

En nogmaals, Stam wilde afgelopen zomer al stoppen omdat zijn fysieke gesteldheid hem zo tegenviel. Hij heeft zelf toegegeven dat het een foute beslissing was om het alsnog een jaar te proberen.
Moderator: mods
Lekker makkelijk...je bent het er niet mee eens, dus begrijp je er gewoon niets van / je kunt je gewoon niet inleven.Jim schreef:Het is in elk geval de reactie van iemand die zich absoluut niet kan inleven in het proces dat een speler doormaakt aan het einde van zijn voetballeven.
Waarom ben jij er eigenlijk mee gestopt?Baseman schreef:Lekker makkelijk...je bent het er niet mee eens, dus begrijp je er gewoon niets van / je kunt je gewoon niet inleven.Jim schreef:Het is in elk geval de reactie van iemand die zich absoluut niet kan inleven in het proces dat een speler doormaakt aan het einde van zijn voetballeven.
Ik heb aan het einde van vorig seizoen een einde gemaakt aan mijn voetballeven op het veld, ...
Ik zie de moed niet. Je verhaal slaat eerder op een 90- jarige die voor de keus van euthanasie staat, dan een voetballer van half de dertig; die er van de zomer voor heeft gekozen om nog en jaar door te gaan. Natuurlijk ben je vervolgens teleurgesteld als je uitgeschakeld wordt in de CL en de Uefa cup; maar is er niet méér dan alleen egocentrisch tot de conclusie komen dat je de motivatie niet meer kan opbrengen? Hij benadeelt Ajax (zitten nu met een gat in de verdediging tot minimaal de winterstop en Ajax zit al niet lekker dik in de verdedigers), zijn medespelers (zullen hier bepaald niet meer zelfvertrouwen van krijgen en hij ontneemt ze nu nog driekwart seizoen de kans te profiteren van zijn kennis en ervaring) en in feite ook de supporters, die hem vanaf zijn begin bij Ajax onvoorwaardelijk gesteund hebben. Zo komt het over alsof hij niet meer geloofde in een prijs winnen met Ajax, terwijl we nog altijd (en zo hoort het overigens ook in oktober!) de dubbel nog kunnen winnen. Daarom zie ik eigenlijk het moedige van zijn besluit niet in.Jim schreef:Dit is nou typisch een reactie van iemand die of zelf nog in de volle bloei van zijn voetballeven zit of zelf nooit gevoetbald heeft.Wie kent Cees de Wolf nog schreef: Hier ben ik het dus mee eens; als voetbal je lust en je leven is, dan kun je op zijn minst nog proberen de motivatie te vinden om je carriere met een landstitel af te sluiten. Op deze manier komt zijn beslissing erg egeocentrisch over en is bovendien een waardeloos voorbeeld voor de jonkies bij Ajax, die toch al niet bekend staan om hun mentale weerbaarheid. Some attitude: "ik kan me niet meer motiveren, ik stop ermee". Slap. Ik er geen andere woorden voor.
Het is in elk geval de reactie van iemand die zich absoluut niet kan inleven in het proces dat een speler doormaakt aan het einde van zijn voetballeven. Als je merkt en voelt dat het allemaal niet meer op te brengen is.
Hoe moeilijk het gevoelsmatig is om te moeten stoppen met iets wat inderdaad “je lust en je leven” is geweest. Denk je nou werkelijk dat Jaap Stam niet keihard geprobeerd heeft om de motivatie te vinden om ondanks alle fysieke malheur toch maar door te blijven gaan?. Natuurlijk heeft hij dat geprobeerd. Juist omdat het zijn lust en zijn leven was.
Geloof me als ik zeg (spreek uit persoonlijke ervaring) dat het ongelooflijk veel moeite kost om de definitieve knoop door te hakken en op te houden met iets wat je altijd ontzettend graag gedaan hebt.
En dat als je dat uiteindelijk doet, de pijp in alle opzichten (fysiek en mentaal) ook echt leeg is. Dan kun je daaromtrent als buitenstaander wel allerlei rationele verhaaltjes ophangen, maar ik kan je hierbij verzekeren dat zo'n besluit helemaal niks met “slapte” te maken heeft. Met moed des te meer.
voetbalzoneNederland is een speler van allure kwijt
Het Nederlandse voetbal is een speler van allure kwijt die niet snel meer op de nationale velden te zien zal zijn. Voor Jakob Stam (35) is de maat vol. Fysiek en mentaal moegestreden van meer dan vijftien jaar voetbal in de top. Een allerminst waardig afscheid voor het krachtmens dat luisterde naar bijnamen als De Rots van Kampen en The Dutch Destroyer. Een relaas over Neerlands beste verdediger van het afgelopen decennium.
