Wielrennen

[peter]

Erik Dekker was zelfs één van de weinige wielrenners die in 1999 tegen de lamp liep. Dan weet je het dus wel haha.

[zeux]

Erik Dekker was zelfs één van de weinige wielrenners die in 1999 tegen de lamp liep. Dan weet je het dus wel haha.

Da's waar ja.
Nog vreemder dat hij nu dan buiten beeld blijft.
Blijkbaar is de symboolwaarde bij Boogerd hoger?

[beelzebub]

Das waar. Boogerd kreeg achteraf geen functie binnen de ploeg aangeboden, omdat ze het bij z'n afscheid al wisten waarschijnlijk.

[Iniesta]

Nee, die ontloopt om onduidelijke redenen voorlopig de publiciteit. Vreemd want Erik Dekker is bij Blanco zelfs gewoon in functie terwijl Boogerd lekker aan het ijsdansen is.

Boogerd zijn naam is concreet gelinkt aan het Oostenrijkse onderzoek, en is ook nogal vaag in zijn antwoorden. Bij Dekker is die link nog niet gevonden, en om iemand zonder enig aanknopingspunt te gaan beschuldigen gaat ( ondanks dat het wielrennen betreft) nog een stap te ver.

[Marillion]

Van mij hoeft die hele heksenjacht ook niet hoor. Laat Dekker lekker in die ploegleidersauto zitten en Boogerd commentaar geven bij de NOS.

Maar laat ze straks alsjeblieft niet heel verbaasd reageren als zijn verhaal ook naar buiten komt. Zoals Peter aangeeft is bij Dekker notabene al een keer een te hoge hematocrietwaarde vastgesteld. En ook hij zat altijd voorin tijdens de klassiekers in de hoogtijdagen van het epo tijdperk. Won toen nog drie ritten in één Tour waarbij hij een op hol geslagen peloton voor wist te blijven.

Dat zou net zo hypocriet zijn als de reactie van dat Rabobank opperhoofd.

[beelzebub]

Het hoge woord is eruit bij Boogie, hij bekent.

http://www.nos.nl

Boogerd erkent dopinggebruik


Boogerd heeft het dopinggebruik bekend in een exclusief tv-interview met de NOS

Michael Boogerd heeft het gebruik van doping toegegeven. De voormalig kopman van de Rabobank Wielerploeg bekende in een exclusief televisie-interview met NOS Sport dat hij van 1997 tot het einde van zijn carriere in 2007 gebruik maakte van EPO, bloedtransfusies en cortisonen. Het interview is vanavond, woensdag 6 maart, te zien om 19.00 uur op Nederland 1.

Boogerd erkende dat zijn grootste en meest heroïsche overwinning - de zege in de bergetappe naar La Plagne tijdens de Tour de France van 2002 - valt binnen het tijdvak waarin hij doping gebruikte. "Ik besef dat die zege in de ogen van het publiek nu misschien besmet zal zijn'', zei hij tegen NOS-verslaggever Kees Jongkind. Dezelfde schaduw ligt na vandaag over zijn zege in de Amstel Gold Race van 1999.

"Gebruikte in periodes"
Boogerd zei dat hij in de bewuste tien jaren niet continu verboden middelen had gebruikt. "Het was in periodes, meestal trainingsperiodes, ter voorbereiding op wedstrijden. Ik heb ook vaak genoeg de Tour schoon gereden.''

Hij begon in 1997 met EPO en nam later zijn toevlucht tot bloedtransfusies. "EPO werd te riskant. Ze konden het op zeker moment beter opsporen, daarom ging ik op zoek naar iets anders", aldus Boogerd.

"Ik heb het gedaan"
Via connecties kwam hij in Wenen terecht, bij Humanplasma, een bloedbank annex laboratorium. Boogerd daarover: "Ik heb het gedaan. Ik ben naar Wenen gevlogen en heb daar gebruik gemaakt van bloedtransfusies. Ik liet bloed afnemen met het doel het later weer in te brengen. Punt."

