Wielrennen

[Duke]

In het spoor van de broekpoepers
Door: Thijs Zonneveld

Op sommige dagen kun je beter niet aan je moeder vertellen wat je gaat doen. Vandaag is zo’n dag. Voor me ligt de Monte Crostis, de berg waar vrijwel alle renners van het Giro-peloton nachtmerries van hebben. Van de beklimming, maar vooral van de afdaling.

Wekenlang hebben ze geprotesteerd. Eerst zachtjes, daarna steeds harder. De dood van Wouter Weylandt was de druppel. De meeste renners (met uitzondering van de Italianen) willen hun leven niet wagen. Ze gaan niet. Basta. En de internationale wielerbond UCI staat aan hun kant. De definitieve beslissing viel vrijdagavond: de Crostis werd uit het parcours geschrapt. Giro-baas Angelo Zomegnan was woest. Hij vond de Crostis van groot belang voor de koers en bestempelde de renners van de niet-Italiaanse ploegen tot lafaards.

Er is maar één manier om te weten wie er nu eigenlijk gelijk heeft. De Crostis op. En af. Met de fiets. En daarna – als ik nog leef – meteen maar door naar de slotklim: de Zoncolan.

Na drie kilometer klimmen kom ik bij een kruispunt. Er staat een feesttent waar de inwoners van het gehucht Tualis zichzelf bedrinken. Ik stop. Eet een banaan. Denk na. Ik heb nog een keuze. Rechtdoor: de Crostis. Rechtsaf: de route van de koers. Het kruispunt hangt vol met spandoeken. Oude spandoeken, die de Giro verwelkomen, maar vooral nieuwe spandoeken. Klootzakken, staat erop. En lafaards. En verraders. Op het asfalt dezelfde woorden. Er is een grote tekening van een baby die in zijn broek poept. Het moet Alberto Contador voorstellen – de Spanjaard die wordt gezien als de kwade genius achter het rennersprotest.

Een man met een walrussnor waggelt naar me toe. Het is nog geen twaalf uur, maar hij heeft al een paar bakkies te veel op. ‘Rechtsaf is voor mietjes!’, brult hij, ‘En rechtdoor is voor echte mannen!’ Hij kijkt er zo boos bij dat ik ter plekke besluit rechtdoor te gaan.

Zeer gevaarlijk
Honderd meter verder hangt een bord met een doodskop. Met de tekst Monte Crostis – zeer gevaarlijk. Fijn. De tien kilometers bergop die volgen zijn een verschrikking. Steil, steiler, steilst. En het wordt nog zwaarder als het asfalt ophoudt. Grind. Zand. Gravel.

Ik heb geen idee hoe lang het duurt voordat ik boven ben. Een eeuw of drie. Minstens. Op de top staan precies drie supporters. Waar ze op wachten weet ik niet, maar dat kan nog wel eens lang gaan duren.

Ik kijk naar beneden. Trek mijn rits dicht. Slik een brok weg. En laat me naar beneden vallen. De weg is anderhalve meter breed. Hooguit. Een vangrail is er niet. Een afgrond wel. Ik durf er niet in te kijken. Het paadje is bezaaid met gaten en steenslag. In de eerste de beste bocht schuift mijn achterwiel bijna weg. Gloeps.

De organisatie is de laatste dagen bezig geweest met het ‘beveiligen’ van de afdaling. Dat houdt in dat er vangnetten en matrassen (300) zijn geplaatst in de gevaarlijkste bochten. Stuurfouten maken in andere bochten kan niet: dan lig je honderd meter lager. Ik snap ineens waarom de lokale bewoners zo boos zijn. Die slapen al een paar dagen op de grond voor niets.

Ik daal zo langzaam mogelijk af en bid dat het niet gaat regenen of sneeuwen. Mijn remmen piepen om hun mama. Ik ben zielsblij dat ik hier niet vanaf hoef in een wedstrijd, met renners, motoren, camera’s en de verplichting om zo snel mogelijk beneden te zijn.