De weg van de geleidelijkheid was de gekozen route die Stam naar de mondiale voetbaltop zou brengen. In geboorteplaats Kampen vormde hij bij hoofdklasser DOS de fysieke weerbaarheid, wat de rest van zijn loopbaan als handelsmerk zou dienen. Het Bourgondische leven in het oosten des lands beviel de timmermanszoon goed. Uitgaan en een biertje erbij, een normale jeugd. Voetbal op de zondag werd in de omgeving nog altijd als een zonde gezien. De familie Stam, gematigd aanhanger van de gereformeerde kerk, volgde deze levensstandaard.
Bij de zaterdagclub begon Stam, die aanvankelijk een modale middenvelder leek te zijn en klein van stuk was, zich steeds beter te ontwikkelen. Eerste divisionist FC Zwolle erkende zijn defensieve kwaliteiten en op 20-jarige leeftijd werd de eerste stap richting het professionele voetbal gezet. Op 15 augustus 1992 in de thuiswedstrijd tegen SC Heracles om precies te zijn. Plannen voor een maatschappelijke functie als elektricien waren toen al overboord gegooid.
Een jaar in de Overijsselse hoofdstad, waar hij onder meer samenspeelde met toekomstig mede-international Bert Konterman, was daarna voor Stam voldoende om kennis met de eredivisie te gaan maken: Cambuur Leeuwarden trok hem medio 1993 over de streep. In Friesland toonde hij zich opnieuw een vaste waarde, maar miste de prikkel, mede dankzij de daaropvolgende degradatie, om langer bij de club te blijven. Willem II had hem dan al in het vizier en in de zomer van 1995 werd de overgang naar Noord-Brabant een feit. Het betekende voor de speler uit Kampen een grote stroomversnelling uit zijn loopbaan.
Slechts een half jaar was Stam in de laatste linie van de Tilburgers te vinden toen PSV hem halverwege het seizoen naar de Lichtstad haalde. Opnieuw een vruchtbare overgang, zo bleek. In één klap speelde de nuchtere oosterling zich in de basis van de topclub en werden er prijzen vergaard. Een landstitel (1997), een bekerwinst (1996) en tweemaal de Johan Cruijff-schaal (1996 en 1997) was de oogst in Eindhovense dienst. In 1997 volgde tevens de bekroning voor zijn ontwikkeling en werd Stam door zijn collega’s verkozen tot Voetballer van het Jaar.
In deze periode maakte hij niet alleen indruk onder de grote rivieren. Stam, toen 23 lentes jong, wist zich op te werken richting het Nederlands elftal en toenmalig bondscoach Guus Hiddink liet hem op 24 april 1996 debuteren in een oefenduel tegen Duitsland (0-1 verlies). De Achterhoekse coach reserveerde voor de speler tevens een plaats in de EK-selectie van 1996, in plaats van de geblesseerde Frank de Boer. Uiteindelijk zou hij op het toernooi in Engeland geen wedstrijdminuten maken.
Voor velen was het begin 1998 zonneklaar. Stam leek nog altijd niet te zijn uitgeleerd en de mondiale top lonkte, die meldde zich ook. In deze periode had de kopsterke international tot twee maal toe een slinks onderhoud met Manchester United-coach Sir Alex Ferguson. De laatste vond plaats op een locatie vlak bij vliegveld Schiphol waar de Schot in het geheim de plannen presenteerde die hij met de verdediger had. Fergusons overredingskracht bleek zijn uitwerking te hebben, voor ruim 35 miljoen gulden (een recordbedrag toentertijd) vertrok Stam bij PSV om aan een nieuw avontuur in Noord-West Engeland te beginnen.
Alles was voor de nieuwbakken Mancunian in werking gezet om met Nederland te gaan gloriëren op het wereldkampioenschap in Frankrijk. En dat gebeurde ook grotendeels. Stam was met Frank de Boer hét defensieve blok van Oranje, dat uiteindelijk tegen Brazilië zou strandden in de halve finales. Het elftal van Hiddink eindigde op een vierde plaats, een ijzersterke Stam miste geen enkele minuut.
