Abdelhak Nouri

[Mr. Ajax]

Ik ben echt kapot. Snap er helemaal niks van. Zit de hele dag alleen maar berichten te lezen en filmpjes te kijken.

Hij was zo trots op Ajax. Dat hij bij Ajax speelde. Hij was als een supporter. Of is. Voor hem is Ajax de beste. Niet zo iemand die nog moet debuteren en al aangeeft dat hij weg wilt.

Ik kan gewoon niet slapen. Hoop echt nog steeds op goed nieuws.

Vanaf 6:20... Die jongen is zo trots op Ajax. Zijn club, zijn stad.

Hier exact hetzelfde. Zit midden in m'n tentamenperiode maar kan me echt voor geen flikker concentreren, eigenlijk al sinds zaterdag. Ik kan het nog altijd niet accepteren, lukt gewoon niet. En dat gaat nog even duren nog, vrees ik.

Vanaf 6:20... Die jongen is zo trots op Ajax. Zijn club, zijn stad.

Zijn club en stad zijn ook trots op hem. Ik heb gisteravond lopen janken man toen ik berichtjes en filmpjes op twitter en instagram zag. En dat doe ik normaal nooit bij mensen die ik niet persoonlijk ken.

Ik ook. Ik merk ook dat ik zelf niet helemaal begrijp waarom het zoveel pijn doet terwijl ik hem persoonlijk niet eens ken. Misschien ligt het aan zijn unieke karakter, dat positieve, vrolijke, en het feit dat hij alles wat je trots maakt als Amsterdammer en Ajax-fan, in feite belichaamt en uitstraalt. Dat dat soort onvoorwaardelijke, supporter-achtige liefde voor je club en stad maar zelden voorkomt bij voetballers, en dat velen van ons daardoor het gevoel krijgen dat we zoveel gemeen hebben met die jongen, dat we hem haast wel persoonlijk kennen.

Ben trouwens deze post van Sjaak Swart tegengekomen:

"Als ik van de zijkant naar je keek verlangde ik er naar om steekballetjes van je te ontvangen. Als ik je vrolijk zag rondlopen op De Toekomst verlangde ik naar een gesprek met je, even die lach, Amsterdammers onder elkaar. Appie, jij bent Amsterdam, jij bent Ajax."

[Sandro]

Ik denk dat Appie de gave had om de Appie in onszelf naar boven te halen.

[Lionel]

Ik denk dat Appie de gave had om de Appie in onszelf naar boven te halen.

Wauw mooi.

Maar precies dat. Appie praat over Ajax zoals ik dat had willen doen. Het is namelijk nog steeds mijn droom, allang niet meer haalbaar, om aanvoerder te zijn van Ajax. Om deel uit te maken van het team dat de 34e landstitel wint. Om je stad trots te maken.

Ik wil voetballen zoals Appie doet. Ik herken mezelf ook in hem. Altijd willen voetballen. Altijd acties willen maken. Maar ook familie op nummer 1. Die combinatie maakt hem zo prachtig. Beleefd naar iedereen toe. Het is toch geen toeval dat heel Nederland met hem meeleeft? Die jongen zou bij De factor alleen al om zijn lach gewonnen hebben.

[Thijs]

Dat zeggen jullie heel mooi, Mr. Ajax en Sandro.

Ik ken Appie wel persoonlijk, maar eigenlijk maakt dat voor het gevoel helemaal niets uit. Ook als je Appie nog nooit hebt ontmoet, lijkt het of je hem kent. Appie is Ajax, in alles. Als voetballer, en als mens. Die blik in zijn ogen toen hij zijn debuut maakte, het is dezelfde blik die wij hadden toen we voor het eerst in De Meer/OS/ArenA kwamen als jochie.

