Wielrennen

[Arthur]

Volgens mij betekent dat gewoon al die 3 jaren.

[Marillion]

Ga er bij dit soort bekentenissen inderdaad maar van uit dat je ze in de meest ruime zin moet interpreteren.

[Duke]

De Jongh: 'Het is moeilijk hierover te praten'

Steven de Jongh, die als ploegleider weg moest bij Team Sky wegens een dopingverleden, heeft maandag op zijn website een uitgebreide verklaring afgelegd over het gebeurde.

'Het is heel moeilijk hierover te praten, maar toch wil ik de waarheid vertellen over mijn ervaring met doping. Ik ben geschokt door de verhalen en geruchten over georganiseerde dopingprogramma's om de simpele reden dat ik daar nooit iets van heb gemerkt.'

'Mijn betrokkenheid was heel anders. Ik heb het zelf gedaan, niemand dwong me ertoe. Natuurlijk heb ik altijd geweten dat het fout was en ik was bang voor de risico's die ik nam. En dat zal ik altijd betreuren. Ik heb epo genomen bij een paar gelegenheden in de periode 1998-2000. Daar was gemakkelijk aan te komen en ik wist dat het niet was op te sporen. Ik was nog vrij jong, de kans lag voor het grijpen en het was knap lastig om weerstand te bieden aan de verleiding. Er was totaal geen druk van mijn ploeg, de leiders of de dokters dat te doen. Het was mijn keuze.'

De Jongh had ook een goede reden weer op te houden met het gebruik van verboden uithoudingsvermogen bevorderende middel. 'Ik stopte omdat het verkeerd was en omdat het de risico's niet waard was - voor mijn gezondheid, voor mijn familie of om te worden gepakt.'

'De jaren daarna waren soms zwaar. Maar het wielrennen ging me langzaam steeds beter af en ik heb clean races gewonnen. Ik ben van mening dat het verplicht doorgeven van je 'whereabouts' en de invoering van het biologisch paspoort heel goed zijn geweest. Ik blijf graag actief in de wielersport en weet zeker dat ik mijn steentje kan bijdragen aan een schone toekomst.'

www.ad.nl

[beelzebub]

Het optreden van de Jongh bij Pauw en Witteman liet me achter met meer vraagtekens. Hij houdt de omerta nog steeds in stand.

Thomas Dekker schijnt wel meer gedaan te hebben dan alleen dynepo, benieuwd of hij het nog kan zonder... http://www.nrc.nl/nieuws/2012/11/06/naa ... opingstuk/


Ook een frappante quote:

Boogerd: Ik ben daar niet geweest”, zegt hij. “En ik heb daar geen bloedtransfusie ondergaan.” Gisteren zei Jonathan Vaughters, manager van Dekkers huidige ploeg Garmin, dat Dekker vroeger bloedtransfusies heeft ondergaan.

Niet in Wenen geweest of daar geen bloedtransfusie ondergaan, maar wel ergens anders misschien?? Hij liegt niet, maar als je slecht leest denk je dat-ie alles ontkent, wat niet zo is. Net zoals men indertijd aan Armstrong vroeg of hij doping had gebruikt en hij nooit antwoorde met "nee", maar met "ik ben xxx getest in mijn leven en nooit positief geweest."

[Feest]

Het net begint zich te sluiten. Ein-de-lijk.

[peter]

Het optreden van de Jongh bij Pauw en Witteman liet me achter met meer vraagtekens. Hij houdt de omerta nog steeds in stand.

Thomas Dekker schijnt wel meer gedaan te hebben dan alleen dynepo, benieuwd of hij het nog kan zonder... http://www.nrc.nl/nieuws/2012/11/06/naa ... opingstuk/


Ook een frappante quote:

Boogerd: Ik ben daar niet geweest”, zegt hij. “En ik heb daar geen bloedtransfusie ondergaan.” Gisteren zei Jonathan Vaughters, manager van Dekkers huidige ploeg Garmin, dat Dekker vroeger bloedtransfusies heeft ondergaan.

Niet in Wenen geweest of daar geen bloedtransfusie ondergaan, maar wel ergens anders misschien?? Hij liegt niet, maar als je slecht leest denk je dat-ie alles ontkent, wat niet zo is. Net zoals men indertijd aan Armstrong vroeg of hij doping had gebruikt en hij nooit antwoorde met "nee", maar met "ik ben xxx getest in mijn leven en nooit positief geweest."

Is niet helemaal waar. Lance Armstrong heeft het gebruik van doping echt ontkent toen hij onder ede stond.

[999]

Het optreden van de Jongh bij Pauw en Witteman liet me achter met meer vraagtekens. Hij houdt de omerta nog steeds in stand.

Thomas Dekker schijnt wel meer gedaan te hebben dan alleen dynepo, benieuwd of hij het nog kan zonder... http://www.nrc.nl/nieuws/2012/11/06/naa ... opingstuk/


Ook een frappante quote:

Boogerd: Ik ben daar niet geweest”, zegt hij. “En ik heb daar geen bloedtransfusie ondergaan.” Gisteren zei Jonathan Vaughters, manager van Dekkers huidige ploeg Garmin, dat Dekker vroeger bloedtransfusies heeft ondergaan.