In Manchester kreeg de droomcarrière van de Nederlander een uitmuntend vervolg. Zijn eerste seizoen mondde uit in het veroveren van de treble, met de legendarische Champions League-finale tegen Bayern München (2-1) waarin Teddy Sheringham en Ole Gunnar Solskjær de eindstrijd binnen een mum van tijd omdraaiden. De beste verdediger ter wereld was voorts het onopgespelde predikaat wat Stam met zich meedroeg. De inmiddels kaalgeschoren prijzenpakker uit Kampen was in de bloei van zijn loopbaan.
Het Europees kampioenschap in eigen land (2000) moest voor Stam en het Nederlands elftal de bekroning van een unieke verzameling voetballers worden. In het openingsduel tegen Tsjechië kwam de dadendrang van de verdediger aan het licht als hij zich stoïcijns aan een oogwond laat behandelen en het duel verder moeiteloos uitspeelt. Strafschoppen zouden Oranje, ditmaal onder leiding van Frank Rijkaard, wederom nekken. Stam heeft dit keer een aandeel in de malaise door zijn inzet tegen Italië huizenhoog over te knallen. Het betekende het einde van een Oranje dat sinds 1988 niet meer zo wist te schitteren op een groot podium.
Voor Stam ging het daaropvolgende seizoen ook minder vlot lopen. De eindoverwinning in het Premiership werd met United nog wel opgeëist, maar onthullingen in zijn biografie Head tot Head luidde het einde van zijn Britse periode in. De onrechtmatige ontmoeting met Ferguson, kritiek op Michael Owen (‘hij kan er niet veel van’) en David Beckham (‘niet de slimste van de klas’) passeerden de revue onder meer. Een voorpublicatie in de pers was voor Ferguson voldoende om Stam op de transferlijst te zetten, hij zou uiteindelijk in Lazio een nieuw onderkomen vinden. De manager gaf jaren later toe dat deze move niet zijn meest verstandigste was geweest.
Weg van alle hectiek uit Engeland maakte de Overijsselaar een nieuwe start in zijn voetballeven. In de buitensteden van Rome zag hij weer enige gelijkenissen met het plattelandse van Kampen. Het spelen met Lazio in een van de grootste voetbalderby’s tegen stadgenoot AS Roma bleek een verrijking. Stam werd bij de Biancocelesti meestentijds als rechtsback gebruikt, gezien de aanwezigheid van Alessandro Nesta in het Romeinse centrum en het ontberen van een adequate rechterflankverdediger. In november 2001 reageerde de vedette positief op een nandrolontest en werd voor vier maanden geschorst, een dieptepunt in zijn loopbaan.
Kort daarvoor kende hij ook met het Oranje van Louis van Gaal sportieve tegenslag. Ierland schakelde Nederland uit voor het WK van 2002 in Japan/Zuid-Korea, dankzij een 1-0 overwinning in Dublin. Een zware deceptie voor Stam en de rest van de natie. Voor de voetballer was het achteraf gezien de laatste mogelijkheid om op een wereldkampioenschap actief te kunnen zijn.
Behoudens het winnen van de Coppa Italia in 2004, bracht de periode Lazio weinig voorspoed en twijfelde de verdediger over zijn toekomst. Terugkeren naar Nederland? Of toch nog een avontuur elders? Stam koos voor het laatste toen AC Milan op de deur klopte. Een kopie van zijn Engelse belevenissen zouden er bij het elftal van Carlo Ancelotti niet inzitten. Een tweede en een derde plaats in de Serie A was het resultaat na twee jaar in het San Siro te hebben vertoefd. Toch had het weinig gescheeld of een nieuwe eindzege in de Champions League had op de erelijst van de robuuste speler gestaan. Milan gaf tegen Liverpool een 3-0 voorsprong uit handen en ging na strafschoppen ten onder, Stam onthield zich dit keer van een penalty.
Een jaar daarvoor zag hij zijn droom om ooit met het Nederlands elftal een prijs te winnen in rook opgaan. Tijdens het Europees kampioenschap in Portugal (2004) reikte de equipe van Dick Advocaat wederom tot de halve finales, maar was het gastland daarin een fractie te sterk (2-1). Oranje miste tijdens het eindtoernooi de echte schwung om een gooi naar de overwinning te doen. Na 67 interlands en drie treffers besloot Stam zijn interlandloopbaan voor gezien te houden. Een smeekbede van voetbalminnend Nederland, voorafgaand aan het WK 2006, ten spijt.
In januari 2006 nam Stam het besluit om zijn laatste kunsten bij Ajax te gaan vertonen, en kende er wisselend succes. Onder zijn defensieve leiding loodste hij de club naar een bekerzege en een Johan Cruijff-schaal, maar bleef het landskampioenschap uit. Op één treffer na miste de aanvoerder de felbegeerde eredivisietitel. Met dat laatste valt voor Stam een parallel te trekken met zijn periodes bij Milan en het Nederlands elftal: veel indruk maken, maar toch ook net-niet, terwijl in Manchester de hemel te klein leek.
