Wielrennen

[Marillion]

Volgende week komt het boek van Michael Rasmussen uit. Ik denk dat er hier en daar wat mensen zenuwachtig zullen zijn.

Rasmussen: 'Leerde Hesjedal epo te gebruiken'

Michael Rasmussen heeft Ryder Hesjedal met dopinggebruik in verband gebracht. De oud-renner van Rabobank schrijft in een boek dat volgende week verschijnt dat hij de Canadees in 2003 leerde hoe hij epo moet gebruiken. "Drie mountainbikers, Seamus McGrath, Chris Sheppard en Ryder Hesjedal, hadden het licht gezien", schrijft Rasmussen volgens Deense media.

"Een goed resultaat op de WK 2003 zou voldoende zijn voor een ticket op de Spelen van 2004 in Athene. In augustus, vlak voordat ik vertrok naar de Vuelta, waren ze een paar weken bij mij. Ik trainde met hen in de Dolomieten en legde ze uit hoe je vitamine-injecties inspuit en hoe je epo gebruikt." Als gevolg van een lekke band liep Hesjedal een medaille mis tijdens de Spelen van Athene. De Canadees focuste zich daarna op zijn loopbaan op de weg, met de eindzege in de Ronde van Italië van 2012 als hoogtepunt.

Riis
In zijn boek komt Rasmussen ook met beschuldigingen aan het adres van Bjarne Riis, zijn manager bij CSC-Tiscali in 2001 en 2002.

Volgens de oud-klimmer was Riis volledig op de hoogte van het dopinggebruik van zijn renners. Tyler Hamilton stelde in zijn boek dat vorig jaar verscheen al dat de manager wist dat hij een klant was van dopingdokter Eufemiano Fuentes.

Rasmussen werd in 2007 als geletruidrager door de leiding van de Raboploeg uit de Tour de France gezet nadat bleek dat hij had gelogen over zijn where-abouts in de aanloop naar de Ronde van Frankrijk. De Deen bekende in januari van dit jaar dat hij tussen 1998 en 2010 verschillende verboden prestatiebevorderende middelen gebruikte.

Tour 2005
Rasmussen heeft naar eigen zeggen de Ronde van Frankrijk van 2005 uitgereden, nadat hij was betrapt op doping. Volgens de Deen wist de UCI en zijn ploeg Rabobank van zijn positieve dopingtest, maar liet hem desondanks gewoon starten.

Hij schrijft dat hij vanaf mei in dat jaar onder meer epo en groeihormonen nam. Om de controleurs op afstand te houden, gaf hij op dat hij in Mexico trainde terwijl hij in werkelijkheid in Denemarken verbleef. Tijdens de Tour van 2005 ging Rasmussen met bloeddoping nog een stap verder. ''Een vriend van mij bezorgde in Karlsruhe een bloedzak bij Geert Leinders'', schrijft Rasmussen. De ploegarts van Rabobank zou de zak vervolgens naar het hotel hebben gebracht.

Op de eerste rustdag, toen Rasmussen al een etappe had gewonnen, kwam de UCI op bezoek. De federatie had dermate verdachte waarden onvolgroeide rode bloedcellen geconstateerd dat zij hem uit koers had kunnen nemen.

Dat gebeurde niet, waarna de Deen gewoon verder mocht rijden en de bolletjestrui naar Parijs bracht. ''De UCI vond het beter om Rabobank geen onnodige problemen te bezorgen, omdat het team de sport veel gegeven had'', claimt Rasmussen.

Maassen
Rabobank-ploegleider Frans Maassen bevestigt tegenover de NOS dat de UCI tijdens de Tour van 2005 bij de Nederlandse ploeg informeerde naar de Deen. ''Er was een gesprek tussen de UCI en onze dokter Geert Leinders. Ik kan me niet herinneren of ze mij, of dat ze eerst ploegleider Erik Breukink belden.'' ''Maar er werd gevraagd of Leinders op gesprek kon komen. De uitkomst was dat de uitleg van Leinders geaccepteerd werd en dat Rasmussen gewoon verder kon fietsen."

Door: NUsport

Hesjedahl heeft inmiddels al toegegeven. Uiteraard ging het alleen om die korte periode die Rasmussen noemt. Dat zullen jullie begrijpen.

Frans Maassen hoorde ik gisteren wat hakkelen op Radio 1. Die wist uiteraard van niets om vervolgens toe te moeten geven dat hij toch echt ploegleider was in de genoemde Tour. Maar de uitleg van Leinders werd geaccepteerd dus was er niets aan de hand. Ik schat zo in dat we Frans de komende weken nog wel een keer voor een camera zien staan.

[Baseman]

Thijs Zonneveld heeft een mooie column over Rasmussen zijn boek:

Rasmussen spaart niemand, maar hij spreekt zichzelf keer op keer tegen

Hij verloor de Tour, hij verloor zijn carrière, hij verloor rechtszaak na rechtszaak. En nu probeert Michael Rasmussen in zijn biografie wat hem jarenlang niet lukte op andere manieren: afrekenen met zijn vijanden.