Niet in Wenen geweest of daar geen bloedtransfusie ondergaan, maar wel ergens anders misschien?? Hij liegt niet, maar als je slecht leest denk je dat-ie alles ontkent, wat niet zo is. Net zoals men indertijd aan Armstrong vroeg of hij doping had gebruikt en hij nooit antwoorde met "nee", maar met "ik ben xxx getest in mijn leven en nooit positief geweest."

Is niet helemaal waar. Lance Armstrong heeft het gebruik van doping echt ontkent toen hij onder ede stond.

Behalve dan toen de Dokter die zijn kanker behandelde .. Toen gaf ie toe dat hij epo en al wat god verboden had heeft gebruikt ...

[peter]

Lance Armstrong quits Livestrong entirely

Lance Armstrong has quit the board of his namesake foundation - the latest fallout from allegations of doping that brought about the cycling icon's epic downfall.

He chose to resign from the Lance Armstrong Foundation - known by the name Livestrong - "to spare the organization any negative effects as a result of controversy surrounding his cycling career," according to a statement by Jeff Garvey, the foundation's chairman.

CNN

[999]

Hamilton en zijn verhaal

Toegevoegd: woensdag 14 nov 2012
Update: vrijdag 16 nov 2012

Onder ede moest hij de Amerikaanse overheid wel de waarheid vertellen. Waarna hij in een boek alles openbaarde over zijn US Postal-tijdperk en zijn dopinggebruik. Donderdag sprak Tyler Hamilton met de NOS.

Midden jaren negentig maakte hij als een jonge getalenteerde renner zijn debuut in het profpeloton. In 2009 verliet hij als oude dopingzondaar het wielermilieu.

In zijn door Daniel Coyle opgetekende verhaal ('Wielermaffia') vertelt Hamilton hoe doping de normaalste zaak van de wereld was binnen het gehele wielerpeloton vanaf de jaren negentig. Enkele passages uit het boek.

Vanaf 1996

In 1996 kwam Hamilton bij US Postal, dat het sponsorschap overnam van Motorola. Het begon allemaal onschuldig.

"Eerst maakten we onszelf wijs dat het een jetlag was. Of het weer. Misschien lag het aan ons eetpatroon. Onze horoscopen. Alles passeerde de revue, om maar niet de waarheid onder ogen te hoeven komen; dat de prestaties van de Postal-ploeg dramatisch waren in de grote Europese koersen van 1996."

'Peloton-vulling'

"Het was niet zozeer dat we niets wonnen. Het was de manier waarop we de wedstrijden verloren. (...) Als er een wedstrijd begon, werd al snel de snelheid opgevoerd. Al snel riepen we om onze moeders. 'Peloton-vulling', zo noemden we onszelf.We hadden geen kans om te winnen, niet eens om aan te vallen of om de wedstrijd op enige wijze te beïnvloeden. We waren al blij als we finishten. De reden was dat de andere renners ongelooflijk sterk waren. Ze tartten haast met de wetten van de sport, zo sterk."

"Circusartiesten"

"Een voorbeeld. Ze vielen aan, alleen, en hielden een jagend peloton soms uren op achterstand. Of ze klommen met een ongelooflijke snelheid, zelfs de wat forsere gasten die er niet uit zagen als klimmers. Het waren net circusartiesten."

Hamilton begreep al snel dat het om hematocrietwaarden ging in het peloton.

"Ze spraken de hele tijd over hematocriet. Net zo vaak als over het weer. De nummers hadden veel betekenis. 'Ik ben 43, ik zal niet winnen vandaag'. Of 'ik hoor dat je een 49 bent - pas op!' Naarmate het seizoen 1996 vorderde, leerde ik de spelregels kennen."

Volgens UCI-regels mocht de hematocrietwaarde van een renner niet boven de vijftig uitkomen.

"Epo was zo makkelijk"

Hamilton moest er wel in mee. Zijn ploeggenoten namen al enige tijd epo en zijn primeur kwam in het voorjaar van 1997. Hij kreeg het van de teamdokter. "Het was zo makkelijk. Een klein beetje. Een prikje in mijn arm. Het was zelfs zo makkelijk, dat ik dacht 'is dit het nou?'. Ben ik hier bang voor geweest?"

Het wierp nog niet gelijk vruchten af, maar in 1999 was de progressie daar. "Terwijl de zomer van 1999 naderde, begon ik echte resultaten te boeken. Ik finishte in de toptwintig, soms toptien. Als andere renners lachten over hematocrietwaarden, lachte ik mee. Ik hoorde erbij, ik was lid van de 'white-bag club'", refereert Hamilton aan de renners die van de ploegleiding doping kregen. De verboden middelen werden uitgereikt in witte tassen.

Naalden in een colablikje

De Amerikaan herinnert zich hoe de bewijzen werden weggemoffeld tijdens de Tour.

"We stopten de naalden in een leeg colablikje, dat we vervolgens in elkaar deukten. Het zag er uit als afval. Dokter Del Moral verzamelde het afval, stopte het onderin zijn rugzak, zette zijn zonnebril op en liep de camper uit. Dwars door de menigte van mensen - fans, journalisten, Tour-officials, zelfs politie. Ze keken allemaal uit naar Lance, niemand zag de anonieme man met een rugzak, die zich onopvallend door de menigte begaf."