Boogerd is de achtste oud-wielrenner van Rabobank die het gebruik van doping opbiecht. Waar veel van zijn vroegere ploeggenoten teamarts Geert Leinders aanwezen als adviseur en verstrekker van de dopingprodukten hield Boogerd zich op de vlakte. "Ik noem geen namen. Ik heb me goed laten informeren en ben vervolgens zelf op zoek gegaan. Het was mijn verantwoordelijkheid, mijn keus." EPO haalde Boogerd naar eigen zeggen gewoon in Nederland.

Geen namen
Boogerd ging op geen enkel moment in op namen en wenste evenmin in detail te treden over mogelijke dopingnetwerken en systemen. "Ik praat voor mezelf en niet over anderen", zei hij enkele keren. Met bekende dopingdoktoren als Francesco Conconi, Michele Ferrari en Eufemiano Fuentes had hij naar eigen zeggen nooit contact gehad.

Boogerd bevestigde wel contact te hebben gehad met Stefan Matschiner, de spil binnen het Weense dopingnetwerk. Op eerdere uitspraken van Matschiner dat zes Nederlanders uit twee verschillende takken van sport client waren in Wenen, ging Boogerd niet in. "Ik ben alleen naar Wenen gegaan."

"Vanzelfsprekendheid"
Tijdens zijn bekentenis schetste Boogerd een beeld van de wielercultuur in de jaren '90. In dat klimaat was doping welhaast een vanzelfsprekendheid. "Je staat op zeker moment voor een duivels dilemma." Boogerd vertelde over de Waalse Pijl van 1994, toen drie renners van de Italiaanse formatie Gewiss de rest van het peloton kleineerden.

In de jaren daarna ving Boogerd in het peloton steeds vaker signalen op over praktijken waarmee de concurrentie zich bezighield. Boogerd: "Ik wilde meedoen in top. In '97 was voor mij het keerpunt, toen heb ik de keus gemaakt."

En deze is ook wel grappig achteraf. Een interview met Peter Winnen, uit de NRC van 3 juli 1999

Toen doping nog onschuldig was


Oud-renner Peter Winnen: ‘Sport is regie geworden.' (Foto Vincent van den Hoogen)

Peter Winnen eindigde in 1983 als derde in de Tour de France. Hij maakte kennis met onschuldige dopingproducten. Later leerde hij de gevaren kennen van EPO en groeihormonen. Plotseling werd hij uit het wiel gereden door minder begaafde klimmers. ‘Door de komst van EPO hecht ik geen enkele waarde aan de uitslagen van de afgelopen tien jaar.'

Door Jaap Bloembergen

In het peloton stond hij bekend als intellectueel, omdat hij geleerd had voor onder wijzer en wel eens een boek van Dostojevski op zijn nachtkastje had liggen. Hij maakte na zijn wielerloopbaan een beeldhouwwerk: een bronzen penis als verwijzing naar de dopingcontroles. Hij schrijft deze maand columns over de Tour de France. Hij is al jaren bezig met een roman waarin de wielersport centraal staat. Peter Winnen (41) leidt een teruggetrokken leven in het Limburgse Venray. Intellectueel of niet, over het gebruik van doping in de wielersport kan hij uren vertellen.

,,Ik was veertien toen ik nieuweling werd. Ik zat in de pubertijd en had last van groeistuipen die mij van binnen helemaal kapot maakten. Ik zat te klooien met davitamon. Een of andere goeroe uit de streek gaf mij levertraan. Allemaal onschuldig, maar wel een bewijs dat de wielerjeugd snel vertrouwd raakt met medicamenten. Een renner wordt vaak een verslaafde. Pep of pils, ik zie geen verschil.

,,Toen ik in 1980 beroepsrenner werd, stonden de meest onschuldige producten op de dopinglijst. Er was sprake van een naïeve, simplistische scheiding tussen goed en kwaad. Als je gepakt werd op een onschuldig product, was je een bedrieger. Dat onrecht veroorzaakte een enorme geslotenheid. Die rigoureuze scheiding van goed en kwaad was te absurd voor woorden. Het ging juist om een grijs gebied waarover we geen zinnig woord konden zeggen.

,,Vroeger was wielrennen nog een romantische sport. De renners waren tot elkaar veroordeeld. Er was een bepaalde verbondenheid in het peloton. We zaten in hetzelfde schuitje. Broederschap is het juiste woord. Het peloton heeft veel weg van een primitieve samenleving. Een biotoop. Aan de ene kant bijt men elkaar de strot af. Aan de andere kant sluit men combines.