Het boek is verknipt. Aan de ene kant vertelt Rasmussen open en bloot op een tragikomische manier over zijn eigen dopinggebruik en dat van de renners om hem heen. Daarbij spaart hij niemand. Zichzelf niet, zijn ploeggenoten niet, zijn ploegleiders niet, zijn artsen niet, en zelfs de chauffeur van de Rabo-ploegbus niet. Het is een bevestiging van de dopingartikelen, -boeken en -bekentenissen van het afgelopen jaar; een deel van de sport was in en in rot.

Maar aan de andere kant sijpelt er iets anders van elke bladzijde: frustratie. Rasmussen zegt dat hij het boek niet geschreven heeft uit wraak, maar hij spreekt zichzelf keer op keer tegen. Van ex-Rabobank-manager Theo de Rooij tot de Deense bond: hij probeert zo veel mogelijk vijanden mee te sleuren in zijn val. Vaak terecht, maar hij vliegt er soms ook mee uit de bocht.

Rasmussens verhaal is sterk en schokkend waar hij het houdt bij de dingen die hij zelf heeft gezien of meegemaakt en ronduit zwak als hij al suggererend probeert aan te tonen dat iedereen overal vanaf wist of eraan meedeed. Tijdens een chatsessie op de Deense tv meldde hij afgelopen weekeinde dat de hele Rabo-ploeg tijdens de Tour in 2007 aan de dope zat, maar hij moest het later terugnemen omdat hij er geen bewijs voor had. In zijn boek zegt hij dat hij werd beschermd door de UCI toen hij uit de Tour van 2005 dreigde te worden gehaald vanwege dubieuze bloedwaarden, maar met de regelgeving van die tijd had dat überhaupt niet gekund.

Het laatste deel van zijn biografie, over de jaren ná zijn schorsing, heeft een hoog huilie-huilie-karakter. Het laat zien dat Rasmussen zichzelf meer ziet als slachtoffer dan als dader. Hij wijst naar anderen zonder zelf in de spiegel te kijken. Hij jammert dat hij geen nieuwe ploeg kon vinden na zijn schorsing zonder dat hij zichzelf afvraagt waarom hij persona non grata werd. Hij zegt dat hij jonge renners waarschuwt voor doping, maar tegelijkertijd heeft hij spijt dat hij niet méér bloedzakken heeft gebruikt. En hij durft op te schrijven dat hij niemand schade heeft toegebracht met zijn dopinggebruik - daarbij vergetend dat er weinig schadelijker is voor de wielersport dan de afgang van een geletruidrager tijdens de Tour en dat er, zeker in 2007, ook genoeg renners rondfietsten die géén doping gebruikten.

[zeux]

Lance Armstrong is bereid "100 procent transparant en eerlijk" te zijn bij alle onderzoeken die nog gaan volgen naar doping in het wielrennen. De gevallen Amerikaanse renner zegt dit in een interview met de BBC, dat vandaag wordt uitgezonden. "Ik wil er alles aan doen om dit hoofdstuk af te sluiten en verder te kunnen", aldus Armstrong.

Hij wil echter wel de garantie hebben dat hij op een eerlijke manier wordt behandeld. "Sommige renners hebben een vrijbrief gekregen en anderen de doodstraf. Als iedereen de doodstraf krijgt, dan verdien ik die ook. Als iedereen een vrijbrief krijgt, dan moet dat ook gelden voor mij. Als iedereen 6 maanden krijgt, dan krijg ik die ook."

Armstrong bekende begin dit jaar in een interview met Oprah Winfrey dat hij jarenlang verboden middelen heeft gebruikt. Hij kostte hem zijn zeven eindzeges in de Tour. De Morgen

Heeft hij natuurlijk ook gelijk in.

Het kan zijn dat het de afgelopen tien jaar zo belangrijk was om Armstrong te ontmaskeren, dat mindere renners voor een sleutelrol binnen die jacht goede deals konden sluiten. Maar nu de vis gevangen is, vind ik ook dat het 'gelijke monniken, gelijke kappen' moet zijn. Armstrong moet de straf krijgen die past bij zijn vergrijp. Die straf moet niet harder zijn vanwege ressentimenten rond zijn persoon.

[Marillion]

Sterker nog, ik ben van mening dat de uitslag van al die onderzoeken moet zijn dat hij zijn tourzeges terugkrijgt. Inmiddels is voor iedereen wel duidelijk dat hij bepaald geen uitzondering was. Alle concurrenten uit die periode zien hem ook als de winnaar van die edities. Ze deden zelf immers min of meer hetzelfde.