We hebben 'm als supporters allemaal zien opgroeien via de jeugdelftallen, en al helemaal als je vaak op de Toekomst komt is Nouri een soort rode draad. Ik kan nu alleen voor mezelf spreken, maar er was niemand bij wie ik zo vurig hoopte dat hij zou debuteren en doorbreken als Appie. Ik weet nog dat ik blij was dat ik 'erbij' was, tegen Willem II. Ik denk dat iedereen in het stadion het toen een bijzonder moment vond, op de tribune. En we kunnen allemaal in zijn vlog zien hoe bijzonder het voor hem was, en voor zijn familie en vrienden. Jarenlang naar dat moment toegeleefd, en het zou het begin zijn van zoveel moois.

Elk debuut van een jeugdspeler is geweldig om te zien, natuurlijk. Want elk proces verloopt hetzelfde. Na afloop beduusd van het moment, de hele familie op de tribune, van iedereen binnen de club felicitaties ontvangen. Iedereen binnen Ajax (en de supporters) vinden het geweldig als een jeugdproduct de ArenA haalt, maar bij Appie helemaal. Ook omdat hij één van de zeldzame voetballers was die in iedereen geïnteresseerd was, geen greintje arrogantie over zich had, áltijd vriendelijk en beleefd... Appie is zo uniek, en dat juist hém dit moet overkomen maakt het zo ongelofelijk onrechtvaardig. Ik ben boos, maar weet niet waarop. Het is zo ongelofelijk verdrietig, ik geloofde altijd in een soort karma dat iedereen zichzelf ooit tegenkomt...maar ik kan er werkelijk niet bij dat zoveel klootzakken hun leven vergooien en 80 worden, en juist Appie dit overkomt.

Ik snap het niet, en zal het nooit begrijpen. Ik vind de steunbetuigingen uit de voetbalwereld heel mooi om te zien, ook van rivaliserende clubs. Ajax is zoveel meer dan alleen een voetbalclub, wij maken allemaal onderdeel uit van de Ajax-familie...en Appie helemaal. Voor altijd.

[wimpey]

Mooie woorden, Thijs.

[Yopii]

Cru om te vertellen, maar ik doe het toch: ik vroeg gisteren aan twee moslimvrienden of het binnen de Islam toegestaan was om de stekker eruit te trekken als iemand in vegetatieve toestand verkeert. Daar begonnen ze direct heftig over te discussiëren. De een vond van wel, de ander van niet. De salafisten (Saoedische richting) keuren het geloof ik af. Geen idee tot welke stroming de familie Nouri behoort.

[raymon]

Na 43 jaar ben ik dat 'karma' gevoel wel een beetje kwijt en heeft dat plaatsgemaakt voor ijskoude statistieken.

Wat anderen ook al hebben gezegd, veel beter dan dat ik kan en met veel meer 'kennis' van de persoon Nouri aangezien ze hem veel vaker hebben zien voetballen, hij was een bijzonder persoon. Niet alleen als voetballer maar als mens vooral en die paar minuten in die video over z'n debuut laten dat mooi zien. Hij komt thuis na de wedstrijd, z'n vrienden staan te wachten op 'm, iedereen is enorm blij voor 'm, veel gejoel en gejuich en dan voordat hij naar binnen gaat draait ie zich om en zegt ie 'nu wel even stil zijn he, denk aan de buren. Het was even leuk maar nu is het genoeg'. Dat geeft nou precies aan wat voor persoon Nouri is. Dat maakt hem zo speciaal. Het leven kan zo hard zijn helaas.

[Mr. Ajax]

Cru om te vertellen, maar ik doe het toch: ik vroeg gisteren aan twee moslimvrienden of het binnen de Islam toegestaan was om de stekker eruit te trekken als iemand in vegetatieve toestand verkeert. Daar begonnen ze direct heftig over te discussiëren. De een vond van wel, de ander van niet. De salafisten (Saoedische richting) keuren het geloof ik af. Geen idee tot welke stroming de familie Nouri behoort.

Salafisten keuren het sowieso af. Lijkt me sterk dat welk religieuze stroming dan ook het goed zou keuren.

[999]

Kan men, als je dan toch op dit moment daar de behoefte aan hebt om het naar voren te brengen, het in ieder geval anders benoemen dan " de stekker er uit trekken " . A.U.B.

[Mr. Ajax]

Na 43 jaar ben ik dat 'karma' gevoel wel een beetje kwijt en heeft dat plaatsgemaakt voor ijskoude statistieken.