"Ik leerde snel. Met behulp van Ferrari leerde ik te berekenen hoeveel epo ik moest nemen om mijn alsmaar toenemende trainingsarbeid nog verder te bevorderen. Ferrari leerde me dat het injecteren van epo onderhuids was alsof je thuis de thermostaat aanzet; het werkte langzaam. Stel je 'm te laag in, wordt het huis koud. Stel 'm te hoog in en je huis raakt oververhit."

Riis: "Je moet eens transfusies proberen"

Nadat Armstrong een positieve test afleverde - iets dat niet werd geopenbaard, maar wat hij wel deelde met Hamilton - bekoelde de relatie tussen Armstrong en Hamilton. Bovendien had de jonge pupil zijn luitenant afgetroefd in een test bergop.

In 2002 maakte hij noodgedwongen de overstap naar de Deense formatie CSC van eigenaar Bjarne Riis.

"Welke methoden ik gebruikte bij US Postal? De vraag verraste me, dus ik aarzelde met antwoorden. Ik had wel verwacht dat Bjarne er een keer naar zou vragen, maar ik had niet verwacht dat hij het gelijk wilde weten. Heb je ooit een transfusie ondergaan, Tyler? Ik schudde mijn hoofd. Bjarne's blauwe ogen begonnen te glinsteren. Oh, dat moet je eens proberen. Het is wel iets voor jou. Okee, zei ik. Klinkt goed. Ik wist niet waarom ik loog tegen Bjarne over de transfusies. Misschien was het omdat we elkaar pas net kenden. (...) Als ik hierop terugkijk, lach ik om mijn morele standpunt, dat ik US Postal niet gelijk wilde verraden."

Fuentes

"Daarna gaf Bjarne me het telefoonnummer van de man die mijn leven de komende jaren zou bepalen: dokter Eufemiano Fuentes."

In 2002 werd Hamilton tweede in de Giro en vijftiende in de Tour, maar pas in 2003 kreeg Hamilton het systeem en de frequentie van bloedtransfusies helemaal onder de knie. Sportief gezien werd het ook gelijk zijn beste jaar, met een zege in Luik-Bastenaken-Luik en een vierde plaats in de Tour de France, die hij uitreed met een gebroken sleutelbeen.

Phonak

Hamilton kreeg onenigheid met Riis over de strategie; alle pijlen op Hamilton of het kopmanschap verdelen tussen hem en Carlos Sastre. De twee kwamen er niet uit en voor 2004 verkaste Hamilton naar het Zwitserse Phonak, waar hij de enige kopman werd en waar hij een jaarsalaris van 900.000 dollar opstreek.

Alles werd op de Tour gezet, maar daarin ging het mis. Hamilton kwam ten val, blesseerde zijn rug en tot overmaat van ramp ging er ook nog iets mis met een transfusie.

"Ik voelde me beroerd. Ik kreeg hoofdpijn en voelde een lichte koorts opkomen. Ik moest ook nodig pissen. Toen ik naar beneden keek, verwachte ik wel een miniem kleurverschil, zoals altijd na een transfusie. Maar nu was ik gewoon bloed aan het pissen. Donker rood, bijna zwart. En het bleef maar komen. Het toilet leek op een horrorfilm."

Positieve test

Na de mislukte Tour richtte Hamilton zich op de Spelen in Athene, waar hij goud won in de tijdrit. Daarna volgde de Vuelta. Hamilton won een etappe, maar toen ging het mis.

"De UCI belde. Ze zeggen dat je positief hebt getest. Dat er bloed van iemand anders in je lichaam is aangetroffen", zei ploegleider Alvaro Pino tegen Hamilton. En na die positieve Vuelta-test kwam er meer slecht nieuws.

"Twee dagen later liet het IOC weten dat mijn A-test op de Spelen ook positief was. Het bleek een nieuwe dopingtest te zijn. Ik was de eerste met een positief resultaat."

Terugkeer

In 2005 en 2006 fietste Hamilton niet. In 2007 keerde hij terug in het peloton bij Tinkoff, maar zonder veel succes. In 2008, toen hij onder contract stond bij Rock Racing, won hij de Ronde van Qinghai Lake en het nationale kampioenschap. In februari 2009 testte hij opnieuw positief.

Eén quote in zijn boek zegt alles over de periode waarin Hamilton actief was. Na zijn etappezege in de Tour van 2003, zegt Hamilton: "Je kunt blijven praten over de bloedzakken en epo, je kunt me wel eindeloos een bedrieger en gebruiker noemen, maar feit blijft dat ik in een wedstrijd waarin iedereen met dezelfde middelen streed, het spel meespeelde en het spel ook goed meespeelde. Ik waagde mijn kans, ik pushte mezelf zo hard als ik kon en at the end of the day, won ik."

'Wielermaffia'

De vertaling van het Amerikaanse boek 'The Secret Race' heet 'Wielermaffia' en is vanaf 22 november te koop in Nederland.

http://nos.nl/artikel/440720-hamilton-e ... rhaal.html

[magiconenl]

haha, hoe bedenk je het?
Notoire leugenaar pinokkio officieel mascotte wereldkampioenschappen 2013 in Toscane

http://www.toscana2013.it/?page=12

[Duke]

Hamiltons boek over Armstrong en doping – tien opzienbarende passages

Wat het meest opvalt wanneer je het eergisteren verschenen boek The Secret Race van wielrenner Tyler Hamilton leest, is hoe wijdverbreid en vanzelfsprekend het was dat iedereen doping gebruikte. Ook – en vooral – Lance Armstrong. Dit zijn tien opvallende passages uit het boek, waarin Hamilton tot in detail uit de doeken doet hoe doping de sport beheerste.