Na een paar kilometer afdalen kom ik op iets wat weer op asfalt lijkt. Dat scheelt een beetje, maar niet veel. De alarmbellen in mijn hoofd stoppen pas met rinkelen als ik de grote weg naar Ovaro bereik.

Vanuit Ovaro loopt de weg rechtdoor de hemel in. Of beter gezegd: de hel. Het monster heet Zoncolan en staat bekend als de zwaarste berg van Europa. Daar is niets aan gelogen. De eerste de beste steile strook slaat mijn benen zo dood als Engels bier.

Ik kraak. Ik vloek. Ik kruip. 7, 8, 9 kilometer per uur. Slingerend. Ik moet uit alle macht trappen om wandelaars in te halen. De weg is zo steil dat mijn voorwiel af en toe los komt van het asfalt.

Eindeloze muur
Ik vraag me af wat de Crostis nu eigenlijk sportief gezien zou hebben toegevoegd aan deze etappe. Alsof tegen een eindeloze muur op fietsen niet zwaar genoeg is. Moet je de renners binnen anderhalf uur twee keer naar de hel sturen om een mooie koers te maken?

Hoe hoger ik kom, hoe meer het naar hel begint te ruiken. Er komt rook uit mijn oren, er ontploft een motor van de RAI, een auto van Vacansoleil komt vast te zitten in een bocht met een stijgingspercentage van ongeveer twintig. Mijn benen huilen.

Ongelofelijk maar waar: zelfs aan de hel komt een einde. Na twee tunnels is er licht. Honderd meter na de finishstreep kots ik een onverteerde banaan in de berm. Een rondemiss kijkt met een vies gezicht naar me.

Een paar uur later komen de renners één voor één boven. Contador wordt uitgefloten. Het kan hem niet schelen. Liever een levende broekpoeper dan een dode held. Hij heeft groot gelijk.

www.depers.nl

[Duke]

Spaanse renner Xavier Tondo sterft onder garagepoort

De 32-jarige Spaanse Movistar-renner Xavi Tondo is overleden. De garagepoort zou op zijn hoofd zijn dichtgeslagen toen hij naar buiten ging om met Alejandro Valverde te gaan trainen. Die laatste verwittigde de hulpdiensten, maar alle hulp kwam te laat.

Tondo was sinds 2003 prof. Hij reed vorig jaar voor Cervélo en verhuisde dit seizoen naar Team Movistar. Vorig seizoen won hij de zesde rit van Parijs-Nice en werd hij zesde in de Vuelta.

www.sportwereld.be

Bizar ongeluk.

[peter]

Vaste rijder in mijn Vuelta-team. Tragisch.

RIP.

[Marillion]

Overleef je op de fiets regelmatig moeiteloos allerlei gevaarlijke situaties en dan kom je zo aan je einde. Bijzonder tragisch inderdaad. Het noodlot schuilt soms in een wel heel klein hoekje.

[Marillion]

Vanmiddag de beklimming van de Finestre. Steil en deels onverhard. Is normaal gesproken wel de moeite waard om even naar te kijken al zal het niet meer om de winst van de Giro gaan.

Ik ben benieuwd wat Kruijswijk nog kan. Hij doet het werkelijk fantastisch en heeft met de tijdrit van zondag nog voor de boeg zelfs een klein kansje op een top 10 klassering. Moet hij vandaag in ieder geval geen tijd verliezen op Rujano en misschien zelfs wat seconden sprokkelen.

[Khraa]

Kruijswijk doet het prima!

Alleen ligt Rugano nog een stukje voor.

[Marillion]

Nieve en Sivtsov zitten er niet bij. Zou zomaar kunnen dat Kruijswijk als nummer 9 aan de tijdrit mag gaan beginnen. Erg goed bezig die jongen. Leuk!

[Marillion]

En inderdaad. Kruijswijk op nummer 9!