,,In de Tour van 1986 heb ik de scheidslijn willen doorbreken. Ik zakte volledig door het ijs op Alpe d'Huez. Ik heb overlegd met mijn ploegleider Peter Post of ik zou afstappen of testosteron zou gebruiken als laatste redmiddel. Hij liet mij de keuze. Ik zei: ‘Klop het er maar in.' Als ik had moeten pissen, zou ik me zeker niet hebben gehuld in een theatrale ontkenning. Een paar dagen later ben ik alsnog naar huis gegaan. Ik heb toen meteen besloten nooit meer enig risico te nemen. Dan maar meteen naar huis.

,,Ik heb me altijd goed in de materie verdiept. Ik werkte op basis van vertrouwen. Ik kwam in een schemergebied terecht waarin geen enkele sportarts iets zinnigs kon zeggen. Mag je testosteron gebruiken als herstelmiddel? Natuurlijk is het prestatiebevorderend, maar een goede nachtrust is ook prestatiebevorderend. Van amfetamine werd je feller en raakte je verslaafd. Maar je ging er geen meter harder door fietsen. Het geloof in het spul was nog belangrijker dan de werking van het spul. Het medicament was een placebo.

,,Ik kwam eens met een voedselvergiftiging uit de Ronde van Spanje. Ik had daar mijn eigen spieren opgegeten. Ik ben toen met geëigende medicamenten behandeld, zoals iedere burger door een dokter wordt behandeld. Maar bij een dopingcontrole zou ik meteen tegen de lamp zijn gelopen. Wat is goed en wat is slecht voor de mens? Na een bergetappe in de Tour kon je beter aan een fles gaan hangen dan je hele maag uitspugen.

,,Tot 1987 was doping een geaccepteerd gegeven. Sponsors en begeleiders waren op zoek naar de elixers. Je werd als renner geprezen als je de zaken geheim hield. Het wielermilieu is van huis uit heel sektarisch. Daarna werd de mentaliteit in het peloton minder prettig. Toen de ware spullen als EPO en groeihormonen werden ontdekt, had iedereen weer geheimen voor elkaar in het peloton. Toen was het overzicht weg. De sport was heftig in beroering.

,,In 1987 werd ik goed wakker geschud door een geruchtmakend interview met de Engelse atleet David Jenkins. Hij werd later handelaar en smokkelaar en heeft nog vastgezeten. Hij noemde in dat artikel vijftien producten die niet waren op te sporen. Hij veegde de vloer aan met de traditionele middelen. Ik legde een verband met wat ik zelf had waargenomen in het peloton. Ik had mijn oren en mijn ogen niet in mijn zakken zitten.

,,Vanaf de introductie van EPO was ik meteen kansloos. Ik werd godverdomme door de grootste boerenlul voorbijgereden. Het niveau was in een klap waanzinnig gestegen. Vanaf dat moment was talent niet meer doorslaggevend. Door de komst van EPO hecht ik geen enkele waarde aan de uitslagen van de afgelopen tien jaar. Ik moest bijvoorbeeld heel hard lachen toen drie jongens van Gewiss in 1994 het peloton aan flarden reden in de Waalse Pijl. De ware toedracht is dit voorjaar boven tafel gekomen. Ze hadden destijds een hematocrietwaarde van bijna zestig procent.

,,Ik kon mijn vak niet meer naar behoren uitvoeren. Ik wilde stoppen. Het was de periode dat er behoorlijk veel dooien vielen. Wielrennen was niet langer zonder risico's. In België zijn er toen in korte tijd twaalf amateurs van de fiets gevallen. Dat kon geen toeval zijn. De dood van Bertje Oosterbosch en Johannes Draaijer heeft me ook enorm aangegrepen. Ik heb veel jongens zien sneuvelen. Ze werkten zichzelf helemaal de vernieling in. Had ik ook zin om in het harnas te sterven? Nee, natuurlijk niet. Ik was niet van plan als een halve dooie mee te rijden. Dan maar geen goede uitslagen.