[columbus]

Ben benieuwd wat er verder gaat gebeuren. Gaat hij nu echt open kaart spelen? Lance is een apart figuur dat alles niet zonder een reden doet, hij is mij te doordacht. Waarom nu wel open kaart terwijl hij daar al voldoende kansen voor heeft gehad?

Marillion, heb je het boek van Tyler Hamilton gelezen?

[Marillion]

Hij zal er zeker een eigen agenda bij hebben. Dat heeft Lance altijd. Maar als ze echt alles willen weten zou ik als bond wel met hem aan tafel gaan zitten. Merk je vanzelf wat hij te vertellen heeft en wat voor een waarde je daar aan moet hechten.

Dat boek van Hamilton heb ik niet gelezen, alleen een paar korte stukjes. Ik heb niet zo'n behoefte aan al die verhalen. Het is toch allemaal van hetzelfde laken een pak. Ik rij in die tijd liever zelf wat kilometers weg.

[Jöhnk]

Het kan zijn dat het de afgelopen tien jaar zo belangrijk was om Armstrong te ontmaskeren, dat mindere renners voor een sleutelrol binnen die jacht goede deals konden sluiten. Maar nu de vis gevangen is, vind ik ook dat het 'gelijke monniken, gelijke kappen' moet zijn. Armstrong moet de straf krijgen die past bij zijn vergrijp. Die straf moet niet harder zijn vanwege ressentimenten rond zijn persoon.

Ik geloof alleen niet zo in die gelijke monniken. Ik geloof dat Armstrong een voorkeursbehandeling kreeg van de UCI, om welke reden dan ook. Ik geloof daarom dat Armstrong een van de weinigen (de enige?) was die rustig positief kon testen in de Tour. Want tegen andere renners bij wie het dopinggebruik er net zo dik bovenop lag als bij Lance (ik noem een Ricco, Vino, Kohl, Rasmussen), werd ingegrepen.

[Marillion]

Des te interessanter om met hem te gaan praten.

[columbus]

Absoluut! Zeker interessant om te luisteren naar zijn verhaal. Hoop alleen dat het nu eens en voor altijd open en eerlijk en zonder dubbele agenda besproken wordt.

Was eerst ook sceptisch tegenover dergelijke boeken. Toch maar begonnen aan dat boek van Hamilton. Moet zeggen dat het best interessant is. Sla soms echt met verbazing de bladzijdes om. Mocht je dus toch tijd over hebben en niet weten wat te lezen kan ik je echt het aanbevelen. Het is geen hoogstaande literatuur maar het leest lekker weg en geeft een mooi beeld van de dopingtijd van Hamilton.

[Marillion]

Ik heb de verhalen van die mannen wel zo'n beetje gehoord. Het is van alle tijden. Rasmussen trekt nu ongetwijfeld ook weer een blik sappige verhalen open. Verkoopt lekker. Het meeste zal overigens best waar zijn hoor.

[Duke]

Rasmussen: '2000 euro voor doping in onderbroek'
Door: Jeroen Schmale en Thijs Zonneveld

Gele Koorts, de biografie van dopingzondaar Michael Rasmussen, is zijn 'aandeel aan de dopingbestrijding'. Maar vooral het zoveelste vehikel van de Deen waarmee hij wil aantonen dat de beleidsbepalers bij de voormalige Rabobank-ploeg van zijn bedrog wisten. Toch roept dat veel vragen op, die de klimmer van weleer niet allemaal kan beantwoorden.

Het gaat over geld met Michael Rasmussen. Over Deense kronen, over euro's. Over heel veel geld. Miljoenen. Zoveel vraagt hij als vergoeding van de Rabobank, omdat zijn ontslag op staande voet als gele truidrager in de Tour de France van 2007 onterecht zou zijn geweest. De kantonrechter was het met hem eens, het hooggerechtshof in Arnhem niet. De zaak gaat nu naar de Hoge Raad.

Stel: je wint. Wat zou je met de miljoenen doen?
Rasmussen (39): 'Ik zou het in een eigen wielerteam steken.'

Maar zou je niet iets goeds voor de wielersport doen met zoveel geld?
'Dat is toch een goede zaak, als ik mijn eigen ploeg krijg?'

Hij gaat geen cent uitgeven aan dopingbestrijding. Niet als de Hoge Raad hem in het gelijk stelt, maar ook niet uit de opbrengt van zijn biografie Gele Koorts. 'Nee, dat vind ik stom. Als je muziek maakt of in een krant schrijft, wordt ook niet van je verwacht dat je geld overmaakt naar een goed doel.'

Gele Koorts is, legt de Deen uit, zijn aandeel in de dopingbestrijding. Maar bovenal het resultaat van een uitgekiende strategie, waarmee hij wil aantonen dat hij slechts een radartje was in het dopingbolwerk rond de Rabobank-wielerploeg. Hij deed wat iedereen deed. En dat hij het veelvuldig deed, het maakt hem geen zier uit.

