidsrechter Wegereef een strafschop had gegeven. Invaller El Moussaoui was door Benson tegen het gras gekwakt. Twee minuten voor het einde bracht de streep van De Ceulaer plotseling de spanning, maar de Hagenaars - ook dankzij de reddingen van Robert Zwinkels - hielden stand.
„Eind goed al goed,” glimlachte ook algemeen directeur Harm de Boer die vertrouwen heeft in de toekomst. „Een hoofdsponsor hebben we al, het crediteurenakkoord is bereikt en de organisatie staat nu. Of we klaar zijn voor de eredivisie? Nou, over het technische gedeelte ga ik niet, maar we zijn een heel end.”
Ook de directeur werd om zijn stropdas gevraagd, maar hij ging niet overstag. Aleksandar Rankovic evenmin. De Serviër had de wedstrijd in Waalwijk donderdag gemist. Het was de dag van de begrafenis van zijn vader die dinsdag plotseling overleed aan een longontsteking .
Hals over kop was hij naar zijn geboorteland gevlogen. „Maar vijf minuten op het vliegveld van Belgrado kreeg ik een telefoontje van mijn broer dat onze vader was overleden, 53 was hij. Nadat ik via internet vernam dat ADO 2-2 had gespeeld in Waalwijk, besloot ik terug te gaan. Voor mijn vader, familie en voor ADO, waar ik veel reacties heb gekregen. Nee, niemand krijgt mijn shirt. Ik bewaar het voor mijn broer die me ontzettend heeft gesteund in deze moeilijke tijd.’’
There is only one difference between a madman and me. I am not mad.
Salvador Dali
Salvador Dali