Het verhaal van Hamilton is opgeschreven door Daniel Coyle, die in 2005 ook Lance Armstrong’s War schreef. The Secret Race bevat talloze details over hoe de wielerwereld er in het ‘Armstrong-tijdperk’ voor stond.

Wat Hamilton beweert wordt ontkend door Armstrong zelf en door anderen, maar strookt weer wel met wat oud-ploeggenoten (zoals Floyd Landis) zeggen. Tijdens de afgelopen Tour kwam naar buiten dat ook Levi Leipheimer, George Hincapie, David Zabriskie, Christian Vande Velde en Jonathan Vaughters belastende verklaringen zouden hebben afgelegd. Na de Ronde van Spanje (aanstaande zondag wordt de laatste etappe verreden) zou die zaak verder afgehandeld worden en weten we wellicht meer over wat ze hebben gezegd.

Hamilton is in elk geval duidelijk: Armstrong liep voorop, wist hoe hij het systeem om de tuin kon leiden – “hij was het systeem”, zegt Hamilton – en won zo zijn zeven Tours. Coyle interviewde ook acht andere oud-ploeggenoten van Armstrong, alsook familieleden, artsen en andere betrokkenen, om het waar mogelijk te verifiëren.

Waarschuwing: als je het boek nog wil lezen, dan sla je dit artikel misschien liever over in verband met ‘spoilers’.
‘Zonder doping rijden was het vermelden waard’

Hamilton kwam in 1997 naar Europa om met US Postal Europese wedstrijden te rijden. Toen ontdekte hij dat er een term was voor zonder doping fietsen.

“Rond die tijd hoorde ik renners voor het eerst zeggen dat ze paniagua reden. Soms werd het vergezeld van een licht teleurgestelde toon, alsof degene die het zei het had over het berijden van een langzame, nukkige ezel. ‘Ik zou het beter kunnen hebben gedaan, maar ik reed paniagua.’ Op andere momenten werd het juist trots gebracht: ‘Ik zat bij de eerste dertig en ik reed paniagua.’ Ik ontdekte dat het eigenlijk pan y agua was – Spaans voor brood en water. Ik trok de voor de hand liggende conclusie: zonder prestatiebevorderende middelen in het professionele peloton rijden was zo zeldzaam dat het het vermelden waard was.”

‘Mijn generatie deed er duizend dagen over om aan de doping te raken’

Hamilton volgde een – volgens hem – vast patroon vanaf het moment dat hij begon als prof en het moment dat hij voor het eerst met doping reed.

“Dit is een interessant aantal: duizend dagen. Het is grof geschat het aantal dagen tussen de dag dat ik professional werd en de dag dat ik voor het eerst doping gebruikte. Afgaande op gesprekken met en verhalen van andere renners van mijn generatie, lijkt dat het patroon te zijn: degenen die doping gebruikten, begonnen er in hun derde jaar mee. Eerste jaar, neo-pro, gretig als een jonge hond, vol verwachtingen. Tweede jaar, weer met beide benen op de grond. Derde jaar, duidelijkheid – een tweesprong. Ja of nee. Erin of eruit. Iedereen heeft zijn duizend dagen; iedereen heeft zijn keuze.”

‘Het voelt geweldig om aan de EPO te zijn’

Over hoe het is om te fietsen met EPO:

“Hoe voelt het om aan de EPO te zijn? Het voelt geweldig, vooral omdat je helemaal niets bijzonders voelt. Je bent niet afgemat. Je voelt je gezond, normaal, sterk. Je hebt meer kleur op je wangen; je bent minder chagrijnig, een prettiger persoon om mee om te gaan.”

‘Lance regelde dat een vriend op een motor door Frankrijk reed om ons EPO te bezorgen’

Na het Festina-schandaal tijdens de Tour van 1998 – er wordt een groot aantal dopingproducten aangetroffen in een ploegauto en de Franse ploeg wordt uit de Tour gezet – konden teams niet langer zomaar verboden middelen in hotelkamers en ploegauto’s bewaren. US Postal ging op zoek naar andere manieren, met Lance Armstrong voorop. Hamilton, Armstrong en andere renners van de ploeg woonden destijds in Nice, Frankrijk. Daar had Armstrong een tuinman, Philippe Maire.

“We stonden in de keuken van Lance toen hij het plan uit de doeken deed: hij zou Philippe betalen om hem op een motor achter de Tour aan te laten rijden met EPO en een prepaid-telefoon. Als we Edgar nodig hadden (zo noemden ze EPO, red.), zou Philippe zich door het Tourcircus wurmen en het ons bezorgen. Simpel. Snel, in en er weer uit. Geen risico. [...] Lance straalde toen hij me over het plan vertelde – hij hield van dit soort MacGyver-praktijken.”