Mooie progressie ten opzichte van vorig jaar. En erg positief dat hij in de zware 3e week nog zo goed is. Daarmee laat hij zien dat er progressie mogelijk is. Volgend jaar naar de top 5.

[peter]

Colle delle Finestre. Het was weer goed om deze berg te zien.

Mooie koers. Mooie winnaar.

Zag vanmiddag Gilbert ook naar boven stoempen in Eupen. Die gozer is na zijn korte pauze nog steeds op topvorm. Won de etappe voor Leukemans en van Avermaet.

[Marillion]

Geweldige klim. Staat hoog op mijn verlanglijstje om te bezoeken. Zou mooi zijn als de Giro daar volgend jaar nog eens langs gaat.

[Duke]

Juni is alleen voor verliezers
Door: Thijs Zonneveld

Juni is niet juli. De wielerkoersen van deze maand staan voor de echte vedetten maar in het teken van één ding: vooral niet te goed rijden.

Het is ‘m echt. De laatste man van het peloton in de vierde etappe van de Dauphiné Libéré: Robert Gesink. De hele dag lang in het laatste wiel. Dat doet-ie anders nooit; in vrijwel alle andere koersen fietst hij de hele dag op de voorste rijen van het peloton om maar niet verrast te worden door het parcours of zijn concurrenten. Maar nu niet. Robert rijdt achteraan. Geen stress. Geen risico’s. Geen druk.

Er was een tijd dat de Dauphiné een belangrijke wedstrijd was. Eentje waarin de grote vedettes elkaar een week lang op leven en dood bestreden. De etappekoers heet niet voor niets de Kleine Tour. Maar die tijd is voorbij. Alles draait om de enige echte Tour – en die begint pas over een paar weken. De Kleine Tour is nu hooguit een Hele Hele Hele Kleine Tour.

Het heeft alles te maken met het toegenomen belang van de echte Tour de France. De belangrijkste wedstrijd van de wereld is de afgelopen decennia alleen maar belangrijker geworden. De renners die een hoofdrol willen spelen in die wedstrijd zijn genoodzaakt hun hele seizoen erop af te stemmen. Alles, maar dan ook alles, draait om die ene wedstrijd. Je mag het hele jaar als een natte drol in de rondte rijden zolang je maar piekt in juli.

De blauwdruk voor de piekmethode werd geschreven door Miguel Indurain (vijf keer Tourwinst) en geperfectioneerd door Lance Armstrong (zeven keer); tegenwoordig gebruiken vrijwel alle kopmannen diezelfde tactiek. De trainingsschema’s worden uitgetekend op topvorm in juli, de belangrijkste etappes worden een keer of wat verkend, de mentale focus staat op standje Tour.

Pieken in juli betekent dat topvorm in juni onmogelijk is. De Dauphiné Libéré en de Ronde van Zwitserland (die morgen begint) mogen dan nog zulke mooie wedstrijden zijn – het dient voor de Tourpretendenten als training of test, en niet meer dan dat. Vaak zelfs tussen twee trainingskampen of hoogtestages door. Dat betekent dat ze met zere poten fietsen, maar om in juli te cashen moet je in juni nu eenmaal investeren.

Het is mooi meegenomen als het niet vierkant draait in de voorbereidingskoersen, maar het mag vooral nog niet té goed gaan. Resultaten in de Dauphiné of de Ronde van Zwitserland bieden geen garantie voor de toekomst – integendeel zelfs. De laatste renner die de Dauphiné én daarna ook de Tour won, was Lance Armstrong in 2003. Voor de combo Ronde van Zwitserland en Tour moeten we zelfs nog langer terug in de tijd: diezelfde Lance Armstrong in 2001. Van de recente Dauphiné- en Zwitserlandwinnaars werd een maand later weinig meer vernomen. Janez Brajkovic, Aitor Jimenez, Vladimir Karpets, Christophe Moreau, Iban Mayo en Levi Leipheimer: ze wonnen in juni en ze verloren in juli. Je kunt nu eenmaal niet twee maanden lang in topvorm zijn. En met uitzondering van supertalenten als Alberto Contador zijn er in het peloton weinig renners die op 80 of 90 procent van hun mogelijkheden wedstrijden kunnen winnen.