,,Ik heb nooit EPO gebruikt, maar ik ken veel sympathieke collega's die het wel hebben gebruikt. Iedereen moet de risico's nemen die hij wil nemen. Ik dacht in 1989: wat doe ik hier? Is dit nog wel zinvol? Ik was een routinier geworden met voedings- en trainingsschema's. Volgens inspanningsfysiologen was ik nog nooit zo sterk geweest. Toch werd ik in de Giro voorbij gereden door renners die de jaren daarvoor ver achter mij zaten.

,,Het ging niet alleen om EPO, maar om cocktails van EPO, groeihormonen, schildklierhormonen, testosteron. Die cocktails werden goed opgebouwd. Ze werden samengesteld als een zak gemengde drop. Het was de periode dat de sportartsen hun intrede deden in het peloton. Toen verloor de wielersport zijn onschuld. Sommige soigneurs vonden het te link worden en haakten af. Zij waren niet de eerste de beste klompenmakers. De meeste renners bleven doofstom voor alle gevaren. Ze konden veel geld verdienen en namen hun gezondheid voor lief.

,,Ik heb nooit voor PDM willen fietsen, hoewel ze mij meermalen een lucratief contract hebben aangeboden. Ze gingen daar heel ver met de medische preparaties. De staf van PDM wilde scoren. Ik kende de gevaren. Erik Breukink heeft wel voor PDM gereden. Hij heeft duidelijk een streep getrokken na de Intralipid-affaire. Wij hebben allebei een vreemde carrière gehad. Een veelbelovend begin en daarna steeds ietsje minder. Erik is ook een jongen met een goeie opleiding. Dat kan geen toeval zijn. Andere jongens dachter minder na. Zij namen meer risico's.

,,Ik heb de teloorgang van de wielersport als een persoonlijke tragedie ervaren. Maar ik heb ook ontzettend moeten lachen om de bijwerkingen van bepaalde preparaties. Sommige jongens raakten helemaal opgeblazen van de vochtophopingen. Ze kregen vollemaansgezichten. Ik herinner me een koers die door het slechte weer werd afgeblazen. Toen moest een coureur urenlang op een hometrainer zitten om van zijn dikke kop af te komen. Volslagen absurd, maar ook erg geestig.

,,Sinds de gezondheidscontroles in 1997 zijn ingevoerd, hebben alle renners gelijke kansen. Iedereen weet van wanten. EPO is zelfs geoorloofd, zolang je hematocrietwaarde niet boven de vijftig procent zit. EPO is niet gevaarlijk, als het onder goede begeleiding wordt toegepast. Er vallen weinig doden de laatste jaren. Dat was in de jaren tachtig wel even anders. Toen was er minder kennis op het gebied van bloeddoping.

,,De gezondheidscontroles komen voort uit de frustratie van renners die niet de grootste risico's wilden nemen en daardoor een hoop geld misliepen. Zij hebben het initiatief genomen voor de controles. Niet uit ethische overwegingen maar uit puur eigenbelang.

,,Toeval of niet, in 1997 heeft de Nederlandse wielersport zich hersteld van een jarenlange inzinking. En iedereen maar zeggen dat onze jongens niet hard genoeg trainden. Ik heb altijd gelachen om die drogredenering. De crisis in de Nederlandse wielersport had weinig te maken met gebrek aan talent, zoals altijd is beweerd. De Nederlandse ploegen liepen gewoon niet voorop in de medische begeleiding en die achterstand hebben ze nu ingehaald.

,,Bij Rabobank zijn ze professioneel bezig. De beleidsbepalers roepen alleen dingen in het belang van hun imago. Ze hebben de boel nu redelijk voor elkaar en dan praat ik niet over betrouwbaarheid maar over zogenaamd vakmanschap. Vorige zomer reed ik in de Tour gasten rond voor Rabobank. Ik had een paar dagen daarvoor dingen geroepen over de dopingzaak van Festina. Daar waren de heren voorlichters niet blij mee. Toen ik op Zestienhoven aankwam, kreeg ik bij de incheckbalie strikte orders over wat ik wel en wat ik niet mocht zeggen.