Coyle belde Philippe ook op voor het boek; de Fransman ontkent alles.
‘EPO inspuiten duurde maximaal dertig seconden’

Over hoe het toedienen van EPO ging als Philippe – ze noemden hem Motoman – eenmaal gearriveerd was:

“Mijn hart maakte altijd een sprongetje als ik de injectiespuit zag. Je wilde het meteen injecteren – het spul je lichaam in en je dan meteen ontdoen van het bewijsmateriaal. [...] We waren snel – het duurde maximaal dertig seconden. Je hoefde niet zo nauwkeurig te zijn: arm, buik, het kon overal. We maakten er een gewoonte van de gebruikte spuiten in een leeg colablikje te gooien. Ze pasten net door de opening – plonk, plonk, plonk – je hoorde de naalden rammelen. En we behandelden dat blikje met respect. Het was het Radioactieve Colablikje, dat onze Tour kon beëindigen, ons team en onze carrières kon ruïneren en er zelfs voor kon zorgen dat we in een Franse cel belandden. Als de spuiten er eenmaal in zaten, deukten we het ineen, zodat het afval leek. Dan stopte Del Moral (ploegdokter tijdens de Tour van ‘99 en eerder dit jaar geschorst door USADA, red.) het blikje onderin zijn rugzak, deed zijn pilotenbril op, opende de deur van de camper en liep door de mensenmassa van fans, journalisten, Tourofficials en zelfs politie heen. Iedereen lette op Lance. Niemand zag de anonieme man met de rugzak die er onzichtbaar tussendoor liep.”

‘Lance hield iedereen in de gaten’

Over hoe Armstrong anderen altijd obsessief in de gaten hield:

“In de aanloop naar de Tour van 2001 maakte de radar van Lance overuren. Hij wist dat Ullrich in Zuid-Afrika trainde – was het toeval dat het bloedsubstituut Hemopure daar net gelegaliseerd was? Hij wist dat veel opkomende Spaanse renners met een dokter uit Madrid genaamd Eufemiano Fuentes werkten. Hij wist dat Pantani eraan onderdoor ging, dat hij cocaïne en andere recreatieve drugs gebruikte. Maar boven alles wist hij dat de nieuwe EPO-test dat voorjaar zijn intrede zou doen en dat er nieuwe, niet-traceerbare vormen van EPO werden ontwikkeld. Het spel veranderde constant.”

‘Armstrong is in 2001 betrapt op EPO’

Tijdens de Ronde van Zwitserland van 2001 wordt Armstrong betrapt op doping, zegt Hamilton.

Jawel, Lance Armstrong testte positief op EPO tijdens de Ronde van Zwitserland. Dat weet ik omdat hij het me vertelde. We stonden bij de bus de volgende morgen, de morgen van de negende etappe. Lance had een vreemde glimlach op zijn gezicht. Hij stond een beetje te grinniken, alsof iemand hem een goede grap verteld had.
‘Dit zul je verdomme niet geloven’, zei hij. ‘Ik ben gepakt op EPO.’
Het duurde een seconde voordat het kwartje viel. Ik voelde mijn maag omdraaien. Als het waar was, was het einde verhaal voor Lance. En voor het team. En voor mij. Hij grinnikte weer op diezelfde manier.
‘Geen zorgen, man. We hebben een afspraak met ze. Alles is geregeld.’”

‘Fuentes zat in een hotelkamer met een zak bloed op me te wachten’

Hamilton vertrekt in 2001 bij US Postal, na drie Touroverwinningen van Armstrong. Hij stapt over naar CSC, de ploeg van Bjarne Riis. Die moedigt dopinggebruik (en in het bijzonder bloedtransfusies) aan, maar door de strengere controles moeten renners het allemaal zelf regelen. Hamilton gaat samenwerken met Fuentes, de Spaanse sportarts die meerdere renners van doping voorzag en later hoofdverdachte was in de grootschalige Spaanse Operación Puerto.

Hamilton was Fuentes ‘Ufe’ gaan noemen. Met ‘BB’s bedoelt hij blood bags: bloedtransfusies – het toedienen van een zak eerder afgenomen bloed om net als bij EPO meer rode bloedcellen in het lichaam te krijgen. Rode bloedcellen vervoeren zuurstof van de longen naar de spieren, waardoor de renner meer inspanning aan kan.

“Voor aanvang van de Tour zocht Ufe uit waar en wanneer we elkaar konden ontmoeten. We deden de BB’s meestal op de twee rustdagen van de Tour, altijd in hotels. Ufe was goed in het uitzoeken van doodgewone hotels: nooit te sjiek, nooit te armoedig. Voor aanvang van de ronde vertelde hij me welke hotels hij gekozen had en dat bewaarde ik op een papiertje in mijn portemonnee, samen met zijn laatste geheime telefoonnummer (hij had constant een ander nummer). Op de morgen dat we elkaar zouden ontmoeten, stuurde hij me altijd een sms’je op mijn geheime telefoon, het prepaid toestel dat ik gekocht had en alleen voor contact met hem gebruikte. De berichtjes bestonden uit één zinnetje, iets als ‘De rit is 167 kilometer’ of ‘Het adres van het restaurant is 167 Champs-Elysées’. De woorden waren allemaal onzin; het ging om het nummer. Het betekende dat hij in kamer 167 van ons eerder afgesproken hotel zat te wachten, met mijn BB in een koelbox.”