Ik na een jaar of 27. Karma, universele gerechtigheid... Ben ik een paar jaar geleden al mee gekapt. Strookt inderdaad niet met de ijskoude realiteit.

[Yopii]

Salafisten keuren het sowieso af. Lijkt me sterk dat welk religieuze stroming dan ook het goed zou keuren.

Gematigde stromingen wel, en ook die heb je binnen de Islam.

Religies keuren over het algemeen euthanasie af, met als argument dat de God beschikt en niet de mens. Maar wat is euthanasie, en op welk moment is iemand nog in leven/hersendood/dood?

Het verdriet om Nouri is zo intens omdat (bijna) iedereen beseft dat hij er niet meer is, dat het leven hier voor hem ophoudt, tenzij Allah of de medische stand een wonder verricht. En aangezien de medische stand zo haar beperkingen kent, blijft alleen Allah nog over.

Karma niet in die zin dat je er punten mee verdient waarmee je kunt voorspoed kunt kopen. Ik denk wel dat goede daden maken dat je gelukkiger in het leven staat, al is het maar doordat mensen van je houden. Je ziet maar wat Appie losmaakt - er zijn ook voetballers voor wie niemand dat gevoel zou hebben.

[999]

Wordt Nouri nog steeds beademt ?.

[SPL]

Permit me to comment in English ,I dont read Dutch but follow every word via Google translate.

Thijs's words are so beautiful I am sitting here crying.I am a 66 Englishman who is in love with Ajax and Appie is my favourite player so I am in complete shock about what has happened.I still cannot take in what has happened to him.

I met Thijs last December when he got me a ticket for Groningen game.I loved every minute of that match and being at The Arena.The highlight and my biggest cheer when Appie came on. Afterwards I went to the touchline to get his picture.

Only you true Ajax fans understand what this beautiful kid means to us and his club.

Thank you for this site,where I can share my grief but also my love for this beautiful magically club.

[Lionel]

Permit me to comment in English ,I dont read Dutch but follow every word via Google translate.

Thijs's words are so beautiful I am sitting here crying.I am a 66 Englishman who is in love with Ajax and Appie is my favourite player so I am in complete shock about what has happened.I still cannot take in what has happened to him.

I met Thijs last December when he got me a ticket for Groningen game.I loved every minute of that match and being at The Arena.The highlight and my biggest cheer when Appie came on. Afterwards I went to the touchline to get his picture.

Only you true Ajax fans understand what this beautiful kid means to us and his club.

Thank you for this site,where I can share my grief but also my love for this beautiful magically club.

Nice words SPL...

[Monkey Tonk]

Verschrikkelijk nieuws. Als ik hier lees hoe positief and sociaal bewust hij was, en dat dit niet strookt met het concept van karma, dan wil ik eigenlijk alleen dit zeggen. Vanuit de optiek van karma is deze wereld, deze harde wereld van materie, niet de hoogste. Vanuit dat gezichtsveld zijn we hier omdat we verlangens (of goed of slecht karma) hebben die alleen hier uitgewerkt kunnen worden. Zeg bijvoorbeeld dat Appie het grote verlangen had om in AJAX-1 te spelen, maar verder eigenlijk de lessen van deze wereld al ontstegen was. Ik beweer uiteraard niet dat dit zo is, maar ik kan me er wel iets bij voorstellen, en als je karma erbij haalt is dat wellicht een betere voorstelling. Het grote verlangen dat hem aan deze wereld bond, was dan vervuld. Ik zou dankbaar zijn, als ik hem gekend had, dat ik hem gekend had. Zo iemand hou je levend in je eigen hart.

[brigade zuid]

Younes is van vakantie terug gekomen om vandaag bij de training te kunnen zijn.

[Mr. Ajax]

Mooie woorden van Nico Dijkshoorn op VI.