'Of je nou duizend euro steelt of een bank overvalt, je bent en blijft een dief. Of je nou bloedtransfusies en epo-varianten nam, of alleen een pilletje testosteron en wat cortisonen; het is allemaal hetzelfde. Je gaat een lijn over, punt.'

Rasmussen passeerde haar zo snel en vol overtuiging dat hij de lijn, als hij achterom keek, niet eens meer zag. Zijn punt is, in de juridische miljoenenjacht: ploegleiders, artsen, ze waren bij Rabobank allemaal op de hoogte van dopinggebruik, spoorden aan en hielpen mee. En belangrijker: ze wisten van zijn gegoochel met verblijfplaatsen.

'Het was zo raar om vijf jaar in die rechtszaal te zitten zonder over doping te praten. Het was alsof er een grote oranje olifant in de hoek zat, waar we allemaal naar keken maar waar niemand iets over zei. En zo lang overweeg ik al om alles te vertellen, met dit boek. Maar het was een moeilijk besluit om te nemen, omdat ik de gevolgen niet kon overzien. En die laatste rechtszitting, dat was hét moment om de waarheid te vertellen.''

Maar de strategie was eerst: zoveel mogelijk over de Rabo-ploeg, kopman Michael Boogerd en diens bezoeken aan de Weense bloedbank via de Nederlandse media naar buiten brengen.

Jij hebt toch van alles naar journalisten gelekt?
Na veel gesputter en omwegen: 'Ja, met sommigen heb ik heel lang contact gehad. Dat was een deel van de strategie. De waarheid moest naar buiten.' Later: 'Natuurlijk was het in mijn belang dat het naar buiten kwam. Alle andere renners met wie ik reed beschermden de Rabobank. Ze kwamen met het miserabele excuus dat ze het op eigen houtje deden. Ze hebben allemaal clausules in hun contract dat, als ze een boekje open doen, ze duizenden euro's boete krijgen.'

Weet je dat of denk je dat?
'Het was een standaardclausule bij de Rabobank-ploeg.'

En waarom belemmert het jou dan niet?
'Ik heb alles al onder ede verklaard.'

Veel werkgevers eisen van hun werknemers niks negatiefs naar buiten te brengen.
'Ja, maar hier stond met naam en toenaam dat er niks over medicijngebruik bekend mocht worden.'

Heb je die contracten nog?
'Ja, hoor.'

Kun je ons een kopie sturen?
'Nou ja, dan doorbreek ik de clausule over geheimhouding.'

Dat heb je nu al gedaan.
'Eh, ja, dan zou het wel kunnen, denk ik.'

In je boek zit soms een wankel evenwicht tussen feit en suggestie. Neem die anekdote over Rabobank-buschauffeur Piet de Vos, die het verboden dynepo volgens jou in zijn onderbroek verstopte toen de Franse politie de touringcar binnenviel. Heb je dat gehoord, of zelf gezien?

'Als ik twee bronnen heb die hetzelfde vertellen over dit voorval, de chauffeur zelf en ploegarts Jan-Paul van Mantgem, dan maakt dat het verhaal geloofwaardig voor me.'

Was Van Mantgem aan boord toen de politie aanklopte?
'Ja, dat denk ik wel. Het is goed mogelijk.'

Onder ede verklaarde je in de rechtszaak tegen de Rabobank dat de doping in de koelkast lag. Heb je dat zelf gezien?
'Nee, ik heb gezegd dat het daar was.'

Heb je dat gezien?
'Nou, ik heb het spul overhandigd aan Van Mantgem. Hij gaf het op zijn beurt aan Piet, die het opborg. Natuurlijk wist ik niet precies waar.'

Maar je verklaarde onder ede dat het in de koelkast lag.
'Het was in de bus. En het moet koel gehouden worden. Dus...'

Ben je niet bang dat je meineed pleegde?
'Nee, absoluut niet. Alles wat ik in die rechtszaal heb gezegd is waar.'

Maar je verklaarde onder ede dat het in de koelkast lag en nu zeg je dat het waarschijnlijk zo was. Dat is een groot verschil.
'Nee, een klein verschil.'

Werkelijk? Het verschil tussen iets weten en iets veronderstellen?
'Ja, maar ik zag al eerder dat de insuline daar bewaard werd. Dus de enige mogelijke bewaarplek zou de koelkast zijn.'

Heb je Piet de Vos nog een beloning gegeven?
Aarzelend: 'Ehm, ja.'

Hoeveel?
Haperend: 'T-t-t-tweeduizend euro. Ja, zoveel was het.'

Cash, in een envelop?
'Dat is iets tussen hem en mij.'

www.ad.nl

[999]

Armstrong: 'Hein wist van test'

Van onze Telesportredactie
Lance Armstrong heeft in een interview met The Daily Mail forse beschuldigingen geuit in de richting van Hein Verbruggen. De 42-jarige Amerikaan stelt dat de voormalige UCI-baas wist van zijn positieve dopingtest in de Tour de France van 1999.

