Wielrennen

[Iniesta]

Het blijft sowieso vreemd om zo principieel tegen iets te zijn over iets waar geen objectieve definitie over te maken valt.

[Duke]

Dopingzondaar Zabel legt functies neer

Erik Zabel laat zijn recente dopingbiecht niet zonder gevolgen. De Duitser, die zondag bekende dat hij in zijn actieve wielercarrière regelmatig epo en andere verboden middelen en methoden heeft gebruikt, legde maandag twee functies neer.

Hij is niet langer koersdirecteur van de Hamburgse wielerklassieker Vattenfall Cyclassics, maar stapte ook uit de Professional Cycling Council (PCC), een adviesorgaan van de internationale wielrenunie UCI.

Zabel was sinds 2011 koersdirecteur van de Vattenfall Cyclassics, een eendaagse koers uit de World Tour. De inmiddels 43-jarige Duitser won de wedstrijd zelf in 2001. De eerstvolgende editie is op 25 augustus.

Zabel diende maandag zijn ontslag in bij de PCC. Hij belde UCU-voorzitter Pat McQuaid en uitte diepe spijt dat hij zo lang heeft gelogen over zijn dopegebruik.

www.ad.nl

[Marillion]

Pieter Weening wint vandaag de Ronde van Polen. Leuk resultaat. Deze koers heeft misschien niet het aanzien van de grote rondes maar in de World Tour is het toch een redelijk belangrijke etappekoers. En ook geen misselijk parcours met onder meer finish op de Passo Pordoi in de Dolomieten (nee, die liggen inderdaad niet in Polen).

[Iniesta]

Wellicht zwaarste een weekse koers dit jaar.

Kelderman nu dubbel in Denemarken.

[Marillion]

Zeg dat wel ja!



Nu weet ik weer waarom ik zo graag in Scandinavië kom.

[Cruijff]

Peter Sagan haalde zijn actie bij de verkeerde Rondemiss uit lijkt het... Bij deze twee schonen zou het geen problemen hebben opgeleverd.

[beelzebub]

Een artikel van vorig jaar, maar Gilles Delion was niet eerder bij me blijven hangen.
gejat van: http://hetiskoers.nl/2012/vergeten-wiel ... on-gilles/

Vergeten wielrenner: Delion, Gilles
FRANK HEINEN
Gilles DelionGilles Delion (5 augustus 1966)

Als er een vetlederen medaille voor de allereerlijkste aller wielrenners was, zou het een spannende strijd worden tussen Christophe Bassons en Gilles Delion.
En uiteindelijk zou Delion winnen.

Gilles Delion was dol op fietsen, maar minder dol op medicatie. Het verhaal gaat dat hij, om zijn ijzergehalte op peil te houden, appels at waar roestige spijkers in verborgen zaten.
Maar verder was Gilles Delion best normaal, hoor. Hij studeerde wiskunde en scheikunde aan de universiteit toen hij prof kon worden bij het Zwitserse ploegje Weinmann.De liefde voor de fiets wint het van de studie. Hij zal nooit meer afstuderen.

Bij Weinmann – en later Helvetia – ontmoet hij Paul Koechli. Die heeft het al gauw gezien: toptalentje, die Delion. Die gaat nog een keer de Tour winnen.
Zelf zegt hij daarover: ‘Op een goede dag kan ik iedereen verslaan.’ In 1990 lijkt het daar ook op. De eerste stapjes zijn in elk geval meer dan veelbelovend: beste jongere in de Tour (vijftiende in het eindklassement) en winnaar van de Ronde van Lombardije. Wie Lombardije wint, is eigenlijk al geen belofte meer.
De meeste indruk maakt hij echter in het voorseizoen, in het Critérium International. Delion kent een begenadigd weekend, hij heeft twee dagen waarop zijn benen precies doen wat zijn hoofd ze opdraagt. Op de Cote de Vidaque rijdt hij de fine fleur van het peloton gewoon uit het wiel: Jean-françois bernard, Laurent Jalabert, Charly Mottet, Sean Kelly, Viatcheslav Ekimov, Rolf Gölz, Ronan Pensec, Claudy Criquelion en Miguel Indurain moeten hem laten rijden. Slechts Laurent Fignon kan hem volgen, al hangt ook zijn tong op zijn stuur. Iedereen voelt: hier rijdt een supertalent.