[Marillion]

Het is inmiddels alweer bijna een week geleden dat het noodlot en Nouri elkaar op een trainingsveld in Oostenrijk troffen. Eerst de enorme schrik, daarna een verblijf ergens tussen hoop en vrees. Wanhopig op zoek naar goed nieuws dat er gewoon moest komen. Of dat nu realistisch was of niet. Want het kon toch zeker niet zo zijn dat zo’n jong ventje vol van levensvreugde ineens zo kwetsbaar zou blijken te zijn?

Na een stabiele eerste nacht kreeg hoop en voorzichtig optimisme langzaam de overhand. Sterker gemaakt door het nieuws over een positieve uitslag van een eerste test. De volgende dag zou het goede nieuws gaan komen. De weg van de revalidatie zou misschien lang zijn maar Appie zou terugkomen. En toen werd het stil.

De definitieve mokerslag kwam een dag later. Ik kan het eigenlijk nog steeds niet geloven. Uitgerekend dat ventje waar iedereen gek op is. Altijd vrolijk, altijd enthousiast, altijd zin om te voetballen. En nu is dat allemaal weg.

Ik zag Appie voor het eerst voetballen op een internationaal jeugdtoernooi waar ik in de organisatie zat. Je hebt dan eigenlijk geen tijd om rustig naar wedstrijden te kijken want er gebeurd van alles waar je direct op moet acteren. Toch liep ik even langs de F pupillen van Ajax en ineens waren we een kwartier verder. Ik heb toen echt staan genieten van dat ene talent dat er duidelijk bovenuit stak. Links en rechts tegenstanders passeren alsof ze er niet stonden. Een doelpunt, een assist. En lachen natuurlijk. Terug op het wedstrijdsecretariaat pakte ik gelijk de wedstrijdpapieren er even bij. Die nummer 9 van Ajax, even kijken wie dat is….Nouri, Abdelhak. Die gaan we volgen! Sinds die dag keek ik met enige regelmaat op Ajax.nl of ik iets kon vinden over zijn ontwikkeling. En verschillende keren als ik op de Toekomst naar de jeugd ging kijken was de wedstrijd waarin Nouri actief was het hoofdprogramma. Soms zelfs de enige reden waarom ik ging kijken. Gewoon om even te zien hoe leuk voetbal soms kan zijn.

Van zijn debuut bij het eerste elftal heb ik genoten. Ook van de manier waarop hij daar mee om ging. Enthousiast zo als altijd en ook dankbaar. En dan al die vrienden, familie en supporters die zo trots op hem waren. Geweldig.

Appie was door werkelijk iedereen geliefd. Een zoon van de club en dat zal altijd zo blijven.

[Marillion]

Mooie woorden van Nico Dijkshoorn op VI.

Zeker, hier zijn column:

Abdelhak Nouri liet ons zien hoe volmaakt geluk moet voelen

Ik ken Appie niet. Dus zal ik hem zo ook niet noemen. Abdelhak Nouri debuteerde 21 september 2016 in het eerste van Ajax, tegen Willem II. In die wedstrijd zag ik waarom iedereen hem Appie noemt. Er kleeft iets onbezorgds aan die naam. Appie, zo noem je jongens die je raam kapotschieten. Ze kijken naar binnen, op zoek naar de bal, je ziet hun ogen en hun lach en je kunt niet kwaad worden.

Zo gingen de andere Ajax-spelers met Abdelhak Nouri om. Als hun Appie. Ik weet dat omdat hij tijdens zijn debuut, tussen al die voorzichtig schuivende spelers, al die behoedzaam manoeuvrerende voetballers, lachend over het veld dwarrelde. Sinds het debuut van Gerald Vanenburg had ik niet meer zo'n drift gezien.

Ik heb die wedstrijd ademloos naar Abdelhak Nouri zitten kijken. Hoe bij ieder balcontact het leven door zijn lichaam stroomde. Na vijf minuten wist ik genoeg. Dit was een voetballer die voetbalde omdat hij niets liever wilde. En het was prachtig. Het is altijd een bijna religieuze ervaring als je iemand iets ziet doen wat hij het allerliefste doet.