‘Ik had een zak vol dode bloedcellen binnengehad’

Tijdens de Tour van 2004, toen Hamilton van CSC was overgestapt naar Phonak, loopt een bloedtransfusie goed fout.

“Een paar minuten nadat ik [in het hotel] kwam, begon ik me slecht te voelen. Ik kreeg hoofdpijn, en voelde aan mijn voorhoofd: bloedheet. Ik moest pissen, heel nodig. Ik keek naar beneden en verwachtte zoals gewoonlijk een kleine verkleuring te zien van de BB. Maar toen ik naar beneden keek, was ik bloed aan het pissen. Donker, donkerrood, bijna zwart. Het bleef maar komen en komen, het vulde het toilet als in een horrorfilm.
Ik raakte in paniek. Ik zei tegen mezelf dat het wel goed zou komen, misschien was maar 15 procent van de zak slecht. Dan had ik nog 85 procent. Ik was nog in orde, toch? Ik dronk wat water, ging op bed liggen, probeerde te rusten.
Mijn temperatuur bleef stijgen. Mijn hoofdpijn werd erger. Toen stond ik op om opnieuw te pissen. Ik wilde niet naar beneden kijken. Toen deed ik het toch.
Puur rood.
Toen wist ik dat ik in de problemen zat. [...] Er was iets misgegaan met de zak – hij was warm geworden of beschadigd, het was een zak vol dode bloedcellen.”

‘Mijn omgeving steunde me 100 procent – een oude vriend begon met believetyler.org’

Hamilton wint goud bij de tijdrit op de Olympische Spelen van 2004 in Athene, maar krijgt een kleine maand later te horen dat hij op doping betrapt is. De UCI, de internationale wielerunie, laat hem weten dat hij gepakt is op een bloedtransfusie. Bloed van een ander, zeggen ze, en dat kan niet, dus Hamilton vindt zichzelf onschuldig. Desondanks is de steun die ze (hij en zijn vriendin, Haven) van anderen krijgen, ‘ongemakkelijk’:

“Ondertussen steunden onze vrienden en familie ons voor 100 procent. Mensen waren ongelooflijk aardig: ze schreven brieven, stuurden e-mails, ze doneerden zelfs geld. Een schoolvriend van vroeger begon met believetyler.org; er werden rode polsbandjes met de tekst BELIEVE verkocht.”

Tyler Hamilton gaat na een schorsing van twee jaar in kleinere ploegjes en wedstrijden fietsen. Hij krijgt in 2009 weer meer last van depressies, iets waar hij al jaren mee worstelt, en neemt daar een antidepressivum voor waarvan hij weet dat het een verboden middel bevat. In april van dat jaar wordt hij erop betrapt. Daarop besluit hij een punt achter zijn wielercarrière te zetten.

In de slotpagina’s stelt Hamilton, mede op basis van de aanzienlijk langzamere tijden die nu gereden worden op de grote bergen, dat de wielersport tegenwoordig schoner is, al is het verre van 100 procent schoon. “Ik denk niet dat dat mogelijk is zolang je te maken hebt met mensen die willen winnen.”

www.nrc.nl

[Iniesta]

Bondscoach stopt eind van het jaar, benieuwd wie Boom nu naar een goede klassering gaat schreeuwen.

[999]

Tourzeges Armstrong nu ook officieel geschrapt
HOOFDDORP - De UCI heeft Lance Armstrong officieel zijn zeven Tourzeges en al zijn andere resultaten van na juli 1998 afgenomen.

De internationale wielerbond heeft de advocaat van Armstrong op 6 december laten weten dat de diskwalificatie officieel in gang is gezet. Dat meldt Cyclingnews dinsdag.
De Amerikaan heeft drie weken om tegen het besluit, dat er al enige tijd aan zat te komen, in beroep te gaan bij het Hof van Arbitrage voor Sport (CAS).

De diskwalificatie is een gevolg van het USADA-rapport, waarin Armstrong wordt omschreven als een van de hoofdrolspelers in het meest ‘professionele, geraffineerde en succesvolle dopingnetwerk’ in de geschiedenis van de sport.

De oud-renner werd eerder al voor het leven geschorst naar aanleiding van het rapport.

Olympische medaille

Als Armstrong geen beroep aantekent tegen de diskwalificatie, betekent dat ook dat hij zijn olympische bronzen medaille verliest. De Texaan werd bij de Spelen van Sydney in 2000 derde op de tijdrit.
Armstrong heeft tot nu toe altijd ontkend doping te hebben gebruikt.
Door: NUsport

[999]

Boogerd wil geen 'kop-van-jut' zijn

Van onze Telesportredactie
AMSTERDAM - 
Michael Boogerd heeft geen trek om de 'kop-van-jut' te zijn in de dopingzaak rond de Rabobank wielerploeg. Het voormalige boegbeeld van de Nederlandse formatie houdt daarom zijn mond voorlopig.

"Ga eerst maar eens bij mijn ploeggenoten langs", zei Boogerd tegen de NOS. "Want als ik hier als enige ga zeggen wat ik allemaal weet, ben ik straks de kop-van-jut."