Zijn eerste goed jaar zal later ook zijn beste zijn. Weekends als die in maart 1990 krijgt hij nog wel eens, heel zelden, maar ze vallen niemand meer op. Een jaar later wordt hij nog 21e in de Tour. Teleurstellend, maar voor iemand met een lichte vorm van Pfeiffer onder de leden alsnog een knappe prestatie. En dan, in 1992, het jaar dat zijn comeback moet inluiden, is het in één klap afgelopen. In wedstrijden waarin hij in zijn beginjaren nog met de eerste meereed, is hij nu blij als hij de finish haalt. Marginale renners als Chiapucci vernederen hem op wat Gilles al die tijd als zijn terrein heeft beschouwd. Een Touretappe in Valkenburg wordt hem nog toegestaan, hij is toch geen concurrent meer. Eigenlijk weet iedereen wat hier gebeurt. Koechli en Delion mogen dan anti-doping zijn, anti-intelligent zijn ze natuurlijk niet. De twee nemen afscheid van elkaar en Gilles probeert zijn loopbaan nieuw leven in te blazen bij Cyrille Guimard. Het wordt geen succes. Hij schrokt nog slechts wat kruimels op die minder getalenteerde, maar beter geprepareerde collega’s voor hem overlaten. Gilles’ principes zullen hem nekken, dat weet hij dan al. Maar zwichten voor de druk van vals spel is nu eenmaal geen optie.

Het is zes jaar na zijn doorbraak in het Critérium International. 1996, de hoogtepunt van de bloedstrijd die het wielrennen geworden is. Ergens achterin zijn hoofd heeft Gilles Delion nog een sprankje hoop over: hoop dat het weer goed komt, dat hij ooit weer mee zal kunnen met de allerbesten, zoals toen. Tegen beter weten in. Juist op de Cote de Vidaque ziet hij ze één voor één van zich wegrijden: Gianetti, Vandenbroucke, Hervé, Brochard, Coppolilo, Virenque, Stephens, Rous, Boardman. Ze rijden op een benzine die hij niet in zijn lichaam toelaat. Hij zou erover kunnen spreken, maar hij besluit te zwijgen. Zoals hij al zwijgt sinds zijn veertiende, sinds hij voor het eerst van een vriendje begreep dat er jongens waren die meer van pillen en poeders wisten dan van verzetten. Dat moesten die jongens dan zelf maar weten, vond de kleine Gilles Delion. En dat vindt hij nog steeds.

Dat jaar beeindigt hij zijn wielerloopbaan. Hij klimt nog diezelfde week op de mountainbike en bereikt al vlug de Franse top. Het plezier in die sport behoudt hij tot 2001. Dan vindt Gilles Delion het genoeg geweest. Soms, op een donker moment, rouwt hij om zijn beste jaren die gesmoord zijn in principes. Nooit lang, hij had het nooit anders gewild.

[Duke]

Toch handig als je veldrijder bent geweest: Stybar in de Eneco Tour.

[Marillion]

Ja, dat ventje kan wel sturen.

En hij heeft zich geweldig ontwikkelt op de weg. Voor mij nu al één van de kandidaten voor de voorjaarsklassiekers volgend jaar. Vlaanderen en Roubaix zijn hem op het lijf geschreven. In die laatste kwam hij dit jaar natuurlijk al ver.

[Cruijff]

Geweldig gedaan van die Stybar.

Wel zonde dat hij net 9 seconden te sterk voor de rest was, anders zou Tom Dumoulin gewoon al zijn eerste ronde hebben gewonnen!!

[Marillion]

Dumoulin is in ieder geval prima bezig. Is overigens ook 6 jaar jonger dan Stybar dus hij heeft nog voldoende ruimte om zich te verbeteren. Als hij deze lijn doorzet kan het wel eens zijn dat we weer een topper krijgen voor de klassiekers. Dat zou erg leuk zijn want het voorjaar is toch het mooiste onderdeel van het seizoen.

[Cruijff]

Ja, er zit nog enorm veel rek in die jongen.