Abdelhak Nouri voetbalde het liefst. Bij Ajax. Vooral bij Ajax. Ik herkende een paar oud-Ajacieden in dat kleine lichaampje. Jesper Olsen, Simon Tahamata. Ook zij voetbalden breed lachend. Nooit bang. Altijd op zoek naar iets bijzonders. Eindelijk zag ik weer eens een voetballer die zijn voet op de bal zette en om zich heen keek. Niet iemand van 110 kilo met 105 kilo beenspieren. Het was sierlijk. Abdelhak Nouri liep tijdens de wedstrijd te genieten. Dat zag je en dat zagen de spelers om hem heen.

Ik herinner vooral één moment tijdens zijn debuutwedstrijd. Steeds als ik nu aan Abdelhak Nouri denk, zie ik hem naast de stokoude Lasse Schöne staan. Voordat Lasse, uit een schitterende vrije trap, de 4-0 maakt, staat opeens Abdelhak Nouri naast hem. Of hij hem mag nemen. Hij wil scoren tijdens zijn debuut. De weigering van Lasse Schöne en dan het prachtige, ontroerende gezicht van Nouri, zo zal ik hem blijven zien.

Hij lacht verontschuldigend. Hij heeft het geprobeerd. Nog veel mooier is de reactie van Schöne, die niet boos wordt omdat een jong pikkie de bal wil hebben. Hij snapt de honger van Abdelhak Nouri, die wil doen waar hij al een jongensleven van droomt. Scoren, voor Ajax-supporters. Lasse Schöne schenkt hem de volgende vrije trap. Als Abdelhak Nouri mist moet hij tien euro betalen. Nouri scoort. En dan de ontlading.

Maar vooral de blijdschap bij de andere spelers. Ik zag het: ze hielden van die jongen.

Daarom is Nouri’s noodlot zo vreselijk. Dat juist iemand die iedereen vrolijk maakte, iemand die onbevangen aanviel op het leven zelf, zo wreed tot stilstand is gekomen. Daarom grijpt het stilvallen van Nouri mij zo aan. Ik zag een jongen die geen problemen zag. Die door linies wilde dwarrelen. Ik zag hem lachen op clubfoto’s.

Nouri was alles wat wij ook willen zijn: iemand die gelooft in geluk en het omarmt als het maar even mogelijk is. Wie naar Abdelhak Nouri keek, begreep opeens heel even waar het in het leven echt om gaat. Niet buigen, maar dartelen. Niet zwijgen maar jubelen.

Wij zagen zaterdag, toen Nouri door de knieën zakte, onszelf. We bedoelen het ook allemaal zo goed en het kan in een flits eindigen. Nouri schonk ons levensdrift. Liet ons voelen hoe het moet zijn om volmaakt gelukkig te zijn. Dat is een prachtig cadeau.

Tekst: Nico Dijkshoorn
Bron: vi.nl

[Iniesta]

Tegen beter weten in nog steeds hopen dat ze in AMC ineens toch een andere diagnose stellen. Zal denk ik lang duren voordat de waarheid inzinkt

[Alexander]

Zie net de beelden op de Facebook van Ajax. Je ziet een spelersgroep die totaal kapot zit. Vreselijk om te zien.

[Lionel]

Die jongens zijn kapot. Ziyech, Donny... Iedereen. Ik wil niet eens aan de CL denken. Totaal niet. Wie weet kunnen ze, al is het vrij snel, voor Nouri voetballen.

[Ramona]

[Demosthenes]

Je ziet een spelersgroep die totaal kapot zit. Vreselijk om te zien.

Dat kan ook niet anders; ik kan niet eens beelden van Appie terugzien, lees niet wat deskundigen schijven, wat kun je dan verlangen van spelers die iedere dag met hem trainden? Denk niet dat je nu ineens beter gaat voetballen voor Appie, het lijkt mij onmogelijk, je hebt het verlies, zo zie ik het, niet verwerkt na een paar trainingen zonder hem, je kunt niet bezig zijn met el, cl enz.

[Giacomo Puccini]

Vreselijk voor zijn familie en vrienden, maar ook voor veel van zijn (voormalig) teamgenoten en andere collega's op de club zal dit een klap zijn. Sterkte iedereen.