,,Met de aanhouding van Willy Voet heeft de Franse justitie vorig jaar een enorme vis gevangen. Alle verhalen zijn nu in de criminele sfeer terechtgekomen. De ballon is nu doorgeprikt. De omerta is massaal doorbroken. Daarom begrijp ik niet dat Gerrie Knetemannn in jullie krant beweert dat geen enkel dopingmiddel prestatiebevorderend werkt. Waar heeft die man het over? Hij is bondscoach, maar weigert de waarheid onder ogen te zien. Wie nu nog zwijgt, moet beter in de geschiedenis kijken.

,,Sport is regie geworden. Ik kan net zo goed naar Miss Saigon kijken. Dan zie ik ook een spektakel dat van begin tot eind wordt geregisseerd. Maar de acteurs van een musical zijn niet de pisang zoals de renners in het peloton. Zij zijn radertjes in een systeem. Er zit te veel geld in de wielersport. Alleen de renners nemen de Tour serieus als sportwedstrijd. Zelfs de ploegleiders zitten in de tang van hun geldschieter. En het grote publiek wil niet uit zijn verdoving worden gehaald. Dat wil niks met dopingverhalen te maken hebben.

,,Jean-Marie Leblanc, de directeur van de Tour, heeft van Coca Cola de opdracht gekregen in elk geval de schijn te wekken van zuiverheid. De televisie betaalt voor volksvermaak. De renners willen alleen maar met de bloemen staan te zwaaien en gekust worden op het podium. Ze zijn een speelbal, omdat zij zo naïef zijn. Kun je hen dat kwalijk nemen? Kunstenaars en wetenschappers zijn ook eenpuntsgericht met hun vak bezig. Om te winnen heb je oogkleppen nodig.

,,Het dopingprobleem is niet door gezondheidscontroles op te lossen. We krijgen nu een Big-Brothersituatie. Een totalitaire sfeer. Vroeg had je alleen te maken met die dwaze urinecontroles. Nadat Michel Pollentier de boel had geflest met een peertje met urine onder zijn oksel, kwam er een mannetje naast je staan. Ik heb meegemaakt dat ik over zo'n man zijn handen piste. Heel vernederend. Die gebeurtenis gaf mij inspiratie voor het beeldhouwwerk. In mijn boek ga ik subtieler te werk. Ik doe meer aan stijl. Nee, schrijven is voor mij geen therapie. Ik ben in het reine met mezelf.''

[zeux]

Nu Dekker nog en dan zijn we er wel zo'n beetje, toch?

[999]

Tja, ik heb het van het begin geroepen .. Ook Boogerd .. Allemaal nepperds ...

[jabu]

Je bent je tijd ver vooruit, Voetske!

[999]

Nee hoor, gewoon bietje je verstand gebruiken .. En een tijdje meegelopen bij de wieler-amateurs i.v.m. neefje die ook een kans had op een wieler-carrière.Ze weten het allemaal van elkaar ... :) ...

[Duke]

Iedereen die in de periode succes had gebruikte doping, dat is inmiddels wel duidelijk.

[zeux]

Waardoor het uiteindelijk een soort van level playing field was en de prestaties misschien op die merites moeten worden geschat? Epo-doper versus Epo-doper?

[Ajax Rules]

Doek die hele sport toch op joh.... wat een fiasco.

[peter]

Waardoor het uiteindelijk een soort van level playing field was en de prestaties misschien op die merites moeten worden geschat? Epo-doper versus Epo-doper?

Lijkt me wel. Alleen geven de Nederlanders wat makkelijker toe dan onze Zuiderburen en Spanjaarden en Italianen.

[Alexander]

Hopelijk kunnen we het verleden nu laten rusten en verder kijken naar de toekomst. Gelooft er iemand dat Gesink niet gebruikt?

[Marillion]

Doek die hele sport toch op joh.... wat een fiasco.

Dan kunnen we het hele leven wel opdoeken AR. List en bedrog is van alle tijden.

Hopelijk kunnen we het verleden nu laten rusten en verder kijken naar de toekomst. Gelooft er iemand dat Gesink niet gebruikt?

Hoe vaak heb je die verhalen al niet gehoord? Over het verleden laten rusten en opnieuw beginnen? Ik heb het al vaker gesteld en ik blijf er bij. Daar waar de (financiële) belangen omhoog gaan stijgt ook de behoefte van mensen om vals te spelen. Dat is zo in de sportwereld maar ook in de financiële wereld, de politiek en ga zo maar door. Waarom zou het wielrennen dan nu ineens helemaal schoon gaan worden?