"Het was een jaar na het Festina-schandaal. Hein zei: 'dit is de knock-out voor de sport.' Hij zei dat we iets moesten verzinnen", vertelde Armstrong in het bijzijn van de vroegere soigneur van US Postal, de Ierse Emma O'Reilly. Bekijk HIER de beelden van het fragment.
De Amerikaan kwam naar eigen zeggen weg met die positieve dopingtest doordat de ploegarts met terugwerkende kracht een attest uitschreef voor een middel tegen zadelpijn, dat ook cortisonen bevat.

De T.

[Marillion]

Kijk, nu begint het echt interessant te worden. Ik ben erg benieuwd hoe meneer Verbruggen zich hier uit gaat redden. Renners veroordelen wanneer zij gebruiken en ondertussen een ander helpen om buiten de radar te blijven. Dat is nu echt het gedrag van een erevoorzitter.

Zware beschuldigingen Armstrong aan adres Verbruggen

Lance Armstrong beweert dat voormalig UCI-voorzitter Hein Verbuggen hem tijdens de Tour de France van 1999 hielp om een positieve dopingtest onder het tapijt te vegen. De Texaan, die vorig jaar zijn zeven Tourzeges moest inleveren en levenslang werd geschorst door het Amerikaanse antidopingagentschap USADA, testte veertien jaar geleden positief op corticosteroïden.

De positieve controle zorgde niet voor problemen, omdat de ploegarts een attest uitschreef voor een middel dat tegen zadelpijn zou werken. Armstrong mocht blijven in de Tour van 1999 en zou dat jaar de eerste van zijn zeven eindzeges vieren. Volgens de Amerikaan was het Verbruggen die hem aanmoedigde deze tactiek te kiezen. "Hein vertelde me: 'Dit is een groot probleem voor me, dit betekent de knock-out voor de sport, het jaar na het Festina-schandaal, we moeten met iets komen'. Dus kwamen we met het attest. Ik weet trouwens niet zeker of ik echt positief was, maar er waren wel sporen gevonden", vertelt Armstrong aan The Daily Mail.

Arrmstrongs voormalige ploeggenoten Tyler Hamilton en Floyd Landis beweerden al dat de UCI hun kopman beschermde. Zo zou een positieve dopingtest in de Ronde van Zwitserland van 2001 zijn 'verdwenen'. Verbruggen weigert in te gaan op de beschuldigingen. Eerder deze maand stelde de Nederlander in een open brief dat hij nooit heeft geprobeerd dopingpraktijken onder het tapijt te vegen.

Bus
Afgelopen jaar nam de UCI de straffen die het USADA oplegde aan Armstrong over. "Ik ga niet liegen om deze kerels te beschermen", zegt Armstrong over de UCI-bestuurders. "Ik haat ze, ze hebben me onder de bus gegooid, ik ben er klaar mee." Armstrong duikt de laatste weken op in veel media. De oud-wielrenner kondigde eerder al aan dat hij bereid is om mee te werken aan een onderzoek van een commissie naar de dopingcultuur in het wielrennen. Travis Tygart, de directeur van het USADA, sloot niet uit dat de schorsing van Armstrong wordt ingekort naar acht jaar als hij volledig meewerkt. Begin dit jaar kreeg Armstrong veel kritiek omdat hij tijdens zijn dopingbiecht - het interview met Oprah Winfrey - niet in wilde gaan op details over zijn dopingverleden.

Door: NUsport

[InnerHarbour]

Niet dat ik iets heb met Hein Verbruggen heb maar om nu iemand op zijn woord te geloven die zijn hele wielerloopbaan niet veel anders heeft gedaan dan liegen en bedriegen gaat mij ook wat ver.

[zeux]

Kijk, nu begint het echt interessant te worden.

Absoluut. Nu gaan we voorbij de renners en komen we bij de onderliggende structuren. Voor de sport denk ik heel heilzaam.

[Marillion]

Niet dat ik iets heb met Hein Verbruggen heb maar om nu iemand op zijn woord te geloven die zijn hele wielerloopbaan niet veel anders heeft gedaan dan liegen en bedriegen gaat mij ook wat ver.

Kan ik me voorstellen. En Armstrong heeft ook nu natuurlijk ook gewoon een eigen agenda. Maar er zijn al veel langer geruchten in deze richting vanuit verschillende hoeken. En voor Verbruggen geef ik persoonlijk geen cent.