Maar daarom is het zo jammer dat Stybar net die 9 seconden heeft weten te pakken. Als Dumoulin nu al deze ronde op zijn naam had geschreven had het hem echt een boost kunnen geven. En een soort status in het peloton waardoor ze wat sneller voor hem opzij gaan. Uiteraard zijn er meer aansprekende rondes dan de Eneco Tour, maar toch is het geen lullig rondje. Zeker dit jaar met onder meer die Muur van Geraardsbergen in het parcours waren er pittige aankomsten met absoluut geen verkeerd deelnemersveld.

[Duke]

Theo Bos had niets in de Vuelta te zoeken

​Elke week stellen we een vraag aan Mart Smeets. De vraag van deze week: Theo Bos moest afhaken voor de Vuelta vanwege te lage cortisolwaarden. Had de sprinter wel iets te zoeken in de Ronde van Spanje? Zijn grote doorbraak als wegwielrenner blijft vooralsnog uit. Moet hij overstappen naar een andere ploeg of terug naar de baan?

Door Mart Smeets

Van Peter Post leerde ik: neem nooit een sprinter mee als je ook een renner voor het klassement in je ploeg hebt. Van Johan Bruyneel leerde ik: weg met sprinters als je een grote ronde wilt winnen. Van Cyrille Guimard leerde ik: alsjeblieft geen sprinters in een ploeg met klassementsrenners.

En wat doen ze bij Belkin? Ze doorbreken de wetten van die drie ploegleiders uit het nabije verleden. En je weet, als buitenstaander, wat er kan gebeuren. Ik weet nog dat we verleden week over de Vuelta zaten te kletsen en dat ons gezamenlijk oordeel over de ploegentijdrit luidde: Theo Bos en die Graeme Brown worden er vies afgepierd.

Toen was nog niet bekend dat Bos moest afhaken. Op zaterdag was Bos op weg naar huis en werd Brown er (uiteraard) vet afgepierd. Een blinde kon dat zien aankomen. En wat moet je nu verder met die Aussie?

Wat de leiding van Belkin tot deze opstelling heeft gebracht, weet ik niet en het gaat me ook niet aan. Dat zijn professionals en je mag aannemen dat ze verstandig handelen en weten wat ze doen.

Ik ben buitenstaander en weet van niets. Of, misschien wel een beetje, maar dat wordt natuurlijk nooit getoetst aan de acties van zo'n ploeg.

Als je Bauke Mollema en Laurens ten Dam meeneemt, hoort de stelregel te zijn: dan geen sprinters, ook geen hulpsprinters, ook geen lead-outman. Nee, alleen knechten. Als je dat niet doet, heb je niet goed naar de oude meesters geluisterd en gekeken.

Ontevreden koppen

En natuurlijk weten de hedendaagse ploegleiders misschien wel meer, maar ze weten het niet beter. De logica geeft dat al aan. Jacques Anquetil gedoogde een paar jaar de aanwezigheid van André Darrigade, maar niet meer dan dat. Het was geen gelukkig huwelijk. Erik Zabel en Jan Ullrich, we kennen het verhaal. Strakke kaken blues, ontevreden koppen.

Sprinters en klassementsrenners samen gaat niet. Miguel Indurain nam nooit een sprinter mee, Bernard Hinault en Lance Armstrong ook niet.

Sprinters die geen klassement kunnen rijden en die de luwte van de bus opzoeken zo gauw ze die mogelijkheid zien, rijden klassementsrenners in de weg. Simpel. Ja, er zijn weleens uitzonderingen geweest, maar een goed gestructureerde ploeg heeft klassementsjongens en harde knechten of een sprinter met gespecialiseerde helpers. Tussenwegen bestaan niet.

Bij Belkin dacht men daar, bij het samenstellen van de ploeg voor de Vuelta, blijkbaar anders over. Was dat omdat wedden op twee paarden in sommige kringen een leuk spelletje is, of geloofde men niet in de frisheid van Mollema en Ten Dam? Dat laatste wellicht?

Hoe dan ook: het plan viel in duigen vóór de start. Ik wist eerst niet hoe ik 'cortisolwaarden' moest interpreteren. Ik had geen idee. Ik begreep dat de mensen rond de ploeg en Theo Bos ook geen idee hadden. Ik bedacht nog wel: controleren de ploegen daar zelf dan niet op? Blijkbaar niet. Ik kan me indenken dat Bos niet wist wat hij met zichzelf aan moest. En moet.

Hij vloog naar huis toen Brown moest lossen. En op maandag moesten de Belkin-knechten zich uit hun voegen trekken om Mollema binnenboord te houden.