Er is hooguit een verschil in de manier van gebruik. Er is een periode geweest dat epo gebruik echt de spuigaten uitliep en dat het ronduit levensgevaarlijk was. Inmiddels is de ontwikkeling een stuk verder en zijn de risico's denk ik veel kleiner. Sterker nog, je zou zelfs kunnen beweren dat het misschien wel gezonder is om renners op die manier te begeleiden.

Maar er komt natuurlijk altijd weer een nieuwe ontwikkeling. Iets waarmee een sporter een voordeel denkt te kunnen behalen ten opzichte van een ander. En dan herhaalt de hele cyclus zich weer. Ik ben er van overtuigd dat er nu alweer producten worden gebruikt die nog niet kunnen worden gedetecteerd. Sporters (voor de duidelijkheid, niet alleen wielrenners dus) gebruiken producten die nog niet eens officieel op de markt zijn. Er zullen er best tussen zitten die wel schoon rijden. Maar in mijn ogen bestaat er niet zoiets als dopingvrije sport.

[Arthur]

Waardoor het uiteindelijk een soort van level playing field was en de prestaties misschien op die merites moeten worden geschat? Epo-doper versus Epo-doper?

Ik heb er geen verstand van, maar het lijkt me dat niet iedereen precies evenveel en precies dezelfde doping gebruikt. Ik vind niet dat je dan van een level playing field kan spreken.
Je meet aan de ranglijst dan vooral wie de beste dokter heeft, en niet wie het meeste talent.

Daarnaast waren er vast wel een paar anonieme renners die helemaal geen doping gebruikten. Misschien hadden die normaal gesproken wel gewonnen.

[Ajax Rules]

Doek die hele sport toch op joh.... wat een fiasco.

Dan kunnen we het hele leven wel opdoeken AR. List en bedrog is van alle tijden.

Hoezo dan? Waarom zouden we het leven opdoeken? Het leven is toch meestal leuk?

Ik vraag me alleen af of het wielrennen ooit nog leuk wordt. Stel dat we de komende jaren een nieuwe superkampioen krijgen, a la Armstrong. Is het realistisch dat mensen daar ooit even enthousiast over worden als destijds over Armstrong? Of over Federer of Messi?

Ik denk niet dat dat realistisch is. De sport krijgt nu al vijftien jaar klap na klap na klap. De hele romantiek is weg, de uitslagen zijn overhoop gehaald, de helden zijn geen helden meer.

En er is ook geen hoop op beter. Want zelfs als de sport schoner wordt (of zelfs 100% schoon, wat in werkelijkheid niet zal gebeuren), dan zal er altijd twijfel en discussie en gedoe blijven.

De enige oplossing die het wielrennen kan redden is om alle doping toe te staan.

[Jöhnk]

Waardoor het uiteindelijk een soort van level playing field was en de prestaties misschien op die merites moeten worden geschat? Epo-doper versus Epo-doper?

Ik heb er geen verstand van, maar het lijkt me dat niet iedereen precies evenveel en precies dezelfde doping gebruikt. Ik vind niet dat je dan van een level playing field kan spreken.
Je meet aan de ranglijst dan vooral wie de beste dokter heeft, en niet wie het meeste talent.

Daarnaast waren er vast wel een paar anonieme renners die helemaal geen doping gebruikten. Misschien hadden die normaal gesproken wel gewonnen.

In dat level playing field geloof ik ook niet echt. Als je ziet hoeveel verschil het maakte toen Vino en Landis hun bloed lieten centrifugeren op de rustdag. Het gaat er ook gewoon om wie de meeste middelen heeft, wie het meeste durft, en wie het meeste mag.

[999]

Het gaat er ook gewoon om wie door die doping zijn wielren-zakken vult ...

[zeux]

Waardoor het uiteindelijk een soort van level playing field was en de prestaties misschien op die merites moeten worden geschat? Epo-doper versus Epo-doper?