Nu, na een carrière vol successen en enkele tegenslagen, is het voor de man met de ontzagwekkende uitstraling mooi geweest. Op 25 juli 2008 zal Jaap Stam nog eenmaal in voetbaltenue te bewonderen zijn. In Zwolle, waar hij zijn carrière begon, zal de verdediger meespelen bij zijn afscheidsduel tussen Ajax en een door hem samengesteld team van oud-collega’s.
Nederland is een speler van allure kwijt die niet snel meer op de nationale velden te zien zal zijn.
Prijzen Jaap Stam:
Landstitel: PSV (1997); Manchester United (1999, 2000, 2001)
Beker: PSV (1996); Manchester United (1999); Lazio (2004); Ajax (2007)
Super Cup: PSV (1996, 1997); Lazio (2004); Ajax (2006, 2007)
Champions League: Manchester United (1999)
Wereldbeker: Manchester United (1999)
Speler van het Jaar: PSV (1997)
Beste verdediger van de Champions League: Manchester United (1999, 2000)
Dat zal allemaal best. Maar je kunt veel, maar nou eenmaal niet alles in het leven afdwingen met geld.Ajax Rules schreef:Stam heeft Ajax 3 miljoen aan transfersom gekost. Die wilden ze afschrijven over 2 jaar, niet over 1 jaar.
Hoe een en ander precies in zijn werk is gegaan weet ik niet. Maar als ik het goed begrijp heeft Stam zelf aan het einde van afgelopen seizoen zijn "probleem" al bij de leiding aangegeven. Daar had men afgelopen zomer dus al op in kunnen/moeten spelen.Ajax Rules schreef: Bovendien heeft Stam Ajax de kans ontnomen om een vervanger te halen.
Maar je kunt het een, het fysieke gedeelte, ook niet eventjes loskoppelen van het ander, het mentale aspect. Zo werkt dat gewoon niet.Ajax Rules schreef: Daarnaast demotiveert hij natuurlijk zijn ploeggenoten hiermee door aan te geven dat het niet louter fysieke redenen heeft.
Het mentale aspect speelt wellicht mee, maar ik geloof het woord van Stam wel. Mede omdat hij, terwijl er in de media niet over gerept werd, zelf tijdens de persconferentie aangaf dat z'n prestaties dit seizoen ondermaats zijn geweest. Stam heeft z'n beperkingen z'n hele loopbaan lang al goed gekend, en nu die beperkingen toenemen vreet dat aan hem.Wie kent Cees de Wolf nog schreef:Kom op, zeg. Het is volgens mij een mentale kwestie. Denk je nou werkelijk dat ie nu was gestopt als we nu bijvoorbeeld bovenaan in, pak m beet, poule E van de CL stonden?
Die uitdaging zijn we niet aangegaan, we kennen onze grenzen en we kennen StanJabu schreef:De derde helft hebben jullie vast verloren.
Voornamelijk door mijn part-time opleiding, ik ga op zaterdags naar school namelijk. Door een full-time baan erbij, donderdagavond trainen, vrijdagavond zaalvoetballen en zondag een wedstrijd op het veld kwam ik tijd tekort. Nu nog steeds trouwens, maar het is een stuk beter te doen. Op vrijdagavond lekker zaalvoetballen (geweldig leuke hobby, we spelen op een aardig niveau en gaan voor de 3e promotie op rij) en zondags kan ik doen en laten wat ik wil, wel prettig na 10 jaar lang deel uitgemaakt te hebben van de selectie.Jim schreef:Waarom ben jij er eigenlijk mee gestopt?
Ben benieuw wat je werkgever daar van vond. Het risico voor de werkgever wordt wel erg groot zo.Baseman schreef:
PS: De belangrijkste reden dat ik 3 seizoenen met een schouderblessure op het veld ben blijven keepen is het team, voetbal is een teamsport en er was nog geen goede opvolger voor mij. En ik ben dan zo'n knuppel die door blijft gaan, omdat ik anders het gevoel heb dat ik het team in de steek laat.
Wie kent Cees de Wolf nog schreef:Kom op, zeg. Het is volgens mij een mentale kwestie. Denk je nou werkelijk dat ie nu was gestopt als we nu bijvoorbeeld bovenaan in, pak m beet, poule E van de CL stonden?