Deze Vuelta is, en daar hoefde je geen hogere wiskunde voor gestudeerd te hebben, geen grote ronde voor Theo Bos en sprinters van zijn soort.

Kleinere koersen

Mijn bescheiden mening: stel hem op in kleinere, vlakke koersen. Denemarken, Polen, Limousin, Turkije wellicht, Eneco Tour, Engeland. Daar kan hij fraaie sprints afleveren na wedstrijden van, pakweg, 140 kilometer. Kansrijk ook nog.

De Vuelta van dit jaar is voor klassementsrenners en tanige, benige klimmers. Kijk naar de kaart, kijk naar de bergen, naar de pieken, naar het op en af rijden, kijk naar de startlijst.

Met alle respect voor de sportmens Theo Bos, die we allen eren en herkennen als een prachtige sprinter op de baan en later op de weg, hij had niets in de Vuelta van dit jaar te zoeken. Dertien aankomsten bergop…dertien. Een grote ronde is geen proefstation voor later.

En Theo moet voor zichzelf uitmaken wat hij wil. Baan of weg, de ploeg waar hij gaat rijden; hij is een volwassen mens met vaak een klare kijk op zaken.

www.nusport.nl

[Marillion]

Het meenemen van Bos was gericht op de etappe van vandaag. Redelijk in het begin van de Vuelta en met weinig echte sprinters aanwezig was het een kans om een rit in een grote ronde te pakken. Meer kansen zijn er volgens mij niet dus het was een erg broos plan. Maar het is ook maar zeer de vraag wat Mollema en Ten Dam voor het klassement waard zijn. Ze zijn in de Tour erg diep gegaan.

De Vuelta is voor veel ploegen toch een beetje schipperen. Het gaat voorzichtig richting het einde van het seizoen. Bij sommige renners is het beste er af. Een aantal jongens van het tweede plan is nog wel fit en gretig. Anderen willen er wel heen maar dan om zich voor te bereiden op het WK.

[Iniesta]

Vorig jaar ging het wel met Cavendish en Wiggans.
Daarbij noemt Smeets alleen echte toppers op, die hun volledige ploeg konden afstemmen op de kopman. Met zoveel onzekerheid rondom de fitheid van Mollema en ten Dam is het niet zo gek om een joker mee te nemen. Daarbij is grote ronde voor Bos essentieel als hij ooit nog de stap naar de echte top wil maken op de weg.

[Marillion]

Precies, voor hetzelfde geld zakken Mollema en Ten Dam er volledig doorheen omdat ze zo diep zijn gegaan in de Tour. Ik denk dat Rabobank tekent voor een ritzege, eventueel in combi met een top 10 van één van de twee. Die ritzege hadden ze vandaag wellicht met Bos kunnen proberen als hij mee had kunnen doen.

Na vandaag was zijn ronde overigens wel klaar geweest want er zit nauwelijks nog iets voor een sprinter bij. Deze ronde is zo zwaar dat hij de finish niet had gehaald.

[Nicolai]

Na vandaag was zijn ronde overigens wel klaar geweest want er zit nauwelijks nog iets voor een sprinter bij. Deze ronde is zo zwaar dat hij de finish niet had gehaald.

Juist nu komen twee makkelijke ritten aan. Daarnaast valt de zwaarte van de koers wel mee. De zwaarte van de ritten zit over het algemeen in de slotfase, waar de sprinters het relatief rustig aan kunnen doen. De ritten in het weekend zijn zwaar, behalve de laatste zondag naar Madrid.

[Marillion]

Ik zie inderdaad dat ik twee min of meer vlakke ritten over het hoofd heb gezien. Bos had dus drie kansen gehad.

Uitrijden had ik 'm evengoed niet zien doen maar zeker gezien het gebrek aan concurrentie was een ritzege niet onmogelijk geweest als je drie keer mag aanleggen.