[999]

Armstrong helpt met onthulling UCI-voorzitter Cookson bij onderzoek naar voorgangers

VOOR WAT, HOORT WAT

AMSTERDAM – Wat is het wisselgeld dat voorzitter Brian Cookson van de Internationale Wielren Unie op zak heeft voor Lance Armstrong nu deze hem volledige openheid van zaken in het vooruitzicht heeft gesteld? Dat is de vraag nadat de Amerikaan eindelijk heeft toegegeven dat voormalig UCI-preses Hein Verbruggen hem in de Ronde van Frankrijk van 1999 hielp om het illegale gebruik van cortisone te verdoezelen.

In een interview met de Britse krant The Daily Mail onthulde Armstrong wat veel volgers van het wielrennen al bevroedden. Toen de Amerikaan in de eerste Tour die hij op zijn naam zou schrijven werd betrapt op het gebruik van cortisone, werd de uitslag van die test volgens hem met medeweten van Verbruggen gemanipuleerd. De hoogste baas van het internationale wielrennen kneep een oogje toe toen door de ploegarts van US Postal een geantidateerd medisch attest afgegeven, waarmee het gebruik van cortisonenpreparaten werd afgedekt.

„Toen Verbruggen op de hoogte werd gesteld van het resultaat van de test, kwam hij persoonlijk bij me langs”, liet Armstrong optekenen. De inmiddels 72-jarige Helmonder vreesde volgens hem de impact van een nieuw omvangrijk dopingschandaal. Een jaar eerder was de Tour immers gebrandmerkt door de Festina-affaire, die een immens netwerk van handel in en gebruik van verboden stimulerende middelen in het peloton had blootgelegd.

Armstrong: „Hein zei: ’Dit is de genadeklap voor onze sport. We moeten iets bedenken.’ En dus pasten we de datum aan van een attest voor het gebruik van een steroïdenzalf tegen zadelpijn.”

De plotselinge openheid van de 42-jarige Texaan is opmerkelijk te noemen. Jarenlang hield Armstrong immers Verbruggen en diens opvolger Pat McQuaid de hand boven het hoofd. Maar van enige rugdekking is volgens de Amerikaan geen sprake meer. De man ’die het verdiende om vergeten te worden door het wielrennen’ (aldus McQuaid) kondigde aan de bestuurders niet langer te sparen, mocht hij door de UCI worden opgroepen om te getuigen. „Ik heb alle middelen voorhanden om Verbruggen voor de waarheidscommissie kopje-onder te laten gaan.” Verbruggen op zijn beurt reageerde kort, stekelig en cynisch op de aantijgingen aan zijn adres. „Sinds wanneer geloven we Lance?”

Rancune lijkt één van de drijfveren die Armstrong ertoe brengen de handschoen op te nemen en met terugwerkende kracht openheid van zaken te geven. Ofschoon hij tijdens het veelbesproken interview met Oprah Winfey, in januari van dit jaar, volhield nooit te zijn beschermd door de UCI, klinken nu geheel andere geluiden.

„Ik zal niemand binnen de UCI sparen, zeker niet de mensen die me hebben verraden. Er is geen enkele loyaliteit. Ik vertel alles wat de waarheidscommissie wil weten.” En over de hoogst verantwoordelijken binnen de UCI: „Ik haat ze, ik ben klaar met ze. Ze hebben me onder de bus gegooid.”

Cookson hoopt met Armstrongs nieuwe bekentenissen eindelijk schoon schip te kunnen maken in het wielrennen. Al jaren vallen de namen van Verbruggen en McQuaid wanneer het om (doping)zaken gaat die het daglicht niet kunnen velen.

De reeks aantijgingen tegen de twee oud-voorzitters is aanzienlijk. Naast het gesjoemel met de dopingtest in de Tour van ’99 zijn er nog tal van andere zaken voorgevallen tussen Armstrong en Verbruggen waar in het peloton vraagtekens bij worden geplaatst. Zo beweerde Tyler Hamilton dat de UCI een positieve epotest van Armstrong in de Ronde van Zwitserland van 2001 liet verdwijnen. Een seizoen later betaalde Armstrong 125.000 dollar aan de UCI voor de aanschaf van apparatuur om doping op te sporen. Verbruggen maakte aan de vooravond van de Dauphiné van dat jaar grote sier met die onthulling in een interview met de NOS. Dit tot grote woede van het kamp Armstrong. Volgens Kathy LeMond, echtgenote van oudTourwinnaar Greg LeMond, nam Verbruggen daarnaast ooit een bedrag van 500.000 dollar aan van Armstrongs sponsor Nike om een positieve test weg te moffelen.

Afgelopen zomer koos Armstrong nadrukkelijk partij voor de grote tegenstander van McQuaid (en diens adviseur Verbruggen) in de strijd om het voorzitterschap van de UCI, de Brit Brian Cookson. In zijn campagne gaf laatstgenoemde aan groot voorstander van het invoeren van een waarheidscommissie te zijn. Bovendien sprak hij zich uit voor een mogelijk generaal pardon voor zondaars die hun medewerking verlenen. Nadat Cookson in september van dit jaar in Florence tot voorzitter werd gekozen, reageerde Armstrong via Twitter veelzeggend. ’Halleluja’.