De leider in de Dauphiné Libéré is de Britse Tourhoop Bradley Wiggins. Die rijdt als een raket en is dus enorm slecht bezig. En Robert Gesink? Die staat voorlopig fantastisch op een matige 28e plek.

www.depers.nl

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Wat die Tour betreft: begreep ik nou goed dat er geen proloog is?

[Jöhnk]

Juni is alleen voor verliezers
Door: Thijs Zonneveld

Juni is niet juli. De wielerkoersen van deze maand staan voor de echte vedetten maar in het teken van één ding: vooral niet te goed rijden.

Het is ‘m echt. De laatste man van het peloton in de vierde etappe van de Dauphiné Libéré: Robert Gesink. De hele dag lang in het laatste wiel. Dat doet-ie anders nooit; in vrijwel alle andere koersen fietst hij de hele dag op de voorste rijen van het peloton om maar niet verrast te worden door het parcours of zijn concurrenten. Maar nu niet. Robert rijdt achteraan. Geen stress. Geen risico’s. Geen druk.

Er was een tijd dat de Dauphiné een belangrijke wedstrijd was. Eentje waarin de grote vedettes elkaar een week lang op leven en dood bestreden. De etappekoers heet niet voor niets de Kleine Tour. Maar die tijd is voorbij. Alles draait om de enige echte Tour – en die begint pas over een paar weken. De Kleine Tour is nu hooguit een Hele Hele Hele Kleine Tour.

Het heeft alles te maken met het toegenomen belang van de echte Tour de France. De belangrijkste wedstrijd van de wereld is de afgelopen decennia alleen maar belangrijker geworden. De renners die een hoofdrol willen spelen in die wedstrijd zijn genoodzaakt hun hele seizoen erop af te stemmen. Alles, maar dan ook alles, draait om die ene wedstrijd. Je mag het hele jaar als een natte drol in de rondte rijden zolang je maar piekt in juli.

De blauwdruk voor de piekmethode werd geschreven door Miguel Indurain (vijf keer Tourwinst) en geperfectioneerd door Lance Armstrong (zeven keer); tegenwoordig gebruiken vrijwel alle kopmannen diezelfde tactiek. De trainingsschema’s worden uitgetekend op topvorm in juli, de belangrijkste etappes worden een keer of wat verkend, de mentale focus staat op standje Tour.

Pieken in juli betekent dat topvorm in juni onmogelijk is. De Dauphiné Libéré en de Ronde van Zwitserland (die morgen begint) mogen dan nog zulke mooie wedstrijden zijn – het dient voor de Tourpretendenten als training of test, en niet meer dan dat. Vaak zelfs tussen twee trainingskampen of hoogtestages door. Dat betekent dat ze met zere poten fietsen, maar om in juli te cashen moet je in juni nu eenmaal investeren.

Het is mooi meegenomen als het niet vierkant draait in de voorbereidingskoersen, maar het mag vooral nog niet té goed gaan. Resultaten in de Dauphiné of de Ronde van Zwitserland bieden geen garantie voor de toekomst – integendeel zelfs. De laatste renner die de Dauphiné én daarna ook de Tour won, was Lance Armstrong in 2003. Voor de combo Ronde van Zwitserland en Tour moeten we zelfs nog langer terug in de tijd: diezelfde Lance Armstrong in 2001. Van de recente Dauphiné- en Zwitserlandwinnaars werd een maand later weinig meer vernomen. Janez Brajkovic, Aitor Jimenez, Vladimir Karpets, Christophe Moreau, Iban Mayo en Levi Leipheimer: ze wonnen in juni en ze verloren in juli. Je kunt nu eenmaal niet twee maanden lang in topvorm zijn. En met uitzondering van supertalenten als Alberto Contador zijn er in het peloton weinig renners die op 80 of 90 procent van hun mogelijkheden wedstrijden kunnen winnen.