Vooral door de bekentenissen onder ede van voormalig Rabo-renner Levi Leipheimer in de zaak rond Lance Armstrong is steeds meer aan het licht gekomen over het dope-gebruik binnen de Rabo-ploeg. Volgens de Amerikaan zou ploegarts Geert Leinders hem van EPO hebben voorzien en was er binnen de ploeg een dopingprogramma .

Daarnaast worden oud-Rabo-renners als Boogerd, Thomas Dekker, Michael Rasmussen en Denis Menchov steeds nadrukkelijker in verband gebracht met de bloeddopingbank in Oostenrijk.
Waarheidscommissie

Boogerd liet al eerder weten zijn verhaal wel te willen doen bij een 'nationale waarheidscommissie', als anderen dat ook zouden doen.

De T.

[Iniesta]

Daarmee geef je toch al toe gebruikt te hebben?
Hij was aanvoerder van zijn generatie door zijn resultaten, zou hem sieren als hij nu ook aanvoerder wordt in de openheid.

[Duke]

"Ach kom, natuurlijk wisten ze het"

Tegenover de NOS heeft een oud-renner van Rabobank, die anoniem wil blijven, een verklaring afgelegd over dopinggebruik binnen de ploeg. Hij vertelt dat er op grote schaal werd gebruikt. Mét medeweten van de ploegleiding. Hieronder zijn volledige verklaring.

Het keerpunt voor de Rabobank-ploeg kwam volgens de bron in het jaar voor de eeuwwisseling. "1999 was een dramatische Tour de France geweest voor Rabobank. Na die Tour hebben de renners onderling afgesproken dat het zo niet meer kon en dat er iets moest veranderen."

De keus was voor de renners simpel: meedoen of afhaken. "Onderling hebben ze afgesproken dat ze ook zouden meedoen in het spel. De stemming was in de trant van: 'We laten ons niet meer piepelen'. Ze gingen aan de epo." En dat gebeurde volgens de oud-renner met medeweten van de dokter Geert Leinders: "De ploegarts was op de hoogte. Dat is dus Geert Leinders."

Het dopinggebruik wierp al snel zijn vruchten af. "Een jaar later won Erik Dekker drie Tour-etappes. Rarara, hoe kan dat? Jij bent toch ook niet gek..."

De bron geeft aan hoe eenvoudig het was om met doping te beginnen. "Op zeker moment ben ik naar de ploegarts gegaan en vroeg: 'Mag ik epo hebben?' Ja, dat was goed, zei de dokter. Hij gaf mij een tasje met zes spuiten erin, zo'n koeltasje. Ik bewaarde het gewoon thuis in de koelkast."

"Als ik mijn kuur afgerond had, gooide ik alles weg. Aan drie spuiten had ik genoeg. De rest gooide ik dan gewoon weg, hup, ergens in een container."

"Natuurlijk wisten ze het"

Er kan geen twijfel over bestaan dat de leiding van de Rabobank-ploeg op de hoogte was van het dopinggebruik, zegt hij: "Leinders behoorde tot de ploegleiding, dus dat lijkt me duidelijk. En Leinders zal heus tijdens een borrel of op een gezellig moment met zijn andere directieleden weleens verteld hebben wat hij zoal deed. Ach kom, natuurlijk wisten ze het."

"Vergeet niet dat De Rooij, Breukink, Maassen, noem maar op, zelf profwielrenner zijn geweest. Die kennen alle ins en outs van dit wereldje. Die wisten natuurlijk wat er gaande was. Je hoeft er niet eens echt naar te vragen om te weten en te zien wat er aan de hand was."

Dopingcontroles ontlopen was destijds nog eenvoudig: "Soms had ik drie weken geen wedstrijden. Vaak ging ik de eerste week dan met mijn vriendin een weekje weg, naar het buitenland. In die tijd had je nog niet zulke strenge controles, niet die where-abouts. En onverwachte controles in het buitenland kwamen al helemaal niet voor."

Junkie

"Ik injecteerde mijzelf, net als alle andere jongens. Ik heb natuurlijk weleens een vitamine-injectie gehad of een ijzer-injectie. Je let goed op hoe de dokter dat doet en dan doe je dat na. Ach, Leinders zal ons ook wel een beetje instructie hebben gegeven, maar dat weet ik niet meer zo goed. Ik keek goed hoe oudere, ervaren renners het deden en dan deed ik het gewoon na."

"In het begin injecteerde je gewoon net onder de huid. Niet zo moeilijk. Later, toen er een epo-test was, werd het moeilijker. Dan moest je rechtstreeks in de ader injecteren. Ja, dat heb ik ook gedaan. Toen vond ik het de normaalste zaak van de wereld. Als ik er nu aan terugdenk, voel ik me bijna een junkie."

"Leinders kende alle trucs"

De anonieme wielrenner denkt dat de meeste Nederlandse toprenners epo namen: "Ik denk meer dan negentig procent. Ach, dat weet ik wel zeker. Alleen van dat soort zonderlinge types als Thorwald Veneberg niet. Die was heel erg van de alternatieve ideeën en heel erg op de natuur gericht. Maar de rest allemaal. Alle toprenners hebben het genomen."

Doping was normaal binnen de Rabobank-ploeg: "Tijdens de trainingen spraken we er ook gewoon over. Hoe je het moest gebruiken, wat goed spul was, waar je mee moest oppassen."