Ik heb er geen verstand van, maar het lijkt me dat niet iedereen precies evenveel en precies dezelfde doping gebruikt. Ik vind niet dat je dan van een level playing field kan spreken.
Je meet aan de ranglijst dan vooral wie de beste dokter heeft, en niet wie het meeste talent.

Daarnaast waren er vast wel een paar anonieme renners die helemaal geen doping gebruikten. Misschien hadden die normaal gesproken wel gewonnen.

Ik denk ook wel dat er diverse verschillende 'niveaus' van dopegebruik zijn, dus een level playing field zal het niet zijn (geweest) nee.

Maar tegelijkertijd denk ik wel dat talent óók onderdeel van de successen van de doperts is geweest. Ik vraag mij af of ik ooit zou hebben kunnen doen wat die jongens kunnen als ik hard had getraind en me vol zou hebben gestouwd met Epo of mijn bloed in een mixer had gegooid.

Marillion: zou jij met epo in je lijf ook voorop mee hebben kunnen fietsen?

[Marillion]

Ik zou niet eens in de buurt zijn gekomen. Naast goede medische begeleiding is er ook, en vooral, een flinke dosis talent en een enorme trainingsarbeid nodig. Mensen doen nog wel eens alsof het geen kunst meer was om profrenner te zijn met epo gebruik maar niets is minder waar.

Wat ik met profs heb gereden beperkt zich tot wat trainingen op de baan en af en toe een rustig trainingsrondje op de weg. Simpelweg komt het er op neer dat ik bij kan blijven zolang ze het goed vinden.

Doek die hele sport toch op joh.... wat een fiasco.

Dan kunnen we het hele leven wel opdoeken AR. List en bedrog is van alle tijden.

Hoezo dan? Waarom zouden we het leven opdoeken? Het leven is toch meestal leuk?

Ik vraag me alleen af of het wielrennen ooit nog leuk wordt. Stel dat we de komende jaren een nieuwe superkampioen krijgen, a la Armstrong. Is het realistisch dat mensen daar ooit even enthousiast over worden als destijds over Armstrong? Of over Federer of Messi?

Ik denk niet dat dat realistisch is. De sport krijgt nu al vijftien jaar klap na klap na klap. De hele romantiek is weg, de uitslagen zijn overhoop gehaald, de helden zijn geen helden meer.

En er is ook geen hoop op beter. Want zelfs als de sport schoner wordt (of zelfs 100% schoon, wat in werkelijkheid niet zal gebeuren), dan zal er altijd twijfel en discussie en gedoe blijven.

De enige oplossing die het wielrennen kan redden is om alle doping toe te staan.

Ik vind de wielersport ook meestal leuk. Alleen geloof ik sowieso niet in dopingvrije sport dus ik maak me er ook niet zo druk over. Naast wielrenners noem jij ook een tennisser en een voetballer. Denk jij echt oprecht dat er in die sporten geen sprake van dopinggebruik is?

Dopinggebruik is iets van alle tijden. Alleen zijn mensen er zich pas de laatste jaren druk over gaan maken. Coppi, Bartali, Merckx, Zoetemelk. Ze hebben allemaal doping gebruikt. Toen kwam je echter nog weg met een tijdstraf en tegenwoordig ben je wereldnieuws en moet iedereen er schande van spreken. Als diezelfde mensen in hun privéleven voordeel kunnen behalen door vals te spelen is het voor het gros ineens geen enkel probleem.

[Cruijff]

En overal is dit veel groter nieuws dan het overlijden van Hugo Chávez. Nederlandse media...

[Marillion]

Inderdaad, het gevoel voor de juiste verhoudingen is hier en daar volledig zoek.

[Cruijff]

Hopelijk kunnen we het verleden nu laten rusten en verder kijken naar de toekomst. Gelooft er iemand dat Gesink niet gebruikt?

Moeilijk te zeggen. Voor een jongens als Bram Tankink steek ik mijn hand toch in het vuur.

Ook ben ik wel te spreken over de reacties van deze twee jongens, Lars Boom en Bauke Mollema:
http://www.nu.nl/sport/3360753/mollema- ... oedig.html

Gelukkig dat die geen uitdrukkingen gebruiken als "dapper" en "groot respect voor de sportman Michael Boogerd." Want daar was ik dan toch wel spontaan misselijk van geworden.