Met zijn recente onthulling over de malversatie uit de Tour van ’99 geeft Armstrong voeding aan Cooksons onderzoek de handel en wandel van de Internationale Wielren Unie onder Verbruggen en McQuaid in kaart te brengen. Dat Armstrong op zijn beurt vanuit het UCI-hoofdkantoor in Aigle een dienst terugverwacht, ligt voor de hand. Geen sport immers waar de combine zo is ingeburgerd als het wielrennen.

De T.

[Duke]

De Kleine Blonde Idioot
Door Thijs Zonneveld


Ik kreeg het berichtje toen ik stond te kotsen bovenop het Kopje van Bloemendaal.

Na de zoveelste mislukte poging om het onbreekbare Strava-record van Luca T. te breken.

'Riccardo Riccò is terug' stond er in het schermpje van mijn telefoon.

Eerst dacht ik dat het een grapje was, of een schreeuw om aandacht. Net als die keer dat hij klaar was met wielrennen en een cocktailbar ging beginnen. En net als die keer dat hij zei dat hij de beste barista van de wereld wilde worden.

Maar het is serieus. Riccardo Riccò, het wurmpje dat een dopingschorsing van twaalf jaar uit zit, fietst weer. Sterker nog: hij traint zich het apelazarus. Om de paar dagen zet hij een foto van zichzelf op Twitter.

Riccardo met een nieuwe fiets.

Riccardo op de massagetafel.

Riccardo met een nieuwe kekke zonnebril.

Riccardo met zijn afgetrainde linkerbeen.

Riccò heeft een nieuw doel in zijn leven. Alweer. Hij wil de klimrecords op alle bekende bergen van dit melkwegstelsel verbeteren. De Ventoux, Alpe d'Huez, de Galibier, de Aspin (waar hij ooit zelf naar boven brommerde met een spuitje teveel op) en de rest. Want als hij niet mag meedoen met wedstrijden, dan verzint hij er zelf wel eentje.

Spiegel
Je hoeft geen helderziende te zijn om te zien dat het fout gaat aflopen, dat recordproject. Met Riccò is het leuk zolang het goed gaat, zolang hij het gevoel heeft dat hij de beste van allemaal is, zolang hij zichzelf in de spiegel kan bewonderen. (De laatste keer dat ik hem zag zat hij in de lobby van een hotel filmpjes van zichzelf te bekijken.)

Maar er knapt iets in hem zodra er iemand beter is dan hij. Twee jaar geleden fietste ik een dagje mee tijdens het trainingskamp van Vacansoleil. Op een van de klimmetjes werd hij uit het wiel geblazen door Woutje Poels. Je zag onmiddellijk de blinde paniek in zijn ogen.

Een week later riskeerde hij zijn leven door een zak oud bloed (die hij gewoon thuis in de koelkast, tussen de parmaham en de mozzarella, had bewaard) in zijn eigen aders in zijn aders leeg te spuiten.

De Kleine Blonde Idioot was bijna dood. Wat er gebeurt als hij straks op minúten van de records van Marco Pantani (Alpe d'Huez) en Iban Mayo (Mont Ventoux) strandt weet ik niet, maar heel gezond kan het niet voor hem zijn.

En toch. Hoe zielig, psychotisch en narcistisch Riccò ook is: ik ben ook wel benieuwd. Die records breekt hij volgens mij in geen honderd jaar (en zeker niet clean) - maar dankzij mateloze zelfoverschatting zijn wel vaker wonderen gebeurd.

Tankink
Trouwens: de meeste records zijn neergezet door renners die minstens net zoveel spuitjes op hadden als Riccardo, en minstens net zo veel riskeerden in hun poging om de hemel in te fietsen. Met alle respect voor Bram Tankink: je kunt Riccò wel op zijn bek willen slaan, maar dan staat er nog wel pelotonnetje renners naast hem die óók een ros op hun kanis verdienen.

Laat Riccardo maar fietsen. Laat hem maar afgaan, of belachelijk scherpe records nog een beetje scherper zetten. De Ventoux, Alpe d'Huez, de Stelvio, Mount Fuji en van mijn part de Kilimanjaro – ik vind alles best.

Zolang hij maar uit de buurt blijft van het Kopje van Bloemendaal.

http://www.nusport.nl

[Marillion]

Klein beetje uitleg is wellicht handig: Strava is een applicatie waarmee je onderling prestaties kunt vergelijken. Er zijn allerlei sectoren aangemaakt met bergen, heuvels en andere zaken. Met je gps ondersteunende fietscomputer fiets je daar vervolgens zo hard mogelijk overheen en dan kun je zien hoe je het doet ten opzichte van de rest van de wereld.