Ook rondom wedstrijden werd het onderwerp niet vermeden: "Na een Amstel Gold Race was een renner totaal kapot. Terug in de bus gaf de ploegarts - Leinders, ja - een pilletje. Hij zei vanavond innemen, niet nu, want als je straks gecontroleerd wordt, hang je."

"Maar die renner luisterde niet goed en neemt dat pilletje in zijn keel en slikt het door. Bleek dat hij naar de controle moest. Grote stress. Leinders woedend. Leinders gaf hem gauw nog iets te drinken en nog een ander pilletje. Bloednerveus ging hij plassen. Bleek er gelukkig niks aan de hand. Wat Leinders hem daar heeft gegeven? Ik weet het niet, maar hij heeft hem daar zeker gered. Leinders kent alle trucs. Zo'n pilletje kregen we vaak. Dan herstelde je beter, zei Leinders."

Centrifuge

De oud-renner geeft nog andere voorbeelden van het uitgebreide dopinggebruik in het wielrennen. "In mijn tweede of derde jaar lag ik een keer op de hotelkamer met een oudere, ervaren renner. Zie ik dat hij een infuus aan de muur heeft bevestigd en de naald bij zichzelf inbrengt. Of het bloed was of een zoutoplossing, weet ik niet, dat kon ik niet zien. Maar ja, het zegt iets over de mentaliteit."

"Ik heb in een ploeg gezeten waar een supervedette in zat. Die kopman had een kleine machine waarmee je je hematocrietgehalte kon meten. Deden we gewoon bij hem op de hotelkamer. Prikje in de vinger, paar druppeltjes bloed in een buisje, buisje in de machine, drie minuten centrifugeren en dat wist je hoe het gehalte was. Zat je onder de vijftig, was er niks aan de hand, gejuich in de hotelkamer. En reken maar niet dat onze ploeg een uitzondering was, zo gaat het er bij de meeste ploegen aan toe."

www.nos.nl

[Marillion]

Het is de hoogste tijd dat die renners elkaar eens bellen en afspreken om ermee naar buiten te komen. Gewoon zeggen hoe het in elkaar zat. Het ligt allemaal toch al op straat. Alsof er nog iemand te vinden is die denkt dat er bij de Rabobank geen structureel dopinggebruik was.

[Iniesta]

Men heeft blijkbaar niet door dat veel, wellicht de meeste wielerfans dit al lang op een bepaalde manier hebben geaccepteerd en veel meer respect kunnen opbrengen als dit gewoon verteld wordt ipv dit stilzwijgen.
Wie is die renner eigenlijk? Zijn niet zoveel renners van Rabo naar andere topploegen gegaan.

[Marillion]

Volgens mij is het Patrick Jonker.

[Nicolai]

Volgens mij is het Patrick Jonker.

Ik denk dat het om Den Bakker gaat.

Voor mijn is het verhaal niet erg geloofwaardig dat ze bij Rabobank pas na de Tour van 1999 een dopingprogramma zijn gestart. 1999 was een topjaar voor Rabobank en hoorde met Mapei bij de absolute top, zeker in het voorjaar waren ze ijzersterk met als echte uitschieter het klassement van Parijs-Nice.

[Marillion]

Ik denk dat je zo'n jaartal hooguit moet lezen als de overstap naar een andere variant. Laten we eerlijk zijn, doping is iets van alle tijden.

Uiteindelijk is het in elke sport hetzelfde liedje. Hoe groter de belangen en de (financiële) winst die er te behalen valt. Hoe groter de kans dat mensen buiten het boekje gaan. Het lijkt het echte leven wel.

[zeux]

Ik denk dat je zo'n jaartal hooguit moet lezen als de overstap naar een andere variant. Laten we eerlijk zijn, doping is iets van alle tijden.

Uiteindelijk is het in elke sport hetzelfde liedje. Hoe groter de belangen en de (financiële) winst die er te behalen valt. Hoe groter de kans dat mensen buiten het boekje gaan. Het lijkt het echte leven wel.

Waarom horen we dan niet in het voetbal over dopegebruik? Of is het daar een genegeerd fenomeen?

[Marillion]

Ik ben er zeker van dat het daar ook gebeurd want ook daar gaat het om grote belangen. Voor elke sport zijn er middelen die spelers helpen om beter te presteren en dus worden die ook gebruikt. Komt alleen niet aan het licht omdat er geen enkele relevante vorm van controle is. Een voetballer heeft niet te maken met whereabouts, out of competition controle en ook de controle bij een wedstrijd stelt niets voor.

En er is hier en daar ook wel wat in de doofpot gestopt. Neem de affaire Fuentes. Er stonden nog veel meer sporters dan alleen wielrenners op die lijst. Er zijn geruchten dat daar een behoorlijk aantal Spaanse topvoetballers op stonden en ook allerlei bekende tennissers.

[Marillion]

Overigens zou het ook nog wel eens Marc Lotz kunnen zijn. Heeft eerder alle schuld op zich genomen nadat hij bij Quick Step door de mand viel en was in 1999 ook bij Rabobank actief. Nou ja, wat maakt het nog uit. Die collectieve bekentenis is niet ver weg meer. Kwestie van dagen gok ik zo.

[jabu]

Van Bon zou ook nog kunnen?