De leider in de Dauphiné Libéré is de Britse Tourhoop Bradley Wiggins. Die rijdt als een raket en is dus enorm slecht bezig. En Robert Gesink? Die staat voorlopig fantastisch op een matige 28e plek.

http://www.depers.nl

Tja, de wens is hier duidelijk de vader van de gedachte. Gesink is meer het type van het constante niveau. En dit seizoen is hij helaas constant matig.

[Wie kent Cees de Wolf nog]

Constant matig? Hij heeft volgens mij zijn beste jaar qua tijdritten.

[Scherrer]

In de Waalse klassiekers was hij niet bijzonder. Daarna ook niet veel meer van hem gehoord. Zou goed kunnen dat de heftige gebeurtenissen van afgelopen jaar dit jaar een weerslag op hem hebben. Zou volstrekt logisch zijn, natuurlijk, het is niet niets.

[Jinne]

Hij heeft in een paar kleinere rondes toch wel aardig gereden dit jaar?

[peter]

Wel aardig? Tweede in Adriatico en Derde in Baskenland. Geef het je te doen.

[Alexander]

Kai Reus begint weer met wielrennen. Fantastisch nieuws vind ik dit!

[Marillion]

Ik gun het die jongen van harte maar betwijfel of het hem nog gaat lukken om echt op niveau terug te komen. Hij is er lang uitgeweest en hij heeft mentaal toch een behoorlijke tik gehad van zijn ongeval.

Wat Gesink betreft. Die moeten we dit jaar gewoon afrekenen op zijn tour. In de voorjaarsklassiekers was hij niet goed genoeg maar eerder liet hij wel degelijk goede vorm zien. Zijn hele jaar staat echter in het teken van die drie weken in Frankrijk. Als hij daar indruk maakt en pak 'm beet top 5 haalt dan heeft hij het gewoon heel behoorlijk gedaan.

[Alexander]

Kruiswijk wint vandaag bergop in de ronde van Zwitserland.

[Marillion]

Prachtig resultaat. Je eerste profoverwinning binnenhalen in de Ronde van Zwitserland met finish bergop. Er zijn er die het met minder moeten doen.

[Cruijff]

Shit helemaal gemist doordat ik zat te zuipen in de kroeg. Zat ik (eer)gister wel speciaal voor het sportjournaal klaar, kreeg ik alleen reeds bekende beelden van een ontslagen Gullit en wat clichés van een Alpen verkennende Gesink te zien. Iemand een link naar die uitzending met de zege van Kruiswijk?

[Marillion]

Zondag komt Sporza op Canvas om 14:00uur met een samenvatting van de Ronde van Zwitserland van ongeveer een uur. Later op de middag dan nog de laatste rit. Ik verwacht dat je daar wel het nodige moet kunnen zien van de overwinning van Kruijswijk.

[Marillion]

En vandaag is 'ie dus uiteindelijk keurig 3e in het eindklassement geworden achter Leipheimer en Cunego. Uitstekende prestatie na de 9e positie in de Giro. Nu lekker wat rust pakken en wellicht later in het jaar nog wat moois laten zien.

Mollema en Ten Dam ook uitstekend in vorm want die noteren allebei een top 10 positie. Tijd geleden dat het Nederlandse wielrennen zo breed vertegenwoordigd was in het klassement van een gerespecteerde etappekoers.

[Alexander]

Wie moeten er namens Rabo mee naar de Tour? Ik lees overdal dat de 3 Spanjaarden meegaan (Sanchez, Barredo en Garate), maar die hebben alle drie het hele seizoen nog geen behoorlijke uitslag gereden. Snap er dan ook niet echt veel van dat die mee mogen.