En Luca T. is één van de gebruikers die actief is op Strava. Het is de "schuilnaam" van Niki Terpstra dus zijn tijden zijn redelijk scherp.

[Marillion]

Het jaaroverzicht op Sporza was weer een kabinetstukje. Alleen de Giro kwam er iets te bekaaid vanaf wat mij betreft. Heerlijk om de beelden van de voorjaarsklassiekers weer te zien. Zin in volgend seizoen!

Zeker de moeite waard om terug te kijken als je het hebt gemist. Mooie beelden en prachtig gekozen muziek ter ondersteuning.

[Khraa]

Mooi interview met Thomas Dekker in 5 jaar later.

[Marillion]

@Oscarito: Ik heb je vraag net even verplaatst naar dit topic. Of je moet direct ambities hebben om prof te worden.

[Marillion]

Het Nederlandse wielrennen heeft de eerste prijs van het seizoen alweer te pakken. Nikki Terpstra kampioen waaiers rijden in de Ronde van Qatar. Er zat zelfs een rit bij met 57km/u gemiddeld. Alleen wind mee door de woestijn waarschijnlijk.

Ondertussen pakt Italië uit met de herinnering van Marco Pantani die alweer 10 jaar geleden op tragische wijze aan zijn einde kwam. Alleen op de site van La Gazzetta ben je al snel een half uurtje zoet. Pantani is echt één van de grootste in Italië als het op wielrennen aankomt. Het is eerst Coppi, dan Bartali en op drie Pantani. Volwassen mannen worden tot op de dag van vandaag emotioneel als ze het over Pantani hebben. Daar kunnen de meeste Nederlanders zich ongetwijfeld niets bij voorstellen maar kom daar dus niet aan de piraat.

[Marillion]

Komend weekend gaan we echt beginnen aan het seizoen. De Omloop en Kuurne-Brussel-Kuurne. Hopelijk wat regen en wind erbij want het is de laatste tijd veel te zacht voor mooie voorjaarskoersen.

Voor de kijkers naar Sporza hier alvast de bingo kaarten. Ze staan er lang niet allemaal op maar het is een aardig begin en je kunt zelf uitspraken toevoegen.

[beelzebub]

Mocht je je afvragen hoe het ookalweer zat met Omloop het Volk/Nieuwsblad, hier nog een blogje van 3 jaar geleden van: http://hetiskoers.nl

Best een mooie naam eigenlijk
21/02/2011 AT 10:00 AMLEO AQUINA

“Wat maakt het uit?”, dacht ik een paar jaar geleden toen de Omloop Het Volk verder ging onder de naam Omloop Het Nieuwsblad. Wielervrienden die zich druk maakten over de teloorgang van tradities, verweet ik gebrek aan historisch besef. “Een nieuwe sponsor, een nieuwe naam. Zo is het in het wielrennen altijd geweest en zo zal het altijd blijven.” Gebrek aan historisch besef… Zelf had ik er meer last van dan ik op dat moment dacht.

Op zoek naar een verslag van de laatste Nederlandse overwinning in de Omloop stuit ik in januari 2011 op een passage uit het boek “Het Volk… en wat volgt” van Rolf Gölz. De Duitse ex-coureur, die overigens beter fietste dan hij schrijft, gaat kort in op de historische rivaliteit tussen de Omloop Het Volk en de Ronde van Vlaanderen:


“De aanleiding van de controverse was het feit dat de Ronde van Vlaanderen tijdens de Tweede Wereldoorlog onverstoorbaar doorging. Dat kwam de organisator, het conservatieve Het Nieuwsblad, na de bevrijding op het verwijt te staan met de Duitse bezetter te hebben gecollaboreerd. Vooral in de ogen van de progressieve krant Het Volk had de Ronde zijn geloofwaardigheid verspeeld. Sportredacteur Jérome Stevens kwam dan ook met een alternatief: op zondag 25 maart 1945 moest de eerste Omloop van Vlaanderen plaatsvinden.”

De nieuwe Omloop gaat grotendeels over hetzelfde parcours als de oude Ronde van Vlaanderen en Het Nieuwsblad protesteert. Na een lange juridische strijd moet Stevens overstag en vanaf 1947 gaat zijn koers verder onder de naam Omloop Het Volk. Het Nieuwsblad weigert echter die naam te gebruiken en schrijft consequent over Gent-Gent.

Door overnames in de Vlaamse krantenwereld zijn Het Nieuwsblad en Het Volk vanaf halverwege de jaren negentig eigendom van dezelfde uitgever. In 2008 ‘fuseren’ beide kranten onder de naam Het Nieuwsblad en De Omloop krijgt zijn nieuwe naam, de naam van de voormalige erfvijand. Alsof een Amsterdammer alle aandelen van De Kuip opkoopt en ‘Stadion Ajax’ op de gevel laat schilderen.

Best een mooie naam eigenlijk: Omloop Het Nieuwsblad.