[Marillion]

Thibaut Pinot kiest een opvallende manier om van zijn daalangst af te komen:

Pinot gaat racen in strijd tegen fobie

Thibaut Pinot hoopt op een bijzondere manier van zijn angst voor snelheid af te komen. De Franse wielrenner stapt in oktober in een auto om vervolgens te gaan racen op het voormalige Formule 1-circuit van Magny-Cours. Pinot kon in de Tour de France van 2013 geen potten breken nadat hij veel tijd verloor in de afdaling van de Porte de Pailhères tijdens de eerste bergetappe in de Pyreneeën.
De 23-jarige Pinot gaf na afloop toe dat dit kwam omdat hij bang was om van de berg af te rijden. "Er zijn mensen bang voor spinnen of slangen, ik heb angst voor snelheid. Het is een fobie", liet Pinot desgevraagd weten.

Oud-rallyrijder Max Mamers denkt zijn jonge landgenoot daar vanaf te kunnen helpen en biedt zijn diensten aan. "Ik volg die jongen al vanaf het moment dat hij op twintigjarige leeftijd de beste klimmer was in Parijs-Corrèze", zegt de zeventigjarige Mamers tegenover L'Équipe. "Toen ik hem als versteend zag dalen, zei ik tegen mezelf dat ik iets voor hem kon doen. Diezelfde avond heb ik een sms gestuurd naar Marc (Madiot, ploegleider van Pinot bij FDJ.fr, red.)." Mamers is er dan ook van overtuigd dat het probleem van Pinot puur een mentale kwestie is en dat racen met een snelheid van 190 kilometer per uur in een auto de oplossing is. "We moeten zorgen dat hij gewend raakt aan obstakels die snel op hem afkomen. In eerste instantie zal hij samen met een instructeur rijden en daarna alleen."

Bron:nusport.nl

[Marillion]

Poels waarschijnlijk richting Quickstep. Zal voornamelijk als taak krijgen om Uran bij te staan in de grote rondes schat ik zo in. Met hier en daar een keer de kans om zelf wat te doen in kleinere rondes of aankomsten bergop die hem passen.

[zeux]

Hoe gaat het in Spanje Marillion?

Daar hebben ze er een paar bergritten opzitten. Hoorde gisteren dat Mollema moest afhaken in de laatste klim en op 2,5 minuut binnenkwam en Ten Dam in het slotstuk af moest haken, maar ook redelijk wat tijd verloor.
Nibali ook een klein tikkie geloof ik.

Ronde is erg buiten beeld.

[Marillion]

De Vuelta krijgt eigenlijk structureel te weinig aandacht. Het is meestal een prachtige ronde. Maar het grote publiek kijkt er maar matig naar en, eerlijk is eerlijk, veel renners staan op het einde van het seizoen ook niet meer te trappelen. Er zijn er ook ieder jaar veel die puur ter voorbereiding op het WK rijden. Gewoon conditie opbouwen en één of twee dagen uitkiezen om te testen. Maar er is toch al genoeg moois te zien geweest. Wat te denken van de solo van Tony Martin, de hele dag alleen vooruit en stranden op 100 meter van de streep.

Van de Nederlanders verwacht ik niet zoveel. Het restant van de ronde is loodzwaar en ze zijn vrij diep gegaan in de Tour. Misschien dat er wel één top 10 kan rijden maar dat is het dan wel. Mollema misschien een keer een rit uitzoeken. Met zijn eindschot kan hij wel wat.

Ik denk dat Rodriguez dit jaar eindelijk zijn grote ronde binnen gaat halen. Het parcours is hem op het lijf geschreven. Veel steile aankomsten bergop, weinig tijdritkilometers en relatief weinig concurrentie.

[Khraa]

Ik kijk elke dag (Sport 24 zendt het live uit).

Jammer dat Mollema en Van Dam het enigszins matig doen. Maar misschien mag er nu tenminste door een Belkinrijder voor een etappezege worden gegaan.

[Marillion]

Horner wint vandaag erg indrukwekkend. Ik heb 'm alleen maar op de pedalen zien staan op de slotklim. Nibali valt in de laatste kilometers nog aan maar verliest alleen maar meer terrein. Verrassende ontwikkeling.

[Marillion]

Cancellara neemt weer eens een tijdritzege vandaag in de Vuelta en Nibali terug in de rode leiderstrui.

De achterstand van Rodriguez is toch opgelopen tot 2:33. Het zou niet de eerste keer zijn dat hij een sterk slot van een ronde kent. Maar hij gaat er toch een hele kluif aan hebben om Nibali nog te pakken. Misschien is de haai dus wel op weg naar z'n tweede grote ronde van het jaar.